Zeventig ponny s: de grazende trots
van een liefhebberende bollenkweker
Woelig en dartel leven rond de „Rusthof
m
verzameling in Huis Van Looy
D
A. VAN DER VELDT, 25 jaar
Scheepswerf Akerboom
bestaat honderd jaar
DOOR EEN ZATERDAGSE BRIL
II
OP DE GRENS VAN HEEMSTEDE EN BENNEBROEK
MODERNE KUNST IN HAARLEM
Aanwinsten van gemeentelijke
Schade aan Ned.
legatiegebouw
vergoed
Gezichtsvermogen
van schepelingen
lid van de Haarlemse raad
Hartelijk en heftig man, die bij
zijn iverkde mens voor ogen houdt
29 AUGUSTUS IN LISSE
Weerspiegeling van
actueel kunstleven
Na voorval in Djakarta
op 6 mei
Professoren naar zee
In de politiek
Provinciale Staten
Achter de schennen
SLEUTEL WEG
ZATERDAG 20 AUGUSTUS 1960
PAGINA 3
HEEMSTEDE 20 augustus
Bloembollen exporteren en pony's
fokken deze merkwaardige
combinatie heeft de bollenexpor-
teur J. W. J. van Biezen tot stand
gebracht, nadat hij zijn leven lang
„in de bollen" had doorgebracht.
Terwijl de bloembollenexport het
bedrijf vormt van de 53-jarige
heer Van Biezen, mag men zijn
pony's zien als zijn liefhebberij.
Op de sappige weiden van de
boerenhofstede „Rusthof" op de
grens van Heemstede en Bene
broek grazen de 71 pony's
Dartmoors en Shetlands waar
onder zich twintig veulens bevin
den, die in het voorjaar van 1960
in Heemstede het levenslicht aan
schouwden. De paardjes zijn de
trots van de heer Van Biezen, die
zo maar voor zijn plezier met het
fokken van pony's is begonnen en
in de korte tijd dat hij hiermee
bezig is, zich thans de eigenaar
mag noemen van een der grootste
ponyfokkerijen in den lande.
Liefhebbers genoeg
ZAADHANDEL JAN R00ZEN
ALLES VOOR UW TUIN
TR0UPIN
voor alle natuursteen zoals
grafwerken enz.
Deskundigen toetsen
eisen aan praktijk
«/h F0RTGENS& Zn KONINGSTRAAT 14
„DE SLEUTELSPECIALIST"
Adres aan regering
Soepele toelating
spijtoptanten bepleit
IIIIKIIIIIIIIIIItlllllJ
I111 III I1111II1111 i 111
De omstandigheid dat de heer Van
Biezen meer met dieren heeft omge
gaan, zal er niet vreemd aan zijn dat
h\j met zijn pony's zo goed overweg
kan. Toen in de oorlogsjaren de bollen-
export lam gelegd werd, Kocht hij een
boerderij in de Haarlemmermeer en
het werk van de boer ging hem zo
goed af, dat het scheen, alsof hij nooit
anders had gedaan. Na de oorlog zei
hij het boerenleven weer vaarwel. Het
bollenvak ging weer „draaien" en de
drukke zaak in Hillegom eiste alle aan
dacht op van de heer Van Biezen,
die op zijn reizen door het zuiden van
Engeland dikwijls met bewondering
keek naar de grazende pony's op de
onafzienbare heidevlakten van Dart-
lïioor.
ee?6! verlangen naar het bezit van
leeoS,'8en Ponystal groeide bij de Hil-
zae hi?e hohenexporteur en tenslotte
iangense1e m„°selÜkhei(i om zijnver-
Vprhiiicrf kunnen verwezenlyken.
stede werd .Hi!leg°m naar Heem
hof" e'§enaar van „Rust-
i5 v,' een weüand van ruim
13 hectare een ideaal oord zou vor
men als een verblijfplaats voor po
ny s.
„De bollen begonnen me eerlijk ge
legd een beetje de keel uit te hangen",
vertelde de heer Van Biezen, terwijl
wil een praatje met hem maakten in
de salon van zijn comfortable woon
ark „Ponyvista", van waaruit men een
Prachtig uitzicht heeft op bos en wei
land. „Ik ergerde me aan vele dingen
'h het bloembollenvak, dat voor drie
kwart gedeelte bestaat uit een papie
renrompslomp waar je duizelig van
¥n om mÜn aandacht ook eens
ui7\,,an-ii5 zaken te kunnen besteden.
J vorig jaar in Nederland
tien Shetlandpony's, waaraan ik zo-
veel plezier beleefde, dat ik later nog
eens 45 Dartmoors per KLM-vliegtuig
uit Engeland liet overkomen. Het is
een liefhebberij, waar wel wat geld in
gaat zitten, maar ik heb 't er graag
voor over.
Af en toe doet de heer Van Biezen
wel eens een paardje van de hand. Er
zijn liefhebbers genoeg en omdat er elk
jaar weer genoeg veulens zullen bijko
men, moet de „stal" enigszins op peil
worden gehouden. Op stal staan de po
ny's overigens nooit. Ze zijn tegen alle
weersomstandigheden opgewassen en
of het nu regent, vriest of sneeuwt, op
de wei voelen de paardjes zich in hun
element.
Terwijl we in de „Ponyvista" van
een kop „Engelse" thee genoten, brak
door het grauwe wolkendek de zoveel
ste bui augustusregen los. Op de wei-
dé rond „Rusthof" lieten de pony's de
striemende regen rustig over hun rug
gen gaan. Alleen in noodgevallen, zei
de heer Van Biezen, worden de pony's
op stal gezet. Bijvoorbeeld wanneer
het dagen achtereen zou blijven rege
nen en het land voor de paardjes te
drassig wordt.
,,Ik heb een best florerende bolien-
zaak" vertrouwde de heer Van Biezen
ons bij het afscheid toe. „Maar wan
neer ik voor de keuze zou komen te
staan, óf mijn bollenbedrijf, óf mijn po
ny's aan te houden, zou ik de bloem
bollen vaarwel zeggen".
Advertentie
SPEKSTRAAT 5 - TELEF. 16061
e zomerten toons tel ling in bet Van
Looymuseum geeft een overzicht
van de gedurende een jaar tijds
verworven aanwinsten van de gemeen
telijke verzameling van moderne kunst.
Naar de manier van verwerving kan
men onderscheiden: schenkingen, bruik
lenen, aankopen vanwege de sociale bij
standregeling en vrije aankopen. Uit
het oogpunt van een bewust aankoop
programma kan men onderscheid ma
ken tussen enerzijds de verwerving van
recente kunstwerken rechtstreeks uit
het atelier van de kunstenaar en ander
zijds de aankoop op veilingen, bü de
kunsthandel of uit particulier bezit van-
werk van oudere datum van meestal
niet meer levende kunstenaars. Als
voorbeeld van dit laatste vindt men
ter expositie twee aquarellen van Her
man Kruyder: een belangrijk geleken
figuur uit de Nederlandse ontwikkeling
van de hedendaagse kunst, die enige
tijd in onze kunstkringen heeft verkeerd.
Het zijn: een groot werk „Maskers", een
klein,' meesterlijk penseeltekeningen e
van een boom, dat in onze herinne
ring als voorstudie verband moet houden
met de Paradijs-serie, waarvan de ver
zameling reeds enige stukken bevat en
dat in die zin een welkome en zinrijke
aanvulling zou betekenen.
Plaatselijke kunstenaars
Het actuele kunstleven in Haarlem
vindt in de gemeentelijke collectie zijn
weerspiegeling. Van de helaas uit
onze stad alweer verdwenen Roger
Chailloux zijn een viertal zeer kenmer
kende etsen tentoongesteld: Hans Post-
ma is vertegenwoordigd met twee et
sen.
Van andere plaatselijke kunstenaars
wordt de ontwikkeling geregistreerd:
naast de voortreffelijk houtskooltekening
van' station Holten ziin er twee recente
etsen van Damave te zien; van Ver
poorten heeft men twee van zijn gees-
„Violiste", een der olieverfschilderijen
van Jaap Kaal op de expositie moderne
kunst in Museum „Het Huis van Looy".
tige kleuretsen van parkieten aange-
k°Albert Loots is er met schetsbladen
van vissersschepen. Van Piet van Heer-
den ziet men een liggend naakt m ge
bakken klei: van Chanon een sterke gou-
ache en van Nagy twee gouaches cue
vorig jaar op de Contour te zien waren.
Hans Mulder leert men hier kennen als
een tekenaar van verdroomde land
schapjes die, evenals zijn houtsnede, ook
topografische betekenis hebben. Voorts
heeft men aangekocht van de in Haar
lem geboren Willy den Ouden een van
diens ruimtelijke aquarellen: van prof.
Esser diens bekende honkbalcatcher. De
portretbuste van zijn vrouw door Joh.
Limpers en de portretkop van Bode
wijk van Deyssel door Mari Andriessen
zijn een uitbreiding van de afdeling
plastiek.
De schenkingen betreffen o.m. een
aantal portrettekeningen van mevr. H.
W. Teding van Berkhout-van Marken,
een tweetal belangrijke schilderijtjes
van Von Brucken Fock. een serie etsen
van Jessurun de Mesquita, die leraar
is geweest aan de Haarlemse kunstnij
verheidsschool.
Collectie Jaap Kaal
Het pièce milieu van de tentoonstel
ling is de collectie Jaap Kaal. Deze
in beperkte kring bekende schilder uit
Wormerveer, dit jaar __overleden, tel-
de o.a. onze Wim Steijn en Cor pik
onder zijn leerlingen. In een provinciale
collectie is zijn werk. dat voorbijgaat
aan de internationale kunsthistorie, wél
gebonden is aan een bepaalde tijd maar
in de eerste plaats aan een volkskarak
ter, op zijn plaats en onmisbaar. In
een vrij sober, monochroom palet _en
klare vereenvoudiging van tekening
toont zich hier een sterke persoonlijke
aard die als poëtisch en verstild, gere
serveerd en minzaam, eenvoudig en
eenzaam uit het werk tevoorschijn treedt.
Uit de 17 werken zijn drie stillevens
en een typerend landschap geschonken,
de overige in bruikleen afgestaan.
Het in beheer nemen van dit werk
Ijjkt ons reeds voldoende aanleiding
om rond deze kern de overige uitbrei
dingen van de verzameling in een ex
positie openbaar te maken.
Tot 14 september kan men van de
77 aanwinsten kennis nemen; voor ve
len zal het door de rijke verscheidenheid
inderdaad een vakantiegenoegen zijn.
Men vergete daarbij niet Kees Verweij
in de Vishal en Rouault in het Bis
schoppelijk Museum (beide tot 4 sep
tember). L. T.
Wie voorbij de „Rusthof" op de
grens van Heemstede en Benne-
broek komt, heeft daar op de weide
de woelige „stal" van ongeveer ze
ventig ponny's, die de grazende
trots zijn van bollenexporteur Van
Biezen.
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG, 19 aug. De. schade
vergoeding die de Nederlandse regering
aan Djakarta had gevraagd voor de
vernielingen, die 6 mei aan de gebou
wen en het interieur van de Nederland
se missie zijn aangericht, is door de
Indonesische regering volledig betaald.
Het bedrag is vorige week uitgekeerd
in guldens en roepiahs. De schade aan
kantoorinventaris, die uit Nederland af
komstig is en niet in Indonesië kan wor
den gekocht is in Nederlands geld ver
goed. De schadevergoeding voor vernie
lingen van gebouwen is in Djakarta uit
gekeerd in roepiahs.
Reeds eerder had het Indonesische
ministerie van Buitenlandse Zaken haar
verontschuldigingen aangeboden voor de
bestorming van de Nederlandse missie.
6 mei drongen ongeveer 500 studenten
en scholieren de kanselarij en de ambts
woning van de zaakgelastigde binnen en
vernielden alles wat z\j maar te pakken
konden krijgen. Onder meer werden de
portretten van koningin Juliana en prin
ses Wilhelmina vernield, de Nederland
se vlag naar beneden gehaald en aan
stukken gescheurd en het wapenschild
van de gevel gerukt. De gebouwen van
de Nederlandse missie werden met ste
nen bekogeld en met verf beklad.
Advertentie
Anno 1898
ZIJLWEG 151 HAARLEM
Tel. 02500 - 10564 - 20154 - 20750
Flagstones voor tuin en schouwen -
Raamtabletten - Tafelbladen
Eigen BLOKKENZAGERIJ tot 5 ton
ROTTERDAM, 19 aug. Met het
ms „Langkoeas" van de Koninklijke
Rotterdamsche Llo.vd vertrok vanmor
gen een hooggeleerd gezelschap naar
zee om tijdens de kustreis van dit schip
naar Bremen en Hamburg de eisen,
die gesteld moeten worden ten aanzien
van het gezichtsvermogen van gezag
voerders, stuurlieden en scheepswerk-
tuigkundigen, alsmede van matrozen
en olielieden voor zover zij wacht ple
gen te lopen, in de praktjjk te beoor
delen.
Het bestaande reglement over deze
materie, zoals dit is opgenomen in een
bjjlage van het schepenbesluit, moet
worden herzien. Daartoe werd onlangs
een commissie benoemd, die hierover
advies zal uitbrengen aan de inspec
teur-generaal van scheepvaart. Deze
commissie, waarin onder meer zitting
hebben prof. dr. J. ten Doesschate uit
Utrecht, prof. dr. M. C. Colenbrander
uit Leiden, prof. dr. H. J. Flieringa
uit Rotterdam, prof. dr. A. A. Hage-
doorn uit Amsterdam en dr. W. J. G.
Nieveen, medisch-adviseur van de
scheepvaart-inspectie in Den Haag,
heeft intussen binnenskamers bepaalde
inzichten en voorschriften geformu
leerd, maar stelde er prijs op een en
ander in de praktü'k te toetsen alvorens
een definitief advies uit te brengen.
Men zocht hiertoe contact met dr.
H. B. G. Breijer, hoofd van de me
dische dienst van de Rotterdamsche
Lloyd, die reeds vaker zjjn interesse
voor deze zaak heeft laten blijken en
ook enige speciale brillen ten behoeve
van de radamavigatie op zee ontwierp.
Dit had tot gevolg dat de commissie
in de gelegenheid werd gesteld als
gasten van deze rederij de kustreis van
de „Langkoeas" mee te maken. Het ge
zelschap is voor deze gelegenheid ver
sterkt met dr. M. A. Bouman. direc
teur van het instituut voor zintuigelijke
physiologie te Soesterberg.
Advertentie
Horloger - Juwelier
HAARLEM - TEL. 10540
Als vanouds Hel Adres van Vertrouwen
HAARLEM, 20 aug. Wie de K.A.B.-
bestuurder Antoon van der Veldt ont
moet, weet binnen tien minuten met
wat voor een man hij te maken heeft.
Wanneer hij zijn grote, sterke hand in
de uwe legt, voelt men dat men te ma
ken heeft met een hartelijk en heftig
man. Hij valt als het ware over zijn ei
gen woorden. Hij holt van het ene on
derwerp naar het andere. Voortdurend
is hij bezig met iets, maar tegelijkertijd
denkt hij reeds aan een volgende bezig
heid. „Ik kan niet stilzitten" bekent hij
ten overvloede. Zondag werd hij 56
jaar en men kan gerust zeggen, dat hij
daarvan 45 jaar vrijwel zonder onderbre
king in touw is geweest. Daarvan is hij
op 2 september 25 jaar raadslid en men
mag aannemen, dat fle raad zich de ge
legenheid niet zal laten ontgaan om hem
bij die gelegenheid duidelijk te laten
blijken, hoezeer men zijn persoon en
zijn werk apprecieert.
Antoon van der Veldt stamt uit een
tuinbouwersgezin uit Overveen. Hij was
elf jaar oud, toen hij zelf in de tuinderij
ging. Het kon niet anders, want hij was
de oudste thuis en het was voor het ge
zin Van der Veldt in die tijd heel moei
lijk om de eindjes aan elkaar te knopen.
Dat is bepalend geweest voor wat de
jonge Toon zou gaan doen. Hij wilde in
zijn jeugdig enthousiasme de arbeider -
en vooral de landarbeider - in de gele
genheid stellen om ook nog eens aan
iets anders te denken dan aan geld ver
dienen. Nog vertelt hij met verontwaar
diging over een voorval uit die tijd. Zijn
vader was zonder werk gekomen. Hü
werd ziek en moest naar het ziekenhuis
worden gebracht. Met een rijtuig met
houten banden, want die met rubber
banden waren gereserveerd voor de rij
ken. Maar het ziekenhuis nam de pa
tiënt niet op. Eerst het verpleeggeld
voor veertien dagen vooruit betalen.
Natuurlijk vond hij al jong zijn weg
naar de katholieke landarbeidersbond
„St. Deusdedit". Zestien jaar oud was
hij, toen hij in het bestuur kwam. Een
paar jaar later al werd hy gekozen
tot districtsbestuurder. Hij bleef dat
tot hjj in 1945 werd opgenomen in het
hoofdbestuur van de K.A.B. Voortaan
zou zijn sociale werk zün hoofdbe-
staan worden. Daarbij ging het hem
niet op de eerste plaats om de finan
ciële omstandigheden van de arbei
der, maar om zijn sociale en culturele
mogelijkheden. Hij werd geen vak
bondsman, maar behartiger van de
standsbelangen. De leiding van het
rechtskundig adviesbureau voor het
bisdom werd hem opgedragen, waar
hij te maken kreeg met de uitvoering
van de sociale wetten en met de
LISSE, 20 aug.
Willem Akerboom
is 37 jaar, een ste
vig gebouwde man,
die in zijn eentje
een scheepswerf
drijft. Zoals zijn
overgrootvader
Hendrik Akerboom
zoveel mogelijk
schepen wilde bou
wen en Willem
Akerboom niet
meer. Hij heeft
zich toegelegd op
onderhoud en win-
terberging van
scheepjes. De laat
ste jaren zijn er bij
hem practisch geen
nieuwe vaartuigjes
van de helling in
het water van de
Greveling te Lisse
gelopen. Maandag
29 augustus is het
bedrijf een eeuw
oud. De heer W.
Akerboom heeft
zijn klanten en re
laties uitgenodigd
om dat gedenk
waardige feit met
hem mee te vieren.
's Morgens wordt er t
in de parochiekerk van Sint Agatha een plechtige H. Mis uit dankbaarheid opge
dragen en daarna is er in café-restaurant Taveerne aan de Wagendwarsstraat een
receptie.
iW<M:
Een van de sterkste zijden van de
heer Akerboom is zijn zin voor historie.
Aan de hand van officiële, zij het ver
geelde papieren vertelt hij, dat zijn
overgrootvader Hendrik op 29 augustus
1860 van Cornelis Dobbe een stuk land
voor 2400 kocht. Daardoor kon een lang
gekoesterde wens van Hendrik Aker
boom in vervulling gaan: een eigen
scheepswerf. Hij was toen 45 jaar oud.
WAT denkt u nu van de Haar
lemse begroting? Vorige week
schreef ik mijn vage vermoe
den neer, dat er wel weer een te
kort zou zijn. Verleden jaar immers
hadden wij al zo'n zes millioen in
kas te weinig. Ik ging er van uit, dat
Haarlem dat kapitale bedrag niet
binnen één jaar zou inlopen. Er zou
dus, volgens mijn berekening, nog
een tekort van drie millioen moeten
zijn. En dan nog zou ik nu geschre
ven hebben: nou jongens, had het
niet een beetje zuiniger gekund?
Maar ziet, het verbijsterende is
gebeurd: ons gemeenschappelijk te
kort is zelfs met bijna twee millioen
gulden toegenomen.
Vorig jaar werd ons verteld, dat
Haarlem op de rand van zijn faillis
sement stond. Nog eventjes, en de
stad zou onder curatele gesteld
worden. Je zou zo denken: kop op,
de buikriem strakker aanhalen en
wat rustiger leven. Niets daarvan
in Haarlem. Doorgaan op de oude
voet, hebben burgemeester en wet
houders gezegd. Net doen, of je
neus bloedt. Curatele of geen cura-
tele, uitgeven maar.
Ja, zelfs de heer Bakker, een rus
tig en weldenkend man, heeft er
zijn fiat aan gegeven. Hij schijnt zijn
A.R.-gedachte te zijn gaan verande
ren van Anti-Royaal naar Altijd-
Royaal. En wat mij nog meer heeft
verbaasd, hij en zijn collega's wor
den er om geprezen.
De kranten hebben een juichtoon
aangeslagen. Een mijner collega's
Bij de gemeente kan dat wel. Daar
kun je zeggende landsregering zal
wel wat afschuiven. Laten we het al-
vast maar uitgeven. De gemeente,
die de meeste schulden maakt, is er
het beste aan toe. Wat dat betreft,
hebben de bestuurders van Haar
lem zich in het verleden als sneeuw
poppen gedragen. Maar ze zijn god
dank ontdooid.
Wel is mij duidelijk geworden, dat
de zelfstandigheid van de gemeente
volkomen is uitgehold. Kijk, als die
sneeuwpoppen nu maar niet in eta
lagepoppen veranderen.
Wethouder W. C. BAKKER
(Van Anti- naar Altijd-Royaal)
heeft zelfs beweerd, dat burgemees
ter en wethouders eindelijk ont
dooid zijn. 't Schijnt altijd bij ons in
Haarlem een bevroren zaakje te zijn
geweest, een diepvriesfabriek, waar
in men met ijzige gezichten zich zo
netjes mogelijk tegenover de lands
regering gedraagt.
Ik heb er allemaal niet veel van
begrepen en mijn denkfout schijnt
geweest te zijn, dat ik de gemeente
lijke huishouding vergeleken heb
met die bij ons thuis. Dat is ver
keerd, radicaal fout zelfs. Als je
thuis met je salaris niet uitkomt,
mag je de kruidenier en de slager
niet wijsmaken, dat je baas binnen
kort de schulden wel voldoet.
'ET begrotingstekort was nog
niet genoeg. Er kan nog wel
wat bij, moet een of andere
gauwdief gezegd hebben. En prompt
nam hij een tinnen schotel weg uit
de kamer van B. en W. Op het mo
ment, dat ik dat schrijf, is de dief
nog niet gegrepen en is de schotel
nog niet terecht. Het doet er trou
wens niet zoveel toe.
Bedenkelijk blijft het, dat de eer
ste en zeker de beste zo maar een
schotel kan meenemen. Alle grond
van wat B. en W. ons plegen voor
te schotelen is nu weggenomen. Ze
zitten nu met lege handen.
Enfin, alleen de schotel is verdwe
nen. De kop zal er nog wel zijn. Als
die kop van B. en
W. nu maar be
houden blijft. Wij
hebben niet veel
meer te verliezen.
Hij bouwde een helling en begon kort
daarna aan zijn eerste opdracht: een
polderschuit. In de loop der jaren begon
nen enkele zoons van Hendrik in De
Kaag en Boskoop een scheepsbouwbe
drijf. Zijn zoon Piet. die later het be
drijf overnam, bouwde in 3909 de eerste
ijzeren boot op de werf. Willem Aker
boom laat het werkboekje een klein
langwerpig schrift zien. Op de eerste
bladzijde staat: „1909 een ijzeren
boot gemaakt voor J. C. de Bok; de
eerste ijzeren schuit die ik gemaakt
heb. 24 november aan de boot begon
nen en 28 december thuis gebracht voor
de som van 8000. Voldaan 12 januari
1910." De ereste motorboot bouwde de
ze Akerboom op 22 juli 1915. Hij was
te koop voor 1000, maar ging op 9
mei 1916 voor 800 van de hand. De
koper was een zekere Henri van Brus
sel in Leiden. Niet altijd werd er op
toegelegd. Een in 1914 voor 400 ge
bouwde vlet ging drie jaar later voor
900 de deur uit.
In 1919 stapte de vader van de huidige
eigenaar, de heer Henricus Akerboom
in het bedrijf, De bolientelers beleef
den in die dagen gouden tijden en Hein
Akerboom profiteerde daarvan uiter
aard. Er was zoveel vraag naar bollen-
vletten, dat hij met 15 man personeel
dag en nacht moest werken om aan
de vraag te kunnen voldoen. In één
jaar verlieten 43 vletten de werf. Hij
heeft er tussen de 300 en 400 gemaakt.
Willem volgde zijn vader in 1948 op.
In opdracht van de inspecteur-generaal
voor de scheepvaart bouwde hij 186 roei-
vletten voor Rijnaken, welke tijdens de
oorlog door de Duitsers waren gevor
derd om nadat de neus ervan was
afgezaagd dienst te doen als landings
vaartuigen. Veel van deze schepen wer
den na de bevrijding teruggevonden
en teruggegeven aan de vroegere eige
naars.
Voor deze schepen moesten de ontbre
kende roeivletten worden gemaakt. Wil
lem Akerboom heeft aan deze opdracht
met twaalf man dag en nacht gewerkt.
Van de winst bleef hem niet veel over,
zodat hij besloot dit soort werk te sta
ken. Hij ging het wat kalmer aan doen
en schakelde over op onderhoud en win-
terberging van schepen en jachten, een
bezigheid, welke hij nu alleen af kan en
die hem volop tevreden doet zijn. Een
zware klap kreeg hij twee jaar geleden
te incasseren, toen een van zijn loodsen
tot de grond toe afbrandde. Er kwam
een spiksplinternieuwe en moderne
loods voor in de plaats.
vraagstukken van belasting en huur
van de leden.
Daarna volgde zijn benoeming tot lid
van de beheersraad voor het bedrijfs-
apostolaat van het bisdom, hetgeen men
het kerkbestuur van hef diocesane be-
drijfsapostolaat zou kunnen noemen.
Maar zijn belangstelling voor de mens
reikte nog verder. De culturele ontplooi
ingsmogelijkheden voor de mens. bo
den hem een njeuw werkterrein. Voort
durend heeft hjj geijverd voor de zelf
werkzaamheid. ook op cultureel gebied.
Zelf was hij een enthousiast lid van de
r.-k. Rederijkerkamer „Alberdingk
Thym" en het amateurtoneel - ook bij
andere verenigingen - bleef ook nadien
zijn belangstelling houden, evenals trou
wens de amateurmuziek. „Als ik uit de
politiek ga, ga ik terug naar het echte
toneel", pleegt de heer Van der Veldt te
zeggen.
In die politiek raakte hij in 1935 ver
zeild, toen hij tot raadslid werd gekozen.
Tevoren was hij al een enthousiast pro
pagandist geweest van de r.-k. Staats
partij. Tijdens partijbijeenkomsten kon
hij zijn mond niet houden en gezien zijn
sociale bewogenheid, had men midden
in de tijd van de grote economische cri
sis behoefte aan een man als hij, in de
raad. Hü viel met zün neus in de boter.
In de katholieke fractie kreeg hij de be
hartiging van de sociale belangen toe
gewezen. Geen eenvoudige taak, temeer
omdat andere, meer radicale groepen
gemakkelijk vat konden krügen op de
massa van crisisslachtoffers. Maar hü
heeft het gered. Hü heeft de mensen we
ten te overtuigen van de onmogelükheid
om op dat moment meer te doen dan
gedaan werd. Hij heeft de mensen ge
voel voor redelükheid bügebracht.
In die tüd pleitte hij jong en en
thousiast - al voor een ontwikkeling
van de sociale steun in de richting
van een maatschappelüke zorg en niet
zonder trots constateert hij nu, 25
jaar later, dat die ontwikkeling thans
in volle gang is. Maar ook het subsi
die voor het amateurtoneel en de ama
teurmuziek heeft hü bü herhaling be
pleit in de raad. Het is hem gelukt.
Maar de tunnel onder de spoorweg bü
de Westergracht, waarvoor hij 25 jaar
geleden ook al pleitte, is er vandaag
3 ja
nda
dag nog niet.
En alsof al dat werk nog niet voldoen
de was. trad hü na de oorlog nog toe
tot de Provinciale Staten van Noordhol
land, waar hij eveneens de sociale en
maatschappelüke zorg behartigt. Het is
begrüpelük, dat er bij dat alles niet zo
heel veel tijd overblijft voor thuis. En het
is niet dan met diepgemeende dank
baarheid dat hü spreekt over zün echt
genote. die begrepen heeft dat een ge
voelig man als Antoon van der Veldt
niet stil kan zitten. Zij heeft begrepen,
dat zün werk voor een goed deel bui-
tuinshuis moest liggen en ze heeft dat
aanvaard. „Ze heeft heel wat met me
te stellen gehad", geeft hij grif toe. Al
leen de zaterdagavonden kan men hem
zeker thuis treffen, want dan geeft hü
grammofoonplatenconcerten voor ie
der die maar wil komen luisteren. Mu
ziek is een liefde, die hem zozeer te
pakken heeft, dat hü dan plotseling wel
stil kan zitten. Urenlang als het moet.
Hoevelen zullen niet op de een of an
dere manier dank verschuldigd zün aan
de heer Van der Veldt voor wat hij in
de oorlog heeft gedaan. Hü bracht 'dis
tributiekaarten en illegale blaadjes
rond en deed veel voor de Rotterdam
mers die per trein van hier vertrokken.
Veel zegt hij er niet over, alleen „We
hebben het secht geha toen". Dat
houdt in, dat hij en de zijnen vaak hon
ger hebben geleden; dat hij herhaaldelijk
onder moest duiken en dat hü door de
S.D. is aangehouden en uren en uren
is verhoord.
In dc raad hoort men hem niet vaak.
Alleen tijdens de principiële debatten
bü de begrotingsbehandeling van het
hoofdstuk Sociale Zaken. Hij vertelt dan
heftig en bewogen, hoe hij principieel
de maatschappelijke zorg ziet. Voor het
grootste gedeelte speelt zqn werk zich
achter de schermen af. In de commis
sies en tjjdens de vele besprekingen
met de dienst voor Sociale Zaken, waar
hü heel veel werk verzet ten nutte van
zeer velen, die in nood verkeren.
(Advertentie)
LANGE VEERSTRAAT 10 - TEL. 1149S
DEN HAAG, 19 aug. Het comité
„Nationale Actie Steun Spütoptanten
Indonesië" heeft zich na de verbreking
van de diplomatieke betrekkingen tus
sen Indonesië en Nederland, in een
adres tot de Nederlandse regering ge
wend. In het adres deelt het comité
mede verontrust te zün over de acute
nood. waarin de spütoptanten thans zul
len komen te verkeren.
Het comité zegt vele blüken van on
gerustheid onder grote groepen van het
Nederlandse volk te hebben ontvangen.
Het verzoekt de regering de toelating
van spütoptanten niet verder aan stren
ge beperkende bepalingen te onderwer
pen en de nodige maatregelen te tref
fen, zodat hun spoedige overkomst
naar Nederland verzekerd is. Het co
mité heeft zün diensten ter beschik
king van de regering gesteld.
