m
RAFER JOHNSON al voor de
helft „veelzijdigste atleet"
Eef Kamerbeek verricht prachtige
prestatie bij het verspringen
Wilma Rudolph uit Tennessee
,the flying housewife"
nu
Joegoslavië trekt lot uit
de loterij in voetbalstrijd
Chinees Yang
Chuan blijft op
de loer
m
Ongedroomd succes voor Y.S.:
volle buit op 110 m. horden
Ontgoocheling voor Italianen
W&mm
m
Schimmenspel op
voetbalveld
DINSDAG 6 SEPTEMBER 1960
PAGINA 7
mm
mm*,*»*
«jiiï
ff*»*
Rome was nau
welijks ont
waakt. Het
maakte zich op
voor een ar
beidzame dag.
Op datzelfde
ogenblik betra
den dertig moe
dige atleten het
Stadion der honderdduizend. Zij
gingen elkaar de hoogste eer, die
de sportwereld kent, die van de
veelzijdigste atleet ter wereld,
betwisten. Veertien uur later,
toen de nacht reeds over de Ita
liaanse hoofdstad begon te vallen,
de maan schuil ging achter een
dik wolkenpak, waaruit een uur
lang hevige stortregens gevallen
waren en dat onophoudelijk ge
kliefd werd door verblindend
witte bliksemschichten, en Rome
zich voorzichtig gereed maakte
voor de nachtrust, doofden ook
de lichten in de arena van het
foro Italico. Zevenentwintig over
gebleven en moegestreden atleten
trokken met de tassen op de nek
huiswaarts, naar de gerieflijke
kamer in het gemeenschappe
lijke woonoord, het Olympisch
dorp. Veertien uur lang even
onderbroken voor een korte mid
dagpauze hadden zij elkaar
bestreden op vijf van de tien
onderdelen, die in twee dagen
tijds afgewerkt moeten worden.
Aan het hoofd van de groep ging,
fier het hoofd rechtop, Rafer
Johnson, kampioen van de Ver
enigde Staten en houder van een
trots wereldrecord. Pal achter
hem volgde de nationalistisch-
Chinese coryfee Yang Chuan
Kwang. Weliswaar op enige af
stand, maar toch in het spoor
van de Groten kwam Nederlands
kampioen en recordhouder Eef
Kamerbeek. In het heroïsche ge
vecht van de urenlange strijd op
vele fronten en tegen alle beproe
vingen welke de sport haar be
oefenaars laat doorstaan, sloot
hij vlak achter de in dit voor
jaar onttroonde Russische we
reldrecordhouder Cassily Kuz-
hetsov de eerste dag af met
een zesde plaats. "Nederlands
tweede vertegenwoordiger, Her
kan Timme, zag men, nog met
>n soepele tred, in zijn naaste
•Tigeving, als tiende.
nrnSsMti
ff
ICING
ICING
KING
KING
ICING
elke dag KING, elke dag fit
NrnHHiHMiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiniiii
miminminiiiiihiimmin
'C
-
x t
H
IHM
Eef Kamerbeek springt zeven meter 21. Een fraaie prestatie in de tienkamp, welke
een van de zwaarste, maar ook een van de mooiste onderdelen is van de Olym
pische Spelen.
ogen van heel de Olympische wereld
wordt gezien als gegadigde nummer
één voor het goud. De waarlijk impone
rende Amerikaanse atleet heeft echter
af te rekenen met een natuurtalent
Yang Chuan Kwang dat, eenmaal ont
dekt, ijlings naar de Verenigde Staten
is gehaald om er ingewijd te worden in
de fijne kneepjes van het schitterendste
nummer, dat de atletiek kent: de tien
kamp. Het schitterendste, maar ook het
veeleisendste nummer. Want, niet al
leen wijst het de man aan, die zich er
op mag beroemen uit te blinken in alle
onderdelen die de moeder aller spor
ten" kent, ook wordt van hem geduren
de vele opeenvolgende uren de ene top
prestatie na de andere gevergd, moet
hij, telkens weer volledig geconcen
treerd, het uiterste vergen van zijn
met ijzeren wilskracht en zelfskastij-
ding gecreëerd krachtenarsenaal.
Johnson en Yang Chuan fier de
naam China op het trainingspak dra
gend ais „tegenwicht" tegen het Olym
pisch Taiwan hebben elkaar met een
adembenemende vurigheid bestreden.
Telkens weer reikten zij naar de top
van hun atletische vermogens om win
sten van seconden en centimeters te
kunnen puren uit deze wedkamp in veel
zijdigheid.
Dit duel begon op de 100 meter. Yang
Chuan kwam zegevierend uit de strijd.
Met een tijd van 10.7 sec. nestelde hij
zich aan het hoofd van de ranglijst,
bijna negentig punten verdiend op John
son, die voor de afstand 0.2 seconde
meer nodig had gehad. De Rus Kuznet-
sov, op papier hun gevaarlijkste bela
ger, had met een tijd van 11.1 reeds
vele kostbare punten verspeeld. Maar,
tussen hen in had zich, zo bleek later,
een gevaarlijke en vooral slimme out
sider genesteld: de Duitser Grogorenz.
Met een gedeelde achtste plaats kwa
men Kamerbeek en Timme goed voor
de dag, ook al bleven zij beneden de
prestaties die zij bij de jongste kam
pioenschappen in Vlaardingen, toen Ka
merbeek voor de zoveelste keer een
nationaal record vestigde, hadden be
reikt.
Yang Chuan liep daarna uit. Weer
toonde hij zich sterker op een onder
deel, waarin Johnson zich tot nu toe
Rafer Johnson is de man, die in de
altijd de sterkste had getoond, het ver
springen. Weer voerde de van For
mosa naar Amerika getogen atleet de
ranglijst aan, een winst van vieren
twintig punten aan zjjn voorsprong toe
voegend. En, tot verbazing en uiter
aard tot grote vreugde van de attente
Nederlandse kolonie, overtrof Kamer
beek zichzelf met een sprong van 7.21
meter. Nooit was hij boven de zeven
meter gekomen, nu schoof hij op naar
de derde plaats in het klassement van
dit onderdeel. En, aangezien zowel
Kutzetsov als Grogorenz de zeven me
ter niet haalden, kon de Nederlandse
kampioen oprukken naar de vierde
plaats in de algemen rangschikking,
achter Grogorenz weliswaar, maar
vóór Kuznetsov en met de wetenschap,
dat hij door deze veelbelovende start
een rol van betekenis zou spelen.
Toen kwam ook het ogenblik, waarop
Rafer Johnson al zijn tegenstanders dui
delijk maakte, dat 'hij met recht en re
den droomt van een Olympische titel.
Met een voor zjjn rivalen bepaald ont
moedigende kracht stootte hij de kogel
zestien meter <15.82)alleen de Fin ouu-
tari mocht de illusie hebben het John
son moeilijk te kunnen maken. Op dat
moment leed Kuznetsov zijn grootste
nederlaag. Weer bleef hij ver achter
bij de Amerikaan en het gevolg was,
dat het puntenverschil aangroeide tot
270. Maar niet alleen Kuznetsov boog
voor het gespierde geweld. Yang <_nuan
moest ruim tweehonderdzestig punten
prijsgeven met een worp van 1J-JJ me
ter in zijn slechtste onderdeel. Hij werd
daardoor verdreven van de eerste plaats
de voorsprong van 55 punten was ver
anderd in een achterstand van onge
veer 150 punten. Uren duurde de strijd
bü het kogelstoten, waarin Timme,
maar vooral Kamerbeek zich uitstekend
weerden. Met constante resultaten zag
men de Nederlandse kampioen ander
maal in het voorste gelid.
Daarna echter kwam het hoogtepunt
van de eerste dag, het heroïsche ge
vecht tegen de centimeters: het hoog
springen. Men begon met de lat op 1.50
meter, maar die hindernis bleek voor
niemand te zwaar. Eerst later vielen
de slachtoffers, vlak na het een uur du
rende onweer met de hevige slagregens,
die de arena veranderde in één grote
watervlakte en die de atleten en offi
cials deed vluchten naar de kleedkamer.
Het was zeven uur in de avond gewor
den en men wachtte gespannen af. De
De gouden-medaillewinnaar van de 110
meter horden, de Amerikaan Lee Cal
houn.
Amerikaan Dave Edstroem, derde op
de wereldranglijst van dit ogenblik, ver
dween definitief van het strijdtoneel.
Zijn spieren konden de reeks krachttoe
ren met langer verdragen.
Even later zag men ook de Duitser
Grogorenz niet meer terug, maar om
heel andere redenen. In zijn brein was
een slim plannetje ontstaan. Waarom,
zo redeneerde hij, zou hij zijn krachten
tot het uiterste aanspreken bij de spring
bak als er nog een voor hem aangena
me 400 meter volgde? Grogorenz liet
weten, dat hij met 1.73 meter tevre
den was. De winst van twintig punten,
die hij met 1.75 kon bereiken, wilde hij
m
De enerverende finish van de 110 meter horden, die een overwinning opleverde
voor de Amerikaan Calhoun. Rechts van hem, ziet men Martin Lauer, die vierde
werd en de „zilveren" Amerikaan Willie May.
op een andere manier verdienen. Gro
gorenz verdween naar de kleedkamers
en ging er heerlijk uitrusten. De anderen
streden door. Desondanks werd ook Kuz
netsov spoedig uitgeschakeld en dat was
juist voldoende om vele anderen onder
wie ook Kamerbeek te inspireren. Ka
merbeek haalde de 1.80 wel, streek vol
daan de winst van zestig punten op en
ging ook heen. Met een massage, die
de ondanks het tussen de sprongen door
onder dikke dekens bivakeren stroef
geworden spieren weer soepel zouden
maken, prepareerde ook hij zich op de
400 meter, intussen waren al weer vele
uren verstreken en nog was het einde
van de strijd aan de springbak niet in
zicht. Rafer Johnson verdedigde zijn
voorsprong in het klassement na drie
onderdelen. Yang Chuan streed verbe
ten om het verschil te doen reduceren.
Yang Chuang won het pleit. Johnson
kwam niet verder dan 1.85 meter. Yang
Chuan bereikte samen met de verbluf
fend gemakkelijk springende Indiër
Randhawa de 1.90 meter. Dat betekende
voor de volgeling van Tsjang Kai Tsjek
een winst van bijna zeventig punten.
Het was kwart over tien in de avond
en nog was de strijd niet ten einde.
Zo groot was de tijdnood geworden
waarin de organisatoren verstrikt dreig
den te raken dat men een geheel nieuwe
indeling voor de 400 meter moest ma
ken. Met argusogen volgden de officials
het hoogspringen en zij hadden nog niet
een atleet gevonden die voor dit onder
deel verder was uitgeschakeld of men
schreef snel zijn naam op. Telkens als
er voldoende afvallers waren om een
serie te kunnen indelen trommelde men
de strijders bijeen en even later klonk
dan het startschot. Toen bleek hoe slim
Grogorenz wel was geweest. Hij finishte
in zijn race in precie 48 seconden,
daarmee heel wat punten verdienend.
Veel meer dan hij ooit bij het hoog
springen nog had kunnen bereiken. Zo
heroverde hij zijn derde plaats in het
klassement na vijf onderdelen. Want op
Kuznetsov had hij bijna 200 punten ver
diend, op de Finse rivaal Suutari on
geveer 300 punten en op Kamerbeek
precies 250 punten.
Goed, Grogorenz mocht dan slim zijn,
Yang Chuan liet zien dat hij verbluf
fend sterk was. Hij was het verst van
allemaal gekomen bij de uren durende
strijd op het onderdeel hoogspringen en
even later het was toen tien minuten
voor elf! liep hij de 400 meter in
een tijd, die slechts 0.1 seconde boven
die van Grogorenz lag. Yang Chuan
liep in die race 0.2 sec. uit op Johnson,
knabbelde dus weer wat van zijn ach
terstand af, maar bleef toch de dure
tol voor de matige prestatie bij het
kogelstoten betalen.
Want, Johnson sloot de eerste vijf on
derdelen af met een voorsprong van
vijfenveertig punten. Johnson en Yang
Chuang, twee schitterende atleten van
grootse allure op de bovenste plaat
sen. Met een achterstand van ruim 400
punten, kansloos dus voor het goud en
zilver als er niet iets buitensporigs
gebeurt, volgt op de derde plaats de
lepe Grogorenz. Daarna volgen met ge
ringe onderlinge verschillen Suutari,
Kutznesov en Eef Kamerbeek. De Ne
derlandse kampioen neeft na deze vijf
onderdelen iets minder punten vergaard
(3937 tegen 3966) dan na de eerste dag
van de strijd om de nationale titel,
waarbij hij zijn record op 7105 punten
bracht. Kamerbeeks Olympische presta
tie moet echter veel hoger worden aan
geslagen, ook al heeft hij nu wellicht
de stimulans van het strijden in een il
luster gezelschap. Dit Olympisch ge
vecht van veertien uur was echter veel
zwaarder dan de vijf uur korter duren
de strijd korter omdat er veel min
der deelnemers zijn en omdat de. tegen
standers bovendien van mindere klasse
zijn waarbij dan og komt dat Ka
merbeek toen het voordeel had van een
gunstige wind op de 100 meter. Men
mag dan ook goede hoop hebben, dat
de Nederlandse kampioen op de tweede
dag eveneens een tegenstander van for
maat zal zün in de enerverende strijd
om de schoonste titel die de atletiek te
schenken heeft.
De Amerikaanse Wilma Rudolph heeft nu ook een gouden medaille veroverd op de 200'meterspnnt Zy won
mer met een royale voorsprong op al haar concurrenten, van wie de Duitse Jutta Heine geheel hnks) tweede werd. en de
Engelse Dorothy Hyman, tweede van links, derde. Rechts de Olympische kampioene met de overwmnmgslach al op
lip pen.
(Van onze sport
redacteur)
Wilma Rudolph,
het twintigjarige
superslanke sprint-
stertje uit Tennes
see, heeft de tradi
tie in ere gehou
den. Zij heeft haar
illustere voorgang
sters niet be
schaamd. Het be
gon in 1948, bü de
eerste naoorlogse
Spelen. Fanny Blankers-Koen maakte
furore. Niet alleen omdat zij met liefst
vijf gouden medailles naar het kleine
Nederland terugkeerde, maar omdat zij
zich in alle opzichten de beste sprintster
toonde. Fanny Blankers-Koen „the flying
housewife" schreef de internationale
pers en men wilde er mee zeggen, dat
zij op dat ogenblik de snelste vrouw
ter wereld was. Na Fanny kwamen de
Australische meisjes. In 1952 in Hel
sinki Marjorie Jackson, in 1956 te Mel
bourne Betty Cuthbert. Nu, vier jaar
later, heeft Wilma Rudolph op de ko
perkleurige piste van Rome's stadion
der honderdduizend haar suprematie
getoond. Zij had reeds het goud van de
100 meter. Zij veroverde nu het gulden
metaal van de 200 meter, en met welk
een demonstratie van uitzonderlijke
klasse.
kregen haar
og voor
Geen schijn van kans krege
vijf rivalen in de eindstrijd. N<
er honderd meter was afgelegd had de
Pijlsnelle Amerikaanse de strijd reeds
in haar voordeel beslist. De tegenwind,
het koelere weer „slechts" achten
twintig graden huiverden de wee.r vijf
enzeventigduizend op de tribunes en
een lichte beenblessure ten spijt liep
's werelds snelste vrouw van 1960 me
ters voor haar tegenstandsters uit. Het
laatste rechte eind voor het breken van
het finishlint was een ware triomftocht.
Waarom toch schalden toen de klaroe-
NAPELS, 5 sept.
Het was een wa
re ceremonie. Uitge
breid werden de lo
ten klaar gemaakt.
Een Joegoslavische
en een Italiaanse of
ficial schudden de
kaarten en daarna
deed een lid van
het organisatiecomi
té de greep in de
hoed. Tot ontgoo
cheling van alles
wat Italiaans was of dacht, en met een
lichte teleurstelling in zijn stem, zei hij
toen alleen maar: „Joegoslavië
De beslissing was gevallen. Waartoe
22 voetballers in acht kwartier van slo
pend voetbal niet in staat waren geble
ken, zorgde de official voor in een en
kel ogenblik: de eerste finalist van het
olympische voetbaltoernooi was bekend.
Al was bet geluk met de Joegosla-
viërs, de Balkanbewoners hebben hun
finaleplaats ten volle verdiend. Vrjjwel
steeds hebben zij vanavond in het nau
welijks voor een kwart gevulde stadio
di Fuorigrotta de strijd beheerst en al
leen door het accent op de verdediging
te leggen kon Italië de nederlaag oht-
gaan. Konsekwent opereerden de Azzu-
ri met een viermans-voorhoedet de
rechtsbuiten Trapattoni een zuivere
kanthalf ging zelfs niet naar voren
als zijn ploeg in de aanval was.
Gelukkig voor Italië maakten ook de
JoegoslavTërs de fout, die vrijwel alle
midden-Europese teams maken. Steeds
weer zochten zij het in kort spel.
Steeds ook maakte een foute pass weer
een einde aan die vaak fraaie combi
naties.
Gedurende tweemaal drie kwartier
hebben de verdedigingen daardoor de
strijd kunnen beheersen. Pas in de
tweede helft van de verlenging viel het
eerste doelpunt. Daarvoor zórgde Galic,
de Joegoslavische midvoor. Uit een
verdwaalde pass scoorde hij, geheel
onverwacht.
De kleine donkere Italiaan op de tri
bune gaf het op. Tegen zoveel pech, te
gen zo'n scheidsrechter hielp eenvoudig
niets. De volksmenner-in-spé, die rtieer
dan twee uur met bekkens zijn land
genoten opzweepte met een luid I-t-a-
1-i-a, I-t-a-l-i-a, geloofde zelfs niet meer
in een Italiaans doelpunt. Zijn enige
vreugde was, dat de T.V.-cameras hem
langdurig onder schot hadden genomen.
Toch had hij ongelijk, want nog geen
twee minuten later was de stand op
nieuw gelijk. Stopper Patide Tumbu-
rus, die na een scrimmage doelpuntte,
werd er langdurig voor omhelsd. Toen
volgden er nog tien minuten, waarin
de uitgeputte spelers zich nauwelijks
staande konden houden. Gelukkig dan
ook maar, dat door het simpele gebaar
van de grijze Italiaanse official de
strijd beslist werd. Tot doelpunten ma
ken waren de spelers nu eenmaal niet
meer in staat
nen niet? Wilma Rudolph had het ver
diend met extra eerbetoon bij de eind
streep ontvangen te worden.
Amerika kon dus weer juichen na de
sombere» zaterdag, die een fikse deuk in
de atletiekpret van de Yankees gegeven
had. Het bezat in de twintigjarige al
tijd vrolijke studente een waardige ver
tegenwoordigster op het erepodium.
Amerika beleefde echter nog een triomf,
een ongedroomde zelfs. He>t mocht ook
de overwinning van Lee Calhoun, de
zevenentwintigjarige directeur van een
enorme kinderspeeltuin in de staat In
diana, op de 110 meter hordon begroe
ten.
Wat de triomf nog grootser en zelfs
indrukwekkend maakte, was dat met
Calhoun twee andere Amerikanen op
het erepodium verschenen om uit han
den van Lord Burghley de Olympische,
medailles te ontvangen. Dat was een
ongedroomd succes. Dat betekende na
melijk de zoveelste sportieve explosie
waarmee een op grond van in het re
cente verleden geleverde prestaties te
recht gekoesterde illusie vernietigd
werd en die ditmaal de Duitse Mann-
schaft trof. Martin Lauer, de in Mün-
chen aan de technische hogeschool stu
derende houder van een sensationeel
wereldrecord, dat eerst onlangs door
Calhoun is geëvenaard, deswege kandi
daat voor goud of zilver, werd niet al
leen door Calhoun, maar ook door de
Amerikanen May en Jones verslagen.
De grootste triomf was echter voor
Lee Calhoun persoonlijk. Hij werd met
deze overwinning, evenals Glenn Davis
op de 400 meter horden, de eerste at
leet in de historie van de moderne Spe
len, die twee keer het goud op de 110
meter horden groep. Des te sprekender
is dit succes als men het verhaal van
een sombere episode in zjjn atletiek-
loopbaan kent. Want het heeft maar een
haar gescheeld of men zou Calhoun niet
op de Romeinse Spelen gezien hebben
om er zijn suprematie te bevestigen.
Een jaar geleden was Calhoun een beet
je ondeugend geweest. Toen hü ruim
anderhalf jaar geleden zijn charmante
Suzanne trouwde, had hü een reclame
televisiemaatschappij niet verboden
van de huwelijksfestiviteiten een film
pje te maken. Lee Calhoun moest op het
matje komen bij de Amerikaanse atle-
tiekleiders. Hij toonde zich ontwapenend
onschuldig en bereikte ermee dat hij
niet tot professional verklaard werd,
maar e»r met een schorsing van een
jaar van af kwam.
Hordentechniek
Maar kan een atleet zich een jaar
van afwezigheid in de wedstrijdsport
permitteren? Toen Calhoun terugkeer
de, gaf men geen dollarcent voor zijn
kansen. Had intussen Lauer niet het be
faamde wereldrecord van 13.2 geves
tigd! Calhoun verbaasde echter heel de
atietiekwereld. Hij bleek sneller te zijn
dan in 1956, toen hij Olympisch kam
pioen te Melbourne werd. Na een in
tensieve training bereikte hij boven
dien weer spoedig zijn befaamde hor
dentechniek, waarvan de specialisten
beweren, dat die de beste der wereld
is. En zo kwam er niet alleen een gela
den, maar ook een Calhoun vol zelfver
trouwen naar de Spelen, Spelenderwijs
bereikte hij de eindstrijd waarin hij het
had op te nemen tegen zijn landgenoten
Willy May en Hayes Jones, zijn grote
rivaal Martin Lauer, de Westindiër
Gardner en Chistiakov.
Calhoun kreeg het bijzonder zwaar.
En niet zoals men verwachtte tegen
Lauer. De Duitser bleef slechts veertig
meter in het spoor van de Amerikaanse
favoriet. Daarna stootte hij liefst drie
(Advertentie)
horden omver, raakte natuurlijk uit
balans en raakte achter. De strijd om 't
goud was echter nog niet beslist. Cal
houn werd fel belaagd door zijn land
genoot Willy May, de man op wie in
de atietiekwereld van de States altijd
wat geringschattend was neergekeken.
May rekende nu af met hen, die altijd
meesmuilden. Plotseling dook hij naast
Calhoun op en zo sterk was zijn finish,
dat Calhoun zich naar voren moest wer
pen om nog een kans te hebben als
eerste het lint te. breken. Languit viel
hij in het gravel, bij het opstaan met
een angstig vragende blik naar de aan
komstjury kijkend. Calhoun moest ech
ter wachten. De chronometers wezen
voor nem en voor May dezelfde tijd
(13.8) aan en nu zou de foto het laat
ste woord hebben. Er was er overigens
nog een die angstig rondkeek: Martin
Lauer. Hij voelde zich helemaal niet
zeker van de derde plaats.
Eindelijk kwam de verlossende tij
ding. Calhoun had het goud, May het
zilver en... de veel kleinere Jones, voor
wie het nemen van de horden dus de
meeste moeilijkheden opleverde, was
derde geworden, Martin Lauer greep
ook naast het brons.
Nog een sensatie leverde deze win
derige dag op en die was nu weer niet
zo prettig voor de Amerikanen. Men
had in de States een verschrikkelijke
haast met de naturalisatie van de
charmante Tsjechische Olga Fikotova.
U weet we.l, de Tsjechische discuswerp
ster, die in Melbourne niet alleen
Olympisch kampioene werd. maar ook
straal verliefd op de Amerikaanse ko
gelslingeraar Harold Connolly. Olga
trouwde na veel diplomatiek-gewrie-
mel-op-hoog-niveau met de geliefde Ha
rold en mocht naar Amerika. Pas een
maand vóór de Amerikaanse kampi
oenschappen de wedstrijden die be
slisten over de uitzending naar de spe
len werd zij echter opgenomen in
de kring van de Amerikaanse staats
burgeressen. Olga verdiende prompt
haar uitverkiezing voor Rome en sa
men met Harold ging zij weer naar
de. Spelen. Precies zoals haar echtge
noot ging zij echter roemloos ten on
der. Harold werd onttroond als Olym
pisch kampioen door een Rus: hij ver
speelde aan die Rus ook zijn Olym
pisch record en werd slechts zevende.
Olga werd nu onttroond door een Rus
sin, zag haar record ook in Russische
handen overgaan enwerd zeven
de.
Te.genover deze bittere pil stond voor
de Amerikanen weer de vreugde om
het Olympisch record, dat Otis Davis
in zijn serie van de halve finales 400
meter vestigde. Daarmee stelde hij
uiteraard zijn kandidatuur voor het
goud. De opeenvolging van gebroken
reputaties is voor ons alleen al vol
doende. om Davis niet bij voorbaat tot
de nieuwe titelhouder te proclameren.
Er is echter nog een reden om niet
voorbarig te zijn. Otis Davis heeft na
melijk heel gevaarlijke concurrenten.
De Zuid-Afrikaan Malcolm Spence bij
voorbeeld, de man die de wereldrang
lijst van dit jaar aanvoert. Voorts de
Duitser Karl Kaufmann, tweede op die
wereldranglijst en dan nog de sterke
Indiër Mikla Singh, die zijn Europese
toernee aan de vooravond van de Spe
len vierde met de ene indrukwekkende
triomf na de andere. Alleen de Duitser
Kinder en de Amerikaan Young lgken
niet in staat om in de eindstrijd een
rol van betekenis te spelen.
NAPELS, 5 sept. Een uniek
incident heeft vanavond de Olympi
sche officials in grote moeilijkheden
gebracht. Een kwartier na het begin
van de tweede helft van de licht-
wedstrijd Italië-Joegoslavië, voor de
halve finales van het Olympische
voetbaltoernooi, viel plotseling het
licht uit. Vijf minuten duurde het
voordat de koortsachtig werkende
technici de moeilijkheden hadden
opgelost. Maar even daarna was het
alweer mis. De getroffen voorzienin
gen bleken toch niet zo degelijk te
zijn uitgevoerd als de doodnerveuze
officials wel gehoopt hadden. Op
nieuw doofden de lichten. Opnieuw
zorgden de toeschouwer», die overal
op de tribunes fakkels ontstaken,
voor een sprookjesachtig schimmen
spel.
Gelukkig was dat het einde van de
moeilijkheden. De leden van het or
ganisatiecomité, die in paniek de
eretribune hadden verlaten, keerden
op hun plaatsen terug, het spel kon
weer beginnen
