Nieuwe Haarlemsche Courant | 1960 | 3 december 1960 | pagina 15

Üt\4*

D

;r,t

I

BRIDGE-EXAMEN:

ZES OPGAVEN

ZWARTE PIET VERMIST

DE VLUCHT

i. mi is er boos? VAN PEPIMPIE!

De hele stad in rep en roer:

Speculaas
Taaipoppen

De kunst van het

ontwerpen van
postzegels

en

Gedegen werk van
Christiaan de Moor

SOEKARNO

ZOON VAN SJAH

SINTERKLAAS
FAMILIE

OP BEZOEK BI] DE
KREUKMEN1ET

"jsa® p,®

ZATERDAG S DECEMBER 1960

PAGINA 15

EVEN AANDACHT VOOR

JUNKER
+RUH

SNELDR0GERS
VEILIG!

Liturgische weekkalender

Directeur volkssanatorium

Hellendoorn overleden

door JOH. RAM

«««TEO STATES POSTAGE

C Aft

Dat de post
zegels van
het Vatlcaan
onder de ver
zamelaars 'n
ruime be
langstelling genieten is zo zoetjes aan
*'el bekend. Het beste bewijs hiervoor
*ijn de prijzen welke voor deze zegels nu
jaren achtereen op de postzegelveilin-
Ken worden gemaakt.

Maar ook de vraag naar de nieuwe uit
giften is van blijvende aard. Geen won
der overigens, want het Vaticaan is een
der weinige collecties welke een afge
rond geheel vormen.

Jammer is het daarom dat het aan
schaffen van nieuwe emissies de laatste
jaren op moeilijkheden schijnt te stui
ten. Met de Expo-zegels was dit het
geval, evenals met de uitgifte „Sede Va
cante", terwijl het verkrijgen van de
vluchtelingenhulp-serie in april van dit
jaar ook niet eenvoudig was.

Trouwens de service van de Vaticaan
se Posterijen laat over het geheel veel te
Mensen over. In tegenstelling met de
haeeste andere landen ziet men van
de zijde van het Vaticaan nimmer een
officiële publikatie van de te ver-
Wachten nieuwe uitgiften. Daardoor

'inmiimiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiimiiHiiiiiiMiiiiiiiiiiiiniiiiiii

e aesthetisch adviseur van de
P.T.T. heeft in een zeer uitvoe
rig en gedegen werk de kunst

11P -ai gcucgcu

v het ontwerpen van postzegels
ehandeld. De postzegel is zo in ons
*®Ven ingeburgerd, dat wjj ons nau
welijks meer realiseren wat voor een
onmisbaar element hij geworden is in
het verkeer tussen mens en mens
Over de gehele wereld. Voor de ge
wone brievenschrijver is de zegel door
gaans een element, dat nergens te
vinden is als hjj nog snel vóór de
laatste lichting een brief wil posten.
Een ding waarvoor men nogal eens
In de rij moet staan en dat gegaran
deerd niet uit de automaat te verkrij
gen is als het hard regent en de dub
beltjes nat worden.

Voor de philatelist is de postzegel
Osn element van waarde, een begerens
waardig bezit, dat met grote nauwkeu
righeid in een hoek wordt geplakt;, ruil
waar, koopwaar, handelswaar dikwijls.
De postzegel is echter ook nog ob-
pct van kunstzinnige uiting, waaraan
'h vele landen de bekwaamste ontwer-
P?fs en druktechnici hun beste krach-
f" geven. Aan dit aspect van de Ne-
(Phdandse postzegel is het boek gewijd
vS De Moor geeft dus eigenlijk een kri-
tyijhe beschouwing over de kunstzinnige
Japtde der series die in de loop der
het licht hebben gezien. Hij be-
t hfijft de vroegste zegels en de stoot
Dn de grote ontwikkeling: de grote
t»o, selprhavraag in de jaren 1920-'23
i!^encnhetn êsg'rgï[Klerk en J.N van
tekenaar en ontt,S2?s' de Srote letter
trekken. MerkwaIrdiPgerik ^Bats erH-Ü'

I tt;-MiteClóen -aiS Berla«g. De Bazel en
Wljdevela zich zo sterk tot dit pheno-

meen van kunstzinnige uiting aangetrok
ken voelden. Ook de monumentale schil
ders als Van Konijnenburg en Roland
Holst behoren tot de ontwerpers uit die
dagen. Gouwe was de algemeen aesthe-
"sch adviseur.

Het is bepaald boeiend te lezen welke
Problemen er vastzaten aan de ontwik
keling van de eerste series kinderpost-
-seis en zomerzegels. P.vke Koch ont
wikkelde zich in de dertiger jaren tot
bekwaam postzegel-ontwerper. Hij
'erkreeg grote bekendheid met de ze-
?els voor de Jamboree, het 300-jarig
gestaan der Utrechtse universiteit (de
driekantige zegel), de zegel van het re-
§eringsjubileum in 1938 en de kmder-
?6gel naar Frans Hals. De zegels uit de
bezettingstijd deden ongeacht de kwali-
geen goed aan zijn reputatie. De
JiPpr spreekt daar overigens zeer ob-
^tief over.

)uNa de oorlog een nieuwe ontwikke-
eSk waarbij ook de fotografie soms
op, grote rol speelde en grafici en
heh?erPers van naam en bekendheid
tynj Cn hun krachten op dit zo heel
Preach gebied van kunstzinnige ex-
heviï6 beproefd. In onze tijd van
pehifS en felle gevoels-explosie op het
h 'f der beeldende kunst raakt het
crlh Tan kunstzinnige waarde terug-
seoracht tot enkele vierkante centi-
mo=irs snel verloren. Wij zijn nu een
den 8een miniaturisten meer, zo is
men gauw geneigd te zeggen. Voor
i ^,^rtiebepaling van de postze
gel echter voor het geweldige werk,
dat door tal van kunstenaars verzet
18 (en dan moet men zeker de namen
van J. van Krimpen en S. L. Hartz
biet vergeten) levert het boek van
Dhristiaan de Moor het juiste eerher
stel.

blVft om Nieuw-

Guinea zeuren,
ets geven kan ook ik

Jeez' kijker ra zelfs niet

dient om hem wat

b hem n< op te beuren,

tern afgesteld, op n ver

verschiet.

vooral

komt het voor, dat zelfs de postzegel-
handel dikwijls geen bijzonderheden over
voorstellingen en afbeeldingen op de ze
gels bekend zijn. Men zal moeten toege
ven dat een dergelijke gang van zaken
op de duur niet bevorderlijk is voor de
animo onder de verzamelaars. Wij hopen
dat men bij de betreffende instantie lang
zamerhand zal gaan inzien dat een goe
de voorlichting en service aan filatelis
ten van groot belang is. Met een beperkt
gebruiksgebied als Vaticaanstad nu een
maal is, zijn zij immers voor het meren
deel de afnemers van de postzegels.

Israël. Ter gelegenheid van het 25-

ste Zionistencongres dat deze maand in
Jerusalem wordt gehouden, zal een 50
agorot worden uitgegeven met het em
bleem van het eerste congres dat in
1899 plaats vond erop, benevens het wa
pen van de stad Jerusalem.

Een eeuw geleden werd Henrietta
Szold geboren: haar
nauw verbonden
met de Youth Ali-
ya, de organisatie
die met succes

tienduizenden
joodse kinderen
uit de handen van
de nazi's wist te houden en veilig naar
Israël deed overbrengen. Met de emis
sie van een 0,25 agorot wordt thans
Henrietta Szold en haar werk geëerd.

Frankrijk. Onder de verscheidene ze
gels van de laatste weken bevond zich
een 0,30 N.F. met
het portret van An-
dré Honnorat (1868-
1950), een politicus
die echter vooral
bekendheid ver
wierf door de oprichting in 1920 van
een nationaal comité in de strijd tegen
de t.b.c., waarvan hij meer dan 25 jaar
de voorzitter was.

Ned. Nieuw Guinea. In de bestaande
serie met H.M. de Koningin is een nieu
we 40 ct (oranje) verschenen, welke
ook aan de filatelistenloketten in on.
land verkrijgbaar is.

Vaticaan. De reeks „werken van barm
hartigheid" is nu verschenen. Zeven van
de tien zegels bevatten afbeeldingen
naar reliëfs in Pistoia (een plaats bij
Florence) van Lucadella (1399-1482),
een beeldhouwer wiens werken tot de
uitstekendste der renaissance behoren.
Op de 70 1. ziet men de paus met sym
bolen van geloof en liefde. Twee ex-

:.nA

u» lil ft

pres-zegels (75 1. en 100 1.) met het pau
selijk wapen en allegorische figuren
van de deugden completeren deze serie.

Ver. Staten. De 4 ct Andrew Carnegie,
welke vorige week in een oplaag van
120 miljoen exemplaren verscheen, vindt
men hierboven afgedrukt.

(Advertentie)

ZONDAG 4 december: 2e zondag v. d.
Advent; eigen niis; credo; pref. v. H.
Drie-eenheid; paars
MAANDAG: Mis van zondag; 2e geb.
H. Sabbas; paars Br.: H. Barbara,
maagd-martelares; mis Loquebar; 2e
geb. v. ferie; credo; rood
DINSDAG: H. Nicolaas; bisschop:belij-
der; eigen mis; 2e geb. v. ferie;
wit

WOENSDAG: H. Ambrosius, bisschop
belijder-kerkleraren; eigen mis; 2e
geb. v. ferie; credo; wit
DONDERDAG: Onbevlekte Ontvangenis
v. O. L. Vr.; eigen mis; 2e geb. v. ferie;
pref. v. O. L. Vr.; wit
VRIJDAG: Mis van zondag; paars
ZATERDAG: Mis van zondag; 2e geb.

H. Melchiades; paars

ZONDAG 11 december: 3e zondag v. a.
Advent; eigen mis; credo; pref. v. H-
Drie-eenheid; paars of rose

HELLENDOORN, 2 dec. Vannacht
is op de leeftijd van 62 jaar alhier over-
eden dr H Vos. De overledene was
geneesheer-directeur van het volkssana-

tOT^um Hellendoorn. yoor dU ^anatonu

heeft dr. Vos zeer belangrijk werk ver
richt.

De Sjah heeft eindelijk een zoon,
zijn dynastie schijnt nu gered.
Geen box maar baby-pauwentroon
dient vol verwachting klaargezet.

V

„Quizzes" zijn tegenwoordig in de mo
de - op elk gebied, dus waarom ook niet
in bridge?

Hieronder een 6-tal vragen - neemt u
eens papier en potlood en noteer uw ant
woorden. Later kunt u zien, of u door
dit bridge-examentje gekomen bent.

spelen 4 harten - u bent zuid.
°?ri oW Partner> komt in slag 1 uit
met #3; rechts van u, open op tafel,
komt te liggen Jf, 10, 8, 2.

Zelfs hebt u in schoppen de Vrouw
Boer, 9, 7. In oost wordt de 2 gei
legd, welke speelt u thans bij?

2 De tegenpartij biedt 3 Sansatout en u
besluit uit te komen van A Vrouw, 8,
7 4 3. Welke moet u voorspelen?

TTw nartner opent 1 schoppen - vol-

n nast Wat biedt u met:
gende man paoun c avr?
4» A 4 (£>7 5 3 OB96543 V 6?

4. Noord, uw partner, opent met 2 SA -
oost past. Wat biedt u met.

V642 Q? 8 3 09754 *BÖ4.

5. West gever, NZ kwetsbaar. West
opent 4 schoppen - noord, uw paitn®
doubleert. Oost past. Wat biedt u m®t.
#B2 <?V73 O H 3 +H108754?

6. Noord opent 1 harten - niemand
kwetsbaar. Oost biedt 2 ruiten; met
welk(e) der volgende 3 spellen dou
bleert u dat bod?

a) 4 H4 O H 7 5 3 <>AH3 <?8754

b)4» AB 1065 C?65 <>10742 HB

c) A 8 6 4 <?H OV972 .f.B873
Uw antwoorden kunt ge straks op de

volgende wijze waarderen:

6 goed U bent een zeer sterke
speler

5 goed u (,ent een goede speler
4 goed Zeer redelijk
B°ed u doet het niet altijd juist
j 0°ed u maakt nog teveel fouten
l goed Uw partner kan niet erg

blij met u zijn
0 goed Dat kunt u zelf wel be-
oordelen!

Antwoorden.

1. u moet zo zuinig mogelijk bijspelen
- de zeven is voldoende.

2. Normaal is de vierde van boven, dus
de 4. Uw partner kan dan met de „re-
gel van elf' uitrekenen hoe de kleur-
verdeeld zit.

3. Onjuist is 2 ruiten - de algemene
kracht van het spel laat geen (aan
moedigend) twee-antwoord toe. Juist
is 1 Sansatout.

4. Daar 2 Sansatout géén .orcing is als
opening, moet ge met dit spel passen.
Het is té zwak om een manchebod re
delijke kansen te geven. Partner heeft
als regel niet meer dan 21-22 punten.

5. Uw partner zal niet doubleren op gro
te kracht in schoppen - wel op kracht
in het bijspel. Het beste is 5 klaveren
te bieden, die vrjj zeker gemaakt zul
len worden. Men moet niet altijd ka
daver-discipline betrachten na een
doublet - uw partner kan tenslotte niet
door de kaarten héén kijken en hij had
maar één bod tot zijn beschikking c.n
algemene kracht aan te geven. Half
goed: zes klaveren.

6. Spel a) heeft teveel hartens mee - en
de bieder van 2 ruiten zal wel gere
kend hebben op verlies van O Aas-
Heer. Dus is a) geen goed doublet. In
b) is de troef te zwak om te doubleren,
bovendien is een goed twee-schop-
penbod voorradig en dan is het beter

geen dubieus doublet te geven. Spel c)
is een prima doublet - kort in partners
kleur, aardige troeven tegen en ver
moedelijk zelf géén direkt manehebod
in zicht.

MIMIR

1. kist verdwenen. Het deksel klapte toe
n het grote huis, waar Sinterklaas en het duurde niet lang of Salamanka Ondertussen was Salamanka wakker
zijn intrek had genomen, was het gU Hy hoorde ntet3 meer Van alle geworden. Hij probeerde het deksel
verschrikkelijk druk. Kleme zwarte bedrijvigheid beneden, waar zijn grote open te duwen, maar dat was gesloten,
knechtjes renden af aan met strooi- en j^ieine vriendjes haen en weer draaf- Toen begon b\j te schreeuwen: help,
goed en pakjes. De grote knechten de- irn waar d.e ffoede heilise oude help, ik ben in de taaikist! Maar nie-
zwaardere werk. Ze droegen gjn^' kruisjes zat t« zetten op zijn lijst, rnand hoorde het. Want de radio stond
kisten en dozen aan, die je bijna niet heel hard aan. En de politieauto s snor-
tillen kon, zó zwaar waren ze. Je hoeft Hebben jullie aan de speculaasjes den door de U-aten. De krantenjongens
niet te vragen wat daar allemaal in zat. gedacht jongens? vroeg hij. En hoe schreeuwden: extra nummer, zwarte
Poppen, rolschaatsen, kleurkriJtjes, staat het met de chocoladen beestjes? piet vermist! Ze riepen dat zó hard,
bouwdozen, te veel om op te noemen. En de banketletters jongens, vergeet dat Salamanka het in de taaikist horen
In het midden van die drukte zat Sint die niet, want die horen er bij, al zijn kon. Ik ben hier! gilde hij. Maar dat
Nicolaas op een keukenstoel met een ze nog zo duur. Eiqdémk waren ze niets hielp geen zier bij al die herrie,
grote lijst in de hand. Op die lijst stond pieer vergeten. Toen begon het te regenen. Niet zo-
alles wat er nog gehaald en gedaan Alleen ae kist met taalmannen moest maar een paar druppeltjes, maar een
moest worden. Zijn de suikerbeestjes nog naar beneden komen. Ga dio maar heel harde plensbui. En een kleine
er? vroeg de Sint. En toen een van de halen, zei de Sint tegea twee grote krantenjongen vluchtte met zijn pak
knechtjes riep: jawel Sinterklaas, zet- knechten. Salamanka Bal er ondertus- extra nummers het pakhuis van Sin-
te de heilige man een kruisje op de gen wel mee klaar z|jn. Zo IcWam de terklaas binnen. Mmm... dacht hij, wat
lvjst. Heeft er iemand aan de peperno- kist, waar Salamanka In rat, in het ruikt het hier lekker. Speculaas, taai
ten gedacht? vroeg hij toen. En aan de grote pakhui# te staan. Tnssen kisten taai, pepernoten, chocolade letters, van
indianenpakken? En de poppewagens, met de sulkerb®e»tje# éh de marsepei- anes door mekaar.

zijn die van het schip gehaald? nen worstjes. Salamanka had het maar opgegeven,

O, o, wat had Sint Nicolaas toch Veel jjng een groot hangslot aan het om nog langer om hulp te roepen. Hij

te regelen met zijn oude hoofd. Het was fleksgi en het s'euteliip ging naar Sin- was bang en hij begon te huilen. Eerst

maar goed dat hij zoveel vlugge, han- terklaas die persoonlijk alle sleuteltjes een paar heel zachte huil-snikjes. En ten z.g.

enge knechtjes had. Nu was er één klei- bewaarde in een geheim zakje van zijn toen alsmaar harder en harder, totdat

ne, zwarte knecht, die misschien tv él onderk)eed Eindelijk was er weer rust hij eindelij', luidop ihi. ihi. ihi.riep.

handig, maar helemaal niet vlug was. in jlet grote huis van Sinterklaas. Alle De kleine krantenjongen schrok. Daar

vu re te Salamanka en hij was werke- knechten zaten een heetje op verhaal huilt iemand, dacht hij en hij riep:

j 1,1 >-ui' ^int Nicolaas moest hem te komen van de drukte En de Sint had waar zit je? Wie ben je? Kom eens te

de hele tijd in de gaten houden. Sala- de harde keukenstoel om laten ruilen voorschijn!

manka heb je de dozen van de zolder voor een gemakkelijke stoel, waar hij Dat kan ik niet, snikte Salamanka.

gehaald? Heb je de zakken klaar ge- (n leunen kon. Ziin er allemaal jon- Ik zit opgesloten in de taaikist. Maar

legd, Salamanka? En heb je mijn gou- gens? vroeg hij moe en tevreden. Van- wie ben je dan? riep de krantenjongen,

den staf een beetje opgewreven? nacht gaat het werken worden. Jaja, die al wat begon te begrijpen.

To i,i vi knikten de knech.- ies. want dat kenden Salamanka, riep het vermiste zwarte
i ïl» ilaS' zeu-?r Stateriaaas, ze Z0 a°ndere ja].,,n knechtje. Laat ze me toch gauw verlos-
Salamanka dan en hij zuchtte, sen. Ga naar Sint Nicolaas. Hij be
vond het allemaal maar een heel ge- Waar is Salamanka? vroeg de Sint wnart sleutelties •- i
sjouw. Juist wou hij stiekem wegkrui- opeens. 7,e k '.en 'lemaal rond, maar "^w s door de stromende regen ren- dukt, van df bakker bij Uitstek, dat hij
pen achter een grote speelgoedkist Salamanka was er met. Ga hem zoeken, d d krantenioneen het pakhuis uit en P.P, de^e tijd van het jaar in ongeloof-
toen de Sint hem weer riep: Salaman- zei de Sint. Waar kan hij ergens uithan- bonsde hii twee tellen later bij Sint Ni- VJ £,oeve®ltl(:derJ maakt, is wel specu-
ka, ga j« ee-s gauw naar het taai- gen? coTaas op" dT deun De Sint ""deed zelf Xrïti*ïrijJtïï. van dwe echT^der-

open, want alle knechten waren in de jYXe koeksXt bereM?

„vrijster" (bruid)
uit de 18e eeuw.

speculaa»

Tegen de tijd van St.-Nicolaas kneedt
en bakt de bakker de meest verschillende
soorten taaipoppen. Het St.-Nicolaas pro-

stad aan het zoeken.

tenjongen was wel een beetje beduusd, Vroeger werden deze vrijers en vri)-
toen hij zo maar tegenover Sint Nicolaas ?*ers et}, vele andere figuren gemaakt
kwam te staan. Maar krantenjongens Jf1 kunstig gesneden „prenten Dit koe-
laten zo iets niet merken. Sint, riep hij, kenprentsmjden was een werk dat veel
heilige Sint, Salamanka is terecht. Hij ondervinding vereiste,
zit in de taai-kist, die in het pakhuis kende men naast de vrijers en vrij
staat en U hebt het sleuteltje. Sint Ni- ,st,ers sierlijk uitgedoste paljassen en har-
colaas begon van de zenuwen te bibbe- Jekijnen, karossen, grappig bevolkte
ren en haalde uit zijn geheime zakje de boerenkarren met paarden, zeilende sche-
sleuteltjes te voorschijn. Samen met de Pe,n: molens, allerlei dieren, alsmede ver
krantenjongen ging hij naar het pak- schillende groepen en voorstellingen
huis en even later klikte het slot van de Vanzelfsprekend ontbrak St. Nicolaas ze,f
taai-kist en kroop Salamanka eruit. Hij niet. Hij troonde in vol ornaat op een
was heel beschaemd en verdrietig. Alle Paard of wel staande met drie ten leven
taaimannen die onder in de kist lagen opgewekte kindertjes in de kuip aan zijn
waren bedorven door z|jn tranen. Maar zijde.

dat was nog het ergste niet. Toen na een Deze prachtige werkstukken waren nog

half uurtje het bericht over de radio met klaar als ze uit de oven kwamen,

kwam, dat de vermiste zwarte Piet te- Gebak werd namelijk reeds in zeer oud®

recht was, zat Salamanka al in de tijden verguld. De speculaas werd dan

trein naar huis. Zo'n lui knechtje kon met verschillende gouden en zilveren

Sint Nicolaas niet meer gebruiken. En pluimen en snippers beplakt. De lekker-

hiermee is dan de geschiedenis van nij was in die oude dagen vervaardigd

Salamanka afgelopen. Gelukkig maar van honing, meel en geurige, vaak sterka

dat Sinterklaas nooit meer zo'n luie kruiden.

knecht in dienst gekregen heeft. Daar- Een andere lekkernij, die omstreeks

om krijgen jullie op Sinterklaasmorgen St.-Nicolaas gaarne genuttigd wordt, is

zo keurig op tijd je cadeautjes en lek- dé peperkoek, waarover al in kronieken

taai-kamertje. Daar staat een grote Meteen draafden ze allemaal weer kers. En als het nodig mocht zijn, maar van 1370 geschreven wordt. En wie de

kist en die moet je vol met taai-man- door het huis. Ze keken in de kelder, dat zal wel niet, óók nog op tijd... een gasten koeken kon aanbieden met hun

nen doen, zodat de grote knechten die in de aanrechtkastjes en in de slaap- roe! oiimnrDei wapen er in, behoorden tot de eersten

strakjes mee kunnen nemen. kamertjes vooral, want Salamanka LEA SMULDERS van het land.

x hield van slapen. Ze keken op de zolder, Terwijl dus de oude betekenis van de

Ja Sinterklaas, zeker Sinterklaas, zei tussen de houtwol zelfs bU het paard ihimiiiiiiiiiiiiiiiiiihiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiihiiiiiiiiiiiiiiiiiiimi koekvorm in de loop van de eeuwen

Salamanka met een braaf gezicht. in de sta] En ze gingen treurig naar s\ 7 CI 1_J* verloren is gegaan, is het eten van de

Maar ondertussen dacht hp: krygt een gint i\jjcoiaaK terug, want Salamanka Jll(tStC kSlTllCTKtCICISIICCll6 lekkernijen omstreeks St.-Nicolaas ge-

arme, zwarte Plet dan nooit eens fustwas nergens vinden. De politie, riep handhaafd gebleven. Ook het oude hand-

naar het taai-taai-kamertje, sinterklaas. De politie moet komen. En Een der oudste Sinterklaasliedjes in werk van de koekenbakkers is verloren

was enIbteon0aanznnewerk O wat het m°et omgeroepen worden door de ons land, dat thans ook nog niet geheel gegaan door de steeds groter wordende

eé^ferrote^ kis? was ^ITw^tig'reuze In °nb™k is is bet volgende: ontwik'

Sinter Claesje bisschop
Set uw hoge muts op
Trek uw beste tabbert an,
Rijd er meé tiaer Amsterdam,
Van Amsterdam naer Spanje,
Appeltjes van Oranje.

ontwikkeling van het fabriekswerk. Ter

een grote kist was dat! Twintig reuze ^et 00k komen hoor jongens! Zwarte

taaimannen konden er naast elkaar op pi t v mi t,
de bodem liggen. Wat zou hij een hoop

te werken hebben, voor die kist hele- Dat gaf me even een opwinding. Even

maal vol was! Salamanka pufte ervan, later snorden de politic-auto's al door

Ik heb toch al zo'n slaap, bromde hij. de stad en kwam er over de radio een

En toen kreeg h|j een idee. Ik ga een extra bericht over de zwarte Piet, die

dutje doen in de kist, zei hij opgelucht, zoek was. We moeten hem vinden, zei

De Sint ziet het toch niet en op de on- de Sint. Ik durf zonder Salamanka niet

derste laag taaimannen lig ik heerlijk bij zijn moeder te komen. Zoek alsje- uiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiioiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii

zacht. In een wipje was Salamanka in de blieft zo goed je maar kunt. t-

wijl men vroeger de speculaasjes voor
zichtig met de hand vormde en kneed
de en in de houten vormen perste, gaat
het werk tegenwoordig vrijwel machi
naal. (Er zijn nog enkele bakkers, die
ouderwetse koekvormen gebruiken).
Maar de lekkernijen smaken ons er
niet minder om

iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiniimmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiii

De eerste minuten dorst Pim niets te ongeduld te wachten. En nu we even clames alweer voorbij en Los Angeles

zoggen. Roerloos zat hu naast miss Pad- verdwaald waren, moet hij nog langer uit. Paddy was nu weer heel opgewekt,

dy in de auto, die snel over de verlich- in ongerustheid zitten." Hier wist ze de weg weer.

te wegen van Californië suisde. De gro- „Zou oom Paul erg boos zijn?" wilde „We zijn nu haast thuis!" zei ze even

te piloot van de pocket-raket was ineens Pim weten. later. Nu was het de beurt van Pim,

een heel klein kereltje geworden. Hij „Dat kan ik je heus niet zeggen, boy. om zich weer niet op zün gemak te voe-

begreep maar al te goed wat een last en Ik ken je oom Paul niet. Is het een len. Oom Paul zou wel niet heel erg in

een onrust hij de mensen bezorgd had. aardige man?" zijn schik zijn. Daar zou wel wat voor

Pim schaamde zich. Op verre afstan- „Reuze aardig!' riep Pim dadelijk het mannetje van Luilekkerland op zit-

den zag hij massa's lichten voorbijschiet uit. ten. Ik wou, dat ik maar vast in mijn

ten. Dan weer was er de duisternis van „Nou ja, dan zal het nog wel meeval- bed lag!" dacht Pim. Maar zover was

bossen aan weerszijden van de weg. En len!" dacht Paddy. het nog niet.

ze reden maar. Miss Paddy zei niets. „Let op! We naderen Los Angeles. Ze reden langs de verlichte fabrieken

Pim keek eens van opzij naar haar ge- We rijden wat langzamer, dan kun je van de vliegtuigbouwer Prestway en be-

zicht. Zou ze boos zijn? Miss Paddy deze stad bij avond goed bekijken!" reikten het huis, waar Pim en zijn oom

merkte niets van zijn spiedende en vra- Pim was 'eer ineens klaar wakker, te §ast waren.

gende blikken. Ze keek star en gespan- toen ze door de hoofdstraten van Los „Kom maar met mü mee!" stelde

nen voor zich uit. Eindelijk waagde Angeles reden. Wat een hoge huizen Paddy gerust. „Oom Paul zit nog wel

Pim een vraag: hier ook. En wat druk nog overal, ook °P Je te^wachten. Ik zal je wel bij hem

„Bent u boos, miss Paddy". al was het laat. En dan die lichtreela- brengen".

Ze schudde alleen maar even het mes. Uit en aan, uit en aan. Nader- .r™ kleme jongen liet de grote

hoofd. bijkomende en wegvluchtende letters en Ea°0,LZ1CL™e^efen. door gangen -en

Pim begreep er niets van. Niet boos woorden. Pim kon er niets van lezen. Kamers, tot ze Plots in een _zeer ruim

en toch zei ze mets. Maar het was leuk om naar dat licht-

Waarom zegt u niets tegen me?" spel te kijken,

vroeg hij. „Kük daar eens!" wees Paddy en

„Niet praten boy! klonk het kort. remde tegelijkertijd haar vaart. Pim

„Ik moet op de weg letten!" keek. Hu zag een grote lichtreclame.

Dat was tenminste een verklaring. Letters... woorden... woorden die hij le-

Pim zweeg nu ook maar. Er lag nu zen kon.

een lange donkere weg voor hen. Het „Prestway!! Petri!Puister!"

licht van de koplampen scheen ver „Onze namen!" riep Pim uit. En met- >,i«tpr
vooruit! Maar dan plots als er tegen- een: „Onze vliegtuigen! De Paulina. En Als iif eëm??M ain het vluchten bent,

Ineens begreep Pim het,. Miss Paddy Pim bleef steken. „Je ziet hè, we zit- ?r mej- de Paulina va

i-:-m t->ibaar Peuterenburg...

He! Wat hoorde Pim nu? Was dat

en deftig vertrek stonden. En daar...
ineens was oom Paul. Pim keek! Ja,
ooms gezicht stond ernstig.

„Ga nog maar even daar in die stoel
zitten, mannetje!" begon oom met een
vreemde, koude stem. Pim dook zwij
gend weg in een diepe fauteuil. Daar
was die stem alweer.

„Je hebt ons aardig in de zorgen la-

bad al haar aandacht nodig om de wa- ten hier niet stil. Daar heeft 'mijn va

gen goed en veilig over de wegen te lei- der voor gezorgd. Grote reclame voor de -'V- Hii ,„oapri„ iPtc

den. Over deze donkere en vreemde we- nieuwe vliegtuigen, die hij gaat maken. oom die sprak.

gen Ook je oom heeft er mee te maken, zegjp®n- -

Plots schrok Pim op uit zijn gepeins, boy. Die wordt ook beroemd." ..Maar dathad utoch^zelf

Miss Paddv had een diepe zucht ee- ,,En ruk? wou Pim weten. „1Nlet praten maimeije. Duisteren,

slaakt. En meteen zei ze lachend: „Dat denk ik wel!" lachte Paddy win ,'na

Gelukkig dat hebben we gehad ie Mijn vader heeft tenminste geweldig naaf Engeland. V\ ij jou maar zoeken,

kunt nu weer praten, boy!" vee! belangstelling voor de uitvinding Ln of dat niet genoeg was waagde je

Pim begreep er nog niet veel van. van je oom. Die pocket-raket is nou net ook nog de tocht over de Oceaan.

„Was u echt boos op me?" vroeg hij zo'n lekker vliegtuigje, dat hij bouwen „Maar u wou!

nog eens. wil voor de mensen, die er mee op va- .Zwygen, Pimmetje! gebood oom

„Wel nee, boy!" lachte de ander. „Je kantie willen gaan!" )Y.fer- „Goed, we hadden je dus einde-

hebt me alleen maar een hele boel „Zouden ze dat echt kopen?" luk, na dat telkens wegvluchten. Ja,

angst bezorgd. Wat hebben we een tijd „Dat zul je eens zien. Mpn vader zegt: dat dachten we. Want weer gaat meneer

naar je lopen zoeken. Het ergst was over een paar jaar hebben alle rijke ervan door. Eerst naar Santa Clausdorp

nog, dat het onderhand donker gewor- mensen een eigen klein vliegtuigje. Dat en... alsof dat al niet mooi genoeg is,

den was. Zie je, ik r!|jd niet graag in het kunnen ze stallen op het dak van hun verstopt hjj zich in Luilekkerland...

donker over wegen, die ik niet ken. Ik huis. Misschien wel in een van hun gro- ,,Maar ik had echt... Pim wou ver-

kom hier nooit! Enik was de weg te kamers!" tellen, dat hij zijn voet verstuikt had.

kwpt geraakt. Maar nu zijn we weer Pim begon hardop te lachen. ,,Ik ziet Maar ook daar kreeg h;j geen kans

op de hoofdweg. Alleenhet al, een vliegtuig in je huis. En hoe voor. Oom ging onbarmhartig voort:

Paddy zweeg even. Ze is toch zeker moet ie er dan uit?" „Nee, we hebben er echt genoeg van.

nog een beetje boos! dacht Pim weer. „Door grote openslaande deuren!" Daar moet maar eens een eind komen

„We komen veel later thuis dan af- verzekerde miss Paddy. Ze moest er aan dat vluchten van jou. En daarom

gesproken was!" vertelde Paddy nu. Ik zelf ook een beetje om lachen. Ik moet gaat er iets anders gebeuren.

heb een hele omweg gemaakt. We ko- het ook nog zien, hoor. Maar als mijn „Moet ik terug naar tante Paulina,

men zo dadelijk eerst in Los Angeles. Vader zo iets zegt, nou dan is er wel kon Pim voluit vragen.

Daar moeten we doorheen om op de wat van waar. Vooral, nu hij het toestel aat ,nle„ antwoordde oom.

weg naar huis te komen". van je oom gezien heeft. Dat is juist „We zullen je alle vluchten^ verder on-

„Weet oom Paul er al van?" vroeg wat ik hebben moet. heeft vader tegen mogeluk maken. Morgen...

Pim me gezegd" Ja> wat er morgen gebeuren gaat....

„Natuurlijk boy! Die heeft allang Pim raakte ervan onder de indruk. dat horen jullie de volgende week pas!

Santa Claus opgebeld. Die zit ook al vol Ze waren onderhand de grote lichtre- (Wordt vervolgd).

Sinterklaas loopt met zijn knechtje
op een donker buitenwegje,
en zij houden eind lijk stil
bij de villa „Duiventil".

„Ja" zegt Piet, „hier moet het wezen
'k Heb het nummer goed gelezen."
Hoor, de kinderen Kreukmeniet
zingen juist een prachtig lied:

„Zie de maan schijnt door de bomen
Ja, de goede Sint gaat komen-
Plechtig schrijdt hij door de gang
Dan verstomt het schoon gezang.

En de kleine Kreukmenietjes
Vallen angstig op hun knietjes.
Welkom, welkom Sint en Piet"

'buigt en knikt Pa Kreukmeniet.

..U zult wel wat koffie lusten.

Wilt U hier soms even rusten?

Kijk, uw stoel staat al gereed,
maar pas op voor 't Smyrna kleed.'

Ma is danig in haar nopjes
en ze rinkelt met de kopjes
Verder is het ijs'lijk stil
in de villa „Duiventil".

ledereen zit in gedachten
Op een plechtig woord te wachtei
Dan vraagt Vader heel beleefd,
of de Sint ook klachten heeft.

„Ach", zegt Sint, ,,'k zou 't niet wetev
'k Ben mijn klachtenboek vergeten,
't. Is niet anders.nou, af fijn,

,t Zal hier wel in orde zijn."

„O", roept Zwarte Piet, „o, heden!
Ik ben danig ontevreden.

Als u weet wat ik bedoel:
,,'t Is hier maar een saaie boel!

'k Hoor geen lachen en geen zingen.
Kom, vooruit, we moeten springen.
Hup, de voeten van de grond!

Dans maar vrolijk in het rond.

Wacht, ik zal het voorbeeld geven:
Ach, Mevrouwtje, wilt u even?"
„Goed" zegt Moeder Kreukmeniet,
en ze walst met Zwarte Piet.

Vader pakt zijn dochter Lijsje.
Zwarte Piet zingt luid een wijsje:
„Ha-caramba-ene-twee,

Wat is dat een goed idee!"

ledereen wordt uitgelaten.

Hoor ze lachen. Hoor ze praten!
Alle kind'ren dansen mee.
Ha-caramba-ene-twee!

Sinterklaas zit te genieten
van die dolle Kreukmenieten.

Maar dan zegt hij eind'lijk: „Stop!
Heus, wij moeten verder op."

Piet pakt haastig de kadootjes.
en strooit vlug wat pepernootjes.
Maar dan moeten ze ook gaan.
Moeder glimlacht, aangedaan.

En de kleine Kreukmenietjes
zingen om het hardst hun liedjes.
En ze roepen door elkaar:

„Het was leuk! Tot 't volgend jaar!

VERA WITTS