Harry Pollitt dreef zijn
slaven door hen te vleien
Leider Britse C.P. maakte naam
door de oorlog in 1939
„verkeerd" te interpreteren
A
K
mm
Begin
Eisenhower: Verdrag met
Japan een overwinning
Bezoek aan Sovjet-Unie
komt Russen ongelegen
Zwemtrionif in Zaandam
voor Corrie Schimmel
M-
snL
B
COMMUNIST MET EEN GOEDE PERS
Geen gesprek
maar propaganda
'm.
Junior Bontekoe de verrassing
Kampbeheerder
neergeslagen
Jongen maakte
zelf vuurwerk
■Éif i
mm
J
1
ia
S*!
DINSDAG 28 JUNI 1960
PAGINA
buitenlandse
KRONIEK
in
J
wsm.
Ja
Prof. De Quay bezoekt Steigerse kerk
|pf
Kunstenaar Krisman maakt beelden in het zand -
Badgasten in Scheveningen tonen veel belangstelling
Grote Vier zijn er niet bij
aiMlKsl
mm
Kinderboerderij
Weer thuis
HUT'ncH
tv
mmmm mEpn
- m*% t'M&?
i
«üide,
S? m
(Van een redacteur)
MSTERDAM, 28 juni Er zullen
in het vrije westen weinig com
munistische leiders zijn, die door
de „kapitalistische" pers >n hun eigen
land met zoveel welwillendheid worden
bejegend als dat het geval is geweest
met Harry Pollitt, de voorzitter van de
Britse communistische party, die zon
dag j.l. na afloop van een tournee door
Australië en Nieuw-Zeeland op de terug
weg naar Engeland aan boord van het
passagiersschip Orion" is overleden.
De Engelse bladen hebben haast altüd
met een zekere affectie over hem ge
schreven, ook toen hü door zyn party
nog niet was weggepromoveerd naar
het onbetekenende ambt van voorzitter.
In de jaren, dat hy secretaris en dus
in feite de machtigste figuur binnen de
Engelse partij was, beschreven de jour
nalisten hem als een „ondoelmatige en
prettige vent". Zy waardeerden zyn ge
voel voor humor, zijn vriendelykheid en
de sentimentaliteit, die soms bij hem
doorbrak. Claud Cockburn, de redac
teur van de „Daily Worker", die later
wel het communisme, maar niet zijn
eigen zin voor humor heeft prijsgege
ven, vertrouwde die uiterlijke schijn
nooit helemaal. In „Crossing the line"
vertelt hy, hoe hy Pollitt eens op een
feestje heeft gevraagd, hoe iemand in
vredesnaam zo ultra-Engels en zo op
recht warmvoelend kon zijn als de Brit
se kranten, zelfs de fel anticommunisti
sche, onophoudelijk beweerden, dat hij
was. Cockburn vroeg, of het allemaal
niet kwam, omdat hy zulk een sterk
Lancashire-accent had. Op het gelaat
De Russische premier, Khroesj-
tsjev, wil kennelijk geen onder
handelingen meer met Amerika
zolang Eisenhower nog president is.
Khroesjtsjev beweert, dat hy blijft
streven naar een vreedzaam naast el
kaar bestaan van oost en west, maar
hjj stelt zich, sinds vorige maand, op
het standpunt, dat met de tegenwoor
dige Amerikaanse regering niet over
een regeling van de coëxistentie te pra
ten valt. Op een communistisch con
gres in Boekarest heeft de Russische re
geringsleider vorige week gezegd, dat
net volk van de Sovjet-Unie in vrede
en vriendschap wil leven met het volk
van de Verenigde Staten. In de U.S.S.R.
hoopt men, aldus Khroesjtsjev, dat
Amerika na de verkiezingen een rege
ring krygt die de fouten van de huidi-
fe regering inziet en herstelt. (Terecht
eeft de Amerikaanse minister van
Buitenlandse Zaken, Herter, van deze
opmerking van Khroesjtsjev gezegd,
dat dit bedenkelyk veel ïykt op inmen
ging in de binnenlandse aangelegenhe
den van een ander land.
Khroesjtsjev wil met Eisenhower
geen topgesprek en hy wil geen ontwape-
nlngsbesprekingen meer met de tegen-
woorige Ameri
kaanse regering.
De Russische pre
mier die tot voor
enkele maanden
nog met waarde
ring placht te spre
ken over de per
soon van Eisen-
hower, heeft zijn houding plotseling ver
anderd na het incident met de U-2. Men
neemt echter vry algemeen aan, dat
Moskou de affaire van de ontdekte
Amerikaanse spionagevlucht boven de
Sovjet-Unie slechts als voorwendsel
heeft gebruikt, om voorlopig een einde
te maken aan alle serieuze onderhande
lingen met Amerika. Naar de ware be
weegreden voor de plotelinge veran
dering in Khroesjtsjevs houding ten aan
zien van de V.S. kan men slechts gissen.
Mogelyk heeft het oorlogszuchtige Chi
na hier een rol gespeeld, en wellicht
heeft Khroesjtsjev ook concessies moe
ten doen aan zekere Stalinistische fi
guren in het Kremlin.
De weigering van de Sovjet-Unie en
vier andere Oost-europese volksrepu
blieken om nog langer deel te nemen
aan de ontwapeningsbesprekingen te
Genève ligt geheel In de iyn van de
Russische politiek ten aanzien van het
westen van vorige maand.
hroesjtsjev bekommert zich op
het ogenblik niet om de reactie
van de regering van de V.S. op
de Russische houding. In Moskou is men
er echter wel op uit de sympathie te
winnen van de min of meer neutra
le staten van Azië en Afrika. De Rus
sen zijn voorlopig niet geïnteresseerd in
onderhandelingen met het westen, en
zy concentreren zich geheel op de pro
paganda. Zo moet men het Russische
voorstel zien om de ontwapeningsbe
sprekingen voort te zetten in de Ver
enigde Naties. In Moskou weet men im
mers heel goed, dat een werkelyk
vruchtbaar ontwapeningsgesprek in de
V.N. niet kan plaats hebben. Wil een
dergelyk gesprek tot iets leiden, dan
moet het aantal deelnemers aan de be
sprekingen zo gering mogelyk zijn, en
dan moet er zo min mogelijk publiciteit
worden gegeven aan het verloop van de
onderhandelingen. Maar de Russen wil
len zo veel mogelyk publiek, als zy
straks in de V.N. weer het fantastische
ontwapeningsplan ter tafel brengen, dat
in september vorig jaar door Khroesj
tsjev werd gelanceerd.
De Russen hadden gisteren twee on-
mlddeliyke aanleidingen om de confe
rentie te Genève zo onverhoeds te tor
pederen. zy wilden de aandacht van het
Afrikaans-Aziatische neutralistische
kamp afleiden van het nieuwe westerse
ontwapeningsplan. zy wilden voorko
men, dat men in Azië en Afrika de in
druk zou krygen, dat het westen in de
ontwapeningskwestie minder onbuig
zaam was, dan Moskou beweerde. Ver
volgens had Khroesjtsjev juist met veel
instemming kennis genomen van een
uitspraak van de Indische premier,
Nehroe, die het Sovjet-ontwapenings
plan had geprezen. Het effect van deze
lofprijzing van een der voornaamste
neutralistische regeringsleiders wilde
Khroesjtsjev niet laten verzwakken door
het nieuwe Westerse ontwapeningsplan,
dat mogelyk ook waardering zou ont
vangen in het Afrikaans-Aziatische kamp
Toen de Geneefse ontwapeningscon
ferentie in maart begon, verwachte nie
mand in het westen, dat de besprekin
gen spoedig tot een opzienbarend resul
taat zouden leiden. Men rekende op lang
durige en moeizame onderhandelingen,
al hoopte men, dat de topconferentie
de Geneefse besprekingen een stoot in
de goed richting zou geven. Dat die
besprekingen echter na vier maanden
volkomen zouden vastlopen, heeft men
aanvankelijk niet kunnen denken.
van Pollitt verscheen toen de uitdruk
king van iemand, die van de prins geen
kwaad wenst te weten.
Harry Pollitt is op 22 november 1890
te Droylesden in Lancashire geboren als
zoon van een smidsknecht en een tex-
tielarbeidster. Als betrekkeiyk kleine
jongen moest hy al meeverdienen. Op
zyn dertiende jaar had Harry een vol
ledige dagtaak als ketelmaker.
Er zit een element van gevoelssocia
lisme in de politieke make-up van Pol
litt. In 1909 trad hy toe tot de Indepen
dent Labour Party en drie jaar later
tot de British Socialist Party. Maar de
behoefte aan een „socialistisch vader
land" deed zich toch al spoedig by hem
gevoelen.
In 1919 organiseerde Pollitt de
werd hy wegens opruiing gearresteerd.
De rechter veroordeelde hem later tot
een jaar gevangenisstraf. Harry had
zijn straf er nog niet op zitten, of nu
werd Marjorie gearresteerd wegens het
in bezit hebben van opruiende docu
menten.
In de jaren twintig en dertig leidde
Pollitt het leven van een beroepsrevo
lutionair. Hy had geleerd voorzichtiger
te zün en hoewel hy nog wel eens be
schuldigd is van opruiing, is hy er nooit
meer voor veroordeeld. In 1928 woonde
hy het vierde Cominterncongres by en
het jaar daarop werd hy secretaris-ge
neraal van de Britse party.
Richard Krebs, die in 1941 onder het
pseudoniem Jan Valtin mémoires over
zyn Comintern-tyd heeft geschreven,
V
Wr:
Harry Pollitt op doorreis op Schiphol.
„Hands-off-Russia Movement" en in
1920 behoorde hy tot de oprichters
van de Britse communistische party.
Hij haalde de Londense havenarbeiders
over het vrachtschip „Jolly George"
te boycotten, dat wapens zou ver
voeren naar Polen voor de stryd te
gen de bolsjewieken. Hy begon te ope
reren onder andere namen en leverde
zodoende het zekerste bewys, dat hy
betrokken raakte by de internationa
le communistische conspiratie.
Tydens het derde Cominterncongres
in juli 1921 ontmoette Pollitt voor het
eerst van zyn leven Lenin en Stalin. De
gevoelens van kinderlyk ontzag, die hy
toen voor de beide bouwers van het
Russische communisme opdeed, waren
zo sterk, dat hem nog in 1953 de tranen
in de ogen sprongen, toen hy vernam,
dat Stalin was overleden.
Als lid van het Britse Politburo, dat
hem in 1922 in zyn midden had opge-
ïvolu-
spannlngen. Op zekere
ïyk met Marjorie Edna en diezelfde dag
nomen, verdubbelde Harry zyn revol
Op zekt
van het jaar 1925 trad hy in het huwe-
tionalre inspanningen. Op
kere dag
geeft een schildering van een enigszins
morsig en ook tameiyk lichtzinnig pen
sion in Le Havre, dat in de jaren twin
tig dienst deed als schuiladres voor in
ternationale communistische agenten.
De beheerder van het pand, een zeke
re monsieur Cance, genoot de assisten
tie van een aantal jonge vrouwen, die
voorgaven tolken te zyn, maar die door
Cance werden aangeduid als de „Brui
den van de Comintern". Aan Krebs ver
telde Cance, hoe verscheidene commu
nisten van naam op dit milieu hadden
gereageerd. Harry Pollitt had gebloosd,
zei hy, als ,,a clergyman from Kensing
ton".
Het grote ogenblik in Pollitt's leven
kwam, toen begin september 1989
Engeland en Frankryk de stryd
aanbonden met het nationaal-socialisti-
sche Duitsland.
HU zag dit als de rechtvaardige oor
log van de democratie tegen het fascis
me en prees Engeland in alle toonaar
den. Maar hy had het bij het verkeer
de eind. De theoretici in Moskou stellen
na enige tyd vast, dat Engeland en
Nee, de resultaten van
die eerste etappe van de
Tour zinnen mij toch niet
helemaal. Ik heb ze nauw
keurig bestudeerd, maar ik
hield na afloop daarvan
bepaald een onbehaaglijk
gevoel over. Kyk, het is
natuurlijk daverende onzin
om in drie weken heel Frankrijk rond
te fietsen; over Brussel nog wel. Maar
als je het dan tóch doet, vind ik
wel dat je de weg moet weten.
Anders moet je óf niet mee doen óf
een overzichtelijk A.N.W.B.-kaartje
meenemen. Dat Martin van den Borgh
de gele trui verspeelde door de ver
keerde kant uit te rijden neem ik
hem dus hoogst kwalijk. Had hij
gebrek aan snelheid gehad, dan zou
ik gezegd hebben: goed, hij heeft
zijn best gedaan, hij heeft zyn ziel
uit zijn bast getrapt, maar hij kón
niet vlugger, eind goed al goed, Zo
als de zaken nu liggen is het echter
eind slecht, al slecht.
Nu weet ik wel, Martin is achter een
motor aangegaan die toevallig een an
dere kant uit moest. Maar Martin
moet ook niet achter motoren aan
gaan. De Tour is nu eenmaal geen
wedstryd achter motoren; dat weet
ik en dan moet hy het als vakman,
zeker weten. En Woutje die ik pyn-
iyk mis besefte het destyds ook
terdege. Bovendien, onder het regiem
van de Pel stond op verkeerd ryden,
meen ik, de doodstraf. En nu mag
Klaas in die dingen wat menseiyker
zyn, maar met menseiykheid win je
geen Tour. Niet eens een étappe.
Op het moment, dat ik deze regelen
schryf, draag ik nog geen kennis van
de resultaten van de tweede etappe.
En ik laat een meer omlynd oordeel
dus voorlopig nog achterwege. Maar
ik acht het toch wel raadzaam dat
Klaas de verdere route nog eens rus
tig met onze jongens doorpraat. Ze
moeten, dunkt my, in ieder geval we
ten dat Parijs het einddoel is, vóór ze
,zich mentaal gaan instellen op Win
schoten. Er mag geen detail worden
verwaarloosd. Daarvoor is de zaak te
ernstig.
Ik heb, na de eerste etappe, ook
eens myn gedachten laten gaan over
het algemeen klassement. Ik heb tot
myzelf gezegd: zie de situatie nu eens
kalm en onbevooroordeeld onder ogen.
Willem, IJzeren Willem, staat vier.
Dat is niet slecht. Het kan een winst
punt zyn, wanneer IJzeren Willem zyn
taak verstaat en niet gaat roesten.
Want roest impliceert rust en rust is
nu precies de pest voor Willem. Goed.
Jaap Kersten bezet de 125ste plaats.
Ook dat houdt een kleine belofte in.
Was hij als nummer 126 geëindigd,
dan had ik gezegd: „Jaap schei er
mee uit. Het loont de moeite niet en
je redt het nooit. Maar 125, komaan
daar zit muziek in. En Jaap is nu
eenmaal een rare vent. Hy is een
vechter. Voor je het weet zakt hy af
naar de 124ste plaats, ex aequo als
het moet. Dat kan Jaap niks schelen.
Maar terwyi ik dat alles zat te be
denken kwam ik na ryp beraad tot
deze conclusie: je kan er eigeniyk
niets van zeggen. Ik zég dan ook niets.
Alleen dit: jongens, let in 's hemels
naam op de kilometerpaaltjes.
Frankryk de imperialistische mogend
heden waren gebleven, die zy altijd wa
ren geweest en Harry Pollitt moest als
partysecretarls het veld ruimen. Hy
bleef ronddolen in de politieke wilder
nis tot juni 1941. Want toen viel Hitier
de Sovjet-Unie binnen en wat eerst een
imperialistische oorlog was geweest,
werd nu de Grote Patriottische Worste
ling. Pollitt werd sindsdien weer party-
secretaris.
Helemaal au sérieux is Pollitt door
zyn geestverwanten in Moskou echter
niet meer genomen. Niemand nam de
moeite hem in 1947 te waarschuwen,
toen de Comintern onder de naam Com-
inform terugkeerde. Ook de koers van
de destalinisatie die in februari 1956
werd ingeslagen, kwam voor hem als
een volstrekte verrassing. Maar aan zyn
aandoenlyke clubtrouw deed dat niets
af. In 1950 verscheen zyn autobiogra
fie „Serving My Time", waar dat dui-
delyk uit blykt. Trouwens in datzelfde
jaar organiseerde Pollitt nog een
„Hands-o ff-Korea Movement".
Maar de Britse bladen hadden alleen
vriendelyke aandacht voor zyn wat nie
tige gestalte en zyn zachte stem.
Claud Cockburn heeft getracht uit te
leggen, wat het geheim van Pollitts
charme was: „Hy was een slavendry-
ver met een vleiende tong inplaats van
een zweep. Zyn techniek, die elke maat
schappelijke leider met vrucht zou kun
nen bestuderen, bestond hierin, dat hy
je vertelde, dat hy Iets buitensporigs
van je ging vragen. Hy vroeg het dan
meteen en merkte vervolgens op, dat
hy het van niemand anders zou hebben
gevraagd, omdat niemand anders de
vaardigheid, de moed, de onbaatzuchti
ge trouw en het heldhaftige uithoudings
vermogen bezat, dat jy bezat".
„Hy heeft my eens bezworen, dat ik
naar Oviedo in Spanje kon reizen, daar
vermomd als tourist veertien dagen kon
verblyven in een toestand, die aan re
volutie grensde, naar Londen kon terug
keren en dat allemaal voor de som van
twaalf Engelse ponden. „Het zou me
spijten, als je er geen kans voor zag",
zei hij, „want dat is alles,, wat we in kas
hebben".
In mei 1956 is Pollitt „om gezond
heidsredenen" afgetreden als partij
secretaris. Hy werd als zodanig opge
volgd door John Gollan en kreeg zelf
de post van voorzitter.
WASHINGTON. 28 juni (Reuter)
President Eisenhower van de Verenig
de Staten heeft in een toespraak tot
het Amerikaanse volk gezegd, dat de
bekrachtiging van het nieuwe verdrag
met Japan „een belangrijke overwin
ning voor de vrye wereld en een ne
derlaag voor het internationale com
munisme" is. Over zyn recente wereld
reizen zei de president, dat zy de
vriendschap en het vertrouwen hebben
versterkt. Het schijnt dat de commu
nisten tot de conclusie zyn gekomen,
dat deze reizen zulk een positieve
waarde hebben in de stryd tegen het
communistische imperialisme, dat zU
alle middelen te baat moeten nemen
om bezoeken aan sommige landen te
verhinderen, aldug president Eisenho
wer.
Eisenhower zei, dat de communis
ten vorige maand in Parys met allerlei
voorwendsels kwamen om zyn bezoek
aan de Sovjet-Unie niet door te laten
gaan. Het bezoek kwam hun gewoon
weg ongelegen, meent de Amerikaan
se president. Met hun medewerkers in
Peking hebben de Russen alles in het
werk gesteld om ongeregeldheden in To
kio te verwekken, waardoor de Japan
se regering gedwongen zou worden de
uitnodiging tot een bezoek in te trek
ken, aldus Eisenhower. „Die ongeregeld
heden zyn niet door Amerika veroor
zaakt. wy in de Verenigde Staten moe
ten niet de fout maken onszelf de schuld
te geven van wat de communisten doen.
Communisten handelen nu eenmaal als
communisten".
Elsenhower verklaarde, dat hy, ge
zien de korte tild, die hém nog rest
vóór zijn aftreden in januari, niet van
plan is, nog meer „goodwill-rei-
zen" te maken. Maar mocht zich in
de naaste toekomst een onvoorziene
situatie voordoen, dan zal ik geen se
conde aarzelen om weer op reis te
gaan, aldus Eisenhower. Hy zei te ge
loven, dat zyn opvolger als president,
wie dit ook mag zyn, tot de conclusie
zal komen, dat bezoeken over en
weer van regeringsleiders van be-
(Van onze sportcorrespondent)
ZAANDAM, 26 juni Op fraaie wy-
ze heeft de zestienjarige Heemsteedse
scholier Johan Bontekoe van de zwem
vereniging H.P.C. vanmiddag de jaar
lijkse twee kilometer zwemwedstrijd,
in Zaandam, georganiseerd door de
Z.Z.C. Neptunus, op zijn naam gebracht
door uit een veld van bijna honderd
deelnemers als eerste te eindigen. Het
waseen onbedreigde zege, want zijn
voorsprong op W. Bergman van De
Zijl bedroeg byna een halve minuut.
Bij de dames zegevierde Corrie
Schimmel voor de derde achtereenvol
gende maal. Haar clubgenote Jans
Koster kon het tegen haar niet bolwer
ken. Corrie Schimmel noteerde een tyd
van 27 minuten en 14,5 seconden. Zo
wel Corrie Schimmel als Bontekoe won
nen vorige week reeds de 2 km-wed-
strijd op de Loosdrechtse plassen, ter
wijl de H.P.C.'er zaterdagmiddag de 3
km wedstryd in Leeuwarden voor zyn
rekening nam.
Voor de organiserende zwemclub
Neptunus was het in alle opzichten een
volledig succes. Het was wat men
noemt „een uitverkcht zwemfestijn",
want doro het grote aantal inschrijvin
gen (in totaal ruim 350) was men zelfs
genoodzaakt een aantal zwemmers
Tsters) die nog mee wilden doen af te
wyzen. Bovendien kregen de weersom
standigheden een „tien" en wat wil men
dan feiteiyk nog meer. Het feit, dat
Neptunus volgend jaar voor twee nieu
we dames-wisselpryzen heeft te zor
gen had geen invloed op de voldoening,
want niet alleen raakte Neptunus aan
Corrie Schimmel een beker kwyt, maar
ook aan Hetty Vergouw, die voor de der
de maal in successie de snelste dame
van Waterlelie bleek te zyn. Met de H.
J. Visser-beker voor Neptunus leden
was men fortuiniyker, want na twee
maal achter elkaar gewonnen te heb
ben, moest Ivan Doeve ditmaal voor
Nico Doets capituleren.
De snelste Zaanse dame was echter
Tony Stam van Nereus, die als dertien
de arriveerde in precies 34 minuten.
Aan de één kilometerprestatietocht
werd door 179 zwemmers(sters), jong
en oud, deelgenomen. Hieronder bevond
zich de befaamde trainer van Robben,
de 55-jarige Jan Stender, die des och
tends nog 10 km hard had gelopen als
training voor het N.O.C.-diploma, dat
hy nu voor de negende maal hoopt te
veroveren. By deze prestatietocht wa
ren geen uitvallers. Allen kregen een
vaantje in de rood-witte «lubkleuren
terwT"
een
mochten nemen.
De verenigingsprys voor het groot
ste aantal deelnemers(sters) aan wed
stryd en prestatietocht ging, evenals
vorig jaar, naar Naarden. (58). Twee
de was Njord uit Haarlem met 47.
yi de wedstrydzwemmers(sters)
herinneringsmedaille in ontvangst
BUSSUM, 27 juni Op het kamp8^
terrein De Franse Kamp reden zond®
twee jongens uit Amsterdam op
bromfiets op het rijwielpad in het kal®;
hetgeen verboden is. De kampbehe5
der, de heer Zijlstra, tevens onbezold1»
ryksveldwachter, wilde het tweetal ad"
houden, doch stuitte op verzet. Een
de jongens gaf een valse naam op
de kampbeheerder wilde hem arrest8"
ren. Daartegen kwamen beide jongen
in verzet en zij kregen nog assistent)8
van twee passerende wielrijders.
kampbeheerder werd tegen de grofl"
geslagen en moest door kampbewoner'
worden ontzet. Tegen de jongelui, o'
18-jarige W. de G. en de 17-jarige G.F'
en voorts H.A. en C.B., ook uit Alt
sterdam, is proces-verbaal opgemaaK1
wegens verzet tegen een ambtenaar
functie en het opgeven van een vals8
naam.
AMSTERDAM, 27 juni Johnny
uit de Ooppelstockstraat in West
vanmiddag hy ëen ontploffing vrij ertr
stig aan zijn hand gewond. Tijdens af
wezigheid van zyn ouders was hy ju'"
het experimenteren met gevaarlijk*
materialen als zwavel en kalium. OP
het balkon probeerde hy langs electri'
sche weg een ontploffing teweeg t®
brengen, hetgeen inderdaad gelukte
Het ging echter heftiger dan hy had
verwacht en daardoor eindigden zij"
experimenten in het ziekenhuis.
Het knoeien met explosieven is °P
het ogenblik een gevaarlijke gewoont®
onder de jongens van zyn leeftyd O®
jaar) in de buurt.
vriende landen van groot belang zyn
voor de bevordering van de solidari
teit van de vrye wereld. Deze bezoe
ken zullen zeker van groot belang zyn
zolang de dreiging van een commu
nistische overheersing boven de we
reld hangt, aldus de president.
Eisenhower verklaarde echter met
nadruk dat ontmoetingen tussen rege
ringsleiders geen doeltreffend middel
zyn voor de uitwerking van bepalin
gen van internationale verdragen. De
gunstige resultaten, zo vervolgde hy,
die door deze reizen verkregen zyn of
in de toekomst zullen worden, zullen
snel teniet worden gedaan als de V.S.
hun huidige politiek op het gebied van
de buitenlandse betrekkingen zouden
opgeven. De communisten trachten
met opzet de vrye wereld te verdelen.
In deze val mogen wy nooit lopen, al
dus meende de president. Eisenhower
zei voorts, dat de stryd tegen de com
munisten, die de wereld willen over
heersen, niet gewonnen kan worden als
men bang of passief Is of in de verde
diging blyft. Wy moeten de risico's,
verbonden aan een stoutmoedige actie,
met koelbloedigheid en moed aanvaar
den. Wy moeten altyd sterk zyn, maar
nimmer vergeten, dat vrede nooit door
middel van wapenen alleen verkregen
kan worden. Wy zullen vastberaden,
maar nooit vechtlustig, eerlijk maar
nooit vreesachtig zyn. Wy zullen
vriendschap geven, waar ons deze op
recht wordt aangeboden, aldus de Ame
rikaanse president.
Ach, Romy, wunderbar! Vertederd
staan een aantal Duitsers te ky-
ken naar het portret van hun
filmster Romy Schneider, dat de heer
J. G. Krisman in het zand heeft ge
maakt. Op een zwart kleed glinste
ren een aantal geldstukken in de zon
en de woorden „dank u" maken de
boulevardganger er op attent, dat hij
zyn bewondering in geld kan omzet
ten, wat velen dan ook doen. In een
hoekje van het Scheveningse strand,
dat hij gehuurd heeft van de Maat
schappij Zeebad Scheveningen, leeft
Krisman zich op kunstzinnige wyze
uit in het zand. Het maken van zand-
figuren is nu al 25 jaar een hobby
van hem, waar hy zich met hart en
ziel aan geeft. Hy maakt niet zo maar
een afbeelding; het is een kunstwerk
en als het een portret is dan ïykt het
sprekend. Daarom dan ook „ach, Ro
my, wunderbar!" Bewondering voor
het werk van deze zandkunstenaar
had ook een Haagse beeldhouwer. Hij
maakte hem zyn complimenten voor
de goede vormen van de beelden en
nodigde hem uit om eens langs te ko
men. Krisman heeft dat nooit ge
daan. „Was ik maar wel gegaan, van
die man had ik nog veel kunnen le
ren," zegt hy nu spijtig.
De heer Krisman kwam 34 jaar ge
leden uit Zwolle naar Den Haag en
maakte al spoedig zijn eerste gang
naar het Scheveningse strand. „Ik
was altüd goed in tekenen geweest en
op een goede dag probeerde ik van
zand een figuur te maken. Het lukte
wonderwel. Het werd een liefhebbery
van mij en het slot van het liedje
was, dat ik geen zand kon zien of ik
moest een afbeelding maken." Zijn
vrouw wilde liever niet dat hij het
deed. Als Krisman bezig was, stonden
er altyd zoveel mensen naar zijn werk
te kyken, dat zyn vrouw hem uit het
oog verloor. Toch kon hy het niet la
ten. Vier jaar geleden ging hy met
pensioen, zodat hy ook buiten het
weekend tijd kreeg voor zyn hobby.
Men raadde hem aan om by de bur
gemeester een vergunning te vragen,
zyn kunstwerken voor geld te mogen
maken. Krisman zag er eerst niet veel
in, maar besloot het toch te proberen.
De vergunning kwam er en van de
Maatschappy Zeebad huurde hy een
stukje strand, dat dicht tegen de hoge
muur van de boulevard ligt.
In het badseizoen kunt u hem op
dagen met mooi weer, dat wil voor
hem zeggen: als het niet regent, be
zig zien. 's Ochtends om half negen
is hy al present en 's avonds om ze
ven uur gaat hy met de laatste bad
gasten naar huis.
Voor zyn beelden gebruikt de heer
Krisman het vochtige donkere zand,
dat onder de losse bovenlaag ligt. In zijn
afbeeldingen brengt hij een zo groot
mogelyke variatie. Hy doet het werk
met bijzonder veel animo en stelt er
byzonder hoge eisen aan. Pas als het
helemaal naar zijn zin is, begiet hij de
afbeelding met water om er de laat
ste hand aan te kunnen leggen. Uitge
sproken specialiteiten heeft hy niet,
al behoort de paardekop wel tot zyn
meesterwerken. „Soms zeggen de kin
deren: Al weer een paardekop, maar
iiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiillllliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiil
de mensen willen nu eenmaal graag,
dat ik zoiets maak." De hoofden van
grote staatslieden heeft hy al ver
schillende keren in zijn „hoekje" in
hét zand gevormd. Eisenhower is veel
moeiiyker dan byvoorbeeld De Gaul
le. Of zyn profiel zich er nou niet
goed voor leent, ik weet het niet, maar
makkelyk is het niet." Nu premier
Ben Goerion in ons land geweest is,
zal zyn hoofd dezer dagen ook wel on
der de vaardige handen van Krisman
op het Scheveningse strand gevormd
worden: want een actuele afbeelding
trekt altyd veel belangstelling.
De grote vier zult u in het hoekje
van Krisman nooit byeen zien, want
Khroesjtsjev wil hij niet maken
et het hijsen van de vlag door
vijf „jarige" vijfjarige Leeuwar
der jongens en meisjes is zater
dag de kinderboerderij achter het
Rengerspark in de Friese hoofdstad
officieel in gebruik genomen. Aan dit
bijzonder leuke moment ging een
feestelijke tocht door de stad vooraf
van een duizendtal kinderen, waar
onder gecostumeerde groepen, met
muziek van vier muziekcorpsen.
In het schuur-restaurant van de
kinderboerderij vertelde de voorzitter
van de Stichting Nuts-kinderboerderij
de heer J. E. Benes, in het kort nog
I ,t
n
even hoe dit prachtige nieuwe recreatie'
bezit tot stand was gekomen. He
begon met de aanbieding van tve®
leeuwen aan het gemeentebestuur
een aantal jaren geleden ter geleg®n'
heid van het honderdjarig bestaan va»
de Mij. voor Nijverheid en Hand®1-
De gemeente kon het aanbod ni*'
accepteren, omdat de - huisvesting e°
verzorging van de dieren een veel te
kostbare onderneming zou worden. ®r
werden toen twee geitjes geschonken
als symbolische aanbieding van de
levende have voor een te sticht®0
kinderboerdery. Toen daarvan niet'
bleek te komen, trok het departemef'
Leeuwarden van de Mij tot Nut va°
het Algemeen het project tot zich. D®
gemeente schonk vijf ha. grond, eed
jaarlijkse subsidie, de verzorging va°
de beplanting en de aanleg van ee°
toegangsweg vanuit het Rengerspark-
De dagbladen in Friesland voerde!*
een actie die een groot deel van he8
benodigde kapitaal opleverde en he*
Rijk nam de benodigde grondwerke0
geheel voor zijn rekening. Met gron®
en levende have vertegenwoordigt <f®
kinderboerderij een waarde van onge'
veer drie ton.
A Herwegen trekt de nieuwe Steigerse kerk in het hart van Rotterdam
At de belangstelling. Gistermiddag heeft de minister-president, prof. dr. J.
E. de Quay, een privé-bezoek aan de citykerk gebracht. Hij werd ver
gezeld door zijn echtgenote. De bezoekers werden in de kerk rondgeleid door
de architecten, ir. E. H. en H. M. Kraayvanger en pastoor Lampe O.P. Pro).
De Quay toonde grote belangstelling voor de architectonische by zonderheden
en was vol bewondering voor het bouwwerk. De minister-president heeft in
de loop van de middag de bisschop van Rotterdam, mgr. M. A. Jansen, bezocht.
Op de foto ziet men v.l.n.r. mevrouw De Quay, architect H. Kraayvanger, prof.
De Quay en pastoor Lampe.
Maandagmorgen is de tweejariO
Elisabeth van der Biezen
by haar ouders in Soestdi)1*
thuisgebracht, nadat zij zondagmiddag
i het bos was zoekgeraakt, zoals m
gisteren reeds in de krant heeft kuh'
nen lezen. De fotograaf trof een ov®''
gelukkige moeder aan met het terdS'
gekeerde dochtertje dat alles ol'"e
vergeten scheen te zijn op schoof
Broertje Bas wilde nog wel eVeJt
laten zien, dat hij ook blij was met
goede afloop.
c
Wi
a* v.
