Men leert veel te
op Amerikaanse
Sportgezelligheid.
weinig
scholen
maar
geen vreemde talen
SïfiïKfflraasas
E'
t
Sabotage
van de V.N. (I)
sssa.
OMZE WÜMSM&'TtP
huldigt PAUS
Joodse delegatie
Tragedie in familie
MICHELIN
Man beschuldigd
van moord
ABDIJSIROOP
A
Kinderen verdronken
kv-iSv n>- -
-
i
it.««mê
'^m-:
BUITENLANDSE
KRONIEK
Jongenstrui
7 jaar HU 9.95
VOORAL CEEN DWANG
Uw gezin hoest vrij
De 23 genezende bestanddelen
in de vertrouwde fles Abdijsi
roop (Akker-Siroop) verdrij
ven de ziektekiemen en jagen
de hoest weg uit uw gezin.
Meer thee, minder mayonnaise, meer openbare toiletten
en langere lakens Buitenlandse vakantiegangers in ons
land uiten hun wensen Rommelige aanblik en veel lawaai
Proost
uw'ieiblcwtp
tcketv.-ReiA
Haagse Groenmarkt in het groen
DINSDAG 18 OKTOBER 1960
PAGINA 7
De jongelui die van een High School
komen weten hoe ze zich voor
een afspraakje moeten kleden,
ze kunnen voetballen en koperen asbak
ken maken maar dat is ook onge
veer alles". Zo klaagt John Keats in
Schools without Scholars", 1) een van
de talloze recente publicaties die het
Amerikaanse onderwijs onder de loep
nemen. Philip Marson, een man van
naam op onderwijsgebied oudleraar
van de beroemde Boston Latin School
noemt de scholen in dit land ronduit
»,de Amerikaanse tragedie". 2) Ik sprak
De Russische premier, Khroesj-
tsjev, is eind vorige week in
Moskou als een held begroet.
De partij had op het vliegveld van de
Russische hoofdstad een massademon
stratie georganiseerd, toen de leider
uit New York terugkeerde. Tijdens de
25 dagen van Khroesjtsjevs optreden
in de Verenigde Naties hebben de
radio en de pers in de Sovjet-Unie
voortdurend de lof gezongen van de
premier, die het allemaal zo goed
wist te zeggen. De bevolking van de
U.S.S.R. moest de indruk krijgen, dat
Khroesjtsjev het en succes na het
andere behaalde in de de.batten in de
Algemene Vergadering. Op de dag van
Khroesjtsjevs thuiskomst heeft de
Pravda het nog bonter gemaakt. De
officiële partijkrant schreef in een
hoofdartikel, dat de Russische
regeringsleider ,,het zaad van de.
vrede" had geplant, en dat de ge
schiedschrijvers van de toekomst grote
aandacht zouden wijden aan Khroesj
tsjevs rol in deze V.N.-zitting.
i De communisti
sche machtheb
bers hebben het
Russische volk
wel een zeer
verwrongen beeld
gegeven van de
resultaten van de
missie van hun
Premier. Als men eens nuchter nagaat,
Wat Khroesjtsjev zich ten doel gesteld
had vóór hij in New York arriveerde,
hioet men wel tot de -conclusie komen,
flat zjjn reis nu niet bepaald succesvol
's geweest.
Khroesjtsjev wilde dat de Verenig
de Naties de politiek van Ham-
marskjold in Congo zouden ver
adelen. De volkerenorganisatie zou
5® secretaris-generaal moeten op
latten zijn beleid ten aanzien van dit
'fjkaanse land drastisch te wijzigen.
Khroesjtsjev wilde Hammarskjöld
tQt aftreden dwingen, en het bestaande
'.ij1"1 zou voortaan geleid moe-
Deze reSeïL door een driemanschap.
zou Rusland in staat
besluiten
een intelligente Amerikaanse, die enke
le jaren in Europa geweest was. Het
meest diepgaande verschil ten nadele
van Amerika, dat ze daar ontdekt had,
lag op het gebied van opvoeding en on
derwijs.
Sinds de Spoetnik blijft de kritiek op
de scholen niet tot intellectuele kringen
beperkt. In het septembernummer
1960 van „Ladies' Home Journal",
een veelgelezen damesblad ook m
Nederland wordt een uitvoerig arti
kel gewjjd aan een rapport over het
leerplan van lagere en middelbare scho
len, op verzoek van de schoolraad van
San Francisco door acht eminente pro-
fessoren opgemaakt. Het bevat een aan
tal radicale wijzigingsvoorstellen, alle
maal in de richting van „serieuzer le
ren", waar de schrijfster Dorothy
Thompson het roerend mee eens is en
waar ze nog haar eigen hartige op
merkingen aan toevoegt.
Wat is er dan toch mis?... In het kort
komt het hierop neer: in de meeste
scholen enkele uitzonderingen daar
gelaten wordt véél te weinig echt
geleerd. Men doet aan sport en aller-
ei gezellige activiteiten, voert steeds
nieuwe met-intellectuele vakken in,
geeft leerlingen van middelbare scho
len een uitgebreide keuze-mogelijkheid,
en vreest niets zozeer als dit: inspan
ning te vragen. Ik ben eens in een Ju
nior- en in een Senior High School
kijken, in een middelgrote stad in Mi
chigan. (Ter verduidelijking: alle Ame
rikaanse kinderen gaan na de zesKias-
sige lagere school naar High School.
Soms omvat Junior High twee ®n ?f
nior High vier leerjaren £ier
het geval was - soms heeft elk drie
leeriaren In totaal dus zes. „College
is ongeveer te vergeleken met de eer
ste universitaire jaren bp ons Daarna
komt pas de „postgraduate" studie, die
leidt tot wat wij een doctoraalexamen
zbuden noemen). Op deze als uitste
kend bekend staande Senior High
School, waarvan 95 pet. der leerlingen
naar „College" ging van de hele
bevolking gaat 50 pet., en 15 pet. maakt
het af waren de enige verplichte
vakken: vier jaar Engels, vier jaar
lichamelijke opvoeding, een jaar wis
kunde, een jaar natuur- of scheikunde
een jaar geschiedenis, een half jaar
.American Government". De lange
lijst van keuzevakken bevatte behal
ve Latijn, Frans, Duits en Spaans ook
typen, stenografie, handenarbeid en
„home-economics" (huishoudelijke vor
ming). Elke leerling moet 16 „credits
hebben; elk vak geeft één credit per jaar
Wanneer men nu weet, dat er geen
verplichting bestaat om een gekozen
vak enkele jaren vol te houden, be
grijpt men hoe gering de kans is dat
er van „moeilijke" vakken jets terecht
komt. In het boekje van Philip Mar
son staat een tekening van een slunge
lig jongmens, dat tegen zijn leraar wis
kunde zegt: „Sorry, kid, I'd rather take
co-ed cooking"! Want jongens en meis
jes kunnen home-economics en zware
handenarbeid kiezen.
moeten stellen
treffen.
Hij wenste het
van het secretarial61^";316 -
_üiiaat met een veto te
Hij ensi t voorzitter schap van
de Algemene Vergadering in ahpand|„
te geven van een vertegenwoordiger
van Tsjechoslowakpe. De Assemblée
»nii dus geleid moeten worden door
een man die nauwkeurig de instructies
VaHUIefsle°Vi'ocJatingC'f"n communis-
Ik geloof, dat Judy nu alles in orde
heeft om aan haar huiswerk te begin
nen. Ze heeft een cowboy-film op^ de
televisie aangezet, ze heeft rock nro.l
de radio gevonden, ze heeft haar
huiswerk op de grond uitgespreid, en
ze is met haar gedachten bij haar
vriendje." Een plaatje van Gajbraith
in „The Indianapolis Times
vendien moeilijk gemaakt door de heer
sende openbare mening, die intellectue
len minachtend „eggheads" noemt en
de populariteit van studenten alleen af
meet aan hun sportieve prestaties. Mis-
bien wordt ook dit anders, nu nie
mand minder dan Pat Boone in het
eerdergenoemde nummer van .Ladies
Home Journal" aan teenagers probeert
duidelijk te maken, dat leren belangrijk
èn prettig is: „It's smart to be smart!
Ook bi? het onderwijs-systeem wordt
de schuld gezocht. „Systeem?' zegt
Marson. „De Grieken noemden zoiets
chaos." De decentralisatie blijft niet
tot de aparte staten beperkt zoals
dat in de Duitse Lander en de Cana
dese provincies het geval is maar
uiteindelijk heeft de plaatselijke, floor
de bevolking gekozen „Board of Edu
cation" alle zeggingsmacht. Dit heelt
natuurlijk voor- en nadelen, evenais de
invloed van de ouders op de scnooi
via de Parent-Teacher-Organization
zijn vóór en tegen kan hebben. De
Amerikaan is nu eenmaal doodsbang
voor overheids-bemoeienis.
tisclï China tot
Agenda van de Algemene Vergadering
l°uden worden geplaatst. de
drong er op aan, dat Mt i
ohtieke Commissie, maar in de A
dn "6 Vergadering het probleem
rt'hternationale ontwapening zou wor-
0en behandeld.
Op al deze punten heeft Khroesjtsjev
nederlaag geleden. Bij de stem
ming over de Russische voorstellen
werd de ene suggestie na de andere
door de overgrote meerderheid van de
èfS,'i^cv'e Vergadering verworpen. De
^orntnPaer",ier had er natuurlijk op
dat zijn plannen geen weer-
n vinden bij de westerse
lten'r,maar bij heeft kennelijk op
r jL S gerekend van de neutrale
landen, dan hp m feite kreeg. Khroesi-
6^nthfe niet in geslaagd de
sympathie te winnen van het neutrale
kamp.
Toen Khroesjtsjev spoedig na zijn
aankomst m Amerika tot het be
sef kwam dat hij de volkers-
organisatie niet naar zijn hand kon
zetten, probeerde hij de hele V N be
lachelijk te maken Hij schond 'her
haaldelijk de gevestigde gedragsregels
voor V.N.-leden. Hij viel andere spre
kers in de rede. Hp liet zich in be
ledigende termen uit over Hammars
kjöld en Boland, de Ierse voorzitter
van de Assemblée. Hp stampte met
z«r vuisten op zpr. lessenaar als hij
het niet met een spreker eens was,
en hij trok zelfs eens een schoen uit,
°m er een dreigend gehaar mee te
"haken in de richting ,van
®erdo hu hil het Amerikaanse volk
85? Kunstige indruk te wekkerInder
gèu hebben vele Amerikanen het idee
nfpad. dat Khroesjtsjev misschien nog
bedli?0 kwaad was, dat hp een
melker man was dan Staün en dat
ji Wellicht zaken met hem zou -
eo doen. De herinneringen aan
farye" verbleekten bij het minzame
vrÜ rustige optreden van de
sche premier. Maar de manier waarop
pbboesjtsjev in mei van dit jaar de
^_at']jse topconferentie torpedeerde
f er op deze Senior High eindelijk
eens talen geleerd zullen worden,
nu er een spiksplinternieuwe me
thode is ingevoerd?... De directeur het
me vol trots een pas-ingericht lokaal
zien, waarin vierentwintig celletjes met
koptelefoons en microfoons, en vier
bandrecorders. Daarop worden lessen
in een vreemde taal afgedraaid, waar
naar de leerlingen ieder apart kunnen
luisteren; een soort linguaphone-metho-
de dus. Ze kunnen ook hardop naspre
ken, zonder dat ze anderen hinderen
of gehinderd worden. Wel kan de leraar
of lerares luisteren, of het gesprokene
op de band opnemen. Ja. misschipn
Sehooi nU ?tef op dez® High
f™olv- Het zou de Amerikaanse bui-
tenlandse politiek ten goede komen
K,uwtlVPrak^° pct' van de hele
buitenlandse dienst geen enkele
vreemde taal. De nieuw in dienst tre
dende mensen waren nog erger: 70
pct. kende niets dan Engels. Van de
ambassadeurs in communistische
landen was er één, die de taal van
dat land sprak. Van die in de negen
Arabische landen waren het er twee.
En geen enkele ambassadeur in de
nipt Engels-sprekende Nato-landen
cnrak de taal van dat land... Dat be
weerde tenminste James Reston in
de New York Times van 19 maart
1958.
.n oorzaken worden aan-
Verschillende n van he± onder-
gegeven voor het - te ver doorge-
wjjs. Een e™aPtische beginsel: gelijke
voerde dem0.c„r^'pPn De leerplicht em-
TOURS, 18 okt. (Reuter) Een rech
ter van instructie heeft een 32-jange
telg uit de Franse fabrikantenfamilie
Michelin, Patrice Michelin, beschuldigd
van moord op zijn vrouw, Nicole. Patri
ce Michelin schoot zijn vrouw, moeder
van drie kinderen, zondag dood tijdens
de jacht. Volgens Michelin was het een
ongeluk.
Mevrouw Nicole Michelin is het acht
ste lid van de familie dat op geweld
dadige wijze het leven heeft verloren.
Sedert 1932 zijn vier leden van de fa
milie bij -erkeersongevallen op de weg
omgekomen, een bij een vliegtuigonge
luk, een bij de landing van geallieerde
troepen op Corsica in de tweede wereld
oorlog en een ander in een concentratie
kamp.
Volgens Patrice Michelin kwam zijn
vrouw om doordat zijn geweer afging
toen hij zich in het park van hun buiten
te Mai een weg baande door struikge
was.
Volgens de politie heeft Michelin ge
zegd dat hij op ongeveer vijf meter
afstand van zijn vrouw over een tak
is gestruikeld. Hij zei dat hij het maga
zijn uit het geweer had verwijderd maar
dat er kennelijk nog een patroon in de
loop zat.
Advertentie
Alleen geldig woensdag 19 okt
kl. st. p. m.
f00°<» wol
grote steek
gestreept en effen
multicolours en uni
GROTE MARKT 1 7
HAARLEM
aar het meest wordt de deplo
rabele toestand van het onder
wijs en van de opvoeding in
het algemeen geweten aan psycholo
gen en pedagogen, die predikten, dat
alle dwang uit den boze was. Dit werd
door velen zó begrepen, dat kinderen
alle onaangenaams bespaard moest
worden. Ze hoefden aileen maar te le
ren waar ze zin in hadden. En nu dreigt
de Sovjet-Unie de Verenigde Staten te
overvleugelen en neemt de jeugdmis
dadigheid toe. Dit laatste wordt ook
in verband gebracht met de te geringe
eisen, die de school stelt: de jongelui
hebben te veel tijd en energie over.
Eén ding is zeker: wat voor ge
rechtvaardigde kritiek we op onze te
intellectualistische, te serieuze vader
Iandse schoolprogramma's ook mogen
hebben, zoals hier in Amerika moet
het beslist óók niet. Wat men nu ge
lukkig algemeen inziet en waaraan ze
ker op korte termijn een en ander ver
anderd zal worden- Maar ik voel me
nu niet meer zó beschaamd, als ik nier
tegen iemand vertel dat de leerplicht
bij ons nog steeds niet verder reikt
dan tot veertien jaar!
CÉLESTE HERBERICHS,
psych. dra.
1) Uitg. Houghton Mifflin, 1958.
2) Uitg. The American Tragedy our
schools. Uitg. Berkshide, Cambridge
Mass, 1958.
(Advertentie)
plaats als vakantiedoel hadden geko
zen in de hoop er rust te vinden, heb
ben bromfietsmaniakken de animo om
terug te komen, wel zeer verminderd.
ROME, 18 okt. (KNP). Een dele-
gatie van veertien leden van het „Uni-
ted Jewish Appeal" bezocht gistermid
dag de paus om hem namens alle jo
den te danken voor de rol die de kerk
heeft vervuld in de tijd van de natio-
naal-socialistische jodenvervolging. De
joodse sprekers legden er ook de na
druk op, dat de tegenwoordige paus als
apostolisch delegaat in Turkije talrijke
joden het leven heeft gered.
De paus dankte bewogen voor de
huldiging en prees het werk van het
„United Jewish Appeal", dat gericht
is op de hulp aan daklozen en vervolg
den. „Wij zijn allen broeders", zei de
paus, „zonen van een God". De „Uni
ted Jewish Appeal" is een joodse we
reldorganisatie, die de middelen bijeen
brengt, die onder de slachtoffers van
Joint" onder de slachtoffers van de
de rassen wordt verdeeld.
ALBLASSERDAM, 18 okt. Gister
middag is hier een tweejarig jongetje
door verdrinking om het leven geko
men. Het knaapje liep in een onbe
waakt ogenblik de ouderlijke woning
aan de Vechtstraat uit en geraakte in
een sloot. Toen men het jongetje ging
zoeken, ontdekte een buurvrouw het.
Nog een half uur heeft men getracht
met behulp van kunstmatige ademha
ling de levensgeesten op te wekken,
maar tevergeefs.
De vijfjarige Joke van der Hoeven,
gewoond hebbende aan de Vuiicop in
Vreeswijk, is gistermiddag verdronken
in een sloot nabij de ouderlijke woning.
Het meisje is daarin terecht gekomen,
terwijl het met een autoped aan het
spelen was. Niemand heeft het ongeval
zién gebeuren.
(Advertentie)
„eeft in Amerika veel kwaad bioeu
vo°ral omdat de Russische heer-
]->„ de Amerikaanse president aanviel,
von a"tipathie van khet Amerikaanse
"'"tegen Khroesjtsjev is Intussen g®"
groeid door het inciden' met de RB-47,
va Amerikaans vliegtuig dat op beveJ
®n Moskou boven de Barentszee werd
"eergf-sciioten. Die antipathie heeft in
"e laatste weken een hoogtepunt be-
Vm d°or Khroesjtsjevs gedrag in de
„•N-. en vooral door zijn meest recente
«ntiGuse opmerkingen over Eisenhower,
^broesjtsjev, die ruim een jaar ge
leden nog de indruk probeerde te wek
ken. dat hij Eisenhower persoonlijk
wei mocht en dat hij het Amerikaanse
volk voor zich wilde innemen, maar
vo een „oorlogszuchtige kliek" in de
v.ö. tie oorzaak van alle internationale
ellende was, heeft nu het masker af
geworpen. Hjj toont zich tegenover de
Amerikanen in zijn ware agressieve
Itdaante.
bloed
kansen voor iedere en. lg en
digt in geen enkele s aat v
in sommige pas niet 1 3 :ngtens een
zeggen dat alle School afmaken,
groot deel van de High Sc" yoor <je
(60 pct. loopt ze helemaal af), voor ue
onbegaafden, die daar natuurlpk oneer
zijn, moet men water in de vvijn
en de begaafden komen te kort.
kiezen van degelijke stof wordt hu
c*i/ ~J&t&*tkOj
Wel een beetje riskant, vindt Duitse toerist.
Muziekles op een katholieke High School in de Verenigde Staten.
Op de enquêteformulieren, waar
mee de ANVV informeert naar
de opinie van de buitenlandse
toerist over Nederland, komen soms
grappige en ook leerzame opmerkin
gen voor. Zo wordt bij herhaling ge
vraagd de musea catalogi in de drie
moderne talen beschikbaar te stellen
en om een explicatie in deze talen bij
de tentoongestelde objecten te geven.
„Please, please, have some public toi
lets in the towns" luidt de eveneens
leerzame noodkreet van een Engelse
mijnwerkersvrouw. En zij is niet de
enige van de Britse toeristen die klaagt
over het gebrek aan openbare sanitai
re gelegenheden of over de moeiiijK-
heid deze te vinden.
Elk volk heeft zo zijn eigen eisen
en wensjes als het met vakantiemee
ander land is. Zo vragen de Engelsen
om thee, alsmaar thee, op elk moment
van de dag of de nacht. Een Engelse
opzichter gaf op de vraag of™" b
suggesties heeft om het verblijf in
derïanri te veraangenamen a1^ ant
woord: „Ja zeker. Er moet voor be
zoekers, die zelf thee bij ^hebben,
worden gezorgd voor een mogei j
om 's avonds om een uur of el
te zetten." Een frans ingenieur be-
antwoordt dezelfde vraag met de
woorden: „Graag een beetje minder
mayonnaise in de Hollandse schotels
En een administrateur, eveneens
Fransman, wil gaarne minder korte
lakens op de bedden.
Er zijn ook vele Fransen, die aan
merkingen maken op de wijze waarop
de fiet s zich in Nederland gedra
gen Ik heb een bijzonder slechte her-
fnner ng aan de fietsers in Nederland
door hun gebrek aan respect voor de
verkeersregels", schrijft een Franse
rts Ze rijden maar wat, storen zich
niet "an regels en veroorzaken daar-
door vaak e!n grote chaos in het ver
keer en onzekerheid bij de automo
bilist".
Een Duitse toerist vindt het maar
erg onpraktisch, dat m Amsterdam de
brievenbussen achterop de trams zijn
bevestigd. Hij had enorm hard moe
ten lopen toen hij, op zoek naar een
brievenbus, er een achterop een rij
dende tram ontdekte en hij vond deze
manier van brieven posten ook wel
een beetje riskant.
Een onderwijzer uit Frankrijk ver
telt als antwoord op de vraag, wat
zijn aangenaamste herinnering aan zi;n
verblijf in ons land was, het volgende:
Toen ik mij voor het Centraal Station
in Amsterdam bevond en een agent op
een motor om de weg naar Alkmaar
vroeg zette deze zijn motor aan de
kant, stapte rf en antwoordde mij, na
diep naden' „Maintenant tout droit"
Nu rechtuit"). Of de Fransman, die
zó ingenomen was met de wijze waar
op de agent getracht had hem van
dienst te zijn ooit in Alkmaar terecht
is gekomen, heeft hij niet geschreven.
Een deskundige op het gebied van
de reclame, eveneens afkomstig uit
Frankrijk, is bijzonder enthousiast
over Nederland en zijn bevolking. „De
inpoldering", zo schrijft hij, „is een
grootse prestatie. Het zijn werkelijk
de Holla die Holland maken. Wat
de Afslui'. lijk betreft, daar kon ik
mijn petje nic voor afnemen, want
toen ik er goed en wel op stond, woei
het van mijn hoofd af".
Van de klachten van buitenlandse
touristen heeft een onrustbarend aan
tal betrekking op de vervuiling en het
lawaai. Aangt -en Nederland in de
gedachten van velen nog altijd „het
properste land ter wereld" is, valt de
rommelige aanblik, die vele straten,
grachten en plantsoenen leveren door
achteloos daar neergeworpen afval,
extra op. *"n wat het lawaai betreft:
bij velen die Nederland in de eerste
ind oktober wordt in Amsterdam
voor de 21ste maal een SKAL-
congres gehouden. Voor dit con
gres hebben tot nu toe 524 deelnemers
van 116 SKAL-clubs uit 32 verschil
lende landen ingeschreven. SKAL is
het Zweedse woord voor „Proost". De
letters, die dit woordje vormen zijn
resp de voorletters van de Zweedse
woorden, die in het Nederlands: ge
zondheid, vriendschap, een lang le
ven en geluk betekenen. Wanneer de
Zweden Jus op iemand toasten wensen
z\j hem wel alle dingen toe, die men
zich maar wensen kan.
SKAL betekent echter ook sinds 27
jaar een club, waarvan directieleden
en staffunctionarissen van instellingen
die zich ook met toerisme bezig hou
den, lid kunnen zijn. In de SKAL-club
treft men dus bijvoorbeeld directeurs
van V.V.V.-bureau's, reisbureau's, van
het vliegwezen en andere organisaties
aan.
Sinds de oprichting van de eerste
SKAL-club in Parijs werden 210 van
dergelijke verenigingen in 46 landen
van de wereld opgericht. Het totale le
dental ligt om en nabij de zeventien
duizend. Dat Nederland er vroeg btJ
was met zjjn SKAL-clubs, bewijzen wel
de nummers die de clubs uit Amster
dam, Den Haag en Rotterdam respec
tievelijk hebben en die in volgorde
van oprichting werden gegeven, nl.
resp. negen, tien en elf. In totaal telt
Nederland negen SKAL-clubs.
Thans houden de clubs eens In de
twee jaar een wereldcongres. Uit let
terlijk alle delen van de wereld komen
de inschrijvingen hiervoor binnen. En
dat is niet verwonderlijk, wanneer
men het programma van een derge
lijk congres onder ogen krijgt. Dat
vermeldt ook wel huishoudelijke ver
gaderingen, maar het grootste gedeel
te van de tijd spendeert men toch aan
trips, sight-seeing, lunches, diners en
parties.
En SKAL komt er eerlijk voor uit,
dat men tijdens zo'n congres voorna
melijk voor de pret en het plezier bij
elkaar komt. Tijdens het congres zijn
alle wetenschappelijke zaken van de
baan. Het is een verbroederingsfeest
van internationale allure.
Ook het programma 1960 vermeldt
tal van culinaire en andere geneugten.
Er wordt een bezoek gebracht aan de
„Hoge Veluwe", aan een bierbrouwe
rij, aan Rotterdam en Den Haag. Ver
der vermeldt het programma een ga
laconcert door het Concertgebouwor
kest, een modeshow in het Carlton-
hotel en een „get-to-gather-party" in
Krasnapolsky.
Dat de Nederlandse V.V.V.-bureau'i
met dit bezoek van de deskundige col
lega's ln hun nopjes zijn hoeft geen
betoog.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiHiuiiHiiiiiiiiiiiimiiiiiiiimmiiiiiiiiimiiiiiiiiHHiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiitiiiiMHa
T) lijkens de gevelstenen in het aloude Haagse café-restaurant 't Goud#
fj Hooft aan de Groenmarkt is deze bekende taveerne driehonderd jaar
geleden ingrijpend verbouwd. De directie heeft deze gelegenheid ogen-
blikkelijk aangegrepen om een „jubileum" te vieren. Deze viering zal onder
meer inhouden, dat de Groenmarkt, net als in vroeger eeuwen (zie foto), einde
lijk haar naam weer eens eer aan gaat doen. Er komt deze week een tiental
groenfe- en fruitkramen te staan er een standwerker zal met radde tong zijn
waren aan de man proberen te brengen. Het gebouw met de typische voorgevel
zelf zal met ouderwetse vetpotjes, waarvoor men stad en land heeft moeten
aflopen, worden verlicht. Voorts wordt burgemeester en wethouders een lunch
aangeboden, tijdens welke mr. Kolfschoten het zegel van echtheid zal hechten
aan een uit eikenhout gesneden stadswapen, dat vervolgens aan de Nederlandse
Club in New-York zal worden geschonken.
Bij gelegenheid van het jubileum van 't Goude Hooft de hoogbejaarde,
maar welvarende dochter van het gerenommeerde Amsterdamse Dikker en
Thijs is tevens een prijsvraag uitgeschreven over de geschiedenis van het
etablissement. De winnaar hiervan, de Noord-Brabantse journalist A. van Oir-
schot, heeft in zijn studie (die inmiddels in druk is verschenen) onthuld,, dat
't Goude Hooft in 1423 al een bekend logement was. Het heette achtereenvol
gens In 't Guide Hoift, Het gulden Hoeft, de Gulden Cop, Dat Gouwen Hooft,
't Gulden Hooft en 't Gouden Hooft. Meurouui Van Oirschot, ook uit de jour
nalistiek afkomstig, won de eert te prijs in de afdeling „anecdotische voorvallen".
Zij beschreef een bekende stamgast uit het verleden, de befaamde journalist
J. A. de Berrgh. Een ander „anecdotisch verhaal" beschreef een moord voor de
deur van 't Gouden Hooft in 1646, toen graaf Jacques de l'Espinay door drie
degenstoten in de rug werd getroffen.
wij
derne
mge-
eren-
ruba
lanse
Hing
Aru-
men-
irba-
volk-
bied.
pro-
i, 5,5
pro
van
nt is
van
lam-
l van
Van
pro-
j ie-
een
ster-
>oral
sche
igen,
deel-
vafl
>ron-
veer
Ijoen
iting
ield"
;kre-
;ngs-
Dit
elijK
jferS
131
itori»
urd-
be-
b«-
