Nieuwe Haarlemsche Courant | 1960 | 7 mei 1960 | pagina 13

Biedconventie uit
de Italiaanse school

NAAR DE NOORDPOOL gPlflfli

VAN DE KONING,
TE GOED

DIE

OU PA®

MIJNHEER SUUP en ZIJN TRAM

«mm

door Kees Fens

Dan morgen
maar

ZATERDAG 7 MEI 1960

PAGINA 13

met gestabiliseerd loop vlak

VOLMAAKTE VEILIGHEID

VEEL MEER KILOMETERS

BUITENGEWOON SOEPEL Nederlandse

EVEN AANDACHT VOOR

MIJ wensen te
blijven, moe-

mmm

van Ceta-Bever

J-iturgische weekkalender

GEBRUIK

automobilisten
leggen hun veiligheid
in vertrouwde banden

De Nederlandse Kwaliteitsband
gefabriceerd te 's-Hertogenbosch

TTVTTTTTTTl
IAAAAAAAAAi

1 r«!'!vv!v!'Xs,!,-,-.,!,Xvv2 Wv

verzame-

m.- .;wl laars die met
'lun collec-
HHk 8f9|i ties „bij"

ln3ulMll!'iln1||i1il3||i| ten de laat-

ste weken
wel diep in

men de VosizegeltijdS-

aantal oofc daar 1iet Grote

ov en de *t™ °lnGen van nieuwtjes

vloeit voortiZ? v1n uitgiften
Vioeu voort m een tempo, zoals we dat

de laatste jaren niet gewend zijn

De vluchtelingenzegels, die op eenzclf
de dag in talrijke landen tegelijk ver
schenen, hebben het hunne tot de hausse
bijgedragen, maar ook Zwitserland doet
ditmaal een duit in het zakje. Na de
propagandazegels, die dezer dagen in
koers kwamen, volgt er op 10 mei a.s.
een geheel nieuwe reeks van achttien
Waarden ter vervanging van de thans
gangbare normale frankeerzegels. Deze
laatste zijn voor het grootste deel reeds
van 1941 af in gebruik, zodat van die
kant bezien een nieuwe emissie niet
overbodig is.

Als afbeeldingen werden voor de vier
'aagste waarden motieven gekozen, die
?b de geschiedenis van de post betrek
king hebben: de 5, 10, 15 en 20 Rp. geven
f'asp. te zien een bode uit Freibourg, een
Uit Schwyz, een koerier met een muil
ezel en een postiljon.

voorkomen. De tekeningen zijn van Jan
van Noten.

DENEMARKEN. Op 24 mei a.s. wor
den ter gelegenheid van het zilveren
huwelijksfeest van de koning en de ko
ningin twee zegels, 30 Ore (rood) en 60
Ore (blauw), verwacht met als voor
naamste afbeelding het vorstelijk paar.

FINLAND. Een
eeuw geleden
kwam de eerste
postzegel met de
z.g. serpentine-tan
ding in omloop.
Ter herinnering
hieraan verscheen
een 30 Mk, waarop deze zegel voor komt.
De nieuwe uitgifte was alleen verkrijg
baar op de van 2531 maart te Helsinki
gehouden postzegeltentoonstelling. Om
dat een toegangsbewijs 12C Mk. kostte,
kwam de prijs voor elke zegel uit op
150 Mk.

NEDERL. ANTILLEN. Op de dag van

de arbeid (1 mei) zal een zegel van 20 ct.
verkrijgbaar zijn, waarop een arbeider
met op de achtergrond een industriebe-
drijf en de Antilliaanse vlag.

OOSTENRIJK. Op de 70ste verjaardag
van de bondspresident dr. Adolf Scharf
werd de hierboven afgedrukte 1.50 Sch.
uitgegeven. Als opvolger van president
Körner werd dr. Scharf drie jaar gele
den gekozen. Hij genoot reeds grote be
kendheid door zijn handelingen op
politiek en historisch gebied, waarvan
er vooral na 1945 talrijke erschenen.

VER. STATEN. De nieuwe 25 ct. lucht
post, die op 22 april van de pers kwam,
draagt een portret van Abraham Lincoln,
waaromheen een bekende uitspraak van
deze staatsman: „Of the people, by the

people, for the people". De zegel was
het eerst in San Francisco verkrijgbaar
omdat de meeste luchtpostzendingen naar
Azië en Australië via deze luchthaven
In California worden verzonden

Vijf en dertig jaar geleden, op 21 mei langri had: de zee op naar de Pool. Êj-,;.

1925. verlrok Roald Amundsen, de be- In 1897 ging hij als stuurman met erm iËi

kende Noordpoolonderzoeker, vanuit Belgische Zuidpoolexpeditie mee. B\j

Kinsbaai op Spitsbergen, voor een ex- zijn terugkomst werd het idee om zelf wk

peditie naar 't Noordpoolgebied. Amund- de Noord- en Zuidpool te onderzoeken fmTrWiBÊmmL.

sen had reeds eerder de Noordpool be- zo sterk, dat hij als kapitein van zjjn

zocht, doch voor deze ontdekkingsreis eigen schip naar Groenland en Spits-

maakte hij voor het eerst gebruik van bergen veer. Het was nog maar een

twee Dorniervliegboten. Lange tiid hoor- voorbereiding voor het ideaal, dat hem

de men niets van Amundsen en men bezielde: een expeditie naar de Noord-

dacht reeds dat hjj en zijn bemanning pool. te>

om het leven waren gekomen, doch een Amundsen wilde profiteren van

maand later kwamen de vliegtuigen te- de stroom van het Poolijs om met zjn yS" i.

rug. echter zonder de Noordpool te heb- boot de Poolstreek te bereiken; de Be- iJmÉËP' J

ben bereikt. Het was vresellik slecht ringstraat door te varen en in het N.W.

weer en er stond zo'n wind, dat de po- jn de ijsstreek binnen te dringen en De honden van de treksleden hebben

ging om de Noordpool te bereiken moest zich van daaruit over de Poolzee te geen gemakkelijke taak in het Poolgebied.

laten drijven.

De Noorse ontdekkingsreiziger Trid-
tjof Nansen was van mening, dat de om
standigheden voor de grote expeditie,
die zes jaar zou duren, gunstig waren.

De vaart werd in 1903 begonnen,
langs Noord-Amerika om, langs de
eilanden in de Straat van Victoria en
om de Oostkust van Victorialand. Het
schip werd enkele malen door het ijs
ingesloten, maar landde na de laatste
overwintering aan de Noordkust van
Alaska, aan de Beringzee.

Zoals wij reeds zeiden, werden nog
meerdere tochten ondernomen. De ver
diensten van Amundsen als Poolonder-
zoeker en zijn poging om anderen van
een wisse dood te redden zullen steeds
in herinnering blijven.

worden opgegeven.

Een Noordpooltocht in 1918 had ook
niet het vereiste resultaat, nog andere
tochten werden ondernomen, die voor
de wetenschap van belang waren. In
mei 1926 ondernam Amundsen een tocht
met het luchtschip „Norge" naar de
Noordpool. Hj bereikte de Noordpool,
maar een Amerikaanse vlieger-officier,
Byrd, was hem net voor! 10 mei vloog
Byrd met een vliegtuig over de Noord-

iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiimmiiiimniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiimiiiiiM

die heel

r was eens een koning

erg veel zorgen had.

Z?vee! zorgen had die koning,
dat hij niet eens kon genieten van zijn
mooie paleis. Van zijn mooie kleren.
En van het lekkere eten, dat de kok
voor hem klaarmaakte. Zelfs op zijn
verjaardag nog niet.

Weet je hoe dat kwam?

De onderdanen van de koning hadden
altijd allerlei wensen en klachten.

Ze zeiden dat het eten te duur was.

Dat er te veel bobbels in de stra
ten zaten.

Ze zeiden:
laag.

te

huizen zijn veel

ROALD AMUNDSEN nv,a

En anderen zeiden: onze huizen zijn

,en 11 ™.ei startte Amundsen met JU^e

Ellsworth. Zij kwam op 15

genoeg,

hebben geen bruggen
vonden weer andere mensen.

n zo was het alle dagen wat an-

pool

Nobile en
mei terug

Toen in het jaar 1928 een Italiaanse de7s'

expeditie, onder leiding van Nobile, die N

met een luchtschip een Poolreis maak- öe koning zich voorgenomen,

te, boven het Poolgebied verongelukte, nit w»i n naar *?e zin te maken-

ging Amundsen er met een vliegtuig trnta66!1 §eweld'ge taak. Daar- ren. Het eten was niet te duur en niet

naar toe om Nobile en znn mannen te ae koninS met zijn ministers te goedkoop. Alle straten waren glad.

redden. Maar Amundsen kwam daarbij VPro.o,iQJ-„naarxa.tad- Overal hield hij De lage huizen waren hoger gemaakt,

zelf om het leven. .v"sa°a»ngem Hu luisterde naar aller- En van de huizen, die te hoog waren

Amundsen werd 16 juli 1872 te Borge sen hun 11ÏJ' tP U Pr°beerde demen- geweest, was een stukje afgebroken,

geboren, een plaatsje op een van de SOms ook geven- boe moeilijk dat Er waren bruggen in overvloed. Het

eilanden aan de Noord-Westkust van u.. was allemaal verschrikkelijk goed in

rwegen. In 1890 werd hij student n'J muis was zat hi„ brieven en het hele rijk.

e medicijnen, maar gaf dit spoedig Kranten te lezen. Er waren altijd brie- Vrouw, sprak de koning toen plechtig,

op. om zich te kunnen wijden aan dat- >;'e"- van mensen die wat te mopperen trek je mooiste mantel aan, want we

- Padden. En in de kranten stonden al- gaan een rijtoer maken. Niemand van

tijd boze stukken over iets wat de men- mijn onderdanen heeft nog wat te mop-

sen anders wilden hebben peren. Het is een grote dag voor mij.
Je begrijpt, dat de koningin het ver- mii ook. zei de koningin. Ik zal

weer in de koning zijn oor. Ze lachen
helemaal niet meer.

vv i/vzv;i i aan u"1

gene, waarnaar ny heel zijn jeugd ver-

orgen zal het wel beter zijn, sus
te de koning opnieuw. Maar het
was wél zielig voor de koning,
dat het in plaats van beter steeds erger
werd. De mensen zagen er allemaal
even vervelend en saai uit. Sommigen
stonden gewoon te geeuwen, terwijl ze
de koning toewuifden.

Wat moet dat? riep de koning ten
slotte uit. Wat hebben jullie?
„„l uc «u—i „cl We vervelen ons, zeiden de onder-

schrikkelijk vond, dat de konin» zo hard "1ft meer mopperen, nu ik met je danen toen. We hebben niets meer te

Op de overige zegels komen historische
gebouwen voor, waarvan men hierbij
vindt afgedrukt de 75 Rp. watertoren en
Brug in Luzern, de 80 Rp. kathedraal
van St. Gallen en de 90 Rp. kasteel in
Schaffhausen.

EUROPA-ZEGEL. Dit jaar zal m sep
tember door negentien staten een Europa
zegel worden uitgegeven, die voor alle
Jenden dezelfde voorstelling zal dragen,
"k een wiel met negentien spaken. Het
entwerp is van de Finse kunstenaar P.
Rahikainen.

BELGIË. Van 23
fPril tot 2 mei a.s.
vindt de 24e inter
nationale tentoon-
SJalling „Gentse
loraliën" plaats,
georganiseerd door
Kon. Mij. voor
Kandbouw en
-.Plantkunde te
nt- Naar aan-
?'ding hiervan zijn
srïÜ6 Postzegels ver-
chenen: een 40 ct.

Aet een azalea
5 o Indië erop, een
g ir- met een knolbegonia, terwijl op de
een anthurium en een bromelia

Advertentie
met kneedbaar hout,

v*«h*t?AG 8 mei: 3e zondag - na Pasen;
h«'S; 2 geb. H. Michael; (Rott.: 2 geb.
ftto- *f;sch°p, verjaardag van wijding);
bi^aa-Pref. van Pasen; wit

H. Gregorius van Nazianze,
J?»; ''-belijder-kerkleraar; mis In medio;
kUKlbS(Ja'ef- van Pasen; wit

B- Antonius, bisschop-belijder;
2 geb. H.H. Gordianus en Epi-
r?1*-' van Pasen; wit Haar-

TOr'n.2 -Prenging van H. Bavo; eigen
B- Antonius; 3 geb. H.H.
en Epimachus; pref. van Pasen;

H.H. Phllippus en- Jacobus,
pigen mis; (Gr.: 2 geb. voor

>•4.. y, O1"" ""O, -C- VWi

Donrt.'t ierJaardag van wijding); credo
'aren; apostelen; rood

Utï:8ei?: H.H. Nereus en gez., marte-
hissehon rbt mis; pref. van Pasen; rood

Nég»!,-*'*!)»»., en GrnnlnffPir W AufriHiis

pn Groningen: H. Aufridus,

Ra r»

pref. van pasen; ~wit

mis Statuit; 2 geb. H.

Pasen- 8eb. W-jangul'phus,

Wiro 'h.^- Nereus D

B.H.'Nerï«>Obt 's-Hertogenbosch:

Wit üs glijder; mis Statuit; 2 geb.

bisschnnP06rmot ,gez': Pref- van Pasen; -

B.H m eri-belud: H.H. Wiro en Aufridus.
Wit ereus elders; eigen mis; 2 geb.

gez.; pref. van Pasen;

tcYrÜdag: o

bre?PTelyder.v„0,bertus Bellarminus. bis-
bosc'h Pasem r: eigen mls^ credo;
bisschop* en r~ wit 's-Hertogen-
ttobefebm«aeD B. Servatius.

Zatèrrii fret. 'S. Statuit; 2
flae* 2 ~JL: M'a v° ?fse": - wit
Vrouw- Bo2if?.L. Vrouw op zater-
h.lilZL ,Wlt - 'fatms; pref. van O.L.
href van n Justus.HaariemH Egbertus,
H PW L 2 Jf.eb- H. Bonifatius;

- Floribertus. ki ^it -Roermond
l'atuit; 2 geb. H. §?ch°P-belijder; mis
Pasen: - wit - Bonifatius; pref. van
zondag is mei:

f'gen mis; 2 geb. H ZQndag na Pasen;
Pasen; wit —1 ""nnes; credo; pref.

Er is de laatste jaren véél te doen
geweest over het" Italiaanse systeem.
Niettemin bestaat er niet één, doch ver
scheidene Italiaanse biedsystemen die
vaak zéér verschillend zijn.

Men kan de Italianen niet ontzeggen,
m'2J va" het bieden véél werk ge
maakt hebben en de problemen die er
mede samenhangen vaak op véél doel
treffender manier benaderen, dan in de
meer ouderwetse biedsystemen.

Toch hebben deze Italiaanse bied
systemen slechts een vrij beperkt nut
zij zijn zó moeilijk en zó conventio
neel, dat zwakkere spelers er weinig
aan hebben ja, deze systemen zijn
zelfs gevaarlijk voor de gebruikers als
deze geen zéér sterke bridgespelers zijn.
Een typisch voorbeeld van een bied
conventie uit de Romeinse school is het
volgende spel, voorgekomen in de
match AmerikaItalië te New York:

4 H 7
9 A 9 6 3
O H V 10 7 5 3

.1. 4

AV 9 5 3 2 N

ÓA4

4> V 7 5 Z

4 B 10 8 6 4
9V4
O 6

4 A B 8 6 2

West gever, allen kwetsbaar. In kamer
I speelden de Amerikanen met de NZ-
kaarten en het bieden ging:

West

1 4»

2 4»

Noord

dbl.

3 <0

Zuid

Het contract ging 2 down en de Ita
lianen wonnen 200 punten in de OW-lijn.
Is dit spel nu „slecht" geboden? Gaat u
eens bod voor bod na en u zult met mij
tot de conclusie komen, dat géén der
biedingen de waardering „dwaas" of
ook zelfs maar „minder juist" verdient.
Toch speelden NZ een hopeloos con
tract van 3 ruiten - in een spel, waarbij
de tegenstanders een hopeloze 2 schop
pen geboden hadden.

Nu gaan we eens kijken naar kamer
II, alwaar de Italianen de NZ-spellen
hanteerden:

West Noord Oost Zuid

1 dbl. pas 2 O

2 pas pas dbl.

pas pas pas

De raadsels die hier gesteld worden,
zijn snel opgelost. Het begin is precies
hetzelfde west opent en noord dou
bleert ter informatie, oost past. Als zuid
nu 2 ruiten biedt, betekent dat volgens
het Romeinse biedsysteem, dat zuid
niet geïnteresseerd is in deze kleur!
Een zuiver conventioneel bod dus
maar zeer logisch: het is vaak beter te

(Advertentie)

vertellen wat men niet wil, dan wat
men wel wil, in het bijzonder nadat de
partner een informatiedoublet gegeven
heeft. Na deze voor noord teleurstellen
de boodschap besloot noord dus zeer
terecht te passen op 2 schoppen. Zuid
was minder teleurgesteld hij dou
bleerde 2 schoppen en west maakte
slechts 5 slagen, zodat de Italianen nog
eens 800 punten op dit spel wonnen.

Wie heeft er nu beter geboden? De
vraag lijkt moeilijk, doch het antwoord
is voor u zeker eenvoudig. Slechts is
het nodig te begrijpen, dat men zo'n
Italiaans biedsysteem zeer goed moet
kennen en.... onthouden!

MIMIR.

Het hoofdkwartier van Amundsen aan
de Noordpool.

werkte. Ze was altijd maar alleen.
Nooit kwam de koning gezellig bij haar
eten. Meestal nam hij in de keuken
een haastig broodje uit het vuistje.

Je bent verschrikkelijk ongezellig,
mopperde de koningin. Nooit gaan we
samen eens uit rijden. En nooit heb
je eens een poosje tijd om met me te
praten.

Wacht maar vrouw, zei de koning.
Als ik het al mijn onderdanen maar
eens naar de zin heb gemaakt Dan zul
len we het nog eens gezellig krijgen.

Dat zal wel, mopperde de koningin.

aar de koning liet haar moppe
ren. Hij dacht er nooit eens aan,
dat hij het de koningin toch ook
naar de zin moest maken. Misschien
was hij het wel vergeten. Nu ja ieder
een vergeet wel eens wat.

Zo gingen er jaren en jaren voortij.
Toen was het eindelijk zover. Er was
geen enkele boze brief. Niet 'een onte
vreden stuk stond er in de krant. En
nergens in het land werd er een ver
gadering gehouden. Niemand had nog
wat te wensen, te mopperen of te zeu-

uit rijden mag. wensen. Niets meer te mopperen. Niets

Nu zul je eens een land vol geluk- nreer te schrijven. Niets meer te ver-
kige, tevreden mensen zien, zei de ko- gaderen. Het is nu wél goed, maar wer-

mng, terwijl ze in de koets stapten. En kelijk heel erg vervelend,

daar begon de tocht. Heb ik daar nu zo hard voor ge-

Langs alie straten en wegen stonden werkt, zuchtte de koning. En hij werd

vrolijke mensen, die wuifden naar de heel bleek.

koets.

Lang leve de koning, lang leve de
koningin, riepen ze.

Het is heel mooi, zei de koningin.
Je hebt wél goed voor je onderdanen
gezorgd.

Maar de tweede dag leek het wel,
of de mensen niet meer zc vrolijk ke
ken. Ze lachten i og wel. Maar alleen
met de ene kant van hun gezicht.

Misschien vergis ik me. dacht de ko
ning.

Toen fluisterde de koningin in zijn
oor: er is iets, ze lachen maar half.

Morgen lachen ze wel weer helemaal,
suste de koning.

Maar de dag daarna keken alle men
sen bepaald effen-af. Ze wuifden met
o zulke ernstige gezichten. Ze riepen
nog: „Lang zullen ze leven", maar het
klonk niet vrolijk meer.

Er

is iets, fluisterde de koningin

huimum,„111,11,11

Zij klapten zachtjes en zongen toen met zijn
allen de volgende twee regels:

En de zon scheen op zijn bolletje,
Daarom droeg hij een parasolletje.

Nu klapte mijnheer Suup. En iedereen lach
te van plezier. Het kleine jongetje, dat in de
tuin de witte handschoenen had laten vallen,
maakte van pret een handstand op de bank.

JrY.m »was nu bet badplaatsje heel dicht
genaderd. Mijnheer Suup kon de straten al
zien. Van alle huizen hingen vlaggen, rood, wit
en blauw, maar ook vlaggen in andere kleu
ren, want er kwamen 's zomers veel buiten
landers m brede auto's en met zware zonne
brillen op naar het badplaatsje. En om die
buitenlanders een plezier te doen, hingen de
mensen van het badplaatsje de vlaggen van
die buitenlanders soms uit. De vreemde men
sen voelden zich dan meteen thuis.

„Mijnheer Suup, wilt u even drie keer de fluit
laten fluiten?", vroeg de mijnheer met het
snorretje. Mijnheer Suup drukte drie maal
met zijn voet op de knop. Het geluid steeg
hoog op, de wind blies er tegen en in alle de
len van het badplaatsje vielen kleine druppel
tjes geluid neer.

Alle mensen kwamen, toen zij de fluit hoor
den zingen, hun huizen uitgelopen, de kinde
ren met ballonnen of vlaggetjes, met toeters
en trompetten. Zij gingen allen langs de
straat staan, waar mijnheer Suup doorheen
moest komen. Van de kerktoren begon een
klein klokje een beetje ongeduldig te luiden
en daarboven uit klonk, als het lawaai van
een heel grote fluitketel, de fluit van de enige
fabriek, die het badplaatsje bezat: een pan-
toffelfabriek.

De tram was nu de eerste straat ingereden.
Midden over de straat, bij het eerste huis,
hing een groot spandoek waarop geschreven
stond

Heel lang leve mijnheer Suup.

En daaronder stond in rode letters:

Hiep, hiep, hoera.

Toen mijnheer Suup de vlaggen zag, de
klok en de fabrieksfluit hoorde en de zin
op het spandoek las, voelde hij een traan
in zijn oog prikken. De traan werd groter, en
daar rolde ze over de wang van mijnheer
Suup, maar voordat iemand ze gezien had,
was de traan al tussen de kraag van het
mooie uniform verdwenen. Mijnheer Suup ril
de alleen even na.

mejSe? ^an2s de straat begonnen nu te
juichen, de kinderen zwaaiden met hur. vlag
getjes. Het gejuich klom omhoog langs de
huizen naar de blauwe lucht en zwermde uit
over het hele dorp. Mijnheer Suup voelde zich
verlegen worden. Wat moest hij doen? Te
rugroepen kon hij natuurlijk niet. Met zijn
armen hoog in de lucht zwaaien mocht hij
met. Dan leek hij wel op een voetballer, die
een doelpunt heeft gemaakt. In zo'n deftig
uniform mocht je niet baldadig doen. Daar
om knikte mijnheer Suup maar steeds, dan
naar de Imker kant van de straat, dan naar
de rechter. Hij knikte heel diep en heel lang
zaam, zoals hij dat de koningin en de burge
meester wel eens had zien doen.

Midden in de straat stopte de tram. De
mensen werden stil en keken met lange hal
zen een zijstraat in. Ook da kinderen in de
tram hingen over elkaar heen naar buiten te
kijken. De mijnheer met het snorretje stapte
uit en liep met zijn hoge hoed-met-de-
bloem op in de richting van de zijstraat.
Daar bleef hij staan, keek strak voor zich uit
in de lucht, hoewel daar niets te zien was.
Even lette niemand op mijnheer Suup. En
wat deed hij? Hij nam vlug de pet met de
pluim af en krabbelde op zijn hoofd, Want, o.
wat was het warm onder die pet.

In de zijstraat hoorde mijnheer Suup mu
ziek. Steeds dichter bij kwam die muziek.
Trommels roffelden, een grote trom bonsde
zwaar en daar boven uit klonken de gele klan
ken van een heleboel juichende trompetten.
De muziek was nu bijna bij de hoek van de
straat. En daar was de harmonie. Voorop
liep een kleine man met een grote stok, waar
mee hij als met een lasso zwaaide. Hij keek

strak en diepzinnig vooi zich uit, lette niet
op de bewondering die de mensen voor zijn
kunsten hadden. Daar achter kwamen de trom
melaars, en daar achter weer met wangen
rond als ballonnen en rood als tomaten, de
trompetblazers. Midden tussen hen in liep een
oude man met het vaandel, waaraan medail
les het geluid maakten als van tientallen klei
ne klokjes. Alle mannen van de harmonie
droegen witte broeken en blauwe jassen. In
de zon leken de trompetten wel van echt goud.

De muziekmannen kwamen de zijstraat uit
en bleven in één klap allen tegelijk voor de
tram van mijnheer Suup stil staan. De mijn
heer met het snorretje sprak even met de klei
ne man met de grote stok, hij wees met zijn

Mensen die zich vervelen, zijn nog
veel erger dan mensen die wat te kla
gen hebben.

Die nacht iiet hij stilletjes in alle
straten kuilen en gaten graven. Er wer
den in heel het land honderd bruggen
afgebroken. De iage huizen moesten
weer hoog worden en de hoge huizen
laag. Het was een heel gedoe, maar
het moest,

Ga je dan nu weer zo hard werken?
vroeg de koningin angstig.

Ik denk er niet over, lachte de ko
ning. Ik ga elke dag gezellig met je
eten en ik rook een heleboel aikke, du
re sigaren met een gouden bandje er
om.

Ik ga alleen nog naar jen vergade
ring als het werkelijk heel ernstig is.

Nooit zullen de mensen in mijn rijk
nog geeuwen van verveling. Laat ze
dan liever maar mopperen.

En zo gebeurde het ook. De volgende
dag mopperden de mensen er druk op
los.

Er was maar een mens, die niét mop
perde. Dat was de koningin, die niet
meer zo alleen was. Zo was er tenslotte
toch nog iemand, die het helemaal
naar haar zin had. En dat zij zich niet
zou gaan vervelen, daar zorgde de ko
ning wel voor!

LEA SMULDERS
imiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiii""1

„Dag Man" zegt Tante, „Welkom thuis.
Hier zit ik in ons nieuwe huis.

Ik heb met smart op jou gewacht.
Heb jij het vloerkleed meegebracht?"
„Och, nee" zegt Oom. „Wat spijt me dat.
Ik heb nog steeds geen tijd gehad."
..Is 't anders niet." zegt Tante Saar.
„Dan morgen maar. Dan morgen maar."

„Zeg, man" zegt Tante Saar bedeesd.
„De schilder is nog niet geweest.

Dat is al weer een kleine strop.

Haal jij die man nou even op.
De gangen moeten nog gewit."
„Och, nee" zegt Oompje moe. „Ik zit."
„Rust jij maar uit" zegt Tante Saar.
„Dan morgen maar. Dan morgen maar."

En zo wacht Tante dagen lang
op witsel, meubels en behang.

En Oom roept telkens met een lach:
„Er komt wel weer een nieuwe dag."
„Och ja" zegt Tante, „alles went,
wanneer je maar gelukkig bent.

En komt het huis vandaag niet klaar:
Dan morgen morgen morgen maar!"

VERA WITTE

arm door de lucht de straten aan waar de har
monie door moest lopen. De man met de stok,
die de verkeersagent van de harmonie is,
knikte. Hij begreep alles. De mijnheer met het
snorretje stapte weer in de tram, zei tegen
juffrouw Sterappel: „Dadelijk knop zes". Al
ie kinderen gingen weer op hun plaats zitten.
De trompetters van de harmonie bliezen heel
hard, hee) jubelend, alsof de hele wereld
moest horen, hoe goed zij konden blazen. De
trommelaars sloegen vol blijdschap op hun
trommels. De kleine man hief zijn stok heei
hoog en daar marcheerde de harmonie weg.
Op hetzelfde ogenblik zette de tram zich in
beweging en, terwijl de mensen juichten, de
kinderen zwaaiden, mijnheer Suup knikte, als
maar knikte, trok de stoet het dorp door naar
de zee toe.

a een kwartier kwam de optocht op de
boulevard. Dat is een grote weg langs
de zee, waarop op warme dagen veel
auto's lui rijden en heel veel mensen lui wan
delen. De trompetters bliezen nog één keer
heel hard. Toen zwegen ze. De harmonie stond
in één klap stil. De tram stopte ook.

WORDT VERVOLGD)

(Advertentie)