de TRADITIE drievoudic gehandhaafd Kampioenselftal vóór de strijd
Zilveren ere-penning van Amsterdam
Teruggekeerde Bleijenberg deelt
Feijenoord zware klappen uit
Kogel van De Jongh
velt Blauw Wit
Toeschouwer steekt Mijnals
met mes in het been
Wie het
laatst lacht....
SOBOTKA TROOST ZICH MET
GROOTVADER DVORAK
ERELIJST
Terecht gefloten
VRIJDAG 27 MEI 1960
PAGINA o
(Van onze sportredacteur)
AMSTERDAM, 26 mei. Ajax voetbalkampioen van Nederland;
'Oor de tiende keer. Met niet minder dan 51 is Feijenoord in de
^slissende wedstrijd verslagen. De traditie is niet verloochend. In
drieërlei opzicht zelfs.
,E>e traditie van tien roemruchte jaren van 1929 tot 1939
^ilde, dat Ajax zou zegevieren in de strijd om de hegemonie met
feijenoord. In de laatste tien vooroorlogse jaren vielen dè glorie-
laren van Ajax én Feijenoord; de jaren waarin dit tweetal uitgroeide
*°t de befaamdste clubs van Nederland. Ajax echter was de grootste
fj1 de sterkste. Vijf keer werd het landskampioen en telkens kwam
eijenoord niet verder dan de tweede plaats pal achter de Ajacieden.
De traditie eiste ook een triomf op de zesentwintigste mei. Had
Ajax niet zijn negende gouden kampioensmedaille verdiend op 26
^ei 1957? Ook in het Olympisch Stadion? Ook met een achterstand
van io bij de rust en eveneens met een positieve score van 51
*°en de scheidsrechter het eindsignaal blies?
De traditie verlangde voorts een in enkele minuten tijds bevochten
*ege. En precies, zoals in talloze voorgaande wedstrijden in dit sei
nen, haalde Ajax in amper vijf minuten uit voor een roffel van rake
^hoten. Tussen de tweeëntwintigste en de zevenentwintigste minuut
van de tweede helft snelde Ajax van 11 naar 41.
Willem wordt wakker
Scheidsrechter Beltman
ii i i ii i
tVillem Bleijenberg, de ijskoude, nien-
,*al bikkelharde vechter, werd de held
l*" de middag;. Acht maanden lang
I'M hjj of op het reservebankje ol van-
J' Ajax' tweede elftal moeten toe-
dat et heroveren van zijn plaats
tü de spits van de aanval een hopeloze
was. In trainer Victor Bucking-
].4,bs voor jeugd en snelheid zo gevoe-
tft amam klï »vinl ir 11m noo'nnPit.
Ajax liet de teugels vieren. Feije
noord kwam echter niet meer terug.
Het was volkomen gedemoraliseerd.
Het speelde de resterende achttien mi
nuten uit, omdat een voetbalwedstrijd
nu eenmaal negentig minuten duurt.
Willem Bleijenberg echter wenste nog
eenmaal zijn vreugde over de rentrée te
demonstreren. Met een schijnbeweging
ontdeed hij zich van Walhout, snelde
op het doel af, omspeelde de duikende
Pieters Graafland en tikte de bal toen
rustig in het verlaten doel, 5-1. Met
Ajax was nu ook Bleijnberg tevree.
Hiernaast: Het kampioenselftal van
Ajax. Staand (v.l.n.r.): Van Mourik
Anderiessen, Hoogerman, Schaaphok,
Muller en Smit. Daaronder: Swart, Her.k
Groot, Bleijenberg, Prins en Feldmann.
iiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiililiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiir
Hieronder: Ook de ver teruggekomen
Rijvers (links) kan hem niet meer
stuiten. Pieters Graafland onderneemt
nog een vertwijfelde duik. Het baat
niet. Bleijenberg maakt zijn derde, te
vens Ajax' vijfde doelpunt.
"gen was hij met zijn negenen-
j^'ntif jaren reeds een oudgediende,
AJh snelle, schietgrage en beweeglijke
jhv°lger Kees Groot was echter in het
llfrair, 4haMam mni YP nil Alt Tnfl«
i "gste treffen met Feijenoord zon-
»aK jl. geblesseerd geraakt en
k'ax nam geen risico's. Willem Bleflen-
t^g kwam terug als middenvoor. En
Na vijfenveertig minuten nodig
Sehad te hebben om te acclimatiseren
het eens zo vertrouwde milieu van
Ajax' eerste formatie brak hij Feije-
2°"rds verweer met drie gave doelpun-
tS*1 »e een pass, die rechtstreeks tot de
^®rde treffer leidde.
H En toch, zou Ajax landskampioen ge
worden zjjn, zou het zo volledig m
vereenstemming jj.gj hetgeen de tra
an, ëebiedde gezegevierd hebben
StJ^eidsrechter Beltman op een
dit,?glsch belangrijk moment in
i uiteraard sterk door nervositeit he
rigste treffen niet een beslissing ge
nomen had, die op zijn minst aan
vechtbaar genoemd mag worden?
scheidsrechter Beltman onthield Feije-
Joord één minuut voor de rust een
doelpunt op grond van een overtreding,
?'e hjj onmogelijk had kunnen consta-
kren waarop zijn grensrechter hem
"pk niet attent maakte en die hij
*'echts kon vermoeden omdat Ajax'
?Jnvoerder Anderiesen appelleerde,
pouljjn was met de na een botsing tus-
rn Anderiesen en zijn doelman Hooger-
jhan weggesprongen bal naar Ajax
..^rlaten doel gesneld en had die voor
v? tweede keer tegen de touwen ge-
l aht. Andereiesen apelleerde voor
{An<3s. Scheidsrechter Beltman floot,
stond op dat moment in de nabij-
van de middenstip. En het leek
el dan ook op, dat de scheidsrechter
v?n beslissing, die hij vier minuten te-
n genomen had enigszins wilde
urhpenseren. Want, vlak voor Mou-
pri. de unieke scoringskans kreeg, had
eaUenoord de leiding genomen uit
)Ln strafschop, omdat Muller in de
\.,ff van het strafschopgebied een pass
li?" Rijvers naar Bennaars met de
l,^d onderschept had. Die strafschop
Uil? .rechtshalf Krejjermaat onberispe-
K in een doelpunt omgezet.
Pieters Graafland schittert
Ajax verdiende het overigens niet
ff rust te moeten ingaan met een
*chterstand; zeker niet met een ach-
?rstand van 2-0. Het had zich tegen
ff nerveus werkende en daardoor
ffgal eens mis trappende verdedi-
f'ng van Feijenoord tal van fraaie
fffsen verschaft dank z(j zjjn be
aamde directe aanvallen in de leng-
,e-as van het veld. Daardoor had Pie-
-ffs Graafland, Fejjenoords doel-
ffn, zich tot tweemaal toe met wa-
A doodsverachting op de voeten van
ff alleen op het doel afstormende
Jffhk Groot moeten werpen. Daar-
a?°r had hjj tevens twee schoten-van
'chtbjj van Swart met bliksemsnelle
Aacties moeten stoppen en werd hjj
sjpendien nog tot een fabelachtige
au hg gedwongen, toen Henk Groot
pff ruimte kreeg om een voorzet van
j, 'hs ineens op de schoen te nemen.
StBuJiénoord had tegenover deze vele
Heff^hde momenten weinig gesteld.
Probeerde wel het gevaarlijke wa-
Nh Vftn de tempowisselingen te hante-
Ni *h.aar het ontmoette telkens een
leirt diging, waarvan de waakzaam-
Seen ogenblik verslapte.
bleijenberg wijst de weg
i' t" nul dus voor Feijenoord toen
fH~eede helft begon. En opnieuw
t,V Ajax de beste kansen. Bleijen-
'anceerde Swart voor een dreu-
i,Shi Schot, maar de bal ging ver
Prins en Groot rukten Feije-
VVj. verdediging uiteen met een
Wk combinatie, maar voor Bleijen-
uithalen voor een kogel dook
vn\s Graafland op de bal. Prins
V-v "Heen voor het doel iia een pass
Ift,maar hij durfde niet te
'bhA Inderdaad, durfde niet, zoals
S>lii£« de aanvallers van Ajax de
mst bezaten om met hun dit
''efaamd geworden koelbloedig-
h'» 'N» trefzekerheid het doel van de
li er bestoken. Toen echter
i ii v2ftt grote moment van Bleijen-
'kAah at achteraf had hij toegezien
•iifft verwoede scrimmage-in-de-
fy-Nsj 'fssen Henk Groot en Feije-
*hM°t y langste verdedigers. Henk
vOben r,oor bet duel, maar de weg-
'b Hl,,!1'' bal kwant voor de voeten
'enberg en voor iemand er erg
9jv">enr| 0'K<,e een schot, zo hard, zo
'As f,ah j ?at de touwen achter Pieters
hw de d kraakten onder de kracht
'ii,, Ei!„®ftrt, die zij moesten afrem
de a jT n was het en plotseling ge-
'vla\- WPB, if
x weer in zichzelf.
U6_, een minuut later haal-
ho de k ,er? weer uit. Opnieuw
tw n tia«r l n.iet te stuiten in zijn
e®fde tï- ?e net- Plotseling echter
„}®ters Graafland door zjjn
ste zjjn rechtervuist naar
et was uitstel van exe
cutie. Na een korte adempauze
kwam Ajax terug en nu kon ook Pie
ters Graafland niets meer redden.
Eerst stuurde Bleijenberg de bal met
een laconieke maar bliksemsnelle
voetbeweging langs Feijenoords spil
Walhout. De sprintende Henk Groot
had een vrij schootsveld, 2-1. Drie
minuten later „gleed" Sjakie Swart
de lieveling van Ajaxs aanhang, met
soepele bewegingen langs Veld
hoen en Walhout om de rush te be
sluiten met een bekeken schuiver,
3-1. En voor er weer twee minuten
verstreken waren, toonde Bleijenberg
andermaal zjjn koelbloedigheid. Met
de linker voet wipte hij de bal na een
pass van Henk Groot langs Walhout.
Met de rechter voet zette hij de vrije
kans, die toen ontstond om in een
doeltreffende kogel 4-1.
THERMOPYLAE VAN AJAX
BUCKINGHAM OP DE SCHOUDERS
(Van onze speciale verslaggever)
AMSTERDAM, 26 mei Wat met
een verrassing begon, is met een sur
prise geëindigd. Twee onvergetelijke
duels tussen dé coryfeeën van het var
derlandse voetbal, Ajax en Feijenoord,
hebben behalve een summum aan span
ning en sensatie, juist die resultaten
gebracht, welke men aanvankelijk be
slist niet verwachtte. Geloofde ieder
een aan minstens het beslissende ge
lijkspel voor Ajax in zijn laatste compe
titiewedstrijd tegen Feijenoord, de Rot
terdammers wonnen op overtuigende
wijze. Durfde nauwelijks Iemand te twij
felen aan een nieuw Maasstedelijk suc
ces in het extra treffen op de egale
grasmat vap het Olympisch Stadion,
Ajax schoot plotseling uit zijn slof met
de allure van een groot kampioen en
verpletterde Feijenoord met de bescha
mende cijfers van 5-1, net als drie jaar
geleden op dezelfde datum en dezelfde
plaats „Amsterdam", dat toen even
eens figureerde in een luisterrijk kam-
pioensspel. Want luisterrijk is deze be
slissingswedstrijd geweest. De nerveu
ze stemming van de spelers vooraf en
tijdens het duel, de sfeer die een voor
Nederland ongekende hoogte bereikte,
de spectaculaire jacht op de 55.000
plaatsen in 's heren Bessems arena,
het wonderlijke wedstrijdverloop en ten
slotte de wilde climax voor het zestig
jarige Ajax, dit alles maakte van Ajax-
Fejjenoord een evenement, dat als on
vergetelijk de geschiedenis is inge
gaan.
Sinds de komst van de gebroeders
Groot was Bleijenberg een vergeten fi
guur geworden in de Meerclub. Maar
nu, door de blessures van aanvalslei
der Kees kwam hij plotseling weer in
de belangstelling. En dat niet alleen,
Ajax rekende op deze zware, trage
voetbalcrack, zag hem als de redder
ln de nood, de man met de vage glim
lach die als geen ander zijn zenuwen
de baas kon. Het tweede elftal had hij
bijna op zijn eentje naar het kampioen
schap geschoten. Zijn overtollige ge
wicht was door extra training met
maar liefst acht pond afgenomen. Al
leen Bleijenberg nog zou Feijenoord
de das om kunnen doen. En wij die
met enkele fanatieke supporters van
Ajax "in de avondschemering om het
trainingsveld stonden, zagen hoe de
stevige blonde midvoor iedere ba! die
Buckingham hem voor de voeten rolde,
hard en droog tegen de touwen joeg.
„Die man schiet dwars door je heen.
Let maar eens op wat hjj morgen pres
teert", mompelde een klein oud man
netje, dat zijn dunne, rimpelige keel
beschermde met een rood en wit ge
kleurde das.
Een zaak van jewelste
Terwijl Buckingham en zijn Ajacie
den nog lang en breed in bed lagen en
ook de wekkers van Feflenoords „gol
den boys" nog niet aan aflopen toe wa
ren, gonsde het in de hoofdstad al van
bedrijvigheid. Op het Rembrandtsplein
was het tussen acht en negen reeds
een drukte van belang en wie zijn oor
goed te luisteren legde, hoorde zacht
jes, maar toch duidelijk verstaanbaar
mompelen over kaartjes en fabelach
tige prijzen, „f 75 voor een tribunekaart
je", vingen wij op. En dat was zelfs
voor de zwarte markt een zaak van
jewelste. Mannen in goed zittende cos-
tuums en met de donkere Cöte d'Azur-
tint op de konen, hadden deze business
vast in handen en de hemel mag we
ten hoeveel door voetbalhonger gekwel
de lieden zich voor een stevig bedrag
in de betonnen Olympische kuip koch
ten. De sfeer en een paar forse glazen
bier, die zelfs bij het prille ochtendglo
ren lekker schenen te smaken, brach
ten hen in een overmoedige stemming
en zij betaalden grif om ook 's mid
dags in de dichte mensenstroom op te
trekken naar de wedstrijd van het
jaar en Ajax al tien minuten voor de
aanvang in blauw-witte kleuren de
grasmat te zien opdraven. De Amster
dammers leken bijzonder zenuwachtig
en keken ietwat schuchter naar de
duizenden rood-witte borden, waarop
lang niet altijd „Hup Ajax", maar
heel vaak ook provocerend „Feijen
oord wordt kampioen" stond. Én toen
twee minuten voor tijd met elegante,
zelfverzekerde pasjes Feijenoord in
de klassieke kleuren het veld opdar-
telde en een gescandeerd Rotterdams
gebrul losbarstte, moet de Amsterdam
se herinnering aan de nederlaag van
3-0 weer heel sterk zijn geweest.
Innerlijke onrust
De innerlijke onrust heeft Ajax niet
belet toch een krachtig en knap ver
weer te ontketenen. De Meerclub vocht
met een verbetenheid, die Feijenoord
kennelijk verraste. Zij domineerde
zelfs en beheerste de strijd. Werd dit
het Thermopylae van Ajax? De on
gelukkige penalty van Muller en het
doelpunt van Moulijn, dat zoals de dui
zenden t.v.-kijkers 's avonds zagen, ten
onrechte door scheidsrechter Beltman
werd afgekeurd, schenen anders te be
slissen. Feijenoord ging met 1-0 rusten,
keerde mentaal gesterkt op de gras
mat terug... en werd toen hard en mee
dogenloos afgemaakt door de man dif
ons deed denken aan de held van een
western, de schutter die nooit mist.
onder alle omstandigheden het hoofd
koel houdt.. Bleijenberg moet in het
veld zjjn teruggekomen met een pa
troongordel vol explosie ven. Met een
koele, bijna duivelse glimlach schoot
hij de Rotterdamse illusies aan stuk
ken. Zjjn eerste schot, een prachtige,
hoge voltreffer, was psychologisch het
belangrijkste doelpunt van de wedstrijd.
Uit de dichte stofwolken, die als kruit
dampen boven het Feijenoorddoel hin
gen, kwam Bleijenberg als een angstig
nuchtere en beheerste High Noon-jon-
gen te voorschijn.
Hem lukte vanaf dit moment alles.
Na afloop in de kleedkamer, die hij
op verschillende schouders bereikte,
was Bleijenberg daar buitengewoon
trots op. „Als Willem wakker wordt,
krijgt hij het op zijn heupen hoor", liet
hij ons lachend weten en gaf onmid
dellijk te verstaan dat hij en Ajax nu
hard aan een „feesie" toe waren. Het
verschrikkelijke gebrul dat uit de dou
che-inrichting opsteeg, werd door de
29-jarige scherpschutter met een even
luidruchtige kreet beantwoord, waar
na ook de forse gedaante van Bleijen
berg in de dichte stoomwolken ver
dween. Terwijl het bestuurslid (oud
doelman) Keyzer tientallen glazen vul
de met koele, mousserende wijn, zijn
collega Schubert met een symfonisch
geluid „Lang zullen ze leven" neuriede,
voorzitter Melchers ronddanste als een
paljas, zaten administrateur Joop Vun-
derink en de geblesseerde midvoor
Kees Groot broederlijk naast elkaar te
huilen. De spanning was voor hen te
groot geweest en hier in de kale, vier
kante ruimte, met het gelal en gebrul,
de reuk van zweet en massageolie,
kwam de terugslag. „Ik ben op", be
kende de heer Vunderink, „wat een
weken, wat een gezeur aan m'n hoofd
en wat een prestatie nu, ik ben er ka
pot van". „Neem een douche, Joop,
daar knap je van op", klonk een be
zorgde raad, die de heer Vunderink
prompt opvolgde, zodat hij de hoge eer
genoot om met de landskampioenen on
der de hete waterstralen alle vermoeid
heid weg te spoelen.
Met trainer Sobotka, die Bucking
ham persoonlijk de hand kwam schud
den, zijn wij naar de Rotterdamse kleed
kamer gelopen. Een verdiende zege,
sprak de sympathieke Tsjech, „maar
hoe anders zou het geweest zijn als
Moulijns doelpunt was goedgekeurd".
KEES GROOT, IN TRANEN
Voorzitter Kieboom viel hem onmid
dellijk bjj. Natuurlijk, ik heb Koen ge
vraagd of hij iets onreglementairs had
gedaan. Koen zei mij: Nee, het was
eén correct doelpunt. Als Koen zoiets
zegt, dan is het zo. Die jongen liegt
niet tegen mij. Sohotka haalde triest
de schouders op. Hjj keek peinzend
naar zijn sterren, die zich moeizaam
in hun prachtige maatcostuums hesen.
Als kleinzoon van de grote Tsjechische
componist Antonin Dvorak was dat
ook echt niet te verwonderen. Wel
licht zou Sobotka uit de felle, onstui
mige Slavische dansen weer nieuwe
moed en inspiratie voor het komende
seizoen kunnen putten.
Feest in Krasnapolsky
En Ajax? Wel dat trok in triomf
naar Krasnapolsky, waar vele hon
derden zich voor de deuren verdron
gen, terwijl spelers en officials met
hun geliefden zich tegoed deden aan
heerlijke Moezel en Bourgogne en met
een opmerkelijke gretigheid verorber
den wat chef-kok T. Daggelaar en chef
ober D. Gouwswaard hen voorzetten.
Integenstelling tot zondag was er nu
een feestelijke spijskaart ter beschrij
ving van een groot culinair gebeuren.
Hors d'oeuvre varié select, crème
de Velouté Carmen, Medaillon de
Veau a la Hawaiian, petits poits ome
lettes sihérien en cerises flambées, de
Ajacieden aten en dronken dat de stuk
ken er af vlogen. Zei Persius niet dat
de buik de leermeester is van alle be
drijven en kunsten? En later op de
avond, gedurende de receptie in de
stampvolle St.-Janszaal, kwam dan
de klap op de vuurpijl, toen wethouder
mr. A. de Roos kon meedelen, dat
het het Amsterdamse gemeentebestuur
behaagde om Ajax de zilveren ere
penning van do slad te verlenen. En
het uitreiken van de erepenning was
iets wat sinds 800 jaar niet was voor
gekomen, tiet de wethouder er veelbe
tekenend op volgen.
AMSTERDAM, 27 mei Voor
de zestigste keer is dit seizoen het
voetbalkampioenschap van Neder
land betwist. Vierentwintig clubs
hebben tot nu toe de titel behaald.
Van hen is Ajax met tien nationale
kampioenschappen recordhouder.
De lijst der kampioenen is:
AJAX 10. HVV 8, Sparta 5. Go Ahead
en Feijenoord 4, HBS, PSV en Wil
lem II 3, ADO, Heracles, RAP. en
RCH 2, Be Quick, BW, DOS, Eind
hoven, Enschede, Haarlem, Limbur-
gia, Quick (H), NAC, Rapid JC, SVV
en De Volewijckers 1.
Feijenoord werd voorts in 1939-
1940 winnaar van de noodcompetitie
er. daarmee officieus kampioen van
Nederland.
(Van onze speciale verslaggever)
AMSTERDAM, 26 mei „Er mar
chanderen zoveel mensen in de wereld,
maar ik niet hoor. Ik zag dat Muller
met de hand binnen de beruchte Ijjnen
tegen de bal sloeg. Op dat moment
moest ik, en begrijp me goed, hoor
kon ik niet anders dan een strafschop
geven." Dit vertelde ons met eon vei
hit gezicht scheidsrechter Wim Belt
man na afloop van de wedstrijd Ajax-
Feijenoord. De kleine stevige arbiter
was ook in de kwestie-Moulijn zeer bi
slist. „Koen nam de bal met de hand
mee. Ik zag het duidelijk en dus floot
ik af," luidde het gedecideerde com
mentaar, dat de duizenden televisie
kijkers, die een paar uur later de be
langrijke Feiienoorriaanval en het
daarop volgende doelpunt van Moulijn
scherp en goed konden zien, zeker
zouden bestrijden.
AJAX voor de tiende keer
voetbalkampioen
(Van onze speciale verslaggever)
ROTTERDAM, 26 mei Humphrey
Mijnals zal de volgende maand in de
West kunnen demonstreren in welk
een geladen sfeer zijn Nederlandse
club Elinkwijk voor het lijfsbehoud
heeft moeten vechten. Het beslissen
de duel tegen Blauw Wit was net af-
tclopen toe de juichende Surinamer
an een dolle toeschouwer een mes
steek kreeg toegediend, die een bloe
dende wond aan zijn dijbeen veroor
zaakte. Na de uiterst sportieve strijd
op de egale grasmat in het Feijen-
oord-stadion zat het slachtoffer van
dit nare incident ais enige Elinkwij-
ker wat timide in het hoekje van de
kleedkamer, die het toneel was van
opgewonden supporters en gelukkige
spelers. Een paar deuren verder
vloeiden tranen. Daar vroeg „Ome
Dirk" de Bruin de nieuwsgierigen
begrip voor de situatie. „Laat ons
even alleen", weerde hij af. Minuten
lang heerste bij Blauw Wit een sfeer
van onbeschrijflijke verslagenheid.
Toen formuleerde manager De Bruin
een troostende zin: „We hebben op
nieuw gefaald, maar toch verwijt ik
niemand iets." En dan opeens fel:
„Blauw Wit komt terug. Het moet."
1-0 voor Elinkwijk. Eén doelpunt ver
schil werd Blauw Wit noodlottig. Eén
schot, in de twintigste minuut van de
eerste helft, joeg het uit de Ere-Divisie
De „beul" heette Jan de Jongh, de 22-
jarige linksbuiten van Elinkwijk, die
met de volle kracht van zijn linker-
wreef inknalde toen rechtsbinnen Süzlz-
ke een sluwe voorzet losliet. „Heimuth
Rahn", jubelden de duizenden Utrech
ters, toen het net ópzwiepte. Ais een
held droeg men hem na afloop door de
kleedkamer. De Jongh, die door de mi
litaire dienst talrijke wedstrijden buiten
de ploeg stond, ontpopte zich met dit
droomdoelpunt als de redder van Elink-
wjjk.
Het was niet vreemd, dat het vanmid
dag bij één treffer bleef. Met Humphrey
Mijnals aan het hoofd legde het Utrecht
se team een Ijzeren barricade, dat door
geen enkele Blauw Witter viel te door
breken. Uitgezonderd de keer, dat
Uytermerk in de tweede helft de bal
tegen de onderkant van de lat kopte.
Het noodlot trof Blauw Wit toen zwaar
der dan ooit. Want de bal danste van
de doellijn het veld in. Ongelukkige cen
timeters beslisten op dat moment over
het lot van een club in nood.
Opmerkelijk en verheugend waren de.
methoden, die beide elftallen voor het
oog van 25.000 toeschouwers toepasten
om aan het vonnis te ontsnappen.
Men had een bikkelharde strijd ver
wacht, een voetbalslag met slidings en
tackles, ontoelaatbare manoeuvres mis
schien. Maar niets van dit alles. Zelfs
toen Blauw Wit de dreiging steeds dich
terbij zag komen, toen het 1-0 bleef
en alle Amsterdammers om een „won
der" smeekten, brachten de Zebra's de
zelfbeheersing op te volharden in een
korrekte speelwijze. Na afloop uitte
scheidsrechter Bronkhorst zijn bewon
dering hiervoor. „Ik had het gemakke
lijker dan afgelopen zondag bij Feyen-
oord - Ajax. Geen overtreding, waarbij
van opzet kon worden gesproken. Jam
mer ,dat zo'n heethoofd Mijnals te lijf
is gegaan. Ik heb het niet gezien. Een
scheidsrechter moet altijd zo snel mo
gelijk zien te verdwijnen als het spel
gespeeld is. Dat heeft de ervaring wel
geleerd."
De felicitaties voor Elinkwijk kwa
men al in de kleedkamer van zijn stad
genoot DOS, gevolgd door die van
Blauw Wit. „Ome Dirk" de Bruin kon
in al zijn verdriet, een glimlach opbren
gen voor het geluk, dat afstraalde van
de gezichten der Utrechters. „Jullie heb
ben ons een les gegeven in vechtlust."
Want hoe bemoedigend Blauw Wit's
eerste man ook tegen zijn eigen jon
gens had gesproken, in zijn hart brand
de een knagende pijn over de wijze,
waarop de laatste kans was verknoeid.
Behalve korrekt, speelden de Blauw
Witters ook zonder wilskracht. De vu
rige intentie geen meter terrein prijs te
geven en recht op het doel af te gaan,
kon men slechts bij enkelen gewaar
worden. Zo geestdriftig als Elinkwijk
een doelpunt forceerde en daarna de
winst in handen hield, zo mat en traag
gaf Blauw Wit partij. Alsof er een voor
sprong te verdedigen viel, „rekte" het
tijd door in de laatste tien minuten te
talmen met vrije schoppen en uitwor
pen.
Feijenoords voorzitter Kieboom had
kort voor de rust alle reden om op
gewekt te zijn. Kreijermaat benutte een
strafschop, waardoor Feijenoords kans
op het kampioenschap aanzienlijk steeg.
Maar na de rust keek de heer Kie
boom bijzonder somber. Plotseling
kwam Ajax op toeren en weg waren
alle schone dromen. Intussen was het
nu de beurt aan zijn Amsterdamse col
lega, de heer Melchers, om opgewekt
op te kijken.
Vóór de rust had hij het trieste gevoel
dat zijn mannen evenals afgelopen zon
dag geen verweer zouden vinden tegen
het grillige spel van de Feijenoorders,
vooral niet toen het eerste doelpunt viel.
Maar zijn lach brak breed door bij de
fantastische demonstratie van Ajax, die
met felle slagen terugkwam.
