...-■a;
JOHNSON de veelzijdigste atleet
na adembenemende „marathon"
FFF KAMERBEEK (vijfde) sterkste
tienkamper van West-Europa
De fabrikant in kampioenen
straalt
na
doorwaakte nacht
Herbert Elliott in topvorm
stormt naar wereldrecord
Kaufmann en Davis: 400 m
binnen 45 seconden
Perry Cerutty (64): „Herb
kan nog groter worden"
Vernietigende attaque van Australiër
Film van finale
zal de uitkomst
moeten brengen
Hockey
WOENSDAG 7 SEPTEMBER 1960
PAGINA
ROME, 6 se^t
zwaarste num
mer, dat de atletiek kent, de tien
kamp. Tot het laatste onderdeel
toe echter bleef de spanning. Zou
het Johnson, de grote favoriet, of
de Chinees Yang Chuan Kwang
worden. Fel is de strijd geweest,
die de twee rivalen en tegelijk
boezemvrienden geleverd hebben.
Het uiterste hebben zij van elkaar
gevergd. Tenslotte beslisten acht
envijftig luttele punten de strijd
om het goud in het voordeel van
de houder van het wereldrecord.
Achter hen kwam de Rus Vassily
Kuznetsov, de onbedreigde win
naar van het brons. In het kamp
van de veelzijdigste atleten ter
wereld, van de mannen die grote
technische vaardigheid paren aan
een bewonderenswaardig uithou
dingsvermogen en wilskracht,
staat echter ook de Nederlandse
kampioen Eef Kamerbeek. Acht
ste op de wereldranglijst stond hij
toen de Spelen begonnen. In het
Olympisch klassement rukte hij
op naar de vijfde plaats. Hij was
daarmee niet alleen de beste ver
tegenwoordiger van West-Europa,
hij bleef ook de atleet, die het
dichtst de coryfeeën van de Ame
rikaanse en de Russische school
benadert. Eef Kamerbeek vierde
dat opmerkelijke succes, waar
voor hij op de tweede dag de basis
legde met een snelle 110 meter
horden en een uitstekend nummer
polsstokhoog, met een zoveelste
verbetering van het Nederlandse
record. Het staat nu op 7236 pun
ten.
Duitser (aait
Weer goud voor St. Cyr?
huh....
IHII.IIIIIU.III.IIIIIIllll..HIIIII.IIIIM.III.IIII.II.III..llHIII.IIÏIIIIIIIl.UIIUIUIIllH.II.Il.ll.lH.llll.lllin..lllIH.IIIIII.II.IIIMII.III.I.II
De aandacht was op de tweede dag
uiteraard gevestigd op het vervolg van
de strijd tussen Johnson en Yang Chuan.
Men wist tevoren, dat het een enerve
rend gevecht zou worden. Twee jaar
lang vertoeven Johnson en Yang Chuan
nu reeds op dezelfde universiteit, die
van Ucla. Samen hebben zü zich al die
tijd voorbereid op de Spelen en in on
derlinge strijd en vriendschap dreven
tjj elkaar naar steeds betere prestaties,
die culmineerden in een wereldrecord
voor Johnson.
Hoe Yang Chuan in Ucla verzeild ge
raakt is? Het verhaal klinkt onwaar-
ïchijnlijk, maar hier is de waarheid.
Yang Chuan vertegenwoordigde Na
tionalistisch China bij de Aziatische Spe
len van 1958 in Tokio, de stad die over
De Amerikaan Rafer Johnson, winnaar van de tienkamp, in actie voor de
discusworp.
knie. Ucla hoopte nu, dat de komst van
Yang Chuan de juist door Kuznetsov
tijdens de landenwedstrijd Rusland-
Verenigde Staten in Moskou als we
reldrecordhouder onttroonde Johnson
zou inspireren tot hernieuwde activi
teiten op uitzonderlijk niveau. En, zo
Johnson voor goed voor de atletiek zou
moeten worden afgeschreven, wel dan
kon voortaan Yang Chuan de „eer van
de universiteit" hoog houden.
Johnson kwam terug, maar opnieuw
dreigde hij van het toneel der compleet
ste atleten te verdwijnen. Nu als gevolg
van een auto-ongeluk, waardoor hij voor
de tweede keer de ontmoeting tegen
de Russen en dus ook de strijd tegen
Kuznetsov zou missen. De pessimisti
sche voorspellingen werden niet bewaar
heid. Sterker dan ooit tevoren vond
men hem na enige tijd weer in de are
na. Hij vierde zijn rentree zelfs met
een glorieus record. Met een totaal
van 8683 punten overtrof hij Kuznetsovs
wereldprestatie met liefst driehonderd
punten. Niet voor niets was hij dus de
favoriet voor het Olympische goud in
het Stadion der Honderdduizend, voor
al omdat hjj de eerste dag had weten
af te sluiten met een kleine voorsprong
op Yang Chuan en met liefst 650 punten
meer dan Kuznetsov.
Nauwelijks was echter op de tweede
dag de strijd hervat of de voor John
son bestemde titel kwam al weer in de
lucht te hangen. Yang Chuan boekte op
de 110 meter horden een winst van bijna
250 punten en nam daardoor de iei-
ding in het klassement met een duide
lijke voorsprong over. Kuznetsov had
«raw am intussen een machtige sprong van de
^ÊÊM zesde naar de derde plaats gemaakt,
v V. daarmee prompt de traditie, dat hij in
WgÊÊÊagHSM het tweede deel altijd sterker is dan
op de eerste dag, voortzettend. Kuznei-
sov had die sprong echter ook een beet-
je te danken aan liet opmerkelijke lu
ien van de Duitser Grogorenz, die vele
Yang Chuan Kwang, de man die het honderden punten verloor.
Johnson op de tienkamp zo bijzonder
ste plaats. Intussen had Kuznetsov de
beste prestatie (50.52) op zijn naam la
ten schrijven. Daarmee nestelde hij zich
definitief op de derde plaats. Kamer
beek had intussen 180 punten verspeeld
op Sar, die met 49.58 meter de op een
na beste discuswerper was. Het gevolg
was, dat Sar nu boven de Nederlandse
kampioen geklasseerd stond, zij het
met de geringe voorsprong van 39 pun
ten.
Toen kwam de „marathon" van de
tweede dag, het polsstokhoogspringen.
Meer dan vier uur duurde de strijd.
Die was weer adembenemend, toen het
kaf van het koren was gescheiden en
de lat intussen op 3.80 lag. Kamer
beek was nog steeds in de strijd. Dat
betekende dat hij het verder had ge
bracht dan in de jongste strijd om de
nationale titel, waarin hij zijn record
op 7195 punten nad gebracht. Sar deed
echter ook nog mee en verder uiter
aard al de coryfeeën als Kuznetsov,
Yang Chuan, Johnson en de onstuimig
opgerukte Rus Kutenko. Kamerbeek
haalde de 3.90 meter niet. Sar even
min, zodat er in de stand niets veran
derde. De strijd bleef „open". Yang
Chuan werkte echter een fiks deel van
zjjn achterstand weg. Johnson haalde
de 4.10 meter en veroverde daarmee
795 punten, Yang Chuan strandde eerst
op 4.30 meter, hetgeen hem 915 punten
opleverde. Een eenvoudig rekensomme
tje wees uit, dat Johnsons voorsprong
teruggebracht was tot 24 punten. Wie
durfde zich te wagen aan een voorspel
ling?
Nog twee onderdelen, eerst het
speerwerpen, daarna de beproeving van
een 1500 meter. In de eerste de beste
worp reeds oogstte Kuznetsov een storm
achtig applaus met zijn 71.20 meter.
Kutenko, de tweede Rus, kwam zelfs
nog verder: 71.44 meter. Maar de mees
te aandacht bleef toch voor het duel
tussen Johnson en Yang Chuan. De
Amerikaan kwam dicht bij de prestatie
van de twee Russen met zijn 69.76 me
ter. Yang Chuan bleef daar aanvanke-
ijlk ver bij achter, maar ook zijn beste
worp van de serie van drie (68.22)
was niet voldoende om de strijd een
sensationele ommekeer te geven.
Johnsons voorsprong was zelfs iets gro
ter geworden, 67 punten. Kamerbeek
had intussen voor een enorme spanning
in het gevecht op het „Westeuropese"
vlak gezorgd. Hij was Sar de baas geble
ven. Tegenover de 55.74 meter van de
Italiaan stelde de Nederlandse kam
pioen een vlucht van de speer over 57.49
meter. Daarmee had hij Sar tot op drie
punten benaderd
Kamerbeek voclit voor wat hij waard
was in zijn serie van de 1500 meter
Met de onafscheidelijke witte pet op
het hoofd legde hij de steeds zwaarder
wordende meters af zonder ook maar
één ogenblik zijn souplesse te verlie
zen. Het was toen al weer laat in de
avond geworden. Men wachtte nog op
het resultaat van de laatste serie, waar
in niet alleen de beslissing zou vallen
in het duel Sar-Kamerbeek maar waar
in Yang Chuan en Johnson in een on
derling gevecht elkaar het goud gingen
betwisten.
Johnson koos de wijste partij. Hij be
perkte zich tot de verdediging. In de
schaduw van Yang Chuan ging hij over
de in het schijnsel van de tienduizenden
kaarsen schitterende rossige baan. Geen
ogenblik week hij uit de onmiddellijke
omgeving van zijn rivaal. Dat leverde
hem prompt de Olympische titel en een
nieuw Olympisch record op. Sar probeer
de intussen met een uiterste krachts
inspanning beneden de tijd van Ka
merbeek (4.43.6) te Blijven. De Italiaan
haalde het niet, zelfs niet ondanks een
verwoede eindspurt, die hem tussen Yang
Chuan en Johnson bracht. Met zijn
4.49.2 verspeelde hij vierentwintig pun
ten op Kamerbeek. Op de valreep was
de Nederlandse kampioen teruggespron
gen naar de vijfde plaats. Met bovendien
een nieuw Nederlands record op zijn
naam beantwoordde hjj volkomen aan
de Olympische verwachtingen, die Oran
je ten aanzien van hem had gekoesterd.
RUUD VAN DEN HENDE
(Van onze
Herbert
sportredacteur)
James Elliott
Melbourne. Anderhalf jaar
later liep Elliott de mijl in
was niet te spreken te krij- 3.54.5 en de 1500 meter in
zijn grootse triomf 3.36, twee wereldrecoids.
gen na
op de 1500 meter. De Olym
pische organisatie heeft
Wij konden Elliott dus
niet te spreken krijgen.
Tijdens een weekeind in mijn er zich een kerel door
trainingskamp in Portsea - voelen. Mijn ambities is
mijn pupillen ontbijten er om altijd mijn best te doen
met druiven en lopen daarna om mijn talenten tot
barrevoets door de duinen het uiterste te gebruiken
en over ruwe paden - was Ik wil uit mij het beste
ffrimmiee "wachters" van'eên Waarom dan niet aan Ce- Herb met zijn jongere broer „wringen", des te meer wij
M bijna ongeloof- rutty gevraagd, wie toch die Laurie en nog een paar at- uit ons persen des te meer
me ingetogenheid geplaatst uitzonderlijk! 'atleet is, die leten aan het stoeien on het bouwen wij in ons op."
voor de toegangen tot het zo maar wegloopt van zijn strand. Op een ge#even „Vandaar ook", zo ver-
domein van de gladiatoren, belagers als het beslissende moment hielden ze een volgde cerutty, „dat Herb
Zelfs het briefje van dui- moment van de race geko- wedstrijdje m het hinkstap- niet met zijn superioriteit
zend lire waarmee doorgaans men is, terwijl die concur- springen en Laurie won. als atleet pronkt. De man,
vele hermetisch gesloten renten ook de wedstrijd van Toen mfe ze gaan zwem- ^ie mij weer met beide
lijkende poorten ontgrendeld hun leven nepen en presta- men Iedereen rende al honen on erond
kunnen worden, bracht ons ties leverden die ver boven naar de zee. Alleen«erb
niet verder. Tot onze troost hun persoonlijke records la- bleef achter. Hij wilde nog
ontdekten wij echter Percy gen? Cerutty immers kende, een
T,m rfftKiiel oon cnrnno
zo mochten wij gerust aan
nemen, zijn pupil als zich
zelf. En Cerutty deed niets
Cerutty, de vierenzestig-ja
rige Australische coach,
wiens faam over de hele
atletiekwereld verspreid is.
Nog glommen de ogen van de
grijze, maar vitale Cerutty.
De triomf van Elliott was
ook zijn overwinning ge
weest. Hij had Elliott ontdekt,
toen die nog slechts zestien
jaar was. Hij had hem ver-
troete.d als een lievelings
pupil. Hij had nachten wak-
ker gelegen van het denken dan vertellen over de jonge
/lia eroliTlrtltf cfptrnllwf
keer die hinkstap-
sprong maken. Hij wilde
oroberen of hij niet kon
winn n. En hij kwam ver-
aan de toekomstmogeiyk- m^.'die.gMukk^ geöouwd ook «J z—en. W was camp^auee.^erurry
„an nnrvfpp die is met zun buurmeisje Anne de beste geweest, mij was
der dan Laurie. Toen ging
Hij was
benen op ia grond zet, sis
ik dreig r.iet een opgestoken
hoofd te gaan rondlopen,
zal mij een dienst bewij
zen, die ik mijn leven niet
zal vergeten. vertelde hij
toen hij juist zijn wereld
records had gevestigd'
Lunenkort komt Herb
Elliott naar Europa. Hij
gaat, uitgezonden door een
oliemaatschappij, naar Cam
bridge om er drie jaar aan
de befaamde universiteit
zijn studies in de chemie
voort te zetten. Betekent
dat het einde van zjjn
carrière als atleet? Cerutty
hprion van deze corvfee. die is met zijn buurmeisje
aan ziin zorgen toevertrouwd Dudley en die straalt van tevreden. „Maar nu komt
was De nacht vóór de be- trots, als hij denkt aan zijn zo vervo gde Cerutty, „het
bissende race had hij geen enkele maanden oud zoontje meeW!'e
n„v-, Tamoc i niet winnen om er mee >c
°°frotsvertelde hij het ver- „Als je Elliott bezig ziet" pronken. Hij leest bijvoor
haal van zijn ontdekking, en je kent hem oppervlak- beeld ook nooit al vff*
Cerutty was als gewoonlijk kig, tien tegen een. dat je
Weer eens op speurtocht je in hem vergist'in wnnine in
halen, die er over hem ge-
zo begon schreven worden en ner
naar talent Hij woonde de de grijze trainer op wiens gens in zijn woning
atletiekwedstrijden van het briefpapier staat: „Percy Ce- Clayton (Melbourne)
Aquinas college in Perth oij rutty, tamer ^van herenat- ee ^acUefoto
triomfen schijnen
en zag Elliott de mijl in leten en fabrikant in kam-
4.22 lopen. „In twee, drie pioenen Herb lijkt een ijs- al die
jaar kan® deze jongemkn, ate koude, maar in wezen is hij hem niet te interesseren",
hii goed geleid wordt, een bijzonder geëmotioneerd. „Waarom, zo vroegen ij,
wereldrecord op zijn_ naam Emotionele types^groeien^op tort Elhott^dan aXoord-~
hij goed geleid wordt,
wereldrecord op zijn naam ühWHBÜ ur"
hreneen" schreef Cerutty. een ongewoon snelle wijze tiek?
Veertienmaanden later, in naar topprestaties, maar zij de Cerutty „hij
december 1956, kreeg hij toe- zijn ook des te eerder onte- het voigende tegen
stemming van Elliotts ouders vreden en diep teleurgesteld, gezegd, een
om de achttienjarige jonge- En Herb? Hij^is ^verzot^°Jp giote
man mee te nemen
naar strijd. Een voorbeeld ervan, goede prestaties. Hij gaat
niet alleen een van Austra-
lië's grootste troeven voor de
Spelen van het Britse
Gemenebest in 1962 zijn,
ook t.jdens de Olympische
Spelen van 1964 in Tokio
kan hü tot de favorieten
behoren. Zo heilig ben ik
daarvan overtuigd dat mijn
vind plan om gedurende de
actiefoto van hem. komende drie jaar tijdens
het atletiekseizoen naar
Europa te komen, steeds
vastere vormen gaat aan
nemen. Want, geloof me.
zolang ik met Herb kan
optrekken, zolang ik hen:
kan oachen, zal hij een
nog groter atleet worden.
Ook op de langere afstan
den zal hij dan wereld
records verbeteren".
antwoord-
heeft eens
mij
atleet vindt
voldoening in
(Van onze sportredacteur)
Voor ons heet
meter. Als één
man rezen de
vijftigduizend in het Stadion der Hon
derdduizend overeind. Niets wilden
zij missen van het machtsvertoon,
waarmee de ideaalste leerling uit de
school van de evenveel geprezen als
verguisde atletiekcoach-met-de-wap-
perende-haren Percy Cerutti niet al
leen de hoogste Olympische onder
scheiding greep, maar tevens een in
drukwekkende aanval op zijn eigen,
voor niet te breken gehouden wereld
record deed. Herbert James Elliott
speelde met al zijn concurrenten. Hij
versloeg ze met het gemak van de
meester, die zijn superioriteit kent.
Nimmer gedoogde hij een aanval op
zijn alom erkend uniek talent. Toen
hjj het moment van de attaqué ge
komen achtte, sloeg hij toe, al zijn
belagers ver achter zich latend.
Het toch al onwezenlijk scherp
staande wereldrecórd op de 1500 me
ter was andermaal verbeterd. Even
later klonk uit de luidsprekers een
van opwinding overslaande stem:
Herbert Elliott, Olympisch kampioen
lastig heeft gemaakt.
vier jaar de Olympische gasten gaat
ontvangen. Voor het eerst van zjjn le-
yen zou hjj deelnemen aan een tien
kamp. Wat niemand voor mogelijk
hield, gebeurde. Yang Chuan zegevier
de met een dergelijke superioriteit, dat
tot ver buiten Azië het gerucht van de
triomf doordrong. Prompt werd hij over
stroomd met aanlokkelijke „studie-aan
biedingen". Die van Ucla was de aan
trekkelijkste. Yang Chuan trok er heen
®n eenmaal onder de zorgen van een
bekwame coach maakte h;j opmerkelijke
Vorderingen.
Waarom, zo zal men zich afvragen,
stelde Ucla zoveel prijs op de komst
van de „held van Tokio"? Men had
immers reeds in Rafer Johnson een
vertegenwoordiger van formaat. John
son was namelijk bjj de Spelen van
■Melbourne tweede geworden en als hü
hiet zoveel hinder had gehad van een
tijdens de tienkamp opgelopen kniebles
sure was het nog te bezien geweest of
*ün landgenoot Campbell met het goud
was gaan strijken. Na de Spelen van
i»56 ging het echter niet te best met
°hnson. Hü bleef sukkelen met zün
In het kielzog van de „groten" zat
ook Eef Kamerbeek. Hü bezette op
de hordenJoop, zün specialiteit, de der
de plaats, achter Yang Chuan en de
Italiaan Sar. De laatste, twaalfde na
de eerste dag, maakte daardoor een
indrukwekkende sprong in het totaal
klassement. Hü was nu zesde en mocht
niet meer uit het oog worden verlo
ren. Het was namelük duidelük dat
ln de nog resterende vier onderdelen
op twee fronten een felle strüd zou
ontbranden. Yang Chuan en Johnson
zouden elkaar het goud betwisten, Ka
merbeek en Sar gingen streden om de
eer van dë Westeuropese suprematie.
Italiaan valt aan
Opwindend was het vervolg. John
son kwam terug bü het volgende on
derdeel, het discuswerpen. Hij behaal
de met een afstand van 48.49 meter
niet minder dan 270 punten meer dan Onze landgenoot Kamerbeek verbeterde zijn persoonlijke record bij het polsstok-
Yang Chuan en heroverde prompt de eer- hoogspringen, een onderdeel van de tienkamp. Hij haalde 3 meter 80.
1500 meter, nieuw Olympisch en we
reldrecord: 3.35.6. Is het overdreven
om te spreken van het indrukwek
kendste moment van deze Romeinse
Olympische Spelen?
Hoe enerverend was de strüd op de
1500 meter. Wat zag men een demon
straties van moed door mannen, die
wisten dat zü niet in de schaduw van
een Elliott-in-topvorm konden staan,
maar niettemin probeerden zo ver mo
gelijk te komen. De eerste der moedi
gen was de Fransman Bernard die ner
gens op durfde en mocht hopen. Daar
om echter nam hü de leiding, onmiddel-
lük gevolgd door de Zweedse wereld
recordhouder op de 1.000 meter, Dan
Wearn en de Hongaar Roszavolgyi. El
liott sloeg de strijd vanaf de vierde
plaats nauwgezet gade. Hü wachtte tot
het ogenblik dat voor hem het gun
stigste leek. Dat was na 900 meter. Met
een korte tussensprint rukte hij op naar
de eerste plaats en verhoogde het tem
po. Prompt kwamen de eerste afval
lers. Elliott werd' niet meer bedreigd.
Toen de bel voor de laatste ronde klonk
droomde hij reeds van de triomf. Achter
hem hoopten de Roemeen Zoltan Vamos
en de Fransman Michel Jazy op het
zilver en het brons. Zü hadden echter
nauwelüks tüd om te denken, want
eensklaps met nog 350 meter voor de
boeg schoot Elliott weg uit de groep.
Verbluffend sterk was de demarrage,
waarmee hü al zün concurrenten ver
achter zich liet. Daar ging hij, in een
soepele tred, het-prototype van de vol
maakte atleet. Steeds groter werd het
verschil. En, Elliott ging door. Het sta
dion schreeuwde zich hees. De duizen
den maakten de vreemdste gebaren van
vreugde en opwinding bü deze demon
stratie van edele kracht. Zo kon er
maar één zün.
Ondertussen keek men zich echter
ook de ogen uit op de strüd om het zil
ver en het bi-ons. Tot ieders verbazing
bleef daar in het voorste gelid de Frans
man Jazy, de outsider. H\j was zelfs de
enige, die even probeerde het tempo van
Elliott te volgen. Dat lukte natuurlijk
niet, maar, wel slaagde hü erin al zün
overige tegenstanders achter zich te
houden. Zelfs de aanval van de Hon
gaar Roszavolgyi sloeg hü gedecideerd
af.
Een bewüs voor de uitzonderlüke kwa
liteit van deze eindstrüd? De cqfers
leveren dat. Niet alleen Elliott bleef be
neden het Olympisch record, dat de Ier
Ron Delany in 1956 in Melbourne vestig
de, maar niet minder dan zes van de
negen finalisten: Jazy, Roszavolgyi,
Wearn, Vamos en Burleson. Zü maak
ten allen een tüd die beneden de 3.41
minuten lag; Jazy en Roszavolgyi
lieten de klokken zelfs stilstaan vóór
er sinds de start 3.40 minuten verstre
ken waren.
Verschrikkelijke sprint
De duizenden rond de Olympische
arena beleefden nog- een opmerkelijk
ogenblik. Zij zagen voor het eerst een
kampioen, die buiten zich zelf van vreug
de was, althans dat bijzonder duidelijk
waarneembaar demonstreerde. Het ging
om Otis Davis, de achtentwintigjarige
Amerikaan, die zijn landgenoot Jenkins
opvolgde als de triomfator op de 400
meter. Otis Davis was dé favoriet voor
deze een stadionbaan lange sprint.
Maar, zo vertelden wü gisteren al, Da-
vis had vele gevaarlijke concurrenten.
Eigenlijk gaf men de Zuidafrikaan Mal
colm Spence een even grote kans op het
goud. Davis leek echter niet te verslaan.
Zo hard had hij de tweehonderd nieter
ingezet, zo energiek was hQ daarna
doorgegaan, dat hij met een royale
voorsprong uit de laatste bocht kwam.
Otis Davis had echter het uiterste
van zijn krachten gevergd. HQ kon bij
na niet meer op die laatste 100 meter
en hij móest hard blijven gaan, want
plotseling dook op de binnenbaan de
Duitser Karl Kaufmann op.
De snelste Europeaan van dit sei
zoen had nog heel wat lucht voor een
sterke eindsprint. Steeds dichter kwam
hü bü Davis. Het verschil was min
stens twee meter geweest en vlak voor
de eindstreep zag men nauwelijks nog
enig verschil. Kaxl Kaufmann rook de
roem. Zijn laatste kans lag in een duik
naar het lint. Kaufmann wierp zich
languit naar de eindstreep. Maar juist
voor zün hoofd ter hoogte van de fi-
nishlün kwam, brak Davis met de borst
het lint. De chronometers hadden geen
verschil geconstateerd. Zü wezen een
tüd aan die een explosie van vreugde
kreten ontlokte aan de duizenden op de
tribunes en die Davis en Kaufmann
in eikaars armen bracht. Samen wa
ren zij de eerste atleten ter wereld die
de 400 meter binnen de 45 seconden ge
lopen hadden. Vooral Otis Davis was
buiten zichzelf van vreugde.
Onsportief
Goud was er ook voor Josef Schmidt
de Poolse wereldrecordhouder hink-
stapspxong. Hü was een der weinige
favorieten die zich op het Olympisch
strüdtoneel zün reputatie waardig
toonde. Vüf weken voor de Spelen
had hü zich aangediend als de eerste
kanshebber op het goud, door als de
eerste atleet ter wereld verder dan ze
ventien meter te komen. Nu was hü
met 16.81 meter de sterkste van al
lemaal, daarmee de tweevoudige Bra
ziliaanse titelhouder Da Silva onttro
nend.
Met Schmidt kwamen op het erepo
dium twee Russen Goriaev en Kreer.
Dat Kreer het zover bracht was niet
alleen een verrassing, maar veroor
zaakte ook de nodige deining. Met zün
laatste poging haalde Kreer de Ameri
kaan Davis de vierde in de Ame
rikaanse atletiekploeg van de
derde plaats. Davis kwam zün rivaal ge
lukwensen, maar Kreer weerde die fe
licitaties af. Waarom? Men kon er niet
achter komen. Wü kregen de indruk dat
Kreer een gebaax maakte, dat zün
teleurstelling over een volgens hem nog
onvoldoende prestatie moest aangeven.
Het publiek echter zag in de houding
van Kreer 'n weigering om de felicitatie
van Davis te aanvaarden. Het brulde en
loeide. Het ging zo te keer, dat de wed-
strüdleiding Kreer duidelijk maakte, dat
hü ten overstaan van de massa gauw
allerlei vriendelüke dingen tegen Davis
moest zeggen. De twee omarmden el
kaar, maar het publiek was nog niet
tevreden. Het jouwde en hoonde, toen
Kreer de medaille werd uitgereikt. Het
misdroeg zich zo, dat Kreer in tranen
uitbarstte.
Ik had het toch niet zo bedoeld, tchijnt
de Rus Kreer te willen zeggen. Hij
snikte het uit, toen het publiek hem
uitjoelde omdat hij de Amerikaan Ira
Davis de rug zou hebben toegekeerd.
Davis wilde Kreer namelijk feliciteren
met zijn bronzen medaille bij de hink-
stap-sprong.
Koch plaatst zich
Nederlands Olympische hoop kreeg
op de zesde dag van de atletiek weer
een gevoelige knauw. Tegenover de
kwalificatie van Kees Koch voor het
discuswerpen stond de uitschakeling
van Oranje's vertegenwoordigsters op
de 800 meter. Zowel Gerda Kraan als
Ine ter Laak-Sp(jk kwamen er in hun se
ries niet aan te pas. Gerda Kraan werd
in haar serie met 2.10.6 zesde en voor
laatste, al was haar achterstand op het
trio dat zich kwalificeerde voor de eind
strijd niet groot. Het verschil tussen Ine
ter Laak-Spjjk en haar tegenstandsters
was veel groter. Toch maakte het twee
de Nederlandse meisje een betere tijd
(2.10.1) dan haar landgenote.
(Speciale berichtgeving)
ROME, 6 aept.
Zal de Zweedse ve-
teraan onder de
1? IflffT Henry St. Cyr, voor
ah ajjfS«Lf J de derde achtereen-
ll&MllfïlSPSlÉ volgende maal de
gouden medaille op
(ie Olympische Spe-
overd? Het is een
C JTL J vraag, waarop de
vjj{ finalisten en de
gehele Hippische
wereld eerst donderdag het antwoord
zullen krijgen. Dan zal de jury de uit
slag bekend maken, na haar beoordeling
van de film, die op initiatief van prins
Bernhard, de president van de Inter
nationale Hippische Sportbond, van de
finale is gemaakt.
Vier duizend toeschouwers bevolkten
de houten tribunes in het lommerrüke
Piazza di Siena, toen de finalisten
°ndor gunstiger klimatologische om
standigheden dan de eerste dag-de
zon ging zo nu en dan schuil achter
de wolken en door de regenbuien van
gisteren was de temperatuur aan-
merkelü'k lager-hun proeven van be
kwaamheid aflegden. Met kennersblik
ken volgden de toeschouwers in grote
stilte de ruiters in do op het grote
middenterrein uitgezette dressuurring.
Het waren de Russen Filatov en Kalita,
op respectievelük Absent en Korbey,
de Duitser Neckermann op Asbach, de
Zwitser Fischer op Wald en de Olym
pische kampioen 1952 en 1956, de
Zweed St. Cur, op L'Etoile, die om de
hoogste eer streden.
In het troosttoernooi voor de bezetting
van de 9e t.m. 14e plaats werden twee
wedstrijden gespeeld: Frankrijk-België
1-0. Italië-Zwitserland 1-1.
