I
MISSIONERINGSZONDAG 1960
KA THOLIEKE
in Azië en Afrika
E
I
mmm MÈi-J
Wederom tien jaar geëist
wegens doodslag
Verzoek om invrijheidstelling
door het Hof afgewezen
rAöTERK-POLIS
Nog steeds geen voorziening
voor invaliden
We
Thais koningspaar komt
in ons land
ma
andag
25
Graalartse naar Afrika
Sociaal
commentaar
l>UROL in huis
Openbaring
ABASI
van de „UTRECHT"
moeten mensen
helpen
NILLMIJ
Progi
;ramma
staatsbezoek
Bewapenings
wedloop
Protest tegen
straaljagers
Van dorpjes rond basis
Leeuwarden
DRAMA ST. AGATHASTRAAT
Vrouw van slachtoffer
blijft bij vroegere
verklaring
STA$TERK
POLIS
Italianen hebben
heimwee
Mej. J. Storimans
ZATERDAG 22 OKTOBER 1960
PAGINA -"5
van
kalmeert
zonder slaap te verwekken
De noodzakelijke aanvulling op
A.O.W. en A.W.W.
Vraagt inlichtingen: N.V. Levensverzekering Maatschappij „UTRECHTLeidseweg 2, utrecht
frnmmmmi
levensverzekering
op basis van
belegging
jF# in aandelen
IP.Idrl.l'lJ
modern
t o i I e t p a p i e r
lampen
Subsidie bij kunstaankopen
(Advertentie)
j' brand- en snijwonden, Pijnlijke
0ven. Ruwe handen, Schrale huid.
onze voorgaande beschouwin
gen hebben wij de nadruk erop
eer feïegd, dat God zich door Zijn
- p en daarna voortdurend voort-
do0 e' schepping, maar tevens óók
ïj ^Zijn Woord, Zijn Openbaring, de
tot v^rift, onophoudelijk persoonlijk
de mens richt met de bedoeling
]0^Us tot een tweegesprek, een dia-
Kjp® te komen. Hoewel, strikt geno-
Ijju11. de schepping op zichzelf duide-
Va Senoeg spreekt over het bestaan
een Schepper, is het toch zó,
elke afzonderlijke mens uit hoofde
Advertentie
(Van onze misslologische medewerker) nen in de kleinste deelstaat van het
land, namelijk in Kerala in het zuid-
v - allerlei omstandigheden daarom
jh allerlei omstandigheden daarom
tel. n'et in staat is krachtens een
dp andig denkproces God te vin-
Maar God heeft méér gedaan dan
ch alleen middels Zijn schepping
j.D®nbaren. Ook door Zijn Woord heeft
3 Zich bekend gemaakt en ons Ziin
edoelingen medegedeeld. Voor wie
H. Schrift aandachtig leest, is het
NNiiddellijk duidelijk, dat God hierin
de mens uiteenzet, wat Hij met de
jfcfeld en de mensheid voorheeft.
at betekent, dat het Woord een
weede Zelfopenbaring van God
°rmt, die uiteraard de mens op veel
®egrijpelijker en directer wijze aan
spreekt dan de schepping alleen,
iUlst omdat de bedoeling hiervan is
de zaken nader te verklaren. In zo-
erre kan men zeggen, dat de Woord-
dpenbaring nodig was. Nu wij deze
pnmaal hebben ontvangen kan
i?der, die tot luisteren bereid is, van
bod zelf vernemen, hoe Hij door mid
del van Zijn schepping en Zijn onon
derbroken heilshandelen Zich onop
houdelijk tot elke mens persoonlijk
Flcht, hem uitnodigend Zijn tegemoet
koming te beantwoorden. Voor zover
?cnter de H. Schrift de mededelingen
devat aangaande Gods bovennatuur-
N)k heilsbestel, ons deelgenootschap
®an het goddelijk leven, en alles, wat
daarmee samenhangt, is die Openba-
:lng zonder meer en onvoorwaardelijk
Noodzakelijk. Er is immers voor de
"lens absoluut geen enkele mogelijk
heid om ooit op het idee te komen
van een hem geschonken bevoorrech
ting, die zó totaal en volkomen zijn ge
schapen natuur te boven gaat als het
kindschap Gods. Het hoogtepunt van
I°ds Zelfopenbaring vormt natuurlijk
menswording van de tweede Per
ron der H Drievuldigheid. Daarop
's alles, wat het Oude Testament be-
Vat, gericht. Wanneer Christus Zijn
taak op aarde heeft volbracht, is Gods
Openbaring compleet. De Verlosser
heeft in deze het laatste woord ge
sproken. Daarom leert de Kerk ook,
dat met de dood van de Apostelen,
die ons, schriftelijk en mondeling, al-
{fs hebben overgeleverd, wat de Heer
Nfn had toevertrouwd, de goddelijke
Openbaring voor goed is afgesloten,
kan dus nooit meer iets .nieuws"
geloofsleer worden voorgehouden,
mies, wat God wil, dat wij weten
Roeten, is ons medegedeeld. Maar
Ndat de goddelijke waarheid onuit-
.fdttelijk is, zullen wij daar nooit op
k'tgedacht raken. Het is der-
naive 2eer goed mogelijk, dat voort
gezette. biddende bezinning op de
Openbaring ons, onder leiding van de
Kerk, meer licht en inzicht schenkt.
Dat is echter heel iets anders dan
hen zakelijk nieuwe waarheid. Deze
Nebben wij niet meer te verwachten.
Gods zelfopenbaring door schep
ping en Woord, met het hoogte
punt in Jesus Christus, noe-
Nten wij het heilshandelen van God
Niet de mensheid. Of ook: Zijn voort
durende genadeïnwerking. Het zou
noodlottige vergissing zijn en een
T%omen miskenning van Gods be
delingen, wanneer wij Zijn Openha
ng slechts zouden zien als een me-
h?delen van noodzakelijke ken-
tilA Gods spreken is altijd tegelijker-
-p? scheppend: wat het mededeelt,
jAenkt het ook. Daarom hebben wij
j ®fboven de drie woorden: heilshan-
u- N, Openbaring en genndeïawer-
pNg als gelijkbetekenend gebruikt.
is onophoudelijk scheppend en
pNeppend met de mensheid en de
mA wu Dat is de reden waar-
„l, werken ten opzichte van
ons onder geen voorwaarde ooit rao-
b?1? ]081" van ons leven. God heeft
Nltijd ons eeuwig.geiukkig leven op
Net oog. onze eindbestemming. Daar
op is Zijn heilshandelen gericht. En
™el zo, dat Hij van ons een liefdevol
hn dankbaar ja verwacht op Zijn
yoortdurende genadeaanbieding.
men spreekt^ tegenwoordig graag van
'•ontmoeting' Jammer, dat zo'n
Nord gauw een modebijsmaak krijgt,
m de grond geeft het precies aan
Ij^t wij hier bedoelen Het gaat im
kers om niets anders dan dat wij ons
>Nnerlijk geheel openstellen voor God,
S?m ontdekken in Zijn schepping, in
Zlln Woord in de leiding, die Hij aan
Nns leven ft Het gaat erom, dat
Hem vinden, erkennen als deHef-
evolle Vader Die bluft kloppen aan
?n2e deur en ons uitnodigt naar Hem
luisteren Het gaat erom, dat w«
N ons hart Zijn Woord de kans geven
den h®iligende werkelijkheid e wor-
eru: dat wij Hem ..ontmoeten 'n een
gesprek van persoon tot Per
dio an langzamerhand uitgroe
d6 echte religieuze grondhouding.
Wanneer men bij gelegenheid
van de komende zondag,
waarop de aandacht van alle
katholieken op de missionering wordt
gericht, het geheel van deze missio
nering wil overzien, staat men voor
een hoogst gecompliceerde opgave.
De werkelijkheid van de missione
ring is zo geschakeerd, dat men
moeilijk algemene karakteristieken
kan aangeven. Wanneer wij, min of
meer voor het gemak, onze aan
dacht echter hoofdzakelijk richten op
de twee werelddelen Azië en Afrika,
dan is er één aspect, dat houvast
biedt om de situatie in de missione-
ringsgebieden in het algemeen te be
oordelen. De zelfbewustwording, vrij
wording en politieke ontvoogding van
de Aziatische en Afrikaanse volken
heeft een nieuwe situatie op de we
reld geschapen. Dit heeft spannin
gen in ae wereld geroepen, omdat
vrij onverwacht de superioriteits-
houding van de Westerse volken geen
ruimte meer krijgt. De dwingende eis
tot een gelijkwaardige ontmoeting
tussen de volken heeft miljoenen
mensen overrompeld, maar niemand
kan die eis meer ontlopen. Ingevre
ten rassentegenstellingen ontladen
zich overal in de wereld. En de
vraag is nu: hoe staat de Kerk te
midden van deze nieuwe situatie in
de wereld. En in het bijzonder: welke
plaats neemt de missionerende Kerk
in tegenover deze onontwijkbare op
gave?
Uit een nabij verleden zijn we ge
wend aan termen als ,,de we
reld voor Christus veroveren",
„de soldaten aan het missiefront" en
,,het thuisfront van de missionering
Deze krijgskundige termen roepen nu
niet bepaald een sfeer van verdraa^-
zaamheid en medemenselijk respe
op. Anderzijds zijn wij katholieken ge
wend geraakt aan de nadruk die erd
gelegd op onze plicht tot missioneren
en in nauw verband daarmee aan het
récht tot missionering. Dit recht wordt
dan voor ons het beste ontleend aan
bijbelse en theologische argumenten.
Maar me-n dient te bedenken, dat deze
argumenten voor niet-christenen wei
nig of geen waarde hebben. Het is daar
om bemerkenswaard. dat paus Pius
XII in een toespraak tot de katholieke
Italiaanse juristen (6 dec. 1953) als uit
gangspunt voor verdraagzaamheid en
medemenselijk respect neemt het dwin
gende feit van de godsdienstige verdeeld
heid in de wereld. Dit geldt niet voor
het individuele gedrag van de mensen
alleen, maar binnen elke staat voor de
diverse groeperingen en niet minder
voor de verschillende staten onderling.
Met eerbiediging van de typische in
wendige verhoudingen van elke staat
,,zai men aan de onderdanen van elke
staat de belijdenis moeten toestaan van
hun eigen geloof en de uitvoering van
hun godsdienstige en morele praktij
ken, voorzover zij niet in botsing ko
men met de strafwetten van de staat
waarin zij wonen. „Deze laatste res-
trictie betreft dan de moraliteit en de
openbare- orde, waarvan de handhaving
uiteraard aan de staat is toevertrouwd.
Dit is een uitgangspunt voor verdraag
zaamheid, dat door allen aanvaard kan
worden. Nooit eerder heeft de H. Stoel
met een dergelijke duidelijkheid het
feit van godsdienstige verdeeldheid in
de wereld erkend.
In dit verband is het de moeite waard
om de relatieve verhouding na te gaan
van de missionerende Kerk naast an
dere religieuze groeperingen in Azië
en Afrika. Als religieuze gemeenschap
met een centraal gebod tot naasten
liefde heeft de Kerk een bijzondere op
gave tot de respectvolle ontmoeting tus
sen de volken. De grootte van de ka
tholieke kerkgemeenschappen in Azië
en Afrika zal de mogelijkheden in niet
geringe mate bepalen.
Welnu, afgezien van de Philippijnen
met 76 procent katholieken en Libanon
met 33.5 procent, blijken de katholieke
gemeenschappen elders in dit wereld
deel uitzonderlijk laag te liggen. Ara-
bië 0.06 procent. Perzië 0.09, Pakistan
0,4, Indië 1.4. Birma 0.9, Thailand 0.5,
Malukka 2.8, Indonesië 1.2, Noord-Viet-
nam 4.8, Zuid-Vietnam 8.9 en Japan
0.3 procent ^katholieken.
In Afrika liggen deze percentages
katholieken iets meer uiteen. Senegal
6 3 procent, Guinee 0.8, Soudan (in het
westen) 0 5, Soudan (in het oosten) 2.3,
Nigeria 4.3, Ghana 12, Dahomey 13 To
go 20, Kameroen 23, Gabon 48 (ex-
Frans) Congo 34. (ex-Belgisch) Kongo
38, Centraal Afrikaanse Republiek li.b,
Oeganda 30, Roeanda-Oeroendi 43, Ke
nya 12 en Tanganjika 15 procent ka
tholieken.
Hierbij valt nog op te merken, dat
deze landelijke percentages herhaalde
lijk zeer misleidend zijn. In Indië is het
percentage 1.4 katholieken, maar 42
procent van de katholieken in Indië wo-
■ygenjKneia in zien uc--
„au ln ons ..alles" kan worden. Gon
St ,ts in allen" is immers, volgens
d6' l aulus, het uiteindelijke doel van
'b öi?e schepping. Heel de Bijbel Wils
Runti richting. Men zou hem zells
den.eh samenvatten ln twee woor-
komVVertrouwvolle overgave. Daarop
DJ'Je ontmoeting met God neer.
Zijn "loet het antwoord van de mens
uit de uitnodiging van God, die
kotm Openbaringswoord tot ons
beii 'v, ar>t dit Woord bewerkt ons
meè h t dee,t He reddende genade
Nauw p t heeft tot doel de mens zó
bij reeri iriniS aan God te billderi' cat
genietbier op aarde een voorproef
die God dp voltooide menselijkheid
en die e anat bet begin bedoeld heeft
zijn. Goans eeuwige werkelijkheid zal
gemeend r°ePf de mens tot een echt
nnoDhmfj Nnsdeven. Die roep gaat
is gerieh van Zdn Woord uit en
op onze k op onze levensverandering,
^erketin 'ng-tot-Hem, op het ver-
Chrisb van bet echte mens-zijn.
keliikee beeft dit het „enig-noodza-
Jari i genoemd. En volgens St.
en wS eeuwige leven God kennen
SUs ov,*11- Ebe H'i sezonden heeft. Je
Nioeti Stus' "b61111611" Is de ont-
bovpr,nS' de overgave, waarvan wij
°P de ,s.Praken. Wat antwoorden wij
tot on 'tNodiging, die de Openbaring
°hs richt?
westen. Bjjna alle katholieken in Sou
dan (het oostelijk Soudan in Afrika) wo
nen in de drie zuidelijke provincies van
het land, waar ze bijna 23 procent van
de bevolking uitmaken, terwijl ze op de
gehele landsbovoiking niet meer dan
2.3 procent vormen.
en onafwendbare conclusie uit bo
venstaande moet zijn, dat op en
kele uitzonderingen na de katho
lieken in de landen van Azië en Afrika
een uitgesproken minderheidspositie in
nemen. Dit bepaalt ook zeker de ont
moetingsruimte met hun landgenoten.
Intussen roept het overzicht van deze
verhoudingen ook vragen op. Bijvoor
beeld deze vraag: is het resultaat van
een eeuw herleefde missionering niet
uiterst miniem? Moet men niet zeg
gen, dat de inzet van tienduizenden mis
sionarissen eigenlijk vruchteloos is ge
weest? Wanneer men als doel van de
missionering stelt „alle mensen beke
ren", kar. ma deze vragen alleen
maar bevestigend beantwoorden. Naar
menselijke berekening ligt ,,de beke
ring van alle mensen" in. een onbe
reikbaar verschiet. Maa'- gaat het daar
om bij de missionering? Wij menen van
niet. Het doel is de vorming, opbouw
en inbouw van een volwaardige kerk
gemeenschap in elk land, onder elk volk,
zodat de christelijke heilswerkelijkheid
voor allen nabij is. De- grootte van
zulk een kerkgemeenschap is dan van
ondergeschikte, zij het niet van geringe
betekenis. Volledigheidshalve moet
men hieraan dan toevoegen, dat God
het zo voorbeschikt heeft, dat in eer
lijke godsdienstige overgave de mens
ook buiten de zichtbare band met de
zichtbare Kerk om zijn oeuwig heil
kan bereiken. In de dagelijkse viering
van de Eucharistie roept de Kerk Mel-
chisedech aan, als een heilige. Maar
Melchisedech was een „heiden", die
leefde vóór de tijd van het Oude Ver
bond. Men leze hierover de prachtige
studie van Jean Daniélou, Les Saints
Paiens de L'Ancien Testament (1955).
Buiten het Oude en Nieuwe Verbond
vinden de niet-christenen in wat men
noemt het Kosmisch Verbond vanaf de
schepping der wereld ee.n heilsmoge-
lijkheid. De eerste opze+ van alle mis
sionering is juist om door de vestiging
van een volwaardige kerkgemeenschap
onder alle volken voor allen de christe
lijk volgroeide heilsmogelijkheid nabij
te brengen, in aansluiting op de onvol
groeide maar reële heilsweg van het
Kosmisch Verbond vanaf het begin de-r
tijden.
Advertentie)
n de respectvolle erkenning van
de God aanvaardende niet-christen
ligt nu juist het specifieke ontmoe-
tingsvlak tussen de kleine kerkgemeen
schappen in Azië en Afrika en de niet-
christehjke, gelovige groeperingen in
deze werelddelen. De duidelijk waar
neembare herleving van oude godsdien
sten als Hinduïsme, Bouddhisme en Is
lam kan door elke christen daarom
ook worden toegejuichd. De religieuze
ontmoeting als bijdrage tot verdraag
zaamheid en medemenselijk respect
krijgt er alleen dieper inhoud door.
Naarmate- 'e missionering er meer
in slaagt om de kleine kerkgemeen
schappen hechter in een volk te doen
ingroeien, dus meer landeigen te ma-
Ken, zal ook de verstaanbaarheid van
de christelijke heilswerkelijkheid voor
elk vol|j groter worden. De ingroei,
het landeigen-maken van deze kerkge
meenschappen is derhalve een wezen
lijk aspect van alle missionering. In de
ontmoeting met hun niet-christelijke
landgenoten zal een landeigen episco
paat het beste leiding en richting kun
nen geven aan de kerkgemeenschap
pen in de landen van Azië en Afrika.
DRS. A. J. KRAMER
AMSTERDAM, 21 okt. Dr. J. Jans-
sens, che^-de-clmique van prof. Ten
Berge te Groningen heeft z{jn benoe
ming tot lector aan de V.U. voor het
onderwijs in de obstetrie en de gynaeco
logie aanvaard.
WIE NU LEEFT, DIE NU ZORGT I
Het is een prettige ze
kerheid om straks als u
aan uw* A.O.W. of
A.W.W. toe bent te
kunnen beschikken over
een noodzakelijke aan
vulling. Sluit daarvoor
een
(Van een medewerker)
Er was weer een bijzonder trieste
brief -tussen de post, die we deze
week te beantwoorden kregen.
Met Multatuli moeten we zeggen: Ik
weet, dat mijn verhaal eentonig is.
Maar dit is dan de korte inhoud van
de lange brief:
„Als er één vindt, dat meer voo,r de
sport moet worden gedaan, dan ben ik
het. Ik ben invalide in die mate, dat
ik erg moeilijk lopen kan. Daarom vind
ik, dat er meer voor de sport gedaan
moet worden. Maar vooreerst toch voor
de invaliden. Ik ben 27 jaar en al 5
jaar ziek. Eerst kreeg ik 24,- per
week ziekengeld, maar de laatste vier
jaar 28,- per maand invaliditeitsren-
te, welk bedrag nu sinds 1 april met
11,- is verhoogd. Praktisch ben ik dus
financieel geheel afhankelijk van mijn
ouders en die blijven ook niet eeuwig
leven. Mijn broers en zusters hebben
en krijgen zelf een gezin en hebben dus
aan zichzelf genoeg zorg. Omdat ik nog
wel kan zwemmen, maar niet lopen,
leen ik soms een bromfiets om naar
een zwembad te kunnen gaan, dat 7
km. van ons huis af ligt. E-n nu zeggen
de mensen nog, dat ik me moet scha
men om zulke dure benzine van 0,65
per liter te verknoeien. Heeft een inva
lide dan helemaal geen rechten. Ik wil
(Advertentie)
Toekomst met minder zorgen
dQor een
polis van
een eeuw leven?verzekering
(Van onze verslaggever)
AMSTERDAM, 22 okt. De procu
reur-generaal bh het Amsterdamse Ge
rechtshof, mr. W. B. Aberson, heeft
gemeend het wettig en overtuigend
bewijs te kunnen leveren van het mis
drijf, waaraan een thans 31-jarige
chauffeur zich in november 1954 te
Rotterdam zou hebben schuldig ge
maakt, namelijk doodslag op een toen
39-jarige administrateur, en eiste gis
teren een gevangenisstraf van tien jaar,
dezelfde straf die verdachte eerder
door het Haagse Gerechtshof was op
gelegd. Het betreft hier het langzamer
hand wel overbekende drama in de St.
Agathastraat te Rotterdam, dat bij het
Amsterdamse Hof als vierde gerechte
lijke instantie in behandeling is. Het
verzoek van de raadsman, mr. j. van
der Vorm, om de verdachte onmiddel
lijk in vrijheid te stellen, werd door
het Hof afgewezen.
De zitting van gistermiddag was een
vervolg van de behandeling die de vo
rige week al begonnen was. Het Hof
wenste evenwel nog een drietal getui
gen nader te ondervragen. Veel licht
heeft dit verhoor op de zaak overigens
niet kunnen werpen, ln veel gevallen
moesten de getuigen het antwoord op
de talrijke vragen, zowel van de zijde
van de president, mr. J. Sprey, als van
de procureur-generaal, schuldig blijven,
eenvoudig omdat zij zich de toedracht
niet meer konden herinneren. Over en
kele weken zal het immers zes jaar ge
leden zijn, dat de lugubere geschiede
nis, waarvan de administrateur J. van
Wijnen het slachtoffer werd zich af
speelde. Vast staat slechts, dat de man
AMSTERDAM, 22 okt, Voor het
staatsbezoek dat de honing en de konin
gin van Thailand als gasten van konin
gin Juliana en de prins der Nederlanden
van 24 tot 27 oktober aan ons land zul
len brengen, is het volgende program
ma opgesteld. Met de koninklpke trein
der N.S. zullen de hoge gasten uit
Zwitserland maandagmorgen op het
station Staatsspoor te Den Haag aanko
men. Na de begroeting door de konin
gin en de prins alsmede de prinsessen
Beatrix en Irene zal de koning op het
eerste perron de erewacht inspecteren.
Het gezelschap begeeft zich vervol
gens in calèches naar het Huis Ten
Bosch, 's Middags zullen de koning en
koningin van Thailand bij het nationaal
monument op de Dam een krans leg-
sen. In het Rijksmuseum zullen de bur
gemeester en de raadsleden van Am
sterdam worden oorgesteld. 's Avonds
wordt hun in de Oranjezaal van het
Huis ten Bosch een galadiner aangebo
den waarbij ook de prinsessen Beatrix
en Irene tegenwoordig zullen zijn.
Dinsdag ontvangen de hoge gasten in
het ambassadegebouw van hun land de
Thaise kolonie in Nederland, 's Middags
zullen zij zich in Rotterdam bevinden
De burgemeester on'vangt hen daar
op het stadhuis, en vervolgens brengt
men een bezoek aan het hospitaalschip
„J. Henry Dunant" en de Euromast.
Het gemeentebestuur van Den Haag is
s avonds aan de beurt met een ont
vangst in het Kurhaus. Woensdagmor
gen vertrekken de koninklijke bezoekers
per vliegtuig naar Eindhoven in gezel
schap van prins Bernhard. De hoge
gasten zullen na een bezoek aan de
coöperatieve centrale voor melkproduc
ten „St Bernardus" in Bergeyk in de
kantine van rihilips aan een Brabantse
koffietafel acnzitten. Voorts maken zij
nog een rondvlucht over een deel van
de Deltawerken en 's avonds biedt het
Thaise koningspaar een contradiner aan
in hotel Des Indes te Den Haag. Don
derdag, de laatste dag van het bezoek,
wordt in Huis Ten Bosch een ontvangst
verleend aan een deputatie van de Ne
derlands-Indische Bond van Ex-geinter
neerden. Na bezoeken aan het Vredes
paleis, he> Internationaal Gerechtshof
en he* permanente Hof van Arbitrage
vertrekken de gasten tenslotte, verge
zeld van koningin Juliana en prinses
Irene, naar de vliegbasis Ypenburg om
vandaar naar Genève af te reizen.
eerst met een hamer op de schedel is
geslagen, waarbil hem volgens de pa
tholoog-anatoom dr. J. Zeldenrust do
delijke verwondingen aan de hersens
zijn toegebracht, waarna hij door het
raam naar buiten is geschoven en tien
meter lager op een verharde binnen
plaats terecht kwam.
De inmiddels hertrouwde weduwe
van de administrateur was ook weer
als getuige opgeroepen. ZiJ wierp op
nieuw alle schuld op de cha uf feur,
haar vroegere vriend. Zoals Deitena
heeft zij reeds eerder -terecht gestaan,
waarbij zij werd vrijgesproken, waar
zaak, wat men ook nog tegen "aar m j
mocht kunnen brengen, is dus defini
tief gesloten. Wel waarschuwde de pre
sident haar tegen valse getuigenissen,
aangezien de verdachte daardoor wel.
licht jaren in de gevangenis zou moe
ten doorbrengen. Doch de vrouw hield
vol de waarheid te spreken.
Dit werd door de raadsman van ver
dachte ernstig in twijfel getrokken. Mr.
Aberson schilderde in zjjn requisitoir
de vrouw af als een komediante eerste
klasse, die er in geslaagd was de po
litie volledig om de tuin te leiden. Dat
de politie geen aanleiding heeft gezien
om ook maar kleine routine-onderzoek-
ies te verrichten is volgens de verde
diger te wijten aan de sterke dramati
sche kracht waarmee de vrouw haar
fabeltjes heeft voorgedragen.
De procureur-generaal zei te menen,
dat de opzet om te doden zowel bij
de hamerslagen op het hoofd als bij
het werpen van het lichaam uit het
raam had voorgezeten. Het motief zou
geweest zijn, dat de chauffeur Van Wij
nen uit de weg wilde ruimen als be
dreiger van zijn verhouding met de
vrouw. Hoewel ook de procureur-gene
raal geen overmatige waarde wil hech
ten aan de getuigeverklaringen van
deze vrouw, wordt zp toch door min
stens vier getuigen ondersteund in haar
betoog.
Rest nog de kwestie doodslag of
moord. Mr. Aberson zei te geloven in
doodslag, aangezien men moeilijk kan
spreken van voorafgegaan kalm beraad
en rustig overleg. Tegen de chauffeur,
die hji als een gevaarlijke misdadiger
betitelde, vorderde de P.G. tenslotte
dezelfde straf als waartoe het Haagse
Hof hem had veroordeeld: tien jaar
met aftrek, evenwel zonder beschik
kingstelling van.de regering.
In zijn pleidooi, ondersteund door lij
vige rapporten en een tekening van de
situatie, trachtte mr. Van der Vorm de
onschuld van zijn cliënt aan te tonen.
Slechts de vrouw komt naar zijn me
ning in aanmerking om als schuldige
te worden gezien. Door haar zou, bui
ten de chauffeur om, de aanslag zijn
beraamd, en haar moeder had zij de
dag tevoren ai ingelicht met de woor
den: „zie je die hamer? Daarmee gaat
Leo er aan" De moord was het sluit
stuk van een weloverwogen actie en
de politie wist zij geraffineerd te mis
leiden. Niet minder dan zes lezingen
heeft zjj van de toedracht geleverd, en
de getuigen spreken elkaar tegen.
Men zal, aldus mr Van der Vorm
moeten berusten in het feit, dat de
zaak na zes jaar niet precies meer
op te helderen is. Het oordeel van de
procureur-generaal is gebaseerd op
hypothesen, ficties en gissingen, en
het zou een onherstelbare rechterlij
ke dwaling zijn, zo zei mr. Van der
Vorm, indien de chauffeur schuldig
zou worden verklaard.
Nadat het verzoek om directe in
vrijheidstelling door het Hof was af-
"rcwezen, maakte de verdaehte gebruik
van zjjn recht op het laatste woord.
„Ik kan alleen maar zeggen, dat ik het
niet gedaan heb, dat ik absoluut on
schuldig hen en dat ik naar mtjn vrouw
en kinderen terug wil". Uitspraak 3
november.
toch werken. Ik heb toch bewezen Jat
ik dat wil. Ik heb op de bouwvakken
ge werk*, en kon overal terecht".
Enfin, zo gaat het verhaal, verder.
En het eind is de zo voor de hand lig
gende vraag: kunnen de sociale organi
saties, kan de K.V.P. nou niet zorgen,
dat er op korte termijn iets gebeurt?
We hebben de jongeman een uitvoerig
antwoord gezonden, zjj het met het
machteloze gevoel van: ik wou dat ik
je aan het eind van deze week vast
kon helperi, maar dat is helaas onmo
gelijk.
In alle eerlijkheid, we schreven hem
een routine-antwoord in deze zin: „U
zult waarschijnlijk niet verwachten, dat
wij in Uw persoonlijk geval onmiddel
lijk en afdoend kunnen helpen. Ware
dit mogelijk, dan zou ons niets liever
zijn. In de ontwikkeling van de sociale
verzekeringswetten hebben wij rekening
te houden met de geleidelijkheid. Het
klinkt, vooral voor iemand die zelf de
dupe is van een nog niet gezonde rege
ling, bijna onaanvaardbaar, wanneer
wij zeggen, dat alles niet in de tijd van
een paar jaar voor elkaar kan zijn. Wij
hebben, zowel in de katholiek-sociale
organisaties als in de K.V.P., nog een
hele lijst van sociale wensen, die in de
nabije toekomst tot werkelijkheid moe
ten worden gebracht. Op het ogenblik
staat b.v. bovenaan de algemene kin
derbijslagverzekering, omdat nog duizen
den gezinnen vooral van kleine zelfstan
digen, boeren en arbeiders maar een
zeer armoedig bestaan leiden. Maar
reeds langer dan deze wet staat op onze
verlanglijst een nieuwe invaliditeitsver
zekering. Wij zijn het helemaal met U
eens dat het te dol is om los te lopen,
dat U als jonge man, die toch bereid is
om zijn werk te doen, maar buiten zijn
schuld niet in staat is om te werken,
maar moet próberen met een paar gul
den per week rond te komen. De gro
te moeilijkheid is, dat een herziening
van alle wetten op de financiële
gevolgen van arbeidsongeschiktheid op
stapel staat en dat wij o.m. nog zitten
met een verouderde invaliditeitswet.
die geliquideerd moet worden. Niemand
misgunt U een bromfiets. Integendeel,
wat wij U gunnen en waarvoor wij hard
aan het werk zijn is, zo lang U invali
de bent een normale basis van bestaan
en tegelijkertijd een ernstige poging
om U weer te revalideren, wat ten
slotte voor U van nog veel meer bete
kenis zal zijn. Daarom moet ik aan het
eind zeggen: nog even de tanden op el
kaar, wij doen ons uiterste best U
zo snel mogelijk te helpen".
en ziet het, het antwoord van
iemand, die het wel goed meen*
maar zich na het schrijven van
zo'n brief toch weer afvraagt, of we
nu wel voldoende ons best hebben ge
daan.
Het verkiezingsprogram van de
K.V.P. 1956 vorderde op zo kort moge
lijke termijn een afdoende, blijvende en
waardevaste regeling voor alle invaliden
De sociale rechtvaardigheid, kind van
de christelijke liefde, eist eenvoudig
dat de armsten onder ons de eerste en
sterkste aandacht krijgen.
Het klinkt zo prachtig, dat op de be
staande wettelijke uitkering in verband
met de gestegen kosten van levenson
derhoud nu al 190 pet. toeslag wordt
gegeven. Maar 190 pet. van niets blijft
niets. En er zijn er duizenden, die niets
krijgen omdat ze nog nooit in het ar
beidsproces werkzaam waren. 190 pet.
van een rijksdaalder of vijf gulden in
de week betekent tenslotte een krats,
waar men niet van leven kan.
Sinds 1956 is bij elke begrotingsbe
handeling in de Kamer gehamerd op
een noodvoorziening voor invaliden.
We hebben nu in de afgelopen weken
kort achter elkaar twee adviezen zien
verschijnen, één van de Sociaal-Econo
mische Raad over het gehele bestel van
de arbeidsongeschiktheidswet en één
zeer concreet van de Sociale Verzeke
ringsraad over een voorlopige uitvoe
ring van deze we*, en een beperking in
de uitvoering tot de invaliditeits- en on
gevallenwetten. Reeds in 1956 werd ge
steld, dat het verstandig zou zijn te
wachten met een noodvoorziening, om
dat de definitieve wet toch zo aanstaan
de is. Een noodregeling zou alleen de
zaak nog maar bemoeilijken. Ook nu
weer toont de begroting van Sociale
Zaken geen uitzich* op een totstand
komen van een definitieve wet, laten
we zeggen binnen een jaar. Maar dan
moeten we vaststellen da*, nu meer dan
minstens 5 jaar de boot van de nood-
regeling is afgehouden. Dit is een bit
tere teleurstelling. En dan gaat het nog
niet om de bevrediging van hef rechts
gevoel bij talloze weldenkende Nederlan
ders, het gaat om die jongeman in Zoe-
*ermeer, het gaat om die vrouw in Gro
ningen, het gaat om die huisvader in
Zaandam, het gaat om die mens, die
zich in een zich welvarend noemende
samenleving uitgestoten en verwaar
loosd voelt. Onze correspondent van de
ze week schreef geen bittere brief. In al
zijn openhartigheid alleen maar triest.
Het uitkomen van de nieuwe advie
zen is nog zo recent, dat we nog geen
gelegenheid hadden ze op hun techni
sche en sociale betekenis te beoordelen.
Het serieus werken kennend zowel van
de S.E.R. als van de S.V.R., twijfelen
we er niet aan, of er zullen zeer bruik
bare en op korte termijn te realiseren
suggesties in zitten. Wij hebben nu nog
slechts één wens: Haast. Haast, ambte
lijke instanties, die nu het verdere
technische werk moeten doen. Haast,
sociale organisaties, die in zo menige in
stantie grote druk kunnen oefenen.
Haast, sociale commissie van de Twee
de Kamer, met Uw zorg om het voorge
stelde zo snel mogelijk ln het Staats
blad te krijgen.
We moeten mensen helpen!
Heel de wereld verlangt naar ont
wapening. Niet alleen omdat de kou
de oorlog iedereen een rillerig gevoel
geeft, maar ook omdat de economi
sche welvaart zo moeilijk groeit on
der de verpletterende steen van de
bewapeningslasten. De hardste
schreeuwer om een radicale ontwape
ning is ongetwijfeld de van persoons
verheerlijking zo afkerige Nikita
Khroesjtsjev. In de Verenigde Naties
roffelde hij met vuisten en trok hij
een schoen uit, ofschoon die hem niet
wrong, om zijn totale stellingen emo
tioneel kracht bij te zetten. Totale
ontwapening is zijn leus, mits men
hem niet op de vingers kijkt, om te
zien of hij die leus ook in werkelijk
heid zal omzetten. Maar ondertussen
kan er op bewapeningsgebied in
Amerika niets werkelijk of schijnbaar
nieuws gebeuren of de heer Khroesj
tsjev zet een hoge borst op om er
triomfantelijk op te kloppen en de
vredelievende massa's in de Sovjet-
Unie mede te delen, dat hij die des
tructieve nieuwigheden óók heeft. Zo
jagen de groot-machten der wereld
elkander op tot een miljarden ver
slindende bewapeningswedloop, die
de rillerigheid in koude koorts doet
overgaan, terwijl zij met hun roep om
ontwapening het geraas van de gigan
tische bewapeningsindustrieën trach
ten te overstemmen. En zo dreigt het
ogenblik te naderen, waarop niet eens
meer de co-existentie, maar de exis
tentie van de wereldsamenleving op
het spel komt te staan.
(Advertentie)
i
C00LSINGEL 67 - ROITERDAK
(Van onze correspondent)
HENGELO, 22 okt. De Italiaanse
arbeiders die hier onlangs aankwamen
en bij Gebr. Stork en Co. te werk wa
ren gesteld, hebben zich vrijwel alle
maal aan de gewijzigde omstandigheden
aangepast. Vier van de vijfentwintig zijn
echter reeds naar hun vaderland terug
gekeerd, omdat zij het eten niet kon
den verdragen, maagklachten hadden,
en het hier te koud vonden; maar heim
wee speelde daarin wel een zeer grote
rol.
Advertentie
«k
cent
per
rol.
Advertentie)
(Van onze correspondent)
LEEUWARDEN, 22 okt. Vrijdag
avond hebben op een bijeenkomst in
Jelsum, ingezetenen van een aantal
dorpjes rond de vliegbasis Leeuwarden
met klem geprotesteerd tegen de over
last en risico's, die de laagvliegende
straaljagers van de Koninklijke Lucht
macht veroorzaken. In een uitvoerig
protestschrijven heben de ingezetenen
van de dorpen Jelsum, Kornjum. Enge-
lum en Marssum hun angst voor de mi
litaire straalvliegtuigen uiteengezet. Ter
vergadering werd o.m. besloten één
exemplaar van deze brief te zenden
aan Prins Bernhard in diens kwaliteit
van inspecteur-generaal van de Ko
ninklijke Luchtmacht. Groepen inwo
ners van deze dorpen willen maandag
7 november in groten getale naar Leeu
warden gaan om ten provinciehuize
hun grieven mondeling toe te lichten
ALKMAAR, 21 okt. De verkoop-
met-Rijkssubsidie tentoonstelling van de
Hollandse Aquarellistenkring is, wat
de verkoop betreft, een succes gewor
den. Er werd reeds voor meer dan
I 3.000 verkocht, zodat het door he* Rlil<
beschikbaar gestelde subsidie voor aan
kopen door particulieren is overschre
den. Inmiddels wordt getracht een aan
vulling op he*, subsidiebedrag te ver
krijgen.
Tussen het bezinningskamp
van de toen verboden Graal in
1944 te Rijswijk en het vertrek
van mej. Johny Storimans naar
het ziekenhuis van Rubaga in
Oeganda ligt behalve zestien
jaar ook de geschiedenis van
een roeping van een vooral op
activiteit ingestelde jonge vrouw.
John Storimans vertrekt 25
oktober met de Raptim. Zij is de
eerste artse, die de Graal in Ne
derland uitzendt. Met nog een
Duitse Graal-artse en een GraaL
verpleegster uit Canada versterkt
zij het team van artsen, sociale
werksters en verpleegsters van
het ziekenhuis, dat de Graal in
1952 van religieuzen heeft over
genomen.
Zij zitten er om versterking
te springen. Met twee artsen
begin je nog weinig als er een
ziekenhuis met 100 bedden, een
kraamkliniek en bovendien 11
centrale posten over geheel
Oeganda bediend moeten wor
den. Oeganda is nog iets groter
dan Nederland.
Hoe ik er toe kwam mij bij de
Graal aan te sluiten? Dat heb ik
eigenlijk aan mijn vader te dan
ken. Toen ik in 1944 mijn diplo
ma van het katholieke meisjes
lyceum in Den Haag had
gehaald, werd er een clandestien kamp van de Graal voor m.o.-scholiersters
georganiseerd. Wij konden nergens anders heen in die tijd en daarom
stuurde mijn vader mij naar het kamp met de opmerking: „Ga toch naar
dat kamp, meid. Je kunt er zeker lachen." Toen maakte ik kennis met
de Graal. Een prettige kennismaking. Een jaar heb ik thuis nog mijn moeder
in het huishouden geholpen. Dat kon ze wel gebruiken, want we waren met
ons veertienen. In 1945 werd ik secretaresse van de jeugdbeweging in het
bisdom Haarlem en in 1947 sloot ik mij definitief aan bij de Graal. Wij
vormen in de Graal een gemeenschap en dat brengt natuurlijk zijn conse
quenties mee, maar dat gemeenschapsleven is niet aan strikte regels van
het klooster gebonden. Ieder draagt zijn eigen verantwoordelijkheid. Wij
wijden ons geheel aan Christus toe en wij trouwen dus niet. Maar wij blijven
leken, en wij stellen ons beschikbaar voor het apost.ola.at op die plaatsen,
waar de kerk ons nodig heeft.
Na de scholing welke elk Graallid krijgt en welke onder meer theologie,
missiologie e.d. omvat, legde mej. Storimans haar dedicatie af in handen
van de algemeen presidente van de Graal. Onmiddellijk daarop ving zij haar
studies in de medicijnen aan in Leiden. Maar na twee jaar kwam de grote
tegenslag vier jaren ziek. Daarom ben ik pas dit jaar afgestudeerd, zegt ze
Zij weet nog niet hoe lang zij in Afrika blijft. Misschien voor altijd,
misschien voor een paar jaar. Dat hangt van zoveel factoren af. Het is
best mogelijk, zegt zij, dat ik over twee jaar weer terugkom om mij verder
te specialiseren. Ik wacht maar af. Er is daar in elk geval genoeg te doen.
Ook de laatste dagen van haar verblijf in Nederland heeft zij genoeg te
doen. Alsmaar afscheid nemen. Maar haar vader, die haar in de Graal
hielp, helpt ook hier. Zo komt het dat mej. Storimans op het ogenblik in
een glanzende Mercedes rond rijdt. Het komt m ieder geval haar rijr>aardig.
he id ten goede, en die zal zij in Oeganda kunnen gebruiken, wanneer zij de
11 buitenposten geregeld moet bezoeken. Alleen is er dan geen Mercedes
beschikbaar, maar een bejaarde Peugeot-vrachtwagen, die met wat goede wil
een ambulance genoemd kan worden.
