Slechts het leger kan nu
Soekarno nog weerstaan
w
Wilhelm Pieck
ernstig ziek
De Gaulle: NAVO-verdrag
behoeft nieuwe stimulans
i
Russen vervoeren Congolese
soldaten naar Bakwanga
Ook Soekarno
naar de V.N.
ECONOMISCHE VERSLECHTERING
Algerije toch op
het voorplan?
Nasution treedt
op tegen P.K.I.
i
EUROPA EN DELFZIJL
Maximaal 400 krijgers gesneuveld
of gewond bij strijd in Kasai
g:
DINSDAG 6 SEPTEMBER 1960
PAGINA
BUITENLANDSE
KRONIEK
De drogist, veraangenamer des levens - Rijke inventiviteit
op de „Indro 2" Vervlakking in het gapen
Veluwemeer-recreatie
President de Gaulle heeft de ver
wachtingen, die velen koesterden
van de persconferentie, die hfl gis
teren heeft gehouden, de derde sedert
zijn ambtsaanvaarding, beschaamd.
Men wijst erop, dat hu de Algerijnse
nationalisten geen nieuwe vredesvoor
stellen heeft gedaan en dat hij van de
andere kant ook de voorstanders van
de „integratie" van Algerije bij Frank
rijk niet helemaal op hun gemak heeft
gesteld. Men vindt eigenlijk, dat hij te
weinig en te weinig nieuws heeft ge
zegd over Frankrijks meest brandende
probleem, en dat heet nog altijd Alge
rije. In feite is dit ontbreken van een
nieuwe benadering van het Algerijnse
probleem in een persconferentie van de
Gaulle een onwaarscnijnlijk element.
Het is ook de vraag, óf de nieuwe be
nadering wel ontbreekt.
Een jaar geleden, op 16 september
1959, maakt hij voor radio en televisie
zijn plan bekend voor de zelfbeschik
king van Algerije en hij voorkwam zo
doende, terloops of met opzet, dat de
Algemene Vergadering van de Verenig-
de Naties zich
f met de Algerijn
se kwestie ging
bemoeien. Hij
wist ook te berei
ken, dat de lei
ders van de Alge
rijnse opstand po
litiek verder in
het defensief gedrongen werden. Ten
slotte zag premier Ferhat Abbas van
de „voorlopige Algerijnse regering*' zich
genoodzaakt afgezanten naar Frank
rijk te zenden. „Het „overleg" echter,
daartoe dit leidde, in juni te Melun,
verdiende deze naam zo weinig, dat de
Algerijnen boos weer weg gingen. Er
was geen dialoog geweest, zo zeiden
zij, maar een Franse monoloog.
Als de Gaulle niet zo'n souverein
staatsman was, zou men bijna zeggen,
dat hij met de conferentie van Melun
de grens van zijn binnenlands-Franse
bewegingsvrijheid had bereikt en dat
hij achteraf blij was, dat hij zijn auto
riteit niet behoefde te lenen voor ver
dergaande akkoorden en afspraken met
de Algerijnen. Maar wat in ieder geval
duidelijk werd, dat was dit, dat de
Gaulle voor het eerst het initiatief in
de Algerijnse kwestie uit zijn handen
had laten glippen. De Algerijnse op
standelingen hebben nu de V.N. ge
vraagd toezicht te willen houden op
een referendum over de toekomst van
hun land. Zij hebben zich ook bereid
verklaard opnieuw een delegatie naar
Frankrijk te zenden, als de Gaulle de
garantie geeft, dat het tot een werke
lijke dialoog komt.
Blijkbaar heeft de Franse presi
dent het niet wenselijk of uit
voerbaar geacht aan de voor
avond van een nieuwe bijeenkomst van
de V.N.-Assemblée voor de dag te ko
men met een verse Algerijnse surprise.
Toch behoeft er weinig twijfel aan te be
staan, dat de zorgen om Algerije zijn
geest beheersen. Daarom is het mis
schien verhelderend de rest van zijn
verklaringen eens te beschouwen in het
licht van Algerije. Het sarcasme, waar
mee hij over de „zogenaamde Verenig
de Volkeren" sprak, kan men in het ge
heel niet anders dan in dit licht be
schouwen. De Gaulle's sarcasme vóór de
bijeenkomst van de Assemblée vormt
de pendant van de verbittering, die de
Belgische premier Eyskens voelde en
uitsprak na de stemming in de Veilig
heidsraad van 9 augustus over het on
middellijk vertrek van de Belgische
troepen uit Congo. De kwalificaties, die
de Gaulle gisteren meegaf aan een groot
aantal leden van de V.N., zullen menig
een uit het hart zijn gegrepen. Als de
Franse president meedeelt, dat hij zich
bij de behandeling van de Algerijnse
kwestie door geen enkele meerderheid
in de V.N. van de wijs zal laten bren-
;en, dan biedt hij zonder twijfel een no-
_el schouwspel. Maar, zoals de Londen-
se „Times" vanmorgen vroeg: is het
politiek? De mogelijkheid, waarmee de
politicus rekening moet houden, is, dat
er zich een anti-Franse meerderheid
kan vormen, waartoe ook een of meer
Afrikaanse leden van de Franse Ge
meenschap behoren. En of de Gaulle
dat met evenveel Olympische kalmte
over zijn kant kan laten gaan, is zeer de
vraag. In ieder geval probeert hij met
een uiterst Frans beroep op de logica
van de Afrikaanse Communauté-leden
te voorkomen, dat het zo ver komt.
Ook de beschouwingen, die de Franse
president heeft geleverd over de Atlan
tische en de Europese samenwerking,
staan niet ios van de Algerijnse kwes
tie. Zjjn pleidooi voor een uitbreiding
van de werkingssfeer van de N.A.V.O.
(dat blijkbaar pas na mei 1959 vorm
heeft gekregen, want toen heeft Frank
rijk het bestaande N.A.V.O.-verdrag nog
zonder morren vernieuwd) is een voort
vloeisel van de oude klacht, dat voor
Amerika de N.A.V.O. blijkbaar alleen
■evolgen heeft in Europa en dat het zijn
'antische bondgenoten prompt in de
Als men de gebeurtenissen in In
donesië van de laatste jaren ga
deslaat, dan is men geneigd zich
met verbazing af te vragen hoe het
nu toch mogelijk is, dat president
Soekarno steeds maar door kan gaan
met het verwezenlijken van zijn
ideeën voor een „geleide democra
tie", zonder daarbij nu eens serieuze
tegenstand te ontmoeten. Iedere keer
weer is er iets, waarvan men geneigd
is te zeggen: „Maar nu gaat hij te
ver, dit zullen de mensen niet ne
men, hier zal hij op zijn beslissing
terug moeten komen". Maar iedere
keer weer blijkt hij er toch in te
slagen zijn wil op te leggen. Zo is de
macht van president Soekarno in In
donesië steeds groter geworden, en
het verzet tegen die machtsconcen
tratie is eigenlijk maar heel gering.
Dat is te meer onbegrijpelijk, omdat
Indonesië tot op heden nog maar bit
ter weinig profijt heeft getrokken
van het door president Soekarno ge
wijzigde staatsbestel. Er zijn andere
landen in Azië (we denken aan Thai
land en Birma bijvoorbeeld), waar
men als gevolg van ontevredenheid
over het functioneren van het op
westers democratische leest geschoei
de bewind eveneens is overgegaan
tot de invoering van een meer dic
tatoriaal systeem, maar daar ge
schiedde dat met een duidelijk op
het belang van het land gerichte op
zet, en als tijdelijke maatregel tot
men weer tot een meer democratische
wijze van regeren zou kunnen over
gaan. In Indonesië echter is er geen
sprake van een tijdelijke maatregel:
de geleide democratie is als zodanig
zonder meer het doel van president
Soekarno.
Een geleide democratie overigens,
die het land niet uit de hopeloze eco
nomische positie, waarin het ver
keert, heeft kunnen bevrijden. Nog
steeds glijdt Indonesië verder af.
De geschiedenis van Indonesië sinds
het land onafhankelijk werd biedt
een tragisch beeld. We laten hier de
jaren vóór de soevereiniteitsover
dracht, toen men met de problemen
van de revolutie kampte, dan nog
buiten beschouwing. Na de soeverei
niteitsoverdracht op 27 december 1949
kon het land echter met een schone
lei beginnen. De republikeinse re
geerders hadden in Djokjakarta reeds
enige jaren regeringservaring opge
daan, evenals de Indonesische federa
len in de gebieden, die in Nederland
se handen waren geweest. Er was
een bestuursapparaat, er was een le
ger, er was een grondwet en er waren
allerlei gedetailleerde regelingen voor
van alles en nog wat. Bovendien
waren er in het land een groot aan
tal ondernemingen, die weliswaar
voor een goed deel in buitenlandse
(meest Nederlandse) handen waren,
maar die toch een belangrijke bij
drage voor de inkomsten van het
land betekenden. De soevereiniteits
overdracht was stellig heel wat min
der voorbarig dan die van België aan
Congo twee maanden geleden.
En toch was het resultaat verre van
rooskleurig. Zijn oorzaak vond dat na
tuurlijk vooral in de economische gang
van zaken. Er waren in het begin na
de soevereiniteitsoverdracht veel sta
kingen, daarna zakte het arbeidstempo
steeds meer. De produktie zakte mee.
De besteding van de deviezen maakte
de indruk niet altijd even verstandig te
zijn, er was sprake van corruptie. Kort
om, er was een heel complex van fac
toren, dat maakte dat het niet zo best
ging in Indonesië.
Daarvoor moest natuurlijk een oor
zaak gezocht worden. Er kwamen er
twee naar voren: ten eerste het feit
dat het bedrijfsleven zo goed als ge
heel in handen van buitenlanders was,
met als gevolg het afvloeien van win
sten naar het buitenland, en in de
tweede plaats het ontbreken van een
gekozen parlement. Vooral dat laatste
leek in het begin erg belangrijk, zo
belangrijk dat op 17 oktober 1952 het
leger zijn kanonnen op het paleis van
president Soekarno in Djakarta richtte
en eiste, dat hij het benoemde par
lement zou ontbinden.
Toch duurde het nog tot 29 septem
ber 1955 vóór er in Indonesië verkie
zingen voor een parlement werden ge
houden. Kort daarna volgden de ver
kiezingen voor een Constituante, die de
taak kreeg een nieuwe grondwet op te
stellen. Maar ook daarna verbeterde
de toestand in Indonesië niet.
BERLIJN, 6 sept. (Reuter) Presi
dent Wilhelm Pieck van Oost-Duitsland
is zeer ernstig ziek. Zijn toestand is
tengevolge van een „plotselinge hart
zwakte" verergerd, aldus heeft het
Oostduitse persbureau A.D.N. bekend
gemaakt. Volgens een door vier artsen
ondertekend bulletin heeft de 84-jarige
patiënt een hoge temperatuur. De pre
sident is sinds geruime tijd lijdende.
Ruim twee jaar geleden verscheen hij
voor het laatst in het openbaar. In 1957
begon hij zijn derde ambtstermijn van
vier jaar. Hij woont in een wijk van
Oost-Berlijn, waar alleen hoge partij- en
regeringsfunctionarissen wonen.
Daarin trad alleen enige verbete
ring op tijdens de regering van mr.
Burhanuddin Harahap (augustus 1955
tot maart 1956), maar ook die rege
ring moest aftreden na het misluk
ken van de besprekingen met Neder
land over een herziening van de RTC-
overeenkomsten in Genève. Het was
wel een tragische omstandigheid, dat
juist deze enige Indonesische rege
ring (en Indonesië is nu, gerekend
vanaf 1945, aan zijn achttiende) die
ooit goede betrekkingen met Neder
land op zijn programma heeft durven
zetten, op het mislukken van dat stre
ven heeft moeten vallen. Tragisch
voor Nederland èn voor Indonesië,
want tijdens het kabinet-BH (zoals
het in Indonesië genoemd werd) werd
ook in eigen land veel bereikt bij de
bestrijding van de corruptie en de ver
betering van de economische situatie
van het land.
Na het aftreden van deze Indonesi
sche regering kon de dalende tendens
zich weer ongehinderd voortzetten, en
geheel onbegrijpelijk is het niet dat we
Burhanuddin Harahap en vele van zijn
ministers in een later stadium terug
vinden als leiders van de onstand op
Sumatra en Celebes.
Men zou dus kunnen zeggen dat
de periode van de regering-BH
ln Indonesië bewezen heeft dat
er met het aanwezige democratische
bestel zeer wel te regeren viel, ook
al liet het werktempo van het parle
ment dan te wensen over, en al wer
den de politieke tegenstellingen wel
eens wat op de spits gedreven. Toen
echter na die periode het land weer
snel achteruit ging, gaf president Soe
karno de democratie er de schuld van
(het systeem paste volgens hem niet bij
de Indonesische psyche) en hij begon
zijn campagne voor een geleide demo
cratie.
We hebben nu dus in Indonesië de
figuur gekregen, dat ir. Soekarno
staatshoofd is, regeringshoofd van
een door hemzelf geformeerde rege
ring, voorzitter van een hoog advies
college, dat hij zelf heeft samenge
steld, en dat de controle berust bij
een volgens door hem uitgevaardigde
richtlijnen benoemd parlement. Bo
vendien is Soekarno dan ook nog op
perbevelhebber van het Indonesische
leger. Maar beter gaat het daarom
nog niet in Indonesië. Ook niet, al
zijn terloops de Nederlandse bedrij
ven ook nog onteigend.
Aan de vele maatregelen van de laat
ste jaren, die hem steeds meer tot al-
leenregerend dictator hebben ge
maakt, heeft president Soekarno er op
17 augustus jl. nog één toegevoegd,
die maakt, dat men zich opnieuw gaat
afvragen, of hij nu zijn macht toch
niet heeft overschat. Op 17 augustus
(president Soekarno kondigt op die da
tum elk jaar opnieuw een of meer be
langrijke besluiten af, als het ware
om een speciaal tintje te geven aan
de viering van Onafhankelijkheidsdag)
zijn namelijk twee belangrijke Indone
sische oppositiepartijen verboden, de
Masjumi en de PSI, de socialistische
partij van Sjahrir.
Er is in Indonesië in feite nog maar
één lichaam, dat als een soort corri
gerende macht op president Soekarno
werkt: het leger. En het is duidelijk,
dat dat leger niet erg ingenomen is met
het streven van president Soekarno de
rechtse partijen (ook de socialisten
zijn in Indonesië rechts!) uit te scha
kelen, wat automatisch de linkse ten
goede moet komen. De stafchef van de
Indonesische landmacht, generaal Na
sution, heeft laatst de acties van de
communisten een van de grootste ge
varen genoemd, die Indonesië bedreigen
(hij vergeleek hen met de opstande
lingen, (lie met de wapens het gezag
bestrijden) en het leger handelt in
overeenstemming daarmee. Het Indo
nesische communistische dagblad, Ha-
rian Rakjat, is verboden; vele commu
nistische kopstukken zijn gearresteerd;
en het leger is nu ook al overgegaan
tot het verbieden van de communisti
sche partij in de provincies Zuid-Bor-
neo, Zuid-Celebes en Zuid-Sumatra.
C. H. SCHAAP.
PARIJS, 6 sept. (Reuter), A.F.P.)
De Franse president, generaal De Gaul
le, heeft tijdens een gistermiddag ge
houden persconferentie zijn plannen uit
eengezet voor een Europese politieke
eenheid en aangedrongen op het houden
van een referendum in West-Europa ten
einde aan die plannen de steun van het
volk te geven. De Gaulle zei, dat de
Westeuropese landen regelmatig bijeen
moeten komen ter bespreking van poli
tieke aangelegenheden. Dergelijke bij
eenkomsten zouden „zeer wenselijk" zijn
op economisch en politiek gebied en op
dat der defensie. De president maakte
duidelijk, dat zijn plan voor een West
europese eenheid betrekking heeft op
de zes landen van de E.E.G., maar an
dere landen niet uitsluit. De president
wee:, elke supra-nationale politieke struc-
tuur van de hand. Maar hoewel deze
vorm van organisatie van waarde kan
zijn op praktisch gebied, is zij dit met
gev<
Atla
steek laat, zodra hun nelangen in Azie
of Afrika op het spel staan.
De Gaulles uitdrukkelijke verwijzing
naar de Belgische onlustgevoelens ten
aanzien van de Congolese kwestie ge
tuigt van zijn behoefte om Europese
parallellen te vinden, die ertoe kunnen
bijdragen, dat Frankrijk nog meer dan
voorheen ontsnapt aan Amerikaanse
(en, zij het in mindere mate, Britse)
politieke voogdij. In één moeite door
ontvouwt hij dan zijn Europese plannen.
Voor ons in Nederland lijken die plan
nen veel op een uitholling van de be
staande vormen van Europese samen
werking. Voor de Gaulle vormen zij de
logische consequentie van zijn verlan
gen naar meer politieke speling. Als hij
af wil van de Amerikaanse voogdij, dan
toch zeker ook van een voogdij, die uit-
teoefend zou kunnen worden door een
Juropese bureaucratie, zonder kleur en
zonder gezicht.
De Gaulle, die zelf zo gaarne ver
schijnt in de gedaante van de al-wijze
staatsman, een soort „freischwebende
Intelligenz". blijft in feite bepaald door
de Franse belangen, waarmee hij zich
identificeert.
op politiek gebied, aldus de generaal.
De Gaulle stelde de instelling van een
secretariaat voor, alsmede van een As
semblée, samengesteld uit delegaties
van de Westeuropese parlementen. -Iet
referendum zou „zo spoedig mogelijk"
moeten worden gehouden om de steun
van de volkeren aan deze samenwer
king te geven. De Gaulle verklaarde
verder, dat er geen spake van is dat zich
in de N.A.V.O. een scheuring voordoet.
Het bondgenootschap van de N.A.V.O.
heeft echter een nieuwe stimulans no
dig.
Frankrijk is van oordeel, dat het
N.A.V.O.-verdrag op twee punten m!oet
worden herzien:
Het moet niet tot Europa alleen be
perkt blijven. Ook voor het midden
oosten en Afrika dient op politiek en
strategisch gebied een bepaalde orga
nisatie tot stand te worden gebracht.
In de tweede plaats is op het gebied
van de integratie der defensie een her
ziening nodig. Uiteraard dient de de
fensie gebaseerd te zijn op de gecom
bineerde inspanning van de verdrags-
landen, maar de defensie moet in de
grond van de zaak een nationaal ka
rakter behouden. Als op Frans grondge
bied kernwapens mochten worden ge
stationeerd, zouden die in handen van
Frankrijk moeten blijven. President
De Gaulle merkte op dat er geen spra
ke is van een afscheiding tussen de
N.A.V.O.-landen, daaraan toevoegend
dat aan het'Atlantisch verdrag onder
de vrije volkeren nimmer meer be
hoefte heeft bestaan dan thans.
De Franse president leverde ernstige
kritiek op het optreden der Verenigde
Naties in Congo. Hij meende, dat de
Verenigde Staten, Engeland en Frank
rijk van het begin af hun optreden had
den moeten coördineren. Als zij de soe
vereiniteit en onafhankelijkheid van Con
go hadden gewaarborgd, zou geen ir.
menging „van bepaalde zijde" hebben
plaats gehad en zou het prestige van het
Westen beter verzekerd zijn geweest dan
„door het onvoldoende en zeer kostbare
optreden van de zogenaamde Verenigde
op1
Na
aties."
Met betrekking tot Algerije zei de pre
sident, dat nieuwe maatregelen worden
voorbereid vojor het bestuur over de
verschillende Algerijnse gebieden en
over Algerije als geheel. Hij noemde de
gang van zaken in Algerije goed en her
haalde, dat de Algerijnen zelf over Al-
gerije's toekomst moeten beslissen. Het
gezond verstand brengt mee, dat Alge
rije met Frankrijk verbonden blijft, al
dus De Gaulle, die nogmaals een be
roep deed op de opstandelingenleiders
om de strijd te staken en voorts de Ver
enigde Naties het recht ontzegde zich
te mengen in een aangelegenheid, die
uitsluitend tot de bevoegdheid van
Frankrijk behoort.
Verder verklaarde De Gaulle, dat
Frankrijk noch geschokt noch geïnti
mideerd zal worden door de plagerijen
of dreigementen van bepaalde landen.
Frankrijk heeft zjjn politieke lijn uitge
stippeld en zal die standvastig volgen,
Voor verbetering in de betrekkin
gen tussen Oost en West achtte De
Gaulle de vervulling van drie voor
waarden noodzakelijk:
Een bepaalde ontspanning, waarbp de
landen zich vooral van beledigingen
over en weer zullen onthouden.
Een begin van ontwapening, vooral
op het gebied van kernwapens, en een
klein begin van serieuze samenwer
king op het gebied van de hulp aan
onderontwikkelde landen.
Met betrekking tot het uittreden van
Senegal uit de Mali-federatie zei De Gaul
le niet pessimistisch te zijn. Er worden
pogingen gedaan om „de wonden te he
len".
Wat Algerije betreft wees De Gaulle
elke suggestie om met de leiders der
opstandelingen te onderhandelen zolang
zij blijven doorgaan met het organise
ren van moorden in Algerije en het
Franse moederland van de hand. „Zo
lang het woord aan het mes is, kunnen
green politieke zaken worden bespro
ken".
Het was de derde conferentie van pre
sident De Gaulle sinds zijn ambtsaan
vaarding.
Vlekken op het behang? Een che
mische fabriek in Duitsland
brengt een vloeistof in de han
del, die zo verzekert de vertegen
woordiger, alle vuilsporen ook uit
het goedkoopste behang verwijdert.
Het heet, dat ook verschoten plekken
op het behang weer helemaal bijge
werkt kunnen worden. Wat heeft u
er voor over om van uw verkoudheid
af te zijn veertig gulden? Goed, er
Womt voor net een kwartje minder
een apparaatje op de markt, dat bij
zorgvuldig gebruik een éclatante
overwinning op verkoudheidsaan-
doeningen belooft. De vinding be
staat uit een warmte-element, waar
door men ademt. In het apparaat
kunnen etherische oliën of andere
geneeskrachtige middelen verdam
pen. Men steekt de stekker in het
stopcontact, zet een maskertje op en
kan dan, aldus de reclamefolder, na
één tot drie uur inhaleren een acute
verkoudheid de baas worden. Heeft
u last van mieren in of bij huis? Geen
nood, er is een „mierenval" uitge
vonden, welke naam overigens bedrieg
lijk is: de mieren gaan er aan, maar
niet in, doch buiten de val. Een mier
wandelt in een doosje naar binnen
en haalt daar een korreltje verdel
gingsmiddel weg. Wanneer het dier
z'n aard niet verloochent, brengt het
die korrel naar het mierennest. Ge
volg, aldus de uitvinder, dat de ge
hele kolonie vernietigd wordt. De
beesten halen het verdelgingsmiddel
zelf in huis.
Het zijn allemaal geen schokkende
dingen, maar waarom zou men de in-
conveniënten van bevlekt behang,
verkoudheden, mierenactiviteiten en
nog zo het een en ander niét bestre
den? Op de tweede internationale dro-
gistenbeurs, de „Indro 2", die deze
week gehouden wordt in de Houtrust-
hallen te Den Haag, kan men zien,
voelen, ruiken, proeven en horen wat
er de laatste tijd allemaal uitgevon
den is op „drogisterijgebied". Achter
deze brede term gaat een wereld van
inventiviteit schuil.
Bjj de opening van de beurs wel
ke opening heel toepasselijk geschied
de door het doorknippen van een
droplint klonken ietwat sombere
geluiden. „Er dreigt in ons land een
soort drugstore-systeem ingevoerd te
worden met als onherroepelijk ge-
Geurentempel op de Drogistenbeurs.
volg een vervlakking van de handel
drijvende middenstand" en „Op het
terrein van de drogisterij ondeskun-
dige lieden hebben de overheid een
advies voorgelegd, dat een rigoureu
ze aantasting van het kernassortiment
van de drogist voorstelt". De drogis
ten voelen zich vooral bedreigd door
de kruideniers.
We zullen er ons op deze plaats
zorgvuldig voor hoeden stelling te ne
men in deze netelige kwestie maar
in alle objectiviteit mag, dunkt ons,
wel geconstateerd worden, dat de dro
gist de laatste jaren zijn rol van ver-
aangenamer des levens niet slecht
gespeeld heeft. Men ziet steeds meer
drogisterij e»
de drogist
UIIIIIIIIIIIIHIIlIHlIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIMIIHIIlllllllllllllllIllllllIIlIIIIIIllllllllIIIIIIIIlIlllllllllIHIIIlllllllHlIllllIHlIIIIIIMllinmiITH
Van links naar rechts een Duitse, een Zwitserse, de Delfzijlse, een Belgische, een
Franse en een Italiaanse burgemeester.
Delfzijl is het afgelopen weekend
met recht „Klein Europa" ge
weest. Immers rond 170 Fran
sen, Belgen, Italianen, Zwitsers en
Duitsers waren naar de Eemsmond
gekomen om deel te nemen aan het
twee-jaarlijkse congres van de Europe
se Stedenbond, tot welke bond Delf
zijl eind december 1958 toetrad.
De Europese Stedenbond is in 1955
opgericht op initiatief van Hans Koch,
burgemeester van het Duitse stadje
Schwarzenbek. Het doel van deze bond
is een vriendschapsband te kweken
tussen de bevolkingen van de verschil
lende landen en daardoor het gevoel
van saamhorigheid te bevorderen.
Tot de bond traden toe de volgende
kleine steden in West-Europa: Schwar
zenbek, een stadje van 7200 inwoners,
50 km ten oosten van Hamburg gele
gen, Zelzate (10.000 inwoners- aan de
weg van Gent naar Terneuzen in Bel
gië; Aubenas (8700 inwoners) gelegen
aan de Ardèche 80 km ten westen van
de Rhöne in Zuid-I-rankrijk; Sierre
(7800 inw.) aan de Rhone in het Kan
ton Wallis, Zwitserland en (in 1958)
Delfzijl en de Italiaanse badplaats Ce-
senatlco.
Op de welkomstavond in de
schouwburg „De Molenberg" heeft
de rector van het Europa-college
te Brugge, prof. dr. H. Brugmans, in
een rede getiteld „Verenigd Europa,
een taak en een perspectief" o.m.
betoogd, dat de Europese Stedenbond
een goede basis geeft aan het werk dat
van bovenaf wordt verricht voor de
Europese eenwording. Een internatio
nale fototentoonstelling „De stad en
die daarin wonen" geeft een indruk van
de aangesloten steden. Er is uiteraard
vergaderd in verschillende secties,
maar ook is door de congressisten de
gelegenheid te baat genomen om Delf
zijl te leren kennen. Er zijn excursies
georganiseerd door Delfzijl en omge
ving, er is een rondvaart gemaakt door
de havens en op de Eems.
Heel de bevolking heeft de armen
uit de mouwen gestoken om het
de gasten zo goed mogelijk naar
de zin te maken. De congressisten lo
geerden bij de inwoners van Delfzijl.
De taal leverde in s'ommige gevallen
nog wel eens moeilijkheden op, maar
met een woordenboek en de nodige
goede wil ging alles opperbest. Zelfs
met de Italianen kon vlot geconverseerd
worden, dank zij de burgemeester van
Leek, jhr. mr. W. J. Ph. van Waning.
Hoewel zfln „stad" geen lid is van de
stedenbond is jhr. Van Waning toch een
gewaardeerde gast. Hij treedt
als tolk op voor de Italianen, omdat mj
die taal bijzonder goed spreekt.
aantrekkelijk ingerichte
en het assortiment van
mag er zijn.
De „Indro 2" laat zien wat er bin
nenkort nog allemaal bij komt. Een
middel om bij het verven het nare
afschuurwerk van een oude verflaag
over te slaan, „woestjjnvoeding^
voor cactussen, anti-nagelbijt en an-
ti-schoenenknel. Cosmetische artike
len in tal van nieuwe variëteiten, was
middelen van alle mogelijke samen
stelling, een klerenhanger, waarin ta
bletjes paradichloorbenzol (tegen de
mot) aangebracht kunnen worden,
eeneasabnnl thmatelige dven dst TT
middel tegen het beslaan va»
brilleglazen en autoruiten, kinderas-
pirine, enz. enz.
Voor de opgewektheid, waarmee
het zakenleven al deze en nog eel»
paar duizend andere artikelen pre
senteert, krijgt men als simpele con
sument op zo'n beurs een diep res
pect. Een standhouder heeft er een
levend luipaard bijgehaald. Een eau
de cologne-fabriek exposeert met een
„geurentempel": een snoeperig
plantsoen met een eau de cologne-fg5"
tein en eau de colognepagodetjes.
f.urlijk doet men het op de Indro
niet zonder een Miss. Zij is
uit zestien kandidaten: „Miss
up" noemt men haar.
Slechts in één opzicht stellen de
drogisten teleur. Hun oude gapers
hebben zij jammerlijk verwaarloosd.
Wie goed zoekt, vindt ui de Houtrus t-
hallen op een volkome onwaardige
plaats hij staat op de grond zo
waar nog één gaper, maar overigens
heeft men dit karakteristieke sym
bool ingeruild voor een nietszeggend,
in letterlijke zin gestroomlijnd, cir
kelembleem, dat men voor een mo
derne gaper wil laten doorgaan. Over
vervlakking gesproken...
I oeristen zullen in het volgende
seizoen gebruik kunnen maken
van een nieuw recreatiecentrum, dat
bij het Veluwemeer bij Elburg wordt
aangelegd. Sinds begin juli worden
76.000 kubieke meters zand opge
spoten op het terrein, waar op een
terrein van vijftien hectare een jacht
haven, een zonnebad, een kampeer
terrein, een bungalowpark, een hotel-
restaurant, een paviljoen met terra*
een een speeltuin zullen worden aan
gelegd.
Dit ontspanningscentrum zal deel
uitmaken van het algemeen basis-re
creatieplan, dat voor een harmonische
ontwikkeling van het randmerenge-
bied rond de IJsselmeerpolders in
1959 door een regeringscommissie is
ontworpen. Zowel de toeristen als on
dernemers, die voor hen accomoda-
tie en attracties verzorgen, hebben
een grote toeloop ondernomen op het
„jonge" gebied van het Veluwemeer.
De geprojecteerde jachthaven, die
in mei 1961 moet worden opgeleverd,
zal 70 bij 35 meter groot zijn. Op eni
ge afstand van deze haven wordt
een hotel-restaurant gebouwd met
een parkeerterrein van 6.000 vierkan
te meter. Iets verderop in het com
plex komt, omgeven door bossages en
vrij staande hoge bomen, een kam
peerterrein met ruimte voor cara
vans. Bij dit terrein is een zonnebad
geprojekteerd van ongeveer zes hec
tare met volledige accomodatie en
een speeltuin. Het complex wordt ge
completeerd door een paviljoen met
terras, waaromheen naderhand 24
zomerhuisjes zullen worden gebouwd.
Ook dit onderdeel wordt van de overi
ge werken gescheiden door bosaan-
plant en rietkragen, die door tuinarebi*
tecten van de Grontmij en het staats
bosbeheer zjjn ontworpen.
ii iVint f*t
LOELOEABURG, 6 sept. (Reuter)
Tien Russische transportvliegtuigen
met tweehonderd Congolese soldaten
aan boord zijn gisteren in Loeloeaburg
geland. De toestellen zijn op weg naar
Bakwanga. Zoals bekend zijn de Iljoe-
shins enkele dagen geleden in Stanley-
stad aangekomen. Zij waren geladen
met levensmiddelen. De toestellen zijn
uitgeleend aan de regering-Loemoem-
baj Volgens in Leopoldstad ontvangen
berichten heeft de strijd tussen Loe-
moemba's troepen en de aanhangers
van premier Kalondji van de „Mijn-
staat" zich uitgebreid tot de dorpen en
iu Loeloeaburg zouden in Leopo
zijn aangekomen om tegenover de re-
gering-Loemoemba uiting te geven aan
hun bezorgdheid over de gebeurtenis
sen in het gebied van Bakwanga.
Waarnemers in Bakwanga schatten
dat er bij de strijd in Kasai, die van
zaterdag af bijna onafgebroken heeft
gewoed, maximaal vierhonderd men
sen gesneuveld of gewond zijn. Het
Congolese leger heeft gisteren in een
communiqué verklaard, dat het de
datum voor de invasie en bezetting
van Katanga heeft vastgesteld. Deze
datum wordt echter in het communi
qué niet genoemd.
Vervoersmoeilijkheden vormen het
voornaamste obstakel voor Loemoem
ba en de zijnen. De Congolese premier
heeft vijftien Russische transportvlieg
tuigen, compleet met bemanning, en
ruim honderd Russische vrachtauto s
tot zijn beschikking. In Katanga zouden
maximaal veertig vliegvelden zijn, waar
op de Russische Iljoeshins zouden kun
nen landen. Men neemt aan, dat pre
sident Tsjombe van Katanga olievaten
zal laten plaatsen op deze vliegvelden
wanneer hij meent dat Loemoemba s
troepen voorbereidingen treffen om tia-
tanga binnen te vliegen.
Tsjombe heeft gisteren op een pers
conferentie in Elisabethstad geprotes
teerd tegen wat hij „de ongelooflijke
barbaarsheid van de troepen van Loe
moemba te Bakwanga en omgeving"
"oemde. Volgens hem moet het aantal
slachtoffers op grond van onvolledige
maar betrouwbare gegevens geschat
worden op duizend. Hij zei, (lat de
troepen van Loemoemba, die zich in
Bakwanga hebben verschanst, met mor
tieren de dorpen in de omgeving be
schieten. De premier deelde mee, dat
DJAKARTA, 6 sept (A.F.P.Rtr) -*
De Indonesische minister van Buiten
landse Zaken, Soebandrio, heeft be
kendgemaakt dat president Soekarn0
de komende bijeenkomst van de Alge
mene Vergadering der Verenigde Na
ties zal bijwonen en van plan is in d®
Assemblée het woord te voeren. De rn
nister zei dat een van de kwesties ai
de aandacht van de V.N. behoeven, h^
kolonialisme in Afrika en in andere d
len van de wereld - waaronder weste
lijk Nieuw-Guinea - is. Van de zijde
het kabinet van de president werd
gengesproken dat Soekarno naar
V.N. gaat op uitnodiging van de Rus»
sche premier, Khroesjtsjev.
Verenigde Naties De Sovjet-U^
heeft de secretaris-generaal van de VjU
enigde Naies, Hammarskjöld verzeg,
de kwestie van China's vertegenwoof ,e
ging op de agenda van de aanstaart
Algemene Vergadering te plaatsen.
verzoek is vervat in een brief vaf ,s0
Russische minister van Buitenlef"
Zaken, Gromyko. (Reuter).
hij over deze kwestie boodschappen n
gericht aan president Kasavoebo® flI1.
Congo, de staatshoofden van ah® jn-
dere Afrikaanse landen en aan "®prak
ternationaïe Rode Kruis. Tsjombe »Pn.
„communistische werd0
>U hy hfr
honderd
voorts over de „commumstiscne rd0
ging" in Congo, waarbij hü hfr.racht-
aan het zenden van hondera
auto's en tien vliegtuigen door
jet-Unie.
