ftomes
w tteurs
Katholieken behoren ook in andere
organisaties present te zijn
Kerkelijke hiërarchie moet
meer vrijheid toestaan
WÊBm
C
kou gevat?
Nieuwe gevangenissen zijn
pas over 10 a 15 jaar gereed
Leken zijn geen vaktheologen
zich wel op de hoogte
theologische kwesties
bisschop van Haarlem
I maar moeten
I stellen
aldus
van
de
Dertig jaar A.N.W.B.
Tijd
ens douchen
om het leven
gekomen
Vier doden bij
aanrijdingen
VOORZITTER VAN „SINT ADELBERT"
PLEIT VOOR GROTERE OPENHEID
Zilveren feest
stijlvol gevierd
Weinig gevangenen, maar voor
reclassering volop werk
Val uit raam van
vierde etage
KRITISCH WOORD ALS FEESTGAVE
H. J. van Balen
Orkaan Donna trok over Florida
MAANDAG 26 SEPTEMBER 1960
PAGINA 5
Zaken doen
op de 78e
Gasvergiftiging
Vijf ernstig gewonden
Gestolen monstrans
terugbezorgd
Bijna 3\2 jaar na diefstal
in Eindhoven
Lichaam aangespoeld
bij Zandvoort
(Van onze speciale verslaggever)
AMSTERDAM, 24 sept.
Vaststellend, dat de Nederlandse
katholieken van 1960 niet meer
dezelfden zijn als die van 1935,
niet meer de onmondigen van 25
jaar geleden, heeft de voorzitter
van de Sint Adelbert-vereniging,
mr. F. J. G. Baron van Voorst tot
Voorst toen hij hedenmiddag
in het Koninklijk Instituut voor
de Tropen de viering van het 25-
jarig bestaan opende met een
rede over verleden, heden en toe
komst van de Sint Adelbert-ver
eniging ten overstaan van naar
schatting zevenhonderd leden en
vele genodigden de vraag opge
worpen of het niet mogelijk zou
zijn, „dat in stede van af te rem
men, tot voorzichtigheid te ma
nen, de kerkelijke hiërarchie ons
bij voortduring zou gaan opwek
ken, in ieder geval de vrijheid zou
geven, om geheel open naar de
ander toegewend, enthousiast in
de wereld te staan en aan haar
opbouw te werken, ook op die
wijzen, die in voorafgaande decen-
nia als „gevaarlijk" of „niet-wen-
selijk" werden gekwalificeerd".
(Van onze speciale verslaggever)
AMSTERDAM, 25 sept. „In
een tijd als de onze, waarin de
gelovige leek zich meer en meer
bewust wordt van zijn verant
woordelijk lidmaatschap van de
Kerk, welke bewustwording mee
brengt, dat hij zich bezint op zijn
eigen taak en plaats in de Kerk
gemeenschap, op de verhouding
tot de hiërarchie enz. is het meer
dan anders nodig, dat hij voeling
houdt met de theologie en haar
beoefenaars. Wij zijn allen welis
waar gelovigen, maar niet allen
theologen. De heilige theologie is
altijd nog een vak en vereist een
aparte vorming".
Advertentie
(Advertentie)
fines' van de
Dameskroniek
Houtrust - Den Haag
27 september t/m 7 oktober
Geopend van 13-17 en 19-23 uur
(Zondag gesloten) Entrée f. 1,25 (a.i.)
VERKOOP TOEGESTAAN
Interessant voor de man,
gezellig voor de vrouw.
NOVITEITENCENTRUM
Uniek in Europa
ROSMALEN, 24 sept. De zestienja
rige dochter Bea van de familie Jansen
Uit Hintham (gemeente Rosmalen) is
vandaag tijdens het nemen van een
douche door gasvergiftiging om het le
ven gekomen. Het ongeluk is vermoede
lijk gebeurd door een lek m de geiser.
ONSTWEDDE, 26 sept. Zondag
avond is de 62-jarige G. van Dijk uit
Winschoten om het leven gekomen door
«en aanrijding.
SOEST, 26 sept. De 20-jarige J.
Swanink is zondagavond op slag gedood,
doordat een passerende auto hem schep
te. De bestuurder van de auto moest uit
wijken voor drie voetgangers. Toen hij
Weer naar het rechtse weggedeelte
stuurde schept ehij de heer Swanik, die
daar met zijn verloofde wandelde.
WINSCHOTEN, 25 sept. De 40-jari-
Se mej. H. Briek is in de nacht van za
terdag op zondag in het academisch
ziekenhuis te Groningen overleden aan
de gevolgen van een aanrijding.
ZO reed zaterdag op haar bromfiets
uit haar woonplaats, Wagenborgen, de
rijksweg Scheemda-Delfzijl op om deze
over te steken en merkte te laat dat er
een personenauto aan kwam.
Zaterdagmorgen reed de 32-jarige_ A.
Korthuis uit Finsterwolde per bromfiets
op weg naar zijn werk op het haventer
rein te Eexta (gemeente Scheemda) te
gen een hem tegemoet komende vracht
auto op. Ernstig gewond werd K. naar
het ziekenhuis te Winschoten overge
bracht, waar hjj in de loop van zater
dagavond is overleden. Het slachtoffer
Was gehuwd en vader van twee kinde
ren.
BERG EN TERBLIJT, 26 sept. Op
de Rijksweg Valkenburg - Maastricht
onder de buurtschap Vilt alhier zfln za
terdagavond even na middernacht twee
personenauto's tegen elkaar gebotst. Al
le inzittenden: drie echtparen uit Sim-
pelveld, drie jongens uit Kerkrade en
een Duits meisje werden gewond. Vijf
van de tien gewonden moesten in vrij
ernstige toestand in de ziekenhuizen te
Maastricht en Heerlen worden opgeno
men.
EINDHOVEN, 24 sept. De deken
Van Eindhoven, mgr. H. Heezemans,
heeft de zilveren monstrans, die 31 mei
1957 gestolen werd uit de Sacraments
kapel bij de dekenale St.-Catharine-
kerk, weer terugontvangen. Het is niet
de dief zelf geweest, doch een „bemid
delaar", die het heilig vat heeft terug
bezorgd. Mgr. Heezemans gaf als enig
commentaar: ,,Het is de Voorzienig
heid geweest; wie de dief is geweest
en wie de monstrans terugbezorgde, is
ambtsgeheim. Ik kan en ik mag daar
over niets mededelen."
Het kruisje van de top van de mon
strans bleek afgebroken te zijn waar
schijnlijk omdat het voorwerpt te groot
was voor de koffer, waarin de dief het
vervoerde.
Dinsdag wordt de gehele dag in de
Sacramentskapel aanbidding gehouden,
terwijl 's avonds een processie door de
kerk wordt gehouden en een avondmis
Uit dankbaarheid wordt opgedragen.
ZANDVOORT, 24 sept. Zaterdag
is ten noorden van Zandvoort aange
spoeld het stoffelijk overschot van_ de
35-jarige Hillegommer F. F. Bulting,
die 18 september drie km ten zuiden
Van deze badplaats is verdronken.
<iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiihiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii'
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIHIIIIIIHHIIIII
De katholieken, aldus Baron Van
Voorst tot Voorst, horen b.v. ook thuis
in een Rotary-beweging en behoren
steun te geven aan nationale instellin
gen, zoals b.v. de Novib. „En behoren
wij in beginsel ook niet de vrijheid te
hebben, deel te nemen aan de werk
zaamheden van b.v. sociale en politieke
organisaties van niet-kathoiieken huize?''
vroeg hij zich af.
„Stellig ook daar behoren wij pre
sent te zijn, waaraan ik uitdrukkelijk
toevoeg, indien zulks geen afbreuk
doet aan de mogelijkheden op andere
wijzen ik denk hier met name aan
de eigen organisatorische vormen
onzerzijds een inbreng te geven
aan het staatkundige, maatschappe
lijke en culturele leven", aldus spre
ker. „Ook al ben ik er van overtuigd,
dat wij wat wij kunnen inbrengen
voorshands beter en doelmatiger kun
nen inbrengën vanuit eigen organisa
ties, ik ben er evenzeer van overtuigd,
dat wij op geen enkele wijze en op geen
enkel terrein het present zijn van ka
tholieken individueel in niet-katholie-
ke organisaties, van welke aard ook,
mogen uitsluiten of belemmeren".
Baron Van Voorst tot Voorst maakte
hierbij voorbehoud voor organisaties,
die in strijd zijn met of gevaar op
leveren voor geloof en zeden of per
soonlijke gevaren kunnen opleveren,
al wilde hij die bezwaren niet te
zwaar doen gelden.
„De eenheid der katholieken in Ne
derland op het sociale en politieke ter
rein is niet het enige of hoogste goed,
dat wij moeten voorstaan", aldus spre
ker. „Zij is slechts een op het ogen
blik nog steeds een der meest waarde
volle van verschillende mogelijkhe
den tot het uitdragen naar de wereld
van wat ons in er vanuit de Kerk als heils
gemeenschap en als heilsinstituut, niet
slechts op het gebied van geloof en
zeden, maar ook in het maatschappe-
lijk-culturele wordt voorgehouden. Die
eenheid kunnen wij voorstaan, maar
dan toch tevens vrijheid en steun aan
die vrijheid geven voor anderen, die het
als hun roeping en plicht beschouwen
als katholiek present te zijn, zich te ge
ven aan het werk van niet-katholieke
organisaties. Onze katholieke organisa
ties zullen in hun feitelijk werk moe
ten laten zien, dat zij werf- en leef
kracht hebben, van daaruit leven, van
daaruit bestaansrecht hebben".
Leek meer naar voren
Sprekend over de verhouding tussen
kerkelijke hiërarchie en leken, merkte
Baron Van Voorst tot Voorst op. dat
De orkaan Donna heeft ook in Florida lelijk huisgehouden. De foto toont geen
krachtpatser, maar wel iemand, die doet alsof hij een kermiswagen opduwt. De
wagen is echter door woest geweld der elementen gekanteld.
de leek steeds meer naar voren komt.
Hij vroeg zich af of de overdracht van
een aantal werkzaamheden aan leken
niet zou kunnen worden versneld, waar
door overbelaste priesters ontlast zou
den worden en het eigenlijke zielzor
gelijke werk niet langer en niet meer
dan nodig in het gedrang behoeft te
komen. Spreker noemde ais voorbeel
den het onderwijs, de kerkelijke admini
stratie en het organisatieleven.
Hij pleitte voorts voor de opleiding
van leken om godsdienstonderwijs op
de middelbare scholen te geven, voor
meer menselijke verhoudingen in de
Kerk, voor meer mogelijkheden tot ge
rechtvaardigde kritiek en voor snellere
uitwerking van de gedachtenvorming
inzake de kleine een-mans-kerken. Vra
genderwijs opperde spreker de moge
lijkheid om priesters op een bepaalde
leeftijd ander werk te geven en om de
bisschoppelijke en pastoorlijke behuizin
gen te vervolmaken met de moderne
techniek van typistes, dictafoons e.d.
Met een enkel woord stipte Baron
Van Voorst tot Voorst de noodzaak aan
van de vorming van een braintrust
door alle katholieke wetenschappelijke
instituten.
Teruggrijpend tenslotte op de „open-
heidsvraag" stelde de voorzitter, dat
de Sint Adelbert-vereniging in het ko
mend decennium zeer nadrukkelijk de
vraag onder ogen zal moeten zien of
zij met uitgebouwd moet worden met
de mogelijkheid om ook niet-katholieken
als lid op te nemen en of zij niet zal
moeten streven naar een breder orga
nisatorisch samengaan van alle intel
lectuelen, waarbinnen de Sint Adelbert-
vereniging eventueel als contactcen
trum kan worden ingebouwd. In elk ge
val zal de vereniging het karakter
van standsorganisatie verlatend alle
katholieken moeten gaan omvatten, die
leiding geven in het maatschappelijk
leven, ook de vrouwen.
De voorzitter die nadrukkelijk stel
de, dat slechts hij persoonlijk verant
woordelijk was voor het gesprokene
besloot zijn openingswoord met een op
wekking aan alle leden tot activiteit
op godsdienstig, sociaal, caritatief, cul
tureel en staatkundig terrein. Er wordt
op te weinigen en steeds dezelfden een
beroep gedaan. Vanuit de vereniging
gestimuleerd, geactiveerd en gesteund
door elkaar kunnen de leden veel meer
dan thans doen wat tot hun verant
woordelijkheid buiten persoon, gezin en
dagelijks werk behoort.
Vele genodigden
De bijeenkomst in de stijlvol versier
de zaal van het instituut werd bijge
woond door een groot aantal autoritei
ten en andere genodigden. Onder hen
bevonden zich de minister-president,
prof. De Quay, de ministers Cals en Van
Rooy, de staatssecretarissen Veldkamp
en Bot, de voorzitter van de Eerste
Kamer mr. J. A. Jonkman, hoogleraren
uit Amsterdam, Nijmegen en Tilburg,
vertegenwoordigers van allerlei katho
lieke politieke, sociale en culturele or
ganisaties en afgevaardigden van de
Amsterdamse en katholieke studenten-
corpora. Tot allen sprak de voorzitter
van de afdeling Amsterdam, mr. B. L.
Burwinkel, een welkomstwoord.
Na de pauze hield prof. dr. A. G. M.
van Melsen, hoogleraar te Nijmegen en
voorzitter van het Thijmgenootschap,
een rede over „Begrip voor deze tijd".
Na afloop van de middagbijeen-
komst boden de regering en het Am
sterdamse gemeentebestuur in het
Rijksmuseum een ontvangst aan. Mi
nister mr. dr. Ch. J. M. A. van Rooy
en wethouder W. Steinmetz begroet
ten er honderden leden en genodig
den tussen 's lands kostbaarste kunst
schatten, die in een ongelijke strijd
met de royale buffetten naar der aan
wezigen belangstelling dongen.
's Avonds kreeg de jubileumviering
een meer feestelijk karakter in het Carl-
ton-hotel, waar onder praesidium van
de heer E. A. Schüttenhelm, voorzitter
van de Nederlandse Televisie Stichting,
het diner plaatsvond, gevolgd door het
optreden van het cabaret Tingel-tangel.
Het schijnt een zeer gezellige avond ge
weest te zijn.
(Van een verslaggever)
Ieder jaar in september tegen de
datum van de nat. reclasserings-
dag, stuurt het nationale bureau
van de reclasseringsinstellingen ons
een opwekkend schrijven en enkele hu
mane artikeltjes, waarmee we nooit zo
erg goed raad weten. Maar dan komt
er wat later een uitnodiging voor een
bijeenkomst in een gevangenis, en daar
staan we dan ineens met twee benen
midden in de realiteit.
Een brug over breed water, een poort,
een monumentaal hek, bewakers, prik
keldraadversperringen en tenslotte een
deur, gangen en kille vertrekken met
betonvloeren, kale muren, vuile plafonds
en getraliede vensters. Een zaal vol on
verwoestbare, onpersoonlijke, genum
merde ijzeren bedden en een werkplaats
met mannen in manchester, die spij
kers slaan in kapotte veilingkistjes.
We zijn in een van de best geoutilleerde
gevangenissen van ons land: die in
Hoorn. Daar heeft men nl. de beschik
king over ruimten die groot genoeg zijn
om groepswerk mogelijk te maken. De
koepelgevangenissen .versteende te
kenen van een voorbije tijd", aldus de
directeur-generaal van het gevangenis
wezen, mr. Lamers bieden daar
toe nauwelijks mogelijkheden. Ze date
ren uit de tijd van het cellulaire stel
sel een vondst uit de vorige e-euw,
maar een die al lang verworpen is. De
huidige wetgeving sedert 1953 van
kracht stelt de resocialisatie van de
delinquent als uitdrukkelijk doel, maar
dat doel kan men onmogelijk bereiken
door de gevangene op te sluiten in cel
len. „Een volledig isolement is een even
geschikte voorbereiding op de terug
keer in de maatschappij als enkele ja
ren bedrust op de deelneming aan de
Olympische Spelen", zegt mr. Lamers.
De huidige gevangenisexperts gaan
dan ook liever terug naar het spinhuis
van 200 jaar geleden. Maar ze staan
voor dezelfde moeilijkheden als de her
vormers van toen: men moet zich be
helpen met oude gebouwen, alleen zijn
die nu nog minder geschikt dan des
tijds. Verbouwingen kunnen geen oplos
sing brengen: er moet een compleet
stel nieuwe gevangenissen komen, dat
i ook de conclusie van de adviescom
missie 's Jacob.
Op het ogenblik wordt sterk de na
druk gelegd op de gemeenschap, maar
er moeten in de gevangenissen ook mo
gelijkheden zijn voor afzondering. Een
mens heeft beiden nodig en een gevan
gene vormt wat dat betreft geen uitzon
dering. Een cellengevangenis is daar
om een monstrum, maar een gevange
nis met alleen maar gemeenschappe
lijke vertrekken is dat evenzeer. Het
meest deprimerend van de gevangenis
in Hoorn zijn in onze ogen niet de hek
ken en de tralies, maar het ontbreken
van... cellen of kamertjes, waar een
mens eens alleen kan zijn en een eigen
atmosfeer kan scheppen, al is het maar
door een paar prenten en een tafelkleed
je. Het ontbreken van deze mogelijkhe
den lijkt ons op de duur even fnuikend
als het leven in voortdurende afzonde
ring.
De gevangenis van de toekomst zal
in elk geval bestaan uit een zestal
aparte paviljoens voor „leefeenheden"
van 25 a 30 man. onder leiding van
een vaste groepsfunctionaris, en een
gemeenschappelijke werkplaats, die
dus een bezetting kan krijgen van 150
man, waardoor men een behoorlijk
bedrijf kan opzetten. Er komen zo
als wij reeds meldden drie van der
gelijke gevangenissen. De differentia
tie van de gevangenen zal dan be
reikt worden binnen de inrichtingen,
door zoveel mogelijk homogene leef
eenheden te vormen.
Het effect is dan dat de gevangenen
in het algemeen niet meer zo ver van
huis zullen zitten, waardoor ze meer
kansen hebben op bezoek. Op het ogen
blik krijgt 50 pet nooit bezoek, al is
dat uiteraard niet alléén een kwestie
van afstanden. Vrouwen, psychisch ge
stoorden en gevaarlijke gevangenen
zullen in aparte gestichten blijven, even
als de jeugdigen,voor wie binnen 2 13
jaar een nieuw, modern gevangenis
complex zal worden gebouwd in de ge
meente Vught, waar ook nu al de mees
te jeugdigen zijn ondergebracht. De eer
ste nieuwe streekgevangenis voor vol
wassenen komt in het midden of wes
ten van het land, maar die zal pas
over vijf a zes jaar gereedgekomen. Het
totale nieuwbouwplan zal 10 a 15 jaar
en 36 miljoen vergen.
De nieuwe gevangenissen in het noor
den en zuiden zullen pas gebouwd wor
den, als men in de eerste gevangenis
in het midden van het land enige er
varing heeft opgedaan.
Waarom ondanks de algemene over
tuiging, dat in de huidige gebouwen niet
doelmatig gewerkt kan worden met
het eerste gebouw nog zoveel jaar ge
wacht wordt, is minder duidelijk.
MAASTRICHT, 25 sept. De dertig
jarige mevrouw o. wonende te Caberg
is zaterdagmiddag uit de vierde verdie
ping van een flat boven een winkelga
lerij aan de Clavecimbelstraat gevallen
Zij was bezig met het uithangen van
een kampeertent, toen zij het evenwicht
verloor een voorover van het balkon
tuimelde. De va" vrn twaalf a dertien
meter werd gebroken door de armatuur
voor feestverlichting in de winkelstraat.
Mevrouw S. liep bij de val arm-, been-,
en enkelbreuken op en een aantal kneu
zingen.
Namens de regering ontving minister Van Rooy (tweede van rechts) vele gasten op de receptie in het Rijksmuseum. Als
tweede van links ziet men de voorzitter van de Sint Adelbert-vereniging, mr. F. J. G. Baron van Voorst tot Voorst.
rniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Deze opmerking maakte de bisschop
van Haarlem, mgr. dr. J. A. E. van
Dodewaard, toen hij hedenmiddag na
mens het Nederlands Episcopaat een
gelukwens uitsprak op het zilveren feest
van de Sint Adelbert-vereniging en er
zijnerzijds een feestgeschenk aan toe
voegde: een enke.l woord in verband
met de toekomst, uitgesproken na rijp
beraad en geenszins bedoeld als een
verwijt, „ook al zult u er misschien een
kritisch geluid in kunne-n beluisteren",
aldus de bisschop.
Mgr. Van Dodewaard betoogde, dat
de theologie helemaal met het geloof
verweven is en dat het geloof nu een
maal iedere gelovige tot in zijn diep
ste wezen beroert. Juist hierom ligt
de mogelijkheid altijd voor de hand
zeker in gistende tijden dat de gelovi
ge zich tot theoloog promoveert, vooral
de noord-Nederlanders wie het dispute
ren over geloofszaken is aangeboren.
Als het daarom ooit nodig is geweest,
dat de leidinggevende leek, die geroe
pen wordt zijn houding te bepalen en
anderen voor te lichten over levensvra
gen, welke allernauwst met het geloof
verweven zijn, samenspeelt met de vak
theoloog, dan is het wel nu en zeker in
ons land.
„Als theologen zich zouden hebben
vermeten over medische onderwerpen
b.v. te schrijven op eer wijze als er
door sommige niet-theologen over de
theologie werd geschreven", aldus
mgr. Van Dodewaard, „zouden zij
reeds lang en terecht te- horen heb
ben gekregen: schoenmaker, blijf bij
je leest".
In antwoord op de denkbeeldige vraag
of de leken dan weer niets mogen doen,
vervolgde de bisschop: ,U moogt niet
alleen, maar u moet zelfs zeer veel
doen. U moet op de allereerste plaats
de vaktheologen zowel de dogmatici,
de moraal- en de pastoraal-theologen
als de exegesen stimuleren, ja pres
sen, om hun volle aandacht te geven
aan die vraagstukken, welke momenteej
dringend om een oplossing vragen.
Mgr. Van Dodewaard zou vervol
gens wensen, dat met name de leden
van Sint Adelbert zich meer nog dan
vroeger op hun bijeenkomsten op de
hoogte laten bre.ngen omtrent theolo
gische kwesties, die hun dagelijks
werk ak leidinggevende intellectuelen
raken. ,,U wordt daarmede wel geen
vaktheologen", aldus de bisschop,
„maar u leert aanvoelen waar de
voetangels en klemmen liggen en
leert scherp zien waar uw taak op
houdt en die van de theoloog begint".
De bisschop zei zich er levendig van
bewust te zijn, dat hij hier een punt
had aangesneden, waarover het laatste
woord nog niet is gezegd en dat ook
noodzakelijk verder dient te worden uit
gediept. „Ik ben er van overtuigd", zo
besloot mgr. Van Dodewaard, „dat u
mijn woorden, al houden zij dan een
opgave in, toch als een feestgave zult
willen aanvaarden".
Deze woorden als een feestgave aan
vaardend, dankte de voorzitter, mr. F.
j. G. Baron van Voorst tot Voorst, de
bisschop. ,Wij willen ons niet tot theo
logen promoveren", aldus de voorzitter,
„Maar wel willen we nadenken over
de Kerk en over concrete, reële zaken
in de Kerk, die niet in essentie, maar in
vormgeving anders zullen moeten zijn.
Wij willen de vaktheologen stimuleren
en wijzen op dringende kwesties, die
naar onze mening aangepakt moeten
worden". Deze bereidheid van de le-ken
om openhartig samen te spreken met
de hiërarchie bood de voorzitter als een
I iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii'
geschenk de bisschop van Haarlem en
het gehele Nederlandse episcopaat aan.
De bijeenkomst op deze zondagmid
dag, wederom in het Koninklijk Insti
tuut voor de Tropen, werd behalve door
zeer vele leden weer door talrijke auto
riteiten en ande-re genodigden bijge
woond. Onder de kerkelijke autoritei
ten bevonden zich de nuntius, mgr. G.
Beltrami, de vicaris-generaal van de
aartsbisschop mgr. Th. Hendriksen, de
deken van Amsterdam, mgr. G. P. J. v.
d. Burg, en de abt van de Sint Adel-
bert-abdij te Egmond, dom Paulus An-
driessen. Voorts waren o.a. aanwezig
de ministers me-j. Klompé, Van Rooy
en Cals, van wie de laatste een rede
hield over de culturele en intellectuele
stromingen in West-Europa.
Voordat de lustrumvierende leden
zich naar de tweede plenaire bijeen
komst begaven, hadden zij 's morgens
in de kapel van het Begijnhof een H.
Mis bijgewoond, welke werd opgedra
gen door de bisschop van Haarlem.
Daarna maakten zij een boottocht
naar het nieuwe Havengebouw, waar
in het restaurant de lunch gebruikt
werd, welke naar verluidt een
zeer geanimeerd v&rloop had.
De nuntius, mgr. Beltrami sprak een
kort woord, waarin hij zijn gelukwen
sen aan de culturele en intellectuele
katholieke avant-garde van Nederland
aanbood, en las een van kardinaal Tar-
dini ontvangen telegram voor, waarin
Z.H. de Paus zijn apostolische zegen
aan de vereniging en haar leden zond;
dit in antwoord op een telegram, waar
in de vereniging zaterdag haar gevoe
lens van eerbied en aanhankelijkheid
had uitgedrukt.
De middagbijeenkomst in het insti
tuut werd op zeer gewaardeerde wijze
opgeluisterd met een pianovoordracht
door Willem Andriessen, die drie wer
ken van Chopin ten gehore bracht.
Te-nslotte bood het hoofdbestuur zijn
gasten en leden in de hal van het in
stituut een receptie aan, van welke ge
legenheid velen gebruik maakten om
het bestuur te complimenteren en on
derling van gedachten te wisselen over
hetgeen de lustrumviering hun gebo
den had.
k heb mij altijd erg voor toe
risme geïnteresseerd. In 1912
werd ik lid van de A.N.W.B.
en ik maakte tal van fietstoch
ten, die door de bond waren uit
gestippeld. In die jaren ben ik
ook per fiets door Europa ge
trokken." De scheidende hoofd
directeur van de A.N.W.B., de
heer H. J. van Balen, kan zich
een waardig lid van de oorspron
kelijke wielrijdersbond noemen.
Nu nog laat hij zijn wagen wel
voor zijn huis in Wassenaar
staan en gaat hij per fiets naar
de Parkstraat en echt niet alleen,
omdat hij zijn auto in de bin
nenstad niet kwijt kan of bang
is, dat hij te dik wordt. Zo
trouw als hij de fiets is geble
ven, zo trouw heeft hij der
tig jaar lang ook de zaak van de
A.N.W.B. gediend, eerst als di
recteur en van af 1934 als hoofd
directeur. Het gaat hem dan ook
echt wel aan zijn hart de bond,
die onder zijn leiding is uitge
groeid tot een machtige organi
satie met 450.000 leden en een
staf van 1000 man (in 1930 wa
ren het nog maar 80.000 leden
en 80 man personeel) te moeten
verlaten, al laat hij dit niet zo
merken.
De uiterlijk onbewogen hoofd
directeur, die wat stug aandoet,
is altijd 'recht op zijn doel afgegaan en hij heeft dat gedaan met een deskun
digheid die bij velen bewondering heeft afgedwongen. Het is vooral aan hem
te danken, dat naar de stem van de A.N.W.B. wordt geluisterd door de
overheid. In de laatste dertig jaar is op zijn initiatief de A.N.W.B. uitge
breid met een technische dienst, een verkeersafdeling en een juridische
afdeling. De laatste geeft een tijdschrift uit, dat door juristen wordt
geredigeerd en dat meer dan eens bij verkeersrechtszaken wordt geciteerd.
De wegenwacht is een persoonlijke schepping van de heer Van Balen.
Op zijn aandringen is deze dienst eerst in Nederlandlater in België en
vele andere landen van Europa opgericht. Anderen vertellen dit van hem,
want zo uitvoerig hij is over de A.N.W.B., zo beknopt is hij over zich zelf.
Perschef Verkerk heeft zijn levensloop op papier: 4 september 1895 geboren
te Den Helder, H.B.S. te Zutphen, 1913 als volontair bij de „Arnhemsche
Courant", als jongen van 21 jaar chef nachtredactie „Telegraaf", 1918 redac
teur tijdschrift voor toerisme „Eigen Haard" en ..De aarde en haar volken",
dan terug bij de „Arnhemsche Courant" als directeur-hoofdredacteur tot
1930directeur A.N.W.B.
Hoe de heer Van Balen bij de A.N.W.B. gekomen is? „Ze zochten iemand
die iets wist van de uitgeverij en toerisme. Ik solliciteerde en werd aange
nomen. Of ik het jammer vond de journalistiek te verlaten? Ach, als ik
alles nog eens over zou kunnen doen zou ik weer beginnen als journalist.
Wat mij echter niet bevredigde, was dat ik alleen in de krant mocht schrij
ven zonder invloed te kunnen uitoefenen op het beleid en de exploitatie.
Ik voelde meer voor de uitgeverij. Vandaar dat ik toen terug gekomen ben
bij de „Arnhemsche Courant". Toch was dat nog niet wat ik zocht. Ik
voelde mij te veel een speelbal in de handen van degenen, die de zaak
financierden. Toen kwam mijn kans bij de A.N.W.B., die een ideëel doel
heeft, namelijk: de mensen leren op vakantie te gaan en er niet op uit is
winst te maken.
Het werk van de A.N.W.B. is niet beperkt gebleven tot Nederland. „Als
onze leden in het buitenland op vakantie gaan, moet de bond ook daar
voor hun belangen op komen. Als een bepaalde weg bijvoorbeeld in Grieken
land. bijzonder slecht is moet daar wat aan gedaan worden. Nederland doet
dat dan niet alleen maar gezamenlijk met andere landen, die zijn aangeslo
ten bij de Alliance International du Tourisme. De heer Van Balen is vice-
voorzitter van de alliance. Dit internationale werk vind ik machtig interes
sant."
De hoofddirecteur van de A.N.W.B. heeft juist door dit „internationale
werk" veel gereisd, voornamelijk per vliegtuig. Op Finland nd heeft hij alle
landen van Europa bezocht en ook daarbuiten is hij meer dan eens geweest.
Is het verwonderlijk, dat hij vooral de laatste jaren zijn vakanties in ons
land doorbrengt?
De heer Van Balen maakt er zich geen zorgen over hoe hij zijn tijd na
1 oktober, als hij officieel afscheid van de A.N.W.B. neemt, zal doorbrengen.
Als deskundig adviseur zal hij zijn medewerking blijven verlenen en ook
in enkele internationale organisaties zal hij zijn functie blijven vervullen.
Ongetwijfeld zal hij nu meer tijd krijgen voor zijn hobby: fotograferen.
