PADDESTOEL IN AALSMEER
Kletsnatte meisjes en druipende welpen
Bloemencorso en padvinders
spel in Amsterdams stadion
En het einde van alles
was regen, regen
EN IN ZUNDERT
Zon komt net op tijd corso
van Zundert te hulp
Ontelbare bloemen scheppen
luissterrijke kleurenpracht
Britse historicus lanceert
aanval op Montgomery
De stille
overwinning
Criminologisch Congres
POLIO-BUNDEN
UW LOT VERLICHT HUN LOT
li*
Vliegfeest op
Eelde afgelast
Duitse jongelui
gearresteerd
Beroemde tweede slag bij El Alamein
zou niet noodzakelijk zijn geweest
Noodtoestand in
Noordoostpolder
Honderd regenjassen
per uur verkocht
Veertig etsen van
Goya gestolen in
Madrid
Gebed voor de oogst
Bisschop van Oporto
blijft in Spanje
Mr. E. A. M. Lamers
MAANDAG 5 SEPTEMBER 1960
PAGINA 3
Drama voor organisatie
Nationale loterij-actie
Loten ƒ1.-— per stuk
in 5 kleuren
verkrijgbaar.
5005 prijzen w.o. vijf kapitale WOON
HUIZEN in totaal 225.000.— aan prijzen.
Bekendmaking hoofdprijzen Radio
Hilversum (298 mtr.). Giro: 552255.
17jarig meisje met twee
zwervers op dievenpad
DOOR: RUTH FEINER
Niet terug naar Portugal
Mgr. Gomes wijst aanbod
van Salazar van de hand
- -ü?
GRONINGEN, 3 sept. Het gran
dioos opgezette vliegfeest van Eelde
waaraan sinds september van het vorige
jaar is gewerkt door de organisatoren
- de Noord Nederlandse Aeroclub Avio
Eelde - moest op het laatste moment,
in verband met het slechte weer wor
den afgelast. Voor organisatoren, deel
nemers en belangstellenden een grote
teleurstelling. De Franse Luchtmacht
wilde haar première op Eelde bijzon
der spectaculair maken met een for
matie van vijf tweepersoons straalles-
vliegtuigen. Deze toestellen - Fouga
Magistères - zouden worden voorgevlo-
gen door instructeurs van het lucht
machttrainingscentrum. Om de show
zo goed mogelijk te doen verlopen,
waren de Fransen al enkele dagen
tevoren op Eelde gearriveerd.
De tot in seconden nauwkeurig ge
plande show kon op het nippertje wor
den tegengehouden, al stonden de
straalvlieguigen al gereed op allerlei
vliegvelden in binnen en buitenland,
waren paracutisten van de le Neder
landse Parachutistenclub springens-
gereed en stonden honderden leden van
het grondpersoneel van vele vliegvel
den klaar. Het weer was zodanig, dat
de straalvliegtuigen geen toestemming
gekregen zouden hebben op te stijgen
voor een burger-luchtshow, aangezien
minimum wolkendek-hoogte van
o°0 meter is vereist en de hoogte van
de wolkenmassa's boven Eelde vari
eerden van 150-250 meter. Het ligt in
de bedoeling van „Avio Eelde" de
entreebiljetten voor 100 pet (volledig) te
vergoeden. Intussen is men direct be
gonnen aan de voorbereiding van een
nieuwe show met zo mogelijk dezelfde
medewerkers, teneinde het volgende
jaar wederom een vliegfeest op Eelde
te brengen. Het is voor het eerst in
de geschiedenis van vliegfeesten in
Nederland, dat een luchtshow moest
worden afgelast.
Een paddestoel is een geliefd on
derwerp voor een bloemencorso.
Dat bleek ook nu bij de fraaie
bloemenoptochten die dit week
einde in Aalsmeer en Zundert wa
ren georganiseerd. Aalsmeer had
er aan één genoeg, in Zundert kon
men er drie tegelijk zien.
(Van een verslaggever)
AMSTERDAM, 5 sept. Toen het
Aalsmeerse bloemencorso 'zaterdagmid
dag Amsterdam verliet, goot het van
de regen. De lieve meisjes boven op de
praalwagens zaten te kleumen onder
plastic manteltjes en de duizenden welp-
jes, die even tevoren tijdens het stadion-
spel zo moedig de stortzeeën hadden ge
trotseerd, trokken als verdronken kat
jes huiswaarts. Een verdrietige geschie
denis dus. Weken en maanden voorbe
reiding en dan een bloemencorso zon
der zon en een stadionspel op de rand
van een tenslotte met daverend geweld
losbartende stortbui.
Tegen zoveel klimatologische tegen
slag is geen kruid gewassen. Wij zul
len dan ook de vele vertragingen en on
begrijpelijke overgangen in het spel
maar boeken op het conto van een te
leurgestelde leiding en een door de zelf
de oorzaken wat al te critische toe
schouwer.
Het idee was overigens aardig. Het
jaarlijkse Aalsmeerse bloemencorso
gekoppeld aan een feestelijk stadion-
spel ter gelegenheid van het 50-jarig
bestaan van de verkenners- en pad
vindersbeweging in Nederland. Bei
de droegen daartoe de toepasselijke
naam „Jeugd en Bloemen". Het bloe
mencorso bestond uit een 21-tal wa
gens, die naar het ontwerp van Toon
Noyods alle op het thema „Je.ugd
en noemen waren geïnspireerd en
het stadionspel zou in die feestelijke
omlijsting een idee geven van het wer
ken en leven van hen, die voor een
keer gerust de bloem van de jeugd
genoemd mogen worden.
Om met het corso te beginnen. De be
langstelling daarvoor was - alle meteo
rologische bezwaren ten spijt - fabel
achtig. Reeds vrijdagavond was het in
het feestelijk versierde en verlichte
Aalsmeer een ongekende drukte en de
Amsterdammers, die er zaterdagmid
dag (of 's avonds nog even gauw op en
neer naar Aalsmeer) geen oogje aan
gewaagd hebben, mag men gerust ver
waarlozen. De wagens verrieden dan
ook stuk voor stuk een uitzonderlijk
vakmanschap, een grote toewijding en
een voortreffelijke kleurenkeus. Het ble
ven echter grote-mensen-wagens. Ze
illustreerden allerlei onderwerpen, die
iets met de jeugd te maken hadden,
zonder ooit wezenlijk tot die onderwer
pen door te dringen. Geen wonder dan
ook, dat èn de mottowagen en de wa
gen „De rozenmeisjes" verreweg de
beste waren. Dat waren gewoon twee
rijdende tuinen, het eigen domein van
de kweker, waar hij - niet gebonden
door anecdotische opdrachten - prompt
zijn beste resultaten behaalde.
Men leze uit deze opmerking overi
gens niet, dat het corso geen ogenstre-
iende verrukking zou zijn. Het was zon
der meer prachtig. Zo prachtig, dat wij
dit kleine filosofietje niet konden onder
drukken. Als een nieuw idee ieder jaar
een nieuwe vormgeving en een andere
bloembehandeling zou betekenen, zou
ieder corso een nieuwe belevenis zijn.
Nu bevestigt het alleen het ongelofelijke
vakmanschap der Aalsmeerders. Hun
creativiteit geldt niet het onderwerp.
Ook het verkennersspel, dat toch nog
een kleine 20.000 mensen naar het sta
dion had getrokken, leed een beetje om
een onvoldoende uitwerking van het
basisidee. Men wilde de toeschouwers
confronteren met allerlei activiteiten,
die padvinders, verkenners, gidsen en
welpen eigen zijn. Voor zover het
daarom ging, liep alles uitstekend. Het
kampvuur rookte als een compleet fa
briekscomplex, de jamboree was een
echt feest en wat die kleine welpjes in
de stromende regen presteerden, was
eenvoudig hartverwarmend. De verbin
dingen tussen al die onderdelen vormde
echter het zwakke punt. Ze waren maar
heel vluchtig doordacht en de techni
sche afwerking liet nog wel eens iets te
wensen over. Bovendien vergissen wij
ons zo? Kent niet vooral de verkennerij
het principe van het zelf doen? Welnu,
wie voert dan twaalf prachtige drum
bands het stadion binnen om daarna bij
na alleen de overbekende Amsterdam
se politiekapel te laten spelen?
Enfin, zoals gezegd, het weer was be
paald griezelig en dat wij onder die
omstandigheden toch meer dan eens
spontaan gapplaudiseercT hebben, be
wijst dat er ook te genieten viel.
En had de zon geschenen... Maar van
wie is wat dit jaar niet verregend?
Het was in de stromende regen in het
Olympisch Stadion te Amsterdam niet
steeds even plezierig.
iiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiK
DEN HAAG, 5 sept. In de feestzaal van
het Hotel Kurhaus te Scheveningen zal
op 14 en 15 oktober het elfde nationale
congres van de stichting Katholiek In
stituut voor Volkshuisvesting worden ge
houden.
(Advertentie)
Loterij goedgek. d. d. Min. v. Just. d.d. 13/5/'60 nr. L.O. 600/033/187, Loten a 1.p. stuk
•jsnf 'A -utpi 'p -p 'ijagpooS fiiajon 'OOOOS 'Pt 'uirp.H '80S jaguisspEEJUioaH uoSuiJuotrut
HENGELO, 3 sept. Diefstallen en
inbraken, die de laatste dagen alhier
zijn gepleegd, zijn na de arrestatie van
drie Duitsers, een 17-jarig meisje uit
Duimen en haar 18-jarige vrienden
resp. uit Berlijn en uit Ulzen, opgehel
derd. De zwervers stalen, om te begin
nen, uit een taxi van de heer H. L.
Weijmer aan de Castorweg in Hengelo
drie dekens en een zaklantaarn.
Deze werden teruggevonden op een
zolder van een schuur achter de wo
ning van de familie Wennink aan het
Polluxpad in Hengelo, welke zolder
door de Duitsers als slaapplaats was ge
bruikt zonder dat de bewoners daar
van iets afwisten. Op zolder werd ook
een portefeuille van de Berlijnse jonge
man gevonden. Met een bestelwagen
van de poelier H. H. Muijen uit Henge
lo zijn de zwervers naar Diepenveen
gereden. Daar hebben ze de nacht van
donderdag op vrijdag doorgebracht in
een hooiberg op een erf van een
landbouwer. De politie te Olst heeft
het drietal doen arresteren. Ze zijn
thans in het politiebureau te Hengelo
ingesloten.
MADRID, 5 sept. (U.P.I.) Een vol
ledige verzameling etsen van de Spaanse
meester Francisco de Goya, waarvan de
waarde op tienduizenden guldens wordt,
geschat, is zaterdag gestolen uit de col
lectie van een culturele vereniging. De
verzameling werd bewaard op een van
de verdiepingen van het „Circulo de
Bellos Artes" (kring der schone kun
sten). De verzameling, die in 1929 in
Parijs werd gedrukt, bestaat uit veertig
etsen uit de serie „La Tauromaquia" (De
wereld van het stierengevecht). De oor
spronkelijke platen van de etsen zijn ook
het eigendom van de vereniging en: wor
den bewaard bij de Koninklijke acade
mie van schone kunsten.
ZUNDERT, 5 sept. Een en drie
kwart miljoen bloemen dreigden voor
niets op zeven en twintig praalwagens te
zijn getimmerd, toen zondagmiddag om
half een de regen over Zundert een
nieuw offensief opende, daarmede alle
aspirant corso-kijkers met een vinnige
en vochtige kracht van de straat jagend.
Triest stonden op dat ogenblik de praal
wagenbouwers in schuren en garages
by hun werkstukken; voor het eerst in
de thans negentienjarige geschiedenis
van het Zundertse bloemencorso scheen
het debakel onafwendbaar.
In honderden automobielen en auto
bussen zaten sombere gezinnen te over
leggen of het niet beter zou zijn naar
huis te gaan; de parkeerplaatsen leken
gevangenissen vol mensen met nare ge
zichten achter natte ruiten. Buiten zag
men niemand, met uitzondering slechts
van de 560 politiemannen, die waren ge
mobiliseerd om het verkeer te regelen
en die druipnat over lege wegen staar
den. En heel Zundert wendde zich kla
gend tot St.-Clara. „Was er nu werkelijk
niets aan te doen?"
Het corso door het gehele dorp
met liefde en toewijding gebouwd
wankelde anderhalf uur lang op de
rand van de afgrond. Toen weken de
grijze, onzindelijke wolkenslierten uit
een, brak ginds in de verte de zon
door, stapten in plastic gehulde mens
jes hoopvol uit bussen en auto's, vul
den de wegen zich weer met motorfiet
sen en brommers, liepen de tribunes
LONDEN, 5 sept. (Reuter) De Brit
se historicus Correlli Barnett heeft in
zijn boek „The desert generals" (uitga-
•llllllllllllllllllllilllllllllllllllllllllllllllllltllllllllllllllllllllllllllIllllltilllllIHMIIII
12
Eileen staarde hem aan.
„Buitenechtelijke kinderen? Bestaat er dan zoiets
bij katholieken? Ik dacht, dat ze niet mochten' be
staat er' stotterde ze.
Philip lachte hardop.
„Haasje, je bent toch dwaas kind! Het is hoog
nodig, dat de pastoor je eens een voordracht houdt
ever menselijke zwakheden! En nu we toch over
menselijke zwakheden spreken wat is er toch
eigenlijk met die arme Patrick gebeurd? Die ziet
eruit alsof hij zijn laatste oortje versnoept heeft."
De pastoor stak zijn pijp aan en zei:
„De arme kerel heeft op de rennen een massa
geld verloren. Ik geloof, dat hij alles bij elkaar nog
één enkele shilling bezit en zo kan hij vandaag niet
eens uitgaan!"
„Oef!" riep Eileen nieuwsgierig uit. „Heeft hij u
dat gebiecht?"
Philip kreunde.
„Weet je dan nog altijd niet, dat de biecht ge
heim is?"
„Precies! Nee, de goede Patrick vertelde het me
vanmorgen luid en duidelijk buiten de kerk. Ik ge
loof, dat de halve gemeente van zijn pech afweet!"
„Wat een stommeling!" zei Philip beminnelijk.
Annette glimlachte.
„De arme kerel! En hij is te trots om wat te le
den ook. Vanmorgen heeft hij mij ook al van zijn
Verliezen gesproken."
„Zozo, ik zou ook niet gewild hebben, dat hij geld
leent! verklaarde Eileen, terwijl ze de kaarten en
fiches opruimde. Ze pakte alles zorgvuldig in en
mooie, oude, met snijwerk versierde houten doos, m uit gevw ucuuui. m uauwci^na augai w ucuucu.
in °P ^höCfsteenmantel stond. Het viel Philip Ook hij had zich een whisky ingeschonken. Eileen
ineens m, dat die doos een cadeau van hem was. dronk cognac en Annette vermouth. Ze gingen allen
Hy had het ding op hun huwelijksreis in Bern voor
Eileen gekocht. Hij zuchtte even en zei toen:
te"Ik„ m°et eens met die goeie Patrick gaan pra-
tiéf'"'a' verwen hem maar! Wie wil er een aperi-
>,Ik graag," zei Philip. „En aangezien de pater
me van mijn laatste shilling beroofd heeft, reken ik
ook met het avondeten op je alom beroemde gast
vrijheid!"
„Zoiets vermoedde ik al en ik heb me er dan
ook goed op voorbereid!" scherste Eileen. „Ik ben
er trouwens van overtuigd, dat zijn zakken vol zit-
te" met mooie, spiksplinternieuwe banknoten!"
Philip lachte en klapte de speeltafel in elkaar.
„Ik zou wel eens een muziekuitgever willen zien.
die zyn zakken vol banknoten heeft!"
"gaat je zaak dan zo slecht?" vroeg Annette.
„Nou ja, het kon nog veel erger...'
"°at wil zeggen, dat hij stikt in het geld!" .be
weerde Eileen. Ze zette intussen flessen en glazen
op de tafel. Philip slenterde op haar toe en hielp
haar daarbij.
„Nee, alle grapjes terzijde gelaten... de zaken
konden wel beter gaan. Op het ogenblik hebben we
een interessant .en veelbelovend plan. We zullen
de muziek uitgeven van de nieuwe grote kleuren
film „Symfonie", van de Europa-Filmmaatschap
pij, of zoals zij die bescheiden aankondigen: het
grofste werk in celluloid, dat de wereld ooit heeft
gezien en gehoord! Dat is waarschijnlijk sterk
overdreven, maar de muziek belooft werkelijk uit
stekend te worden."
„Wat opwindend! Door wie wordt die dan ge
schreven?" vroeg Eileen, die door het beroep van
haar voormalige echtgenoot de namen van alle
componisten en tekstschrijvers kende.
„Een tot dusver volkomen onbekend iemand."
Pastoor O'Donovan nam een slok van zijn whis-
ky-soda en knikte goedkeurend met zijn hoofd:
„Dat doet me plezier! Je hoort altijd weer hot
moeilijk het voor onbekende kunstenaars is om
vooruit te komen. Ik vermoed, dat de meeste uit
gevers ook in de boekenwereld met onbekende
namen te veel risico nemen?"
„Uitgevers moeten echter de moed hebben iets
op het spel te zetten", zei Philip met vuur. „Maar
in dit geval behoef ik nauwelijks angst te hebben."
om de haard zitten. Annette wierp een blik op de
klok. Het was twintig over zes. David had toch
beloofd tussen zes en zeven uur te komen
Wat zou hij de hele dag hebben uitgevoerd? Waar
schijnlijk was hij op zijn eentje wat gaan rond
rijden met zijn auto. Mogelijk was hij echter ook
thuis gebleven en had hij zich verdiept in een
of ander angstaanjagend geleerd vakwerk. Ze pro
beerde David uit haar gedachten te verbannen en
luisterde opmerkzaam naar hot gesprek tussen Phi
lip en de pastoor. Father O'Donovan vroeg juist:
„Hoe slaagt een volkomen onbekend kunstenaar
erin de muren van voorzichtigheid en vooringeno
menheid neer te halen? Is dat. alleen een kwestie
van zuiver geluk of spreekt echte begaafdheid ook
een woordje mee?"
„Allebei! Maar ik kan wel zeggen, dat werkelijk
talent toch wel bijna altijd weet te slagen. Wat
de wereld met „geluk" betitelt is alleen maar een
ander woord voor „gelegenheid". En de begaafde
mens vindt de een of andere keer wel die gelegen
heid. Ik geloof niet aan zuiver toeval. Al moet ik
toegeven, dat in dit geval het geluk wel een handje
heeft geholpen. De „talent-scout" van de Europa-
Film..."
„Pardon", onderbrak Father O'Donovan hem,
„wat is een „talent-scout"?
„Dat zal ik u zeggen. Iedere grote filmonderne
ming heeft iemand in dienst, wiens taak alleen
maar daarin bestaat, dat hij de wereld rondreist
om nieuwe talenten te ontdekken. Dat betreft zo
wel toneelspelers als auteurs en componisten. Nu.
de talent-scout van de Europa-Film ontdekte onze
nieuwe componist in een van die kleine nachtloka
len, zoals men die in West-Duitsland bij honder
den vindt. De jongeman speelde daar eigen com-
posities op de vleugel en maakte zo'n indruk op
die meneer van de Europa-Film, dat hij hem op
staande voet engageerde en hem de opdracht gaf
de muziek te schrijven voor de nieuwe film. Nu
zit onze componist in een van onze Londense luxe
hotels en probeert te werken. De muziekproducent
van de Europa-Film bracht hem bij mij op kan
toor en li hem een paar van zijn dingen voor
spelen. Ik bood hem een van onze werkkamers
aan, want in die luxekast van een Piccadilly vindt
hij toch geen rust."
„Is het een Duitser?" vroeg Annette.
„Ja."
ve William Kimber) felle kritiek gele
verd op generaal (thans veldmaar
schalk) Montgomery, zijn strategie in
de woestijnoorlog, de wijze waarop hij
zijn voorganger Auchinleck behandelde
en zijn „op de publiciteit" gerichte
„Memoires". Barnett komt tot de con
clusie dat Rommels woestijnleger en
de Italiaanse expeditionaire macht toch
al ten ondergang gedoemd waren door
de landing van de Amerikanen in Frans
Noord-Afrika, en dat het verbazingwek
kend is, „niet dat we de slag bij El Ala
mein hebben gewonnen, maar dat we
hem bijna hadden verloren".
Het keerpunt van de oorlog in Noord-
Afrika was de eerste slag bij El Ala
mein, die door generaal (thans veld
maarschalk) Sir Claude Auchinleck werd
gewonnen, aldus Barnett, „even wan
hopig moeilijk en dapper als Wellington
bij Waterloo Napoleon terugdrong".
Maar Auchinlek had geen reserve van
veertigduizend man om de nederlaag in
een overwinning te doen verkeren.
De werkelijk belangwekkende vraag is
waarom de bittere siag bij Ei Alamein,
die zware verliezen eiste, ooit is gevoch
ten. „Het staat vast dat wanneer Mont
gomery deze slag niet had gevochten
Rommel binnen een maand uit Egypte
en binnen drie maanden uit Tunesië zou
zijn verdreven". „De beroemde tweede
slag bij El Alamein zal daarom miins in
ziens de geschiedenis ingaan als een niet
noodzakelijke slag*'. „Waarom werd de
tweede slag bij El Alamein geleverd
voordat Rommel door de Amerikaanse
landing werd gedwongen zich terug te
trekken? Het was de laatste zuiver En
gelse overwinning in de strijd tegen
Duitsland het was de zwanezang van
Engeland als grote onafhankelijke mo
gendheid. Na de landingen werd de En
gelse oorlogsinspanning ondergëschikt
aan de Amerikaanse."
vol en werden de deuren van de schu
ren opengegooid, teneinde de praalwa
gens nog juist op tijd op de startplaats
aanwezig te laten zijn.
In de verte bleven nog wel wat wraak
zuchtige wolken op de loer liggen, doch
dit had ook zijn goede zijde, want een
confectie-firma verkocht plastic regen
jassen in 'n tempo van 100 per uur, het
geen voor Zundert wellicht het record
van deze eeuw mag heten. Ter vergelij
king: vorig jaar verkocht men er tijdens
het corso in totaal twee en twintig. Toen
de wagens tenslotte begonnen te trek
ken, was praktisch de gehele voorraad
regenjassen de deur uit.
Het corso betekende voor de kijkers
een grote verrassing. Zelden nog kwam
Zundert op een dergelijke grandioze wij
ze voor de dag. Alle praalwagens waren
uitstekend verzorgd, schoonheidsfouten
vielen er niet te ontdekken en elk rij
dend werkstuk vormde opnieuw weer
een bloemensprookje. Er ware* wagens
bü, waaraan ruim honderdduizend bloe
men waren verwerkt. De voorstellingen
waren steeds origineel en vaak geestig.
De jury moet het, bij het uitdelen van
de vijf eerste prijzen, de een en twintig
tweede prijzen en de derde pry's bijzon
der moeilijk hebben gehad.
Het feit, dat er dit jaar maar half zo
veel bezoekers waren als vorig jaar
men schatte het aantal kijkers zondag
op 75.000 mag, gezien de grimmige
klimatologische achtergrond van dit
jongste corso, evenzeer een succes wor
den genoemd.
EMMELOORD, 5 sept. In de ge
reformeerde kerk alhier is gistermor
gen gebeden voor behoud van de be
dreigde oogst. Het graan op de akkers
is door de aanhoudende regens hier en
daar reeds in de aren ontkiemd en
doorgeschoten. In aardappelen en an
dere gewassen komt ziekte voor.
Tijdens de kerkdienst werd in een
kanselboodschap aangedrongen op
daadwerkelijke hulp om van de oogst
te redden, wat te redden is, zodra het
weer dit mogelijk maakt. In een situatie
als de onderhavige, aldus de boodschap,
moeten bidden en werken samen gaan.
Er is te weinig mankracht op de boer
derijen om, zodra dit mogelijk is, de
oogst snel binnen te halen. Daarom
werd in de boodschap een beroep ge
daan op alle mannen in de gemeente,
landbouwkundig geschoold of onge
schoold zich zonodig een dag beschik
baar te stellen.
De hervormd predikant zei tijdens de
zondagochtenddienst naar aanleiding
van de noodtoestand in de Noordoost
polder, dat in bepaalde gevallen het
ook op zondag nodig is de hand aan de
ploeg te slaan, of in dit geval, aan de
maaidorser.
In de Noordoostpolder is dit jaar
7.000 hectare tarwe verbouwd, waar
van 1500 hectare nog op stam staat.
Verscheidene boeren hebben gisteren
gemaaidorst, om alles zo vee-1 moge
lijk te redden.
LISSABON, 5 sept. (A.F.P.) De
bisschop van Oporto, mgr. Antonio Fer-
reira Gomes, heeft een aanbod van
premier Salazar naar Portugal terug
te keren op voorwaarde zich niet meer
in het politieke leven te mengen, van
de hand gewezen, aldus is van door
gaans goedingeliehte zijde alhier ver
nomen.
Omdat hij zich bjj de presidentsver
kiezingen van 1958 tegen het regime
van Salazar had uitgesproken moest de
Disschop een jaar later zijn diocees
verlaten. Hij vestigde zich in Spanje.
De Portugese autoriteiten hebben hem
nimmer toegestaan naar Portugal te
rug te keren en mgr. Ferreira Gomes,
die aanvankelijk in Galicië verbleef, is
thans verbonden aan een seminarium
in Valencia.
Naar verluidt is het verblijf van mgr.
Gomes in Spanje ter sprake gekomen
toen Salazar en het Spaanse staats
hoofd, Franco, enkele maanden gele
den besprekingen voerden. Franco zou
de Portugese premier hebben geadvi
seerd de bisschop naar Portugal te la
ten terugkeren.
De tweede slag bij El Alamein was de
laatste kans om het Britse prestige,
geschokt na een jaar van nederlagen,
met grote krantenkoppen en klokgelui
even beroemd te maken als de overwin
ningen van Blenheim en Waterloo. Deze
slag zal de geschiedenis ingaan meer
als een politieke dan een militaire over-
(Wordt vervolgd) winning, aldus Barnett.
Mr. Ernest, Auguste, Marie
hamers (58) directeur-generaal
van het Gevangeniswezen is in
de Bijzondere Strafgevangenis
in Scheveningen zijn loopbaan
begonnen als hulpbewaker.
Een uniform had hij niet, wel
een pet. Hij was toen nog stu
dent in Utrecht, maar hij inter
esseerde zich zozeer voor het ge
vangeniswezen, dat hij in zijn
vakantie een ambtenaar ging af
lossen in het Rijksopvoedings
gesticht in Amersfoort en daar
na als hulpbewaker in Scheve
ningen terecht kwam. Men mocht
niet weten, vertelt hij ons, dat
ik student was, zelfs de bewa
kers wisten het niet, alleen de
huismeester. Zouden de gevan
genen het hebben geweten, dan
zou er mogelijk onrust zijn ont
staan. Hij zegt: daar heb ik mijn
opleiding gehad in de hoge
school van de penitentiaire we
tenschap.
Daar zat in Scheveningen een
man hij zal nu wel al lang over
leden zijn, want hij was toen al
bejaard die 27 veroordelin
gen achter de rug had en al der
tig jaar in de gevangenis had
doorgebracht. Mr. hamers, toen
nog stkdent, vroeg hem, waar-
voor hij in het gevang zat. Het antwoord was: - Voor een eindje touur
Ik kon er echt niks aan doen, zei die gevangenisklant, want er zat toevallig
een koe aan vast.
Begin 1927 studeerde mr. Lamers af m Utrecht en werd hij volontair ter
griffie van de Rechtbank in Den Bosch, zijn geboortestad, waar zijn vader
apotheker was geweest. Hij was de eerste jurist in de familie. In 1938 kwam
hij als rechter bij de Rechtbank in Amsterdam, dotdat de illegaliteit hem
opeiste Toen men na de oorlog, in, 1945, orde op zaken ging stellen, riep
de toenmalige minister van Justitie hem tijdelijk naar het Departement van
Justitie voor zuivering van de rechterlijke macht en het notariaat. Hij werd
Raadsheer en later Vice-president van het Bijzonder Gerechtshof. Die
lijdelijke functie aan het Departement van Justitie leidde tot een blijvende.
Mr. Lamers is nu Directeur-Generaal van het Gevangeniswezen en in die
functie heeft hij de vernieuwing van het gevangeniswezen naar aanleiding van
het rapport. Fick van 1957 zich doen voltrekken. In die functie heeft hij
ook meegewerkt aan de nieuwe Beginselenwet en de Algemene Maatregel
van Bestuur inzake gevangenismaatregelen.
Deze week treedt hij op als secretaris-generaal van liet Organisatie-
Comié voor het vierde Internationaal Criminologisch Congres in Den Haag.
Hij beschiet hierbij over zijn ervaring opgedaan bij het congres van 1950
en hij maakte ook nog pas in Londen het U.N.O.-congres ter voorkoming
van de misdaad mee, waar de Russen met een grote delegatie verschenen
om de nodige reclame te maken. Het congres in Den Haag heeft een zuiver
wetenschappelijk karakter en de Russen zijn er nu niet, wel Polen en
Hongaren. Mr. Lamers wordt bezield door de gedachte de mensen te ver
beteren, juist de mensen, die de gevangenissen bevolken, en de 50 d 70%
recidive doet hem nog steeds zijn reeds grijzende hoofd schudden. Hij is
ook een sociaal bewogen man, voorzitter van het Sociaal Charitatief Cen
trum voor het Bisdom Rotterdam.
Hij heeft zijn leven dienstbaar gemaakt aan de gevangenen. Deze week
op dit congres gaat hij weer studeren op dit probleem, maar feitelijk heeft
hij er altijd op gestudeerd
