Apartheid in de praktijk
DE NEGER IN ZUID-AFRIKA
HEEFT REDEN BANG TE ZIJN
Confrontatie aan de grens
tussen de twee spionnen
Doorgeschrapte passage in
notitieboekje ontcijferd
Hachelijke rit in een
Gevacolor
ct.
Een naturel spreekt men
nooit aan met „meneer
,Faja Lobbi: Gouden Beer
AUTOOTJES
SPIONAGE-AFFAIRE UIT DE DOEKEN
Kink in de kabel
A
Wezen en techniek
van de retraite
Hoogste onderscheiding voor
-Herman van der Horst
Zwolle subsidieert
kerkenbouw
Ev:~
GEVACOLOR
WOENSDAG 6 JULI 1960
PAGINA 3
Als ik neger was en in een Zuidafrikaanse stadswijk woonde, zou
ik bank zijn m'n huis uit te gaan, omdat ik niet zou weten, of
ik er 's avonds weer in terug zou keren. Hoeveel overtredingen
zou ik niet kunnen begaan? Hoeveel gevangenissen zijn er niet?
Hoeveel van m'n broeders zouden niet dagelijks in hechtenis worden
genomen? Als ik een trein zou missen, of als m'n bus te laat zou
zijn, zou ik me al na de avondklok op straat bevinden. M'n gezin zou,
indien de politie me snapte, tevergeefs op me wachten, weken-,
misschien wel maandenlang.
Als ik neger was, zou ik bang zijn, dat mijn kinderen het zelfde
overkwam. Ik zou bang zijn, dat ze in opstand kwamen, of onbezon
nen daden deden. Ik zou bang zijn voor hun toekomst, omdat ik zou
beseffen, dat deze nog meer onlusten, nog meer geweld, in zich
bergt.
Als ik neger was, zou ik bang zijn voor m'n dagelijks brood, omdat
ik geen enkele sociale zekerheid zou hebben en als een kist naar een
van de Bantoe-reservaten zou kunnen worden gestuurd. Ik zou
bang zijn voor de nacht en voor de politie-klopjachten, die hierin
worden georganiseerd, voor de stok- en zweepslagen, die ik zou
kunnen krijgen. Ik zou bang zijn voor m'n eigen pas, omdat ik van
de ongerechtigheden, die zich op de vele bladzijden kunnen bevin
den, niets zou weten.
Als ik neger was, zou ik bang zijn voor het verlies van mijn huis,
hoeveel mensen er ook zouden zeggen, dat dit niet meer dan een
krot was. Ik zou bang zijn voor de ambtenaren, omdat dezen me
mijn verdwijning naar een ander oord kunnen aanzeggen. Ik zou
bang zijn voor de veel hogere huur, die ik in m'n nieuwe woning moet
betalen en voor de veel hogere reiskosten naar en van m'n werk.
Ik zou bang zijn, dat ik deze extra lasten niet zou kunnen dragen
en dat m'n gezin nog verder onder de broodlijn zakken zou.
Als ik neger was, zou ik niet alleen bang zijn voor de blanken,
maar ook voor m'n eigen mensen. Ik zou bang zijn, dat ze me bang
en slap zouden vinden. Ik zou bang zijn voor hun wraak en ik zou
weten, dat ik me tot niemand om bescherming kan wenden.
Al die angst, al die machteloosheid, zou me waanzinnig maken.
Ik zou bang zijn voor mezelf ik zou bang zijn, dat ik dingen zou
doen, die ik anders nooit zou hebben gedaan
I r
De meest gerookte filter sigaret in Amerika - Nu ook in Nederland
2
Reportage door
Link van Bruggen
VI
KLEURENFOTO'S
Xio
duizendmaal mooier!
- yf
Pastoor uit Roggel
gewond bij ongeluk
Kardinaal Alfrink
hoopt op moderne
presentatie
BERLIJN, 5 juli (D.P.A.)
„Faja Lobbi" van Herman van
der Horst is op het tiende film
festival van Berlijn met de hoog
ste onderscheiding voor avond
vullende documentaires, de „gou
den beer", bekroond. De „gouden
beer" voor de beste speelfilm
ging naar „El Lazarillo de Tor
mes" (De Schelm van Salaman
ca), een Spaans produkt. Vorig
jaar ontving Van der Horst een
„gouden beer" voor „Prijs de
zee".
Een Persil-produkt
Kleurling-raadsleden in
Rehoboth, dat in de (voormalig Duitse) Zuidwesthoek
is gelegen.
Advertentie
m mm m wm i
—r
KENTKENT?
iVervolg van pagln- 1)
In april van dit jaar moest R. op
nieuw proberen het meisje mee te krij
gen naar West-Berlijn. Hoewel de Oost
duitser met mej. X., die inmiddels
verloofd was met een ander, geen con
tact meer had, meldde hjj aan Petrov,
dat hjj er in geslaagd was haar toch
over te halen mee te gaan naar Ber
lin. Ook zei hij, dat hij volgens op
dracht contact had gezocht met een
secretaresse van een in Den Haag ge
vestigd kantoor van een met Neder
land bevriende natie. R. had in wer
kelijkheid nog geen enkele poging in
die richting gedaan, maar gaf toch ge-
99
(Advertentie)
In 1952 publiceerde de Zuidafrikaan
se jurist Gerald Gordon een boek, dat
hjj de titel gaf: „Laat de dag vergaan",
De woorden van Job, die klaagde, dat
hij de dag, waarop hij geboren was, zou
willen laten vergaan, waren hem tot
leidraad geweest. Zijn thema was, dat
de niet-blanken in Zuid-Afrika rechte
loos en tegelijkertijd machteloos zijn,
dat ze geen hoop, geen toekomst heb
ben.
Het begrip „niet-blanken" behoeft
voor Zuid-Afrika wel enige verduide
lijking. Het gaat nl. niet alleen om
zwarten, negers of naturellen (onge
veer tien miljoen), maar ook om kleur
lingen (ongeveer anderhalf miljoen),
die uit vroeger gesloten, gemengde
huwelijken zijn voortgekomen en om
Indiërs of koelies (ongeveer een half
miljoen), die in het midden van de
vorige eeuw naar Natal zijn verscheept
om op de suikerplantages te werken.
Daarnaast zijn er nog Chinezen en
Maleiers. maar hun aantallen zijn
betrekkelijk gering, waardoor men ze
eigenlijk zelden hoort noemen.
.fOe verdraagzaamheid tegenover de
r_ Jur! i ngen is door de eeuwen heen gro
ter geweest dan tegenover de zwarten.
Generaal Hertzogs beleid is er altijd
op gericht geweest „om die Kleurling
na die Blanke kant toe te trek, sodat die
lyn getrek word tussen Witman en
Kleurling aan die ene kant en Naturel
nan die andere kant" (Beleidsverkla
ring van 1929).
Nog in 1939 heeft generaal Hertzog In
volksraad verklaard, dat „nóg die
Rianke nóg die Kleurlingbevolking be-
aJpr dat daarsosiale omgang tussen
holle moet wees, en sosiale skeiding
deur beide aangeneem as die de
ceive en uitgemaakte beleid van die
i a Waar gevind word dat maatskap-
land. Waar gemiese toestande bestat£
Wc met hierdie beleid van sosiale
wat bots met Regering sy bes doen
skeiding, sal stande uit die weg te
om sodanige t al)yd trag om dit
ruim, maar hU - wat enig kwaa(j ge_
te doen op nwy verontregting sal
voel of gevoel v roter diskrimina-
vermy, en wat ni e dje omstandig-
sie meebring me as wd klik maak".
hede van die geval noons*
1948 aan de
Sinds Malan echtern stortvloed
macht gekomen is, heei tuggen
van maatregelen d.f wrokken. Ze-
kes" en „me-Blankes s „;et-blanken
ker, ook thans worden a eens naar
in bepaalde gevallen n lfiprverdeeld.
hun etnische oorsprong formulie-
Op de ministeries b.v. wor „be
ren gebruikt, waarop de k,e" heskaafd"
skaafd" e„ de naturel bus-
wordt genoemd, terw«l in E J-crheid tus
sen nog wel eens een ondersch aJg
sen beide groepen wordt geni at>
het om het recht van toeg_ g ^a_
Maar de ideologische apartheid
lan, Strijdom en thans Verwoerd
het totale isolement van de ar
joen blanken gericht en op de »n
van de twaalf miljoen niet-blanken. Ook
de kleurling moet tegenwoordig worden
afgestoten en ook hij moet tot de staat
van houthakker en waterputter worden
teruggebracht.
Hoe totaal het nagestreefde isolement
al is, bewjjzen niet alleen de aparte in-
en uitgangen van huizen en gebouwen,
de aparte loketten bussen, treincoupé's,
getuigenhekjes, liften, taxi's, recreatie
terreinen, scholen, kerken, organisaties
(zelfs de padvinders!) en wat al niet,
maar ook enkele eigen in-droevige er
varingen.
Ik moest een neger, een Bantoe-intel
lectueel, spreken, die afdelingssecreta-
ris van het onder de noodtoestand ver
boden African National Congress was
geweest en die als enige van het
plaatselijke bestuur, die nog op vrije voe-
„JL1S 7ln een lokatie bij een van de
grote steden woonde. De man kon niet
me toe kornen, omdat ik niet zou
„oS Z1 geweten, waar ik hem zou kun-
E A 'm°gen!) ontmoeten. Een café is
hem' een bote! of restaurant
rust!» irf' en teen buis, waar hij even
„ZL i zou kunnen onderduiken, had
ik met tot m n beschikking.
naY'a j??rden zegde ik hem dan ook toe
dat mnZZ„w,°1lnA te komen, zonder op
hete beseffen, waar ik aan
de°h2tr?ff!Wa 'i ,wlst' dat ik als blanke
de betreffende lokatie niet zonder ver-
aotl?8 mocht betreden, wist ik niet,
aecmeea6" safnenzwering moest worden
gesmeed om in contact met een mede
mens van een andere huidskleur te ko
men.
Om kort te gaan: ik ben er geko
men. Niet in een taxi voor blanken,
want de chauffeur daarvan mag (en
durft) er niet heen, maar in een „kaf
fertaxi", liggend op de grond. De
zwarte chauffeur zou n.l. zijn vergun
ning verspelen, als een blanke politie
agent een witman in zijn wagen zag,
terwijl ik op mijn beurt zou worden
weggestuurd, als een zwarte politie
agent in de lokatie mij om m n toela
tingsbewijs had gevraagd.
Vier verordeningen moesten dus in
complot worden geschonken om een ge
sprekje tussen een zwarte' intellectueel
en een blanke journalist plaats te doen
vinden Ik moet eigenlijk zeggen zes,
want de man bood me nog een biertje
aan, dat bij volgens de wet niet mag
bezitten en waarvoor hij. onherroepelijk
de gevangenis ingaat. Bovendien zat z'n
kamer vol mensen, terwijl er een sa
menscholingsverbod voor „politici" is.
Pretoria zal me zeker ook lang heu
gen. Een „krantenklonkie", een jonge
tje van misschien tien jaar, stond daar,
terwijl Afrikaans- en Engelstalige kran
ten naast hem op de grond lagen uit
gestald. Zijn voet rustte op de onder
ste trede van het bordes en hij staarde,
met de armen rustend op de knie,
voor zich uit. Maar „die kaffer stond
nie op sy plek nie". De blanke mana
ger kwam tenminste woedend naar bui
ten en beval hem zijn voet terug te
trekken. ..Als ik dat nog een keer zie,"
dreigde hij, „stuur ik je weg en dan
hoer je hier nooit meer terug te ko-
men
Geen hand
Dat het ongewenst is een naturel de
nana te drukken hij zou zich im
mers kunnen gaan verbeelden, dat hij
de gelijke van de blanke is!, wordt
wel door de oekase bewezen, die op
verschillende ministeries is rondge
stuurd. Daarin wordt ronduit gezegd,
dat de hand van een neger of negerin
onder geen omstandigheden ter begroe
ting mag worden aangeraakt. Buiten
dien is nog de instructie uitgegr.an, dat
geen gebruik mag worden gemaakt van
„meneer of „mevrouw" als aanspreek-
of aanschrijf titel. Naar het Engelse
woord „Greetings" wordt er boven en
onder een officieel uitgaande brief aan
een naturel „Groeten" geplaatst. Toen
ik aan een ambtenaar vroeg, of Lectori
Salutem (de lezer heil) als aanschrijf-
vergroot formaat
Gevacolor kleurenfoto's
9x9 cm,
9x13 cm.
vroeger
nü
85 ei.
90 ct.
Gevacolor rolfilms
4 x 6,5 cm.
6 x 6 en 6 x 9 cm.
2.80
2 95
Gevacolor kleinbeeldfilms
20 opnamen
36 opnamen
^45
3.60
5.60
Ontwikkeien
1.80
COM 6024
titel niet mooier was,
dat helemaal niet kon
bitste hij, dat
„Dat handenschudden kan een pro
bleem zijn," vertelde de hoofdredac
teur van een Afrikaanstalig blad.
„Toen ik drieëntwintig was, werd ik
er eigenlijk voor het eerst mee ge
confronteerd. Er kwam een Bantoe
predikant bij me op bezoek, die me
over een stuk in de krant wilde spre
ken. Moet ik meneer tegen hem zeg
gen? flitste het door m'n hoofd. Moet
ik hem een hand geven? Moet ik hem
een stoel aanbieden? Ik heb het alle
maal gedaan en ik heb er geen spijt
van gehad. De man kon per slot van
rekening m'n vader zijn."
De afkeer van de blanke om welke
neger dan ook een hand te geven, doet
de buitenstaander, die de ogen de kost
geeft, overigens wel vreemd aan. De
zelfde blanken, die menen, dat ze de
neger niet met een handdruk kunnen
begroeten zonder hun zelfrespect te
verliezen, zijn aan de hand van negers
grootgebracht. Men moet de kinder
meisjes op. straat maar eens gadeslaan,
die met de spruiten van blanken uit
wandelen zijn gestuurd. Men moet maar
eens op het platteland van Oranje Vrij-
99
têu Indisch gezin in Cato Manor, een van de beruchte
voorsteden van Durban. Nog niet zo lang geleden werden in deze
minuato manor een van ae oerucne }or:aewapend) naar smokkeldrank zochten,
lokatie negen politie-agenten afgeslacht, die (onyewuv
staat en Transvaal komen, waar zwar
ten de dagelijkse verantwoordelijkheid
voor blanke jongetjes en meisjes dra
gen, en waar blanke en zwarte knapen
de hele dag met elkaar ravotten.
„Kinderen hebben geen kleurgevoel",
zei een Engels sprekende Zuid-Afrika
ner tegen me, die blijk gaf zich niet te
schamen de neger een hand te geven.
„Als men ziet hoe op afgelegen boerde
rijen de blanke kinderen met de zwarte
omgaan, dan weet men, dat apartheid
van een onnatuurlijke gedachte uit
gaat."
Eigenbelang
Trouwens, veel doet vreemd aan in
de Zuidafrikaanse rassendiscriminatie,
die beslist ouder is dan Verwoerd,
maar die door hem en zijn beide voor
gangers steeds meer diepte heeft ge
kregen. Als het eigenbelang ermee ge
baat is, bestaat er geen kleurleer meer
en wordt de wijsbegeerte, die apartheid,
„baasskap" en „eigensoortige ontwikke
ling" omsluit, geheel of gedeeltelijk
losgelaten.
„In de school van de beproeving
wordt een volk gevormd," staat op het
standbeeld van president Burger in het
naar hem genoemde park in Pretoria.
Maar nog geen tien meter verder leest
men op een bordje, dat naturellen al
leen op de paden en de gazons worden
toegelaten, als ze met blanke kinderen
uit wandelen zijn gestuurd. Wat er niet
op staat, maar toch wel opvalt, is, dat
men ook geen bezwaar tegen de aan
wezigheid van naturellen heeft, als ze
het gras, de rozen en de vijver onder
houden
Ook in de winkels bestaat geen apart
heid. Apartheid is op zichzelf al duur,
maar als zij ook nog over de toonbank
wordt uitgeoefend, wordt zij nóg veel
duurder.
Een Nederlands vrouwtje, dat in
een meubelzaak in Pretoria werkt,
waar nogal wat zwarten komen, ver
telde me, dat de Afrikaanstalige eige
naar verschillende instructies aan z'n
personeel gegeven had op het gebied
van de behandeling van zijn neger-
cliëntèle. In de eerste plaats moest
er geen verschil tussen een blanke
en een naturel worden gemaakt, ook
niet in de volgorde van beurt. In de
tweede plaats moest tegenover zwar
ten een stipte beleefdheid in acht
worden genomen. In de derde plaats
moest men onder alle omstandighe
den „meneer" en „mevrouw" blijven
zeggen.
„Kaffers zijn zeer gevoelig voor
een correcte behandeling," voegde ze
er nog aan toe. „Als het hun niet
zint, lopen ze onmiddellijk naar de
concurrent. Bovendien is de baas zeer
op hun bezoek gesteld, want ze be
talen bijna allemaal contant, terwijl
de blanken veel op krediet kopen."
Als men zou zeggen, dat geld niet
stinkt, ook niet in een land, waar de
huidskleur bepalend is voor menselijk
geluk, trapt men natuurlijk een open
deur in. De typering wordt er echter
zeker niet minder door.
(Nadruk verboden)
ECHT, 5 juli Op de Rijksweg Roer-
mond-Sittard ter hoogte van het kerk
dorp St. Joost kwam vandaag een taxi
uit Roermond, die met een verpleegster
en drie patiënten op weg was naar Maas
tricht, in botsing met een auto, be
stuurd door de 59-jarige pastoor H.
Schippers uit Roggel. Bij deze botsing
werd de pastoor vrij ernstig gewond.
Zijn huishoudster, de 40-jarige mej. M.
Derigs liep eveneens ernstige verwon
dingen op. Beiden moesten in het St.
Laurentiusziekenhuis te Roermond wor
den opgenomen. De Inzittenden van de
taxi bleven ongedeerd.
regcld berichten door aan Petrov over
dit „contact".
De Westduitse autoriteiten hebben de
B.V.D. op de hoogte gebracht van de
activiteiten, die Karl Heinz R. in Ne
derland bedreven zei te hebben. Uit
de aldus verkregen gegevens conclu
deerde de B.V.D.dat Serge Petrov nie
mand anders kon zijn dan de Sovjet
student Smirnoff. Men had altijd al het
vermoeden gehad, dat Smirnoff niet
naar ons land was gekomen om er al
leen maar te studeren. Men had
er zich over verbaasd, dat de student
zijn vrouw en kind had meegenomen
en vrij veel naar de Russische am
bassade ging.
Men toonde R. een foto van Smir
noff en de Oostduitser herkende de
man zeer positief ais zijn contactman
in Nederland. Toen bleek dat mej. X.
inderdaad met Karl Heinz R„ de West
duitse student, bevriend was geweest
en zijn verhaal op dit punt dus klopte,
werd besloten Smirnoff te observeren
in de hoop zijn relaties en contacten op
te sporen. Er kwam echter een kink
in de kabel. Maandagmorgen 20 juni
liet Smirnoff zijn inboedel overbrengen
naar de Russische ambassade. Alles
wees er op, dat hij te weten was ge
komen, dat R. gearresteerd was en
dat hij er daarom vandoor wilde gaan.
Men was gedwongen de Rus vroeger
te arresteren dan oorspronkelijk het
plan was geweest.
Omstreeks twaalf uur toen Smirnoff
zijn pension in de Celebesstraat wilde
verlaten, werd hij aangehouden. Zijn
vrouw wilde hem niet alleen naar het
politiebureau laten gaan en vergezel
de hem geheel vrijwillig. Later is zij
naar de Russische ambassade gegaan,
waar ook haar kind was.
„I lost my life"
Volgens de politie werd Smirnoff erg
nerveus toen hem tijdens het verhoor
AMERSFOORT, 6 juli Kardinaal
Alfrink heeft de vrees uitgesproken,
dat het wezen en de techniek der re
traite te veel wordt verwisseld. Hij zei
dit tijdens een tafelrede bij gelegen
heid van het gouden bestaan van het
St. Alphonsus-retraitehuis in Amers
foort. De kardinaal, die vooraf een
pontificaal lof had opgedragen, sprak
veel lof uit over het werk van de Pa
ters (Redemptoristen in het retraite
huis)
„Natuurlijk weet ik ook wel, dat het
retraitewerk en alles wat met retraite
te maken heeft evenals zoveel in
de Kerk een onderwerp is gewor
den van discussie. Het retraitewerk
lijkt mij een apart soort zielzorgwerk
dat door geen enkel ander te vervangen
is. Het is bekend, dat dit retraitewerk
een soort concurrentie ondervindt, als
ik het zo noemen mag, van alle moge
lijke andere soorten van bezinnings
dagen, studiedagen en verdiepingsda-
gen", aldus Kardinaal Alfrink. Hij wees
er voorts op, dat er niemand aan twij
felt, dat de techniek van de retraite in
onze moderne tijd anders moet zijn,
dan in een halve eeuw geleden. „Maar
het gevaar bestaat dat men in de dis
cussie het wezen van de retraite gaat
verwarren met de techniek. De retraite
is sui generis, d.w.z. iets eigens in
zijn soort en verschilt daarom van alle
andere soorten bezinning" zei de kar
dinaal.
Hij sprak de hoop uit, dat men bij
alle modernisering van de techniek het
eigenlijke wezen van de retraite in
tact zal laten, maar toch de retraite
op een zeer moderne manier zal pre
senteren. De kardinaal was van oordeel
dat het retraitehuis te Amersfoort door
lopend bezig is dit te doen. Een groot
aantal dekens, die de geestelijkheid
uit het aartsbisdom vertegenwoordigen,
waren bij deze huiselijke viering aan
wezig.
In de afgelopen vijftig jaar zijn in
het retraitehuis in Amersfoort 3400 re
traites gegeven, waaraan bijna 200.000
retraitanten hebben deelgenomen.
De jury van de „Berlinale" bestond
uit vier Duitsers en zeven buitenlan
ders en stond onder voorzitterschap van
de Amerikaan Harold Lloyd.
De „zilveren beren" voor de beste
acteur en actrice gingen naar de Ame
rikaan Frederic March (voor zijn rol in
„Inherit the wind") en de Frangaise
Juliette Mayniel (voor haar rol in de
Duitse film „Kirmes").
Jean-Luc Goddard, de regisseur van
,,A bout de souffle" ontving de „zilve
ren beer" voor de regie. De Franse
speelfilm „Les jeux de l'amour" kreeg
een speciale vermelding en een „zilve
ren beer". Ook de Zwitserse film
„Mandara" ontving een speciale ver
melding.
„Le songe des chevaux sauvages"
werd onderscheiden met de „gouden
beer" voor de beste korte documentai
re. Korte films die met „zilveren be
ren" werden bekroond zijn „Der Spiel-
verderber" (Duitsland), „I Vecchi" (Ita
lië) en „Diario" (Argentinië).
„The angry silence", een Engelse
film, ontving zowel de prijs van de in
ternationale katholieke film organisatie
als de prijs van de internationale film
kritiek.
een foto van R. getoond werd. In zijn
zakagenda stonden op de data die R.
tegenover de Westduitse politie ge
noemd had notities over een zekere
T. Dit klopte aangezien R. als schuil
naam Thomas had. Bovendien werd
een zorgvuldig doorgeschrapte passa
ge ontcijferd als een in het Duits ge
stelde kwitantie voor een bedrag van
zeshonderd gulden. Ook dit bedrag had
R. genoemd. Uit de boekhouding van
Smirnoff bleek nog dat hij op bepaalde
dagen veel geld, althans 'voor een stu
dent, ontvangen en uitgegeven had.
Het ging hier om bedragen van vijftien
honderd en zevenhonderd gulden, die
de Oostduitser volgens zijn eerder af
gelegde verklaringen van Petrov had
ontvangen. Bij een confrontatie, die
in Vaals gearrangeerd werd tussen R
en Smirnoff, wees de eerste zonder aar
zelen als zijn contactman de Rus aan,
die tussen andere personen stond op
gesteld. Toen Smirnoff bij het binnen
treden van het lokaal, waar de con
frontatie gebeurde, R. zag staan mom
pelde hij ,,I lost mij life".
Onder valse naam?
Men vraagt zich af of de Sovjetstu
dent niet onder een valse naam in ons
land verbleef. Hij heeft namelijk tij
dens de verhoren als leeftijd 34 jaar
opgegeven, terwijl in zijn paspoort 82
jaar staat. Het bewijsmateriaal dat te
gen de Rus verzameld is was niet vol
ledig genoeg om hem met succes te
kunnen vervolgen. Hoewel het zeker
is dat de Rus in deze spionage-affaire
een rol gespeeld heeft, zijn er niet vol
doende elementen aanwezig om be
paalde artikelen van het Wetboek van
Strafrecht, die betrekking hebben op
spionage, toe te passen. Daarom is
besloten hem als ongewenste vreem
deling uit te wijzen. Het is niet zeker
of de Russische ambassade op de hoog
te is geweest van de activiteiten van
Smirnoff. De Rus kreeg zijn opdrach
ten buiten de ambassade om.
Omdat de Russische nationaliteit
van Smirnoff te veel ergwaan zou wek
ken, heeft de Russische inlichtingen
dienst de Oostduitser gestuurd voor
het eigenlijke contactwerk.
Hoewel uit niets is gebleken, dat mej.
X. geheimen heeft uitgeleverd, heeft
zij veiligheidshalve toch ander werk
gekregen.
Het commentaar van de Russi
sche ambassade op de uitwijzing
van de Sovjetstudent is dat de rege
ring hem wel in vrijheid moest stel
len, omdat er geen bewijzen waren.
„De ambassadeur heeft niet voor
niets direct geprotesteerd tegen de
aanhouding. Wij hebben van het begin
af aan geweten daf Smirnoff onschul
dig was."
(Advertentie)
r.
0 Merkel» met verschillende
nummerborden
ZWOLLE, 5 juli De gemeenteraad
heeft zich zonder hoofdelijke stemming
akkoord verklaard met het voorstel van
B. en W. om als interimregeling de
bouw van kerken, wtjkgebouwen, bezin
ningscentra, e.d. te subsidiëren met
een derde van de prijs van de voor de
bouw aan te kopen gronden. De raad
bleek unaniem waardering te hebben
voor de voortvarendheid van het colle
ge van B. en W., dat niet langer wenste
te wachten op een rijksregeling, waar
voor het wetsvoorstel nog moet worden
ingediend.
