Paus vrijdag negenenzeventi
Heilige Vader is geheel vervuld van wat
hij de grote ondernemingnoemt
Ik wil alleen maar een
goede pastoor zijn"
jaar
D
1
11
Socialistisch verwijt aan
Belgisch kamervoorzitter
Socoga-af faire via haar
kloverij in de doofpot?
Lagerhuislid krijgt adellijke
rang, wil toch zetel behouden
ANGF.T O RONCAT TJ IS ALTIJD ZICHZELF GEBLEVEN
1
ifemlgUSf7*»» wSWK
sterkte van de
^S-strij dkrachten
Interpellatie over zaak-De Vleeschauwer
Reprise van oud conflict
Eichmann: Ik ben
een gevoelig mens
VJ
V
WOENSDAG 23 NOVEMBER 1960
PAGINA
(Van onze Romeinse
correspondent)
Twee jaar geleden, nog vóór
zijn kroning, ontving de
nieuwe paus alle journalis
ten, die in die tijd in Rome waren.
Hij heeft toen gezegd: „Uit de
baaierd van indrukken, die deze
dagen vullen, herinner ik mij, dat
toen geschreven heeft, dat de paus
een politicus moest zijn, een
beetje diplomaat, een beetje man
van wetenschap en zo verder.
Maar ik zeg U slechts één ding:
een paus moet een goede „pasto
re" zijn, die de zielen zoekt te
bereiken om de waarheid en de
goedheid te verbreiden. Want dat
zijn als het ware de vleugels, die
de mens van de aarde naar de
hemel verheffen. De Paus is als
Jakobs zoon, die bij de ontmoe
ting met zijn broers hun zijn hart
openbaarde en bewogen zei: Ik
ben het, uw broer Jozef! Zo moet
een paus zijn."
Eerste Vrouwelijke Automobilisten Club traint haar leden -
Maandelijkse oefenritten: gezellige en nuttige ontspanning -
Voorbereiding op grote automobiel-evenementen
Kalverenvierling
Snel droog stoken
Mt#
a»
Iï®t^P'1^,GT0N' 23 nov- (A.F.P.)
Stijl, sfeer, stemming...
GOUDA kaarsen.!
Met ladder het huis in en uit
Intimiteit... behaaglijkheid...
GOUDA kaarsen!
Kriterion junior
1
In de vroege avond van de 28e okto
ber 1958 stond het Pietersplein opge
pakt van mensen. Er was in Rome
■Weer eens een tram- en busstaking,
rnaar het enige effect hiervan leek te
zijn, dat nu ook het bus- en tramper
soneel kon komen zien, of de rook uit
net kachelpüpje boven de Sixtijnse ka-
Pel wit of zwart zou zün. Er ging een
geweldige deining door de honderddui
zenden, toen de protodiakeh, kardinaal
Canali vanaf de middenloggia van St.-
Pieter aankondigde, dat Angelo
Giuseppe Roncalli, patriarch van Ve
netië tot paus was gekozen. Een 77-
krige boerenzoon uit het land van
«ergamo werd dus de opvolger van de
Aristocratische Romein Paus Pacelli.
be eerste zegen van Joannes XXIII
ging hem wat moeilijk af, wat stunte
lig. Hij miste de allure van zijn voor
ganger diens transparante gestalte en
net wijde gebaar zijner zegening. Ach
teraf bleek ook, dat men de nieuwe
paus een te nauwe toog had aange
daan. Maar na twee dagen wist ieder
een in Rome dat Papa Roncalli een
eenvoudige en beminnelijke man was.
En aan de eerste indruk paarde zich
spoedig een tweede: deze vriendelijke
oude heer gaat zijn eigen weg en hij
Weet, wat hij wil. Reeds het feit, dat
de nieuwe Paus de naam Joannes ge
kozen had, een naam, die sinds 1334
biet meer voorkwam op de pauslijst,
deed geïnteresseerden verwonderd op-
Zien.
„Deze naam is ons dierbaar, had
h(j de kardinalen gezegd in zijn eer
ste allocutie, want het is de naam
Van mijn vader en van de patroon
Van de nederige dorpskerk, waar wij
Vedoopt werden. Die solemnele naam
dragen talrijke kathedralen en in de
eerste plaats de Lateraanse Basiliek,
°hze eigen bisschopskerk. Het is ook
de naam, die het meest gekozen
werd door de Romeinse Opperher-
vnfs'" En de droge zin, die daarop
maf?® deed de belangstellenden nog
al dBmVerwonderd opkijken: „Bijna
kort^ntin^t(1,!;agers hadden een
Men herinnert zioh weUicht nog, dat
er tussen de dood van pau= Pius XII
en de komst van zijn opvolger talrijke
beschouwingen gepubliceerd 7yn over
?e aanstaande regeringsperiode, zou
bet kardinaalscollege een paus kiezen,
de lijn van Pius XII voortzette of
bit diens naaste omgeving kw™-,z°l!
men een andere richting op0aan- A*
zou men misschien iemand, een De
naarde kerkprins kiezen, wiens hooid-
taak het zou zijn om de zaken, die in
de laatste jaren waren blijven liggen,
Af te handelen, een overgangspaus?
Na de keuze van de Pontifex schreef
'ben daar beleefdheidshalve niet meer
?ver. Maar een jaar later kwam de
jjTdinaal-deken Tisserant erop terug.
Vo. zÜn geiukwensadres op de eerste
Jaardag van de pauskroning zei hp
w>,be beslissing van het conclaaf,
«aruit de naam van Paus Roncalli
.'°Oftkwam, heeft toentertijd nogal
^{Wondering gewekt. Was dit nu wer-
(jp'bk de goede keuze in een wereld,
werd hij naar Rome beroepen in
1921 en kreeg hij dra de rang van huis
prelaat. Zijn vakantie placht hij door
te brengen in zijn geboortedorp en dat
was zeer gevleid met mgr. Roncalli's
waaiend zijden paarse mantel. De eer
ste zondag moest hij een plechtige
„missa prelaticia" lezen en de boeren
dachten met een bijna echte bisschop
te doen te hebben. Een oud vrouwtje
vroeg de moeder van Mgr. Roncalli
daarnaar. Zij antwoordde; ik weetdat
allemaal niet zo, het zijn van die din
gen die de priesters onder elkander be
kokstoven („sono cose che combinano
i preti fra di loro" Dit is geen
losse anecdote, het is een kleine trek
van het beeld, dat Mgr. Roncalli een
paar iaar later van zijn ouders, milieu
(en zich zelf) gaf.
In 1927 schreef hij, toen aposto
lisch delegaat in Griekenland en Tur
kije, zijn ouders bij hun gouden brui
loft: „U heeft niet kunnen denken,
toen u als jonggetrouwden uit ons
arme dorpskerkje kwam, dat een
halve eeuw later een van uw kinde
ren, de oudste van de jongens, u
vanuit Konstantinopel zou feliciteren
met uw gouden bruiloft. Ik ben Onze
Lieve Heer dankbaar, niet alleen om
dat u na 50 jaar nog zo gezond bent,
maar vooral omdat heel de familie
de geest van eenvoud bewaard heeft,
van geëerde en niet van kwalijke ar
moede, de vreze des Heren, het niet
hebben van pretenties tegenover de
wereld Daar komt uw rust vandaan,
uw vrede, zolang uw leven hier be
neden duurt. Ik ben er ook blu om,
dat het u voldoening zal geven bq
deze gelegenheid een zegen te ont
vangen van uw zoon, die bisschop
wera, omdat die zegen u herinnert
aan die, welke de eerbiedwaardige
u Vijftig jaar ge-
pastoor Rebuzzini
leden gaf
Het niet hebben van pretenties is de
paus vanuit zijn dorp en zijn opvoeding
bij gebleven. Hij heeft zijn familie pre
cies gelaten, wat zij is: boeren en klei
ne ambachtslieden. Het oude familie
wapen siert de hoeve in Sotto il Monte.
Wij weten niet, of de kardinaalshoed
er boven en de vijf rijen rode kwastjes
aan weerszijde al vervangen zijn door
de tiara en de sleutels. De paus is
immers nog steeds voor een vijfde
eigenaar van het eenvoudige familie
bezit.
Slechts bij zeer bijzondere gelegen
heden vermeldt de Osservatore de
naam Roncalli en dan zonder eretitels
in-de-superlatief. Maar de H. Vader
trouwt gaarne zijn achternichten en
neven in zijn particuliere kapel en dan
heeft hij in zijn woning een reünie met
de ooms in hun zondags kerkezwart,
de tantes en hun kinderen en er is een
familie-eten, waar de zusters, die de
paus dienen, extra hun best op doen.
e paus heeft zijn leven lang hard
gewerkt, maar de resultaten van
het menselijk handelen is hij re
latief blijven zien. Vanuit Parijs schreef
hij in 1948: „Door mijn eigen ervaring
en uit wat ik om mij heen zie, word
ik steeds dogmatischer inzake het
„Fiat voluntas Tua". Wetenschap en
kennis zijn secondaire grootheden. Aan
zijn ouders schreef hij in 1930: „Sinds
ik op tienjarige leeftijd het huis uitging,
heb ik veel gelezen en heel veel ge
leerd van dingen, waarin u mij niet
onderwijzen kon. Maar de weinige
dingen, die ik thuis van u leerde, zijn
nog altijd de meest waardevolle en be
langrijkste. Zij zijn de grondslag en ge
ven leven en gloed aan al het andere."
Een hoge rang in de samenleving, ook
het purper der Kerk zijn bijkomstighe-
den. Bij zijn investituur als kardinaal
patriarch van Venetië getuigde hij van
af de kansel in de luisterrijke San
Marco, dat zijn diocesanen in hem niet
de diplomaat moesten zoeken of de
grand seigneur. „Ik wil alleen maar
een goede „parroco" zijn, een goede
parochiepastoor
Als paus heeft Joannes XXIII nooit
anders gedacht of gezegd. Men weet
en voelt, dat het geen fraseologie is,
wanneer hij telkens gewaagt van de
„onbetekenende de nederige opvolger
van St.-Petrus Van het komende
Concilie is de Paus vol, er gaat nau
welijks een toespraak voorbij, of hij ge
waagt ervan. Zakelijk realist, als hij
is, noemt hij het Concilie „de grote
onderneming". Hij hoopt het zelf mee
te maken maar beseft tegelijkertijd
zijn leeftijd en neemt daarover geen
blad voor de mond: Ik bereid me
steeds voor en zal op elk ogenblik
sereen en gelukkig vertrekken, als de
Heer mij roept."
's Pausen pretentieloosheid in al
het menselijke, zijn werkelijkheidszin
nemen soms een trek aan van „un
derstatement", van Engelse humor.
Toen onlangs een Amerikaans indus
trieel, die voor de zakelijke admini
stratie van het Vaticaan veel belang
stelling had, de paus vroeg; hoeveel
personen er in Vaticaanstad werken,
antwoordde de paus, na een ogenblik
stilte, met zijn ronde glimlach: „Ik
geloof: ongeveer de helft!" Maar in
tussen verhoogde hij zeer aanzienlijk
de salarissen, die achtergebleven wa- j
ren bij de gestegen kosten van le-
vensonderhoud en hij staat erop, dat
thans het volle pond der arbeidsener- I
gie gegeven wordt. Hij doet erop toe
zien ook.
De levensloop van Papa Roncalli
is bij allen wel bekend, evengoed als
de grote trekken en de belangrijkste
besluiten van zijn tweejarig pontificaat.
Instede van een biografie kozen wij
voor zün 79e verjaardag enkele gege-
vens en anecdoten, die misschien een
licht op zijn persoon kunnen werpen.
Namen wü van het Vergiliaanse „ar-
ma virumque" eerder de man, dan zün
daden, een zegswijze van de paus
die meer is dan een woord, maar voor
hem een levensregel, die geen uitzon
dering kent geeft de sleutel voor
vele van die daden:
„Men moet immer de waardigheid
van allen, werkelijk van allen rond
ons eerbiedigen: van de hoogste tot de
Vrijdag is het 79 jaar geleden dat Anaelo Giuseppe Roncalli, die op 28 oktober laagste. En in het bijzonder de vrijheid
1958 tot paus gekozen is, in het Noord-Italiaanse dorpje Sotto il Monte werd van elk mens.
Qeboren. "ie*
-sm
Een lid van liet schone geslacht,
dat de euvele moed heeft te
chaufferen, ontlokt mannen ge-
woonlük min of meer smadelüke
opmerkingen. Een vrouw zou geen
vrouw zijn, wanneer zü in een derge
lijke bejegening zou berusten. Wel
licht, zo meent het bestuur van de
Eerste Vrouwelijke Automobilisten
Club, komt er eens een dag, waarop
de vrouwen met een verachtelüke
gelaatsuitdrukking kunnen zeggen:
„Oh, een man achter het stuur..."
Een van de belangrijkste doel
einden van de E.V.A.C., die werd
opgericht in 1959, is dan ook, dé
leden te trainen in de moeilq'kheden
van het huidige verkeer.
De aanleiding tot het stichten van
de Club was, dat de deelname van
vrouwelüke équipes aan „mannen-
ritten" aan het tanen was. De be
staande evenementen op automobiel-
gebied waren voor vrouwen vaak te
zwaar en er bestond te weinig
instructie. In het „MotoResto" te
Bunnik werd daarom de E.V.A.C.
opgericht, waarvan het oorspronke
lijke ledental van 68 inmiddels is
uitgegroeid tot 188.
Iedere laatste donderdag van de
maand komen de vrouwelüke auto
mobiel-enthousiastelingen in Bunnik
bü elkaar, teneinde verschillende
soorten ritten te beoefenen, zoals
kaartlezen, routebeschrijving etc.
Ook worden er klassementsproeven
gehouden, o.m. om ervaring op te
doen in het parkeren.
De leden komen uit alle delen van
het land. Voor het merendeel zijn het
huisvrouwen, die op deze wüze de
beslommeringen van alle dag even
achter zich laten om zich op gezel
lige en nuttige wüze te ontspannen.
Dames, die elkaar lange tüd uit het
oog hadden verloren, herstellen hier
oude vriendschapsbanden en rijden
samen de ritten, die doorgaans ge
middeld 30 km bedragen en waarvoor
vanzelfsprekend vergunning wordt
aangevraagd aan de K.N.A.C.
In plaats van ritten worden ook
wel excursies georganiseerd naar
automobielbedrijven. In oktober werd
een bezoek gebracht aan de Anti
slipschool in Zeist, waar de leden
zich konden bezinnen op de gevaren
van een gladde weg en waar zü al
slippend werden onderwezen in de
anti-slipkunst.
Voor het jaar 1961 staat een ont
moeting op het programma met
zusterverenigingen uit België, Dene
marken, Duitsland, Engeland, Frank-
ryk en Zweden, met wie men een
sterrit hoopt te organiseren.
De stichting E.V.A.C., waarvan het
secretariaat is gevestigd in Rotter
dam, beoogt niet alleen dames
équipes bijeen te brengen, die de
E.V.A.C.-ritten meerijden, maar die
eventueel ook kunnen deelnemen aan
andere automobiel-evenementen, zo-
als de Scheveningen-Luxemburg-
Scheveningenrit, de Sauerland Rally,
S de Brabant Grensrit etc.
Om lid te worden behoeft men niet
per sé in het bezit te zijn van een
auto, zelfs niet van een rübewüs. De
bestuurster van een auto heeft
S immers voor het maken van een rit
een navigatrice nodig, die de rijkunst
zelf niet machtig hoeft te zün. Men
mag de ritten eenmaal meemaken
I zonder lid te zün. Bevalt de kennis-
S making, dan verwacht de penning-
meesteresse de officiële aanmelding
De bestuursleden van de E.V.A.C.
als lid, vergezeld van het bedrag der iiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiitiiiiH
contributie.
Ofschoon de bezigheden van de
E.V.A.C. zich in strikt vrouwelüke
sfeer voltrekken, verkeert men met
de mannelüke automobilisten op
goede voet. Dat moet ook wel, want
een groot deel van de leden is aan
gewezen op de auto van manlief.
Eens per jaar worden er mannen
toegelaten, namelük op een mixed-
equipesrit, die wordt besloten met
een grootse feestavond, waarbü men
de heren der schepping moeilük
missen kan.
Het kasteel Groenendaal in Hil-
varenbeek, da dienst zal gaan
doen als conferentie-oord en
stafcentrum van de N.V. Philips te
Eindhoven, heeft een grootscheepse
verbouwing ondergaan, terwül er 3700
m3 nieuwbouw aan toegevoegd is.
Door een uit Duittsland geïm
porteerde methode was het moge
lijk, deze gebouwen in drie da
gen droog te stoken. De in
stallatie van de firma Koek uit
Münster, die buiten het gebouw staat
opgesteld, blies per uur 27.000 m3
koolzuurrüke warme lucht in de ver
trekken. Deze methode, die voor het
eerst in ons land is toegepast, kan
ook gebruikt worden om de voort
zetting van bouwwerkzaamheden in
vorstperioden mogelük te maken.
V;
r
"ii'-si PT- V
God zelf respecteert
tw~ snel verantlerdeï in meer aan
van ,.°ïïderd jaar had men geen paus
Petrus een hoge leeftqd de Stoel van
aarzeldeZien bestijgen. Verschillenden
annes jg^et om de regering van Jo-
overeanesii te beschouwen als een
hTervane^n«ficaat. Spoedig kwam
in woorden dubbele ontkenning: een
daden. Thans houdt
Kheen hoffd,eze omschrüving." De
frpanH^ 'jk, maar tevens oot-
S I?n rSi dat de bespelers
van eeri Muziekinstrument daar
aan sch°Mt nen kunnen ontlokken.
Over de matenele staat van dit instru.
blent is de *der niet ontevreden:
z2- Tk heb eeènCVige gelegenheid
Zei by. Ib he geen iast van myn ]e_
en geen la?t van m8n zenUwen (en
daarom houd ik ervan om de mensen
benaderen). Zijn leven en zijn ze-
("Aven de baas. zün huiselüke
Italiaanse) typering van een gOGde
|?zondheid. Ofschoon hü de oereenvou-
8e keuken van zün dorp en ïand-
ïMek heeft aangehouden en hfl zich
ga, Paus ook Jeze categorie van goede
In Parijs tijdens zqn nuntia-
was zün kennis va" JSjjLrr. hü
t.- tussen de wünstokken opgegroeid
v,. de keuze voor zün kelder by de ver-
ge, de Fransen even beroemd, als zqn
vatte geestigheid.
l\/ï aar geen eervolle P08^? °f0f1
'J. geen diplomatiek milieu
can, rok paleis hebben Angelo R°
groL Wezenlijk veranderd. Een van zyn
kon [de gaven was, dat hü zich zelf
Van Rijven. En het fundament daar
van Ifst diep verankerd in de grond
ha Sotto il Monte. Toen don Angelo
garn retar'S van de bisschop van Ber-
graa?' de vooruitstrevende aristocraat
Profe Radini Tedeschi, geweest te zün,
aalrn,
assor aan het seminarie en leger-
°ezenier in de eerste wereldoorlog,
sie heeft aans? ministerie van defen-
de 4 meegedeeld, dat de sterkte
oktoh!mTkaan®e, strijdkrachten op
eroffin: ï- 2.502.145 officieren, on-
i leren en manschappen bedroeg.
hlo°t 628SiR')haad ui® dag 881-115. de
het km-. e luchtmacht 815.720 en
de Wa££« mariniers 176.948 man onder
dr°62 M ,0p 31 oktober 1959 be-
sb"U<lkj«.Aterk'e,^a" de Amerikaanse
^"Krachten 2.491.893 man.
(Van onze Brusselse correspondent)
BRUSSEL, 23 nov. Jet bedrieg-
lqk bankroet van de Socoga-onderne-
ming, dat verleden week aanleiding
gaf tot het ontslag van minister van
landbouw, baron de Vleeschauwer de
Nederbrakel, is gistermiddag tydens een
kort debat in de Kamer van Volks
vertegenwoordigers door de socialisti
sche oppositie ter sprake gebracht. De
socialistische woordvoerder, Pierson,
wenste namelük van kamervoorzitter
baron Kronacker te vernemen waarom
deze het parlement niet van het Soco-
\/i OS8'ur °P de hoogte had gebracht,
volgens art. 90 van de grondwet heeft
alleen de Kamer het recht een minister
in beschuldiging te stellen. Welnu, zo
verklaarde Pierson, het parket heeft
reeds begm november het Socoga-dos-
sier aan de Kamervoorzitter overgelegd,
en op 7 november hebben de eerste
minister en minister De Vleeschauwer
daarvan kennis gekregen. Volgens de
heer Pierson had de kamervoorzitter
het parlement reeds daags nadien moe
ten inlichten. De kamervoorzitter is,
naar de mening van de oppositie in
gebreke gebleven want indien „Pour-
quoi Pas?" aan de zaak geen rucht
baarheid had verleend, zou de kamer
voorzitter op dit ogenblik wellicht nog
altijd hebben gezwegen. Van minister
van justitie Lilar wenste de heer Pier
son vervolgens te horen wanneer deze
voor de eerste maal door de procureur-
generaal van deze zaak op de hoogte
is gebracht.
Voorzitter Kronacker antwoordde dat
hij eerst op 7 november te twaalf uur
het dossier ontving. Het dossier, dat
twee koffers vulde, was vergezeld van
een brief van de procureur van het
n°I van beroep te Brussel. Die brief
telde niet minder dan 43 pagina's en
was confidentieel. De heer Kronacker
neeft het parlement daarvan niet op
de hoogte gebracht omdat op 7 novem
ber 's morgens in het staatsblad het ko-
ninklqk besluit was verschenen waarbü
de zitting 1960 van het parlement voor
gesloten werd verklaard. Wettelijk was
de heer Kronacker van dat ogenblik
af geen kamervoorzitter meer. Op 17
november ontving de heer Kronacker
een tweede brief van de procureur-ge
neraal, volgens welke baron De
Vleeschauwer de wens had uitgedrukt
door het gerecht te worden gehoord.
De procureur vroeg derhalve net dos
sier terug zodat er geen mogelijkheid
meer bestond het parlement in te lich
ten. Van zijn kant verklaarde minister
Lilar dat hü reeds op 27 oktober van
de Socoga-alfaire kennis had door een
brief van de proc.-gen. Wanneer het ge
recht echter een minister in staat van
beschuldiging wil stellen, moet het, vol
gens minister Lilar, zich rechtstreeks
tot het parlement wenden en niet tot
de minister. Voorzitter Kronacker ver
klaarde hierna het incident voor geslo
ten. Op de socialistische banken riep
BSP-voorzitter Collard „voorlopig ge
sloten".
In deze korte interpellatie die ter
nauwernood drie kwartier in beslag
nam, hebben de oppositie en de re
gering zich beide angstvallig op de
vlakte gehouden. Er is alleen uit ge
bleken dat de regering althans
sommige ministers sedert einde
oktober reeds kennis hadden van het
dossier. Maar zü hebben geen haast
aan de dag gelegd om erop te reage
ren. Dit laatste is vrq verwonderlük
omdat minister Lilar vrü duidelyk te
verstaan heeft gegeven dat de pro
cureur-generaal inderdaad de bedoe
ling had de minister van landbouw
direct bij de zaak te betrekken.
Over het verdere verloop van het
onderzoek is niets bekend. Voor zover
men gisteren wist is echter tot dusver-
Advertentie)
re aan de Kamer geen verzoek over
gelegd tot opheffing van Baron De
v'leeschauwors parlementaire onschend
baarheid. Een juridisch medewerker
van het Brusselse avondblad „Le
Soir" heeft intussen gisteren een proe
ve van juridische haarkloverü gele
verd welke het vermoeden doet rij zen dat
men de Socoga-zaak wellicht in de doof
pot zou kunnen stoppen. Volgens „Le
Soir" bestaat er inderdaad twüfel of
het Belgische gerecht terzake wel be
voegd is. Volgens het koloniale hand
vest van'1908 moeten de Belgen die een
misdrijf hebben gepleegd op Congolees
grondgebied, in België worden berecht
wanneer zü m België worden gearres
teerd. Alleen de Belgen die in de ko
lonie werden gearresteerd konden daar
terechtstaan. Maar sedert 30 juni heeft
het koloniale handvest opgehouden
rechtsgeldig te zün. Een van de gevol
gen daarvan is dat Belgen die in
Congo een misdrijf hebben gepleegd, in
Congo ook moeten worden geoor
deeld, zelfs indien zü in België wor
den gearresteerd. Een vraag is echter
wat het lot is van de Belgen die vóór
Congo's onafhankelijkheid op Congo
lees grondgebied een misdrijf pleegden
en die niet in Congo werden ge
arresteerd. Dit is met name de situa
tie van de Socoga-zaak. Op het ogen
blik waarop de Socoga bankroet ging,
waren Congo en België één staat.
Volgens „Le Soir" zou men de compe
tentie van het Belgisch gerecht der
halve in twqfel kunnen trekken. In elk
geval zou men het verzoek van de be
schuldigden om door een Congolese
rechtbank te worden gehoord, ernstig
in overweging moéten nemen. Maar
aangezien er op dit ogenblik geen en
kele Congolese rechtbank meer werkt,
zou dat praktisch hierop neerkomen
dat men het Socoga-dossier voor onbe
paalde tüd weer opbergt.
iiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiniiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiim
Een „helderziende"
mevrouw in Zut-
1 phen heeft het haar
medebewoners zo
j moeilijk gemaakt,
l dat zij niet meer
gewoon het huis in
en uit kunnen. De
binnendeur naar de
bovenetage is na
melijk dichtgespij
kerd. Het gezin, dat
deze etage bewoont,
moet nu van een
ladder gebruik ma
ken. En zij niet al
leen: ook de bak
ker, de slager, de
postbode en andere
mensen die ge
woonlijk „aan de
deur komen", moe
ten het laddertje be
stijgen, willen ze
de familie Rosselin
de Laarsstraat be
reiken. Blijkbaar
kan niemand er iets
aan doen.
De „helderziende",
eigenaresse van het
huis, meent dat ze
in haar recht staat.
Ze heeft het gezin
Rossel, dat ruim
dertig jaar boven
haar wöont, de huur
opgezegd, omdat ze
het gehele pand een
speciale bestemming
wil geven. En ze kende geen pardon, hoewel er nooit een cent huurschuld is
geweest. De gemeente greep in en vorderde toen twee bovenkamers voor het
zeven leden tellende gezin. De huurbazin kon daar niet onder uit, „maar bij de
kamers zegt ze behoren niet de trap en de gang" en daarom ging de
binnendeur, uit louter plagerij, voorgoed dicht: met spijkers! De familie Rossel
zat opgesloten. Van gemeentewege kwam men toen met. de ladder als oplossing.
Er kwam een hekje (zoals bij: werk in uitvoering) bij en voor 's avonds een
rode lantaarn. En voor de famlie Rossel is het nu klimmen geblazen. De „hel
derziende" wil van geen wijken weten
(Van onze Londense correspondent)
LONDEN, 23 nov. Als een Brits
edelman overlijdt, volgt evenals elders
zqn oudste zoon hem automatisch op
in zijn adellijke rang. Indien deze oud
ste zoon lid is van het Lagerhuis, moet
hq zijn parlementaire zetel prijsgeven
en kan hq, indien hij zulks verlangt,
plaats nemen in de senaat, het Hoger
huis.
Toen tjjdens de regering van Attlee
het bekende conservatieve Lagerhuis
lid Quintin Hogg zijn vader Lord Hails-
ham op moest volgen en derhalve het
Lagerhuis moest verlaten, zulks zeer
tegen zün zin, wendde hü zich tot Att
lee met een dringend verzoek maatre
gelen te willen treffen om een eind te
maken aan een toestand, waarin een
geestdriftig Lagerhuislid automatisch
van zün zetel werd beroofd alleen maar
omdat zqn pa een edelman was. Attlee
weigerde, en zou waarsehünlük even
eens geweigerd hebben, indien Quintin
Hogg hem een minder onheuse brief
had geschreven. Quintin Hogg heet nu
Lord Hailsham en is minister van We
tenschappen. Maar hü heeft zich nim
mer verzoend met het feit, dat hü het
Lagerhuis heeft moeten verlaten.
En nu hebben wü een eender geval.
Onder een conservatieve eerste minis
ter heeft de socialist Anthony Wedg-
wood-Benn, die een zeer actieve rol
speelde in het Lagerhuis en in zün
fractie, het Lagerhuis moeten verla-
ten omdat zijn vader, burggraaf Stans-
gate, is overleden. Anthony Wedg-
wood-Benn heeft hiertegen verzet aan
getekend.
Hij zal de volgende week een petitie
voorleggen aan het Lagerhuis, waarin
hü verzoekt, dat een parlementaire
commissie een onderzoek in zal stellen
naar zün wettelijke positie, in de hoop
dat een dergelijke commissie een uit
weg zou kunnen vinden, die de nieuwe
Lord Stansgate in staat stelt zijn zetel
in het Lagerhuis te behouden.
Eerder had Anthony Wedgwood-Benn,
hierin gesteund door zijn adellqke va
der, geprobeerd de bestaande wet, die
edellieden verbiedt zitting te hebben in
het Lagerhuis, te doen veranderen.
Er is zeer weinig kans, dat de krach
tige pogingen van de nieuwe Lord Stans
gate om zqn Lagerhuiszetel te herwin
nen zullen slagen, want een overwin
ning zou neerkomen op een ingrijpende
verandering in de bestaande wetgeving
en traditie. En Macmillan, die het zelfs
heeft durven bestaan zijn minister van
buitenlandse zaken, Lord Home, te zoe
ken in het Hogerhuis, is er de man niet
naar om de positie van het Hogerhuis
te verzwakken.
AdvertentieI
Bij landbouwer H. Hensen in Doms-
berg bij Musselkanaal is een kalveren-
vierling geboren. Moeder, de stamboek
koe „Lentekind", en kinderen maken
het goed. De kalveren zijn een maand
te vroeg geboren. De heer Hensenheeft
de vierling het beste plaatsje van zijn
stal gegeven.
Tegelijk met de studentenbioscoop
in Amsterdam jubileert deze
maand het in Den Haag ge
vestigde Kriterion, dat met zq'n tien
jaar vüf jaar jonger is dan zün
hoofdstedelüke naamgenoot. Over
beide theaters, opgericht om werk
studenten geregelde inkomsten te
verzekeren, gaat één directie. Be
drijfsleider in Den Haag is de heer
P. van Mourik die tijdens zqn
theologische studies in Leiden geen
ogenblik gedacht heeft ooit nog eens
in de filmwereld verzeild te zullen
raken. Het is nu zün hoofdbezigheid
geworden. Zün kantoor is gevestigd
in een aantrekkelük gemaakte zolder
kamer van Amicitia. Hü zit er op
een vreemde stoel met een ellen
lange, kaarsrechte leuning, die het
bewijs is van de goede relatie met
de bezoekers. Want deze stoel is een
cadeau van een vaste Kriterion-
ganger, die hem zelf had ontworpen.
Het was zo'n goede stoel dat hü na
vqfentwintig jaar nog zonder blikken
of blozen als een geschenk kon
worden aangeboden. Studentenbios
coop, wat hier niet wil zeggen dat
er ook studentenpubliek komt. Er
komen ook studenten en ander
intelectueel publiek, maar daar blijft
het niet toe beperkt, zegt de heer
Van Mourik.
Ongeveer twintig studenten vinden
in Kriterion hun vaste inkomsten.
Een aantal van hen doet zaaldienst,
wat soms betekent het tientallen
keren zien van dezelfde film („Pffft",
een half jaar, „The lord, the lady
and the butler" 24 weken). Want
verwacht wordt dat zü in de zaal
blijven zitten, bijvoorbeeld om vol
gens een bepaalde code belsignalen
te geven naar de cabine ter regeling
van de geluidssterkte. De jubileum
viering voor de buitenwereld zal een
galavoorstelling zqn van „La verte
Moisson", welke film deze week ook
in Amsterdam wordt vertoond ter
opluistering van het feest.
NEW YORK, 23 november (AFE,
Rtr.) Adolf Eichmann. de joden
moordenaar uit de laatste wereldoor
log die in Israël terecht zal staan,
heeft verklaard dat hq in diepste we
zen „een zeer gevoelig mens" is. Dit
valt te lezen in de jongste aflevering
van „Life", waarin een Duitse journa
list enkele vraaggesprekken met Eich
mann publiceert.
De journalist in kwestie. Wilhelm
Sassen geheten, zou sinds 1955 in Ar
gentinië geregeld gesprekken met Eich
mann hebben gevoerd en deze gesprek
ken op de band hebben opgenomen.
Eichmann deelt onder meer mee,
dat hij niets anders gedaan heeft dan
bevelen van hogerhand uitvoeren. „Ik
was slechts een klein radertje in het
mechanisme, dat verantwoordelijk was
voor de liquidering van de joden. Als
ik het bevel van Adolf Hitler gesabo
teerd had, zou ik niet alleen een
schurk, maar zelfs een verachtelqk su
jet zijn geweest", aldus de Duitser.
Eichmann geeft dan ronduit zün aan
deel in de vernietiging van de joden
toe. „Ik ben tenslotte de man ge
weest, die de joden naar de kampen
heeft overgebracht. Als ik ze niet had
laten vervoeren, zouden zü niet bq de
beul terecht zün gekomen. Ik had op
dracht de joden in de Europese lan
den bijeen te drijven en hen per trein
naar hun definitieve bestemming te
brengen. Maar het is even zinloos om
mij verantwoordelük te stellen voor de
definitieve oplossing van het joodse
vraagstuk als bqvoorbeeld de man, die
belast was met het toezicht op de
spoorweg.
