ROXASECT
sfïssH
PRIKKEN
EN INSECTENBETEN
HOBBS
NEEMT VAKANTIE
V
Brug met vreemd kapitaal?
cCe. v£eMeéotc&
Burgemeester
A. Lockefeer
zegt: Ik blijf
vechten voor
schone zaak
Chefarine,.4'
Organisatie van Nederlandse
bedrijven in Nieuiv-Guinea
••■■nJ;, Ksf™ b!;'™n f
INSECTEN-VERDELGER
In Openluchtmuseum
Het aankijken waard
beroemde genees-
middelen in een
tablet doen won
deren!
tegen pijnen en
griep.
Katholieke Illustratie
Faillissementen in juli
WOENSDAG 17 AUGUSTUS 1960 PAGINA 9
Uweet toch, dat Hulst een stad is?
Burgemeester A. L. S. Lockefeer
stelt de vraag niet zonder enige
vrees, dat we van dit heuglijke feit
nog onkundig zouden zijn. Want hoe
wel het dorre stelsel der gemeente-
klassificatie aan de stadsrechtèn hun
betekenis heeft ontnomen, pleegt een
dergelijk in een ver verleden worte
lend privilege nog altijd aanzienlijk
tot de luister bij te dragen van de
plaats, die zich op het bezit hiervan
mag beroemen. Ook Hulst laat de
bezoeker omtrent dh punt niet lang
in het onzekere. Het stadje is slechts
toegangkelijk door een drietal forse,
de tijd trotserende, poorten, en de
imposante, hoog oprijzende wallen
v~V(T Hulst nog het aanzien van een
np? Prkte middeleeuwse veste. Bin-
Vi w ii h aanSenomen in de trotse
St. Willibrord-basiliek en daartegen
over een fraai gebouw, dat niet an
ders zijn kan dan het stadhuis van
Hulst. Hulst is onmiskenbaar een
stad dus, daarbij het culturele cen
trum van oostelijk Zeeuwsch Vlaan
deren, de stad van Reinaert de Vos
van Paulus en Cornelis de
door
EDWARD STREETER
Eenzelfde stof (histamine) veroorzaakt het
gevoel van branderige jeuk.
|M
laat géén vlekken na
radicaal en snel
frisse geur
IN DE VOORDELIGE, ORANJE SPUITBUS
Reinaert de Vos placht zijn biecht te belijden aan Grimbeert de Das. Daarom
heeft burgemeester Lockefeer van Hulst zich maar tussen beiden in geplaatst in
de hoop er nog iets wijzer van te worden.
1,3', dit laatste even te verduidelij-
gebroeders Cornells en Paulus
hel einHWaren sftüldors, die beiden op
Hulsf JIk Va" zestiende eeuw te
geboren werden. Zonder dat ze
nu meteen tot het kaliber van een Ru
bens gerekend kunnen worden, hebben
ze toch zeer verdienstelijk werk gele
verd en Hulst gaat er prat op zich
van deze Vlaamse meesters de geboor
teplaats te kunnen noemen. In de raad
zaal van het stadhuis hangt van Cor
nelis een panorama van Hulst ,,uit lief
de gemaakt en gegeven aan de stad tot
eeuwige memorie". Dat „eeuwig" legt
de gemeente derhalve de dure plicht
op om het schilderstuk de eeuwen door
gaaf te bewaren en het plan bestaat
dan ook om Cornelis' edelmoedige ge
schenk binnenkort aan een ingrijpende
restauratiebeurt te onderwerpen, waar
moe een bedrag van 4000 gemoeid
Zal zijn.
Maar daarnaast is nog op andere
wijze de nagedachtenis van de twee
Hulster schilders geëerd en wel met een
tentoonstelling, die dezer dagen door
Zeelands commissaris, jhr. mr. A.
F. C. de Casembroot, is geopend.
Uit Nederland, maar vooral uit Bel
gië heeft men zoveel mogelijk wer
ken van de gebroeders De Vos bij
eengegaard tot een totaal van 17
stuks, zodat een zeer interessant over
zicht is verkregen van beider oeuvre.
Hun kwaliteiten en onderwerpen lo
pen sterk uiteen. Cornelis legde zich
meer speciaal toe op de portretkunst
en koos zijn figuren uit de gegoede
burgerij, terwijl hij de adel en de
hoogwaardigheidsbekleders, zich be
wust van zijn beperkingen, gaarne
overliet aan Rubens en Van Dyck.
Paulus de Vos daarentegen is on
stuimiger van aard, maar bepaalt
zich in zijn werk slechts tot stillevens,
jachtscènes en diertaferelen. Baan
brekers in de schilderkunst kan men
de twee gebroeders De Vos moeilijk
noemen, maar zij passen volkomen
in de Vlaamse traditie en als zoda
nig strekken zfl mede hun geboorte
plaats Hulst tot eer, zij het dan, dat
hun arbeidsterrein meer gelegen was
in de streek rond Antwerpen, waar
zij later woonachtig waren.
Uiteraard ziet burgemeester Locke
feer in de expositie een mogelijkheid
om de betekenis van zijn stad weer
wat meer naar buiten uit te dragen.
Dat hoort immers zo in deze tijd van
public relations. Gelukkig verslingert
Hulst zich niet aan buitensporigheden
om de aandacht van de wereld op zich
te vestigen, en het getuigt eerder van
goede smaak om dit doel te bereiken
door middel van culturele manifesta
ties, zoals deze tentoonstelling en zoals
de academische zittingen waarin ge
leerden zich verder verdiepen in de
betekenis van de fabuleuze schelm
Reinaert de Vos. Maar, zo begrijpen
wjj uit de woorden van de burgemees
ter, het is Huist er vooral om te doen,
dat Zeeuws Vlaanderen door de rest
van Nederland niet langer wordt be
schouwd als een soort quantité neglige-
able, een appendix als gevolg van zijn
geografische bepaaldheid. Nog altijd
immers blijken grote groepen Neder
landers dit merkwaardige overzeese
gebiedsdeel als een ontoegankelijk, on
herbergzaam waddengebied te be
schouwen, door hun houding de Belgen
aanmoedigend om zich des te intenser
met Nederlands Vlaanderen bezig te
houden: de grond is voor een groot
deel in buitenlandse handen en de in
dustrie, voornamelijk geconcentreerd
langs het kanaal Terneuzen- Sas van
Gent, werkt maar ten dele met Neder
lands kapitaal. Deze ontwikkeling zal
niet gemakkelijk te keren zijn Tenzij,
en hier berijdt de heer Lockefeer zijn
geliefde stokpaardje, er letterlijk en
figuurlijk een brug geslagen zai wor
den tussen Zeeuws Vlaanderen en ove
rig Nederland.
Want begrijp goed, aldus de burge
meester, dat Zeeuws-VIaanderen van
«et Deltaplan niets te verwachten heeft,
"et zal, integendeel, zijn isolement nog
sterker gaan voelen, wanneer de rest
van Zeeland nauwer aan het totaal zal
zijn aangehecht.
Schone zaak
Wat is er momenteel in dit opzicht
gaande? Helaas weinig dat de moeite
van het vermelden waard is. Maar
denk daarom niet, dat Zeeuws Vlaan
deren het er bij laat zitten. Na de actie
voor de vrije veren is er een betrek
kelijke stilte ingetreden. Aan de be
faamde en ook wel enigszins beruchte
tocht naar Den Haag heeft burgemees
ter Lockefeer niet deelgenomen. Hij is
rustig thuisgebleven, en ieder die hem
kent, weet, dat deze geboren en geto
gen Vlaming hoe strijdlustig ook van
natuur weinig op dergelijke emotione
le overredingspogingen gesteld is. Hij
verwacht meer van redelijk overleg en
op dit punt is hij volhardend genoeg.
,,Ik leg het hoofd niet in de schoot.
Is het niet een schone zaak om oor
te vechten?" Hij speelt zelfs met de
gedachte om met eigen kapitaal de zo
begeerde oeververbinding tot stand 4e
brengen en propageert dit idee ook in
België, waar de industriegebieden rond
om Antwerpen en St. Niklaas en zelfs
in Noord-Frankrijk steeds dringender
de behoefte voelen aan een meer recht
streekse verbinding met Zeeland en
Holland. En zo kan het nog wel eens
gebeuren, dat Belgische en Zeeuws-
Vlaamse particulieren een werk ter
hand nemen, dat de Haagse departe
menten hebben veronachtzaamd als
zjjnde van geen betekenis.
Maar hoe dan ook, de burgemeester
van Hulst ontveinst zich niet, dat er
nog heel wat water door de Schelde
zal stromen voordat Zeeuws Vlaande
ren tot een volwaardig gebiedsdeel van
Ned.erland zal zijn gepromoveerd. Post-
huum zullen de gebroeders De Vos nu
hun cultureel aandeel bijdragen in de
taak om opnieuw de belangstelling der
Nederlanders te wekken voor dit won
derlijk vreedzame land van ons eigen
Vlaanderen, dat ondanks zijn sterke
verwantschap met België zich toch ge
heel en al met Nederland verbonden
voelt.
Op onze wandeling door Hulst moch
ten wij ons verheugen in het gezelschap
van de heer P. Brand, wethouder van
de stad en een voortreffelijk gids, die
al zijn vrije tijd benut om zich diep
in stoffige archieven te storten en daar
uit de meest belangwekkende vondsten
te voorschijn haalt. We kunnen u het
laatste opzienbarende nieuws meede
len, dat de heer Brand tijdens een re
cente speurtocht ergens in Gent heeft
blootgelegd.
Iedereen kent de geschiedenis van
het turfschip van Breda. Welnu, deze
s*ad zal zich om dit historische voor
val niet zozeer meer op de borst kun
nen slaan nu de heer Brand heeft ont
dekt, dat Hulst reeds in 1491 op
soortgelijke wijze is veroverd en
daarmee in dit opzicht de primeur
mag wegdragen. Soldaten van jMaxi-
miliaan van Oostenrijk wisten in dat
jaar namelijk de stad binnen te drin
gen in enkele schepen, die beladen
waren met levensmiddelen waaron
der zich het krijgsvolk schuil hield.
Dobbele poort
De heer Brand kon ons zelfs nog de
haveningang tonen waar zich destijds
deze gecamoufleerde intocht heeft vol
trokken, aangezien juist op dit punt de
laatste jaren een bijzonder interessant
opgravingswerk wordt verricht, waar
Dit gedeelte van de Dobbele Poort van Hulst is al bijna geheel ontgraven en
gerestaureerd. Op een der muren treft men de herkenningstekens aan van de
metselaar, tekens, die hun oorsprong vinden in de runentijd.
men een groot deel van de zogeheten
dobbele poort" wil blootleggen. Meer
dan drie eeuwen heelt di* enorme
bouwwerk, dat eertijds door een tijd
genoot als „zwaer ende konstrijck" is
beschreven, onder de grond gezeten,
deel uitmakende van de unieke vvailen-
gordel rondom Hulst. Op instigatie van
de heer Brand is drie jaar geleden de
ontgraving ter hand genomen en hij
heeft hiervan nog geen ogenblik spijt
gehad. Hij deed, naarmate het bouw
werk vrjj kwam, de ene ontdekking ra
de andere, en het is wel zeker, dat
deze gecompliceerde poort, waarin
twee landwegen en een haventoegang
moesten worden gecombineerd, in zijn
soort enig is te noemen. Grote gedeel
ten kwamen gaaf te voorschijn, zoals
de 30 meter lange overwelving van het
water met daarin nog een vluchtgang
van 23 meter. Even verder wenkt de
heer Brand ons geheimzinnig om hem
te volgen en spoedig dalen wij een smal
le trap af tot wij ons bevinden in een
cylindervormige ruimte, die onze gids
beschouwt als een oude kerker. Die
hier binnenging, moest alle hoop vp
ontsnapping wel laten varen, maar de
heer Brand wijst ons er op, dat de bo
dem van deze sombere put nog wel
een meter dieper ligt. Andere gedeelten
van het bouwwerk, dat ongeveer van
1525 tot het begin der zeventiende
eeuw heeft dienst gedaan, moeten nog
minstens drie meter worden ontgraven.
Over drie jaar, zo verwacht de heer
Brand, zal de Dobbele Poort van Hulst
weer als een kostbare laat-middeleeu-
se schat geheel aan de bodem zijn ont
rukt.
Op de wallen
Een deel van het in vroegere staat teruggebrachte ravelijn (rechts op de foto) met de daarbij behorende contrescarpe,
de versterkte binnenglooi ing van de vestinggracht (links).
Natuurlijk zijn we ook op de Wallen
geweest, vanouds een der voornaam
ste attracties van Hulst. Ter lengte van
vier kilometer slingeren zij zich als
een zetting van smaragd rondom het
stadje heen, bekroond met hoog ge
boomte. Hun aanvankelijk defensieve
taak is gaandeweg een recreatieve
geworden, maar wethouder Brand
van wie een verre voorvader, in de
zestiende eeuw, in Hulst de functie van
schepen uitoefende heeft er aardig
heid in gevonden om een deel van de
wallen in hun vroegere staat terug te
brengen, d.w.z. compleet met ravelijn,
een soort voorpost in het water, en
contrescarpe, de buitenste linie om be
legeraars aan te vallen. De uitvoering
is dermate geslaagd, dat regelmatig
studenten aan de Hogere Krijgsschool
te Den Haag in Hulst op bezoek ko
men om zich van de vroegere verde
digingsmethoden op de hoogte te stel
len. Maar ondanks deze relieken aan
een ver verleden, toen de geschiedenis
rondom Hulst inderdaad wel bijzonder
roerig heeft huisgehouden, is het
Zeeuws-Vlaamse .stadje nu een toon
beeld van vreedzame rust en gastvrij
heid. Al is de burgerij weer in een
mum van tijd voor de strijd gegord,
wanneer Zeeuws-VIaanderen nog vr -
der in het isolement dreigt te worden
gedreven.
HANS STEVENS
ST. PAUL DE VENCE, 16 aug. (Upi)
De Franse filmregisseur, André Cayatte,
is bestolen van 60.000 nieuwe frank
(45.000 gulden) aan juwelen en 3.000
frank aan contanten. De diefstal werd
gepleegd in zijn villa aan de Franse
Rivièra.
VT aast de vreugde
Wjf j_ en het genot van
Tl zomer en valcan-
ji tie brengt deze tijd voor
af al voor de kleinere
|J onervaren kinderen
ijl licht ongerief met zich
IV mee in de vorm van de
_X-'\ steken en prikken van
doornige struiken en
N brandnetels, terwijl in-
sectenbeten het humeur
van een kind en ook wel
eens van een volwassene kunnen be
derven. Ernstige verschijnselen zijn
gelukkig zeldzaam, zij vereisen me
disch ingrijpen. Het is algemeen be
kend dat de reactie op een insec-
tenbeet zeer verschillend kan zijn,
afgezien van het feit dat sommige
mensen nooit, anderen daarentegen des
te vaker slachtoffer zijn van vlooien,
muggen en dergelijke kwelgeesten.
Mogelijk spelen specifieke lichaams
geuren een rol bij de selectie die de
parasieten maken. Ook de reacties
zijn zeer verschillend. De ene mens
krijgt na één muggebeet een flinke
zwelling, een ander merkt nauwelijks
iets als hij meermalen wordt gesto
ken.
Merkwaardig is nog, dat uiteen
lopende oorzaken, zoals eten van
aardbeien, aanraken van brandnetels
en enkele harige rupsensoorten, ste
ken van een mug, mier of bij een
zelfde onaangenaam gevolg hebben,
namelijk een branderig jeukend, als
regel weinig opvallend bultje (gal
bult). Het staat vast dat één bepaal
de stof in het lichaam hiervoor ver
antwoordelijk is. Na het contact met
of het inbrengen van de schadelijk
heid reageer! hel lichaam met de
plaatselijke vorming van een gerin
ge hoeveelheid van deze stof (hista
mine). Bij sommige mensen die
„overgevoelig" zijn kan het lichaam
zelfs reageren met de vorming van
een zo grote hoeveelheid histamine,
dat deze stof, met het bloed door het
lichaam gevoerd, zich niet beperkt
tot het galbultje maar algemene ver
schijnselen veroorzaakt.
De aard van de in de huid ge
brachte schadelijkheid kan dus ver
schillend zijn. De bij brengt het zo
genaamde apitoxin in het steekwond-
je (apis bij, toxine gifstof), de mier
het mierenzuur. De meeste van
Advertentie
Produkt
M.-' »HiiiM-OurnA»
Vertaling:
F. A. BRVISKLAVS
70
Meneer Hobbs schudde het hoofd en vervolgde zijn
weg. Hjj begreep vrouwen nu eenmaal niet, begreep
niet waar ze heen wilden. Ook begreep hjj niet, hoe
ze het klaar speelden om je zo'n schuldgevoel te gé
ven zonder eigenlijk iets te zeggen.
De grote strook strand was verlaten. Een land
wind had de zee glad gemaakt op de kleine golfjes
na, die slaperig braken op het terrasgewijze aflo
pende zand. En het geluid, dat ze daarbij maakten,
was als de ademhaling van het een of andere water
monster. Een halve mijl verder, waar de bocht van
de baai een zanderige landtong vormde, zat een
troep meeuwen roerloos te soezen in de zon.
Meneer Hobbs trok zjjn zwembroekje aan en pro
beerde zjjn geluk als hengelaar. Hjj stond op het af
hellende strand genietend van het zacht op hem toe
rimpelende water, dat 'n ogenblik later weer langs
zijn benen wegstroomde, terwijl het zand koesterend
rond zjjn hielen wervelde.
Hjj hoopte, dat zijn ljjn niet zou bljjven haken. De
kust hier was bezaaid met zijn verloren gegane dob
bers en haken en hjj was nu aan zjjn laatste toe.
Toen hjj de lijn weer uitwierp, remde hjj niet tijdig
met zijn duim af en de boel raakte in de knoop. Hij
liep achteruit verder het strand op, ging op een stuk
hout zitten en begon aan het langdurig karwei om
dc ljjn weer uit de knoop te halen.
Het was een leljjk-ingewikkeide knoop en het kost
te hem meer dan een half uur, voordat hjj de zaak
weer in orde had. Toen, met zjjn lijn netjes opgerold,
liep hjj opnieuw naar de rand van het water. Iets
dieper de zee in was een vlucht sterntjes bezig ...et
rondcirkelen en duiken. Er moest daar iets onder de
golven verscholen liggen, maar hjj zou daarvoor zjjn
ljjn ver moeten uitwerpen. Meneer Hobbs nam zjjn
maatregelen met grote zorgvuldigheid. Hjj zwaai
de zjjn hengel als een zweep. De ljjn schoot uit. Er
knapte iets af. De losgeraakte dobber schoot het wa
ter in en kwam met een plons midden tussen de vo
gels terecht. Langzaam rolde meneer Hobbs zqn doel
loos geworden ljjr weer op. Hjj deed het zonder ver
drietigheid. Het was een gepast en dramatisch eind
van het hengeiseizoen.
„Wil je me de kleren geven, die je niet meer
draagt? Dan kan ik ze inpakken," zei mevrouw
Hobbs.
Meneer Hobbs stond in de deur van zijn ondiepe
hangkast en overzag zjjn garderobe. De meeste cos-
tuums, die daar over de kleerhangers van verbo
gen jjzerdraad hingen, waren niet van hun plaats
geweest sinds hjj ze uitpakte. Hjj had zoveel zorg en
aandacht besteed aan zjjn zomeruitrusting, dat het
ongelofelijk was, dat hjj er zo weinig gebruik van
gemaakt had. Hjj haalde zjjn smoking te voorschijn.
Waarom had hjj die in 's hemelsnaam meegenomen?
Of die vier linnen pantalons in sportieve kleuren? Of
die gestreepte blazer? Of dat prachtige strandpak.
Die colberts had hjj meegenomen „voor het geval,
dat".Ja, voor welk geval? Zijn dassen hingen daar
nog voor het merendeel ongebruikt, precies zoals zijn
vrouw ze daar vjjf weken geleden over een haak ge
hangen had. Hjj bukte zich om zjjn schoenen voor
de dag te halen. Waarvoor had hjj die toch gekocht?
Tot zjjn ontsteltenis ontdekte hjj, dat ze onder de
schimmel Zciten
Wat had hjj zich eigenljjk van Grey Gables voorge
steld? En toch, nu hjj voor het probleem was ge
plaatst om mevrouw Hobbs enkele van die nutteloze
zaken te laten inpakken, vond hjj het moeilijk
een besluit te nemen. Hjj had nog een lang week
end voor de boeg. Iedereen zou zich op z'n Paasbest
kleden. Verschillende dingen nam hij uit de kast.
schudde daarna het hoofd en hing ze weer terug.
„Dat is ongeveer alles, wa: ik je nu al kan laten
inpakken," zei hjj. Hjj legde verscheidene dassen,
zjjn smoking, een trui met een gat in de elleboog en
een gehavend paar gymnastiekschoenen op mevrouw
Hobbs' bed.
„Maar wat wil je in 's hemelsnam aanvangen
met die kast vol rommel, die je de hele zomer niet
gebruikt hebt?"
„Daar is niets bjj, wat ik gedurende het weekend
misschien niet nodig zal hebben," zei meneer Hobbs
vastberaden.
Meneer en mevrouw Hobbs stonden op een stamp
vol grasveld te praten met een groepje mensen. Het
was de laatste van de Labor Day cocktail parties.
De gasten zagen er vermoeid en overspannen uit,
als soldaten, die te lang in 't veld zjjn geweest en
hoognodig in het achterland op verhaal moeten ko
men.
De gezichten rond meneer Hobbs waren hem
vaagbekend, maar hjj slaagde er nooit in om ze
thuis te brengen en hjj deed er ook al sinds lang geen
moeite meer voor. Mevrouw Hobbs maakte zijn ver
zuim méér dan goed. Ze scheen instinctief te weten,
wie iedereen was en de meest ingewikkelde fami
lierelaties waren een open boek voor haar.
Het resultaat was, dat haar conversatie na één
van die partjjen meneer Hobbs' verwarring meestal
nog groter maakte.
„Zag je Lucy Spendgall?" vroeg ze bijvoorbeeld
zo ineens zonder enige aanleiding. „Dat is nu dat kind
dat met Jane's vriend, Harry Cramer, gaat trouwen."
„Lucy Spendgall? Wie-bedoel je?" vroeg meneer
Hobbs.
„Och, je weet wel. Dat aardige blondje in dat zi-
geunerinnepakje.
„Ik heb niet op haar gelet," zei meneer Hobbs.
„Maar man, je hebt meer dan een half uur lang
met haar staan praten. Ze logeert bij de Randolphs.
Ze is nog zo'n halve nicht vai. mevrouw Randolph."
„Wie zijn de Randolphs?"
„Lieveling, doe niet zo achterlijk. Dat waren de
mensen, die de party géven."
„Hoe bestaat het!" Meneer Hobbs deed, alsof zjjn
vrouw iets heel merkwaardigs had ontdekt.
,,Je moet je de Randolphs toch nog herinnerren!
Marion Randolph is de beste vriendin van Emily
Grosbeck."
Emily wie?"
En zo- ging het dan verder.
Maar 's avonds, toen ze langs de Cliff Road naar
Grey Gables terugreden, waren ze stil.
„Ik ben doodop," zei mevrouw Hobbs eindeliik.
„Ik ook," beaamde meneer Hobbs. „Ik denk, dat
ik nog een glas melk drink, als we thuis zjjn,
en dan met een boek naar bed ga."
„Ik ben in elk geval tè moe om nog iets van eten
klaar te maken,"'zei mevrouw Hobbs. „Iedereen is
trouwens uit behalve de kleintjes en die arme Jane."
„Ik heb al genoeg sandwiches gegeten bij de
Churchills."
„De Randolphs, man, niet de Churchills."
Mevrouw Hobbs leunde achterover in de kussens.
,,'t Is een prettige vakantie geweest," zei ze, terwijl
ze met dromerige blik uitkeek over de hei en de
zee naar de rode wolkenbank, waarachter het laat
ste zonlicht verdween.
(Wordt vervolgd)
deze stoffen reageren zuur waaruit
volgt dat ze door alkali geneutrali
seerd zouden kunnen worden en de
vorming van (meer) histamine
wordt tegengegaan. Het is een wat
simplistische redenering en het is mij
niet bekend of dit nog lukt nadat de
gifstof in het; steekwondje in de huid
is gebracht. Een ervaringsfeit is ech
ter dat een druppeltje ammoniak of
even inwrijven met een vochtig ge
maakt stukje huishoudzeep snel ver
lichting kan brengen.
Ais de steek niet vers meer is helpt
deze eenvoudige behandeling meestal
niet meer. Dan lukt het vaak nog het
hinderlijke effect van het histamine
tegen te gaan door een weinig van een
zogenaamde anti-histaminezalf op
het plekje t_ wrijven. Een dergelijke
zalf is bij de apotheker verkrijgbaar.
Na een bijensteek moet men er op
letten of de angel nog in de huid
zit en deze zo nodig verwijderen, om
dat er anders een ontsteking ter
plaatse kan ontstaan.
anzelfsprekend geldt ook hier
weer dat voorkomen beter is
dan genezen. Waar het steken
door bijen of wespen betreft kan al
leen voorzichtigheid helpen. Vooral
deze insecten niet verschrikken: zij
steken zelden of nooit als zij niet be
laagd worden.
Over het bestrijden van muggen
zijn dikke boeken geschreven. Som
mige muggensoorten zijn namelijk
overbrengers van ziekten, o.a. mala
ria, gele koorts. In ons land gaat
malaria gelukkig een zeldzaamheid
worden, hoewel hier en daar een spo
radisch geval gemeld wordt. Dit be
treft dan meestal mensen die in de
tropen zijn geweest. Vóór de laatste
oorlog was malaria in Amsterdam
Noord bijvoorbeeld geen zeldzaam
heid. Bij de muggenbestrijding gaat
het er om de broedplaatsen te ver
nietigen, hetgeen soms zeer ingewik
kelde problemen schept, omdat elke
muggensoort er een heel eigen broed-
gewoonte op nahoudt. Deze bestrij
ding is voor en individu niet goed
mogelijk en weinig zinvol. Gelukkig
is het voor het individu wel mogelijk
muggen van zich af te houden met
geurtjes waar dit beestje niet van
houdt. Er bestaan verschillende
ARNHEM, 17 aug. In het Neder
lands Openluchtmuseum, dat, weer of
geen weer, jaarlijks door honderddui
zenden toeristen wordt bezocht, is in
het Schoenmakershuisje van de Zaanse
Buurt een kleine tentoonstelling inge
richt onder de titel: Het aankijken
waard. Deze naam is ontleend aan een
onlangs te Amsterdam verschenen
boekje van drs. J. de Kleyn, conser
vator van de afdeling Realia. Het be
vat 64 afbeeldingen en beschrijvingen
van voorwerpen van ambacht en huis
vlijt uit het bezit van het museum. De
meeste van deze stukken zijn op de
tentoonstelling aanwezig. Ook op een
tweede boekje, ditmaal door het Open
luchtmuseum zelf uitgegeven, wordt op
deze tentoonstelling de aandacht geves
tigd. Er worden nl. verschillende daar
in beschreven handwerktechnieken ge
demonstreerd, die in het boekje (van
Maria van Hemert) worden geanaly
seerd.
vluchtige oliën met een min of meer
doordringende geur die voor korte of
langere tijd een vrijwel afdoende be
scherming biedt. De ook voor de mens
soms wat penetrante geur moet men
dan maar voor lief nemen. Bekende
voorbeelden zijn de citronelolie, die
uit een tropische grassoort wordt be
reid, eucalyptusolie, kajoepoetiolie.
Deze zijn bij de apotheker of een goe
de drogist verkrijgbaar.
S.
(Advertentie)
Elke woensdagmiddag stroomt de
grote gehoorzaal van de Ludwig-Maxi-
milianum-universiteit te München vol.
Romano Guardini spreekt. De Katholie
ke Illustratie van deze week wijdt een
interessant artikel aan deze grote ge
leerde en priester, die in vroegere tjj-
den waarschijnlijk al bij het leven als
kerkvader vereerd zou zijn. Het Jour
naal van deze periodiek munt steeds
weer uit door zijn actualiteit. De ver
dienste ervan is, dat de redactie tel
kens beslag weet te leggen op niet eer
der in de dagbladpers verschenen foto's.
Sport in opkomst, waarvoor een eigen
plaatsje is ingeruimd, eveneens ver
lucht met boeiende actiefoto's is water
skiën. Rogier van Aerde vertelt er het
fijne van. Tenslotte een fotoreportage
over het moderne Japan. De jeugd van
dit land blijkt steeds meer de ogen te
richten op het westen. Alleen de ondoor
grondelijke glimlach blijft.
Het totaal aantal uitgesproken failisse-
menten in de maand juli 1960 bedraagt
119 (in juli 1959 132) te verdelen als
volgt: In de provincie Noord-Holland
(exclusief Amsterdam) 19 (18), Amster
dam 22 (18), Zuid-Holand (exclusief
Den Haag en Rotterdam) 15 (25), Den
Haag 7 (8), Rotterdam 9 (15), Utrecht
4 (5), Gelderland 7 (13), Noord-Bra
bant 13 (12), Limburg 6 (3), Zeeland
4 (1), Friesland 1 (3), Groningen 1 (7),
Drente 3 (2), Overijssel 8 (2). Het totaal
aantal uitgesproken failissementen van 1
januari 1960 t.m. 31 juli 1960 bedraagt
1042 (932).
IIOLLANDIA, 16 aug. Naar de
Nieuw-Guinea Koerier verneemt is te
Hollandia een organisatie van het be
drijfsleven geconstitueerd, waaraan de
benaming is gegeven van „Vertegen
woordiging Particulier Bedrijfsleven in
Nieuw-Guinea".
Tot deze organisatie zijn tot dus
verre toegetreden de Kon. Paketvaart
Maatschappij, de Nederlandse Handel
Maatschappij, Expeditie- en Veem-
bedrijf „Nieuwenhuijs", de Hollandse
Betonmaatschappij, de Amsterdamse
Ballast Maatschappij, de Industriële
en Aannemingsmaatschappij V.A.M..
de „Aannemersbond", de Nigimij., de
Pacific Import Maatschappij, De Kon.
Rotterdamsche Lloyd, de Stoomvaart
Mij. Nederland, Oranje-Garage, Tech
nisch Bureau Geveke en Co., Engle-
bert, Blom en Van der Aa, Handels
vereniging „Hollandia", Shell Nieuw-
Guinea en Lindeteves Jacoberg.
Het voorzitterschap van de organisatie
berust bij de heer Th. Hut, algemeen
vertegenwoordiger van de K.P.M., ter
wijl de heer J. H. van Rongen, manager
van Englebert, als plv. voorzitter zal
optreden. Het kantoor van mr. J. O. de
Rijke is met het secretariaat belast.
Het blad herinnert eraan, dat de di
recteur van Economische Zaken een
contactorgaan gouvernement bedrijfs
leven heeft ingesteld. Op de vraag van
de heer Th. Hut of er enig verband be
staat tussen dit contact-college en de
bovengenoemde, pas opgerichte van het
bedrijfsleven, zei deze, dat de twee li
chamen volkomen van elkaar staan. Zij
het, dat de leden van het contactorgaan
die het bedrijfsleven vertegenwoordi
gen voortkomen uit de nieuwe organi
satie.
De vertegenwoordiging van het parti-
kan beschouwd worden als het gezag
hebbende lichaam waar ieder die de
culiere bedrijfsleven in Nieuw-Guinea
mening van het bedrijfsleven wil ver
nemen terecht kan.
De betekenis van het contactorgaan
is vooral, dat met betrekking tot over
heidsmaatregelen die de belangen van
het bedrijfsleven raken, eerst door de
overheid overleg kan worden gepleegd
met vertegenwoordigers van het geor
ganiseerde bedrijfsleven.
De heer Hut legde er de nadruk op,
dat de nieuw gestichte organisatie van
het bedrijfsleven voor uitbreiding vat
baar is. Reeds zijn de N.N.G.P.M. te
Sorong en Hoeks Zuurstoffabriek in
Manokwari uitgenodigd om toe te tre
den, terwijl waarschijnlijk ook de Imex
in Zuid-Nieuw-Guinea een uitnodiging
daartoe zal ontvangen.
HULST, stad van Reinaert,
Jf BH I van Cornelis en
feid Paulus de Vos
