Bewering van Zuid-Afrikaanse regering
DE NATUREL ZOU GELUKKIG
ZIJN MET DE APARTHEID
Neger wordt als buitenlander gezien
Als een Italiaan die in
Frankrijk werkt
ÉSS HsfS3
ayaüsns
Koningin bezoekt feestend
De Kaag Vroegtijdig hoogtepunt van
de iubileum-Kaagweek
TWEE PERSONEN GEDOOD
BIJ INHAALMANOEUVRE
Reportage door
Link v. Bruggen
XI
Minister Luns uit
Genève terug
Jachten, zomer
huisjes, balcons,
terrasjes, alle
vol vlaggen
Warmond juicht
vorstin toe
Twee jongens op
wad verdwaald
Volksbusje botst tegen dubbele
lichtmast bij Buurmalsen
ÏD
E.E.G.-consultaties in
Den Haag en morgen
naar Brussel
Na veertien uur gered
van Engelsmanplaat
Jeugdige weglopers
stelen bromfietsen
WEEKENDVERKEER EIST VELE LEVENS
MAANDAG 18 JULI 1960
PAGINA 3
Zuid-Afrika is een land vol tragiek. Telkens stuit men erop
telkens wordt men gewaar, dat door te grote rechtlijnigheid
wegen bewandeld worden, welke van het ene probleem naar
het andere leiden. De tragiek vindt men in verblindheid over de
veranderde opvattingen en omstandigheden in de wereld. Zij is aan
wezig in het reeds uitgewerkte beginsel: de vijanden van m'n vijan
den zijn m'n vrienden. Zij spreekt uit leerstellingen, die moreel en
praktisch onaanvaardbaar zijn. Zij kan worden ontdekt in de sympa
thie van vroeger, die in kritiek, beschuldiging en boycot is verkeerd.
Men vindt haar in de verdeeldheid en zelfs verscheurdheid over de
te volgen koers, in de antithetische instelling jegens elke groep of
stroming, die de apartheid van Verwoerd niet van harte belijdt, in
het pessimisme van die ethisch denkende Afrikaner, die tegen me
zei, dat hij zijn kinderen het land had uitgestuurd, omdat er voor
hen geen toekomst meer was.
De grootste tragiek is volgens velen wel, dat de Boeren, die altijd
felle bestrijders van het imperialisme zijn geweest, hun politiek der
scheidingen van een niet te loochenen imperialistisch stempel hebben
voorzien, teneinde de rechten uit het verleden te handhaven en te
waarborgen. De Afrikaner mag in elke Brit een uitdrager van het
imperialisme zien, hij mag zijn hele samenleving tegen het impe
rialisme hebben afgeschermd, de gekleurden keren zich tegen hem
vanwege dit zelfde, of, op z'n minst, soortgelijke imperialisme.
Geen concessies
Koningin Juliana en prinses
Margriet slaan aan boord van
de Piet Hein de vlootschouw
gade.
(Van onze verslaggever)
Warmond, 18 juli Als vroeg
tijdig hoogtepunt van de Jubileum
Kaagweek heeft koningin Juliana
aan boord van de „Piet Hein"
zaterdag een bezoek aan het fees
tende watersportcentrum ge
bracht, dat voor allen, die er van
de wal of van de duizenden vaar
tuigen, getuigen van waren, on
vergetelijk zal blijven. De volop
vlaggende zomerhuisjes en zeil
en motorjachten waren ai 'n gang
naar de meren waard. De mo
lens in de omtrek vertoonden het
rood-wit-blauw hoog boven alles
uit van de hoogste wiek. Feeste
lijker echter dan al dit vlagver
toon was de zomerse hemel,
waarin prachtige wolkenforma
ties aan de einder de fraaist
denkbare omlijsting vormden.
Middelburgse scholieren
met pech in Antwerpen
Hengelaar verdronken
in Monnikendam
(Van onze correspondenten)
AMSTERDAM, 18 juli Het
gemotoriseerde verkeer heeft tij
dens het afgelopen weekend op
verschillende plaatsen in ons land
zijn zware tol aan mensenlevens
geëist.
Twee personen kwamen om bij
een autobotsing op de Vughter-
weg in Den Bosch, een bejaarde
dame verloor het leven bij een
botsing van een volkswagenbusje
onder Buurmalsen, een jongetje
van negen jaar werd gedood in
het verkeer op de weg Ferwerd-
Holwerd, een zeventienjarig Duits
meisje werd op Schouwen Duive-
land van een bromfiets geslingerd
en overleed later in het zieken
huis, een negentienjarige brom
fietser uit Halsteren viel en be
zweek kort nadien aan de opge
lopen blessures.
Gekleurden stappen in hun „eigen" bus.
De blanke heerschappij en de econo
mische belangen, welke worden nage
streefd, hebben van de niet-blanke, in
't bijzonder van de neger, een buiten
lander gemaakt. Eigenlijk is dit woord
os veei te zwak, want de behandeling
van de naturel in „het land van de
blanken" is in slechts weinig opzichten
vergelijkbaar met die van mensen, die
in den vreemde werken. De regering
doet dit overigens graag. Herhaaldelijk
zeggen de ministers, dat de naturel, die
in de steden, of op het platteland zön
brood verdient - ruim zes miljoen van
21 ?ion milioen! zich ongeveer moet
hfcnb^iwen als de Italiaanse arbeider
in Frankrijk Ook die overschrijdt de
grens uit "vrije
moet als m!S
zien die ziin vrouw en kinaeren moet
ul' r J no Italiaan echter, die
achtergelaten. De d weliswaar
in Frankrpk werkt, mag^aor Run_
geen politieke r tenminste in èen
nen opeisen, hij kan ten een bankje
park komen en daar op van drie_
gaan zitten zonder een bo isstraf
duizend gulden, of een ge hQeft
van drie jaar te risKere sirenes
ook met binnen te ^Maatschappelijke
gaan loeien, m.a.w.. maats
discriminatie kent hij niet. Onder de
wet geniet hij dezelfde bescherming als
de Fransman, terwijl het de neger in
Zuid-Afrika daar juist aan ontbreekt.
Van de blanken
De buitenlander, of, nog erger: de
gevangene zonder cel, komt in de
apartheid, welke Verwoerd tracht na te
streven, overal om het hoekje kijken.
Het land is, op de Bantoestans na, van
de blanken, evenals alles wat zij met
hun kapitaal en intellect verworven
hebben. Dat de gekleurde altijd zijn ar
beid heeft ingebracht, zonder welke
Waal en intellect in economisch op
zicht nutteloos zijn, wordt niet als een
omstandigheid beschouwd, waaruit eni
gerlei recht kan voortspruiten.
»Ze komen hier om welvaart te zoe
ken',' heeft Verwoerd eens over de ge
kleurden gezegd, „en ze kunnen niet
verlangen, dat zij, behalve die wel
vaart, ook nog eens dezelfde rechten
krijgen als degenen, in wier land ze
vertoeven en die hun de gelegenheid
geven er welvaart te behalen."
Andere uitspraken, eveneens van
Verwoerd: „De zwarte nederzettingen
rond de blanke steden zijn geen eigen
dom van de zwarten. Onder alle om
standigheden blijven deze deel uitma
ken van het blanke gebied. Zij vor
men slechts een plaats, waar de blan
ke in zijn deel van het land een tij
delijke woonplaats geeft aan degenen,
die dit nodig hebben, omdat zij bij
hem werkzaam zijn. De zwarte kan
geen recht krijgen voor de uitoefening
van een beroep of vak, of de exploi
tatie van een handelszaak in het blan
ke deel van de stad".
„Ik moet jullie waarschuwen" (dit
tegen een zwart gehoor op het plat
teland), „dat er mensen zijn, die ja
loers worden, als ze naar de tuin van
een ander kijken. Ais zij een grote
boom vol vruchten zien, willen zij die
ook hebben. Maar mensen, die uit
de tuin van een ander stelen, verge
ten altijd hun eigen tuin te cultiveren.
Daarom moeten jullie niet met ja
loerse ogen kijken naar de verder ge
vorderde boom van de blanke".
Met de „eigen tuin" worden de Ban
toestans genoemd, waarover in een vol
gend artikel meer. In deze „nationale
tehuizen", waarvan het fundament al
uit het begin van deze eeuw dateert,
moet de naturel zijn geluk vinden, heel
vaak: hervinden. Want ook de stadsne
ger, wiens vader of misschien al groot
vader de weg van de urbanisatie heeft
gevolgd, en die het stamverband nooit
heeft gekend en er daarom totaal aan
is ontgroeid, moet de reservaten als
zijn vaderland beschouwen. Hij jnag van
Europa en zijn cultuur al veel hebben
geproefd, hij mag dezelfde afkeer van
de primitieve staat van weleer als de
blanke hebben gekregen, thans moet hij
weer van het platteland gaan houden,
van een cultuur, waarvan hij niets meer
begrijpt, en van een stamhoofd, die
aangesteld door de blanken volgens
„aangepast" gewoonterecht regeert.
Het zwarte stadsproletariaat tus
sen drie en vier miljoen mensen wil
dit niet, doch de nationalisten houden
geen rekening met zijn verlangens.
Hoewel de stadsneger op geen enkel
gebied wordt geconsulteerd, is de re
gering zelfs van mening, dat hij alleen
door de apartheid gelukkig kan zijn
en dit in feite ook al is. Als bewijs
hiervoor worden prijzende woorden van
Stamhoofden aangehaald, die, zü het
m der blank oppertoezicht, in de Ban
toestans de scepter zwaaien.
Demagogisch
demagogische element hierin is
H^hter gauw uit te lichten. Terwijl
er ®de ene kant niet ontkend kan wor-
!a" dat de heersende klasse in de re-
den' Welwillend tegenover de
servaten moet aan de andere
apartheid 'ten worden, dat het
kant niet v g Donkere Continent
stamgezag op neei bewind d&t de
aan het tane ht te herstellen
macht der chefs tra sa]aris be_
en hen ook m jn het VOOrmalige
loont kan, duidelijk naar voren
kwagm o6p Ge steun van die chefs re
kenen.
Hoezeer Verwoerd gelooft, dat de
man, noch Italiaan worden want ik
ben Afrikaner... Moet dit ook niet zo
bij de Bantoes zijn? Moeten hun kinde
ren in Kaapstad en Port Elisabeth en
Oost-Londen niet altijd terugverlan-
gen naar hun stamhoofden en hun
eigen mensen? Moeten zij in de blan-
ke steden niet een vertegenwoordiger
van hun stamhoofd hebben, die hen in
staat stelt de band met hun stam te
bewaren en ernaar terug te verlangen
Wij moeten allemaal, ons volksei.ge
ne in ere houden. Als er een ding is,
dat meer dan iets.anders een volk
persoonlijkheid geeft, dan is het zijn
taal."
Noe nooit in de geschiedenis van
van^'^aiitoe-z^CT^en^6 -ontwSkeUiuf,
Laan TWét® "hebben de zwarten
zulk een geest van samenwerking en
zulk een vertrouwen en geloofm de po
litiek van de regering getoond ais
thans. Ik geef toe, dat sommig
duen ons voortdurend Proberen te on
dermijnen. Maar men moet niet v g
ten dat wij dit in de eerste plaats aan
zekere blanken te wyten hebben Als
wij die blanken kwfct zouden kunnen
raken, zou er een nieuwe dageraad
voor Zuid-Afrika aanbreken. De over
weldigende meerderheid van de zwar
ten wil niets weten van een mum-ra
ciaal Zuid-Afrika. Zij verwerpen zulke
ideeën met minachting
iedereen. Wij hebben hun een ideaal
gegeven en dat schept gevoel van ^01-
doening en wederzijds vertrouwen.
Hoe trots zijn al deze ministers niet!
Hoe blij zijn ze niet, zowel voor ae
blanken als voor niet-blanken, met een
beleid, dat sinds 1948 stromen van pro
testen heeft geoogst! Deze Afrikaners
hebben gelijk, als ze zeggen, datook
de gekleurden niet voor rasvermenging
voelen. Maar ze hebben ongelijk, om
dat ze verzwijgen, waarom het gaat. ae
knechting en de kneveling van tien mil
joen negers, anderhalf miljoen kleurlin
gen en een half miljoen Indiërs ten
dienste van drie miljoen blanken, die
de klok willen terugdraaien in plaats
van vooruit zetten.
Manifest
Luister naar enkele ontroerende
zinnen uit een manifest, dat al m
1954 door het African National Con
gress is opgesteld:
Wii doen een beroep op het volk
van Zuid-Afrika, zwart en blank
„Laten wij met elkaar spreken over
de vrijheid".
„Laten wij spreken over het uitge
strekte land en de kleine stroken,
waarop wij zwoegen."
„Laten wij spreken over onze broe
der zonder land en over onze kinderen
zonder onderwijs."
„Laten wij spreken over de donkere
schachten en de koude kampen ver
van onze gezinnen."
„Laten wij spreken over het zware
werk en de lange uren, en over de
mannen, die naar huis worden ge
stuurd om te sterven."
„Laten wij spreken over de rijke
werkgevers en de lage lonen."
„Laten wü spreken over de politie
ke gevangenen en de stokslagen en de
passen."
„Laten wij spreken over het licht,
dat het onderwijs brengt, en de duis
tere wegen, die wij moeten gaan."
De Afrikaners mogen dan zeggen,
dat het African National Congress een
beweging van niet-blanken is, „die ont
worteld en door liberalistische, huma
nistische en communistische denkbeel
den bedorven zUn," met het Pan Afri
can Congres evenals het A.N.C.
thans verboden vormt het de kurk,
waaraan de naturellen zich in wanhoop
vastklemmen. Hun leiders, onder wie
de gezaghebbende Albert Loetoeli
een ex-stamhoofd, die tot de gematig
den gerekend wordt en christen is
zijn in gevangenissen opgesloten, of het
land ontvlucht. Alles, omdat er „ge
voel van voldoening en wederzijds ver
trouwen" is? Alles, omdat de apartheid
alle mensen zo gelukkig heeft ge
maakt?
De nationalisten ontbreekt de soe
pelheid om de bakens ook maar een
decimeter te verzetten. Veldmaar
schalk Montgomery mag dan tijdens
een recent bezoek aan Zuid-Afrika ge
zegd hebben, dat hij Verwoerd als een
Een vreemdeling in eigen land
veldheer ziet, die zijn tactiek naar ge
lang van de omstandigheden wijzigt
„zoals ik in El Alamein heb ge
daan" de premier zelf heeft nim
mer aanleiding voor deze portrette
ring gegeven, integenaeel! riij geen
gelegenheid iaat ntj na van zijn vaste
voornemen te spreken de segregatie
tot in haar uiterste consequenties
üoor te voeren. De apartneidsieer
is volgens hem een absolute leer.
Nooit zal hij slapheid of weifeling toe
laten, „zoais vroeger onder Smuts en
zelfs Hertzog het geval is geweest."
De „eiensoortige ontwikkeling", aan
welker laatste fase Malan en Strfj-
dom al hun krachten hebben gege
ven, wii hij vofeinden en behorend lot
het staatsDeefd van Zuid-Afrika ma
ken. Fas dan is votgens hem de toe
komst van het blanxe ras zeker ge
steld pas dan zulien de rechten,
welke geerfd zijn uit een rechteloze
eeuw, voor goed gehandhaafd kunnen
worden en gewaarborgd zijn.
„Als men beseft", zo heeft Verwoerd
verklaard, „dat de verschillende voor
schriften niet op zichzelf staan, maar
deel uitmaken van een breed opgezet
program, dan zal men begrijpen, waar
om net zo noodzakelijk is, dat er onder
geen omstandigneden van mag worden
afgeweken. Weliswaar zou het soms bil
lijk lijken dit te doen, maar men moet
aan üe consequenties van zulke afwij
kingen denken. Ais b.v. gevraagd wordt
om toestemming voor een zwarte advo
caat om zijn kantoor in een blanke kan
toor- of winkeibuurt te vestigen, dan
dient men te onthouden, dat dit soort
gelijke verzoeken tengevolge kan heb
ben van zwarte tandartsen, doktoren,
kappers, schoenmakers etc. En ais men
het beginsel van de wet op de Stede
lijke Gebieden ergens verlaat, dan
moet verwacht worden, dat de logische
consequentie daarvan is een algemene
doorbraak van dit neleid op een breed
vlak. De staat is niet bereid dat toe te
laten. Daarom zal ervoor gezorgd wor
den, dat concessies, die oppervlakkig
gezien billijk zouden kunnen schijnen,
tot hun logische consequenties worden
doordacht. Daarom neem ik het stand
punt in, dat de regering niet door af
wijkingen van haar beleid de deur mag
openen voor wanpraktijken, maar be
reid moet zijn, al lijkt dit aanvankelijk
hardvochtig, volgens duidelijke en hel
dere beginsels en een consequent pro
gramma tewerk te gaan. Tenslotte zal
dat, omdat er dan alleen zekerheid is
voor allen, blanken en niet-blanken bei
den, tot de beste toestand lelden."
(NADRUK VERBODEN)
SCHIPHOL, 18 juli Met twee uur
vertraging is mr. J. M. A. H. Luns,
gisteravond met het lijnvliegtuig van de
K.L.M. uit Genève op Schiphol terugge
keerd. De minister heeft daar tien da
gen de conferentie van de Economische
en Sociale Raad der V.N. (Ecosoc) bij
gewoond en keerde nu naar ons land te
rug voor de politieke consultaties, die
de zes ministers van Buitenlandse Za
ken der E.E.G.-landen vandaag in Den
Haag houden. Enkele uren vóór minis
ter Luns arriveerde kwam voor deze
besprekingen de Italiaanse minister van
Buitenlandse Zaken Segpi met het
K.L.M.-lijntoestel uit Rome op Schiphol
aan.
Morgen en woensdag zal minister Luns
in Brussel de vergadering van de
E E.G en de Euratom als voorzitter
leidén.' Donderdag keert hij terug naar
Genève, waar hij vrijdag een rede zal
houden op een internationale bijeen
komst waarvan de Nobelprijswinnaar
Noel Baker de voorzitter zal zijn.
Op uitnodiging van de Zwitserse re-
geriri' zal de minister gedurende het
weekeinde naar Bern reizen om daar
in zijn hoedanigheid van voorzitter van
de Twintig plus"-landen met de pre
sident van Zwitserland besprekingen te
voeren over economische problemen.
Daarna volgen tot slot nog twee dagen
in Genève waar hij weer de Ecosoc-
vergadering zal bijwonen. Omstreeks 27
juli hoopt hij naar Nederland terug te
komen.
(Van onze correspondent)
LEEUWARDEN, 17 juli Slechts
gekleed in een zwembroek en totaal
verkleumd zijn zaterdagavond de der
tienjarige Lieuwe Sjoerdsma uit Ter-
naard en de zestienjarige Broer Tien
stra uit Hantumhuizum van de Engels
manplaat op de Waddenzee gehaald. Zü
werden nog juist vóór de opkomende
vloed gered. De jongens hadden toen
bijna veertien uren op het wad rondge
dwaald. Zü waren bü een poging de
geulen over te zwemmen hun kleren
kwijtgeraakt en geraakten toen het don
ker werd geheel overstuur.
's Morgens half tien waren zü ten
oosten van het vissersdorp Wierum het
wad opgegaan voor het zogenaamde
botsteken. Toen zü 's avonds half ne-
fen nog niet terug waren, voer de red-
ingsboot „Insulinde" van Oostmahorn
uit om te trachten langs de geulen de
Engelsmanplaat (een zandbak tussen
Ameland en Schiermonnikoog) te be
reiken, waar men de jongens hoopte te
vinden. Terzelfdertpd gingen vanuit
Moddergat de vader van Lieuwe
Sjoerdsma en een tochtgenoot te voet
het wad op, terwül vanuit Wierum een
uit vier man bestaande reddingsploeg
hetzelfde deed. Beide groepen slaagden
erin de plaat te bereiken waarna men
met de jongens zo snel mogelfik de
Friese kust weer opzocht. Dat het zo
genaamde wadiopen een levensgevaar
lijke onderneming is, waaraan men
zich slechts onder ervaren leiding kan
wagen, heeft dit hacheiük avontuur an
dermaal bewezen.
Hare majesteit werd op het terrein
van de jachthaven van „De Kaag" in
Warmond begroet door de waarnemend
commissaris van de koningin in de pro
vincie Zuid-Holland, mevrouw mr. Chr.
A. de Ruyter-de Zeeuw en door de bur
gemeester van Warmond, jhr. mr. L.
M. E. von Fisenne en diens echtgeno
te. De burgemeester stelde een aantal
vooraanstaande figuren aan de koningin
voor. Tegen half drie gingen de vorstin
en de prinsessen Margriet en Marijke
met haar gezelschap aan boord van de
„Piet Hein", die onmiddellük via de
Warmonder Leede, Spriet en Laak koers
zette naar het Zweiland. Op enige af
stand volgde achter het koninklpke jacht
een bonte stoet van motorvaartuigen.
Vanaf balcons, terrasjes, achtertuinen
en bedrijfjes, merendeels aan de water
sport annex, alle versierd met vlaggen
en kleurige lampions, werd de koningin
door de bewoners toegejuicht. Wuivend
beantwoordde de vorstin, die gekleed
was in een biauw-groene japon en witte
hoed, de Warmondse begroeting.
Vóór de „Piet Hein" het Zweiland
opvoer begaf koningin Juliana zich
naar het bovendek, vanwaar zü over
de rietkraag van de Lakerpolder een
prachtig uitzicht had op de in af
wachting kruisende zeiljachten, die
zich in het Norremeer gereed hielden
voor de vlootschouw. Begroet door een
immens koor van scheepstoeters en
boordsirenes maakte het koninklük
jacht een rondgang langs de oevers
van het Zweiland, alvorens zijn lig
plaats te kiezen. Aangevoerd door de
Regenboog „Duke" van de nestor der
zeilers in deze klasse J. C. van der
Velde, kruisten daarop de honderd
zeiljachten, onderverdeeld in dertien
eskaders in de richting van het admi
raalschip, bü het passeren waarvan
elke klasse op haar eigen wüze aan
deel nam in het generaal saluut. Voor
de wind terugvarend ontplooiden val
ken- en vrüheidsjachten hun veelkleu
rige ballonfokkezeilen als een nieuwe
büdrage aan het feest van zon, water
en vlagvertoon, waarvan de koningin
zichtbaar genoot.
Opnieuw begroet door scheepshoorns
voer de „Piet Hein" daarna tot /oor de
aanlegsteiger van de Kaag-sociëteit. Op
de wal bood de jongste dochter van War-
mond's burgemeester, Beatrix von Fi
senne, hare majesteit een boeket bloe
men aan, waarna de overige bestuurs
leden van „De Kaag" en de voorzitter der
Kon. Verbonden Nederlandse Water
sportverenigingen, de heer E. Crone en
de burgemeester van Alkemade, E. J.
M. Kolfschoten door de voorzitter van
„De Kaag" aan de koningin werden
voorgesteld.
Bij de aankomst van de „Plet Hein"
in de gemeentehaven, stonden ouden
van dagen en de schooljeugd, enkele
jeugdverenigingen en een muziekkorps
ter begroeting opgesteld .Schoolkinde
ren onder leiding van zuster Lidewüde
zongen een tweetal liederen. Enkele spe
cifiek Warmondse produkten werden de
koningin aangeboden: een Leidse kaas,
en een boeket kleine gladiolen (gladio
lus nanus Warmunda). De vorstin on
derhield zich geruime tüd hartelijk met
de aanbieders van de geschenken. Daar
na begaf zü zich door een haag van
schoolkinderen en verkenners naar een
open hofauto waarin zü een langzame
rit maakte door het dorp. Tijdens de rit
werd zü toegejuicht door een grote me
nigte langs de route.
Uitgeleide gedaan door de waarne
mend commissaris van de koningin en
de burgemeester en diens echtgenote
vertrok de vórstin daarna naar het pa
leis Soestdük.
MIDDELBURG, 17 juli Twee jon
gens uit de Zeeuwse hoofdstad, de
twaalfjarige J. M. en de dertienjarige
P. v. D„ hadden zich enkele moeilük-
heden op school zo aangetrokken, dat
zü meenden er beter maar vandoor
te kunnen gaan. Dat deden ze op een
gestolen bromfiets. Ze reden eerst naar
Vlissingen, waar ze er nog een tweede
bromfiets bünamen, waarna zü geza-
menlük de Rüksweg in de richting Ber
gen op Zoom volgden. Bü Krabbendüke
lieten zü een defecte geraakte brom
fiets achter. De rit ging daarna via
Ossendrecht over de Belgische grens
naar Antwerpen. In Antwerpen hield
een agent van politie hen aan. Op het
politiebureau werd spoedig duidelük
wat de jongens op hun kerfstok had
den. Ze werden teruggebracht naar de
grens bü Ossendrecht en vandaar op
transport gesteld naar Middelburg.
MONNIKENDAM, 17 juli De 23-ja-
rige Amsterdammer J. Lautenbach, is
zaterdagmorgen in de Vestinggracht
verdronken. Een twaal-jarige jongen
S. Langenberg, vond het slachtoffer
nadat hü een hengel aan de waterkant
zag liggen. Toen hü de hengel opnam
zag hü bü het einde ervan het stoffelük
overschot in het water.
De autobotsing op de Vughterweg te
Don Bosch waarbij twee personen het
leven verloren, gebeurde in de nacht
van zaterdag op zondag. Even na mid
dernacht kwam een file auto's uit de
richting Vught, toen de bestuurder van
een volkswagen, de heer P. Winkens uit
Vught trachtte deze rü auto's in te ha
len. Hü zou daarbü met de grote snel
heid van 75 a 80 km hebben gereden.
Van tegengestelde züde naderde een
personenwagen, bestuurd door de heer
H. Merbelbach uit Hilvarenbeek.
W. trachtte weer in de file terug te
keren, hetgeen hem niet gelukte. Hü
slipte; kwam in botsing met de tegen
ligger en reed tenslotte tegen een boom.
Zowel de 29-jarige heer Merkelbach
als de naast hem zittende 57-jarige En
gelsman G. Wells uit Dartford (Kent)
waren op slag dood. Alle andere betrok
kenen bü deze aanrijding werden min
of meer ernstig gewond. Het waren de
echtgenoten van de beide overledenen;
het drie-jarig zoontje van de familie
Merkelbach, de chauffeur van de volks
wagen de heer P. Winkens, diens ver
loofde mej. F. v. Genugten uit Den
Bosch en de heer J. Dekkers uit Den
Bosch. Zü zün allen naar het zieken
huis overgebracht. Zondag werd daar
vernomen dat bü geen van hen levens
gevaar aanwezig werd geacht.
Zondagmiddag reed de heer V, uit
Geldermalsen in een volkswagenbusje
van de Fa. H. uit Culemborg op de
Rüksstraatweg onder Buurmalsen tegen
een dubbele lichtmast waarbü de 75-ja-
ripj mevr. v. M„ uit Geldermalsen dus
danige verwondingen opliep dat zü ter
plaatse overleed. Enkele andere inzit
tenden kregen beenbreuken en lichte
schaafwonden en werden naar het Bea-
trixziekenhuis te Culemborg overge
bracht. Hun toestand is niet levensge-
vaarlük.
Op de verkeersweg Ferwerd-Holwerd
is zaterdagmorgen de negenjarige Geit
Bakker uit Blüa om het leven gekomen.
Het jongetje reed met een vriendje
achter een combine en stak plotseling
met zün fiets naar links de weg over.
vuist op dat moment passeerde uit te
genovergestelde richting een personen
auto. Deze schepte het kind, dat een
eind over de weg werd geslingerd en
vermoedelük onmiddellük gedood is. De
personenauto ging door het krachtige
remmen twee keer over de kop. De be
stuurder zelf bleef ongedeerd.
Het. verkeersongeluk op Schouwen Dui-
veland op de Rüksweg tussen Oosterland
en Nieuwerkerk, heeft zondag het leven
gekost aan het 17-jarige Duitse meisje
Ursula Bruna uit Solingen. Zü reed als
duopassagiere op een bromfiets, die
door een autoscooter werd getrokken.
Zü werd van de bromfiets geslingerd en
sloeg met het hoofd tegen een in de
berm staand betonnen paaltje. Later is
zü in het ziekenhuis overleden. Haar
verloofde, die de bromfiets bestuurde,
brak een sleutelbeen.
Zaterdagnacht is de 19-jarige H. J.
van de Kieboom uit Halsteren op de
Beeklaan aldaar zo ongelukkig met zün
bromfiets komen te vallen, dat hü zeer
kort daarop overleedn.
Op de Rüksweg Utrecht-Amsterdam
vlak voor Utrecht is zaterdagmiddag de
auto van de heer W. Weverink uit Am
stelveen verschillende malen over de
kop geslagen. De heer Weverink liep
een Hersenschudding op, zün vrouw
brak beide benen en kreeg ook nog an
dere fracturen en hun zeventienjarige
dochter bleek een zware hersenschud
ding te hebben.
