CONTACT
orum werpt geen nieuw
licht op commerciële t.v.
Teuntje wordt de held
appelfeeën-feest
van
het
Op één lijn met St.-Nicolaas
bieden
E:
DE VLUCHT
pim op de t.v. VANPEPIMPIE!
Pover
Neiging om persoonlijke indrukken
met feiten te verwisselen
Het begon met een rimpel-appeltje
»Er moet zeker tweede
to-programma komen
Beroemdheid bij jong en oud
Kipje Br echt, uit
Ossendrecht
ZATERDAG 12 NOVEMBER 1960
PAGINA 15
Wilt U leraar worden?
KtdA-HliwrpciJM
PI PO DE CLOWN
JOH. RAM
15.
^STERDAM, 11 nov. Als de be
zitstelling voor de commerciële tele-
s,e niet omgekeerd evenredig ig aan
j welke het publiek aan de dag ïeg-
j" voor het forum over dit onderwerp,
1b» vanavond onder auspiciën van het
Internationaal Cultureel Centrum in het
avii joen Vondelpark is gehouden, dan
ïa' de invoering van deze vorm van
Revisie nog lang op zich laten wach-
elk geval had de „gemiddelde"
jyjker de voorkeur gegeven aan de
Pfaktijk, en een gemakkelijke stoel
y°°r het tv-scherm in zijn war-
tee huiskamer, boven de theorie over
®?n mogelijke of wenselijke commer-
viele televisie. Uit discussies naar aan
leiding van de door het ICC-bestuur
Sestelde inleidende vragen „Moet er
®?h commerciële televisie komen? Wat
''ln de bezwaren en voordelen? Brengt
commerciële televisie een volkomen
b'euwe element in het Nederlandse om-
r°epbestel?" die onder voorzitter-
s°Bap van mr. J. van Someren een bij
zonder geanimeerd verloop namen, kon
tenminste worden afgeleid, dat de
teeeste aanwezigen beroepshalve of om
wille van persoonlijke belangen acte
de présence gaven.
Wat de samenstelling van het forum
betreft, het bestuur van het ICC had
er zorgvuldig voor gewaakt, het even
wicht tussen voor- en tegenstanders te
Bewaren. Elk argument ten gunste van
ne commerciële televisie werd onmid
dellijk gevolgd door een tegenargument
ponder dat daarbij echter op deze veel
Besproken en beschreven kwestie enig
hieuw licht werd geworpen.
De tegenstanders beriepen zich op
Bet gevaar, dat de invloed van de ad
verteerder op de samenstelling van de
Programma's nooit volledig zou kunnen
Worden geweerd, met alle daaraan ver
bonden nadelen voor het culturele en
artistieke niveau van de uitzendingen.
De voorstanders verzekerden, dat bij
ae commerciële televisie, althans zoals
d ln Nederland haar beslag zal krij-
waaVhor rjn°Bige controle zal zijn ge-
De voorstanders, die het op dit punt
overigens niet helemaal met elkaar
eens waren, achten commerciële tele
visie onontbeerlijk voor het bedrijfs
leven, daarbij verwijzend naar de Euro-
markt en aangrenzende landen. De te
genstanders ontkenden dit, evenals de
stelling, dat het ter beschikking komen
van meer geld automatisch betere pro-
lemma's zou impliceren. Zelfs als
teen aanneemt, dat „het publiek" goe
de programma's prefereert, blijft het
nog altijd een vraag, wat het onder
goede programma's verstaat.
Slechts op één punt bleken forum én
zaal het volledig met elkaar eens te
zijn: er moet een tweede tv-program-
ma komen, zodat de kijker keus kan
maken. Over de wijze, waarop deze
wens zou moeten worden verwezenlijkt,
via commerciële televisie of anders, lie
pen de meningen echter weer onmiddel
lijk uiteen.
Bij de hele discussie toonden de ver
schillende opponenten veelal de neiging
om persoonlijke indrukken te verwis
selen met feiten die, zoals beide
partijen erkenden, maar schaars voor
handen zijn en deze feiten boven
dien nog te generaliseren.
Dat dé opponenten eikaar van hun
gelijk of ongelijk hebben kunnen over
tuigen, of dat dit forum het ingewik
kelde probleem van een al dan niet
invoeren van commerciële televisie
zelfs maar dichter bij een oplossing
zou hebben gebracht, mag daarom wor
den betwijfeld. Maar als geanimeerde,
soms spitse dan weer interessante ge-
dachtenwisseling en als bezinning op
een actueel en bijzonder belangrijk on
derwerp kan het zeker geslaagd wor
den genoemd.
Gisteravond kwam Freddy Al-
beck van de beroemde Lotte Gos-
lar-balletgroep, via het beeldscherm
in de huiskamer. De lange Deen is
behalve een opvallende figuur ook
een sympathiek-cabaretier, die door
zijn vele Nederlandse tournee's ge
noeg van onze taal had opgedaan
om zyn grapjes en liedjes verstaan
baar te maken.
Advertentie
lJ*r Is een schromelijk tekort aan leraren,
raden U aan z.t.m. te gaan studeren
Ned.M.O.A.
Wiskunde L.O. o(
Ook En9e'*i Duits, Frens ol
M.o.i". studie voor Wiski
P-O een *^0nienteel zeer lucratief. Vraagt
n r C met proefles aan bij:
(Nederlands Talen...^t K b UM
belang. Piepkleine jongens en meisjes
dansten er i„nd temidden van even
piep-kleine appelfeetjes. En in het
midden stond koningin Kroosje en gaf
ze allemaal een hand. Leuk dat jullie
er zijn jongens! Ook rimpeltjes-appels
moeten gegeten worden, dat zie je nu
maar weer, zei ze lachend. Willen jul
lie een stukje appeltaart? En appel
flappen hebben we ook. Je mag nemen
zoveel je maar wilt.
Dat liet Teuntje zich geen tweemaal
zeggen. Hij haastte zich naar een ta
feltje, waarop een schaal vol lekkers
stond en begon heerlijk te smullen. Al
gauw kwamen er nog meer jongens
aan het tafeltje zitten. Maar de kleine
meisjes bleven liever nog wat dansen,
want daar waren het tenslotte meisjes
voor.
Teuntje^en!etend. iTheb^og^nooit zo- Het ki™e Brecht> vit Ossendrecht,
veel taart op. Ik ook niet, zei de klei- had op een keer een ei gelegd:
ne jongen die naast hem zat. Zou je g groot en glanzend rose ei!
denken dat je sterk wordt van taart?
Ik weet het niet, bedacht Teuntje. En weet je wat het kipje zei
Maar éls het zo is, dan ben ik de sterk
ste jongen van het feest. Dat wil ik jk word beroemd, dat zul je zien.
dan wel eens zien, zei de andere jon- -j,
gen. Zullen we touw gaan trekke?n wee^> dat e t verdien.
r lagen arie appeltjes op tafel. kon zich nog net aan de tafelrand Ieder aan één kant, dan kunnen we Mijn ei is immers rose gekleurd.
Dde t«ÏT\ grd ^U' wan£ vóór niasfïch od dheettafeTtjZe waren*™ Wie het SterkSt ls' Zoiets is hier nog nooit gebeurd".
stonden Teuntje Tom en naas> Z1C" op de tatei. z,e waren nu Ze vroegen aan koningin Kroosje
en z? mochten er ieder één. Precies even groot. een stevjg stuk touw. Die hield eigen- tr toto's kwamen in de krant
Twee \an die appeltjes hadden een Hoe gaan we? vroeg Teuntje nieuws- lijk niet zo van speiletjes als touw-
mooi rood kleurtje en een velletje, dat gerig. Met ons appeltjes-vliegmachien, trekken, maar ze vond dat je op een „Dit kipje bracht iets groots tot stand"
Was en heel zacht. Maar het zei het feetje. Ze gaf een tikje op de feest zoiets niet weigeren kon. Ze liet r>e uptp ,,iPreld stond versteld
,froen en Bad een hard, ge- rimpeltjes-appel, dit daardoor nog wat dus een touw halen en juist stonden f versteld
rimpeia velletje. Een echt rimpel-ap- verder openging. Ze konden samen in Teuntje en de ander klaar om te be- Men haalde haar naar Harneveld.
peitje was het. Nelleke wees er naar en het gleufje stappen. En juist toen e ginnen, toen er in het klokkehuis een
ri een appeltje van nikt. daar zaten, cgon het appelsteeltje in klok begon te luiden. Hela, wat is dat? Daar tokte zij op held're toon:
Dok lom trok zijn neus op en hij het rond te draaien en snorrend ging dachten de kinderen. t.
stak zgn hand al uit naar een van de het appeltjes-vliegmachien de hoogte „Het eieren leggen is zo schoon
mooie. Toen zei Teuntje: ik neem dat in. Ze vlogen door een kiertje van de BIaar koningin Kroosje en de feetjes jjn iedereen schoof naderbij:
rimpel-appeltje wel hoor! Hij pakte het kamerdeur de gang in. En toen door wisten het wel. Ze riepen: help, help,
beet en begon het netjes en secuur het tuimelraampje in de gang naar- onraad! We zijn in groot gevaar! Met-
heel dunnetjes te schillen. Dat ging buiten.
Moeten we ver? vroeg Teuntje. Wél
ver, maar we zijn er toch zo, zei het
feetje. En dat wou Teuntje wel gelo- wesp naar binnen gevlogen,
ven, want ze vlogen werkelijk ver
schrikkelijk hard.
„Straks legt ze weer een rose ei!"
een beetje moeilijk. Een mesje snijdt
niet zo gemakkelijk door een rimpel
tjes-schil.
En toen euntje er eindelijk mee
klaar was, hoorde hjj binnen in de ap-
een klonk er een zwaar gebrom en Maar tokke tokke, wat een pech:
door het open venster kwam een grote Het kipje raakte van de leg.
De kranten schreven: „Zielig beest.
Ksst, ksst. riepen alle kinderen en De spanning is te groot geweest".
de appelfeetjes beefden van schrik en
bleven maar om hulp roepen. Ieder
pel een zacht gekraak. Wat is dat nou tpJe"nt;je "T nateut'lijkvanalles we;
Wnn.9 a u 4. 14.' e11 over het appel-feest, maar hel prooeerae weg ie Kruipen in een vei-
,dacht h«- Ht> legde het appeltje feetje verklapte niets. Het duurde trou- lig hoekje. Onder de tafel, achter het
vóór zich op de tafel. En wat gebeur- wens helemaal niet lang, voor ze in gordijn of in het klokkehuis. Ook de
de er? Er kwam een gleufje in en uit d® ve.rte een feestelijk verlicht huis za- kleine jongen, die met Teuntje touw
gen liggen. Daar is het, zei het feetje. had willen trekken. Maar Teuntje niet.
dat gleufje kwam een kleine fee te
voorschijn. Een appelfeetje was het,
dat was duidelijk.
Hallo, zei ze tegen Teuntje, ga
met me mee naar het appel-feest?
.ie
•p^hooi om het wereldkampioenschap te
geëindigd was, hebben de Ameri-
te Béti en diverse andere in bridge geïn-
l .Bsseerde schrijvers ondekt, dat het
jten van de Amerikanen hoofdzakelijk
Wijten is geweest aan zéér povere
Slamtechniek.
Herhaaldelijk bleven Amerikaanse spe-
(er deden 6 paren mee) steken be
dden slam als 12 of 13 slagen mogelijk
aren en evenzo gebeurde het, dat slam
erd gebóden zónder dat dit nu bepaald
«©motiveerd was.
Een frappant staaltje van slecht bie-
„J1 te®' een gelukkige afloop, was het
^rardcrijJc-SPe' de mateh Amerika-
B 4
9 AH73
O H 8 2
A H B 10 6
N a H V10 8 7 2
X 8 4 2 w O 9
10 9 7 5 3 W O V 6
*74 z 4» V 8 5 3
A 3
9 V B106 5
O A B 4
A 9 2
Stone, de Amerikaanse noordspeler,
SPende met 1 klaveren, oost (Bacherich,
ïr-> volgde met 1 schoppen en betreurde
at bod later bitter,
i want de Amerikaan Crawford, een
t^ Be professional, begon met 2 har-
k n en toen zijn partner (noord) dat ver-
s°°gde tot 4 harten, vroeg zuid azen (4
Cra en toen hij er 2 hoorde maakte
jUvford er 7 harten van.
Xva a' was feitelijk een wild avontuur,
dat 1 °fschoon u met open kaarten ziet
hg(. sPel gewonnen kan worden, is
ein.teet dichte kaarten een zeer slecht
spgj Od. daar er twee malen goed ge-
Vviv, n moet worden om het contract te
W en'
njr.j speelde A 6 voor, zuid won slag
fel Aas. stak met troef over naar ta-
Z0!efde A Boer neer, die oost, zuid
troev6st Heten gaan. Hierna werden de
slag u,n eruit gehaald, waarbij noord aan
•het jLQe^' f°en volgde ^6 die zuid won
De*9 en de +Aas werd gemaakt
^Heer°0rd^anB kon aan slag komen met
zend °P de *Heer kon zuid zijn ver-
°osts weggooien maar nog was
^^ron' eS n'ef ten einde. Ook le
agen T mo^st n°S goed zitten om 13
krijgen ruiten werd uit
f)oord ,|M - JMHL iP^l..
^Vuwagespeeld °n daar v'e' dsn de
Selu'k Zt°'n, sPel blijkt wel duidelijk, dat
Spreekt ch fen 8rondig woordje mee-
e6rd u a*s ^er twee snits ver-
Verlies ï.aL„gezeten' zouden NZ zwaar
83,1 de "e°ben geleden, daar de Fransen
?°ede Pan?ere tafel v°lstonden met het
«Sn p.p?. j3ct van 6 harten. Evenzeer
teet onivü deze geluksfactor in bridge
ke spe]P. Tn pet,geeft de minder ster-
»ahneer °C^ a n?g bet gevoel, dat
£°Huna Z1Jr,.\e""IS l?kort schiet, vrouw
^Pen. elllcht bereid is een handje te
MIMIR
fVan onze radio- en t.v.-redactie)
tn',*I"VERSUM, 12 nov. Wanneer
"i' -onHp Nederlandse jeugd in een opi-
vraag v*o??k zou Betrekken en de
zijn wH 'eggen, wie beroemd is, dan
zou luiden: va". dat het antwoord
schijnlijk 7.óu"pi„0 de Clown". Waar-
gesteld met St.-NiCoiP één ''in worden
ouderen maar eerlijk ®-.?" laten de
00k zij graag de aiontÏÏ?;?**"». dat
volgen, al wfllen ze het misschien^"
bekennen.
Henk Barnard, die op l juni de lei-
ding van het kinderprogramma van de
V.A.R.A. van Jan Dassen overnam is
met zijn werk bijzonder w«un schik
Hij raakt er eenvoudig niet over un
gepraat. „Voor mij is het geheel an
der werk dan voorheen, toen ik nog
opnameleider in dienst was van
N.T.S. Aati Pipo heb ik mijn hart ver
pand. We kunnen het samen uitstekend
vinden."
Pipo, Mammaloe en Petra krijgen
van de Nederlandse jongens en meis
jes zoveel brieven, dat filmsterren en
andere beroemdheden er jaloers op
zouden zijn. Ze willen allemaal graag
een plaatje van Pipo. vragen hem raad
of bedelen om zijn handtekening voor
het plakboek. Zelfs de ouderen schrij
ven aan Pipo.
Henk Barnard is nog vol van de op
namen die in juli in Frankrijk werden
gemaakt. „De opzet was het program
ma échter te doen zijn. En Zuid-Frank
rijk leek ons bijzonder geschikt voor
een uitbeelding van het land Karkaso-
nie, waarover Wim Meuldtjk de kinde
ren vertelt.
.Dor Witsche (Pipo), Mammaloe
(Christel Adelaar) en Petra Barnard,
het dochtertje van Henk Barnard
zij speelt het rolletje van Petra met
Hedda van der Linde (Fifi), Jaap
Maarleveld (monsieur Romrom) en
Dutzelóar (Bambarin) trokken
il ui Provence, Jan Schaper maak
te .dij een oude ruïne de filmopnamen.
Bebben er met plezier gewerkt.
an de Franse autoriteiten kregen we
alle mogelijke medewerking, evenals
franse Bureau voor het Toe-
Barnard denkt er met
een tikkeltje weemoed aan terug Er
is zevenhonderd meter film gebruikt.
Allemaal buitenopnamen. „Het heeft
ons dan ook goed gedaan de hitte van
de t v.-lampen in de studio te kunnen
ontvluchten en veertien dagen lang in
de buitenlucht te vertoeven. En da£ in
Zuid-Frankrijk."
Het groepje is er trots op, dat het
experiment is gelukt. Het was de eer
ste keer dat een Nederlandse sect'e
buiten de grenzen opnamen maakte
voor een t.v.-jeugdprogramma.
Wie de avonturen van Pipo volgt, weet
dat er altijd oen oude auto aan te pas
komt. Hjj heeft tot taak dienst te wei
geren. wanneer voor madame Fifi en
monsieur Romrom de nood aan de
man komt. Henk Barnard vertelde ons.
dat het vehikel uit 1915 stamt en is
opgeduikeld uit de verzameling van de
heer Groeneveld uit Rotterdam. Een
glanzende wagen, hoe oud dan ook, wil
de men niet gebruiken. Het moest een
wrakke, stoffige oude auto zijn. De Phi-
los uit Rotterdam bleek precies ge-
schilrt voor het kinderprogramma
Dit laatste hebben we gevraagd, om
dat er vaders bleken te zijn, die
nieuwsgierig waren naar de afkomst
van het oude wagentje, waarmee de
populariteit van Pipo en zijn metgezel
len óók, bij de volwassenen, is bewe
zen.
Regisseur Henk Barnard en Pipo
de clown, een onafscheidelijk tweetal.
n omdat Teuntje nieuwsgierig over
het randje ging hangen, trok ze hem
aan zijn jasje terug. Het is wel een
vreemd huis, zei Teuntje. Het is rond.
Wat dacht je, lachte het feetje. Het
Teuntje was zó verbaasd; "dat hij niet is„htUUUri^rieAt>SoandarS dan ean.rebs;
wist wat hii zeggen moest Maar Nel aehtige appel. Maar deze appel is hol
leke wist het best Ze Hep^eï Neen ^^Tp/ee fee""vTtn Z
ik0lookmmerië?h°y' dat iS 'eUk Z6g' mag «teeUje watert de vlag
Kun je begrepen, zei het appelfeetje. appeltjes-vliegmachien kwam
Teuntje heeft dit rimpel-appeltje geno- keurig op de grond terecht, vlak voor
men en jij liet. En omdat ik in dat deurtje. Drie kleine, pikzwarte
appeltje zat, ga ik lekker met Teuntjt mannetjes stonden buigend op de
feestvieren. Intussen was Teuntje van stoep.
zijn verbazing bekomen en h(j riep: Wie zijn dat? vroeg Teuntje zacht,
fijn hoor, gaan we meteen? Eerst dit Dat zijn onze lakeien, fluisterde het
appelpitje even inslikken, zei het feetje feetje. Het zjjn eigenlijk appelpitjes,
en ze duwde hem een klein wit pitje begrijp Je- -'oen trok ze Teuntje mee
in de mond. Op het zelfde ogenblik naar binnen, waar het feest zojuist be
doelde Teuntje zich heel klein worden, gonnen was. Het was er 'n drukte van wa?
Hii stond daar met zijn buik vol ap
peltaart en met een heleboel kracht in
zijn kleine armen. Hij maakte een
lus in het touw.
Ze gaven haar een klein pensioen.
Wat konden ze nog verder doen?
Nu leeft ze zuinig van haar geld,
als oude kip in Barneveld.
VERA WITTE
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIII!
En juist, toen de brommende wesp
op koningin Kroosje toestormde, zwaai
de hij de lus door de lucht en strikte
daarmee de wesp, die daardoor zijn
laatste brommertje gebromd had.
fel springen, want in een ogenblikje
tijd was hij weer even groot als y-roe-
ger. Hallo, riep Teuntje, dag vader,
dag moeder, dag Tom en Nelleke, hier
ben ik dan weer!
Toen begon hij te lachen, want de
zeven dozen met appeltaart en flappen
Dat was me een opluchting. Terwijl waren met hem mee gegroeid. Ze zou
de wesp op de schouders van de zwar- den er met hun allen wel een hele
te Iakeitjes werd weggedragen, moest week van kunnen eten. En dat was
Teuntje boven op een stoel gaan staan niet kinderachtig, want daai werd je
en zongen ze allemaal lang zal hij sterk van.
leven. Teuntje bleef de held van het Wat is ei toch allemaal gebeurd?
feest, da^T begrijp je. Hij mocht naast vroegen vader en moeder,
koningin Kroosje komen zitten en zijn ik heb een wesp gevangen! riep
mond, waar een stukje appelflap aan Teuntje. Maar vader zei: nee, begin-
was blirven Dlakken. schoonpoetsen nen bij het begin.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiimiimiiiiiiiiriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiii
„Tante Paulina had lang zoveel belang
Pirn met voor Baar hotelkamer als
de Iuzg6rt?n?rl naHwelÜks notitie van al
gauwLSv"' dle ^r in stonden. „Zo
naar LouterenbSt- iT. en PauI teruK
naamste dat haarS bëz^g1 Meld V°0r'
Ze ontdeed zich van
erwette twee sto^bfe«"/el!
„Zo?" sprak ze tot zich zelf; „Hier
kunnen we samen zitten. De armé'Pim
heeft dringend spraakles nodig. Dat is men naar T x .„«„c-
het eerste waar we mee beginnen. En eigenliik h^efl0^' ^Ye Bebben het
als we dan weer thuis zijn zullen we z0 gelopen is eÏT de ion^'h dart, aIIes
er nog wat meer zorg aan besteden... geen spraaklessen meer* SodfgD^ar
Ja, als weweer thuis^ ziin heeft die Paddy, je weet wel, dat
Maar eerst wil hij mijn raket in zijn
fabrieken laten onderzoeken, Hij heeft
daar zijn mensen voor. Natuurlijk wil
hü, dat ik daarbij ben. Dan moet er
een overeenkomst gemaakt worden.
Een contract gemaakt worden. Dat
Een contract getekend worden. Dat kan
wat worden, Paulina. Ik kan je niet
zeggen, hoe blij ik ben. En ook een
beetje trots Dat begrijp je toch wel
Wie had dat kunnen denken. Wat
he
ii- Y ruimen uenKt
Si.ViS™ doen, dan Pim
hen gaan? Tante Paulina bleef niet lang
in het onzekere.
„Dames en heren!" klonk de stem
weer, „zojuist zijn de twee kleinste
vliegtuigen van de wereld op een vlieg
veld vlak bij Los Angelos geland, Kijk,
daar hebt u de Sestri-Levante, het toe
stel van de Amerikaanse vliegtuigbou
wer Prestway. En hier, dames en he
ren, hier ziet u de Paulinal Een uit
vinding van een Nederlander. Kpk, da
mes en heren, daar komen de vliegers
naar buiten. De heer Lex Prestway.
Zijn dochter Paddy, die Paa m haar
vliegtuigje een geslaagde noordpool
tocht gemaakt heeft. En daar dames
blijven plakken,
met haar zakdoek. Toen hij die* avond m m
laat in het appeltjes-vliegmachien naar Toen gmg^°P ®en stoel zit-
huis terugvloog, kreeg hij zeven dozen n f9. zel: begon met een nmpel-
met appeltaart en flappen mee. Thuis fp£, t-,e' ™rpa 5®1. "^tuuriyk nog
waren ze allemaal nog op, toen hij Ju,ïlie niet
door het tuimelraam binnenzeilde tn rfi.T' i Yle noS
in de kamer op de tafel neerstreek, een keertje van vore^lf Lïï8 maar
Weer slikte hij een wit appejpitje in J oren af aan-
en daarbij moest hij vlug van de ta- LEA SMULDERS.
iiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinmiiiiiHiiiiiiiiniinniiiiiuiimiiiiiiiiMiii
Het monster van Loeh-Ness
Ta'nte Paulina vermoedde niet in het je van dat andere kleine6 'vliêgmigfè Petri* a™' Yerschl*^nker'«nï
insf hno lanc dat nog zou duren. Ze v00r gezorgd. egtuigje «tr de uitvinder en maker van dat
minst, hoe lang dat nog z
vond nu, dat ze al rijkelyk lang moest
wachten, voor die kwajongen van een
Pim naar haar toe kwam!
Een kwartier verliep! Tante zat nog
steeds voor het tafeltje; krijgshaftig
wachtend, om de arme Pim met een
bombardement van verwijten, vragen
en lessen te ontvangen!
Haar ogen stonden lang niet vriende
lijk! Hoe dorst zo'n jongen haar zolang
te laten wachten
Het kwartier werd een half uur! Er
kwam echter niemand opdagen. Geen
wonder! Pim zat al lang in zijn veilige
pocket-raket en zweefde nu ergens
boven de prairies in de richting van
de andere kust aan de Grote Oceaan
Maar daar wist tante Paulina niets
van.
Ze had het echter al lang kunnen we-
Ja, dat was het!
voor tante Paulina.
Ze wilde er tegen in opstand k°vnen
Maar dat hielp hier mets, dat begreep
ze wel! Van dat rijk worden geloofde
ze geen zier. Ze verlangde er ook niet
naar En naar Italië, naar dat... nou
ia zë was de naam alweer vergeten,
ging ze vast en zeker niet. Ze zou ai
dolblij zijn, als ze weer in haar eigen
dorpje zat.
Goed'" besloot tante Paulina ten-
b IH- slótte: „ik zal hier blijven wachten. Om
ten, want op het tafeltje in 'n hoek van dat je me zo'n mooie priel geschreven
de kamer, lag een brief. Van oom Paul! hebt, Paul! Maar als je terug bent en
Die brief ontdekte de vrouw pas na pim er ook weer 1S' dan"'
een uur, toen ze boos was op gestaan en Maar nee, tante Paulina vond het be-
!?aau „het 'S?,81®1. liep' om ®en wa§en +er eeen wraakgedachten te gaan koes-
Bellen. „Wat kan Paul me te schrij- teren Wachten zou ze... Ze ontdekte nu
ven nebben! schoot het door haar ge- Das ^oe gezellig ze hier voor het raam
T 2^(~» vi r>Vl or 70 rlrt «-*
g g prachtige toestelletje En ha, daar heb-
Wat jij nu moet doen, Paulina? Blijf we onze jongste-piloot, Pim Puister
m paar dagen rustig in dat mooie f'et.hii niet kranig uit? In zijn
hotel. Alles is geregeld; het zal je aan ls Bij met de pocket-raket, dat
niets ontbreken. Wees niet boos op ons, aam van zijn tante draagt, de „Pau-
V"a ov,er de Oceaan gevlogen. We zul-
tekrjjgen1"" kem het eerst te pakken
Het duurde wel even, voor het zover
Paulina! Alles komt spoedig in orde."
Geweldig nieuws
dachten. Het was een heel verhaal! Ze
vloog over de regels heen en wist toen
meteen het ergste: Paul en Pim waren
er nu allebei vandoor! Ze sleepte zich
naar een der grote fauteuils voor het
raam en zakte daar in weg. Dat was
ze zo gewend in Peuterenburg. Maar
omdat hier niemand was, die zich om
haar bekommerde, rees ze spoedig over
eind, greep de brief weer en begon nu
langzaam te lezen.
„Beste Paulina!" stond er boven.
..Je moet dit keer heus niet kwaad
worden. Er staan grote dingen te ge
beuren. Heus lieve Paulina, het is van
het grootste belang, dat ik er even
met de pocket-raket vandoor ben ge
gaan. Ik heb een pracht van een aan
bieding gekregen. Die meneer Prest
way wil mijn toestel kopen. Hij vindt 't
iets geweldigs. Hoor je dat Paulina?
De grote vliegtuigbouwer vindt mijn
toestel geweldig. Hij wil een hele serie
van die toestellen maken. We kunnen
er rijk van worden, Paulina. Als we
over een naar dagen weer allemaal bij
je zijn, gaan we vakantie houden. Dan
gaan we naar een heerlijk vakantie
oord: Sestri Levante heet het. Dat
ligt daar ergens in Italië, Daar schijnt
de zon altijd...
zat.' Beneden zich zag ze de auto's ln
vier rijen door de straat bewegen, wat
een wagens. Het goede mens had er
nog nooit zoveel bij elkaar gezien. Ze
liet zich in de loop van de dag ook
heerlijk bedienen. Ze at en dronk met
smaak. Na het diner deed ze zelfs haar
dagelijks middagdutje. En toen ze daar
uit ontwaakte, kreeg ze zelfs zin, om
naar de televisie te kijken. Ze had het
knopje, dat ze daarvoor maar in te
drukken had, de hele dag met minach
ting bekeken. Maar nu drukte ze het
toch in. En ze keek naar het beeld,
dat op een der kamerwanden verscheen.
In het begin zonder veel belangstelling.
Ze keek soms meer naar de flitsende
lichtreclames buiten, dan naar het be
weeg daar op het scherm. Tot plots
een stem in duidelijk verstaanbaar Hol
lands door de kamer klonk: „Dames en
heren. Terwille van de vele Nederlan
ders in Amerika, zal bij de volgende ge
beurtenis in Los Angelos een Nederlands
verslaggever enkele verklaringen geven.
Los Angelos! Tante Paulina wist wel,
dat die grote stad aan de andere kant
van Amerika lag. En ineens drong het
tot haar door. dat Paul en Pim naar
Los Angelos zouden gaan. Zou het over
was. De Amerikaans sprekende ver-
siojïê^vers hadden ook wel het een en
ander te zeggen. Maar tot grote vreug
de van tante Paulina, zag ze plots haar
Pepimpie midden op het doek staan.
Naast hem de verslaggever.
„Zou je ons even precies'willen zeg-
"'uu beëon de man.
„We hebben zulke rare namen ge-
noord.
„Ik heet Pim Puister!" klonk het dui
delijk.
„Noemden de mensen je ook wel Pe
pimpie?"
„Ja, vroeger. Toen stotterde ik een
beetje met de P."
Tante Paulina wist niet wat ze hoorde.
Was dat haar Pim?
„Ben je niet erg moe van die tocht
over heel Amerika?" klonk de volgende
vraag.
„Helemaal niet!" antwoordde Pim.
„De Paulina gaat als vanzelf. Het is
een reuze toestel!"
„Ja, dat hebben we gemerkt. Het is
fantastisch gewoon. E11 wat ga je nu
doen, Pim. Nog meer tochten maken?"
„Ja, dat zou ik wel willen, maar
tante..."
Ineens zweeg Pim. Nee, dat kon h(j
niet_zeggen.
e tante 90k kijken?" vroeg de
Het monster in het Loch-Ness?
Meer dan veertig van Groot-Brittan- te af. Intussen had ook de vriend de
nië's bekendste natuuronderzoekers zul- oever bereikt. Het beest scheen niet
len dit iaar dppinD™o j bang van ons en kwam steeds dichter-
ten dit jaar deelnemen aan de grootste by tot het ongeveer vijf yard van ons
jacht die ooit is georganiseerd om te verwijderd was."
trachten het eeuwenlange mysterie van De twee mannen deden toen het ver-
het Monster van Loch Ness op te los- standigste wat zij konden doen. Zij trok-
sen ken zich snel terug tot de veilige bo-
men van waaruit zij zagen dat het
ue afgelopen maanden hebben monster zich nogmaals naar het mid-
In
Ik denk het wel hè. Zeg haar
„Zou
man
maar even goeie dag!
Pim wuifde vriendelijk lachend en
riep uit: Dag tante Paulina! Ziet u mij
meer mensen dan ooit te voren beweerd den van het meer begaf met een snel-
het monster te hebben gezien. Zeer Beid van ongeveer 35 mijl per uur.
kort geleden zag een groep mannen en uitsteeksel en daarna de 'twee andere"9
vrouwen het monster in de heldere zon- Vele
neschjjn rondzwemmen. Het was onge
veer zes minuten zichtbaar.
Een van de merkwaardigste van de
weinige foto's, welke van het monster
zijn gemaakt, is die gemaakt door de
heer Stuart op een vroege ochtend eni
ge zomers geleden.
mensen hebben het monster
meer dan eens gezien. Een van hen,
een boer, beschreef de eerste aanblik
die hij in 1927 had als volgt: „Ik zat
in een boot midden op het meer op
een avond in juli en was aan het vissen
met een bevriende boer. Wij dreven
rond, wachtend op wat wind. Toen zag
ik in de verte wat het rimpelen van
het water door de wind kon zijn. Maar
Uit mijn raam zag ik wat ik eerst het verspreidde zich niet zoals ik ver-
u - - wachtte en w(j zagen het nader ko-
zag
voor een boot aanzag", zei hij. „Dan ~Finlay Tei.^aT het er uit
realiseerde ik mij dat het te vlug voort- "j® onderzeeër maar ik wees hem
x- --- d xiisjbewoog voor een boot en toen ik een een onaerzeeer, maar ik wees nem
Oom Paul en ik komen weer gauw bij tweede voorwerp zeer dichtbij zag vol- °P rr?r £e?n conmiandoto-
u hoor! Daag!" was ik er zeker van dat dit het ren te zien was. Toen ging het zeer snel
n.» - o-i.- g on'ster moest zijn, waarvan ik, tot dat faVpnndV0dfo^peehoogrr0hP,i?IfSl^ was
moment, het bestaan niet geloofde." duikende verdwenen/
De heer Stuart riep zijn vrouw en een
vriend, die bij hen logeerde, pakte een
kleine camera uit de kast en rende
naar de oever.
Hij vertelde verder: „Toen ik de
„o. - -*—o -Poever had bereikt, was het monster on-
niets meer. Dat hoefde ook niet. tante geveer veertig yard van mij af. Nu was die er dit jaar nog op uit zullen trek
Paulina huilde van geluk! er zelfs een derde uitsteeksel versche- ken om het mysterie op te lossen, zyn
(Wordt vervolgd), nen. Ik richtte mijn fototoestel en knip- er heel zeker van dat het bestaat.
Dat was teveel voor tante Paulina.
„Die goeie, beste, lieve Pim!" snikte
ze. Ze had werkelijk de tranen in haar
oge „Hij stottert helemaal niet meer.
Wat heeft ie vriendelijk tegen me ge
lachen. Helemaal uit Los Angelos. Mijn
Pepimpie!" Toen zakte tante Paulina
echt weer diep weg in haar fauteuil. Van
de rest van het programma zag ze
Men moet niet zonder meer de spot
drijven over de verhalen van het mon-
st--- van Loch Ness. Vele honderden
verstandige en betrouwbare mensen
hebben beweerd het gezien te hebben
en de veertig leden van de expeditie,
