Boek voor u?
Hoe de Grieken en Romeinen
waren in hun dagelijkse doen
Tentoonstelling in Den Haag
Kledingproblemen bij Eerste H. Communie
mat ze na
duryea
De BRUINE MELKFLES staat nu al
in het teken van TEGENSPRAAK
In Leeuwarden wordt melk
diep gekoeld afgeleverd
Zo is Kat ja
Robinski
begonnen
EMIGRANTE
MAAKT
HOEDEN
kinderen kiezen zelf
Lange jurkjes
gaan er uit
Een mei-bruid uit Parijs
Knel vervoeren en bewaren
De Romeinse had in haar keuken ook een
zeef, een vergiet, koekepannen én bak
vormen. Klaptafels waren er ook al
De vrolijke keuken
DONDERDAG 21 APRIL 1960
PAGINA
Als er bij de Grieken zoiets als
een „Gezinsbegrotingsinsti-
tuut" is geweest, dat zich
geroepen voelde financiële voor
lichting te geven aan Polites en •'sÊjgpSP*"" EW
Hecuba, die gingen trouwen, dan Jg
heeft het in de tweede helft van
de vijfde eeuw voor Christus aan
een huis op 2000 drachmen (a.i.
circa f 20.000) kwam, een rustbed
op 6 drachmen (f60), een leun
stoel op 2 drachmen, een tafel op
4 drachmen, een krukje op 1
drachme en een bronzen was
bekken op 25 drachmen, dat een
mantel 20 drachmen kostte en
een korte tuniek 7 drachmen en
3V2 obool en dat men bij aan
koop van tien liter tarwe te reke
nen had met een uitgave van 1
drachme en bij een liter olijfolie
op 2 obolen. De omrekening van
drachmen, tri obolen en obolen (1
drachme, ongeveer tien gulden,
was het dagloon voor een ge
schoolde arbeider; twee obolen,
ongeveer f3.30, was het presen
tiegeld bij de volksvergadering)
ontlenen we aan de interessante
catalogus bij de tentoonstelling
over het dagelijks leven in de
Griekse en Romeinse oudheid, die
thans gehouden wordt in het Ge
meentemuseum te Den Haag en
die begin volgende maand wordt
opgesteld in het Rijksmuseum van
Oudheden te Leiden.
FELISOL
écht kleurecht
Let op, mevrouw I
li
Onder redactie van Annie M. O.
Schmidt, uitg. R. S. Stokvis Zonen.
Het is weldadig om tussen de hevig
serieuze voorlichting op huishoudelijk
gebied, waarmee de huisvrouw wordt
overspoeld, de geest eens te ontspan
nen met een leutig boekje over koken
en vaatwassen en andere huiselijke be
sognes. Een bekend gezelschap is voor
een bijdrage in het vrolijke keuken
boekje uitgenodigd door Annie Schmidt,
die zelf in een kostelijke improvisatie,
de huisvrouw, die, zuchtend voor de aan
recht met een volle vaat ontdekt, dat
ze ook best managersziekte kon heb
ben, aanraadt haar toevlucht te nemen
tot de afreageermethode van de ouder
wetse kermis: de vrolijke keuken",
waarin men alle aardewerk aan stukken
mag smijten.
Mies Bouwman neemt ook de vaat
voor haar rekening, zij het met goed
kope spot. Mies Bouhuys, Henriette van
Eijk en Theo Eerdmans geven een ver
haaltje weg over kookbelevenissen en
voorts spuien Carmiggelt, Eduard Elias,
Henri Knap en andere van onze beken
de professsionele .grappige" scriben
ten, al of niet zuur, en echt of kwasi
gijmg, gevarieerde huiselijke belevenis
sen. De illustraties van Otto Dicke lijken
een tumult van lijnen. Ze suggereren
een vlotte bedrijvigheid. A Bgl
Het bronzen spiegeldoosje, afkomstig uit Griekenland, midden 4de eeuw voor
Christus, lijkt op onze poederdozen. Er achter een staande spiegel in Korinthisch
wePk.
(Van een medewerkster)
Pasen is achter de rug en daarmede
veel zorg voor moeders, die zich
tevoren hebben bezig gehouden
niet de paas-aankleding van het hele
gezin en dikwijls ook nog van het huis.
Vooral de laatste week voor pasen ken
merkte zich door een uitzonderlijke be
drijvigheid in die richting en bus, trein
en tram waren voor een groot deel ge
vuld met moeders en vakantiehoudend
kroost, beladen met schoenendozen en
Zakken vol goed.
Nu kan de moeder dus even op adem
komen om straks haar alles omvatten
de aandacht te kunnen geven aan het
volgende feest in het gezin want eou-
verner c'est prévoir". In heel wat ge
zinnen zal dit een eerste H. Communie
zijn met alle daarbij behorende kleding
problemen, tenminste als het een meis
je betreft, want voor jongens lopen de
mogelijkheden niet zo uiteen en is de
keuze dus minder moeilijk. Men mag
eens twijfelen tussen lange of korte
broek tussen das of strikje, maar daar
is het dan ook mee gezegd. Bovendien
is de gekozen kleding niet voor één dag
en dat vergoedt veel.
Bij meisjes echter ligt de zaak a
ders. Natuurlijk kunnen we ook voor hen
Iets duurzaams kiezen: een man -
pakje of een witte terlenka rok m
een blazer. Dat wordt ook wel gedaa
maar hoogst zelden, zoals men ons in
verschillende zaken verzekerde, want
al zal iedereen toegeven, dat het neei
leuk staat en nog praktisch is ook, diep
in ons hart willen we dat toch met. Wij
niet en het kind ook niet: en dat laat
ste is een factor die tegenwoordig ster
ker meespreekt dan ooit. „Zoek zelf
maar uit wat je het mooiste vindt" is
een heel gewoon geluid, wist ons een
cheffin van een groot warenhuis te ver
zekeren. Dat lijkt ons een riskante on
derneming, want stel dat ze iets heel
duurs en wel wat erg ,,bruiderigs"
uitzoeken, want zo zijn kinderen im
mers
Hierop kregen we te horen dat er
op geld meestal niet wordt gekeken
en de appel niet zo ver van de boom
valt wat de smaak betreft. Moeders,
die de kinderen laten kiezen, kopen
veelal nylon; met stroken, kantjes,
strikjes en kwikjes én met volumineu
ze petti-coats. Of het eendagsvliegen
*ijn, speelt helemaal geen rol bij de
millllimiIHlIHHHIIIIIHIHIIIlIHlIHHmHHnmilltlliniHIIUIIIIHItlllllllHUHIlIHHilH111111111111111""1111""""""1"""
koop. Er wordt om die reden wel eens
een gekleurd jurkje gekozen, maar
het merendeel kiest wit. Nylon heeft
natuurlijk wel het voordeel, dat het
niet kreukt, zodat de kinderen 's mid
dags voor het Lof net zo ongerept naar
de kerk gaan als 's morgens, maar
al zijn er werkelijk hele leuke model
letjes onder, het materiaal „leeft"
naar onze smaak toch niet genoeg.
Lange jurken worden nog maar wei
nig gevraagd.
Een modezaak met filialen over het
hele land had er nog enige hangen
maar was van plan ze zo snel mogelijk
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitmiiiiifiiiiiiiiiiiiiiiiiim
'"""■■■■■"■■"■i'iiniiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiin
dochten" teTWant het waren „winkel
root warenhn>ar?^ verkoopt een
wpI ppn +-ln hoofdstad er nog
e,^?Kte&en Hen korte Weet u er
3! Sn vn°nd>frs die geen afstand kun-
Fn heUang en mnvef00J1: m"n dochter
in net lang, en m Volendam biivoorbeeld
WllSnen wFfwT a,nders- Het doet er
met toe wat het kost. Ze hebben er al
tijden voor gespaard en het moet hFt
mooiste van het mooiste zijn. Wij hou
den daar al rekening mee en kopen er
maar twee per maat in zodat de kans
maar klein is dat ze elkaar tegen ko
men. Ook bij de aanschaf van tasjes,
kransjes en sluiertjes wordt er niet op
geld gekeken
Men wist ons nog te vertellen dat de
ze ontwikkeling van lang naar kort zich
in drie jaar heeft afgespeeld. Diverse
(Advertentie)
maakt Uw groenten zo lekker.
De mei-bruid van
Maggy Rouff uit Pa
rijs heeft een boe
ketje lelietjes van
dalen zoals men
in Frankrijk elkaar
op 1 mei geeft
in de ceintuur ge
doken van haar
romantische
lange bruidsjapon.
Die is tweedelig:
het lijfje is van wit-
'e batist, de rok van
batist met tussen-
'ezet satijn lint. De
'uier zit hoog op
->( hoofd door de
ijfe bloemen van
het kroontje.
zaken hadden niet eens lange jurken in
gekocht. Wie goed toeziet merkt dat
heel schuchter tussen alle nylon in het
katoen in de vorm van broderie en ba
tist een rol gaat spelen. Het doet dit
aarzelend en timmert niet aan de weg,
noch door volume noch door voyante
modellen, maar haalt men zo'n exem
plaar tussen de „bruidstoiletjes" uit en
geeft men zich de moeite het even goed
te bekijken dan is volgens ons het pleit
gewonnen. In bijna alle modezaken
zijn er zulke jurkjes te vinden voor dik
wijls minder dan de helft in prijs van
wat sommige nylon toiletjes moeten kos
ten. Voor bijvoorbeeld vijfentwintig gul
den is er al Iets heel aantrekkelijks te
krijgen en het voordeel is dat het ook
heel goed kan worden doorgedragen.
Nieuw Is dit materiaal bezwaarlijk
te noemen: onze familiedoopjurk die
bijna honderd jaar oud is, is er ook
van gemaakt, maar door haar eenvoud
en mogelijkheden van verwerking,
met open randen biivoorbeeld, is het
klassiek mooi.
Hoe de kinderen het zullen vinden?
Och, een duwtje in de richting van de
goede smaak hoort toch ook bij de op
voeding. Met een levende bloem In het
haar en ook zonder dat, is het een
smaakvol en eenvoudig geheel. Eenvoud
is toch wel erg belangrijk op zo'n dag.
Al te veel opschik verlegt het accent
wel 'n beetje. Dat is ook de reden waar
om men in sommige parochies, zoals
onder andere in Antwerpen, een unifor
me kleding voorschrijft: een soort witte
pij, maar naast de vrijheid die hiermee
verloren gaat wordt het geheel ook wat
toneelmatig. Wanneer we als ouders
echter zelf in het oog houden wat het
belangrijkste is en excessen vermijden
dan is er verder geen regeling van bo
venaf nodig.
G. S- de W.
het ionpp stpl vnnrpphouden, dat Vierentwintighonderd jaar geleden werd deze vrouwekop vereeuwigd in steen.
F; i, T u~ar, tri i Er blijkt Uit, dat er dingen zijn, die nooit veranderen.
Deze expositie is ontstaan naar het
voorbeeld van een soortgelijke tentoon
stelling in het Louvre In beide gevallen
is de opzet geweest met de gewone ge
gevens uit het leven van alledag, met
de gebruiksvoorwerpen en de snuisterij
en, het huisraad, het schrijfmateriaal
enz. een beeld te geven van de Grieken
en Romeinen „en pantoufles". Men
kent de goden en helden, de verove
ringstochten, de literatuur en de poli
tieke ontwikkeling maar hoe leefden
een Xenophon en een Plato, een Cice
ro en een Livius? De tentoonstelling
„Huis en huisraad in de Griekse en Ro
meinse oudheid" is er een van de „hu-
man interest".
Omgerekend naar het niveau van
vandaag kostte dus de Griekse man
tel (himation) ongeveer tweehonderd
gulden. Dit kledingstuk werd gedra
gen zowel door mannen als door vrou
wen. Het was een lange, rechthoekige
lap, gedrapeerd van de heup naar de
schouder, om de hals gewonden '"bij
wijze van shawl of over het hoofd ge
trokken als een sluier. Kenmerkend
voor alle antieke kledingstukken is, dat
ze niet aangepast waren aan de bouw
van het lichaam, doch gedragen wer
den zoals ze van het weefgetouw kwa
men. Men moest de lappen stof plooi
en rond het lichaam. Het omleggen
van de toga, die de galadracht werd
bij de Romeinse mannen vereiste zelfs
de hulp van een speciaal hiervoor ge
schoolde slaaf. Er bestonden strenge
modieuze voorschriften voor de lengte
en vorm van de slip, die over de rug
neerhing en voor de plooiing van de
boogvormige overslag boven de rech
terknie.
De kleding is ons vreemd geworden,
doch de sieraden, die er bij gedragen
werden, spreken ons nog altijd aan. Er
zijn zowel van de Grieken als van de
Romeinen armbanden, broches en oor
hangers in brons en in goud, die in
onze tijd zo opnieuw gedragen zouden
kunnen worden. Hetzelfde geldt voor
het toiletgerei van de Griekse vrouwen.
Schaaltjes, waarin kosmetische midde
len bewaard werden en reukflesjes met
een tuitje, dat speciaal geschikt was
voor het uitsmeren van de geurige olie-
en, die na het baden gebruikt werden,
overbruggen een afstand van twee do
zijn eeuwen. Bepaald verrassend is een
bronzen Griekse spiegeldoos, die open
geklapt kon worden: het is namelijk
precies het model van de poederdoos
zoals we die nu kennen.
Bij het keukengerei ziet men iets
soortgelijks. De vormgeving mag dan
in de loop der tijd wat veranderd zijn
(welbeschouwd niet eens zoveel),
maar men heeft vroeger toch dezelf
de dingen nodig gehad als thans. De
keukenuitzet van een Romeinse in de
eerste eeuw na Christus omvat heel
wat stukken, die ons nog zeer ver-
trouwd zijn: een zeef en een vergiet,
koekepannen, een casserole en een
bakvorm, die met z'n uithollingen aan
een poffertjespan doet denken.
De maaltijden bij de Grieken waren
(Advertentie)
Textiel stoffen met
het FELISOL-etiket
zijn kleurecht!
Let U dus voortsan
op FELISOL.
De vrouw die de handen uitstrekt naar het kind, dat de
dienares aanreikt, is een Attisch grafreliëf in marmer uit
420 v. Chr. Het onthult iets over de kleding, de haardracht,
de sierlijke stoellijn.
doorgaans eenvoudig. Men deed z'n ont
bijt met brood, gedrenkt in wijn. De
lunch bestond uit platte ronde koeken
van gerstemeel met sla, uien, knoflook
of andere groenten. Het avondmaal om
vatte een visgerecht, een hoofdschotel,
waarbij slechts bij uitzondering vlees
werd opgediend en een eenvoudig des
sert, zoals kaas, fruit en koekjes, ge
zoet met honing. Eerst onder invloed
van de Romeinse overheersers kreeg
het eten bij de Grieken een luxueus
karakter. De Romeinen gebruikten bij
hun oqtbijt ook kaas, honing, melk en
eieren. Het Romeinse avondmaal be
stond uit een voorgerecht van eieren,
sla, rauwe groenten, oesters of cham
pignons, een ingewikkeld samengestel
de hoofdschotel met vlees- en wildge-
rechten en een dessert, meestal vruch
ten of gebak. Tijdens de maaltijden
werd er weinig gedronken. Na het
avondmaal volgde echter in bepaalde
gevallen het drinkgelag, opgeluisterd
met spel en dans. Van de verlichtings-
middelen, waarover Grieken en Romei
nen des avonds beschikten, moet men
zich niet te veel voorstellen: de olielam
pen hebben in de huizen vermoedelijk
evenveel rook als licht verspreid.
Er staan op deze tentoonstelling twee
maquettes, die een goede indruk geven
van de royale behuizing der voorname
burgers op Delos in de tweede eeuw
voor Chr. en te Pompei in de eerste eeuw
na Chr. Daarbij moet er echter wel de
nadruk op gelegd worden, dat het in
beide gevallen om woningen van welge-
stelden gaat. Het gewone Griekse gezin
beschikte meestal slechts over één ka
mer. die alleen licht kreeg door een
smalle deuropening, welke tevens moest
dienen als afvoerkanaal voor de rook
van de stookplaats. De Romeinen ken
den voor het gewo
ne volk complexen
huurhuizen, die veel
gemeen hebben met
onze moderne etage
woningen.
Onder het huis
raad, dat op deze
expositie te zien is,
viel ons op een
bronzen tafeltje, af
komstig uit Hercu-
laneum; een tafeltje
met drie verstelbare
poten en een af
neembaar rond blad.
Het gehele geval
kan in elkaar ge
schoven worden.
Waarom de Ro
mein, die destijds
dit taf eitje liet ma
ken, een inklapbaar
meubelstuk heeft
gewenst, is niet
meer te achterha
len. Vermoedelijk is
hij in goede doen
geweest en had hij
dus wel een huis
met enige ruimte,
loch het treft nogal
•vanneer men ziet,
dat een ambachts
man in de eerste
eeuw na Chr. in
'.ijn constructie al
even ingenieus is
geweest als de he
dendaagse fabrikan
ten, die voor onze
kleine woningen al
lerlei opvouwbaar,
inklapbaar en weg-
werkbaar huisraad
uitdenken
T. E.
Er is heel wat stof opgewaaid rond
om de bruine melkfles, sinds er
in het westen des lands en vooral
in Amsterdam een regen van klachten
is geweest over het spoedig zuur wor
den van de melk, die in bruine flessen
wordt afgeleverd. In de bruine fles
wordt de melk eerder warm, want het
donkere glas houdt de warmte meer
vast dan het gewone doorzichtige glas;
de melk bederft dus spoediger. De
bruine fles heeft het dan ook bij som
mige slijters en hun klanten verbruid,
nog voordat die goed bedoelde nieuwig
heid de kans heeft gehad op grote schaal
doen wat ze doen moet, namelijk de
melk lekkerder en gezonder houden.
Lekkerder omdat er in donker glas geen
oxydatie van de melk optreedt, gezon
der omdat donker glas het vitamine-
gehalte voor 80 pet. bewaart. Doorzich
tig glas doet noch het een noch het an
der De melk, in het licht gezet (het
hoeft niet eens in de zon te zijn) heeft
na een uur al een bijsmaakje door het
oxvderen, en de vitaminen zijn zo goed
als verdwenen. Maar doorzichtig glas
absorbeert de warmte niet en dat na
deel heeft de donkere fles wel. En dat
is dan ook de „pijn", die zich is gaan
openbaren bij de melk, gedistribueerd
in bruine flessen, toen het weer wat
milder werd.
Melk is er in ons koeienland in over
vloed en zolang de koe rustig in de wei
staat te grazen en te herkauwen, is al
les met haar melk best. Het is ook nog
goed als het witte vloeibare voedsel na
fabriekmatige bewerking wat ge
schrokken door afromen en pasteurise
ren. maar toch acceptabel geflest in
de koelcel klaar staat om bij de klant
gebracht te worden. Maar dan begint
het drama. Het drama van het slijten,
om niet te zeggen, het sollen met de
flessen, in zon en daglicht. Er moet
echter veel melk verbruikt worden in
ons land, willen we de produktie kwijt
raken, dus moet de melk als drank be
mind worden. Dat betekent dat ze lek
ker moet zijn, want hoe lekkerder de
melk, hoe meer handen er naar grjjpen.
Lekkerder blijft de melk in donkere fles
sen, die het oxydeer-smaakje voorko
men. Ergo: bruine flessen. Dat is één
het westen van het land, waar nu een
week of acht de melk in bruine flessen
wordt geleverd. De klachten zijn, voor
al in Amsterdam, dat de melk in de
bruine flessen gauwer zuur wordt.
Wij hebben over die kwestie met
een aantal melkbedrijven en slijters
in 's lands westen gesproken en heel
verschillende reacties gekregen. De
ene melkcentrale beweerde van de
- va
gehele afgifte vhn bruine flessen geen
enkele klacht te hebben ontvangen.
reden. Een andere reden is, dat in Zee
land, de streek die van volle melk
druipt, de vraag naar losse melk gro
ter was dan van flessenmelk. Om de
fles er in te krijgen wilde men iets
nieuws proberen. Dat nieuwe was de
bruine fles.
Nog beter was het geweest als men
rode flessen had genomen, want rood
glas houdt de warmtestralen èn de
oxydatie èn vltaminenverlies tegen,
maar rood glas zou te duur zijn. De brui
ne fles deed dus haar Intrede, onge
veer in oktober, in Zeeland en Noord-
Brabant, naar voorbeeld van Zweden,
Finland, Denemarken en de Ver. Sta
ten. In de koude maanden waren er de roomlaag niet. Het nadeel, dat een
geen klachten. Maar met het warmere melkfabriek signaleerde is, dat b(j het
weer begon de narigheid, met name in I schouwen in de spoelmachlnes, er eer-
Een ander ervaart, dat de klanten
noch de slijters na anderhalve maand
gesteld zijn op het verder ontvangen
van de bruine flessen. Een melkfa
briek, die nog met de proef bezig is
en per dag drieduizend bruine fles
sen omzet, heeft nog geen aperte wei
gering geboekt. Maar enthousiast zfln
de slijters en de hulsvrouwen nu ook
weer niet.
De bezwaren van de huisvrouw tegen
het bruine glas zijn, afgezien van de
warmte-opname, dat ze niet kunnen
zien. hoeveel melk er nog in de aangebro
ken fles zit en bij de nieuwe fles zien ze
der ongerechtigheden blijven zitten in
de donkere flessen dan in de lichte. Het
er in gehamerde „spoel om die fles"
zal bij de bruine fles door de huisvrouw
ook misschien eerder worden nagela
ten. De kans op verontreiniging bij de
duizenden flessen die daags in omloop
zijn is dan ook groter.
Ons nationale researchinstituut voor de
melk, het NIZO in Ede, blijft de melk
in de bruine fles de hand boven het
hoofd houden, ook al stijgt de tempera
tuur van de melk wat meer dan in de
lichte fles. Proefondervindelijk staat
vast dat melk die (in goede conditie) in
de bruine fles gaat, twee dagen goed
kan blijven bij een temperatuur van 21
graden. Maar, zo vraagt men zich daar
af, waar heeft de melk, die de klach
ten gaf, tijdens het slijten aan bloot ge
staan; of gaat misschien de hulsvrouw
achtelozer om met de melk in de brui
ne fles, menend, dat die nu overal wel
tegen kan!
Hoe ook, de bruine fles heeft voor-
en nadelen. In Leeuwarden is de Leeu
warder Melk Industrie zojuist begon
nen met de afgifte van melk in don
ker glas. Iets nieuws daarbij is, dat
de fabriek de melk diep gekoeld aan
de melkhandel levert, die zo modern
geoutilleerd is. dat zij de melk ook
diep gekoeld bij de huisvrouw kan af
leveren. Leeuwarden staat hier lande
lijk bovenaan. Wanneer het plan van
uniforme melkwagens geheel voltooid
zal zijn, zal de Friese melkdistributie
de modernste van ons land zijn. Brui
ne flessen, gekoeld aan de huisvrouw
afgeleverd!
Daarbij steekt de melkslijterij, zoals die
nu in het westen geschiedt, wel erg af:
veelal nog in open karren, de flessen
open en bloot in het licht. Maar dat
verandert na 1 januari 1961 als de wet
de afgesloten melkkarren verplichtend
stelt. Och en wie weet helpt al dit ge
harrewar over donkere flessen de melk
in karton waar geen lichtstraal door
heen kan een eindje verder op weg
Want die is min of meer op stal gezet
met de dooddoener: de huls vrouw vindt
de verpakking, die een paar cent meer
kost, te duur. „Maar het komt er na
verloop van tijd toch van", zei een
melk-deskundige ons. Voorlopig zitten
we echter nog met de glas-chaos.
A.Bgl.
Wie het vak kent als ze gaat emi
greren, zegt mevrouw Katja
Robinski, een der eerste hoeden-
ontwerpsters van Nederland, heeft geld
in haar vingers. In Australië bijvoor
beeld draagt iedere vrouw een hoed
als ze zich „kleedt" voor een bridge-
middag, maar er zijn uitsluitend con-
fectiehoeden te koop. Iets persoonlijks
is er niet bij. Een vakvrouw, die er
zich gaat vestigen en een eigen collec
tie kan ontwerpen en verkopen, kan er
een bestaan maken.
Zelf heeft mevrouw Robinski ervaren
wat het betekent voor een vrouw, als
het leven je in moeilijke omstandighe
den brengt, je verdiensten in je vingers
te hebben, onafhankelijk van elke
werkgever. Als Russische heeft ze, toen
haar levensloop zich wijzigde, in Parijs
het hoedenvak geleerd bij „Agnes"
en sinds de bevrijding zich in Amster
dam gevestigd. Niet als de enige, die
hoeden ontwerpt voor vrouwen, die een
hoed kiezen als een bijou, maar wel
als een van de weinige ontwerpsters tus
sen de toenemende clan van al of niet
artistiek doende ontwerpers, die zich in
het hoeden creëren uitleven.
Toch is er een wezenlijk verschil of
men de ontwerpende man een eigen
creatie voor de spiegel ziet passen om
te voelen hoe de hoed „zit" of de ont
werpende vrouw. De man distancieert
zich er van, hij is zelf belachelijk met
een bloemenhoedje op zijn hoofd. De
vrouw die een hoed creëert IS haar
hoed.
Katja Robinski heeft op een avond
Soepele kreton van witte ribszij met
zwarte margrieten bedrukt.
in haar modern, verzorgd, bloemrijk
interieur een aantal hoeden voor ons
opgezet terwijl ze vertelde over de
privélessen die ze in de wintermaan
den geeft aan een groepje van hoog
stens drie vrouwen, alleenstaande
vrouwen, die weduwe zijn of geschei
den en die naar Canada, naar Austra
lië of Zuid-Afrika willen meestal om
te emigreren naar hun kinderen. In
drie maanden leert ze ze zoveel van
het vak, dat ze voor het winter- en het
zomerseizoen een collectie kunnen ma
ken en modellen kunnen copiëren. „Ik
leer ze de toonladders", zegt ze, „als
ze aanleg hebben kunnen ze daar zelf
verder mee componeren".
Het is ook wel te begrijpen dat een
ras hoedenontwerpster iets van het vak
dat haar zo sterk bezielt wil doorgeven.
„Een hoed", zegt ze, terwijl ze van het
gordijn op de brede vensterbank een
flinke kier wegschuift, die een spiegel
blootgeeft, en uit het ingebouwde schuif-
kastje er onder achteloos een slappe
hoed neemt, „een hoed moet zitten en
staan en chic hebben en flatteren. Het
moet niet zo zijn als je een nieuw hoog
model op hebt dat je man zegt: zet
dat ding af dan ben je tenminste jezelf".
Ze praat van onder een soepele ge
bloemde hoed met donkere rand. Alles
in deze collectie is geïnspireerd op de
breton. Je kunt de randen van haar
slappe hoeden rondom opslaan maar
heb je een slechte dag dan sla je de
rand naar beneden waardoor je gezicht
meer schaduw krijgt. Dat doe je ook
aan het strand. Met één hoed moet je
veel kunnen doen is haar uitgangspunt.
Haar adaptabele hoeden zijn van on-
gedroomd mooi Frans materiaal waar-
Helemaal met de hand is dit cocktail
hoedje gemaakt van grijze en witte
bloembladen. Modellen Katja Robinski.
bij, wat het zomerse ajour stro betreft,
ide natuur zichzelf overtreft in verfij
ning en schakering van natureltinten.
Haar hoeden „zitten" niet alleen, als
op het hoofd gegroeid maar haar sport-
hoeden tolereren ook, dat je er óp gaat
zitten. En dat is wel het grootste com
pliment, dat je in deze tijd, waarin alles
snel mee op reis moet kunnen, des
noods erbij gepropt in een tas, kunt
geven.
Als Katja Robinski voor een vrouw
die zich veel moet laten zien en re
presentatief moet zijn in haar functie,
een hoed maakt, dan neemt ze eerst
de persoon op zoals de schilder, die
een portret gaat maken. Een hoed
die goed is, die je dus 's ochtends op
zet en dan weet dat je er de hele
dag „goed" mee bent, Is een steun.
Hoe het hoedloze van deze tijd te
overwinnen zal zijn? „Geef Brigitte
Bardot honderdduizend gulden als ze
er een opzet en het is gebeurd." Daar
zijn we het wel mee eens. A. Bgl.
