Gemiste strafschoppen illustreren
treffend de malaise
D
Voorhoede mist zijn „dirigent"
Interland
ELEK SCHWARTZ IS SOMBER BLIJ
M
H
I
«Itelag dêSSmneoSÏr^ van de - toch kon die
iral
Pieters Graafland
geblesseerd
MINUTIEUS
WEERGEGEVEN
Sombere oordelen
over de Belgen
MAANDAG 3 OKTOBER I960
PAGINA 7
(Van onze sportredacteur)
Antwerpen, 2 oktober.
L^nLtwiSglaSg? JaiaKlanWedStryd' W&arin bove"dien de
„man van Oranje" vierde Z']n g0Uden
ispn bekroond met een aan duidelijkheid
niets te wensen overlatende
ennegentigste interland tegen K ,Men zou 20 zeggen' dat de
beter had kunnen eindigen En tn? PSche natlonale PloeS moeilljk
de voetbalélite van Befgië en S' ^et half3'aarlÜkse treffen tussen
zonovergoten grasmat ,1 h herland, dat zich afspeelde op de
niet ingaan alf ÏÏn voPthaw^WerPse ..Boschuil», zal de historie
als een „klassieke derhv" a? t' dat gerangschikt moet worden
Positieve score 0-^4^ af gi® dan voor Nederland
opzichten duidelW ril omdat het Oranjeteam in alle
mee de triomf wmw a mat,ige kwaliteit van het spel, waar-
opwi^e^e momenten die' ZelfS de SenSatf06
Nederland en België maakten tntrf n de ontmoetingen tussen
liikse voethnimcvu, maaKten tot de pikantste gangen van het jaar-
den u^t eemkto t moest men zoeken in het negatieve. Zij beston-
door België 7B?istFafscboPPen> eerst een door Nederland, daarna
de malSe S ^^ffden treffend de „armoede" van de wedstrijd;
dan vooral'het het Nederlandse als het Belgische voetbal en
elgische doormaken op het internationale vlak.
Zeer zwakke voorhoede
Geen persoonlijkheid
Onbegrijpelijke tactiek:
Jubeliaartje van Bataviërs
Penalty's moeten zitten
Niet „seelisch" ten onder
Jubileum-zege op België
niet om te jubelen
voor de rust succes. Toen Oranje ech
ter de eerste bres had geschoten in de
Belgische alweer en er later ook een
tweede treffer volgde, had men mo
gen verwachten, dat met name Mees
zijn defensieve houding zou laten va
ren en meer aandacht aan de aanval
ging besteden. De Belgen volhardden
echter in hun negatieve spelopvatting.
Het leek, alsof ze wilden zeggen: „Goed,
we gaan verliezen, maar dan met nei
kleinst mogelijke verschil". ZU zJn dal
vertelt de uitslag bijzonder duidelijk,
niet geslaagd in die opzet en.T„."
zich zelfs afvragen of het *eri°°§J®"
de strijd voor de Belgen met nög desas
treuzer zou zijn geworden "Is h£
Oranjeteam de strafschop, die de Schot
se scheidsrechter DavlSson toe»ende,
omdat Moulin door de debuterende ve
w®
bai\VanS&, dé TelgUche"spU," l7ve rtNeder land het derde doelpunt op.
Kruivertm, TTSJSX
^wamen ze naar boven
tfèste inw&4*an -?e ,tweehonderd vijf-
dlSnLhterrand-wedstrijd van het Ne-
enervovS j de herinneringen aan
i» IJ j ne voetbalgevechten, die Oran-
ïn Jj°de Duivels hebben geleverd
m de stadions van Rotterdam, Amster-
am en Antwerpen, Men dacht tijdens
,gan8 naar de steeds grauwer
wordende, met gegolfd plaatijzer afge-
«eKte tribunes van het stadion ln Deur-
«e aan de rivaliteit, die bijna altijd ga
rant was voor negentig opwindende mi
nuten. Tijdens de eenennegenstigste
„derby van de lage landen" miste men
Het hfdn<f?e,1,S„CVgewordei1 facet node.
striid Het bunnen geven aan de
sche 'fofion detechnische en tactt-
men ntth*, enigMms kunnen verbloe-
el weieil? sJoverschaduwen. Nu bleef
lendat v,aiJ tIsJover dan vast te stel-
^a/pHc+Ï^'a Nederlands elftal in een
noeelHkJ^a «'^eel weg had van een ge-
wol i Partijtje zomeravondvoetbal een
hcv,-Ia^aa verdiende, maar tevens on-
OnWgJ?3e overwinning had geboekt.
spectiefed}gend. omdat er zo weinig per-
ploeg zat de verrichtingen van de
leurstelienJiL Paradoxaal, maar het te-
Belgen wa 4 4 d6Ze StriJd tegen de
voofhoedé n» a verrichtingen van de
stander defensie van de tegen-
gen "PtiUcft j 1 capitulatie dwin-
den' 7mi ^„van e nodige bekwaamhe-
van' het feit 5",z?f.g0,n- Afgezien nog
duidpiuv nf.i u twee doelpunten
dicep va? een Belgische verde-
wor<f«n „verkregenmoest echter
ite,1.d', dat een werkelijk
bekwame aanvalslinie veel meer bressen
had geslagen in een zo kwlfsbam a£
weer als die van de Belgen in deze
wedstrijd.
Er waren, dachten wij, twee voorna
me oorzaken voor het teleurstellende
kanvalsspel. Dat het Nederlands elftal
eigenlijk zonder linkervleugel speelde,
omdat zowel Moulijn als Van der Gijp
hopeloos faalden, was uiteraard een
ernstige verzwakking. Minstens even
^clangrijk was echter, dat het in de
^ovalslinle ontbrak aan een domineren
de 'KUUp» een man die de opzet van
pat;'otU"l-rs bepaalde, die het aanvals-
Idoge z n signatuur gaf. Daardoor
als ]0j 'e aaovalspogingen van Oranje
hoede vzand aan e'kaar, bleef de voor
buut een*1 de eers'e tot de laatste mi-
te®de linie°nZCkere' in het duister tas-
Wist wat er JJaarin niemand eigenlijk
gaan gehen- et vo,Kende ogenblik zou
droeg. en en zich daarnaar ge-
jr.*.
tal als is gebleken, dat zijn spel wat
evenwichtiger is geworden, dachten
„Veel moeilijker lijkt ons op dit ogen
blik de oplossing voor het probleem
van de „dirigent" in de aanval. Geen
van de jongeren, die in de laatste ja
ren naar voren zijn gekomen Van
der Linden, Groot, Kruiver heeft
aich weten te ontwikkelen als een do
minerende figuur. Zij hebben onmisken
bare kwaliteiten, maar blijkei- niet in
staat te zijn zich op te werpen als een
centrale figuur, zoals met name Wilkes
dat tot in een zeer recent verleden is
nu^weer .^"per^oTmlijkheid "der zijn De beioning voor het feit, dat hij de beste Nederlandse aanvaller was, kreeg Van der Kuil, uiterst links, m de vorm van
mannen. Zo lang die er niet is, lijkt
een fraai doelpunt.
Groot
richtinsl alen van Aa/ de deceptie
néden d4 Waren 4.^ouIUn- z«n ver-
nvcrvLi? maat l®ifs z° duidelijk be-
Biet verantllaar dt steeds meer
„41 Stw°°rd i% pcmng, dat het
°P te stJii m Jn de natio-
lopig met. Teiken„ ori althans voor
men maar moet weer hinvt dit
speelt als „het^e «Wachtei^of hh
tienduizend Rotterd?4ngetje van de
ciaal voor hem naardïe sne
den van Feijenoord trekkUiswedst?ü-
hy helemaal niet m het shlu11 of dat
Dat risico is b«zonder vo0rkomt
*A3. Te groot, om de kan ot' vinden
dat een deel van de aanval?,lopen,
deels onbruikbaar is. Mouiiiimie k°ed-
2Üh plaats pas in bet Nederj^^dient
het ons moeilijk om een linie op te
bouwen, die weet wat ze wil en die een
sluitend geheel vormt. Voor een groot
deel is daarmee de traagheid van actie
en de besluiteloosheid, welke nu tegen
de Belgen gedemonstreerd werden, ver
klaard. Slechts Van der Kuil vormde
een gunstige uitzondering.
De opvallendste figuren in de Neder
landse ploeg moest men deze keer
zoeken in de middenlinie, waarin Mul
ler dan nog weer de beste was met
Klaassens en Van der Hart overigens
a's waardige teamgenoten en in de
doelman, Pieters Graafland. De laat
ste verrichtte enkele bijzonder moe
dige reddingen op kritieke momenten,
waarvan het stoppen van de straf
schop uiteraard het eerst moet wor-
aen genoemd. Muller ontpopte zich
ais een steeds waardevoller wordende
bracht, zowel voor de verdediging als
voor de aanval. Herhaaldelijk slaag-
njJ erin Belgische aanvalspogin-
f,„d te onderbreken om dan in een
voorbeeldige samenwerking met
Klaassens te beginnen aan de op-
bouw van een voor de Belgen minder
aangename actie.
De kracht van de defensie peilen, was
deze. keer hijzonder moeilijk, omdat de
Belgische aanvallers er nauwelijks in
slaagden tegenstand van enige beteke
nis op te brengen. De Belgen hadden
in rechtbuiten Pieters en middenvoor
Wegria nog de ijverigste en gevaar-
liikste spelers, maar dat was uiteraard
onvoldoende om geroutineerde krachten
als een Van der Hart, Wiersma en
If yt kwalüke gevolgen kun-
fot1 één doelpunt, was bepaald een mee
valler.
Onbegrijpelijk overigens, dat de Bel
gen het Oranje'g verdediging zo ge
makkelijk maakten, nadat zij ini de p
sitie gedrongen waren, dat all^een a
aanval hen nog tot een beter resultaa^
had kunnen voeren. De Belgische P'°cg
had weer alle hoop gevestigd op ae
sterk defensieve tactiek, waarin Mees
de rol vervulde van de vierde verdedi
ger en Lippens zich uit de voor1'"'e<|e
terugtrok om samen met de linksnaii
Jurion te trachten de verbindingen
tussen defensie en aanval te onderhou
den. Dat extra versperren van de toe
gangswegen naar het door een onzeke
re Seghers verdedigde doel had tot kort
biest gehaakt werd, kort nadat het
O2 was geworden, niet had gemist.
De strafschoppen-misère was ove
rigens weer een hoofdstuk op zich.
Muller kreeg van Oranje's aanvoerder
Van der Hart de opdracht om zich te
belasten met de vrije schietkans van
elf meter afstand. Mocht Muller ech
ter de rol van „strafschoppen-specia
list" worden gegeven? In zijn club,
Ajax, belast Groot zich altijd met der
gelijke „executies", zodat er alle re
den is om te twijfelen aan de juist
heid van Van der Harts besslissmg.
En hoe kwalijk de gevolgen van der
gelijke fouten kunnen zijn, is duide
lijk gedemonstreerd. Niet alleen ver-
spe-elde het Nederlands elftal een
unieke kans om een voorsprong van
3_0 te nemen, waardoor de overwin
ning praktisch veilig was gesteld, de
Belgen kregen bovendien de gelegen
heid om zich moreel „op te trekken"
aan deze meevaller om daarna op
hun beurt hun slag te slaan. Bijna is
dat gebeurd. Het werd eerst in plaats
van 0-3 heel snel 1-2. Daarna kre
gen de Belgen ook een strafschop te
nemen. Als zij die benut hadden, zou
het vervolg van de strij wel eens
heel anders, veel nadeliger voor Oran
je, hebben kunnen zijn.
Nederlands tweehonderdvijftigste in
terland zal dus in de annalen worden
geboekstaafd als een wedstrijd, die niet
alleen gespeeld werd tegen de ploeg,
die ook de eerste tegenstander was,
maar die bovendien met dezelfde pret
tige cijfers werd afgesloten. Desondanks
heerste er in het kamp van de suppor
ters niet de opgewekte stemming, die
vijfentwintig jaar geleden een uitge
laten legioentje zich deed laven aan de
bokaal met de ,,ere-wijn". Oranje ze
gevierde, verdiend en royaal, maar zon
der allure.
ANTWERPEN, 3 oktober Met een
bloeduitstorting vlak boven de linker
knie heeft de doelman van het Neder
lands elftal, Pieters Graafland, gisteren
de terugreis naar Nederland aanvaard.
Het is de vraag of hij zondag voor
Feijenoord kan spelen.
(Van een speciale verslaggever)
0 min. Kruiver trapt af.
6 Seghers stompt bal boven Krui
ver weg.
6 Pieters Graafland onderschept
met prachtige zweefduik pass
naar Piters.
14 Corner voor Nederland.
15 Corner voor België.
19 Voorzet van Wegria over slecht
opgestelde verdediging brengt
Bertels alleen voor het doel. Pie
ters Graafland redt met duik-
op-schoen.
20 Corner voor Nederland.
23 Bertels kopt naast.
29 Pieters Graafland stopt kogel
van Wegria.
32 Corner voor Nederland.
33 Corner voor Nederland.
34 Seghers stopt schot van Klaas
sens.
36 Corner voor Nederland.
43 Segers raakt bal na vrije trap
van Moulijn half. Groot schiet
terugspringende bal in, 0-1.
44 Corner voor België.
44 Corner voor België.
TWEEDE HELFT
1 min. Piters passeert Kuys, maar
strandt op uitgelopen Pieters
Graafland, die tijdens scrimma
ge geblesseerd raakt. Corner
voor België.
2 Pieters Graafland ontneemt
Wegria met duik-op-de-bal kans.
ontstaan uit corner.
5 Combinatie Moulijn-Krulver-
Van der Kuil brengt laatste al
leen voor doel. Uitlopen van
Seghers baat niet meer, 0-2.
6 Verbiest haakt Moulijn. Straf
schop, door Muller slecht geno
men en door Seghers gestopt.
8 Wegria kan ongehinderd voorzet
van Letawe inkoppen, 1-2.
15 Kruiver in vrije ren op doel ge
stuit door obstructie van Mees.
18 Van der Hart raakt Wegria tij-
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuimiiiiimiiiimiiii
ANTWERPEN 3 okt. De Zweedse
trainer George Raynor, die aanwezig
was bij de voetbal-interland België-
Holland, ziet nu de kwalificatiewed
strijd in het toernooi om de wereld
beker waarin Zweden op 19 oktober
in Stockholm tegen België zal uit
komen, met vertrouwen tegemoet.
Raynor zeide, dat hij zich geen zorgen
meer maakt na het armzalig figuur,
dat de Belgen tegen Nederland sloegen.
Raynor zeide dat hij de Belgen een
maal eerder had zien spelen. Dat was
in het voorjaar tegen Zwitserland. Die
Belgische ploeg was volgens Raynor
beter dan die van nu. Vooral laakte
Raynor het individualistisch spel in de
Belgische voorhoede. Ook was hij van
gevoelens dat het middenvoor Wegria
aan routine ontbrak. De manager van
de Hongaarse ploeg, Lajos Barotti die
naast Raynor zat tijdens de wedstrijd,
en die de Belgen al een aantal malen
had zien spelen, zei: „Ze waren nog
nooit zo slecht als vandaag." Barotti
kwam een kijkje nemen, omdat de
Hongaren op 30 oktober tegen België
spelen.
Ook de Belgische pers heeft vanmor
gen de staf gebroken over de „Rode
Duivels". Wij lazen in „De Standaard",
dat het wel heel droevig gesteld moet
zijn met het Belgische voetbal als ver
loren wordt van een ploeg, die „niet
specifiek Hollands speelde en die zelfs
geen imponerende figuur in de rangen
had."
De Gazet van Antwerpen waarschuwt
de Belgische voetbalbond. „Het stadion
was nu goed gevuld, maar dat zal waar
schijnlijk voor het laatst geweest zijn.
uiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiimiiiiiiiiiiiii
dens kopduel-op-volle-snelheid
in de rug. Strafschop, door Lip
pens slecht ganomen. Pieters
Graafland grijpt de bal klem-
vast.
18 Seghers kan met snoekduik bal
voor Kruiver weghalen.
22 Seghers stopt met vuist kogel
van Kruiver.
24 Kuys geeft corner cadeau.
25 Saeys kopt voorzet van Van
der Kuil, belaagd door Kruiver,
achterwaarts in eigen doel, 1-3.
44 Groot schiet via been van Ver
biest raak, 1-4.
Deurne's paradijs gelijk een bollenveld
hp6 eer1fprmi?, gezichten kijken zeven Nederlanders toe hoe Pi eters rj
A; o i*i m a
minuut van de tweede helft moet worden e,rs Graa/land
SchnZJ%TnXlut van de tweede helft moet worden opoe nvt nn/J ,aaJland ln
t>e ziven n£STÏChtfr Da^dson. troostend het hoofd van ÏÏVhoudt d?
zeven Nederlanders zijn, v.l.n.r.: Van der Gijp, Groot Knnt doelman vJfst
der Hart, de bondscoach Schwartz en "Wiersma assens' Van
ANTWERPEN, 3 oktober
"V eze wedstrijd België-Nederland
J zal ik nooit vergeten. Zelden of
nooit heb ik een zomerse dag
in de herfst zo intens ondergaan als
gisteren m het Antwerpse stadion. De
hel van Deurne bleek een paradijs.
Men kon daar nu eens eindelijk en te
langen leste echt uitwaaien. Wij had
den dat met zijn zestigduizend, na de
verloren zomer, ook wel verdiend,
dacht ik zo. De aanblik van het veld
weerspiegelde wat wij allen voelden.
De oranje truien van onze mannen
staken bijzonder fleurig af tegen het
groen van het onberispelijke grasveld
en aangezien de Belgen, overeenkom
stig de traditie, in het mooi contras
terende rood waren gestoken, kon
men zich ook, enigszins verantwoord,
wanen op een Hollands bollenveld in
de lente.
Ik zal deze wedstrijd ook om een
andere reden nooit vergeten. Het was
mij immers aan de vooravond van het
gebeuren gegeven in de hall van het
Antwerpse Excelsior Hotel een klein
gesprek te mogen voeren met de heer
Elek Schwartz, de bondstrainer. Dat
gesprek ging niet over voetballen,
maar over de cultuur. Want dat is
mij wel opgevallen, dat men voor de
strijd met degenen die er nauw bij
betrokken zijn nooit over de op han
den zijnde gebeurtenis moet praten.
Dat kan storend inwerken op de
concentratie. En concentratie bete
kent: voortdurend denken aan de af
loop van de strijd en voortdurend
over iets anders praten.
Met de heer Elek Scnwartz heb Ik
dus even gesproken over de film; om
hem een beetje onopvallend af te leiden.
Over René Clair dus en over Renoir,
over Jean Louis Barrault en „Les En-
fants du Paradis". Dat was om twee
uur 's nachts. En ik had ruimschoots de
gelegenheid om inmiddels op hdjh
beurt te constateren dat de heer
Schwartz een merkwaardig man is, die
de melancholie van een poesta-Hongaar
combineert met de zwierige onzeker
heid van een Weense dansmeester en
1 tnt „raten geneigde instelling van
een Antwerpse taxichauffeur Terwijl
wij dus zaten te converseren lagen zijn
dlsVinelen de spelers van het Neder-
fands elftal dus, ajlang op één oor.
7H waren des avonds vanwege de con-
centratie nog wel even naar de bios
coop geweesf om er „Du
les hommes'
gaan, maar
geblazen.
Het viel mij °P dat de heer
Schwartz gedurende onze_ gedachten-
wisseling voortdurend een oog ge-
Rififi chez
aan hen te laten voorbij-
daarna was het slapen
richt hield op de rood-beloperde trap,
die naar de appartementen van de
Oranie-elf leidde. „Er gebeur(; na
tuurlijk niets zo zei hij op een ge
geven moment verduidelijkend,
„maar je kunt toch nooit weten", ik
heb niet naar de diepere grond van
die uitspraak gevraagd, maar dat ik
visioenen van loszinnige concentratie
verstoring voor mi] zag kon ik waar
lijk ook niet helpen. Ik heb mij ech
ter beheerst en ik geloof, dat ik
slechts één keer een naar jk hoop
geringe misstap heb begaan. Dat
was op het moment, dat de heer
Schwartz gewaagde van de voortref
felijke acteurskwaliteiten van Jean
Gabin. Toen gebeurde het mij dat
mij ontviel: „Maar hij kan niet voet
ballen". De pijnlijke stilte die toen
viel, herinnerde mij eraan dat ik, ge
geven de situatie, iets onwelvoege-
lijks had gezegd.
aar goed-, Fr wordt altijd ge
zegd: die wedstrijden tussen
België en Nederland bij ons
in Antwerpen wil men nog wel eens ge
wagen van „Oliand die wedstrijden
hebben een geheel eigen sfeer, een
apart cachet. Ik heb te weinig inter-
wensen zal nu ook een nieuw voor
wendsel zijn om de „rotte Belgen" in
het nauw te drijven". Ik wist toen zeker
dat het in ieder geval een sportieve
strijd zou worden. En achteraf gezien
kan ik dan wel zeggen, dat ik mij als
bonafide Bataviër bijzonder gestreeld
voel door het feit, dat wij n'e rotte
Belgen inderdaad met 41 hebben toe
getakeld. Het was me het jubeljaartje
wel. En de talentvolle Jan Klaassens
leve wel en lang.
et wordt tijd dat ik u iets over
de wedstrijd zelf ga vertellen,
want ik ben per slot van reke
ning niet voor de vaak meegegaan. Wel
nu, over de eerste helft kan ik kort we
zen, Daarin gebeurde in het geheel
niets, zodat wij Belgen en Neder
landers gezamenlijk en onbekom
merd konden genieten van de natuur.
Gedreven door een vreemd soort plichts
gevoel heb ik nochtans wel enige aan
tekeningen voor u gemaakt; maar ik
kan u toch moeilijk vertellen dat Ar-
mand Seghers over het hoofd van Krui
ver heen een bal wegsloeg en dat ik
Pieters Graafland met doodsverachting
op de schoen van Wegria een stronk
fer was geworden van een overijverige
Laurent Verbiest, door Bennie Muller
zodanig zachtzinnig genomen, dat Ar-
mand Seghers maar voor het uitvallen
had. De tweede werd door Eddy Pie-
teI.s j ,i?.a d met leeuwenmoed on
schadelijk gemaakt. Ik zit er nog over
te dubben naar welke kant mijn mede
leven nu eigenlijk had moeten uitgaan
naar die van de verdrietige schutter, of
naar die van de glorieuze keeper.
Het was overigens wèl de middag
van de wanhopige gebaren. Coi
van der Hart, die de strafschop
tegen ons veroorzaakte, zag ik de ar
men ten hemel heffen. Maar Lippens,
die de fatale penalty nam, schreide bij-
ai?s a^s een vertwijfeld kind. Het was
mijn indruk dat deze middag aan bel
de kanten alles mislukte en mijn eigen
Karei Saeys wekte tenslotte mijn innig
medelijden op door een doelpunt voor
de tegenstander te scoren; zij het ook
dat die tegenstander Nederland bleek
te heten. Onze sportredacteur denkt
daar misschien anders over.
Nog een kleine, maar wellicht toch
niet onbetekenende bijkomstigheid.
lands meegemaakt om de waarheid van
die uitspraak te kunnen verifiëren.
Maar dat dit treffen bij onze zuider
buren in ieder geval in tel is, heb ik
kunnen constateren, toen ik zondag
middag in een auto achter de bus aan
reed, die het Nederlands elftal naar
het stadion in Deurne vervoerde. Dat
was geen kinderwerk, Twee ferme, op
motorfietsen gezeten agenten, gingen
ons vooraf en loodsten ons met veel si-
renegeloei en in duizelingwekkende
vaart dwars door het alom „afgezette"
Antwerpen heen naar Deurne. De wan
delende inwoners keken daarbij met
eerbied toe. Vorsten worden, dunkt mij,
wel eens minder ontvangen.
De Benelux heeft reële betekenis. Dat
begreep jk ook heel duidelijk toen ik
in net stadion even het aangeboden pro
gramma, gevat in de Belgische en Ne
derlandse kleuren, doorlas. Daarin
stiet ik tot m'jn vreugde op deze vol
zin: „Reeds meer dan een halve eeuw
vinden de Bataviërs steed: een uitste
kende reden om ons t0e takelen, en
het jubeljaar van JJe talentvolle Jan
Klaassens d'e whartelijk geluk-
van een vent en typisch iemand om
Wegria te heten zag duiken, toen
deze heer dacht dat hij het leer onge
straft in ons doel kon deponeren. Er
werd kortom in die eerste helft zeer
onbenullig gevoetbald; dat mag ik,
leek zijnde, wel zeggen, want ik heb,
gezeten op de perstribune, nog nooit
de vaderlandse kranten van alle ge
zindten zo eensgezind op een en het
zelfde verschijnsel horen afgeven. Of
schoon het toch op een gegeven moment
1—0 voor ons stond.
Na de rust lag het meteen allemaal
anders. Weliswaar ging men door met
onbenullig voetballen, en de pers dus
met schelden, maar nu gebeurde er
dus ook het een en ander dat voor on
bevoegden van belang was. Daar wer
den om te beginnen twee penalty's ee-
2°rn"-Au.weet lk van jongs af agan
nfpt £45alty skJÏTten zitten Dat kan
niet, anders. Dat ls een eeseven wn»r
mee men leven moet en kan D»
onderhavige pen.al&f echte?6 S
we\rdW4arTlfa7^®y'"ieteCDer e'erstë
in het iubéliaar °nc6 Kaentje Moulijn,
jubeljaar nog het slachtof-
Op de schouders ging de „gouden"
Klaassens naar de kleedkamer,
Eddv Pieters Graafland zette steeds
een zonneklep op ais de vijand na- IllllllillliilllIllIHmilliiiiniiiiiiiiiiiiminillllliminilHIiniI»
derde; trok de rode horde af dan
wierp hij het ding weer achteloos in
het gras. Bij zijn tegenpool Armand
Seghers kon men het tegengestelde
constateren. Hij verloor ogenblikke
lijk zijn pet als Oranje opdrong. Mis
schien kan men uit deze geringe fei
ten te zijner tijd enige volkenkun-
dig-psychologische conclusies trek
ken.
k ben na afloop van de strijd even
mijn licht gaan opsteken in de Ne
derlandse kleedkamer. Ook om de
stemming te peilen. Elek Schwartz
bleek nu dus bereid om afstand te doen
zowel van zijn trainingspak als van de
cultuur. „Ik ben blij met deze 41",
zei hij somber. „Maar het is een erg
moeilijke overwinning geweest". Hij
sprak er verder zijn waardering over
uit dat zijn mannen, nadat Bennie Mul
ler die strafschop had gemist, niet „see
lisch" ten onder waren gegaan.
Cor van der Hart heb ik nog nader
ondervraagd over die Nederlandse
strafschop. „U deed net of U hem zelf
wilde nemen", zo zei ik, „heel het sta
dion dacht het". En daar kon Van der
Hart dan inkomen. Het was zo gegaan.
Van tevoren was uitgemaakt dat een
eventuele penalty zou worden genomen
door Koen Moulijn. „Maar U weet net
hoe dat gaat: als het zover is zijn ze
er natuurlijk bang voor". Toen dacht
Cor: „Dan neem ik hem zelf". Op dat
moment echter was Bennie naar voren
gekomen en had gezegd: „Laat mij
maar"- En Cor: Nou, pak >m dan".
Enfin, het was bij nader inzien alle
maal toch niet Important gebleken. Hij
zat immers niet.
In de Belgische kleedkamer werd tk
niet toegelaten. Ook niet toen ik mij ais
zo gewaardeerd Bataviër aandiende. En
dat bevreemdde mij dan wel enigszins.
Kon ik het soms helpen dat ik gewon
nen had?
Enfin, in de trein terug heb ik dan
nog de gelegenheid gehad om uitvoerig
van gedachten te wisselen met een Am
sterdammer, die het helemaal niet had
op Koentje Meloen. H.Hn.
