Bankboekjes
f 40.000,-
Boek „Nederland op de
wereldtentoonstelling"
ROSEMARIJNTJE DACHT
ER ANDERS OVER
Bokma v"L? t
BRIDGEKRITIEK
IS GEMAKKELIJK
DE VLUCHT
i3 Als maar verrassingen VAN PEPIMPIE!
VERDUURZAAMDE
LEVENSMIDDELEN
DE GRAAF
Overschot van
vier ton
A
Een rijke heer
uit Slikkerveer
Z9
wou trouwen
Wijdingen
Sl»
ZATERDAG 29 OKTOBER 1960
PAGINA 13
RENTE
Zes mille verduisterd
Liturgische weekkalender
PLAATS DE N-C.B. IN HET MIDDEN
VAN UW FINANCIËLE ACTIVITEITEN
nederlandsche credietbank n.v.
s»:-: ■Mwawgggagfiftasx
Vader dregt verdronken
kind op
B!
z
door JOH. RAM
(Advertentie)
De maximum inleg ..van 25.000,- is verhoogd tot
Gemakkelijk beschikbaar geen koersrisico - geen kosten.
Storten en opnemen kunt u aan de kassen
van de firma F van Lanschot of van Vermeer Co,
maar ook heel eenvoudig via de giro.
Vraag onze folder „Bankboekjes"
Covwici^dT
AMSTERDAM
Herengracht 199-201
Postbus 494
Tel. (020) 240119/
246842/249463 33402
VHERTOGENBOSCH
H. Steenweg 27-31
Telefoon 22321
EINDHOVEN. Keizersgracht 17,
Telefoon 27442
TILBURG, Stationstraat 17,
Telefoon 30300
'Van onze Haagse redactie)
»flDËN HAAG, 28 okt. Met de uit-
u"ve van het boek „Nederland op de
"vreldtentoonstelllng Brussel 1958".
waarvan vandaag een exemplaar aan
koningin Juliana is aangeboden, zijn
werkzaamheden van de Stichting
Wereldtentoonstelling Brussel 1958,af
deling Nederland, definitief beëindigd.
De stichting zal binnenkort worden ge
liquideerd. De eindafrekening van de
«tichting is aanzienlijk vertraagd door
een conflct met de sloper dat aan
arbitrage moest worden onderworpen
De moeilijkheden werden o.m. ver
oorzaakt door het feit dat niet alleen
a«e gebouwen en opstallen moesten
gorden afgebroken, maar ook tot
}?'ee meter diep de fundamenten.
?et boek, da» ten geschenke zal wor-
gedaan aan allen die nauw bij de
Ni
fderlandse inzending betrokken zijn
Keiveest, wil op de eerste plaats een
draad zijn voor volgende tentoon-
'-llingen. Het werd namelijk als een
ijjOot nadeel ervaren dat de stichting
ij*t op soortgelijke wijze gebundel-
inlichtingen kon teruggrijpen.
4oo? rtsamensteller van het uitstekend
Ihr Ir Staatsdrukkerij verzorgde boek,
de '-tir.'!,,.. E. C. Everts, directeur van
vkn do in 8' beschrijft alle wel en wee
Va' mzending en de organisatie daar-
j worden de moeilijkheden uit
da Sedaan die ontstonden toeen
toenmalige minister-president dr. W.
rees weigerde het toegestane krediet
An 7.500.000,te verhogen, waar-
'Oor de plannen moesten worden ge-
'izigd Het is na deze ontwikkeling
t-Tassend te vernemen dat de stich-
y^S ten slotte een overschotkeeft„a"
tar°°-000,die in de staatskas zullen
bezoek aan de Nederlandse in-
3pe?lnK wordt geschat op 10 k 13 imil
Het is na Amerika, Rusland^ en
het drukst bezocht. Er zijn
Ra,Ti geweest van 200.000 bezoekers.
e{èktronisch gedicht van Philips
fezii door anderhalf miljoen personen
j ntt, en gehoord. Tien staatshoofden
'hit, zich van de Nederlandse af-
Jh8 ïp de hoogte stellen.
Wij2 Everts weet op prettig leesbare
Orgs,.ijkende details van achter de
Wom. dtieschermen mee te delen. Zo
andJ °hder het hoofdstuk „Relaties met
de 7fe landen" vermeld: Tunis beklaag-
kena Pn'ge malen over de onwelrie-
«gr"S geuren die uit de stal van het
gen. v,,. Paviljoen opstegen en die vol-
TufioiuIL zeggen doordrongen tot in het
cfle restaurant dat er achter
Re huidige stichting heeft geen enkele
bemoeienis met de volgende wereldten
toonstelling, die in 1967 in Moskou zal
worden gehouden. De tentoonstelling
die New York zich voorstelt te houden
in 1964 is geen officiële „wereldtentoon
stelling"- zij gaa- uit van de stad New
York en staat niet op regeringsniveau.
Het is niet zeker dat Nederland daar
officieel zal zijn vertegenwoordigd.
(Van onze correspondent)
LEEUWARDEN, 28 oktober De
gemeentepolitie heeft de 55-jarige ver
tegenwoordiger I, S. aangehouden we
gens de verduistering van zes k zeven
duizend gulden. De man heeft dit be
drag ontvreemd door valsheid ln ge
schrifte, gepleegd ten nadele van zijn
patroon de heer M. De malversaties
strekken zich over een tijdsbestek van
ongeveer een jaar uit. Verdachte zal
zaterdag voor de officier van justitie
worden geleid.
Zondag 30 oktober: Feest van Onze Heer
Jezus Christus, Koning; eigen mis; 2 geb.
van de 21e zondag na Pinksteren; credo:
eigen pref.; -vit.
Maandag: Mis van de 21e zondag na Pink
steren groen.
Dinsdag: Allerheiligen: eigen mis; credo
wit.
Woensdag: Allerzielen; eigen missen; pref.
van overledenen zwart.
Donderdag: als maandag; Den Bosch,
Breda en Roermond): H. Hubertus, bis
schop-belijder; eigen mis wit.
Vr.';dag: H. Carolus Borromeus, bisschop
belijder; mis statuit; 2e geb. H.H. Vitalis
en gez. (Ro. 2e geb. H. Perpetuus); 3e geb.
voor de Paus verjaardag van kroning;
- wit - ofwel: vanwege le vrijdag van de
maand; votiefmis ter ere van het H. Hart
van Jezus.
Zaterdag: Mis van O. L. Vr. op zaterdag;
pref. v. O. L. Vr.; - wit - 'sB.: H. Odadra,
maagd; mis Dilexisti; - wit Breda en
Roermond: H.H. Relieken; eigen mis;
rood.
Zondag 6 november; 22e zondag na Pink
steren; eigen mis; credo; pref. H. Drieëen-
held groen.
DEN BOSCH, 28 okt. Mgr. W.
Bekkers heeft vandaag de wijding van
het diaconaat toegediend aan de fraters
Markus Berendsen, Gerardus van Hel-
voirt, Sylvester de Wit, Borromeus
Kaptein, Leo Wijnen, Antonius Engels,
Conrad Frjjns en Johannes Bonekamp.
(Advertentie)
deposito's
rekening-courante. j*
open bewaargeving
incasso's
safe-inrichting^
ri&lANp,
^Ctb AH**'
accreditieven
- effecten
Cok incourante)
1 - credieten
- assurantiën
reisdeviezen
oofdkantoor: Keizersgracht 507-517 - Amsterdam-C
49 vestigingen
Midden in Speelgoedland stond een naar mensenland. We zullen ons weer
mooi wit huisje. Dat was het huisje van Rapot laten spelen! Nee hoor, geen den-
de speelgoedbaas. En al zullen jullie aan
wel niet dadelijk begrijpen, wat dat ken
voor iemand was, het speelgoed zelf Ondertussen werd het witte huisje
wist het zoveel te beter. Door de op- van de speelgoedbaas voller en voller,
rij-laan reden de hele dag kleine speel- Iedere dag kwamen er opnieuw kapot-
goed-auto's af en aan. Ze reden soms te speelgoeddingen aan. En het speel-
heel langzaam, alsof ze er wat aan goed dat weer heel was, dacht er niet
moesten wennen, dat ze weer vier wie- over om maar weer eens weg te gaan.
len hadden. En dat was ook zo. In het Waar het naar toe moest wist de speel-
huisje van de speelgoedbaas werd al goedbaas zelf niet. Hij had ook geen
het kapotte speelgoed zo goed mogelijk tijd om er over te piekeren. Hij had
weer opgelapt. het veel te druk met timmeren, verven,
Arme. oude poppen zag je er binnen- plakken en schroeven,
strompelen. Som hinkend op één half Op een dag kwam er een prachtige
been. Er kwamen slappe, zielige ted- pop de oprijlaan ingelopen. Ze had een
dyberen. Met maar éen arm, die nog jurk aan van kant met wel drie petty-
los zat ook. En met maar één oor. Hou- coats er onder. Ze had een grote hoed
ten paardjes met gebroken poten en op met linten. Ze droeg hagelwitte sok
zonder staart zag je er En de takel- jes en zwarte lakschoentjes. Ze had
auto's van de speelgoedbaas sleepten twee armen, twee benen, twee ogen,
allerlei zielige auto s naar binnen. En een neus en een mondje. En dat is zo-
houten treintjes, die geen wiel meer wat alles, wat een pop in haar leven
hadden. Al dat arme, kapotte speelgoed nodig heeft.
maakte de speelgoedbaas weer heel. Wat zou die komen doen? vroeg
Dat was niet altijd eenvoudig. Soms het speelgoed fluisterend aan elkaar,
had hij wel drie kapotte teddyberen Die ziet er nog helemaal nieuw uit.
nodig, om er één hele van te maken, Haar mankeert niets,
die weer echt een teddybeer mocht he- Dat kun je nooit zeggen, gromde een
ten. In de tuin van het witte huisje teddybeer. Ze is misschien van binnen
wandelden de pas-gemaakte poppen, wel stuk- Maar de pop stapte het witte
nog wat stijf in de benen, heen en weer. huisje voorbij en ging de turn in, waar
Ze rustten wat uit op de bankjes die z? °P ,een bankje een ogenblikje
er stonden en ze babbelden samen 'over gingzitten. Och, wat zag ze er ver-
alles wat ze in hun leven hadden mee- drietig uit! Er blonken tranen in haar
gemaakt. Meestal hadden ze het over blauwe ogen en haar rode mondje tril
de kinderen, waar ze bij gewoond had- de een beetje.
den. De poppen, die kleine babbelaars,
a» biachton ins' 7« konden het niet langer uithouden maar
En dan kwamen de klachten los. Ze gjngen naar haar toe. Hallo, zeiclen ze,
vertelden hoe ze na het spelen nooit wat t,en jc mooi! En hoe heet je?
werden opgeruimd. Hoe ze soms in de Ik heet Rosemarijntje, zei de pop.
regen lagen. Hoe onhandig ze werden geef^'e^'om 'k m°0i b6n' maar
aan- en uitgekleed, zodat hun armen en 1 c
Niks! Ik moest de hele dag maar ln
mijn doos liggen tussen het vloeipa
pier. Ik mocht nooit met mijn poppen-
moedertje naar bed. En nooit met haar
aan tafel eten.
Het andere speelgoed was er even
tjes stil van. Ik ben wel dikwijls in de
soep gevallen, als ik aan tafel eten
mocht, troostte een oude teddybeer
En ik rolde minstens drie keer in de
week uit bed. fluisterde een kleine pop.
Maar Rosemarijntje riep; Maar je
kreeg ook vast veel kusjes. En die
kreeg ik nooit. Mijn poppenmoedertje
was bang, dat ze de verf van mijn wan
gen kussen zou!
Toen keken de speelgoeddingen elkaar
eens aan. Het leven was wél saai, als
er niemand met je spelen of sollen
wou. Als niemand je vertroetelde of
kusjes gaf! Er was helemaal niets aan
om altijd mooi en nieuw te blijven.
Diezelfde middag nog pakte het speel
goed dat weer heel was, hun koffer
tje en nam afscheid van de speelgoed
baas. Die was er echt door opgelucht,
want nu kreeg hij tenminste weer wat
ruimte in zijn huis. Als we weer kapot
zijn komen we terug, riepen ze hem
toe. Je komt maar, zei de speelgoed
baas en hij wuifde ze lachtend na.
Rosemarijntje stond tenslotte nog he
lemaal alleen in de oprijlaan. Ze durf
de niet meer naar mensenland. Ze was
bang dat alle kinderen haar te mooi
zouden vinden om echt met haar te
spelen. Maar plotseling kwam er een
klein meisje aangehuppeld. Het was het
dochtertje van de speelgoedbaas. O,
wat ben jij mooi, riep ze tegen Rose
marijntje. Ik wou dat ik met jou eens
spelen mocht!
Ga je gang. zei Rosemarijntje opge
wekt. En geef me eerst maar eens 'n
kusje, want dat heb ik nog nooit gehad.
Zo bleef Rosemarijntje wonen in het
huisje van de speelgoedbaas. Elke dag
kwamen er kapotte speelgoeddingen,
die heel wat op hun kinderen te mop
peren hadden. Maar als Rosemarijn
tje haar geschiedenis vertelde, was het
gemopper gauw gedaan. Nooit raakte
het witte huisje nog overvol. Dat kwam
door Rosemarijntje. Want zie je, die
dacht er anders over!
LEA SMULDERS
en rijke heer uit Slikkerveer
fl. zocht naar een lieve vrouw.
Hij vond een vrouwtje en een kat
Het heertje was zo blij als wat.
En 't katje zei „Miauw".
„Ik wil een park, een gouaen hark,
en hertjes," sprak de vrouw.
„Het komt in orde," zei de heer.
Ér kwam een park in Slikkerveer,
En 't katje zei „Miauw".
„Aan iedere hand een diamant,
dat wil ik," riep de vrouw.
„Het komt in orde," sprak de heer.
„Maar ddn heb ik geen centen meer."
Én 't katje zei „Miauw".
„Maar 'k wil vandaag zo vrees'lijk graag
iets aardigs," zei de vrouw.
De heer sprak toen „Dan krijg je iets,
iets aardigs en het kost me niets."
En 't katje zei „Miauw".
Wat kreeg ze toen? Een dikke zoen.
De heer sprak „Lieve vrouw,
hier moet je 't voortaan maar mee doen.
Wat zei het kleine katje toen?
Het katje zei „Miauw".
VERA WITTS
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIII
niks om.
riepen de poppen, dat meen
benen er los van gingen. Daarover je toch niet. Wij zijn vroeger ook mooi
gromden ook de teddyberen. En de geweest. Maar de kinderen hebben ons
ia nu atas,, stuk-gespeeld. We mogen blij zijn dat
opgelapte zeilbootjes, die in de vijrer we weer twee armen en twee benen
wat proef mochten varen. Daarover hebben. Het valt niet mee in een pop-
mopperden alle speelgoeddingen. Ze penleven. Leer dat van ons.
zjjn slordig met ons, zeiden ze. Ze stoei- Jullie zijn dom! riep Rosemarijntje.
'en en knuffelen maar raak met ons. Het is niet erg om een beetje lelijk
Ze denken dat we van ijzer zijn. De te worden. Maar altijd mooi blijven,
speelgoed-auto's vertelden zuchtend, dat dat is erg!
ze altijd maar „ongeluk" moesten spe- Kijk-kijk, gromden de teddyberen ver-
len. Zoiets liep dikwijls slecht voor ze rast, die er als nieuwsgierige oude heer-
af. Wielen eraf, gedeukte spatborden «es no^bJJ fijn fc-
en gebroken assen, dat kwam ervan. SDeeld J riep Rosemarijntje weer. Z
WOUBRUGGE, 28 oktober - In een
onbewaakt ogenblik is de 2/KI
ter de Boer in een sloot, dicht »)n
ouderlijk huis aan de Kerkweg te
ter geraakt en verdronken. Naaa
men de sloot voor een deel naa. ie'eg-
gepompt vond de vader zijn inmiddels
levenloze kind.
(Advertentie)
Oude genever Bcssenrood Citroen jenever V
vfh ^toeschouwer bij bridgepartijen
als regel leren.... h°e het
ltHeet- Nu is de kunst moeilijk en
.tiflgp^ek gemakkelijk - vooral de
v^okf.kfHiek, die meestal pas uitge-
wordt wanneer alle kaarten
bAar .bekend zijn.
tl tijti toch! Kijkt u eens mee naar het
stej., dat ik onlangs zag bij niet al
e bridgespelers:
A V
A v
*10 4 2
4 3 2
H 7 6 4 3
N
W O
5 2
SHB3
A H V 10
OHB63
52
A V 9 8 7 6
V 9 7 6 5
19 8
Ni©
taw stond kwetsbaar en west
scul bood o l ruiten, noord paste en
rüj,°PPen ui.harten waarna zuid 2
lpii?ns (i horen. West herhaalde de
(4 i*8 WaiS1 n) wat voor oost aan-
hl.klaverenT .om naar azen te vragen
iif o eh (4 oen west 2 azen bleek te
.6 rujt„„ choPPen) plonsde oost ineens
CoifP°rd-zuirfWaarna iedereen Paste.
form waren simpele spelers en
vSd6 n P"n simpele bridge-opvattingen
Pa??nd 10 °P tafel' -de boogste
i»erap^tnew kleur". Op tafel (oost)
yrouw Hoer gelegd, zuid maakte
nken gm* vervolgens diep na-
*}ietaoellielp ]*em weinig, want hij wist
banden v°°rd twee of drie schoppen in
n had. Tenslotte raadde hij ver-
keerd hij trok Aas na, west troef-
ae af. Hierna kon troef worden getrok
ken en later werden op twee vrije Q?
van oost, alsmede op de vrije Heer
de verliezende van west opgeruimd.
f?at betekende dat noord Heer in de
ijskast mocht zetten, wat noord uiter
aard helemaal niet beviel.
Had zuid in slag 2 géén Aas na
gespeeld, dan was het natuurlijk een
volkomen kansloze geschiedenis voor
west geweest hij zou gewoon Heer
nog hebben moeten verliezen Doch
wanneer zuid had gespeeld en west
zou wel twee kleme gehad hebben
(en Aas-+ Heer), zou noords kritiek
ook niet mals geweest zijn, want in dat
geval had zuid natuurlijk wèl moe
ten naspelen!
Ondanks veel gepraat, was het voor
de spelers een probleem zónder oplos
sing. De juiste opvatting is n.l., dat men
van 10. 4, 2 de kleinste moet
voorspelen als partner die kleur bood;
en van 10, 2 de hóógste. Dit stelt de
partner tenminste in staat het aantal
schoppens in de hand van de leider uit
te tellen.
U kunt aanvoeren, dat de 10 na
tuurlijk een singleton had kunnen zijn,
doch in dit spel maakt het niets uit
of het een singleton dan wel een
doubleton (tweekaart) is.
Uit dit eenvoudige geval kunt u zien,
waaróm het goed is de conventie te
spelen „van drie met een honneur in
partners kleur, met de kleinste uit
komen". Hoewel niet alle gevallen er
door opgelost worden, kan men er toch
in véél meer gevallen mee terecht dan
met de té eenvoudige oude regel „de
hoogste van partners kleur voorspelen".
MIMIR
O, ze konden er uren over praten. En hebben je geknuffeld en met je gesold,
ze zelden: we gaan nooit meer terug Maar wat nebben ze met mij gedaan?
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmimiiiiiiiijiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiNiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHHiiiiiiiiiiiiiiiiiii"ii||iii,"iiii!::l"l","IM,llllll"ll"lll,llllllln"
Verloren in het grote prinsenbed lag Met zijn oom doorliep de jongen enke- ogen. Hij snapte er nog niet veel van
Pim en hij sliep nog steeds Waarvan le gangen tot hij weer Tn een ruime zaal En dan al die drukteg Heel de weg
hij droomde is niet te vert*1lem Maar kwam. Dadelijk zag hij Paddy zitten, langs stonden mensen. En allemaal
plots drong een. stem tot hem d o et Ja d e p™! lachte ze dadelijk, maar roeper. Ze kwamen in een lange,
leek net, of die stem yan B^neln V^at z?® ^fQer deftlE u*t. Goed geslapen? smalle straat, met heel hoge huizen,
kwam! Langzaam tra^edf omhoog miin varJr -eVen voorstellen: hler ls „-Let op!" waarschuwde Paddy. „We
zich tussen dekens en J>ed yn ryden nu door een van de hoofdstraten
t werken. Hij wist nog niet, of h« nog Pim maakteeen verlegen buiging naar van New York. Door Wallstreet! Kijk
droomde of al wakker was. Maar.„ ny ae grote deftige meneer die naast Pad- eens, wat er gebeurt?"
had zijn naam horen noemen. Pin». En ay zat. De jongen legde voorzichtig zijn Pim keek. Overal hingen mensen uit
even later weer: Pim! Word een grote, stevige hand de geopende vensters. Ze zwaaiden en
van me meneer en zei: „Dag meneer juichten. Maar ze deden nog veel meer.
Een onafzienbare stroom van gevulde blikken, uit het steriliseerbad, staat af
te koelen.
kpimnw?snt; dat hi) de stem kende... hij Prestway!_Au!"
zijnf Fim schoot overeind, il.ii u z
Meteen zag hij het: daar bij de geopen- „Je tat jel vg®'e""ei dat mijn prulier
de deur van z\jn paleiskamer stond oom »ade S S u t lachte miss regen
Paul. Een lachende oom Paul. u ^idy;,"Ma r„ H Pim. We klg m
run wiöl, uaL tsjj uv - rtV>unrc7 T)at ia~sit*fA Ze wierpen bloemen naar beneden,
wekte herinneringen aan Peuteren1bug. n,„nr er eiSenHjk niet Hier een paar, daar hele bossen tege-
Nee, tante Paulina was het nie*- JJWvi* Hp n??e?eer druBte Pim lijk. Tussen d^ bloemen dwarrelden ook
was een mannenstem... Zou net ^ad®r _en g d' dat le even au moest allerlei gekleurde papieren omlaag; ja
Pim schoot overeind. En keeK. lk Pim zag zelfs hoe men hier en daar
",Je ™nl.^Lv°elen be, dat mUn prullemanden omkeerde. Het werd een
n van bloemen en papieren. Geluk-
ïui. xjch iqulcuuc cum x am, - „i." Mg maar dat het meeste naast de
„Jongen, wat slaap jij vast! Ik heb gaan eten. En dat doe jij misschien langzaamvoortrijdende wagen te-
je al tien keer geroepen!" wear^Ll^Pim ,1 r.. rechtkwam.
„Oom Paul!" juichte Pim, terwijl ht) Ja, dat merkte Pim al gauw. Die gro- „Waarom doen ze dat allemaal?"
het bed uitsprong! te deftige meneer at met veel. Pim des Pim.
Nu was het de beurt aan oom Paul te meer. Hij had geen tijd om te pra_ „Dat is hun huldiging. Ze vinden al
om verrast te zijn. ten. Dat deden zyn oom en meneer lemaal, dat jij zo'n reuze-vent bent".
„Wat zie jij er deftig uit, kerel, in die Prestway weL Jammer genoeg alle- Hier en daar stonden ook mannen met
prachtige pyama! En... heb ik het goed maal in het angels, zodat Pim er niet grote borden voor zich omhoog gesto-
gjhoord. Zeg mijn naam nog eens!" veel wijzer van werd. tn toen hij tus- ken. Heel duidelijk zag Pim drie grote
Pim lachte trots en zei langzaam: sen twee happen door aan miss Paddy P's op die borden staan. Als hij En-
,,Dag oom Paul Hoe gaat het met tan- vroeg, wat er nu allemaal gebeuren gels had kunnen lezen, zou hij spoedig
te Paulina!" ging, lachte die maar eens. begrepen he'jben, dat hier reclame ge-
Oom sloeg zijn handen in elkaar. „Dat zul je wel zien, boy. Het is heel maakt werd voor de grote vliegtuig-
„Pim! Jongen, je stottert niet meer. gewichtig. Maar eerst gebeurt er nog bouwer Rex Prestway en dat oom Paul
Wie heeft je daar van afgeholpen?" wat anders!" en Pim daarin betrokken werden. Maar
„Miss Paddy, oom!" Pim vroeg maar niet verder. Hü dat zou Pim later wel te weten ko-
„Miss Paddy!" moest oom even na- moest trouwens nog een van die brood- men. Nu moest hij zich maar laten rij
denken. Maar meteen riep hij uit: „Na- jes wegwerken. Maar eindelijk was de den door de vele straten van New York
tuurlijk. Mis Paddy Prestway! Daar jongen toch voldaan. tussen de al maar juichende mensen
heb jij die grote tocht mee gemaakt! Toen stonden allen op. Pim werd door, tot ze eindelijk bij een heel groot
Weet je dat haar vader..." meegevoerd het hotel uit naar buiten, kantoorgebouw kwamen, waar de wagen
„Vliegtuigbouwer is!" vulde Pim la- Meteen klonk een luid gejuich hem in stopte,
chend aan. de oren. Een massa mensen stond Pim ontdekte dadelijk de naam
„Haha! De kleine rakker is overal voor de ingang van het hotel. Ze had- Prestway op de gevel,
al van op de hoogte. Kleed je dan maar den echt op het gezelschap staan wach- „Hier moeten we zijn!" verklaarde
gauw aan Pim, want de heer Rex Prest- ten. Enkele woorden kon Pim ver- miss Paddy. „Hier gaat het een en cn-
>,way wacht ons aan het ontbijt!" staan: Pepiempie Pepuister! riepen de der besproken worden. Tussen je oom
Daar begreep Pim niets van! Hij mensen. En even later verstond ie: en mijn vader. Over de Paulina en de
keek zijn oom vragend aan. Maar die Paddy Prestway! En: Rex Prestway. Sestri Levante."
zei: „Schiet nu maar gauw op; je hoeft En toen ook: Paul Petrie!" „En ik?" vroeg Pim een beetje be-
nog niet alles te weten". „Wat betekent dat allemaal!" fluis- teuterd, „Moet ik er ook weer bq zit-
„Maar ik kom het toch wel te weten!" terde Pim tegen Paddy, toen hij einde- ten?" „Niks hoor, Pimmetje. We bren-
dacht Pim bij zich zelf. lijk met de anderen in een prachtig gen de heren even naar binnen, stu-
„Miss Paddy zal het me wel vertel- glimmende witte slee zat. ren de wagen weg en... dan zal ik je
u' „Dat is een huldiging, jongen!" New York eens laten,z»en. Heel
Het duurde nog wel even voor Pim „Waarvoor nou weer!" bromde Pim zonder al die nieuwsgierige mensen om
helemaal klaar was. Het viel niet mee een beetje. Hij hield niet erg van al ons heen. Lijkt je dat, boy.'
om zon prachtig splinternieuw pak aan die drukte. „En of!" glunderde Pim.
te trekken, rret alles wat daarbij hoort. „Dat is voor ons allemaal! Voor jou, De wandel- en speurtocht door New
Zelfs de letters P-P- ontbraken niet op omdat je dapper over de Oceaan gevlo- York werd er een vol verrassingen,
de schouder. Pim bekeek zich zelf eens gen bent; voor je oom, omdat ie de Wat een gebouwen, prachtige bruggen
in de grote spiegel. Paulina gemaakt heeft; voor mij, om- over de Hudson, parken en wegen on-
„Ben jij dat echt, Pepimpie?" vroeg dat ik ook een grote tocht gemaakt der en boven elkaar. Een groot feest
hij. Ja, daar hoorde stotteren bij. Maar heb en.... voor mijn vader.... nou ja.... van verrassingen. Maar... toen ze na
bij het antwoord niet: „Niks hoor: ik daar gaat het eigenlijk om, Pim. Mijn uren terugkwamen in het kantoor van
ben Pim Puister!" En als een echo vader wil nog meer bekendheid geven Rex Prestway, wachtte Pim de aller-
klonk het uit de gang: „Is meneer Pim aan de pocket-raket van je oom en aan grootste verrassing van de dag. Naast
Puister klaar?" zijn eigen toestel: de Sestri Levante!" oom Paul troonde aan het hoofdeind van
„Ik kom, oom Paul Petrie!" Poeh! Het duizelde Pim voor zijn de tafel tante Paulina.(Wordt vervolgd)
Vorige maand is een belangrijk ju
bileum ongemerkt voorbij gegaan: 150
jaar geleden werd aan de Engelsman
Peter Durand patent verleend op zijn
„methode voor het conserveren van
alle soorten dierlijke en plantaardige
voedingsmiddelen".
In 1795 werd door Frankrijk een prijs
van 12.000 francs beschikbaar gesteld
voor degene, die een nieuwe, doeltref
fende methode voor het conserveren van
levensmiddelen bekend xzou maken.
Een onbekende Parijzenaar, Nicolas
Appert, bierbrouwer van beroep, vroeg
zich af of men voedsel niet evenals
wijn in flessen zou kunnen verpakken.
Hij werkte vijftien jaar aan dit denk
beeld. Intussen was Frankrijk ten prooi
aan tal van beroeringen, totdat Napo-
iiimiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiNiiiiiiiniiiiiii'ii
„O" sprak de graaf van Sabbeldewat.
„Ik wou dat ik een vrouwtje had.
Wie zou ik kunnen vragen?
Mijn kleine buu, vrouw Freule Spriet?
Och nee, och nee, dat moet maar niet
Die zit me steeds te lagen.
Maar kijk eens, daar loopt Lize Blauw,
die bijdehante schooljuffrouw
Zou ik haar durven vragen?
Maar ach, ik ken de tafels niet.
Ou. lezen geef ik ook geen biet.
Ik zal het maar niet wagen.
Maar wachten, dat is ook geen doen
Ik ga naar Freule Poetskatoen.
Die kan zo lekker koken"
Daar kwam de freule ruisend aan.
Ze had een jurkje aangedaan
mst wit satijnen stroken.
JDag Freule" sprak de
,Jk heb zo lang alleen geteefd.
beleefd
graaf
leefd.
Wilt u mijn vrouwtje worden?"
„Do's best" zei Freule Poe'skatoe,..
„Gelukkig" sprak de graaf. En toen?
Toen was het dik in orde!
leon aan de macht kwam. Appert slaag
de in 1810 en de keizer betaalde de
prijs aan Appert uit, die bewezen had,
dat levensmiddelen, die in flessen waren
verpakt, na maanden zonder nadelige
gevolgen gegeten konden worden.
Napoleon paste Apperts methode toe
om zijn legers op hun verre tochten te
voeden. En tijdens zijn ballingschap op
St. Helena kreeg Napoleon voedsel...
in blik.
De Engelsman Durand had gelezen
over de nieuwe conserveringsmethode.
Hij gebruikte evenwel geen glazen fles
sen, maar blikken, die voor de onder
dompeling in kokend water waren dicht
gesoldeerd. Durand kreeg van Koning
George III in 1810 patent op zijn uit
vinding. In het Britse leger en op de
vloot werden proeven genomen met in
geblikte levensmiddelen en het bleek
dat de inhoud veilig voor de gebruiker
en bovendien smakelijk was.
Aanvankelijk was voedsel in blik nog
allerminst een volksvoedsel Zo leefde
de bemanning van de schepen, die Ame
rika s noordwestelijke doorvaart zoch
ten, vrijwel uitsluitend op groenten en
vlees in blik.
In de gehele wereld verrezen fabriek-
ïes> waar levensmiddelen werden in-
geblikt. Van machines was in die eer
ste tijden nog geen sprake. Pas door
j 'ndus(riële omwenteling in de twee-
helft van de 19e eeuw werd ook deze
industrie sterk gemechaniseerd. Aan het
eind yan de jaren zeventig waren er
machines die 60 blikken per uur pro
duceerden en tien jaar later was dit
aantal tot 2500 opgelopen.
Tijdens de Amerikaanse Burgeroor-
log kwam er een enorme behoefte aan
ingeblikte levensmiddelen. Zowel het
Noorden als het Zuiden drongen bij de
fabrikanten op uitbreiding van de pro-
duktie aan. Tegen het eind van deze
oorlog beschikten de legers over 80
miljoen blikken.
Ook op het terrein van de blikver
pakking deden tal van nieuwe ideeën
en vindingen hun intrede in de woning,
de fabriek, de boerderij en kortom
in alle schakeringen van de maatschap
pij. Merkwaardig is overigens dat de
glazen fles nog steeds terrein heeft be
houden naast net blik.
Bij dit merkwaardige jubileum van
het „blik" mag niet onvermeld blijven
dat alleen de Amerikanen al ongeveer
115 miljoen blikjes per dag gebruiken,
d-w.z. 250 blikken per hoofd van de
VERA WITTE bevolking per jaar.
