Ons vir jou, SuidUAfrika
Verblindheid en haat ten zuiden
van de rivier de Limpopo
Waar de Nederlandse journalist wordt
volksvijand die de
verraadt
gezien
witman
als een
aan de
Eerste Kamer aanvaardt
Benelux-unieverdrag
KENT
KENT
KENT
KENT
KENT
Strijd
örie maanden noodtoestand
Te lage politiesalariëring
leidt tot wantoestanden
Tweemaal koningszilver
oms
„baasskap"
Enthousiasme vermengd met enige
kritiek en terughoudendheid
„Sint MichaëP voorstander van
één katholieke vakcentrale
Machinist voor
komt ongeluk
W'
Reportage door
Link van Bruggen
I
Auto staat na botsing
stil op overweg
Jozef en Wiel Schmitz
K WOENSDAG 22 JUNI 1960 - PAGINA
Ler0
r heerst verblindheid in Zuid-
Afrika. Verblindheid, ver
oorzaakt door haat haat
.-voorzaakt door angst en vrees.
..peedracht en broedertwist
i'to hoog opgelaaid. En ver hier-
°Venuit torent nog een ander
Probleem: apartheid, die eveneens
j dit ondoorzichtige complex van
Storen wortelt.
Het is een droeve ervaring hier
t°ihaar ineens tussen geplaatst
Worden. Droef vooral voor de
drnalist, die de Voortrekker
Cet zijn Bijbel en zijn „voor-
aier"meent te kennen en die
sympathie in het hart naar
^üid-Afrika is gegaan. Nog droe.
jer voor de Nederlandse journa-
/SL want de bloedbanden, die
?em met dat „klompie" mannen
vrouwen ten zuiden van de
Mmpopo verbinden, spreken nog
ra'ia een eirmti™„i0 taal.
erhotionele taal.
veLbiNUI'Ste,ling en misschien wel
spoed g zu)len zÜn sympathie
jje vervangen. De journalist,
ïiot, Zuid-Afrika komt, moet
k;er bewust van worden, dat
JJ niet welkom is. Hij wordt ge-
6den, hij dient zich te verdedi-
jyP. hij is een „volksvijand", die
^.®t zijn (valse!) berichtgeving
veeris en wetens de „witman" in
jj^d-Afrika verraadt, teneinde
in overeenstemming met de
®st van de tijd, aan de „zwart-
dde kaffer, uit te leveren,
houding tegenover de Ne-
journalist is zelfs nog
.^delijker. Hij mag dan op het
Hit -n van Pretoria bij een post-
j^mig staan en een schorre ne-
stem Amsterdam, Middelburg
q Hrmelo horen roepen, de va-
Ij andse steden met deze namen
s§eh o zo ver van hem vandaan.
Sllillillill
N beschuldigt hem niet alleen
verraad, maar ook nog van
v,Gdverraad! Men haat hem,
etniseert met hem, slaat hem
s op het gezicht, als dat zo
bmt.
iililllllll
liagj
A.
Prof. Troost voorzitter
T.N.O.
de meest gerookte filter sigaiet
in Amerika
nu ook in Nederland
met de blauwe Micronite fiteer
licht en aromatisch
Standbeeld van Van Riebeeck.
ben", wordt er overal tegen hem ge
zegd. ,,Pas dan ben je gerechtigd een
oordeel te vormen."
Dooddoener
Het is een dooddoener. Men zegt het
tegen iedereen, die tegen de apartheid
van Verwoerd is, of die uit een iand
komt, waarvan de regering in het open
baar kritiek heeft laten horen. De bui
tenlanders, die Zuid-Afrika bezoeken en
z.ich, om welke redenen dan ook, voor
het beleid van Verwoerd uitspreken,
worden in bladen als Die Transvaler en
Die Vaderland spreekbuizen van de
Nationale Partij als welwillende en
vooral intelligente mensen verheerlijkt.
Zij zien het goed; zij hebben de zaken
onmiddellijk door. En niemand zegt van
hen, dat ze jaren in Zuid-Afrika ge
woond moeten hebben om iets van de
problematiek te kunnen begrijpen
De journalist gaat na een paar we-
duid, die tegen het rechteloos maken van
de naturel, de kleurling en de Indiër
protesteren.
Sociaal gesproken liggen ze er bij de
fanatiek-extreem denkende nationalisten
volkomen uit. Ze willen hun volk ,,de
zee in laten jagen", zo wordt er van
hen gezegd. Ze wensen ,,het erfgoed der
vaderen in ruil voor communisme, li
beralisme en humanisme" te verkwan
selen. Daarom worden ze niet meer bij
Afrikaners uitgenodigd, hoe Afrikaans
hun naam ook mag zijn. Daarom gaat
men hun uit de weg, daarom stokt het
gesprek als ze binnenkomen, daarom
zijn ze voortdurend het onderwerp van
spot en haat.
Verzet
Ik had een afspraak met een predi
kant van de Nederduits Hervormde
Kerk, die, met enkele ambtgenoten uit
de drie zgn. Afrikaanse kerken (Neder-
Haaropmaak bij een Zoeloe-familie in een van de reservaten.
ken of maanden weer weg. Hij kan er
wel tegen in bepaalde streken van de
Unie als een paria behandeld te wor
den. Het lot van de Afrikaners echter,
die de apartheid van Verwoerd ver-
Bokshouding
jtj j"varing nummer één: In Pretoria,
lounge van het Assembly Hotel,
\,,achts om één uur. Drie Afrikaners
armee m deze serie de Afrikaans
üA2®nde Zuid-Afrikaners worden aan-
h-A'd en een Nederlandse ïrami-
'.inijt honen de journalist vanwege diens
^d<Lenging in andermans zaken zjj
h hem aan naar Nederland terug te
k a °rn daar het eigen nest uit te mes-
krt„eri zij beledigen ^de koningin de
Jjt (landse regering en het Nederland-
De journalist, zich van het ho-
'tjvan overreding bewust, staat op
§iht '1 vertrekken. Een van de vier be-
Jkln bokshouding om hem heen te
blbn en valt plotseling aan. De iptir-
JUrPt weet van de maniakken a. te
'Sjp® h door de man een stoel tussen de
te schoppen.
aring nummer twee: In Pretoria,
ilB®h, Wat men zou kunnen noemen,
Sv ,e bar De journalist wordt door
kWmis aan de zoon van een vroe-
LV Zuidafrikaanse ambassadeur in
UV^and voorgesteld. De man slokt
z'n whisky naar binnen en ver-
bjh 'zonder een woord te zeggen.
iVÏransvaal en Oranje Vrijstaat,
kV het Afrikanerdom zich in onneem-
bolwerken heeft verschanst en
hoogtij
i,n-
heeft
enghartig nationalisme
Jtw engn
.haat men nu niet alleen de
Afsprekende landgenoot, de jood, de
t k ^-katholiek en de 'ïiet-blanke, maar
A ye buitenlandse journalist. Hij is
V» he »de wereldopii
ijjh S t opgejaagd. Hij is de man
H ^ii verkeerde interpretatie, de ver-
de wereldopinie tegen Zuid-Afri-
-ai?®
Sjjsj van feiten, het haastige oor-
rf 11 Onvoldoende kennis van zaken.
flo biè"1 onvoldoende kennis van zaken.
(A; uit Zuid-Afrika geweerd wor-
w maet niet langer in de gelegen-
fi' raen gesteld een visum te krfj-
(l ah k1!®' er weinig toe, of de kranten-
do apartheidsprobleem zo objec-
S» e"geIÜk wenst te benaderen. Het
or^den -noS minder toe, of hp de toe-
hl bij a„ln Zuid-Afrika heeft bestudeerd,
ih Ae facetten van twee kanten pro-
hl cijjp Zlen en of hij over meer feiten
c®hf beschikt dan vijfennegentig
mLa!? de Zuid-Afrikaners.
"°et hier jaren gewoond heb-
werpen wat overigens niet wil zeg
gen dat ze geen verlichte vorm van
apartheid aanhangen! is verschrik
kelijk. Hun geweten staat niet toe, dat
ze op de mythe van raciale superiori
teit indommelen. Ze houden er een
andere mening op na. Ze spreken de
ze ook uit, zij 't dat hun stem in het
gehuil der jakhalzen verloren gaan.
Dr. P. J. Meyer, voorzitter van de
Zuidafrikaanse Uitzaai Korporatie (ra
dio klinkt te Engels!), noemt hen de
adderen in eigen boezem. Ze tjun met
langer ,,een van die eie volk maar
„volksverraders" en „kafferboeties
waarmee alle mensen worden aange-
duits Gereformeerde, Nederduits Her
vormde en Gereformeerde Kerk) in ver
zet gekomen is. In een openbare gele
genheid wilde hij me liever niet ontmoe
ten. Het blote feit van een rendez-vous
met een buitenlandse journalist kan al
als „verraad" bestempeld worden
In zijn woning kreeg ik even het ge
voel in Hitler-Duitsland terug te zijn.
Een vrouw in angst dat haar man zjjn
universitaire functie zou verliezen door
zijn anti-apartheidshouding. Een man,
die er nauwlettend op toezag, niets com-
promitterends in zijn correspodentie te
vermelden. Een echtpaar, dat de af
spraak had gemaakt over de telefoon
alleen over koetjes en kalfjes te spre
ken, want de lijn werd, zoals geconsta
teerd was, afgetapt.
Een fantastisch verhaal? Beslist niet.
Het zelfde werd me verzekerd door en
kele andere intellectuelen, die geeste
lijk verzet hebben aangetekend, en die
me steeds weer op het hart drukten hun
naam buiten de krant te houden. Een
van hen vertelde er zelfs bij, dat Ver
woerd twee dozijn specialisten uit Duits
land heeft laten komen, die in de laatste
oorlog nogal wat ervaring op het gebied
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG, 21 juni De Eerste
Kamer heeft gisteren zonder hoofdelij
ke stemming het wetsontwerp tot goed
keuring van het Benelux-unieverdrag
aanvaard. Zeven bewindslieden voer
den over deze belangrijke kwestie het
woord voor een matig bezette Kamer.
Het debat werd gekenmerkt door en
thousiasme over de uiteindelijke goed
keuring, vermengd met kritiek en te
rughoudendheid over een aantal be
langrijke onderdelen, zoals met name
landbouw en vervoer.
De christelijk-historische heer
Lichtenauer noemde de economische
unie in feite zo waterdicht als een
vergiet en zo irreëi als de volkswil.
Niettemin was er naar zijn mening
een gezonde basis aanwezig. De pa
ragrafen zijn er niet in geslaagd het
verdrag te verstikken. Hjj, evenals
de K.V.P.-er Roebroek en anderen,
uitten kritiek op de wijze waarop de
landbouwsamenwerking van Belgische
zijde wordt nageleefd.
Minister Marjjnen verbloemde niet,
dat op het gebied van de landbouw in
derdaad van een betreurenswaardige
achterstand gesproken moet worden,
waardoor de Benelux in mindere ma
te dan gehoopt was, een gangmaker
voor de E.E.G. heeft kunnen zijn. Te
vrezen valt zelfs, dat de Benelux op dit
punt steeds meer door de E.E.G. zal
worden achterhaald, terwij] juist een
voorsprong nodig is om bij zoveel ge
meenschappelijke belangen der Bene-
lux-landen in de E.E.G. het gezamen
lijk optreden van de drie landen te ver-
sterken
Optimistischer klonk het korte betoog
van minister Luns. Zij die geloven haas
ten zich niet, zei hij. Minister De Pous
wees op de snelle groei van de handel
tussen de drie landen, die tezamen de
vierde handelsmacht van de wereld vor
men. Hij wees ook op de goede resul
taten welke in E.E.G. en K.S.G. door
het gezamenlijk optreden van de Bene-
luxlanden reeds bereikt zijn. De stem
van Benelux is in de afgelopen jaren
sterker geworden dan die van de drie
landen afzonderlijk.
Staatssecretaris Stijkel deelde mee,
dat op initiatief van Benelux een stu
diegroep werkt aan een poging tot uni-
forme-ing van de verkeersregels in
Europa. In de komende herfst valt een
eerste resultaat van deze studie te ver
wachten.
van afluisterapparatuur hebben opge
daan.
Deze angst voor de buurman, voor
het ,,verraad"; voor de uitstoting uit de
maatschappelijke kring of het beroep,
treft men overal in de Unie aan. Het is
een van de vele vormen van vrees, waar
Zuid-Afrika ziek aan is. De noodtoe
stand, die nu al bijna drie maanden van
kracht is en die de regering de volle
dictatuur in handen heeft gespeeld,
maakt het gevoel van onzekerheid nog
froter. De geheime dienst van kolonel
pengler kan overal toeslaan en slaat
ook nog overal toe. Gevangenneming
zonder opgaaf van redenen, zonder ver
hoor en zonder bewandeling van de ge
rechtelijke weg, is een bange nachtmer
rie geworden.
Aan de oppervlakte van het bruisen
de en materialistisch ingestelde, Zuid
afrikaanse welvaartsleven merkt men
van al deze zaken weinig of niets. Al
leen insiders weten precies wie er ver
dwenen zijn, hetzij naar de staatsgevan
genissen, hetzij via de vluchtroutes naar
de Engelse protectoraten Beetsjoeana-
land, Swaziland en Basoetoland en van
daar tweeduizend en soms wel tiendui
zend kilometer verder. Blanken - Engels
zowel als Afrikaans sprekenden zwar
ten, kleurkngen en Indiërs zijn langs de
ze geheirie trajecten naar de vrijheid
gevloden.Een kleurling-lid van een over
heidslichaam te Kaapstad heeft Ver
woerd laten weten, dat hij alleen wil
terugkeren, als hij de garantie krijgt
niet in een gevangenis te worden opge
sloten.
In openbare gelegenheden laat ni,e"
mand het achterste puntje van de tong
zien. Het „Vorsicht, Eeind hort mit 1
mag in nazi-Duitsland een realiteit zijn
geweest, in het Gemenebestland Zuid-
Afrika, dat naar een republikeinse
staatsvorm streeft, is deze leus alleen
in een ander verband geplaatst.
Is dat dan de apartheid, waar de he
le wereld zo over fulmineert en waar
de extremisten in Zuid-Afrika, met na
me Verwoerd en zijn geestverwanten,
zo fanatiek aan blijven vastklemmen?
Op zichzelf genomen misschien niet.
In Bloemfontein en waar al niet in
de dertig keer zo groot als Nederland
zijnde Unie leest men op de bordjes in de
parken, dat deze „slegs vir blankes"
zijn bestemd. Op de muur van een flat
gebouw in Pretoria staat „Aflevering
en nie-blankes" met een verwijzing naar
een achterdeur in de tuin. Bij Vereeni-
ging, op de grens van de vroegere Boe
renrepublieken Transvaal en Oranje
Vrijstaat, worden automobilisten ge
waarschuwd attent te zijn, daar ze een
oversteekplaats „voor vee en naturel
len" naderen. Gerechtshoven, stations
en andere gebouwen hebben aparte in
gangen voor blanken en niet-blanken en
vele andere, aparte faciliteiten. Een
zelfde kleurbarrière geldt voor liften en
voor treinen, voor bussen, taxi's, rust
banken, ja, zelfs voor de meeste ker
ken!
Geloof
Het lijkt er allemaal niet veel mee te
maken te hebben, maar het is de schijn,
die hier bedriegt. De apartheid, zoals
deze door Verwoerd en honderdduizen
den andere Afrikaners beleden wordt
het is een geloof en daarom zo moei
lijk te vervormen is niet alleen een
scheiding, die gegrond is op kleur. Zjj
wortelt tevens in de tegenstellingen tus
sen de voornaamste, blanke bevoikings-
froepen, namelijk de Afrikaans en de
Ingels sprekenden. Niet alleen de Zoe
loe-koningen Chaka en Dingaan worden
nog uit vrees bestreden, maar ook de
„rooineks", die de vierkleur van Trans
vaal hebben verscheurd en gepoogd heb-
hen de „Boerenasie" in de smeltkroes van
het Britse imperium op te lossen.
De zichzelf toegemeten rol in de god
delijke uitverkiezing, de Israël-gedach-
te in de vorm van een protestants Zio
nisme en een eigen taal, de „lager"-
mentaliteit van de Voortrekkers en de
daaruit voortgevloeide hang naar het
isolement, hebben de apartheid van Ma-
lan, het „baasskap" van Strijdom en
alles in één de eigensoortige ont
wikkeling van Verwoerd mede gevormd.
Daarom, in het volgende artikel, ter
inleiding van het wereldberoerende
apartheidsprobieem, een verhaal over
de Boerenoorlog, waarvan de kanonnen,
zestig jaar na het sluiten van de vrede,
nog altijd bulderen. Want men spreekt
wel over de Zuid-Afrikaner als een be
staand type, maar de eerste Zuid-Afrika
ner moet ik, na vier weken omzwervin
gen in het onderlichaam van Afrika, nog
altijd ontmoeten
(Nadruk verboden)
(Van onze Utrechtse redactie)
UTRECHT, 22 juni „Wij zitten voor
wat de salariëring betreft in een im
passe en de Nederlandse politie kan
niet gedogen, dat dit langer zo blijft.
Vooral het jongste personeel, van hoog
tot laag, leeft op de grens van het
etisch minimum, hetgeen tot ongewens
te toestanden aanleiding kan geven".
Aldus constateerde de heer Jos. P. H.
Körner, voorzitter van de katholieke
politiebond „Sint Michaël", in zijn ope
ningsrede op het gisteren hier aange
vangen driedaags congres van de bond.
Spreker achtte de salariëring van de
Nederlandse politie niet afgestemd op
de verantwoordelijkheid en de belang
rijkheid van het ambt.
„Wij wensen niet een salaris ver
volgde spreker dat door overuren
kunstmatig wordt opgeschroefd. Boven
dien worden er nu al werktijden ge
maakt, die een ernstige aantasting be
tekenen van onze zo duur bevochten
48-urige werkweek en voor een gaaf en
gezond gezinsleven. In onze kringen te
spreken over een verkorte arbeidsweek
klinkt bepaald lachwekkend". Voorts
pleitte de heer Körner voor een verbe
tering van de groep gepensioneerden.
Hij was van oordeel, dat er een glij
dende pensioenschaal zal moeten ko
men en dat de korting in verband met
de a.o.w. geleidelijk behoort te worden
weggewerkt.
Met teleurstelling constateerde de
voorzitter, dat in de R.K. Centrale van
Overheidspersoneel de samenwerking
niet is wat ze behoort te zijn. Er is
daar een organisatie bij aangesloten
aldus spreker die een politiek voert
die er op gericht schijnt te zijn de
verschillen, die er nu eenmaal bestaan,
groter te maken dan nodig is, maar
die vooral funest is voor de naar bui
ten behorende te treden saamhorigheid
van de katholieke ambtenaren in Ne
derland.
De voorzitter betreurde, dat er nog
altijd katholieke rijkspolitieambtena
ren zijn, die bij de neutrale rijkspo-
litievereniging zijn aangesloten. Er
wordt door deze vereniging volgens
spreker bijzonder destructief gewerkt.
Hij hoopte, dat deze „afgedwaalde
schapen" spoedig tot „St. Michaël zul
len toetreden.
Sprekend over de wens van het Ne
derlands episcopaat over de reorgani
satie van de katholieke sociale organi
saties, verklaarde de bondsvoorzitter,
dat het hoofdbestuur van „St. Michaël",
UTRECHT, 22 juni De snelle reac
tie van een treinmachinist heeft gister
middag een ernstig ongeluk voorkomen.
Een personenauto reed om even over
half drie in Rijen de niet beveiligde
overweg in de Heikantsestraat op, na
dat daar juist de trein uit Breda was
gepasseerd. Toen de chauffeur plotse
ling ook een trein uit de tegenoverge
stelde richting Güze-Rijen zag na
deren, reed hij in zijn paniek tegen een
lichtmast. De auto kwam midden op de
spoorlijn tot stilstand. De machinist kon
zijn trein echter net op tijd stoppen.
Omstanders haalden de wagen, die al
leen door de botsing met de lichtmast
licht beschadigd was, van de rails. De
trein had een vertraging van slechts
vijf minuten.
evenals de destijds door de bond inge
stelde „Commissie Vakcentrale", op
het standpunt staat, dat er één katho
lieke vakcentrale dient te komen. Daar
bij zouden alle katholieke beroeps- en
vakorganisaties rechtstreeks dienen te
zijn aangesloten. Op de tweede dag
van dit congres zal een concreet voor
stel aan de orde komen, waarbij het
bestuur zou worden gemachtigd in ge
zamenlijk overleg met de uitvoerende,
mediale en leidinggevende groepen de
nodige stappen te doen om tot verwe
zenlijking van dit denkbeeld te komen.
Verschillende sprekers benadrukten
de noodzaak van een behoorlijke sala
riëring van het jjolitiepersoneel. Een
van de afgevaardigden betoogde, dat
deze kwestie primair dient te worden
gesteld. Indien de momentele onder
handelingen met de regering niet tot
het gewenste resultaat leiden, achtte
hij een rechtstreeks beroep op de volks
vertegenwoordiging gewenst.
DEN HAAG, 21 juni Tot voorzit
ter van de nijverheids-organisatie TNO
is vanmiddag prof. ir. L. Troost geko
zen. Prof. Troost volgt prof. ir. D. Dres
den op, aan wie de koningin op zijn ver
zoek eervol ontslag heeft verleend.
Prof. Troost is nauw betrokken ge
weest bij de totstandkoming van het Ne
derlands scheepsbouwkundig proefsta
tion in Wageningen in 1932. Hij was ook
de eerste directeur van dit instituut tot
1951. Hiernrè werd prof. Troost „head
of department of naval architects and
marine engeneers" in de Verenigde Sta
ten.
Johannesburg, stad op goud gebouwd,
stad van problemen, van de moeilijk
heden. Het is de tegenstelling tussen deze
metropool en de oneindige vlakten er
buiten, die mede het lot van Zuid-Afri
ka en vooral van de nazaten der Voor
trekkers zal bepalen.
(Advertentie)
in Nederland
door N.V. Cigarettes Import Cf.
v|h A. J. Blok
Typisch landschap van Zuid-Afrika. De doringboom met op de achtergrond de
koppies, die in één adem met de Boerencommando's genoemd worden.
/n de annalen
van de twee
schutterijen, de
oude en de jonge,
van het Limburgse
dorp Posterholt
staat de strijd om
het koningschap
1960 als een unieke
gebeurtenis ver
meld. Toen immers
hebben de beide
corpsen een Schmitz
tot koning mogen
uitroepen. Vader en
zoon nog wel. Papa,
Jozef Schmitz, 55
jaar oud en gepen
sioneerd mijnwer
ker van beroep,
schooi op de Molen
wei de vogel af van
de oude schutterij,
het ruim tweehon
derd jaar bestaande
gilde van St. Mat
thias, en werd daar
door koning, terwijl
zijn oudste z°°n'
Wiel Schmitz, Je
jaar oud en chauf
feur van beroep,
dezelfde prestatie
leverde en derhal
ve tot koning van
de jonge schutterij
„St. Cornelius" ge
kroond kon worden.
Een dergelijk feit
beleefde Posterholt
nooit eerder, hoe
wel dit dorp op
schuttersgebied
waarlijk voor niets
staat.
Vijfenzeventig jaar
geleden richtte de
ze kleine dorpsgemeenschap van hooguit drie duizend bewoners naast de
reeds lang bestaande schutterij „St. Matthias" nog een tweede schuttersgilde
op. Beide corpsen in de volksmond de oude en de jonge genaamd zijn
geen felle concurrenten van elkaar. Integendeel. Zij kunnen het best met
elkaar vinden. Misschien wel omdat de twee Posterholtse schutterijen aan
elkaar gewaagd zijn. Beide leiden een bloeiend bestaan en wat erg opmer
kelijk is, zij bezitten elk een keizer. Van „St. Matthias" is dit de 58-jarige
Cornelius Schmitz, die drie jaar achter elkaar de vogel afschoot en daar
door keizer werd en van „Si. Cornelius" is Willem Gijsberts (42 jaar) keizer.
Hij haalde zowel in 1955 als in 1956 en 1957 met een welgemikt schot de
vogel neer. Een prestatie, welke volgens een eeuwenoude schutterstraditie
steeds gehonoreerd wordt met het keizerschap.
Sinds de schietsuccessen van vader en zoon Schmitz voelen de Poster
holtse keizers zich minder zeker van hun positie, te meer omdat de konin
gen Schmitz gezworen hebben keizer te worden. En wanneer dit tweetal
iets zegt, doet men er goed aan, daar ernstig rekening mee te houden. Sinds
het laatste koningvogelschieten doen de schutters van „St. Matthias" en
St Cornelius" dit terdeQe
Vóór de wedstrijd immers durfde vader Schmitz te wedden, dat hij dit
jaar koning zou worden. Als veertigjarig lid van de oude schutterij be
schouwde hij dit niet meer dan zijn plicht. Drieëntwintig rivalen schoten
de vogel aan flardenmaar niemand haalde het laatste restje van de houten
vogel van de schietstang omlaag. Vader Schmitz wel en daarmee werd hij
koning van „St. Matthias".
Zijn oudste zoon Wiel, die met grote belangstelling de verrichtingen van
zijn vader bij de schietstang had gadegeslagennam daarop het bijna ver
metele besluit „Vader koning, ik ook, Het gebeurde, zoals hij gezegd had.
Jok Wiel Schmitz beroofde de schiethoorn van de laatste resten van de
vogel van de jonge schutterij. Daardoor promoveerde hij ineens van soldaat
tot koning vdn „St. Cornelius
Ter ere van de beide nieuwe koningen heeft Posterholt na afloop van
het vogelschieten 1960 duchtig feest gevierd. Het feit, dat vader en zoon
thans het koningszilver mogen dragen, rechtvaardigt, naar de mening van
het bestuur van de beide schutterijen, nog een extra groot koningsfeest.
Niemand van de schutters van „St. Matthiasen „St. Corneliusdie daar
enig bezwaar tegen maakt.
