De Gemütliehkeitis een
hachelijke zaak geworden
Voorlichting over de democratie
Verrassende winst voor
geroyeerde c.p.-leider
Aksel Larsen verstoort het
Deense coalitiepatroon
Herenpullovers
H
Algérie
algérienne
Congres in Tel
Aviv
t*rof. Oud verlaat
de I.U.L.A.
Twee opvattingen van Europese eenheid
li
Ook protestanten
doen voorstellen
voor het concilie
Rode straaljagers
naar Marokko?
GESPREKKEN MET
DUITSERS (II)
Chrysler trekt zich
terug uit Cuba
VERKIEZINGEN IN DENEMARKEN
VJ
DONDERDAG 17 NOVEMBER 1960
PAGINA 7
buitenlandse
KRONIEK
afe waarvanehirrnimgtPg -van gemeen"
Bijna frenetiek wordt er in het nieuwe Duitsland van diverse zijden
gehamerd op de waarde van de democratie. Het meest illustratieve
voorbeeld is waarschijnlijk wel de activiteit van de „Bundeszentrale
für Heimatdienst" in Bonn, die een weekblad uitgeeft, waarin het parle
mentaire werk belicht wordt; die met alle mogelijke publiciteitsmiddelen
aan scholen en verenigingen op grote schaal voorlichting geeft over de de
mocratie; die voordrachten organiseert, prijsvragen uitschrijft enz. Men
zou haast zeggen, dat hier een „Propagandaministerie voor de Democratie"
aan het werk is. Gelukkig waakt een curatorium van bondsdagleden uit de
verschillende fracties over de objectiviteit der voorlichting.
Daarnaast is te constateren, dat men op menige pla'ats ook een scherpe
waakzaamheid aan de dag legt ten opzichte van krachten, die langs de een
of andere weg een bedreiging zouden kunnen gaan vormen voor de jonge
Westduitse democratie. Om één voorbeeld te noemen: er bestaat een „Bund
Nationaler Studènten" (aan vele universiteiten inmiddels verboden), die op
z'n zachtst gezegd nationaal-socialistisch getint is. In uitlatingen van de
woordvoerders van deze bond vindt men bedenkelijk veel terug van de mi
serabele theorieën, die onder Hitier opgeld deden van de rassezuiverheid
tot en met de bestrijding van „ontaarde" kunst toe. Het stotendst is wel,
dat men het aantal vermoorde Joden omlaag tracht te brengen: zes mil
joen heet een schromelijk overdreven aantal, met een half miljoen is men
waarschijnlijk dichter bij de waarheid, aldus een zegsman van de B.N.S.
Men mag zich in de Bondsrepubliek en in West-Berlijn gelukkig prijzen,
dat deze organisatie niet meer dan enkele honderden leden telt op een
totaal van tweehonderdduizend studenten, maar het belangrijkste is wel,
dat de Westduitse Studentenraad (Verband Deutscher Studentenschaften)
zich zeer beijvert de kwalijke activiteiten van de B.N.S. aan de kaak te
stellen. En dat wordt dan gedaan met Duitse „Gründlichkeit": in een
rapport van niet minder dan 223 pagina's wordt het varkentje stevig
gewassen.
Gemakkelijk, sportief
Groot assortiment in uni
en multicolours, V- of O-hals,
vele modellen waaronder
italiaanse import.
lO 95
in fijne of grove steek v.a. 17*
Zuiver wol
Vecftmf«iter ,Van Loenen aan
Onrust in Vreeland - Dorp aan de Vecht vreest ingelijfd
te worden bij Loenen Bevolking zoekt gehoor te
vinden voor haar rechten
Roofdieren-kliniek
Talentenjacht
Het was gisteren niet de eerste
keer, dat de Franse president
v sprak over het houden van een
„„kfstemming. Maar hij heeft zich
duidelijker uitgedrukt dan ooit te
.oren. Het referendum gaat door.
wanneer het precies gebeuren zal, is
"dg, onzeker. ,,Op een geschikt tijd-
«up verklaarde de president. Zal dat
gehikte tijdstip wellicht reeds begin
'Hlgend jaar zijn aangebroken?
j.pe Gaulle had in zijn radio- en
Revisie toespraak van 4 november het
referendum nog niet aangekondigd.
.pSl heeft hij er in deze redevoering
v*1 gezinspeeld. Hij zei, dat het tot zijn
"®Voegdheden behoorde zich recht
reeks te wenden tot het volk en het
vragen zich bij referendum uit te
'Preken. Hij heeft intussen het besluit
piomen van zijn bevoegdheid gebruik
f?. maken. Het is opmerkelijkj dat hij
'Dn voornemen gisteren op indirecte
j;0ze heeft kenbaar gemaakt. Hij
peft zijn minister van Voorlichting,
uouis Terrenoire, gemachtigd te ont
hullen wat aan de ministerraad was
medegedeeld. De president heeft nog
•het willen overgaan tot een officiële
firoclamatie. Intussen heeft De
paulle echter het hardnekkige gerucht
'aten tegenspreken, dat hij binnenkort
f®if naar Algerije zou gaan, om aldaar
zQn politiek toe te lichten. Van een
vergelijke, reis is voorlopig geen
*Prake.
De Gaulle heeft
in zijn rede van
4 november ge
sproken van ,,la
marche vers
l'Algérie algéri
enne". Hij wil
een Algerije
waarin de ver
antwoordelijkheid voor de Algerijnse
*&ken in handen komt van de Algerij
nen. Dit Algerije zou een eigen
regering kunnen hebben. De president
^eet, dat zijn denkbeeld op veel
herzet stuit van bepaalde rechtse
kringen in Frankrijk en vooral van de
hieeste „colons" in Algerije, terwijl er
Ook in legerkringen een zekere op-
Positie is. Maar De Gaulle acht het
noodzakelijk een poging te doen de
Algerijnse impasse snel en kracht
dadig te doorbreken.
De Algerijnse oorlog duurt nu al
ruim zes jaar, en tevergeefs
probeert Frankrijk nu al jaren
lang een wapenstilstandsovereenkomst
te sluiten met de rebellenleiders. In
het begin van deze zomer leek het er
even op, dat er een gunstig klimaat
was ontstaan voor onderhandelingen
over een staakt-het-vuren. Maar de
oriënterende besprekingen die in juli
in Melun gehouden werden tussen ver
tegenwoordigers van de beide strij
dende partijen zijn op niets uitgelopen.
En intussen heeft Ferhat Abbas, de
„premier" van de „Voorlopige Al
gerijnse regering" steun gezocht en
gekregen bij de Sovjet-Unie en Rood-
China. De Gaulle is diep verontwaar
digd over het besluit van de rebellen
leiders zich onder de „bescherming"
te plaatsen van „de totalitairen".
Ferhat, Abbas blijft eisen, dat Frank-
Ulk slechts met de rebellen de voor
vaarden regelt voor een volksuit-
®[>raak in Algerije over de toekomstige
r_^tus van het gebied. Bovendien zou
SyAs vóór die volksuitspraak het
kej s® leger uit Algerije teruggetrok-
hier hioeten zÜn. Maar als De Gaulle
^en «Lm zou gaan, zou dit feitelijk
AjggVptenning zijn van de „Voorlopige
AW'Jihse regering" als het wettige
Voopfinse bewind. De Gaulfc zou bij
déterS.?' het principe van de „auto-
PHis KevUion"' de zelfbeschikking,
aard nietS^vc»" daar voelt hij uiter-
ew^S\efedeendegLml5|teldtw^
een verrassende militaire maat
regel. Hij zei, dat Frankrijk „de be
slissing zou kunnen nemen het gebruik
der wapens te onderbreken". De
Gaulle zou kunnen overgaan tot op
schorting van de militaire operaties in
Algerije. De Fransen zouden aldus de
wereld op spectaculaire wijze hun
goede wil kunnen demonstreren. Als
deze maatregel gevolgd zou kunnen
Worden door de stichting van een
**lgerijnse Republiek met een eigen
Algerijnse regering zouden de plannen
Van het Nationale Bevrijdingsfront,
aet F.L.N. wellicht verijdeld kunnen
Worden. Maar zal De Gaulle onder
landgenoten voldoende steun kun
nen vinden voor dergelijke ingrijpende
.maatregelen? De opstand van de voor-
f'anders van een Frans Algerije, die
januari uitbrak, heeft De Gaulle
"Mertijd weten te onderdrukken. Maar
?P Wapenstilstandsdag (11 november)
Ppbben er opnieuw ongeregeldheden
Maats gehad, en deze onlusten konden
Wei eens het voorspel zijn van een
nieuwe poging tot revolutie.
Ferhat Abbas stuurt met zijn ver
beken om communistische hulp, aan
pp een „Algérie soviétique". Vele
Algerijnse „colons" en bepaalde
groepen in Frankrijk blijven vast
houden aan het idee van een „Algérie
wanpaise". De Gaulle heeft definitief
gekozen voor een „Algérie algéri
enne".
De president heeft, om verscheidene
'edenen, haast met zijn Algerijnse
Plannen. De rebellen maken zich
gereed om, met rode hulp, een groot
offensief te beginnen. De „ultra's" in
Algerije en elders zouden een tweede
Plaatsgreep voorbereiden, en tenslotte
hegint reeds over ruim twee weken in
he Algemene Vergadering van de V.N.
Pet debat over Algerije. Bovendien zal
Kennedy als hij in januari president
van Amerika is geworden, ongetwijfeld
Aandringen op de spoedige vorming
Van een onafhankelijk Algerije. Kenne
dy heeft zich reeds lang geleden uit
gesproken voor wat De Gaulle nu
betitelt als een „Algerijns Algerije';,
terwijl Eisenhower zich in deze kwestie
min of meer op de vlakte heeft
«ehouden.
Baiui: £VIV. 17 "ov- (ANP) - In het
Israsu jtheater in Tel Aviv heeft de
'horen president, Ben Zwi, gister-
Meent bet vijftiende internationale ge-
hemèr °"gres §eoPend- Ruim 600 deel-
^arenL Ult a'le delen van de wereld
hprnstwTarby aanwezig. Na enkele wel-
?fil Avri en van de burgemeester van
ITJLa Lv' ®Prak de president van de
r'nrll P; J- Oud uit Nederland,
het eerot memoreerde, dat dit
le ver«»„f~!Congres vaT1 de intemationa-
uu'ten F,, g van gemeenten is, dat
V'Sr'nneraIopa ,was gehouden. Prof. Oud
an dn 00 aan de oude historie
gelopej, ^nge s,aat Israël die in de af-
L.heünp hL" «?e", b«z°nder snelle ont-
Tödenl J eeft doorgemaakt,
hbf. Oud T°PJrn,ngS7Ainng werd aan
ï?®lische vlLLr„-de voorzitter van de Is-
^eent6ne SurWug "S van steden en f?e"
b2°r de 'iTn a un voorzittershamer
OP db „nnprhandigd- Pr°f- °Ud
.nternationpi congres afscheid van de
'l*rsohap heèft bekie!d.''aar V°°r"
(Advertentie)
In het buitenland let men uiteraard
vooral op elke uiting van het neo-
nazisme. De billijkheid gebiedt echter
ook aan de tegenpool aandacht te
schenken. De moeilijkheid blijft in
tussen dat men met alle publikaties
over de democratie en met alle waar
schuwende rapporten tegen het neo-
nazisme de verderfelijke ideeën, die
zich in een deel van het Duitse volk
hebben vastgezet - hoe groot dit deel
is durf ik niet te schatten - niet in
een paar jaar elimineert. Neem een
concreet geval. Er bestaat bij zeef
velen m de Bondsrepubliek onmis
kenbaar een sterke behoefe aan
■Europese samenwerking. Het is pijn-
bjk te bedenken, dat juist de beste
Duitsers, die het eerlijk menen met
de Europese integratie steeds meer in
de politieke kou komen te staan -
maar dit is een vraagstuk apart. De
eerste moeilijkheid is, dat de term
„Europese eenheid" totaal verschillen
de begrippen dekt. Wanneer bijvoor
beeld de „Bundeszentrale für Heimat
dienst" het over Europese samenwer
king heeft, dan doelt zij ongetwijfeld
op een democratische eenheid. Wan-
neer men rechter in een blad van de
B.N.S. leest „Viele Kameraden haben
den Krieg auf den Schlachtfeldern
Russlands mitgemacht und mit Em-
satz und Blut ihr Europaërtum im
Kampf bewiesen", dan is 't duidelijk,
dat men simpelweg het Europa van
Hitier synoniem acht met dat van,
laten we zeggen, Schuman. De na
oorlogse ontwikkeling in de interna
tionale politiek, waarbij West-Duits-
land met West-Berlijn, geruggesteund
door de NATO, in eerste linie
tegenover het communisme is komen
te staan, werkt deze simplificatie in
de hand.
Een simplificatie is het ook wanneer
men de kwade dingen, die na de oorlog
zijn voorgevallen bij de verdrijving van
de Duitsers uit bijvoorbeeld Polen en
Tsjecho-Slowakije op één lijn tracht te
stellen met de immense wreedheden,
j de nazi's in de oorlogsjaren aan
andere volken begaan hebben. Men komt
soms ineens tot de nogal onthutsende
ontdekking, dat zelfs bij vrij ontwik
kelde Duitsers toch nog onvoldoende
het besef is doorgedrongen, dat de uit
moording van de Joden niet een inei-
dentele uitbarsting is geweest, doch
het resultaat van een beredeneerd
systeem.
Een winst is het echter al wanneer
er een gesprek over de nazitij d
ontstaat en tenminste de bereid
heid tot luisteren aanwezig blijkt. Op
de genieschool in München, waar tus
sen ouders en jongere officieren ener
zijds en een groep Nederlandse jour
nalisten anderzijds een zeer openhar
tige discussie over het verleden ont
stond, zei men ons na afloop, dat men
nog wel twee dagen door had willen
praten Aan het gesprek werd onder
meer deelgenomen door een jonge
luitenant, die er eerlijk voor uitkwam,
dat hij als kleine jongen op de arm
van zijn moeder de Führer een handje
had mogen geven, hetgeen in de familie
altijd als een hoge eer had gegolden.
Dit was tenminste openhartig.
Vrijwel onmogelijk wordt de dis
cussie echter met diegenen, die met
een flinke boog om de jaren 1933-1945
trachten te lopen. Redenering van een
ongeveer zestigjarige man uit Beieren
aan een cafétafel: „Onze Lieve Heer
heeft ons toch allen geschapen om in
vrede met elkaar te leven. De volke
ren willen de vrede wel, maar de
leiders sturen de zaken steeds in de
war. Als onze Hitier en Uw Koningin
het niet met elkaar aan de stok had
den gekregen, was er niets gebeurd.
Zo heeft Onze Lieve Heer het toch
niet gewildHet was de man aan te
zien, dat hij het meende met zijn Onze
Lieve Heer voor en Onze Lieve Heer
na Intussen verkondigde hij rustig,
dat in de concentratiekampen alleen
maar misdadigers hadden gezeten.
Een zeer simpele geest, ongetwijfeld.
Onbegrijpelijk echter die vervlechting
van godsbesef en nazi-ideeën. Daar
helpt geen enkele Bundeszentrale
meer aan.
gesprek vond plaats in een bier
kelder te München, met de gebruikelijke
hoempamuziek op de «achtergrond. On
e(jn andere dag kreeg ik tezelfder
plaat van twee, naar schatting, veer
tigjarige Duitsers van soortglijk laken
eans een pak: „We trekken in
West-Europa toch immers gezamenlijk
Ut b.ben in de oorlogsjaren soms
met duizenden buitenlanders meege
werkt ln. de Duitse fabrieken?
Er is in München veel te waarderen.
DsFlnak°thek heeft een prachtige
schilderijenverzameling, de schatkamers
vaa de oude residentie bevatten kos
telijke Pronkjuwelen, de reconstructie,
voor zover mogelijk, van de gebombar
deerde barokkerken getuigt van een ver
bluffend ambachtelijk kunnen en in
het cabaretprogramma met de sarcas
tische titel „Die Sahne hoch" worden
geestige politieke steken gegeven. Maar
het München van de eeuwig jodelende
reveumeisjes, de eindeloze bierdrinke-
njen en de nooit veranderde hoempa-
nummertjes is naar mijn idee een hache
lijke zaak geworden.
Ik gun eenieder zijn, al dan niet
Beierse, „Gemütliehkeit", maar sommi-
nfnalC ^JLen belaas niet te horen, dat er
Lni. S, grammofoonplaat, die men
afdraaien, een diepe kras
is genomen door alle groeven heen.
TON ELIAS
GENèVE, 16 nov. Chrysler Inter
national, de onafhankelijke exportmaat
schappij van de Chrysler Corporation,
deelt mee, dat zij besloten heeft haar
Zuid-Amerikaanse hoofdkwartier van
Havanna, Cuba, naar Panama te ver
plaatsen, omdat het werk op Cuba te
"®zwaantjk is geworden.
Chrysler International is geregis-
iSu in Zwitserland en heeft haar we-
rejdhoo.fd,kwartier m Genève. De maat-
sonapp^j heeft kantoren en fabrieken in
Rotterdam, Londen, Buenos Aires en
^1CO' waar Chrysler en Simca auto's
rf„ „il1g!assembleerd- Chrysler bezit
ca-fabr^kenaandelen in de Franse Sin>
Volgens Chrysler worden de voor
naamste moeilijkheden veroorzaakt
door gebrekkige verbindingen en cen
suur.
Het Chrysler-kantoor in Panama zal
thans de gehele verkoop voor Zuid-Ame-
rika in handen nemen. Indien de Cu
baanse regering geen toestemming geeft
zal men slechts de archieven in het bu
reau te Havana laten en de verplaat
sing toch doorzetten.
De „Gemütliehkeit" in vroeger tijden: een samenzijn van Duitse studenten om
streeks het midden van de vorige eeuw. De illustratie is ontleend aan het voor
treffelijk verzorgde boek „Frei sein wie die Vdtervan Dothar von Balluseck.
GROTE MARKT 1—7
HAARLEM
KOPENHAGEN, 17 november, (AFP,
Ritzau, Rtr., UPI) Bij de Deense
parlementsverkiezingen is een verras
send grote winst geboekt door de par
tij van Aksel Larsen. Ongeveer een
kwart eeuw lang heeft hij de Deense
communistische partij geleid. Twee
jaar geleden trad er in de partij, o.a.
door toedoen van de Nederlandse com
munist Paul de Groot, een scheuring
op. Larsen werd als „Titoïst" geroy
eerd en richtte een eigen partij op,
de „Socialistische Volkspartij". Deze
partij is nu van één zetel in het Folke-
ting opgeklommen tot elf. De rege
ringscoalitie van de sociaal-democrati
sche premier Vigo Kampmann heeft
haar meerderheid in het parlement
verloren.
De coalitie werd gevormd door de so
ciaal-democraten, de radicalen en de
Georgisten. De sociaal-democraten heb
bed zes zetels gewonnen en bezetten er
voortaan 76. De radicalen hebben drie
zetels verloren en zullen er zodoende
elf bezetten. De Georgisten, die in het
oude parlement negen zetels hadden,
zijn volledig uitgeschakeld. Bjj de op
positie-partijen is de orthodoxe com
munistische partij eveneens ai haar
vijf zetels kwijtgeraakt.
Premier Kampmann, die in decem
ber 1959 de toen overleden Hansen
opvolgde, heeft koning Frederik offi
cieel meegedeeld, dat de coalitie
haar meerderheid heeft verloren.
Hjj heeft echter nog niet het ontslag
van zijn regering aangeboden. Hij
wacht nog op een beslissing van de
radicale partq, die hij heeft ge
vraagd deel te blijven uitmaken van
een nieuwe regeringsploeg.
Larsen schijnt zelf verbaasd te zijn
over het succes dat hjj heeft geboekt.
Kennelijk heeft hq een grote aantrek
kingskracht uitgeoefend op z„n vroege
re volgelingen in de orthodoxe commu
nistische party. Bovendien moet hij
veel stemmen van jonge intellectuelen
en van de ontevreden linkervleugel van
de sociaal-democratische partij hebben
gekregen.
Zijn partij is met haar elf zetels nu
even groot als de radicale partij en
zjj zal op grond daarvan vertegenwoor
digd zyn in de commissie voor buiten-
landse zaken en andere belangrijke
parlementscommissies.
Verscheidene bladen, in de eerste
plaats de^ conservatieve „Berlingske
Aftenavis hebben hun bezorgdheid
uitgesproken over deze ontwikkeling.
De onafhankelijke .Information"
spreekt over de partij van Larsen als
„een nauwelijks verhulde communisti
sche groepering". Kampman», zo
meent het blad, kan zich in het gezel-
schap van deze elf mede-socialisten
nauwelijks op zijn gemak voelen.
et is in de laatste tijd onrustig
in het schilderachtige dorpje
Vreeland, dat met de ver
weerde kruiskerk, de oude huisjes
en nauwe straatjes op een ttfstand
van enkele honderden meters van de
verkeersweg Hilversum-Haarlem
aan de Vecht ligt. De Vreelanders
vrezen door de gemeente Loenen aan
de Vecht te worden ingelijfd. En
daar hebben ze weinig mee op. Ze
houden van hun dorp en willen
graag zelfstandig blijven. Met angst
en beven zien ze het ogenblik tege
moet, dat hun plaatselijk bestuur,
dat zetelt in het oude raadhuis waar
boven het wapen van de gemeehte
hangt - een statige ridder op een
paard met op de achtergrond een
burcht - het gezag aan de bestuur
ders van Loenen aan de Vecht zal
moeten overdragen. Maar een be
slissing is nog niet gevallen. En
daarom spannen de Vreelanders zich
in om voor hun rechten gehoor te
vinden. „Als het moet tot in Den
Haag", verzekert ons de herbergier.
En de enkele dorpelingen die op deze
novembermiddag de gezelligheid zoe
ken in de gelagkamer vallen hem bij.
Het dorpje aan het water ademt
één en al rust. Op het Kerkplein is
het stil. De herfstbladeren van de
bomen rond de kerk dwarrelen over
de groene dodenakker op de tien
gebarsten grafzerken uit het midden
van de vorige eeuw. Duiven fladde
ren rond de toren of zoeken een
schuilplaats onder het groen bemoste
dak van leistenen. De wind rukt aan
de ramen van de kerk. Een glas
splinter van een gebroken ruit valt
kletterend op de stenen. Niemand
vertoont zich op het pleintje. Alleen
het wasgoed aan de lyn beweegt. En
in een hoekje van een etalage, van
een kruidenierswinkel, rijdt een
elektrisch spoortreintje rond: een
voorbode van het St. Nicolaasfeest.
We hebben er precies het gezicht op
door de ruit van de herberg.
De spraakzame stamgasten ver
tellen ons, dat er een actiecomité is
opgericht. „Er wonen invloedrijke
lieden in ons dorp. Enkele advocaten
en zakenlieden, die hun werk elders
hebben, maar sedert jaar en dag hier
wonen. Zij zoeken voor ons recht.
De gehele bevolking is tegen samen
voeging."
We zien de noodzaak van een
samenvoeging niet in", verzekert
ons een ambachtsman. En hij voegt
er nog aan toe, dat burgemeester
F. D. Sprenger hetzelfde zegt. Bij
navraag blijkt ons, dat de burge
meester in Utrecht is. Misschien
heeft hij juist een onderhoud met
Gedeputeerde Staten. Want daar zit
het zeer.
Mr. W. I. Doude van Troostwijk
Vecht. Loenersloot en Ruwiel weet
pon a da* de samenvoeging
een. uitvloeisel is van de overweging,
nat de kleine gemeenten een te
geringe bestuurskracht kunnen op
brengen. „U ziet hetzelfde in het
Gooi, waar 's-Graveland, Kortenhoef
en Ankeveen worden samengevoegd."
Op onze vraag, of de samenvoeging
de instemming van de bevolking van
Vreeland heeft, antwoordt de burge
meester dat dit in de toekomst nog
zal moeten blijken. Voor 15 december
moeten de gemeenteraden hun visie
de plannen hebben gegeven,
«oenen telt 3000 inwoners en
Loenersloot 700. Ook deze twee
worden samengevoegd. Het is een
ontwikkeling, die zich ook in de
andere kleine gemeenten van
Utrecht voordoet." Wanneer Gedepu
teerde Staten hun zin krijgen moet
de samenvoeging voor 1 januari 1963
de wettelijke sanctie hebben ver
kregen. Burgemeester Sprenger, die
ook secretaris is van Vreeland raakt
zijn gemeente kwijt. Voor hem blijft
dan Nigtevecht over. Maar hoe lang?
Want niet alleen Vreeland dreigt te
worden opgeslokt. De plannen tot
grenswijzigingen en samenvoegingen
zijn niet van de lucht.
Men heeft in Vreeland de hoop nog
op
„Lo
ROME, 16 nov. (K.N.P.) Op het
Romeinse secretariaat voor de eenheid
onder de christenen, waarvan kardi
naal Bea de leiding heeft, zijn in ver
band met het aanstaande oecumenische
concilie reeds meerdere voorstellen
van protestantse zijde uit Duitsland en
Groot-Brlttannië binnengekomen. Ook
hoogwaardigheidsbekleders van ortho
doxe zijde hebben aan het Vatikaan,
via de congregatie voor de oosterse
kerk, voorstellen doen toekomen. Over
de inhoud van deze voorstellen wordt
echter het stilzwijgen bewaard.
niet opgegeven. De raad zal een uit
spraak moeten doen. En iedereen
weet het standpunt van het hoogste
bestuursorgaan; afwijzen van het
plan. De Vreelanders weten, dat hun
dorp aanzien geniet en daarom heeft
het het recht de eigen zaken te bedis
selen, zo redeneert men.
In vroeger tijden zou men elkaar
met lansen en pieken, zeisen en ander
wapentuig aan de grenzen opwachten
om de vermeende rechten te hand
haven. Die dagen zijn voorbij. Nu
wprdt de strijd gestreden met stem
mingen in raadsvergaderingen, hea
rings van Gedeputeerde Staten,
actiecomité's en een debat in de
Tweede Kamer, waar het ontwerp
van wet wordt ingediend. „Maar
tegen de hoge heren is weinig in te
brengen", meent de herbergier. En
daarmee kan hij wel eens gelijk
hebben.
Na het bericht uit Amersfoort,
dat daar kunstjes met roof
dieren taboe zijn verklaard,
komt er een geheel ander geluid
RABAT, 17 nov. (UPI) In wes
terse diplomatieke kringen Is opwinding
ontstaan door het onverwachte nieuws,
dat de Sovjet-Unie „een aantal" straal
jagers heeft aangeboden aan de rege
ring van Marokko. Diplomaten vragen
zich af of de Marokkaanse regering het
aanbod al heeft aanvaard of nog zal
aanvaarden, terwijl men zich tevens
afvraagt of de straaljagers al naar Ra
bat onderweg zijn en over hoeveel vlieg
tuigen het gaat. Volgens het Russische
persbureau „Tass" is het aanbod ge
daan „op verzoek van de Marokkaan
se regering".
(Advertentie)
'iiiiiiimiiiimiiiiiimiiiiiiiimiimiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiHiiiiMiiiii
uit Rhenen, dat gewaagt van de bouvr
van een polikliniek voor roofdieren.
Uiteraard geen kliniek voor dieren
die tengevolge van kunstjes verwon
dingen of enig ander letsel hebben op
gelopen, maar gewoon voor de gehe
le levende haven van Ouwehand»
Dierenpark. Dr. Gouda Quint uit Heel-
sum, de dierenarts die vast aan het
park op de Grebbeberg is verbonden,
krijgt er een complete dokterskamer
met behandeltafel, instrumentarium
en een ziekenstal.
Op de hoofdingang van deze kliniek
komt geen aanduiding waarop staat
wanneer de zieke dieren naar 't spreek
uur kunnen komen, maar wel een
bord, waarop de oppassers „namen
en adressen" kunnen noteren van de
eventuele patiënten, opdat dr. Quint
bij zijn periodieke bezoeken na één
blik op dit bord kan vaststellen, waar
hij visites moet maken. De ernstige
patiënten zullen dus in het vervolg
m de op het park gebouwde kliniek
„uit de kunst(jes)" worden behan
deld en verpleegd.
jrt Oppelt, in 1956 Europees,
wereld- en Olympisch kam
pioen paarrijden op de schaats
met Cissy Schwartz, graast op het
ogenblik Europa af om talenten te
vinden voor de grote Amerikaanse
ijsshow „Ice Capades". Hij doet dit
in opdracht van John Harris, direc
teur van „Ice Capades". Talenten
jager Kurt was gisteren neergestre
ken in de HOKIJ in Den Haag. John
Harris, die onlangs eep bezoek heeft
gebracht aan Moskou om daar voor
bereidingen te treffen voor een op
treden van zjjn ijsshow in mei van
het volgend jaar, was er ook. Het
was nauwelijks te geloven, dat deze
man in zijn verbleekte regenjas dis
gedeeltelijk schuil ging achter een
indrukwekkend aantal schoudertas
sen, directeur is van een miljoenen
show.
Hoe dan ook John Harris was er
en hij had evenmin als Kurt, zijn
ogen in zijn zak. Groots was het
echter niet wat zij te zien kregen,
tenminste van de Nederlandse ge
gadigden. Het waren er helemaal
drie, twee meisjes - de een met de
ander zonder ijsrevue-ervaring - en
een jongeman, die zich meer thuis
voelt op ijshockeyschaatsen. De
Nederlandse kandidaten vielen in
het niet bij een viertal sterren van
de Bayer-ijsrevue, waaronder een
oud-kampioene van Duitsland en een
van Hongarije, die wel iets voelden
voor een cprong naar de States.
Het is geen 'eclatant succes ge
worden. Harris en Oppelt lieten ech
ter niets merken; alle kandidaten
mochten een kaart invullen. De
meisjes van Bayer kregen zelfs
„mooie" kettinkjes die Harris uit een
van zijn grote tassen haalde en uit
deelde met een gebaar van iemand,
die spiegeltjes en kraaltjes weg
geeft aan leden van een even te
voren ontdekte stam.
