ANNA PAUKER, de rode
furie van Boekarest
KENT
KENT
KENT
KENT
KENT
Meneer hobbs
neemt vakantie
V
D
De Gaulle over Algerije
BRITSE PERS MELDT HAAR OVERLIJDEN
Explosie in kern-
duikboot der V.S.
WOENSDAG 15 JUNI 1960
PAGINA 7
(Van een redacteur) fj 7
e „Daily Express" in Lon- Haar sterkste troeven zou zii
VJ den, die gisteren het be- J
Anna Pauker overleden' {jl ZwitSerldTld hebbeïl
begeeft zich niet op ongebaande
\vegen. In juni 1956 was er al een 7
"lad van Roemeense hellingen in vOTUOY
parijs, dat met dezelfde rriedede- O
bng kwam. Dat bericht van toen
beeft net zo min op een officiële
bevestiging kunnen bogen als nu
bet telegram van de „staff repor
ter" uit Boekarest. Veiligheids
halve wordt er daarom ditmaal
aan toegevoegd, dat het nieuws in
Roemenië zo wijd verspreid is en
be bijzonderheden zo nauwkeurig
bekend zijn, dat het „bijna zeker
^aar" is. Maar ook al zou het
hogmaals een „canard" zyn, de
»Daily Express" heeft in ieder
Seval weer eens de aandacht
gevestigd op een vrouw, die zon
der twijfel heeft behoord tot de
kleurrijkste, maar ook tot de
bieest verfoeide personages in de
Communistische wereld. Roe
meens minister van buitenlandse
*aken, vice-premier en leidster
van de communistische partij zijn
be functies geweest, die Anna
Pauker in de jaren van haar
grootste macht heeft bekleed. Het
Verhaal bestaat, dat zij toen be
schikte over een rechtstreekse
telefoonverbinding met Stalin
*elf. Toch is niet de vriendschap,
blaar de vijandschap van Stalin
be oorzaak van haar val gewor-
ben. In het late voorjaar van 1952,
toen de Russische dictator begon
toe te geven aan zijn anti-serniti-
Sche inblazingen, werd zij be
schuldigd van „afwijkingen" of
•.deviaties" van de partijlijn en
Van al haar functies beroofd.
i -v. W*-
UW AANDEEL
IN DE TOEKOMST
INTERUNIE*
Ongeluk op Cape
Canaveral
TITO schaart zich
achter Kh roes its jev
met de blauwe Micronite filter
in Nederland
door N.V. Cigarettes Import Cjr.
vfh A. J. Blok
door
EDWARD STREETER
One man-show
Wijhe bestaat duizend jaar - Uitbundig feestprogramma -
Overstromingen en medicijnmannen
$SÈÈ: - i
Bos van Warmond
Polder-jubileum
Klank en lichtspel
*.Tn diezelfde tyd zyn meer dan 200
zionistische leiders gearresteerd, die op
Sit ogenblik nog steeds verblijven In
«toemeense gevangenissen. Maar Rode
pnna" heeft hun lot niet behoeven te de-
,en. Waarom niet? De speculaties daar
over hebben het aantal legendes doen
toenemen., dat om haar persoon is ge-
iveven.
H Anna Pauker is in 1893 geboren als
Rnlv r van de Joodse rituele slachter
onde?iuhn- ZÜ kreeg een opleiding als
langsten?^res- maar haar werkelijke be
de politici? ?inS al keel gauw uit naar
Roerneenso n 1913 werd ZÜ 'id van de
be eelodlt s°cialistische partij, waar zij
linkerv7o?rel? versterkte van de uiterste
verkrn„^ge kon het maar moeilijk
RoemenisjJk dat in november 1917 in
Vnrmj raden-republiek werd ge-
md en zodra de communistische oar-
tlj werd opgericht, meldde z« zich - dat
^as m mei 1921 - aan ais lid. Zij gaf in
"ie tijd Hebreeuwse les op een Joodse
School.
Een van de leiders van de Roemeense
"-P. was een ingenieur, Marcel Pauker,
5? niet hem trad Anna Rabinsohn te Zü-
liit in het huwelijk. Er zijn uit dit huwe-
«i, «rie kinderen geboren: Maria, Tania
a? 'Vladimir. Maar de echtelieden had-
hu? .Zl<!k 'n dienst gesteld van de com-
®ni •Isc'le were'drevolutie en van een
Ssz'ns kalm gezinsleven was
ANNA PAUKER
een
aar
s Kalm gezinsleven was g.
U? ake. In 1922 werden Anna en haai
'ht a*8evaardigd naar het vierde Com
]a,ern-congres in Moskou. Twee jaar
fe» 5. werden zij door minister-president
jfttianu uit Roemenië verbannen en zif
sonnen nu een zwervend bestaan in
(Advertentie)
•fc
■k
■k
■k
■k
-k
■k
•k
k
k
k
k
ff
Vraag Uw bank
of commissionair
A.»
dienst van de Comintern, de internatio
nale organisatie van het communisme.
Soms verbleven zij te Moskou, soms in
Wenen, maar vooral dikwijls in Parijs.
In 1936 kreeg Anna opdracht naar Roe
menië terug te gaan om daar de com
munistische partij te reorganiseren, die
een ondergronds bestaan leidde en ern
stig gedemoraliseerd was als gevolg van
de vervolging door de politie. Reeds na
enkele weken, in juli 1936, werd Anna
door de Roemeense politie gegrepen.
Omstreeks deze zelfde tüd werd Mar
cel in Moskou het slachtoffer van een
van de periodieke zuiveringen. De vijan
den van „Rode Anna" zeiden, dat zij
haar man bh het Kremlin had aange
klaagd als „Trotskist". Hoe dat zij, zij
zelf werd door de Roemeense autoritei
ten veroordeeld tot zes jaar gevangenis
straf, die zij ten dele doorbracht in Dum-
broveni, bekend om de kant, die de
vrouwelijke gevangenen daar moeten
maken.
IN de zomer van 1939, toen Molotov
en von Ribbentrop hun Russisch-
Duits verdrag sloten, werd Anna
door de Roemeense regering uitgewis
seld tegen een geestelijke, die gevangen
zat bij de Russen. Zij arriveerde in Mos
kou en daar werd zij al tamelijk spoedig
door coöptatie lid van het uitvoerend or
gaan van de Comintern.
Wolfgang Leonhard vertelt in „Die Re
volution entlasst ihre Kinder" (Kiepen-
heuer und Witsch, Berlin/Köln 1956), dat
hij haar in juli 1942 heeft gezien in het
Hotel Basjkirija te Ufa, waar zij logeer-
de met andere Comintern-kopstukken zo-
als Dolores Ibarruri, Wilhelm Pieck,
Walter Ulbricht, Manoeilsky en André
Marty. Haar handtekening komt voor on
der het stuk, waarin - als tactische zet,
om de westelijke geallieenrden van de
Sovjet-Unie te sussen - op 22 mei 1943 de
opheffing van de Comintern werd bekend
gemaakt. Leonhard merkte „Rode An
na" in juli 1943 weer op in een ander
etablissement, ditmaal Hotel Lux te
Moskou. Z« was nu leidster van de Roe
meense communisten in de Sovjet-Unie,
oefende controle uit op de Roemeense
uitzendingen van radio-Moskou en stelde
in oktober van dat jaar samen met Va-
sile Luca uit krijgsgevangenen de „Eer
ste Roemeense Vry'willigersdivisie" sa
men, die de naam kreeg „Tudor Vladi-
mirescu".
In januari 1945 keerde Anna Pauker
in het kielzog van de Russische legers
en met de rang van kolonel in Roeme
nië terug. Zij hielp mee de onlusten te
veroorzaken, die leidden tot omverwer
ping van de coalitieregering door de
communisten. Generaal Nikolai Rades-
cu, leider van de bestaande coalitie, be
titelde haar en haar vriend Luca toen in
februari 1945 voor radio-Boekarest als
„vreemdelingen zonder God of vader
land" en als „afschuwelijke hyena's".
Samen met Gheorgiu-Dej ging zij in sep
tember 1947 naar Szklarska-Poreba in
Polen, waar de nieuwe communistische
internationale, de Cominform, werd op
gericht.
De Italiaan Eugenio Reale, die inmid
dels het communisme heeft vaarwel ge
zegd, heeft haar daar ontmoet en - later
- beschreven: „Deze middelmatige en
ijdele vrouw, dik, massief en met loshan
gende haren, deed denken aan de „tri-
coteuses" van de Franse Revolutie, los
gebroken in een overprikkelde en onver
zettelijke woede".
OP 7 november 1947 werd zij be-
ïoemd tot minister van buitenland
se zaken en later voegde zij daar
het ambt van vice-premier aan toe. Dit
was de tijd van haar grootste macht. In
het openbaar verscheen zij in slecht zit
tende kleren, die haar de naam bezorg
den van de slechtst geklede vrouw ter
wereld.
Maar men vertelde van haar, dat zj)
dit slechts deed om het publiek zand in
de ogen te strooien. In werkelijkheid zou
zij in koninklijke stijl hebben geleefd.
Thuis kleedde zij zich ln elegante kleren
gebruikte dure parfums en at exotische
spijzen. In Boekarest had zij drie villa's,
in de bergen twee bungalows, aan zee
een huis en in haar garages een groot
aantal limousines. Zij bleef haar partij
in de Cominform meeblazen en was een
der mede-ondertekenaren van het be
sluit, waarbij de Joegoslavische presi
dent Tito uit „de broederschap van so
cialistische landen" werd gestoten. Maar
na 1951 trad zij wat minder op de voor
grond.
In maart 1957 schreef een zekere kolo
nel dr. Alexander Cohen in het Ameri
kaanse weekblad „Time", dat zij juist
in 1951 in een Weens ziekenhuis in het
geheim is geopereerd aan een kankerge
zwel. Deze zelfde kolonel Cohen geeft
ook een theorie, die verklaren moet
PEARL HARBOUR, 15 juni (AFP,
UPI) Aan boord van de Amerikaan
se kernduikboot „Sargo", die gemeerd
lag in de haven van Pearl Harbour
(Hawaï), heeft zich een ontploff;ng
voorgedaan. Een woordvoerder van
het ministerie van defensie in Washing
ton heeft meegedeeld, dat het geen
kernoniploffing was. Een brand, die
daarna uitbrak, is geblust. Deze brand
brak uit als gevolg van een breuk in de
toevoerbuis van vloeibare zuurstof in
het achterschip.
De reactoren van de „Sargo" wer
den onmiddellijk afgesloten en gekoeld.
Twee gewone duikboten en een derde
schip, die in de nabijheid van de „Sar
go" lagen, werden uit voorzorg wegge
sleept. Nog geen uur nadat de brand
was uitgebroken, deelde de marine mee,
dat hij geblust was door de onderzeeër te
laten duiken. Het torpedoruim. waar
het vuur uitbrak, bleef daarbij open. Op
het ogenblik, dat men hiertoe beslont,
wist men niet in hoeverre zich nog men
sen in dit ruim bevonden. Het schip
heeft een bemanning van honderd kop
pen. onder wie tien officieren. Er is tot
dusver geen melding gemaakt van do
den of gewonden.
BELGRADO, 15 juni (Reuter. AFP)
President Tito van Joegoslavië heeft
de Russische premier. Khroesjtsjev gis
teravond meegedeeld dat de Joegosla
vische regering zich geheel en al ach
ter het jongste Russische ontwapenings
voorstel schaart. Tito deelde dit mee
in antwoord op een nota van Khroesj
tsjev. De Joegoslavische president gaf
uiting aan enige twyfel over de kwes
tie of de tien-mogendhedencommissie
te Genève wel in staat is een moei
lijk probleem als dat van de ontwape
ning, te regelen en een gevonden op
lossing uit te voeren. Het is misschien
nuttig een andere manier te zoeken die
misschien betere resultaten geeft dan
de besprekingen In de commissie van
tien, aldus Tito.
Advertentie
de meest gerookte filter sigaret
in Amerika
nu ook in Nederland
licht en aromatisch
waarom zij na mei 1952, het tijdstip van
haar politieke Waterloo, afgezien van
een korte gevangenschap en de aanwij
zing daarna van een verplichte verblijf
plaats, zo betrekkelijk mild behandeld
Is. Volgens hem zou zij kans gezien heb
ben dagboeken vol compromitterende
bijzonderheden over andere communis
ten naar Zwitserland te smokkelen en
er de instructie aan te verbinden, dat zij
gepubliceerd moesten worden, indien zij
werd gearresteerd of om het leven ge
bracht. Reeds in 1954 werd haar aanwe
zigheid in Boekarest weer gemeld. In
sommige berichten werd gezegd, dat zij
zeer bescheiden leefde. De New York
Times meende in november jl. te weten,
dat zij als employeé verbonden was aan
de Openbare Leeszaal te Boekarest. Ko
lonel Cohen daarentegen situeerde haar
weer ln de luxueuze appartementen, die
zi) na de oorlog had bewoond. De bijzon
derheden, d;e hij gaf, sloten ln één op
zicht wonderwel aan bij de schildering,
die Reale van haar gaf als van een wil
de furie: volgens Cohen werd ze de laat
ste jaren regelmatig onder de evipan
gehouden en staatsartsen dienden haar
regelmatig morphine toe.
'•'taling:
A. BRl
BRUNKLAVS
'8
h^oals ze Kenneth Wainwright verteld had, was
Richards met haar op school geweest in
sethorn Hall. Peggy had een klas hoger gezeten.
lhaert dien hadden ze elkaar nooit meer ontmoet en
&Mïe tussenliggende jaren konden er allerlei dingen
%„"®urd zijn en waarschijnlijk waren die ook gebeurd.
herinnerde zich vaag, dat Peggy met de een of
Va"ere zakenman uit Cleveland getrouwd was. Dat
vs alles wat ze wist. In elk geval waren ze nu hier
het was aan haar om iets te doen, omdat ze nu
Ljhaal mevrouw Archer Gabrielson was. Peggy
v\hards was plotseling met alle risico van dien
ikind gew<
n&ar zorgen]
geworden.
^evrouw Hobbs stak haar hoofd door de opening,
'vrdoor haar man verdwenen was. Ze lag op haar
Von en knieën, de mouwen opgerold, pieken haar
t de ogen, en er klonk ontsteltenis in haar stem.
's L"oger, om 's hemelswil, schei uit met daar rond
ff$tt'uipen en doe liever je plicht. Er komt een auto
floJjan oprijden." In de keuken klonk boven hun
de zoemer van de voordeur.
"stem van onder het huis klonk gesmoord. „Luis-
k nsi Peggy. wat denk je, dat ik nog méér ben
a8t) huisknecht en loodgieter? wat is er aan de hand?
Qje bang voor auto's geworden?"
rnan"ef, het is vreselijk." De schaduw van
vPbffUw Hobbs verdween van de opening. Meneer
Uh it wrong zich in een nieuwe positie en zette
inspectie voort.
wat bij ik blij je te zien, Polly, maar
juist zó moet aanterffen! Weet je, onze
6 haria ons vanmorgen in de steek gelaten
h tog n er maar een," voegde ze er schuchter
lej'wijih' arï?e stakker," zei mevrouw Gabrielson,
terUik» Ieder onderdeel van mevrouw Hobbs'
verschijning in zich op nam. „Je kunt je
uitgestuurd is om het een gast aangenaam te maken
by afwezigheid van haar ouders.
„Het is zo lang geleden," zei mevrouw Archer
Gabrielson, „zo ongelofelijk lang geleden sinds die
heeriyke dagen op Sweethorn. Wat waren we toen
toch kinderachtig, is het niet? Ik was altyd zo bang
als de dood voor je, omdat je één van de ouderen
was."
Mevrouw Hobbs bleek lichtelijk op haar tenen ge
trapt. „Ik was maar één jaar ouder dan jy," zei ze.
„Maar, m'n beste, het moet toch meer dan één
jaar geweest zijn?! Je was een boel ouder dan ik.
Ik was doodsbang voor je en toen trouwde je, is
het niet, en ging ergens in het westen wonen."
„Cleveland," zei mevrouw Hobbs.
„Cleveland," gaf mevrouw Gabrielson genadig toe.
„En we verloren elk contact met elkaar, en nu
is het zo fyn, dat je hier bent. Alleen wou ik, dat
je niet zo ver van alles af woonde, en ik snak er
naar om die aardige man van je te leren kennen."
Mevrouw Hobbs schrok. Van waar ze zat, kon ze
het op het westen gelegen raam van de zitkamer
zien. Een tip van het gordyn werd behoedzaam op
gelicht en in de nauwe opening was een gezicht
verschenen of eerder een masker van roodbruin
stof en zweet, doorboord door twee woedend gloeien
de ogen. Toen de ogen de hare ontmoetten, ver
dween het gezicht en viel het gordyn weer neer.
„Ik moet hem eens gaan zoeken," zei mevrouw
Hobbs. „Hy moet hier ergens in de buurt met een
van zyn liefhebberytjes bezig zyn. En jy wl] toch
wel een kop thee hebben, is het niet?"
Mevrouw Archer Gabrielson lichtte een wit ge-
handschoende hand op. „Neen, niets, lieverd. Maar
ik wil die man van jou leren kennen. Het ljjkt me
zo grappig te bedenken, dat jy getrouwd bent. Ik
wil het niet geloven, voordat ik hem zie."
„Je hebt natuuriyk een boot," zei mevrouw Ga
brielson.
Er was nog een streep vuil zichtbaar ln meneer
Hobbs' haar en een grote, bruine vlek achter zyn
oor, die op een moedervlek leek. Over het alge
meen genomen had hy zich echter in record tempo
behoorlyk geweerd. Nu,
Aan de plaats die deze foto toont.
in de rivier de IJssel heeft het
duizendjarige dorp Wij he zyn
ontstaan te danken. Vroeger een door
waadbare plaats in de rivier, nu
vaart er de pont, die de verbinding
vormt tussen de aan de Overysselse
en Gelderse kant van het water ge
legen delen van de gemeente. Van
daar bereikt men ook Heerde aan de
noordoostelyke Veluwe-zoom. In de
vroege geschiedenis van ons land was
deze plek een kruispunt van de heir-
wegen van Zwolle naar Deventer en
van Duitsland naar Utrecht. Op dit
kruispunt is het dorp ontstaan. Wan
neer weet men niet. Het plaatsje
werd voor het eerste genoemd in een
oorkonde van keizer Otto I uit 960.
Dit document was bestemd voor het
St. Mauritiusklooster in Maagdenburg,
waaraan het dorp „Wie" destyds on
derhorig schynt te zyn geweest. De
ze oorkonde wordt beschouwd als de
officiële „geboorte" van het plaatsje,
van welks geschiedenis overigens heel
weinig bewaard is gebleven. Tevens
vormt zy de aanleiding om de volgen
de maand van 18 tot en met 23 juli
flink feest te vieren wegens het dui
zendjarig bestaan.
Het feestprogramma is wel moei-
lyk uit de verf gekomen, maar nu
mag het er toch wel zyn en biedt het
„elk wat wils". Behalve een plechtige
raadsvergadering en een herdenkings-
byeenkomst met burgemeester, pas
toor en dominees als sprekers, zullen
er op het bekende landgoed „De Gel
der" een tentoonstelling van handel en
industrie en een groots lunapark met
feestelykheden worden gehouden: mu
zikale rondgangen, zanguitvoeringen,
kampioenschap landelyke ryvereni-
gingen, concours hippique, sportwed
strijden, historische shows van Over
ysselse klederdrachten, optochten,
drumbandconcours, taptoe van Over
ysselse muziekgezelschappen, race
boot-demonstraties met waterskiën,
vier-kilometer-zwemtocht in de IJssel.
Waar de naam Wijhe vandaan komt,
is niet erg duideiyk. Het vroegere
„Wie" heeft vermoedelijk relaties met
het tegenwoordige „wyden". Het
dorp heeft een overwegend agrarisch
karakter met in de hoofdkern een
vry belangryke industrie (twee vlees-
warenfabrieken met belangryke ex
port). De ongeveer 6000 inwoners
1/3 katholiek en 2/3 protestant zijn
verspreid over zeven kernen. Het lan
delijk karakter biykt ook wel hieruit,
dat er 100 inwoners voorkomen op 1
km2 tegen 335 voor het gehele land.
De waterbeheersing behoeft dringend
verbetering doch er is waarschynlyk
spoedig „land in zicht". Het water
schap Salland werkt plannen uit, die
een verbetering zullen brengen. De
waterbeheersing heeft in het verleden
wel eens aanleiding gegeven tot het
optreden van „kolde koortse" - mala
ria. By de vry talryke overstromin
gen stond het water vaak tot midden
in het dorp in de Langstraat, Tegen
de tyd, dat het overtollige IJsselwa-
ter afdroop door de vele weteringen in
de omgeving, konden de muggen we
lig tieren in de drassigheid. De oude
dokter Kattewinkel had dan druk
werk met zyn medicynkoffer, doch
ook anderen gingen de muggen be-
stryden: de veldwachter, die op ver
zoek van de boeren de malariaver-
spreiders tegemoettrad ais de medi
cijnman in het oerwoud met veel cere
monieel en bezweringen.
Sedert enkele jaren herbergt de ge
meente de unieke kunstverzameling
van dr. A. Hannema, die werd onder
gebracht in het met steun van de pro
vincie Overyssel door de familie An
kersmit uit Deventer geheel gerestau
reerde kasteel Het Nyenhuis. De ge
meente is trots op dit bezit. De pro
vincie gebruikt het by bepaalde gele
genheden als ontvangcentrum.
an het Falacehotel te Scheveningen
vond gistermiddag de eerste bij
eenkomst plaats van de Holland
Festival Club 1960, het ontmoetings
centrum van de komende weken voor
artisten. autoriteiten, journalisten,
festival - organisatoren en -bezoekers.
Amsterdam heeft ook zo'n club, „De
gulle toegift" geheten. Mr. H. A. M.
T. Kolfschoten, die de club in Pala
ce opende, hield by deze gelegenheid
een toespraak op zeer luchtige toon.
Speelse opmerkingen lenen zich slecht
voor een samenvatting: we zien er
dus maar van af de dwaze dingen,
die de heer Kolfschoten te berde
brAcht, te verslaan. Niet onvermeld
mag echter blyven, dat de burge
meester van Den Haag een nauwge
zet lezer blijkt te zyn van sommige
krantenverslagen over het optreden
van Mariene Dietrich. Hij had ergens
van deze actrice gelezen, dat zy over
een meeslepende sensualiteit beschikt,
die zy op beschaafde wijze aan de teu
gel wee te houden. Voorwaar een
uitspraak, die waard was om op de
korrel te worden genomen en dat
heeft de burgemeester van Den Haag
dan ook gedaan. Een van zyn char
mante dochters, die haar moeder
verving aan zijn zijde, zat geamu
seerd toe te zien hoe haar vader het
er afbracht in wat hy zyn „One man
show" noemde.
Men heeft mr. Kolfschoten eens ge
fotografeerd in een rare stand: zit
tend op een ezel met allebei z'n ar
men omhoog. We hebben ons laten
- - ..5: 7?-
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiaiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiimiiiiimiii
vertellen, dat de burgemeester zich
eigenlij!: met het bestaan van die fo
to niet zo gelukkig voelt wat moet
men nu wel van zo'n burgervader
denken... Mr. Kolfschoten vergist zich
echter. Hjj moet zo vaak de ernstige
eerste burger van zyn stad zyn
en dat is hy voor de volle honderd
procent dat het alleen maar goed
doet te weten, dat hy by tyd en wijle,
hetzy gezeten op een ezel, hetzy een
festival-club openend, ook gewoon
gek kan doen.
e stichting Het Zuid-Hollandse
Landschap wrijft zich bij wijze
van spreken dan in de handen.
Het by het kasteel Warmond behoren
de bos in de geiyknamige gemeente
zal waarschijnlijk binnenkort in han
den van de stichting komen. Eerst zal
het landgoed eigendom worden van de
gemeente, die het kasteel een bestem
ming zal geven en vervolgens het om
ringende hos zal overdragen aan de
stichting. De voorzitter, de heer T. W.
W. van der Hoeven, heeft dit in
Schoonhoven op de jaarvergadering
medegedeeld en jhr. Von Fisenne,
burgemeester van Warmond, heeft er
bevestigend by geknikt. De dankbaar
heid van de stichting is zo groot, dat
zy prompt besloot, de volgende jaar
vergadering in Warmond te houden,
zodat ook de burgemeester in z'n han
den kon wryven.
rieringerwaard bereidt zich voor
op de viering van haar 350-
jarig bestaan. Dit feest wordt
4 augustus luisterrijk ingezet om voort
te gaan gedurende vier etmalen. De
inwoners van de polder laten de his
torie van drie-en-een-halve eeuw de
revue passeren onder de titel „Van
sikkel tot combine". De opvoeringen
van deze kroniek zullen de avonden
van 4 en 5 augustus in beslag nemen.
Kinderfeesten in de morgen van 5
augustus worden in de middag ge
volgd door een grote Westfriese boe
renbruiloft. Diep grijpt men daarbij
in de folklore. De derde dag van het
feest zal er een fokveetentoonstelling
zijn en de ruitersport zal die dag ook
vele bezoekers trekken.
De Wieringerwaard heeft een kleu
rige geschiedenis. Landbouw en vee
teelt zijn er de hoofdmiddelen van
bestaan. De veefokkers van de pol
der hebben een grote naam, in eigen
land maar ook in het buitenland. Moge
de oppervlakte (1680 hectare) niet in
drukwekkend lijken, evenmin als het
inwonertal (1292), als men weet, dat
het gemeentehuis er reeds in 1630
werd gebouxvd (in 1952 gerestaureerd),
de bemaling van de polder reeds sinds
1924 elektrisch geschiedt, er een mo
dern bejaardencentrum is, een sport
centrum met gymnastieklokaal, sport
veld en natuurbad, dan begrijpt men
dat de Wieringerwaarders niet alleen
met hun tijd meegaan, maar ook en
de komende feesten zullen het nog
eens bewijzen wat de outillage van
een poldergebied van moderne tech
nische vindingen kan profiteren.
Onvermoeibaar gaat Wyk by
Duurstede voort met het benut
ten van de wel bij uitstek hier
voor geschikte plaats: de ruïne van
het kasteel en de fraai gerestaureerde
Bourgondische toren, voor een Klank
en Lichtspel, zoals men reeds jaren op
Franse bodem kent. Hierdoor geïnspi
reerd waagden burgemeester C. B.
Kentie en zyn medewerkers het in
1958 ook binnen dit oude stadje een
„Son et lumière" te brengen, wat met
een gewijzigd program't volgend jaar
werd herhaald. In deze vorm zullen
vanaf morgen tot 15 september iedere
avond opnieuw romantiek en poëzie
in de zo luisterryke omgeving van het
park herleven. Allereerst een proloog
over de roemryke geschiedenis van
Wyk bij Duurstede - zy het zeer in het
kort - gezegd door Albert Vogel, nadat
muziek de toeschouwers en luisteraars
ln de vereiste sfeer heeft gebracht.
Ellen Vogel, Albert Vogel en Wanda
Reumer zullen dan beurtelings weer
enige oude gedichten en balladen doen
horen, waarna „De bedreigde veste"
een mozaïek van Valerius' liederen
geeft, gezongen door het Utrechts By-
zantyns Koor en een tweetal gedichten
resp. van Ida Gerhardt en J. C. Bloem,
die herinneren aan onze laatste stryd
voor de vryheid.
Vorig jaar waren er 15.000 bezoekers
en men hoopt thans op een paar dui
zend meer, zodat men met deze cultu
rele gebeurtenis ook financieel goed
uitkomt.
De centrale ligging van Wyk by
Duurstede is voor een bezoek van auto
mobilisten al zeer gunstig en is men
geen automobilist, dan is er altüd nog
een goede busverbinding van Utrecht -
althans nd 15 juli, wanneer het spel
eerder kan beginnen en er dus moge-
lykheid is om met de laatste bus terug
te keren - terwyl de N.B.M. één
avond in de week een speciale bus van
Bussum, Hilversum, Zeist, Driebergen
en Doorn uit inlast.
met zyn vingers om een
.Ze lag op haar handen en knieën, de mouwen
opgerold....
niet voorstellen, hoe ik met te te doen heb. Wat een
pracht van een uitzicht!"
Mevrouw Archer Gabrielson ging allerelegantst ln
een van de rieten stoelen op- de veranda zitten.
Mevrouw Hobbs voelde zich als een kind, dat er op
glaswhisky-soda geklemd, begon hy zich meer op
zyn gemak te voelen, voldoende zelfs om zich bewust
te zyn van de kunstmatige bekoorlijkheden >/an me
vrouw Archer Gabrielson. Tot mevrouw Hobbs' ver
rassing zei hy, dat hy al eens over een boot gedacht
had. Hy had er echter nog geen werk van gemaakt.
„Maar, m'n beste, dat is een noodzakelijkheid
in Rock Harbor. Iederéén heeft een boot. Die
aardige dochter van je, die ik toch zo graag eens
zou leren kennen, zal er iedere dag weer plezier
van beleven. Zeil je veel?"
(Wordt vervolgd)
(Vervolg van pagina 1)
Zoals reeds opgemerkt komt gene
raal De Gaulle in deze jongste open
bare stellingname betreffende Algerije,
hoe kort zij ook is, de Algerynse na
tionalistische opstandelingen verder te
gemoet dan ooit voordien. Dit geldt
op de eerste plaats voor toon en ge
kozen termen. De opstandelingen zul
len er werkelijk niets in kunnen aan
treffen dat naar kwetsende gering
schatting zweemt. Hun leiders U-.
genodigd „naar hier" d.w.z. naar Pa
rijs te komen en zulks voor een be
standsregeling die niet bij voorbaat het
stempel opgedrukt krijgt van een
„overgave". Weliswaar komt presi
dent De Gaulle ook nu niet tegemoet
aan de door de opstandelingen gestel
de eis dat met de bestandsbesprekin
gen tegelijkertijd gesproken moet wor
den over de voorwaarden waaronder
de grote Algerijnse volksuitspraak zal
plants hebben. Generaal De Gaulle
blijft vasthouden aan zyn eigen plan
en „chronologie".
De besprekingen over de voorwaar
den waaronder het referendum zal
"plaats hebben komen na het sluiten
van een bestand en aan deze bespre
kingen zullen „alle richtingen" kun
nen deelnemen, dus ook de voorstan
ders van algemene Algerijnse onafhan
kelijkheid, momenteel in wezen het
Algeryns Nationaal Bevrijdingsfront.
Maar generaal De Gaulles verzekering
dat alle richtingen eveneens zullen kun
nen deelnemen aan de campagne
voor het referendum evenals aan de
controle van de uitslag, en dat waar
nemers van geheel de wereld het re
ferendum zullen kunnen volgen, lijkt
in feite aan de door het Bevrydings-
front gestelde eis van „ernstige waar
borgen" reeds vérgaand tegemoet te ko
men. Het verdient voorts de aandacht
dat generaal De Gaulle ditmaal in het
feheel niet gewaagd heeft an het
'ranse leger als by uitstek de van
zelfsprekende „garant". Hy deed zulks
nog eind januari in de gedenkwaardige
rede waarop toen de ineenstorting
volgde van de muitery te Algiers. Zo
als hij ditmaal ook volkomen achter
wege heeft gelaten met enige nadruk te
gewagen van de militaire pacificatie.
Alvorens het over Algerije te heb
ben had generaal De Gaulle het gis
teravond zeer in het kort over de
gemeenschap. Wy hebben, zo ver
klaarde hy, aan de koloniale volken
die eens van ons afhingen, het recht
toegekend over zichzelf te beschik
ken. Het was de weg van de gezonde
rede en het gezond verstand. Het al
ternatief was geweest, dat Frankrijk
ook daar betrokken zou zyn geraakt
in een reeks van eindeloze gevech
ten, die het de afkeuring der gehele
wereld op de hals zou hebben ge
haald. Het was natuuriyk, zo vond
hy, dat er heimwee werd gekoes
terd naar al hetgeen eens het Franse
imperium was. Zo kan men er ook
met weemoed aan terugdenken hoe
zacht eens het licht der petroleum
lampen was en hoe schoon een
vloot van zeilschepen. In de plaats
van het imperium kwam nu een vrij
en vriendschappeiyk „ensemble" ge
voed door de Franse cultuur en met
een gemeenschappelijke verdediging;
een gemeenschap ..die allen sterker
zou maken".
Het hieraan voorafgegane grootste
deel van generaal De Gaulles toe
spraak behelsde wat men kan kwalifi
ceren als een breed gepenseelde schil
dering van, in de moderne tyd, Frank-
ryks verval en recente wederopkomst.
Dit gedeelte culmineerde in de vast
stelling dat de staat de helft van zyn
inkomsten investeert in ondernemingen
waarvan de produktlvitelt aan de al
gemene welvaartsvermeerdering ten
goede komt. Toekomstperspectief is
dat de thans geboren kinderen, vol
wassen geworden er weer tweemaal zo
goed aan toe zullen zyn als thans hun
ouders.
PARIJS, 15 juni (Rtr.-AFP) Mes-
sali Hadji, de leider van de Nationale
Algerijnse Beweging de rivale bij het
verzet tegen de Fransen van het Alge
rynse Bevrijdingsfront heeft gister
avond in Parys verklaard, dat de rede
van De Gaulle nieuwe elementen bevat,
die kunnen bijdragen tot een oplossing
van het Algerijnse vraagstuk.
Maar, zo zei hij, wy blijven geloven
in het nut van een ronde-tafelconferen
tie, die alle aspecten van het Algerynse
vraagstuk dient te onderzoeken om tot
een eervolle wapenstilstand te komen.
Het rechtse Franse blad „l'Aurore"
schrijft het te betreuren, dat bet in de
rede van De Gaulle geen duidelijke toe
speling heeft gehoord op de toestand van
de Europeanen in Algerije en de mas
sa van de Mohammedanen, die Frank-
ryk niet vijandig gezind is. De conser
vatieve „Figaro" meent, dat alles nu af
hangt van het antwoord dat de leiders
van het Algerynse Bevrydingsfront zul
len geven. Het socialistische blad „Ie
Populaire" zegt, dat de Gauile zich nog
nooit zo openhartig heeft uitgesproken
bij zijn aanbiedingen om te onderhande
len met de leiders van de Algerijnse op
stand.
Nepal De Engelse bergbeklimmer
P. J. Wallas heeft, vergezeld van twee
Sjerpa-gidsen, op 31 mei de 8100 meter
hoge Geanesjimal, een bergtop in het
Himalaya-gebei^te. met succes be
klommen. De Engelsman heeft de ge
hele bestyging by wijze van „eenmans-
expeditie" uitgevoerd. (U.P.I.)
