Khroesjtsjev acht zijn reis
naar Frankrijk geslaagd
Houding van Adenauer wekt
moeilijkheden in Europa
4-2
Zekere modernisering van
Osservatoreverwacht
van
Misbaar om 23 bewoners
grensdorp Wyler duurt voort
Adenauer brengt voor radio
en t.v. verslag uit van reis
Schaduw over
staatsiebezoek
Benauwde uren in
straalvliegtuig
Benoeming nieuwe hoofdredacteur
verwekt enig opzien ten Yaticane
REDE IN MOSKOUS SPORTPALEIS
PROEF
WERK-
DRUKTE
FIT MET
Toestel vliegt vier uur
lang rondom Orly
Chessman uitgenodigd
voor film „Het vonnis
V.J
In een „Praatje bij de haard"
DINSDAG 5 APRIL 1960
PAGINA
buitenlandse
J
KRONIEK
(Van onze Romeinse corres
pondent)
ROME, 5 april In Vaticaan
se kringen heeft de benoeming
van een nieuwe hoofdredacteur
yan de „Osservatore Romano"
en wel van een, die van buiten
de eigen redactiestaf komt, enig
opzien gewekt. Graaf Giuseppe
Delia Torre di Sanguinetto werd
door de paus tot directeur-emeri
tus benoemd en met een zeer
waarderend schrijven kreeg hij
niet minder dan het Grootkruis
van de Piusorde, een der hoogste
pauselijke onderscheidingen.
Graaf Delia Torre is 75 jaar,
en toen hij een jaar geleden op
genomen werd in het pauselijke
hof als „Brenger van de gouden
roos" achtte men dit reeds een
teken dat hij eerstdaags zijn taak
als hoofdredacteur der „Osserva
tore" zou neerleggen.
Op dit „zelfbeschikkings
recht" der Wyleraars is het
hele misbaar om de 23 dorps-
Men kan slechts wachten tot er
„Europees gras over grens"
zal groeien
Boomfeestdag voor de schooljeugd
Tijger Radja versmaadt geitebout Circusstunt in Amersfoort
Dompteur Moreno blijft in het vak tot hij 75 is
Fie Carelsen zeventig
MOSKOU, 5 april (Tass) De Rus
sische premier, Khroesjtsjev, heeft gis
teren op een bijeenkomst in het Mos-
kouse sportpaleis die door Ongeveer
vijftienduizend mensen werd bijge
woond, varslag uitgebracht over zijn
reis naar Frankrijk. De reis mag ge
slaagd heten, aldus de Sovjet-leider. De
standpunten die de Sovjet-Unie en
Frankrijk ten aanzien van belangrijke
kwesties innemen lopen weliswaar uit
een, doch de diepgaande besprekingen
in Parijs hebben aangetoond dat zij op
de meeste punten vrij dicht bij elkaar
liggen. Wat de kwestie der ontwape
ning betreft kon men zelfs zeggen dat
het Sovjet-standpunt „met dat van ge
neraal De Gaulle overeenkomt". Alleen
reeds de „wederzijdse opheldering" op
dit punt was de reis naar Frankrijk
Waard, aldus Khroesjtsjev.
Bij mijn besprekingen met generaal
De Gaulle is uiteraard véél aandacht
besteed aan de Duitse kwestie; aldus
vervolgde de Sovjet-premier. Wij heb
ben nu een beter inzicht in elkanders
fedachten hiérover. Wat de Sovjet-Unie
etreft legde hij er nogmaals de nadruk
op dat gestreefd moet worden naar een
vredesverdrag: met. de twee Duitse sta
ten. Men mocht niet talmen met het
President De Gaulle is vandaag in
Engeland vooral begroet als het
Franse staatshoofd en niet zo zeer
als de man die feitelijk het regerings
beleid in zijn land bepaalt. De Gaulle
Is de gast van koningin Elizabeth en
niet van premier Macmillan. Het is een
staatsie- en geen werkbezoek. Hij wordt
ontvangen als het levend symbool van
de eenheid van de Franse natie, in
plaats van als de leidende Franse poli-
ticus van het pgenblik. Het hele pro
gramma van De Gaülles bezoek aan
Engeland draagt een uitgesproken piro-
tocolair karakter.
De rol die de president de komende
dagen in Engeland zal spelen, is een
heel andere dan die welke, hp gespeeld
heeft in zijn besprekingen met Khroesj-
tsiev te Rambouillet. In ztin ontmoe
ting met de Russische premier was De
Gaulle helemaal de feitelijke regerings
leider. (Van premier Debré heeft men
tijdens het bezoek van - de Russische
heerser weinig gemerkt)..Het vervullen
van beide functies die- van staats
hoofd en die van werkelijk hoofd van
de regering gaat De Gaulle even
feft-:pol:itlcuS zijnr
maar bok de boven alle partijen staan
de verpersoonlijking van Frankrijk.
De Gaulles bezoek aan Engeland valt
buiten «het kader van de reeks bilatera
le ontmoetingen aan de top ter voorbe
reiding van de viermogendhedenconfe-
rentie die in mei in Parijs wordt ge
houden. Macmillans recente reis naar
de Franse hoofdstad behoorde wel tot
die categorie. De
Gaulle heeft zijn
staatsiebezoek
niet met een spe
ciaal werkbezoek
willen verlengen,
zoals hem aan
vankelijk van
Britse zijde is
^«•gesteld. Hij heeft kennelfck op het
Epnbiik geen behoefte aan een specia
,le uitvoerige conferentie met Macmii
lan over de Frans-Britse politieke be
trekkingen.
Maar uiteraard zullen de Franse
president en de Britse
toch nog wel enige problemen
onder ogen zien, in de schaarse ogen
blikken die daarvoor beschikbaar zul
len zijn. En De Gaulle zal in de rede
die hij donderdag houdt voor de beide
Huizen van het Britse parlement onge
twijfeld enkele actuele politieke kwes
ties aansnijden.
Het tijdstip voor dit Franse staatsie
bezoek aan Groot-Brittannië is niet ge
lukkig gekozen, zoals de Times gisteren
in een hoofdartikel nog eens in beleefde
termen te verstaan heeft gegeven. De
verstandhouding tussen Engeland en
Frankrijk laat op het ogenblik nogal
wat te wensen over, en de geruchten die
de ronde hebben gedaan over de dingen
die Macmillan vorige week in Washing
ton aan Eisenhower gezegd zou hebben,
droegfen nu niet bepaald bij tot het
scheppen van een gunstig klimaat voor
een Brits-Franse ontmoeting dan de top.
Die geruchten wilden, dat de Britse pre
mier de Amerikaanse president ge
waarschuwd zou hebben voorzichtig te
zijn met steun aan de Europese Econo
mische Gemeenschap, waartoe Frank
rijk, Duitsland, Italië en de Beneluxlan-
den behoren. Macmillan heeft zich in
tussen gehaast, in het Lagerhuis te
Verklaren, dat hij in Amerika geen
stemming heeft willen maken tegen de
E.E.G. Hij zou slechts uiting hebben ge
geven aan zijn vrees, dat er in Europa
een economische kloof ontstaat tussen
de landen van de E.E.G. enerzijds en
die van de Europese Vrijhandelsasso
ciatie anderzijds, tussen de Zes en de
Zeven (Engeland, Zweden, Noorwegen,
Denemarken, Portugal, Zwitserland en
Oostenrijk).
De Britse premier heeft, toen hij
vorige week donderdag uit Ame
rika in Londen terugkeerde, uit
drukkelijk verklaard, dat hij altijd een
voorstander is geweest van een Vere
nigd Europa. Maar de Fransen hebben
goede redenen om sceptisch te staan
tegenover deze verklaring. De laatste
jaren hebben verscheidene Britse
staatslieden (waaronder Churchill en
Attlee) van hun Europese gezindheid
getuigd, maar in de praktijk hebben de
landen van de Europese Gemeenschap
voor Kolen en Staal en de E.E.G. daar
bitter weinig van gemerkt. Als het er
op aan kwam, plachten de Britse rege
ringen zich vooral te verschuilen achter
bun bijzondere banden met de andere
Gemenebestlanden, relaties, die het de
Britten, zo verklaarden zij, onmogelijk
maakten hun lot aan dat van de Euro
pese continentale Zes te verbinden.
Engeland is niet erg ingenomen met
de recente plannen voor een versnel
ling van de verlaging van de douaneta
rieven binnen de E.E.G. De Britten vre
zen dat de Zeven van de Europese Vrij
handels-associatie geschaad zullen wor
den door een dergelijke maatregel van
de Zes. Bovendien maken zij zich zor
gen over Amerika's bijzondere sympa
thie voor de E.E.G. Over de ontvangst
van De Gaulle in Engeland - die onge
twijfeld zeer hartelijk zal zijn - ligt
®e schaduw van de verdeling van het
Vrije Europa in twee economische
blokken.
zoeken naar een oplossing die met de
belangen van alle mensen, ook de Duit
sers zelf, rekening zou houden. Een van
de moeilijkheden was echter de hou
ding van bondskanselier Adenauer van
West-Duitsland. „Met zijn bezoeken aan
Amerika en Japan heeft Adenauer ge
probeerd de voorvechters van de koude
oorlog te mobiliseren teneinde een over
eenstemming over een vredesverdrag
te verhinderen", aldus de Sovjet-pre
mier.
Dit is bijzonder ernstig, zo zei
Khroesjtsjev. Adenauers positie schaadt
West-Duitsland zeer. Als de bondskan
selier zijri beleid niet wijzigt, zal hij
door de realiteit worden achterhaald,
want de mensen vragen om een nor
maal leven en dat kan slechts door een
vredesverdrag en door regeling van het
Duitse vraagstuk worden bereikt.
Khroesjtsjev voegde hieraan toe, dat
de Sovjet-Unie lies zal doen om die
regeling te bereiken op een basis die
ook voor de Westelijke mogendheden
aanvaardbaar is. Doch als dat niet mo
gelijk blijkt zal de Sovjet-Unie een af
zonderlijk verdrag sluiten met Oost-
Duitslapd.
Dè Sovjet-premier had in Frankrijk
opgemerkt dat de Fransen zich steeds
meer bewust werden varl wat een her
leving van het Duitse militairisme en
de Duitse wraakgedachten voor hun
land zou betekenen. De Sovjet-leider
herhaalde hetgeen hij in Frank
rijk heeft gezegd: „Als de Sovjet-
Unie en Frankrijk, de grootste conti
nentale mogendheden in Europa, hun
inspanningen samenbundelen met die
van de andere staten die vrede wen
sen, zal echter tegen een nieuwe
agressie en een nieuwe oorlog in-
Europa een onoverwinnelijke barri
cade zijn opgeworpen". Aansluitend
hierop ontkende Khroesjtsjev ten stel
ligste dat hij had geprobeerd een
wig tussen Frankrijk eti West-Duits
land te drijven. De Sovjet-Unie heeft
geen bezwaar tegen vriendschap tus
sen Frankrijk en West-Duitsland.
Wat de handel aangaat verklaarde
hij, dat de Sovjet-Unie in Frankrijk
schenen en machines voor haar che
mische en. haar voedingsmiddelenin
dustrie zou willen bestellen.
De culturele en wetenschappelijke
overeenkomsten en de voorgenomen sa
menwerking op het gebied van het
vreedzame gebruik van kernenergie
zullen aanzienlijk bijdragen aan de
groei van de Frans-Russische vriend
schap, aldus meende de Sovjet-leider.
Khroesjtsjev vermeldde met groot
genoegen de vriendschappelijke ont
vangsten die hem waren bereid in
Marseille en in Bordeaux en zijn ont
moeting met Franse vakbondslei
ders, die in niets had geleken op die
welke hij indertijd op zijn Amerikaan
se reis met bepaalde Amerikaanse
vakbondsmensen in San Francisco
had gehad.
„Als wij geen rekening houden met
de zeer weinige stemmen van be-
(Advertentie)
Melk
krompen koude-oorlogvoerders„. kan
men rustig zeggen dat het Franse
volk eenstemmig de vertegenwoordi-
crers vsn hst Sovj6t-land als zijn
vrienden heeft verwelkomd. Het was
zeer ontroerend", aldus Khroesjtsjev.
Tot slot verklaarde de Sovjet-leider,
onder donderend applaus, dat de Sovjet-
Unie onvermoeid er naar zal blijven
streven dat de stem van de rede zal
overwinnen. „We kunnen niet toestaan
dat de kanonnen gaan spreken. Wij
zpn sterk en geduldig genoeg en wij
zullen aan ai.e volken ter wereld be
wijzen dat vrede en geluk In onze tijd
kunnen en moeten overwinnen Hij
besloot zijn rede .met de uitroep: „Vive
la paix".
PARIJS, 5 april (UPI) Een Boeing
707 straalvliegtuig van „Air France"
met 62 passagiers aan boord moest gis
teravond vier uur rondom het Parijse
vliegveld Orly vliegen omdat het lucht
verversingssysteem in het toestel met
werkte. De storing werd een kwartier
na het opstijgen (om half zeven
's avonds) ontdekt toen het vliegtuig zich
op ruim 8.000 meter hoogte bevond.
De steward en stewardes hielpen de
passagiers de zuurstofmaskers op te
zetten, maar vielen zelf even flauw we
gens gebrek aan lucht. De piloot besloot
intussen naar Orly terug te vliegen,
madr het mechanisme om zich van de
brandstof te ontdoen weigerde eveneens
zodat het vliegtuig vier uren op lage
hoogte moest vliegen om zijn brandstof
op te maken. Het toestel landde ein
delijk om half elf.
Nu de kruitdamp van zon
dag weer is opgetrokken,
wil ik er toch nog even
mijn bevreemding over uit
spreken, dat wij steeds
weer winnen van „supe
rieure" tegenstanders. U
heeft het gisteren weer .in
dit blad kunnen lezen. En
als wij verliezen is da tegenstander
uiteraard altijd superieur. Wij winnen
kortom nooit eens „superieur" en zeker
het superieure verliezen is er voor ons
nooit bfj.
Verliezen wij, dan is het mis, winnen
wij dan is het ook mis. Ik moet zeggen,
dat de opvatting, waaraan deze ge-
dachtengang ontspruit, mij langzamer
hand gaat verdrieten. Mijn opvatting
is; wie gewonnen heeft is superieur
geweest, althans waar het voetballen
betreft. Wij hebben zondag van de Bul
garen gewonnen en dus waren wij su
perieur. Het is mogelijk, dat die jongens
uit de Balkan in schoonheid gesneefd
zijn, maar wij hebben de zaak over
leefd. En Hendrik Tollens zei destijds
wel; „Reken de uitslag niet, maar tel
het doel alleen", maar in zijn tijd werd
er dan ook, als ik alles goed heb begre
pen, nog niet gevoetbald. Alhoewel dat
„doel rekenen" een mens in dit ver
band dan weer een tikkeltje in ver
warring brengt. Want Tonny v. d.
Linden heeft per slot van rekening zijn
best gedaan. Hij had duidelijk een
doel voor ogen en waarschijnlijk ook
een uitslag; 4-2. De opbouwende praat
van de heer Tollens is dus aardig,
maar je wint er geen voetbalwed
strijd mee. En het is maar goed, dat
Elek Schwartz en Tonny er anders
over hebben gedacht.
Enfin, een ander aspect van de zaak
is, dat wij zondag eindelijk eens de ge
legenheid hebben aangegrepen om te
bewijzen dat wij, als bonafide kapi
talisten, beter kunnen rekenen dan die
knapen, die achter dat ijzeren gor
dijn leven. Dat lag wel voor de hand,
maar een mens wil het dan toch eens
waargemaakt zien. Ook daorin bleken
wij dus duidelijk superieur. En dat
kan zijn nut hebben.
Want op een gegeven moment en on
der bepaalde omstandigheden is voor
het bewijs van superioriteit het doen
belangrijker dan het denken. Wanneer
men echter het een en ander op ver
antwoorde wijze combineert, bereikt
men natuurlijk het ideale evenwicht.
En, toegegeven, wanneer de Bulgaren
dat hadden beseft was het zondag mis
schien wel 2-4 geworden.
Het onverwachte echter is, dat niet
een der vice-hoofdredacteuren, maar
de journalist-politicus Raimondo Man-
zini de plaats van Delia Torre gaat in
nemen. Manzini, afkomstig uit Lodi en
69 jaar oud, is reeds 32 jaar hoofdre
dacteur van het katholieke Bolognese
blad „L'Avvenire d'Italia". In 1946
werd hij voor de Democrazia Cristia-
na afgevaardigd naar de ConstitUente
en sindsdien is hij bij alle volgende ver
kiezingen immer weer herkozen tot lid
van de Tweède Kamer. Tijdens het ka:
binet-Scelba (1954-1955) vervulde hu
de functie van staatssecretaris. Manzi-
ni is voorzitter van de Katholieke Ita-
liaanse Persunie en bestuurslid der
Italiaanse Journalistenfederatie. Bu
zijn aanvaarden van het hoofdredac
teurschap der „Osservatore Romano
zal hi1 zijn kamerlidmaatschap moeten
opgeven, want de leider der „Osserva
tore Romano" ic qualitate qua
Vati-
5?
caans staatsburger. Ook voor zijn ove
rige ambten en functies zal hij bedan
ken.
Tegelijkertijd werden tot vice-hoofd
redacteuren de twee leidende journalis
ten der „Osservatore" benoemd; Ceci-
lio Lolli voor de officiële en religieuze
kronieken en Frederico Alessandrini
voor de, redactie. Het was onder hen
dat-men eerder de nieuwe hoofdredac
teur gezocht zou hebben.
Het is bekend dat Paus Joannes een
zeer grote belangstelling voor de pers
en de journalistiek heeft. Een van zijn
eerste bezoeken na zijn kroning gold
het Vaticaanse blad en een der eerste
bezoekers die de paus ontving was de
hoofdredacteur Delia Torre. Men meent
te weten, dat het Vaticaan als resultaat
van de benoeming van Baimondo Man
zini een zekere modernisering verhoopt
van de „Osservatore Romano".
MILAAN, 4 april (UPI) -— De wereld
première van „La Sentenza" (Het Von
nis), een Frans-Italiaanse co-produktie
van Jean Valere, met Marina Vlady en
Robert Hossein in de hoofdrollen, zal
worden gegeven in de St. Quentin ge
vangenis, aldus is officieel in Milaan
medegedeeld.
„La Sentenza" handelt over vijf ter
dood veroordeelden, die in de doden
cel voltrekking van hun vonnis afwach
ten. De première in de St. Quentin-ge-
vangenis is volgens de maatschappij
die de film uitbrengt een onderdeel van
de campagne om het leven van Caryl
Chessman te redden.
Chessman zelf, de gouverneur van
Californië Edmund G. Brown, de af
gevaardigde William Murrel die in
de volksvertegenwoordiging van Cali
fornië een wetsontwerp tegen de dood
straf indiende de raadslieden van
Chessman en de gevangenisbewaker
Fred Dickson zijn o.m. uitgenodigd de
première bfj te wonen. Marina Vlady
vertrekt binnenkort naar St. Quentin.
(Van onze correspondent
in Bonn)
BONN, 6 april Bijzon
der veel misbaar maakt een
deel van de Westduitse pers
over de 23 bewoners van het
dorp Wyler, die als gevolg
van de nieuwe grenstrek-
king als onderdeel van
het na drie jaren van onder
handelen thans gereed geko
men akkoord over de Neder-
lands-Westduitse „General-
bereinigung" in Neder
land zullen blijven wonen.
De gemeenteraad van Wyler
heeft, naar men weet, In
Bonn (op het ministerie van
buitenlandse zaken) en in
Diisseldorf (bij de landsre
gering van Noordrflnland-
Westfalen) tegen de grens-
regeling in het gebied van
Kleef-Nijmegen geprotes
teerd, zonder veel kans ech
ter dat zo kort vóór de on
dertekening van het akkoord
de betreffende regeling nog
opnieuw zal worden gewij
zigd.
De raad heeft voorts een
beroep gedaan op de drie
Westelijke mogendheden,
wier militaire overheden in
1949 de Nederlands-West-
duitse grens op enkele plaat
sen corrigeerden en 110.000
hectaren Duitse grond (met
12.000 Duitsers er op) onder
voorlopig Nederlands bestuur
plaatsten. Ook de secretaris
generaal van de Verenigde
Nties, Dag Hammarskjöld,
krijgt straks met een be
roep op het zelfbeschikkings
recht der ongelukkige Wy-
leraars nog een protest
op zijn volbeladen schrijf
bureau.
zjjn mond niet opengedaan",
zo schelden zij op de C.D.U.-
minister, die zou hebben be
loofd, dat „alle gecorrigeer
de gebieden naar Duitsland
zouden terugkeren".
In Wyler loopt de burgerij
met verhitte hoofden rond.
Het Nederlands-Duitse ak
koord en de grensregeling,
die van 23 Wyleraars Neder
landers maakt (zij hebben
bewoners, die niet „Heim
ins Reich" mogen, gebaseerd.
Er is over onze hoofden
heen onderhandeld", zeggen
de Wyleraars. „In Afrika be
looft men de zwartjes zelf
beschikkingsrecht en ons
wordt dat onthouden. Wij
(en de 23 „abgetrennte" bur
gers) zijn familie van me
kaar. We zijn samen op
school geweest. We hebben
ons dorpsleven en onze ver
enigingen. Dat wordt nu ge
scheiden". Heel boos zijn de
Wyleraars op de Westduitse
minister Vor. Brentano.„By
de hele conferentie heeft hij
twee jaren om voor het
Nederlandse staatsburger
schap te opteren) is het ge
sprek van de dag in de win
kels, de „Gaststatten" en op
straat. „Het gaat ten koste
van ons dorp! Niemand heeft
ons om onze mening ge
vraagd! Wij eisen het zelf
beschikkingsrecht! Wij wij
zen elke verantwoordelijk
heid voor toekomstige ont
wikkelingen van de hand.
alsof er een soort burger
oorlog zou dreigen.
De Wyleraars geven de
hoop niet op. Zjj hebben ge
wacht op de terugkeer van
de Westduitse minister van
buitenlandse zaken, dr. Von
Brentano, naar Bonn. Hij is
n.I. met bondskanselier dr.
Adenauer nee geweest op
diens „kleine wereldreis"
naar Amerika en Japan.
Morgen willen ze dan nog
maals een delegatie naar de
Bondshoofdstad afvaardigen
en proberen op het ministe
rie van buitenlandse zaken
in de Koblenzerstrasze door
de minister in audiëntie te
worden ontvangen. Ook als
het de delegatie lukt tot de
minister door te dringen (de
vraag is, of hi) nog in Bonn
is, want h(j moet onmiddel
lijk naar de N-A.T.O.-confe-
rentie In Parijs en moet ook
nog naar Den Haag om het
verdrag te paraferen), zal
het antwoord niet anders
luiden dan dat wat Wyler
enkele weken geleden reeds
ontving: er is niets meer aan
te doen. Een rond 100 hec
taren groot stuk Wyler blijft
Nederlands. „De 23 Duit
sers", zo schreef dezer dagen
het C.D.U.-weekblad „Rhei-
nische Merkur", „kunnen al
leen nog maar hopen, dat er
op een goede dag Europees
gras over de grens en over
deze grensstrjjd zal groeien".
En daarmede is de situatie
voor Wyler wel juist gety
peerd, lijkt ons.
Dat Amersfoort een kei bezit mag
langzamerhand van genoeg
me bekendheid geacht word
maar dat deze stad in net Dierenpark
aan de grote weg naar Amsterdam
momenteel beschikt over een kei van
een dierendresseur, de dompteur
Walter Moreno, zal voor velen nieuw
zijn.
Moreno 50 jaar oud is afkom
stig uit Hamm in Westfalen; hij werkt
nu een jaar in Amersfoort en heeft de
aandacht getrokken met een echte cir
cusstunt. In het dierenpark, dat een
oppervlakte van vijftien hectare be
slaat en waar een grote collectie wil
de dieren te bezichtigen is, bevindt
zich een enorme ijzeren kooi, die als
openlucht-circus dient. Moreno is erin
geslaagd daarin de tweejarige tijger
Radja samen te brengen met vier gei
ten en twee leeuwen, waarbij dan de
tijger een sprong maakt over de vier
geiten heen. Bij de afzet voor die
sprong buigt Radja met zijn kop tot
op enkele decimeters van de geiten,
maar hij verloochent zijn wilde aard...
en laat de geitebout onaangeroerd.
De tijger Radja is een Sumatraan
en niet bepaald mak; de dresseur zal
hem niet dichter dan circa twee meter
naderen. Van nature zijn tijgers en
leeuwen geen vrienden, maar in deze
circuskooi verdragen de tijger met do
vier geiten en twee leeuwen elkaar
wonderlijk goed. Het „nummer" met
allerlei variaties neemt wel een half
uur in beslag en enkele keren daag'
naar gelang de toeloop van het pu
bliek valt het in Amersfoort te be
wonderen. Ingewijden vertellen dat
deze stunt „enig ter wereld" is. Vast
staat, dat er in circuskringen grote be
langstelling voor bestaat; men wil het
nummer graag hebben en Moreno
gaat dus wellicht in de toekomst weer
op zwerftocht, zoals hij dertig jaar
lang deed.
Toen Walter Moreno vijftien jaar
was, moest over de toekomst van de
knaap beslist worden. Zijn ouders in
Hamm waren het daar niet over eens:
moeder wilde dat hij naar het semi
narie ging, vader zei: hij wordt smid.
Het werd smid, althans voor een poos
je, want toen een Italiaans circus ter
plaatse verscheen, was Walter niet uit
de tent en de stallen weg te slaan en
toen het circus verdween, verdween
Walter mee. Zo kwam hij als leer
ling-dompteur in Italië terecht, voer
de aanvankelijk acrobatennummers uit
maar liep ernstig letsel op bij een val
uit de nok van het circus. Na bedenk-
tijd-in-gips koos hij wederom het cir
cus en als knaap van achttien jaar
bracht hij zelfstandig een eigen die-
rennummer.
Acht jaar lang reisde Moreno door
Zuid-Amerika met diverse circussen,
waar hij tal van wilde-dierennummers
op zijn naam heeft staan; ruim drie
jaar maakte hij een toemee door Afri
ka. Hij had toen zelf een complete
dierengroep en trok rond met rijdende
kooien en een woonwagen.
In oktober 1944 keerde Walter Mo
reno naar zijn vaderland Duitsland
terug. Dat had ik niet moeten doen,
zegt hij nu. Als anti-nazi weigerde hij
krijgsdienst en de S.S. nam hem ge
vangen. Hij belandde in Dachau, waar
hij bij de capitulatie van Duitsland be
vrijd werd. Tot nu toe heeft Moreno
de door hem geclaimde schade ten
bedrage van eep kwart miljoen Duitse
mark nog niét vergoed gèkregëri.
De zaak is nog steeds in behandeling.
Direct na de oorlog verscheen More
no weer in de piste. Hij reisde door
heel Europa met grote circussen als
Barley, Althoff en Sarrasani, tot hij
vorig jaar in een internationaal circus
vakblad een advertentie las van het
Amersfoortse dierenpark. Hij kwam,
zag en kreeg de functie van dresseur-
d ie ren verzorger, die hij nu met zo
veel enthousiasme uitoefent. Zijn vak-
knepen berusten op liefde en geduld;
al zijn dressuur speelt zich in Amers-
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiijiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiijiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiHiiiiiiiiiiii
/n niet minder dan 21 gemeenten wordt woensdag met de jeugd de boom
feestdag gevierd, waarvan een voorbereiding op school vooraf gaat. -Aan
de kinderen die van de partij zijn wordt een boekje over het bos en de
boomfeestdag uitgereikt. Bovendien krijgen zij een plaat met aan de achterkant
een tiental vragen. De plaat moet worden gekleurd en de vragen moeten wor
den beantwoord. Daarmee nemen de kinderen, klasgewijze, aan een wedstrijd
deel. Gaven wij donderdag in deze rubriek een beeld van de boomplanting
door de jeugd van Schouwen-Duiveland, de boomfeestdag van 6 april is van
nationale omvang. Vijf jaar geleden vond een opwekking van de wereldvoedsel
organisatie (F.A.O.) weerklank in Nederland en, op initiatief van de Neder
landse Bosbouwvereniging is een landelijk comité opgericht, dat in 1957 voor he.i
eerst de boomfeestdag organiseerde in Apeldoorn. Sindsdien groeide de belang
stelling snel en voor het feest, dat officieel „World festival of trees" heet, was
in 1959 de animo uitgebreid tot een groot gedeelte van de Veluwe. Nu nemen
behalve Apeldoorn, Arnhem, Ede en Hilversum, bijna de gehele Veluwe,
verschillende Drentse en Overijsselse gemeenten er aan deel. Al zijn er dan in
Nederland hier en daar steeds boomplantdagen geweest, eenmaal per jaai
zullen de boom en het bos in het brandpunt van de belangstelling staan, i
de ruimste zin: het bos ten dienste van de houtvoorziening en de recreatie, de
boom als element in het landschap. Nederland blijft hierin niet ten achter hi)
de vele landen, waar jaarlijks de boomplantdag wordt gevierd.
foort af in de ijzeren circuskooi, onder
ogen van het kritische publiek.
Moreno houdt van de dieren de
mensen vrees ik, zegt hij en die
liefde bezit zijn vijftienjarige dochter
ook, maar ze is nog te jong voor het
vak. Daarom is ze bij haar grootouders
achtergevleven en leert voor kapster.
Maar voor vader en dochter staat het
vast, dat ze later de witte jas zal ver
wisselen voor een rijbroek en in plaats
van lotions het pittige aroma van tij
gers en leeuwen zal opsnuiven. Vader
Moreno blijft in het vak tot hij 75 is.
Hij wil dat nu eenmaal en hoe sterk
zijn wil is, daar weet tijger Radja in
Amersfoort van mee te praten.
Mevr. Fie Carelsen wordt van
daag zeventig jaar. Het zal
een drukke dag voor haar zijn.
Dat kondigde zich gisteren reeds aan:
er was veel journalistieke belangstel
ling.
IIIHilülIllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllll
„U wilt mij toch niet interviewen",
eleden heeft zij afscheid
vroeg zij.
Twee jaar gel'
genomen van het toneel. Echt afscheid,
niet om er langs een omweggetje weer
in terug te komen. Ook niet in „My
fair l&Jy", waarvoor men haar on
langs uitgenodigd heeft.
„Dat betekent: negen maanden op
de planken staan. Nee, daar is geen
denken aan".
Ook geen optreden voürTéiaio en te
levisie, tenminste niet in rollen. Wel
(Van onze correspondent in Bonn)
BONN, 8 april In een rede voor ra
dio en televisie heeft de Westduitse
Bondskanselier, Adenauer, gisteravond
de bevolking van Duitsland de verzeke
ring gegeven, dat ook president Elsen
hower van de Verenigde Staten van me
ning ls dat het zelfbeschikkingsrecht
der Berlijners de basis dient te zjjn
van elke overeenkomst die omtrent de
toekomst van de vroegere Duitse rijks
hoofdstad zou worden getroffen.
Adenauer bracht in een „praatje bij
de haard" verslag uit van zijn recente
reis naar Amerika en Japan, tijdens
welke hij in persconferenties en rede
voeringen de gedachte aan het zelfbe
schikkingsrecht voor de Berlijnse bevol
king ontwikkelde. Een regeringswoord
voerder verklaarde gistermiddag in
Bonn dat de bondskanselier over dit zelf
beschikkingsrecht nog precies zo denkt.
(Het is door de Sovjets inmiddels van de
hand gewezen) Vandaag heeft hij in
Bonn een ontmoeting met burgemeester
Willy Brandt van Berlijn, die hij zal
trachten voor zijn plan te winnen om
nog voor de topconferentie een volks
stemming in Berlijn te houden. Burge
meester Brandt staat op het standpunt
op een andere manier. Van de winter
heeft mevr. Carelsen tienmaal een
kwartier voor de microfoon verteld.
,,Ik herinner mij" was een serie, din
insloeg.
„Nee, ik heb er niets van op papier
staan. Maar de uitgever Bert Bakker
heeft er bandjes van. Hij wil die her
inneringen uitgeven. Maar er moet
nog veel aan gebeuren. Ik heb zo maar
gepraat. Met veel: O ja nog dit's en
nu moet Ik eerst nog even vertellen".
Het vraaggesprek, onlangs voor de
televisie, hoorde thuis in de rubriek:
„Zonder schmink en voetlicht", een
titel, die eigenlijk tekenend is voor
wat mevr. Carelsen nog wèl wil doen.
Gewoon zichzelf zijn, desnoods, als
men dat nu zo graag wil, ook een en
kele maal in het openbaar. Dat zij
daarbij openhartig voor haar eigen
meningen uitkomt, zoals bij dat tele
visiegesprek duidelijk Is gebleken, te
kent haar sterke persoonlijkheid, die
ook altijd imponerend en innemend op
de planken aanwezig was. Na haar
afscheid is daar niets aan veranderd.
Daarom blijven sympathie en bewon
dering haar in haar teruggetrokken
heid achtervolgen, waarvan de duren
de journalistieke belangstelling een
uiting is.
„Was dat vijfendertig of veertig jaar
geleden zo geweest, wat zou het heer-
lijk geweest zijn", zegt mevr. Carel
sen. „Maar nuoch".
Inderdaad, wij zijn meestal een tik
keltje te laat met onze waardering,
zeker als wij er uitbundig mee worden.
dat de Berlijnse bevolking zich al duide
lijk heeft uitgesproken toen zij het vori
ge jaar de communistische kandidaten
voor het stedelijke parlement zulk een
smadelijke nederlaag toebracht.
Adenauer gaf zijn landgenoten een
uitgebreid verslag van zijn 40.000 kilo
meter lange reis, die hij nuttig en nood
zakelijk noemde om het Westduitse
standpunt ten aanzien van verscheidene
problemen nog eens duidelijk te maken,
ook al met het oog op de topconferentie
die 16 mei in Parijs begint. „Nu ben ik
weer thuis," aldus de 84-jarige regerings
chef. „Er moeten weer allerlei moeilijk
heden uit de weg worden geruimd. Naar
wat ik vandaag heb gehoord zal dat niet
zo moeilijk zijn". Waarschijnlijk doelde
de kanselier hierbij op de hernieuwde
controverse die is ontstaan tussen hem
en vice-kanselier prof. Erhard, ditmaal
over het plan-Hallstein tot bespoediging
van de Europese integratie. Prof. Er-
hard acht dit plan in zijn huidige vorm
een gevaar voor de Westduitse econo
mie en een verbreding van de kloof tus
sen de Europese Economische Gemeer
schap, de E.E.G., en de Europese Vrr
handels Associatie, de E.V.A.
