HUWELIJKEN VAN BLANKEN EN
GEKLEURDEN ZIJN VERBODEN
De Afrikaners wensen de
geen politieke rechten te verlenen
Snelheidsbeperking
Duitse wegen geen
op de
succes
Deskundigen bestuderen
resultaten van proeven
Spaans
wegennet
abominabel
RIJBANEN lijken
vaak op grote plakken Gruyère-kaas
x
Vrees voor bloed
Zand er overvindt Madrid
Antieke onderhoudsmethoden
meer dan onvoldoende
Het „baasskap"' moet gehandhaafd worden
Indiërs terug
naar Indië
Verslechtering
neemt steeds toe
UIT „LANGZAME WEEKEINDEN" BLIJKT:
Reportage cioor
Link van Bruggen
Cleopatra
ZATERDAG 16 JULI 1960
PAGINA 11
De Afrikaner vraagt zich niet af, hoe het komt, dat de hem om
ringende niet-blanken nog geen noemenswaardige trap van
ontwikkeling hebben bereikt. Wel spreekt hij van hen als „on-
beskaafd" en ver staande beneden het blanke beschavingspeil. Hierin
Vindt hij zijn argumenten om twaalf miljoen negers, kleurlingen en
Indiërs onder de duim te houden en hen in hun eigen land als vreem
delingen, als ongewenste vreemdelingen zelfs, te behandelen. Het
„Terug naar de Natuur" van Rousseau heeft in het „Terug naar de
Stam" van Verwoerd en zijn voorgangers een vreemd verlengstuk
gekregen. De blanke dient in het volle bezit van zijn rechten uit het
verleden te blijven het „baasskap" moet, desnoods met geweld,
gehandhaafd worden. Bijkomstige, helaas vulgaire argumenten wor
den er ook nog bijgehaald om de barrières te doen blijven staan. De
neger stinkt, hoort men overal in Zuid-Afrika zeggen, zonder dat
er blijkbaar beseft wordt, dat de neger van mening is, dat de blanke
stinkt... Hij heeft tuberculose of een venerische ziekte, klinkt het
even vaak, waarbij de ogen gesloten worden voor het feit, dat er ook
blanken zijn, die aan deze kwalen lijden, en voor het even grote feit,
dat er tegenwoordig veel tegen kan worden gedaan.
Wanneer men de politieke redenen nagaat, waarom de Afrikaner
op het standpunt staat, dat er een scheidslijn tussen hem en de niet-
blanke moet blijven in het vorige artikel zijn de godsdienstige
achtergronden al belicht dan komt men al gauw tot de conclusie,
dat deze voor elk ras verschillend zijn.
(Van onze correspondent in Bonn)
'BONN, Voor de rest van dit jaar is het in West-Duitsland af
gelopen met de proefnemingen op wegen en „Autobahnen" met
maximum-snelheden (respectievelijk tachtig en honderd kilometer).
Na de beide proeven (met Pinksteren en gedurende het „lange
weekeinde" van 16 tot en met 19 juni j.l.) moeten de deskundigen
nu eerst de resultaten bestuderen. Dit heeft de Westduitse minister
van verkeer, Hans-Christoph Seebohm, in Hamburg verklaard en
daarmee de automobilisten, die al hadden gevreesd dat zij zich nog
gedurende vele weekeinden in het kolonnerijden én het snelheids-
metertje-kijken zouden moeten oefenen, gerustgesteld.
Plichten
Een kleurling-arbeider in dienst van de gemeente Kaapstad. Door de beruchte wet
op de Reservering van Beroepen voor Blanken zijn z'n rechten nóg verder inge
kort. Thans is t hem verboden bij de politie, de brandweer of de G.G.D. te dienen
in die stedlike gebiede is daar wel na-
turelleiokasies. Haar benewens dit is
daar in sekere stedlike en andere ge
biede 'n mengelmoes wat opgeruim
.moet word. Daar heers ontsettende
toestande in die agterbuurtes van die
meeste van ons groot stede waar daar
'n deurmekaarboerderij van alle soorte
rasse en kleure is. Die Regering is va?
van voorneme om aan daardie toestand
'n einde te maak. Waar hy dus terri
toriale apartheid voorstaan, wil die Re
gering sien dat dit konsekwent en doel
treffend toegepas sal word. In stedlike
gebiede sal naturelle wat geregtig is
im daar te wees, met sekere uitsonde
ring in hul eie lokasies gehuisves. moet
word om hulle daar te verwvjder.
Barbaar
Wat de economische scheidslijnen be
treft, wordt door de blanke naar voren
gebracht, dat mensen, die maar enkele
schreden van het barbarendom verwij
derd staan, niet meteen in een moder
ne, economische samenleving kunnen
worden opgenomen. Dat deze, stelling
onhoudbaar is, omdat de industrialisa
tie kleurlingen, Indiërs en naturellen
gelijk al de weg van evolutie heeft op
geleid, betwist de Afrikaner. De niet-
blanke, vooral de neger, blijft voor hem
de barbaar of de halve barbaar. Hij
mag christen zijn, z'n huis Europees
inrichten en Europese kleren dragen,
van de blanke beschaving zal hü nooit
deel uitmaken, zelfs niet, als hij tot de
academisch gevormden behoort.
Een tweede stelling is, dat de blanke
arbeider met zijn beschavingsbehoeften
tegen de niet-blanke arbeider met zijn
primitieve behoeften beschermd moet
worden. Hiervoor wordt aangevoerd,
dat de gekleurde het met veel minder
loon kan doen en dat hij daarom een
aantrekkelijker object voor een werk
gever kan worden dan een blanke. Wan
neer de ongeschoolde olanke tot een la
ger levenspeil moet dalen dan de on
geschoolde gekleurde, zo wordt hier nog
aan toegevoegd, dan is daarmee de eer
ste schrede gezet op de weg naar de
uitwissing van de scheidslijnen en bij
gevolg ook naar de verdwijning van de
blanke beschaving.
De Afrikaner zoekt de oplossing in
een afgebakend terrein voor elke ras-
sengroep. Dat hü hierbij consequent
moet zijn, is ook al een probleem ^ge
worden. De apartheid is n.l. stiijdig
met het eigenbelang, waar het de in
zet van niet-blanke arbeidskrachten in
blanke gebieden betreft. Die strqdig-
heid is beslist meer dan theorie. On
geveer twee-derde van de tien miljoen
naturellen een-derde in de steden en
een-derde op het platteland wordt in
blanke gebieden voornamelijk als on
geschoolde arbeidskrachten gebruikt.
Daarom trachten de meer principiële
apartheidsaanhangers niet de politi
ci, want die verliezen er stemmen door
de gedachte in te voeren, dat de
blanke het in de toekomst zonder de ar
beid van de niet-blanke zal moeten stel
len.
Een aantal docenten van de univer
siteit van Stellenbosch heeft dit stand
punt, zü het indirect, duidelqk in een
manifest gesteund. „Het komt ons ais
kortzichtig voor," verklaarden zq,
„economische overwegingen de enige
of de hoofdoverwegingen te maken
van het toekomstbeleid. Onze eigen
geschiedenis levert het afdoende be-
wqs, dat er soms omstandigheden
kunnen zqn, die van een volk verei
sen. dat het economische overwegin
gen niet als hoofdzaak beschouwt."
De Kerken
Ook de drie Afrikaanse kerken heb
ban zich op een congres over het na-
turellenvraagstuk in dit verband uitge
laten. Het gebruik van ongeschoolde,
niet-blanke arbeidskrachten, zo is daar
o.m. gezegd, heeft tot gevolg gehad,
dat de vestiging van blanke immigran
ten in Zuid-Afrika er schade door gele
den heeft, dat de mechanisatie als hoofd
kenmerk van de westerse techniek is
tegengewerkt, dat de overtuiging is ge
wekt, dat kwantiteit en niet kwaliteit
van belang is en dat de mening heeft
postgevat, dat goedkope arbeidskrach
ten economische arbeidskrachten zijn.
Als laatste gevolg werd ook nog beslist
gesteld, dat de verarming en de verach-
telqking van een deel van de blanke
bevolking er door in de hand is gewerkt.
De grootste bedreiging voor de be
schaving in Zuid-Afrika ligt volgens de
Afrikaner op het gebied van het maat
schappelijk verkeer. Generaal Smuts
heeft eens voor het curatorium van de
universiteit van Oxford verklaard, dat
de scheiding tussen blanken en zwarten
gebiedend is, zowel in het belang van
de cultuur en de tradities van de natu
rellen, als in dat van de bloedzuiver-
heid, de volksgezondheid en de rust en
orde. „De vermenging van twee zulke
tegenstrqdige elementen," zo voegde hü
er nog aan toe, „leidt tot ongelukkige so
ciale toestanden."
Bloedvermenging is wel het voor
naamste gevaar, dat de Afrikaner in
maatschappelijk verkeer ziet. Wanneer
bloedvermenging wordt toegestaan, zo
zegt hq, loopt het blanke ras in Zuid-
Afrika de kans om geheel te verdwe
nen. In dit verband wordt tevens naar
voren gebracht, dat ook de niet-blanken
geen vermenging wensen. In feite bete
kent dit dus, dat de Afrikaner niet al
leen als rassenbewaker van z'n eigen
groep optreedt, maar ook van de groep
die hij uit overwegingen van zelfbehoud
en eigenbelang heeft gekneveld.
Daarom heeft Malan, die tien jaar
geleden Verwoerd al tot minister van
naturellenzaken benoemde, het goedge-
dacht de conventies op het gebied van
het maatschappelük verkeer in wetten
vast te leggen, „aangezien er aan bei
de züden bekommernis heerst over de
wqze, waarop enkelingen de gebruiken
breken." Huwelüken tussen blanken en
gekleurden met inbegrip van kleur
lingen dus! zijn thans verboden ver
klaard, hoewel ze tot na de oorlog of
ficieel werden toegestaan. Blanken, die
met een kleurling of een naturel willen
trouwen, zqn op 't ogenblik verplicht
dit buiten de Unie te doen, waarbij de
gekleurde het land in ieder geval ille
gaal zal moeten verlaten. Vrije liefdes
verhoudingen zqn hier dan ook het ge
volg van geweest en, onder de zgn. Im-
moraliteitswet, een half jaar tot twee
jaar gevangenisstraf voor' degenen, te
gen wie het bewüs van een verhouding
met iemand van een ander ras kan
worden geleverd.
(Nadruk verboden)
Een stamvergadering in een van de reservaten de zgn. Bantoestans in het noordoosten van de Unie.
De voor de beoordeling van de resul
taten der beide proefnemingen en de
voor de vraag, of de snelheidsbeperking
permanent dient te worden ingevoerd,
zo belangrijke vergelijking met het vo
rige jaar zal geenszins gemakkelijk zqn.
Dat is eigenlijk alleen mogelijk voor de
Paas- en Pinkster-weekeinden der bei
de jaren. Met Pasen vorig jaar vielen
er in West-Duitsland 150 doden, met
Pasen dit jaar 120. In geen van beide
jaren was de maximumsnelheid be-
De Indiër, de Aziaat, wordt als een
bodemvreemd individu beschouwd, die
liefst zo snel mogelük «aar zün land
van herkomst dient terug te keren In
de dertiger jaren zijn hier inderdaad
pogingen toe aangewend. De repatrië
ring naar Indië kon op kosten van de
staat geschieden, met zelfs nog vierhon
derd gulden als bonus na
Slechts en
kelen uit de Indische gemeenschap
thans een half miljoen
hebben van
dit aanbod gebruik gemaakt. De na
melingen van de koelies, die on
Jaar geleden naar Natal zijn ge ra(^
om daar op de suikerplantages te
ken, gaven er de voorkeur aan in 11
Afrika te blüven, daar de honger a
de overkant van de Indische
jaarlqks tienduizenden slachto e
maakte. Alleen vrouwen, die geen in
deren konden krijgen, werden terugge
«tuurd, maar dat is een heel ander
verhaal.
De Afrikaner (met deze term wordt
ln dit artikel in de eerste plaats be
doeld een blanke met een nationalis
tische inslag) beschouwt Indië tot op
Zekere hoogte als een bedreiging voor
Afrika. Met lede ogen ziet hij aan,
hoe de Indiërs in groten getale het
Donkere Continent penetreren. Zijn
vrees is, dat ook Zuid-Afrika eens zal
Worden gebruikt als lozingsplaats
voor Indië's overtollige miljoenen. De
gespannen verhouding tussen Zuid-
Afrika en Indië, die vooral in de Ver
enigde Naties tot uiting komt, heeft
dan ook niet alleen de apartheid tot
achtergrond. Zuid-Afrika vertrouwt In
dië niet, noch ten aanzien van de
koers, die het vaart, noch ten opzich
te van zün bedoelingen.
Zegt de Afrikaner aan de ene kant,
dat de democratie alleen tot haar recht
kan komen in handen van een volk, dat
zichzelf weet te besturen, aan de an
dere kant is hij de mening toegedaan,
dat de verlening van politieke rechten
vergezeld moet gaan van de aanvaar
ding van zekere plichten. Wie b.v. het
kiesrecht wil verwerven, moet eerst
kunnen aantonen, dat hij een degelijk
begrip heeft van wat hem als volwaar
dige staatsburger te wachten staat. Dit
beginsel gebruikt de blanke als een van
de voornaamste redenen, waarom het
kiesrecht met de plichten, welke daar
aan verbonden zün, niet aan de ge
kleurde rassen verleend kan worden.
In de benadering van het probleem
van de verlening van gelqke, politieke
rechten aan de twee gekleurde rassen,
die inheems aan Zuid-Afrika zqn, wordt
verschil gemaakt tussen de kleurling
*n de naturel.
De meerderheid van de kleurlingen
totaal anderhalf miljoen staat vol
gens de Afrikaner een sportje hoger
00 ladder der beschaving dan de
naturellen. Daarom is hü eerder be
reid iets aan de kleurling te gunnen
dan aan de neger. Zijn mening is ech
ter, dat het in het belang van de
blanke is de kleurling, die in de Kaap
provincie altijd dezelfde politieke rech
ten als de blanke heeft genoten, op
een aparte kiesüjst te plaatsen.
In 1956 is hem dit gelukt, na een lan
ge worsteling in de Volksraad en in de
Senaat en zelfs in het Hooggerechtshof.
Hij heeft nu geen hinder meer van de
kleurlingen aan de Kaap, die nooit be
paald met de Nationale Partij zijn weg
gelopen.
Met de naturellen is het heel anders
gesteld. Door hun grote aantal op 't
ogenblik al tien miljoen is geen Afri
kaner bereid hun politieke rechten te
verlenen. Volgens hem zou dit niet al
leen de ondergang van het blanke ras
in ztuid-Afrika betekenen, maar ook de
verdwijning van de blanke beschaving.
Daarom hebben de blanken in Zuid-
Amka het beleid van de scheidingen
uitgedacht, dat door de ene segregatie,
door de andere apartheid, door de der-
de baasskap" en door de vierde
„eiensoortige ontwikkeling" wordt ge
noemd, doch waarvan de noemer de
zelfde is.
Onder Smuts, die ook voorstander van
een vorm van aparte ontwikkeling was
evenals trouwens de kern van de
tegenwoordige oppositie, is de segre
gatie als leer niet consequent doorge
voerd. Toen de nationalisten echter in
1948 aan het bewind kwamen, hebben
ze zich met handen en voeten aan de
apartheid gebonden. Fanatiek jagen ze
de scheiding van de rassen na, zowel
in als buiten de steden. Het belang der
blanken is hun enige uitgangspunt, hoe
wel ze graag schermen met de gedach
te, dat de scheidslqnen ook in het
belang van de niet-blanken worden ge
trokken.
Over datgene wat beoogd wordt, heeft
dr E. G. Jansen, voormalig minister
van Naturellenzaken, niemand in het
ongewisse gelaten. „Die beleid van die
Regering,", verklaarde hq in 1950, „sluit
in territoriale apartheid, maar gaan
haie verder. In die huidige omstandig-
hede is daar wel naturellereservate en
(Van onze correspondent in Spanje)
Onlangs heeft het Spaanse directoraat-generaal voor de wegen driehonderd
miljoen pesetas ter beschikking gesteld voor de verbetering van n deel
van het wegennet. Een Amerikaans toerist heeft ons eens van de Spaan
se wegen gezegd dat zij hun belangrijk voornamelijk ontlenen aan hun his
torische waarde, omdat zij zo op de Romeinese heirbanen lijken. De driehon
derd miljoen voor de verbetering van deze wegen moeten dan ook voorna-
melijk in dit licht bezien worden; zij zijn slechts toereikend om de gedachte
aan de heirbanen levendig te houden. Want om de belangrijkste wegen in
Spanje zodanig opnieuw te bestraten dat zij voldoen aan de eisen die bet
moderne verkeer stelt zijn niet minder dan dertig miljard pesetas nodig. Dit
bedrag kan de Spaanse economie onmogelijk opbrengen, zodat volstaan
moet worden met de hopeloos beschadigde, veel te smalle wegen bier en daar
provisorisch te herstellen.
Een commentator van het .mees;
openhartige Spaanse dagblad „Ya stelt
zonder omwegen dat, „indien de ver
slechtering van het wegdek van de
Spaanse wegen zo doorgaat, spoedig
bijna tachtig procent van de voor
naamste wegen onberqdbaar zal zgn
Hij acht het dan niet uitgesloten, dat
de toeristen, die voor het merendeel
per auto naar Spanje reizen, andere
wegen zullen zoeken en aan Spanje
voorbij zullen gaan. Maar, hoewel he?
verlies van het toerisme Spanje vooi
ernstige consequenties zal stellen
vooral de beperking van het commei
ciële verkeer over de weg zou noodlot
tig zijn voor de Spaanse economie.
Van de vijfenzeventigduizend kilo
meter rijksweg en de vijftigduizend
kilometer provinciale wegen wordt
door tachtig procent van het ver
keer slechts vijftienduizend kilometer
intensief gebruikt. Het totale herstel
van deze vijftienduizend kilometer zou
de staat thans meer dan dertig nil-
jard pesetas kosten, om van de overi
ge honderdtienduizend kilometer dan nog
maar niet te spreken. De zich slechts
langzaam herstellende Spaanse econo
mie kan een dergelijk zware last niet
dragen.
Toch zal de staat op korte termijn
moeten ingrqpen. Moderne statis
tieken in andere landen hebben uit
gewezen, dat het vervoer over slechte
wegen ongeveer twintig procent meer
moet kosten dan dat over goede be
stratingen. In totaal is met het Spaan
se commerciële vervoer over de weg
jaarlijks ruim twintig miljard pese
tas gemoeid. Op de slechte wegen
wordt dus jaarlüks vier miljard pe
setas vérloren. Dit zijn voornamelijk
deviezen, want de belangrükste kos
ten van het Spaanse wagenpark zqn
geïmporteerde benzine, rubber, on
derdelen, veersystemen, assen en la
gers.
De driehonderd miljoen die thans
zün uitgetrokken zün dus slechts een
druppel op een zeer gloeiende plaat,
in dezen, op het hete, stukgereden as
falt van de Spaanse straten.
Tijdens de Ronde van Spanje teken
de de cartoonist Datile ten behoeve
van de wielrenners een speciale fiets,
met gegolfde wielen, zodat zq geen hin
der van de kuilen en gaten in de we
gen zouden hebben. Op vele plaatsen
lijkt het wegdek in Spanje op een plak
Gruyère-kaas, zodat het een goede ge
woonte in Spanje gaat worden de bo
terham-voor-onderweg met deze ver-
rukkelqke zuivel te beleggen, „om vast
aan de gaten te wennen".
„Zand erover", zegt het Spaanse di
rectoraat-generaal voor de wegen, en
dank zq de driehonderd miljoen pese
tas trekken her en der kleine leger
tjes ongeschoolde arbeiders uit met
mandjes zand om daarmee de ergste
gaten in de belangrijkste wegen te dich
ten. Want dat is nog steeds de wijze
waarop in Spanje het wegherstel wordt
aangepakt.
Vele toeristen die per auto door Span
De toestand van de wegen in Spanje is erbarmelijk.
je reizen en op het bordje „Obras
(Werken) stuiten, stoppen en grüpen
onmiddellük naar hun fototoestel, want
het schouwspel dat zich achter dit
bordje vertoont is voor de verwende
noorderling volmaakt ongewoon en wel
haast even opwindend als een oud schil-
derq of een antiek meubelstuk. Het be
hoort tot een stuk onvervalste Spaanse
folk* ire, tot het volkseigene, dat een
ruime plaats laat aan het edele hand
werk. En het maken en repareren van
wegen in Spanje is voor het merendeel
nog onvervalst handwerk, een machine
komt er nauwelüks bq te pas.
Enkele weken het kunnen ook
maanden zijn voordat een wegge
deelte onderhanden genomen zal wor
den, wordt met paard of ezel en kar
zand en grint naar de bedreigde
plaatsen vervoerd. In gunstige geval
len komen daar enkele vaten asfalt
bq. Na geruime tqd arriveren dan
groepen mannen, met oude kapotte
strohoeden op, gebruinde rimpelige
gezichten en gehavende hemden en
broeken aan. Die hebben kleine
mandjes bq zich, een schop en een hark.
Zq vullen hun mandjes met zand en
grint en gooien die leeg in de duizen
den gaten in de weg. Een ander giet
daar uit een oude emmer wat asfalt
bij en met de hark wordt alles keurig
bqgeharkt. Als het warm is, is één
passerende vrachtwagen voldoende
om met zqn forse wielen alle drab
in een klap uit de kuilen te slaan.
Om dat te voorkomen gooit men in
de kuilen wat meer zand en asfalt,
zodat klei"-0 heuveltjes ontstaan. De
wegberm wordt hierbij zeer dikwüls
vergeten, zodat op vele wegen twee
auto's elkaar slechts met grote moeite
kunnen passeren. Wegbebakening ont
breekt vrijwel overal en maakt het
rijden, vooral 's avonds, zeer riskant.
Het hoeft geen betoog, dat dit een
vrüwel onhoudbare toestand is. Er be
staat een gezegde, dat stelt dat men
de economische bloei van een land kan
afmeten aan de toestand van het we
gennet. De economische hervorming
van Spanje is met aanzienlüke buiten
landse hulp in volle gang en het is
rluidelük, dat de levensaders van een
vooruitstrevend land, de wegen, daar-
bü niet mogen achterbiüven. Buiten
landse objectieve waarnemers geloven
echter dat de verwaarlozing reeds te
ernstige gevolgen heeft gehad. Zij me
nen, dat plaatselqke reparatie geen en
kele oplossing biedt. Als gevolg van de
economische stabilisatie zullen binnen
kort de grenzen worden opengesteld
voor buitenlandse automobielen, het
geen een plotselinge stüging van het
Spaanse wagenpark tot gevolg zal heb
ben. Deze kan het wegennet onmogelijk
opvangen, tenzq de regering in Madrid
bereid is tot ingrqpender maatregelen
dan de thans toegestane 300 miljoen pe
setas!
perkt. Met Pinksteren dit jaar (met
snelheidsbeperking) bedroeg het aan
tal doden 94, met Pinksteren vorig jaar
(zonder maximum-snelheden) 100.
Voor het „lange weekeinde" tussen
16 en 19 juni j.l. (er vielen toen 91 ver
keersdoden) is geen vergelqkbare pe
riode met 1959. „Sacramentsdag" en
de „Dag der Eenheid" (de 17de juni,
ter herdenking van de volksopstand in
de Oostzone van Duitsland in 1953) vie
len dit jaar toevallig vlak achter el
kaar en op zaterdag werd er door de
meeste scholen, kantoren en bedrqven
toen ook maar vrijgegeven. Zo ontston
den de vier achtereenvolgende vrqe
dagen, die in Nederland de invasie van
Duitsers veroorzaakten.
Het doel, dat minister Seebohm
met zqn twee „langzame weekein
den" voor ogen had gesteld, n.l. een,
sterke, vermindering van het aantal
verkeersdoden, is nauwelijks bereikt.
Wanneer met Pinksteren 1960, mét
snelheidsbeperking, het aantal doden
zes minder was dan met Pinksteren
1959, zonder maximumsnelheden,
dan kan men met goed fatsoen niet
eens beweren, dat het zónder „tempo
stop" misschien veel erger zou zün
geweest, want met Pasen 1960, zon
der maxima, vielen er 120 doden te
gen 150 met Pasen 1959, eveneens
zonder. Factoren, die bq de beoorde
ling van deze cqfers niet uit het oog
mogen worden verloren, zqn de veel
grotere verkeers-frequentie dit jaar
45.600 motorvoertuigen bijna elke
seconde één op „Sacramentsdag"
op het zestig kilometer lange stuk
tussen Frankfurt en Mannheim!),
het gedeeltelijk slechte weer met
Pinksteren dit jaar en de toestand
der wegen.
Terwql het aantal verkeersdoden
iets geringer was, is het aantal ver
keersongelukken over het algemeen
veel groter geweest. De verzekerings-
maatschappüen zün in ieder geval niet
bijzonder gunstig gestemd over de snel-
heidsbeperkingproeven van minister
Seebohm: zq hebben dit jaar méér
schade te vergoeden gehad dan het vo
rige. Vele ongevallen ontstonden door
aanrijdingen, die in de soms 30 kilo
meters lange kolonnes (die voor de
„Baustellen" op de wegen en „Auto
bahnen' tot geweldige opstoppingen
werden, waaraan de politie met man
en macht werk had) kettingbotsingen
veroorzaakten. Ook deze miljoenenscha-
de zal in de studie der deskundigen
moeten worden betrokken. Zeker is,
dat zq er maanden werk aan zuilen
hebben en dat het zeer de vraag is, of
zü tot een enigszins gelijkluidende be
oordeling van de resultaten der beide
proefnemingen zullen komen. De „Auto-
mobilklub von Deutschiand" noemde,
naar een voorlopig oordeel zqner ver-
keersdeskundigen (die waarlqk niet de
eersten de besten zqn) de beide proef
nemingen „een grootscheeps experi
ment met een ondeugdelijke verorde
ning op kosten van de belastingbeta
ler^ (en de verzekeringsmaatschappij
en). De vereniging beklaagde zich
vooral over de tegenstrijdige houding
van de politie (die met duizenden man
schappen, met honderden radar- en fo-
tocontroiewagens en met tientallen he
likopters op de weg en in de lucht was).
Zq spoorde enerzqds de automobilis
ten wanneer een opstopping dreigde
aan sneller te rqden, slingerde ech
ter anderzüds overtreders van de ma
ximumsnelheden op de bon (voor 150
mark boete, ongeacht de mate, waar-
i de maxima waren overschreden).
Men kan, na de tweede proefneming,
vaststellen, dat de snelheidsbeperking
in West-Duitsland nog even omstreden
is als na de proef op Pinksteren. Van
beslissende betekenis is waarschijnHjk
niet de „tempo-stop" geweest, maar
de omstandigheid dat er op beide
proef-weekemden nog nooit in de ge
schiedenis van het Westduitse verkeer
zoveel motorvoertuigen op de wegen
Keweest. Er kón eenvoudig niet
sneller worden gereden. De afkondi
ging van de maximum-snelheden was
daardoor volmaakt overbodig.
arlo Maria Franzero, de auteur
van dit boek, is een Italiaan, his-
toricus van professie en woon-
keillf v Engeland. Zün biografie van
keizer Nero heeft hem als schrqver
een goede naam bezorgd. Naar onze
smaak overtreft hü zichzelf nog in de
Ö-dems van Cleopatra, die uitste
kend vertaald door C. Bauer, bij Else
vier te Amsterdam is uitgekomen. De
er Ultstekend 'in geslaagd een
beeld te ontwerpen van het historisch
S' rTf3?? udc, Egyptische vorstin
leefde .Dat dit beeld weinig vleiend is
y°°i f töd is niet z«n schuld. Jonge
daarom beter dit boek
maar ongelezen te laten. Sensatiezucht
is de schrqver vreemd. Hij geeft ob
jectief de toenmalige toestanden weer.
Um deze goed te verwerken is echter
een zekere rqpheid van oordeel nodig.
Pe«s?.'?,rtiver.. beschikt over een voor-
treffelqke stql, waaraan de vertaling
alle recht doet wedervaren.
