Duitsers trekken Haarlem binnen en
treffen een gereserveerde bevolking
Hartelijke reacties oud-patiënten
van St. Joannes de Deo
Ook van anderen spontane
reacties voor bouw van
ziekenhuis in Afrika
r:
DOOR' EEN ZATERDAGSE BRIL
W
Vreemd
meester
heer
en
volk waant zich
in schaduw van St. Baaf
Memorandum
NAAIMACHINES
SLEUTEL WEG?
Festival van
studentenfilms
1940-1945: VIJF JAREN VAN VERDRIET
Morgen collecte
in Haarlem-N.
2
ZATERDAG 23 APRIL 1960
PAGINA 3
S8W
GRANIETEN MUUR
1
S.O.S. Slag Om Sengarema
Ontroerend
ANTI-STEMMING
VJ
Vele kleintjes
„Het is maar een klein steentje, want we
werken zelf voor 4 x zn in Suriname
Bloemlezing
„DE SLEUTELSPECIALIST"
WASSERIJ DUYN
Buitenlands bezoek bij
Sikkens Lakfabrieken
Vergadering KAV-
Vo gelenzang
ZAADHANDEL JAN RQ0ZEN
ALLES VOOR UW TUIN
WOniFIOBUOE
ifnai
Het verhaal van vijf jaar ver
driet begon voor Haarlem
en ommelanden op een dag
vol zon. Op die ochtend van de
10e mei 1940. nu twintig jaar ge
leden, veranderde het leven plot
seling van kleur. De verraderlijke
inval van de Duitsers in ons land
gaf in alle Kennemer gezinnen een
schok, vooral in die families, die
hun zoon of vriend in het leger wis
ten. Men was er niet op bedacht of
wilde er niet op bedacht zijn.
Natuurlijk, er was oorlog. Bui
ten onze grenzen. Wij moesten pa
raat zijn. Ons leger was gemobili
seerd. Wij maakten grapjes over de
ki-ka-korporaal en over ..Onze Jon
gens die meestal in tot kazernes
ingerichte scholen hun dagen sle
ten met paraat te zijn. Het Haar
lemse leven kabbelde rustig voort.
Op de 9de mei, een donderdag,
vertelde de krant hoe goed de Ne
derlanders In Berlijn de verjaardag
van Prinses Juliana hadden gevierd.
Een interessante krant, die in zijn
nieuws uit Haarlem en omgeving
het beeld geeft te zien van mensen,
die argeloos aan de voet wandelen
van een reeds van binnen kolkende,
vuurspuwende berg. De klaverjas
sers worden opgeroepen voor een
wedstrjjd in gebouw Sint Bavo: de
drukte in de bollenstreek zal met de
Pinksterdagen zondag 12 en
maandag 13 mei weer enorm zijn;
de jeugd maakt zich klaar voor een
kostelijke luilak. De slager Iaat zich
niet onbetuigd: 3 pond lamsiappen
voor 100 ct, 5 pond reuzel voor 200
ct. De schoenwinkelier blijft niet ach
ter in zijn Pinkstercollectie: een paar
prachtige herenschoenen voor 3,50.
De kaasboer, die juist een winkel
in de Cronjéstraat heeft geopend, ad
verteert: bij aankoop van 1 pond
kaas een half pond van dezelfde soort
cadeau. Tussen de vele aanbiedin
gen het markante bericht, dat er in
Haarlem nog 905 woningen leeg
staan. Geen tijd om te piekeren,
want een kolom verder vraagt Gre
ta Garbo de aandacht, die als Ni-
notchka haar glansrol in Luxor zal
spelen.
Het leek allemaal zo vredig. On
danks de narigheid van mobilisatie
en massale werkloosheid. Maar daar
door werd de schok van de 10de
mei des te groter. Plotseling die
angst en spanning.
Het kwaad van het gerucht en de
waarschuwende stem door de radio.
In de meizon werd het hoogfeest
van Pinksteren een hoogtij van ver
driet.
En toen die verschrikkelijke 14de
mei. Nederland capituleert en is in
rouw. Het ligt open voor de vijand.
Terwijl Rotterdam nog ligt te bran
den, trekken de Duitsers ook Haar
lem binnen: 15 mei 1940, 's middags
omstreeks 2 uur. In hun pantser- en
vrachtwagens rijden zij naar het cen
trum, de Grote Markt, waar in de
schaduw van de Oude Sint Baaf voor
de derde maal in de stadsgeschiede
nis vreemd volk zich heer en mees-
ter waant. Na de Spanjolen en de
Fransen, zijn het nu de Duitsers
aangestaard door een koele en gere
serveerde bevolking.
Met een paar zinnen slechts
hebben wij de sfeer van
die dagen getekend. Dagen
van verdriet, die in zich borgen vijf
eindeloze jaren van leed. Ook voor
Kennemerland. waar de Duitse
laars fel om zich been zou trap
pen. Schreeuwende officieren met
bravourpetten, terzijde van altoos
zichzelf of de Heimat bezingende
soldaten, zouden bet stadsbeeld be
heersen. Dal bet vijf jaar zou du
ren, durfden de ergste pessimisten
niet te voorspellen. De plaatselijke
militaire bevelhebber, de Ortskom-
mandant, legde met zijn staf be
slag op restaurant Brinkmann en
vestigde daar zijn Ortskomman-
dantur. Later verhuisde bij naar bet
vroegere hotel „Den Hout'' aan de
Dreef: de burgerlijke gezagdrager
nestelde zich zo uitgebreid moge
lijk in een der panden van bet Ke
naupark.
De bevolkng reageerde rustig. Hier
paste slechts een zwijgen, hoe ook de
Duitsers in den beginne alle vriende
lijkheid ten beste gaven om maar zo
goed mogelijk onze „vriendschappe
lijke betrekkingen" te demonstreren.
V&n vriendschap wilden wij niets we
ten. Hoogstens een domme straat
meid of wat zich aldus gedroeg. En
dan natuurlijk een groepje rancuneu
ze mensen, die als Nederlanders
reeds vóór de bezetting de Nationaal-
Socialistische beginselen waren toe
gedaan, NSB'ers in hart en nieren,
die versterkt door wat opportunisten
spoedig probeerden de lakens uit te
delen. Maar zij vooral stuitten op
In alle argeloosheid in 1945 zouden zij dat niet meer doen drommen de kinderen rond een Duitse gevers'
wagen in Haarlem. Het etalage-raam, links op de foto, is een typisch beeld van de mei-dagen in 1940. De rame
van huizen en winkels waren beplakt met stroken papier om te voorkomen dat bij ontploffingen de scherven
het rond zouden vliegen. De foto is genomen op de hoek van de Antomestraat en de Burgwal.
weerstanden, die hun positie uiter
mate belachelijk maakten. Zij dron
gen zich overal in of lieten zich in
dringen. Toen bijvoorbeeld de burge
meester van Haarlem, dr. J. E. ba
ron de Vos van Steenwijk in maart
1941 ontslagen w?is hij vernam zijn
ontslag uit de dagbladen kwam in
zijn plaats een tabaksplanter, een
oud-Indisch man, die van toeten noch
blazen wist. Hij een NSB'er trof
een ambtenarenkorps, dat langs hem
heen liep en hem van het kastje naai
de muur stuurde.
ee, infiltreren met succes kon
den de Duitsers en hun
handlangers niet. Overal
botsten zij tegen een granieten
muur. Het „naar eer en geweten
bandelen'" werd voor vele getrou
wen letterlijk een zaak van leven
of dood. Sommigen meenden bun
post te moeten verlaten, omdat
aanblijven een schijn van beulen
met de vijand zou hebben. Anderen
bleven kortere of langere tijd aan
omdat zij zo de goede zaak beter
zouden kunnen dienen. Maar waar
dan ook, binnenskamers begon bet
verzet te groeien tegen de dwin
gelandij en de steeds sterker wor
dende terreur.
Het openbare leven ging schynbaai
gewoon door. Zeker het eerste jaar.
Maar de distributie van levensmidde.
len bracht reeds een armoedige stem
ming. Vrijwel alles ging op de „bon",
levensmiddelen, textiel, schoeisel,
fietsbanden en noem maar op. De
distributiedienst werd ondergebracht
in het vroegere postkantoor aan de
Zijlstraat, de Vleeshal werd ingericht
tot algemeen distributielokaal voor
bonkaarten, met enkele posten elders
in de stad.
Zo werd ook de Haarlemmer opge-
nomen in het algemene bezettings
beeld In de randgemeenten was het
niet anders Natuurlek, men maak
te zich soms vrolijk over die altijd
in superfatieyen
en
het
Donderdag 5 mei is het vijftien
jaar geleden, dat westelijk Ne
derland, en daarmede geheel Ne
derland, officieel van de Duitse
bezetting bevrijd werd. Ter gele
genheid daarvan hopen wij in een
enkele dagen eerder verschijnen
de bijzondere bijlage de aandacht
opnieuw te richten op de moei
lijke jaren van oorlog en bezet
ting. Ten aanzien van Haarlem
en omgeving zullen wij in vijf
aparte artikelen, waarvan bij
gaand de eerste, herinneringen
ophalen aan die ,,vijf jaren vein
verdrietGeen historisch over
zicht, wel een verzameling van
feiten, geselecteerd uit een grote
hoeveelheid gegevens. Op die ma
nier hopen wij een beeld te ge
ven van de jaren, dat de Duitse
bezetter zich heer en meester
waande in de schaduw van de
Oude Sint Baaf-
Voor deze artikelen hebben wij
geput uit verschillende publica-
ties van de heer G M. Nieuwen-
huis, uit het Haerlems Jaarboek
reeds eerder verschenen-artikelen
in onze courant en persoonlijke
informaties.
Morgen opereren de Broeders van
St. Joannes de Deo op „eigen terrein".
Onder of na alle H. H. Missen in de
kerken van O. L. Vr. van Zeven
Smarten en van de H. H. Elisabeth
en Barbara zullen zij hun schaal of
collecte-bus ophouden. De „noorder
lingen" hebben zich nooit onbetuigd
gelaten. De Broeders rekenen op hen,
want Afrika wacht met smart, Anton
Elzendoorn, een Kajotter uit eerstge
noemde parochie, werkt in Sangarama
aan de bouw van het ziekenhuis. Hij
kan nu metterdaad gesteund worden.
Een plaatje, zo juist ontavngen uit Sengarema: Broeder Martialis met een
kindje op zijn arm. Een kostelijk tafereeltje, waarbij men moeilijk zijn
gesloten kan houden.
7a
neger
beurt
HAARLEM, 23 april Vandaag vier
weken geleden verscheen in onz.e cou
rant de eerste publicatie over Sengare
ma, een dorpje in Afrika, waar nie
mand van ons ooit over had gehoord.
Nu weet vrijwel iedereen in Har-riem en
omgeving, dat daar de Broeders van
Sint Joannes, samen met de Zusters
Onder Bogen, met een medisch missie
centrum begonnen zijn. De berichten
uit Sengarema zijn gunstig. Gesteund
door een groep Ka,jotters werken de
Broeders van dag tot dag aan de bouw
van hun ziekenhuis. Van tijd tot tjjcl ko
men hier brieven binnen, boeiende epis
tels, waarin zij vlot van hun wel en
wee vertetien. Ze moeten zwoegen en
sjouwen, natuurlijk, en zij missen het
comfort van hun vaderland. Maar zij
zijn idealistische pioniers, die van ieder
probleem de prettige kant weten te ont
dekken. Langzaam maar zeker verove
ren zij hun eigen terrein, waarop zo
spoedig mogelijk hun ziekenhuis moet
verrijzen. Gelukkig, dat in Haarlem en
omliggende gemeenten zich een stevig
thuisfront gevormd heeft, dat daad
werkelijk wil helpen.
Want het zegt toch wel iets, dat men
met de actie „S.O.S. Slag om Sengare
ma" hard op weg is naar de 20.000.
Toen het actie-comité na veel voorberei
dende besprekingen de slag ontketende,
wist het terdege, dat ze ook een slag in
de lucht zou kunnen maken. De popula
riteit van de Broeders mocht dan een
stevige steun in de rug zijn en de auto
riteit van de initiatiefnemer, burge
meester mr. O. P. F. M. Cremers,
een welkome patronage, er werd en
wordt al zoveel gevraagd. Hoeveel keer
is er de laatste weken overal niet aan
gebeld voor dit of dat altijd steunens-
waardige doel? Hoe dikwijls wordt
er niet speciaal op de kerkgangers een
beroep gedaan? Nu is het heel gemak
kelijk gezegd: „het is beter te geven
dan te ontvangen", maar er moet toch
eerst ontvangen worden, wil men kun
nen geven.
Een vertrouwd beeld uit Haar
lem in de Mei-dagen van 1940.
Bijna duizend huizen stonden
onbewoond. De huiseigenaren
bedelden als het ware om be
woners, die menigmaal enige
weken vrij huur kregen, als ze
beloofden minstens een jaar het
huis te bewonen. Overal bord
jes „Te Huur".
sers, om de peda:nt®"~
NSB'ers met hun h°u.ze®"g
hun zwarte doodspakken
was toch de galgenhunior va ge
meenschap, die zich sttee^,"?ar ver
knecht voelde. Dat het openb
voer in de knel raakte en de
lemmers zich tenslotte al leen
den verlaten op de stadstram,
er nog plaats was; dat 's avon
ie huizen verduisterd moesten u
dat het bij een maanloze te
vensgevaarlijk was zich op straai i
begeven, och het waren ongemaKKe
waaraan men zich wonderlijk genoeg
snel wist aan te passen.
De ravage in het Rozenprieel te Haarlem na het bombardement door de
Duitsers in oktober 1940. De bezetters deden het voorkomen alsof de Engel-
ren de daders waren. Door velerlei getuigenissen wisten de Haarlemmers
wel beter.
„weiijker was de terreur die
ziefi steeds meer met kapitale
letters aandiende. Die terreur
begon wat kinderlijk. Straten, ver
noemd naar leden van bet konink
lijk buis, kregen een andere naam.
Het Julianapark werd Verlengde
Cronjéstraat - de Wilbelmina-
straat moest Schouwburgstraat
beten. De knechting werd voel
baar. toen vele verenigingen en or
ganisaties op last van de bezetter
tot verdwijnen gedoemd waren;
toen de pers aan banden werd ge
legd de Nwe Haarlemsche Cou
rant werd in september 1941 opge
heven en het vrije woord niet
meer mogelijk was; toen alle bron
zen en koperen voorwerpen moes
ten worden ingeleverd. Zo kunnen
wij doorgaan. De roof op grote
schaal begon spoedig: ruim twee
honderd klokken werden uit de
stad gestolen. Geen kerk was er
bijna die nog de klok kon luiden.
De eerste kennismaking van Haar
lem met de directe oorlog was hard.
Engelse vliegtuigen wierpen in juni
1940 bommen af aan de Leidsevaart
ter hoogte van de Edisonstraat. Er
vielen helaas doden te betreuren. Een
paar maanden later in oktober
namen de Duitsers het Rozenprieel
onder handen. Hun bombardement
richtte een enorme ravage aan en
eiste bijna dertig mensenlevens. Hel
waren zwarte dagen voor Haarlem.
De Duitsers probeerden bovendien
stemming te kweken door het te doen
voorkomen alsof de Engelsen het
bombardement op het Rozenprieel
hadden uitgevoerd. Zjj hadden geen
betere methode kunnen kiezen om
juist stemming tegen zichzelf te kwe
ken. Een stemming, die leidde tot
een fel verzet tegen hun driestheid.
W. H.
Advertentie
VERKOOP VAN ALLE MERKEN
DUS RUIME KEUZE
EU/IHf GR. HOUTSTR. 181
1*1 Ca Al ld TEL. 14444
Daarom was de spanning zo groot in
het ziekenhuis. Maar de eerste resul
taten waren bemoedigend, de reacties
zelfs ontroerend. Vele oud-patienten,
die niet per circulaire bereikt werden,
omdat zij verhuisd waren, maakten
eigener beweging een bedrag over, toen
zjj van de actie gehoord hadden.
De enveloppen, die door de school
kinderen waren opgehaald, bevatten
wat geven voor
zegen u".
dit mooien doel. God
„Vele kleintjes maken één grote",
schrijft Pa, wiens zoon deel uitmaakt
van een K.A.J.-team uit Mwanza, het
bisdom, waarin ook Sengarema ligt.
Of neem dit briefje: „Wil deze twee
gulden ontvangen als een kleine welge
meende gift. Ik kan op het ogenblik
niet meer doen; maar wanneer het
wel weer gaat, zend of breng ik u nog
wel eens iets". En tenslotte de Haar
lemmer, die mededeelde, dat de cir
culaire wel voor de vorige bewoners
bestemd was, maar die zeld ook me
teen ƒ5,- gireerde.
Daarnaast heeft het de Broeders
deugd gedaan, dat vele anderen, die
geen enkele relatie met hen hebben
(gehad), spontaan een gift schenken.
Wellicht inspireert dat menig ander
een „steentje" af te leveren bij de
Deo of te gireren op nummer 76042
ten name van het Ziekenhuis Sint
Joannes de Deo te Haarlem met ver
melding „S.O.S.-Slag Om Sengarema"
meer dan eens behalve geld ook een
hartelijk briefje, waaruit de dank
baarheid sprak voor de goede zorgen
van de Broeders in het Haarlemse
ziekenhuis. „Ik ben blij dat. ik eens
wat terug kan doen", schreef een oud
patiënt.
Het zou overigens interessant zijn een
bloemlezing uit die hartelijke reacties
samen te stellen. Want bet zegt toch
wel iets, wanneer een oud-patiënt
schrijft: „Ondergeteekende behoord on
der de oudpatiénten. 9 jaar geleden
ben ik ook behandelt in St. Joannes de
Deo, en voel nijj verplicht om een
steentje by te dragen voor de goeden
behandeling die ik daar genooten heb".
Of dat andere briefje: ,,Het is maar
een klein steentje. Want we werken
zelf voor 4 x z11 in Suriname".
Zo kunnen wij doorgaan. Dat briefje
aan deWaarde Broeder: hierbij een klei
ne bijdragen voor het mooie doel. Veel
kunnen wij niet misschen want ons in
komen is alleen A.O.W. Mijn man
maakt het heel goed gelukkig. Hij ver
jaard vandaag toevallig en is 77 jaar
geworden". Een ander schrijft: „Broe
der Overste, ik kan niet veel geven
want ik ben een a.o.w.-man. Toch wil ik
Advertentie
LANGE VEERSTBAAT 1» TEL L1493
ie zich vanmiddag geschaard
heeft in het leger enthousias
telingen, dat ieder jaar ter
gelegenheid van het Bloemencor
so de Bollenstreek verovert en eni
ge uren bezet houdt, heeft zich er
van kunnen overtuigen, dat het echt
voorjaar geworden is. Op de meest
bloemige wijze werd een Lente-pa-
rade gereserveerd, die er niet om
loog. Weken lang is men in de weer
geweest om meer met verbijsteren
de kunde dan met kunst de praal
wagens op te tuigen. Geen kwestie
dus van kunst- en vliegwerk, wei
een zaak van grote deskundigheid.
Als de Bollenstreek haar visite
kaartje presenteert, doet zij dat op
indrukwekkende wijze, ten aan-
schouwe van tienduizenden gasten
uit binnen- en buitenland. Zij pro-
beert tevens een goede gastvrouw
te zijn, ook al is het wat benauwd
in huis en wordt het een zaak van
passpn en meten.
Gelukkig is de Bollendrieling
weer compleet gebleken. Het was
een nare verrassing voor de gees
telijke vader van dit charmante
trio, dat een der „leden" moest la
ten afweten. Maar goed, er kwam
een remplacante en nu wandelen
Hilda, Lisa en Saskia weer welge
moed langs de velden, in de ene
hand een ruikertje bloemen, in de
andere een bonbon-achtig poëzie
album. Jammer, dat ik ze nog niet
ontmoet heb. Vele van mijn colle
ga's hebben reeds de eer genoten
enkele woorden in het album te
schrijven. Met een lief versje zou
ik weer veel goed kunnen maken
want de drieling vond het toch maar
matig, dat een Haarlemmer zo
verknocht is aan zijn Bloemenmeis
jes, dat hij de bollen-drie als ge
duchte concurrenten beschouwt.
Nu zo'n vaart loopt het niet, om
de doodeenvoudige reden, dat er
niets te concurreren valt. De Streek
heeft haar eigen charmes, in een
eigen stijl.De drieling dient in hoofd
zaak om de streekgënoten zelf te
laten zien, dat er nog een andere
en minstens zo fleurige schoonheid
bestaat dan bolbloemen. In Haar
lem is dat precies anders. Daar
kent men de eigen schoonheid al te
goed en is de term bloemen-meis-
jes een pleonasme.
Enfin, het is lente en geen tijd
om te filosoferen. Hopelijk krijg ik
nog eens zo'n poëzie-album voorge-
schoven. Met een paar krabbels zal
ik de drieling toedichten:
Wees niet boos, mijn lieve drie.
Lees dit versje nu, en zie,
Hoe in Haarlem iedre man
Snoept van Drie (maar in de
pan).
Haarlem groet je met grandeur
Trots op eigen „fien de fleur".
Haarlem zal zich meer moeten
toe gaan leggen op oudheid
kunde. Uit de vragen van een
raadslid aan B. en W. heb ik
begrepen, dat zij daar nog veel te
weinig aandacht aan schenken. Er
moeten wonderen van oudheid on
der uw vloer liggen. Wie
weet hoeveel Jacoba-kannetjes,
gevuld en wel onder het asfalt
van de Cronjéstraat op verlos
sing wachten. Het 'wordt tijd,
dot we de stad gaan omspitten,
radicaal. En uit
de oude vond-
sten een nieuwe f]
stad gaan opbou-
wen. Een nieuw
oud - Haarlem.
(Advertentie)
SASESNEHIM, 22 april Sinds
woensdagochtend verblijft een groep
van ruim twintig directeuren en lei
dinggevende functionarissen van grote
Japanse lak- en verf fabrieken, met aan
het hoofd de heer N. Kaieda. in ons
land. De Japanners willen zich in
Europa op de hoogte stellen van de
ontwikkelingen of verftechnisch gebied.
In ons land doen zij dat bij Sikkens
Lakfabrieken N.V.
Van deze fabriek zullen vandaag en
morgen voorts 84 Franse schilderspa
troons de gasten zijn. Dezen komen
studie maken van de nieuwste ontwik
kelingen op het gebied van verfproduk-
ten en -systemen. Beide groepen bren
gen ook bezoeken aan de bollenvelden
en de Keukenhof.
VOGELENZANG, 22 april Woens
dag heeft de afdeling Vogelenzang van
de K.A.V. haar maandelijkse ledenver
gadering gehouden welke door de voor
zitster mevrouw Elise-Heemskerk werd
geopend. Tijdens de vergadering gaf
mejuffrouw Fokker, maatschappelijk
werkster van Sancta Maria te Noord-
wijkerhout, een beeld \wn het werk dat
er door verpleegsters in de Inrichting
wordt gedaan. Ze riep daarin de jonge
meisjes op, zich voor dit mooie werk
in te schakelen. In haar slotwoord
spoorde de voorzitster de aanwezigen aan
allen mee te gaan naar de Bedevaart
naar Heiloo.
AMSTERDAM, 23 april Van 30
september tot en met 8 oktober 1960
wordt in Theater Kriterion te Amster
dam een internationaal filmfestival ge
houden onder de naam „Cinestud 1960"
waarop uitsluitend door studenten ver
vaardigde films zullen worden ver
toond. welke vertoningen echter door
eenieder kunnen worden bijgewoond.
Universiteiten en filmacademies over
de gehele wereld, tot achter het IJze
ren Gordijn toe, zijn uitgenodigd om
aan dit festival deel te nemen met ten
hoogste vier films. Het festival zal wor
den besloten met een filmbal, waarop
prijzen en eervolle vermeldingen zullen
worden uitgereikt, toe te kennen door
een jury, waarvoor op het ogenblik be
kende filmcritici worden aangezocht.
Een en ander werd medegedeeld op
een persconferentie van de Stichting
„Cinestud", welke door de A.S.V.A. in
het leven is geroepen met het doel om
de produktie van films door studenten
te bevorderen en meer bekendheid te
geven aan reeds bestaande, door stu
denten vervaardigde films. Het film
festival wordt de eerste manifestatie
van deze stichting. Voorzitter van de
Raad van Toezicht van de stichting is
prof. mr. A. D. Belinfante, hoogleraar
Politieke en Sociale Wetenschappen
aan de Gem. Universiteit van Amster
dam, vice-voorzitter prof. dr. C. Goed
hart, hoogleraar Economie. Verder
hebben in deze raad zitting prof. R.
W. Starreveld, hoogleraar Economie,
de heer F. Bende, kanselier-directeur
van de Gem. Universiteit, mr. Drost,
dagbladdirecteur, mr. G. M. Greup, se
cretaris van de Kamer van Koophan
del en Fabrieken en de heer H. W. Ha-
genberg, adjunct-directeur van de Ned.
Bioscoopbond.
IN HET GOEDE UUR In het Goe
de Uur worden vanaf zondag de Gold-
berg-variaties van Bach °P grammo
foonplaten ten gehore gebracht. Er zyn
twee uitvoeringen, een op clavecimbel
en een op piano, die om beurten ten
gehore worden gebracht.
SPEKSTRAAT 5 TELEF 16061
Advertentie
