Nieuwe Haarlemsche Courant | 1960 | 3 december 1960 | pagina 6

Risicospreiding en deskundig "beheer: aandelen Vereenigd Bezit van 1894

MAATSCHAPPELIJK WERK,

nog te weinig begrepen

w

Politieke leiders
bij De Gaulle

Referendum is een zaak van
president en kiezerscorps

I Olifantenjacht bij Munchinson Falls

Met rondvaartbootje tussen
nijlpaarden en krokodillen

EEN MONSTER VOOR DE
DEER EN THEE OP BED

Will II

SM

commentaar

i

Agent verduistert
gelden

NÈLLMIJ

ABASI

ZATERDAG 3 DECEMBER 1960

PAGINA 6

UNILEVER

Eis: Acht maanden
gevangenisstraf

Doden in het verkeer

Gesprekken over Algerije

Pijldiensten naar MIDDEN-OOSTEN (8 per week) per

UW PREFERENTIE - ONZE REFERENTIE

HÉL

i

KENNEDY

PARAA, november Het was
een angstwekkende sensatie.
Meer dan drie kwartier lang
hadden wij op de top van de heu
vel met afgezette motor zitten
wachten op het groepje olifanten,
dat een meter of zestig van ons
af in het hoge gras stond te gra
zen. Nu eens vorderden ze enkele
meters, maar dan weer hielden
ze plotseling stil, staken aandach
tig de kop omhoog en klapperden
met hun oren. Waren wij ont
dekt? Ik hield mijn adem in en
richtte al mijn aandacht op de
reusachtige kolos, die voorop
ging. Traag en behoedzaam
kwam hij dichterbij. Stap voor
stap naderde hij het pad, totdat
hij ineens als een indrukwekken
de kolos recht voor ons stond.

DE GAULLE

Verzekeringen voor

de zakenman

Baliemvallei

Gouverneur gaf geen
bevel tot staking
van het onderzoek
Minister antwoordt op
vragen van Weiter

kalmeert
zonder slaap te verwekken

Advertentie

(Van een medewerker)

De begrotingstijd is voor de man
met een beetje politieke belang
stelling telkenjare zoiets als een
hoogseizoen. Het hele regeringsbeleid
passeert dan de revue en de kamerle
den lijken soms op scherpschutters in
een kermisschiettent-met-lopende-figu-
ren. En dat er nog wel eens wordt
raak geschoten is dezer dagen gebleken
toen minister Marijnen na het parle
mentaire spervuur een aantal prijzen
moest uitreiken.

Het viel ons op dat tot zeer laat in
de avond de beide tribunes van de Ka
mer druk bezet waren en dat ook in
de vergaderzaal zowel als in de rest
van het Kamergebouw vele kamerle
den aanwezig waren. „Landbouw" be
hoort dan ook zonder twijfel tot de de
partementen die sterk in de aandacht
leven van niet alleen een bepaald deel
van het Nederlandse publiek, maar ook
van velen die overigens moeten beken
nen slechts moeilijk inzicht te kunnen
verkrijgen in de ingewikkelde zaken
van prijsgarantiebeleid, eigenaarslas-
ten en zandbedrijven met een mager
bestaan.

In ieder geval is alles wat zich daar-

omheen afspeelt tastbaar. Men begrijpt
dat het gaat om het materieel bestaan
van de mens, ingepast in het geheel
van ons nationale economische huishou
den.

Hoe anders ligt dat met het Departe
ment van Maatschappelijk Werk, waar
van de Tweede Kamer volgende week
de begroting gaat behandelen. Op de
gereserveerde tribune zullen dan ook
mensen zitten. Functionarissen van op-
bouworganen, gezinszorgwerk, bejaar
denzorg; a-socialiteitsbestrijding enz.
Zij zijn natuurlijk benieuwd of nu ein
delijk hun wens betreffende de subsi
die-politiek of enige aandacht voor een
bepaald onderdeel van hun werk door
Kamerleden aan de orde zal worden
gesteld. Ze zullen in de pauzes con
tact opnemen met de sprekers en nog
wensen kenbaar maken. Dat is alle
maal een heel gewoon beeld uit het par
lementaire leven, maar op de publie
ke tribune zal waarschijnlijk het beeld
zijn van een alledaagse zomerzitting:
naast de paar vaste klanten komen zo
nu en dan een paar mensen even kij
ken, ze wijzen elkaar waar de minis
ter zit en waar de kamerpresident en
zijn dan na enkele minuten weer ver
dwenen. Want wat die meneer of die
mevrouw op het spreekgestoelte alle
maal staat te vertellen is toch niet te
snappen.

e hebben ons al dikwijls afge
vraagd waar dit nu toch eigen
lijk aan ligt. De gedesinteres
seerdheid van het publiek in het maat
schappelijk werk komt niet alleen tot
uiting in de afwezigheid van belang
stellenden op de publieke tribune. Zij
blijkt ook uit een gebrek aan aandacht
dat hoge bestuurscolleges van sociale-
en politieke organisaties voor dit werk
hebben. Op het laatste K.V.P.-congres,
waar toch nog al iets is gezegd en ge
discussieerd over de voorwaarden voor
een gelukkiger leven van de mens in
de Nederlandse samenleving, werd
maatschappelijk werk ternauwernood
genoemd.

Als men met politici die geen deel
uitmaken van de vaste Kamercommis
sie van maatschappelijk werk praat,
dan ontmoet men nog al eens een schou
derophalen. Zo in de trant van: och,
maak van dat geval toch hoogstens
een staatssecretariaat bij Sociale Za
ken. Onder zulke omstandigheden lijkt
het bepaald geen lichte opgave, hoofd
van het betrokken departement te zijn.
Goddank, is minister Klompé niet be
paald het type om zich gauw te laten
ontmoedigen of aan de kant te gaan
voor de afwezigheid van belangstelling,
waarop het werk van haar departement
recht heeft.

Trouwens, een toegeven aan deze ge
desinteresseerdheid zou een zeer kwa
lijke dienst zijn aan het Nederlandse
volk. Sinds in 1952 dit departement is
gestart, werd bewust gestreefd naar
een coördinatie van het vele maatschap
pelijke werk dat ook voordien reeds
regeringsaandacht had. Maar vrijwel
elk departement kende ergens in een
verborgen hoekje of onder een naam
die het werk zelf verborg, zijn afdeling
maatschappelijke aandacht, zoals het
een afdeling wetgeving of internationa
le zaken heeft. Het initiatief van oud
minister Beel richtte er zich op dit
werk bijeen te zetten, teneinde te be
reiken dat heel Nederland naast de zorg
voor het materieel welzijn en in min
stens dezelfde mate aandacht zou heb
ben voor de geestelijke volksgezond
heid, zodat inderdaad sprake zou zijn
van de groei van een volk in materieel
en immaterieel opzicht. Een groei im
mers die zich zou beperken tot mate
riële welvaart is misgroeling naar het
materialisme. Wij geloven beslist niet
In geestelijke vooruitgang, Welke auto

matisch het gevolg zou zijn van mate
riële groei.

Nu kan men het departement wel
blijven verwijten, dat het nog
steeds geen definitie heeft gevon
den over wat nu als maatschappelijk
werk moet worden verstaan, maar we
vragen ons toch werkelijk af of dat
nu nog nodig is. Wij voor ons hebben
voorlopig voldoende aan de inventaris
lijst van wat er zoal onder dit depar
tement valt, welke lijst enkele jaren
geleden door minister Klompé is ge
publiceerd. Wij zullen geen poging doen
deze hier, ook niet beknopt, weer te
geven. Wanneer we nog eens stellen dat
de mens het centrale punt van aan
dacht is en dan vooral de mens in een
moderne noodsituatie, dan is het toch
duidelijk genoeg, dat dit werk ook recht
heeft op de aandacht van het grote
publiek. Nu moet men onder noodsi
tuatie slechts in bijkomende gevallen
geldnood verstaan. Watersnoodslacht
offers, vluchtelingen uit Hongarije, ver
drevenen uit Indonesië, bejaarden die
zichzelf niet meer kunnen redden, ge
zinnen waar de moeder tijdelijk is uit
geschakeld, mensen die door de inge
wikkeldheid van het moderne leven
zich niet snel genoeg konden aanpas
sen en zovele andere groepen, zullen
ook wel eens in geldnood verkeren,
maar ze zijn beslist niet alleen met

feld uit hun een noodsituatie te red
en. Ze zullen op hun moeilijke pad
een medemens willen ontmoeten, die
hun leert zich aan te passen aan een
nieuwe situatie, die hen helpt te accli
matiseren. En onze ingewikkelde tijd,
onze tijd van groter vergemeenschap-
pelijking. vraagt steeds meer dat wij
begrip zullen hebben voor onze mede
mens.

Onder de krachtige leiding van mi
nister dr. Klompé heeft het werk een
goede vlucht genomen. Zelfs zo, dat
men uit meerdere landen van Europa
komt kijken hoe deze gebundelde aan
dacht voor de mens in Nederland wordt
bevorderd door het speciale Departe
ment van Maatschappelijk Werk.

Door het verlangen zoveel mogelijk
mensen voor het werk te interesseren
laat minister Klompé zich inmiddels
nog wel eens verleiden al te veel ad
viezen te vragen. Zo is er jarenlang
gewerkt aan de opbouw van een sub-
sidie-beleid, dat tenslotte zou moeten
uitlopen in een subsidiewet. We hebben
ons laten vertellen, dat zij rond dit
project zo ongeveer 70 adviezen heeft
binnen gekregen, die n.b. bijna alle
maal een andere inhoud hebben. We
kunnen ons voorstellen dat dan het be
palen van een vaste lijn geen eenvou
dige opgave is. We hebben dan de nei
ging te zeggen: minister, hak de knoop
door en leg een project voor aan de
Tweede Kamer.

Nog tal van andere punten van kri
tiek zouden hier zijn te noemen. We
denken met name aan het woonwagen-

De bazen van de Unilever
zijn soms toch wel wat al te „clever"
Hun emulgator spatte op
en werd tot boter op hun kop.

beleid. Hier liggen de verantwoordelijk
heden primair gemeentelijk. Maar de
toestanden in de kampen van Amers
foort, Tilburg en vele andere gemeen
ten schreeuwën om verbetering en de
minister staat tamelijk machteloos.
Zal zij dan niet met wetswijzigings-
voorstellen moeten komen?

Samenvattend menen we te moeten
zeggen, dat op het gebied van de coör
dinatie door dit ministerie al veel is
bereikt, maar dat op het gebied van
de wetgeving beslist van een achter
stand moet worden gesproken. Meer
politieke en maatschappelijke belang
stelling kan dit zegenrijk werk alleen
maar ten goede komen.

UTRECHT, 3 dec. Acht maanden
gevangenisstraf, waarvan vier voor
waardelijk met een proeftijd van drie
jaar onder toezicht van de reclasse
ring, luidde de eis van de officier van
justitie tegen een 29-jarige voormalige
politieagent, die zich voor de rechtbank
alhier moest verantwoorden wegens
verduistering van een bedrag van 1600.

De verdachte, die naast zijn functie
als politieman ook andere zaken deed,
was dik in de schulden geraakt door een
handeltje in auto's, dat hem een tekort
van 6.000,- had opgeleverd. Toen hij
begin van dit jaar als curator in het
faillissement van een Utrechts zaken
man werd aangesteld, gebruikte hij de
hem in beheer gegeven gelden groot
1600,-, tot delging van een deel van
zijn schulden. In scherpe bewoordingen
verweet de officier van justitie de ver
dachte zijn gebrek aan inzicht en ver
antwoordelijkheid. „Deze man had nooit
bij de politie in dienst mogen komen;
hij heeft haar reputatie danig door het
slijk gesleurd", aldus de officier.

Uitspraak 16 december.

APELDOORN, 3 dec. Op de rijks
weg naar Deventer is gisteren het zes
jarig jongetje P. N. Manuputty uit het
Ambonezenwoonoord aangereden door
een personenauto. Het jongetje was op
slag dood.

WIERINGERWERF, 3 dec. Gister
avond is de 56-jarige landarbeider P.
de Graaf door een verkeersongeluk om
het leven gekomen. Hij kwam, rijdend
op een bromfiets, in botsing met een
auto en is kort daarop aan de ge
volgen overleden.

(Van onze Parjjse correspondent)
PARIJS, 3 december President De
Gaulle heeft in afzonderlijke audiëntie
leidende figuren ontvangen van de vijf
grote partjjformaties, die in de Natio
nale Vergadering met een reglemen
tair erkende fractie zijn vertegenwoor
digd. Hetgeen op voorhand de com
munisten uitsloot. De ontvangen poli
tieke leiders waren de heren Duchet
voor de Onafhankelijken en Boeren. Ri
chard voor de Unie voor de Nieuwe
Republiek, Colin voor de Republikein
se Volksbeweging, Guy Mollet voor de
S.F.I.O .en Gaillard voor de Radicalen
en aanverwanten. In de loop -an deze
afzonderlijke audiënties heeft de presi
dent voornamelijk een aantal precise
ringen gegeven van zijn Algerije-plan-
nen en voorts geluisterd naar hetgeen
de diverse bezoekers in dit opzicht te
berde hadden te brengen. Een en an
der mede in verband met het zeer
waarschijnlijk voor g januari a.s. uit
te schrijven referendum.

Hetgeen genoemde politieke leiders
inzake hun respectievelijke gesprek
ken met de president hebben onthuld,
levert enige overeenstemming op. De
vraag, die het kiezerscorps ter be
antwoording voorgelegd zal krijgen,
zal in wezen luiden als volgt:
„Keurt gij goed. dat de Algerijnse
bevolking vrijelijk door zelfbeschik
king over haar bestemming zal kun
nen beslissen, en dat, in afwachting

daarvan, de openbare macht in Al
gerije georganiseerd wordt overeen
komstig het door de regering op
gesteld wetsontwerp?"

Deze voorlopige organisatie zou o.m.
de volgende instellingen omvatten:
een uit Europeanen en Muzelmannen
gevormde „regeringsraad" voor de aan
Algerije eigen aangelegenheden; een
„raad voor gemeenschappelijke za
ken", te weten de defensie, het onder
wijs, de economie en de munt; tenslot
te een beraadslagende vergadering,
die eventueel wetgevende vergadering
zou kunnen worden. Voorts zou de voor
lopige organisatie voorzien in maatre
gelen ter afdoende bescherming van de
minderheden.

Genoemde politieke leiders hebben
generaal De Gaulle er vaster dan ooit
van overtuigd gevonden, dat „integra
tie" als definitieve oplossing van het
Algerijnse probleem onmogelijk is en
„onafhankelijkheid" ondenkbaar. De
enige mogelijke oplossing was associa
tie, en waarom dus niet een proef daar
mee genomen, die de Algerijnen zou
kunnen bewegen haar als de definitie
ve oplossing te aanvaarden? Niettemin
is in de gesprekken de kwestie ter spra
ke gekomen van een eventuele verde
ling van het Algerijns grondgebied.
Een dergelijke oplossing zou door ge
neraal De Gaulle a priori overwogen
noch verworpen worden. De Sahara
door de voorlopige Algerijnse rege-

Advertentie

0

Inlichtingen en boekingen bij uw passagebureau of ALITALIA, leidseplpia 7, Amsterdam-C. Tel. [phone].

ALITALIA PIJLDIENSTEN verbinden 5 conti
nenten en3! landen. De gevleugelde Alifalia-
pijl is het symbool voor de beste service:
op de grond, in de lucht, overal ter wereld.

imiiniiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiin

'I II llllltlll lilt lllltll III llllllllllllll till III tllll lllllllltl IIIIII III II MUI III

II Met zoemende camera in de wildernis

IHIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIMItlllllllMIIIIIIIIIIIMIIIMIIII UIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIItlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllMIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIJIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIlMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII

John Kennedy heeft zich wel

héél erg ingespannen
en kwam met beide hakken

bijna in de sloot.
Nu is zijn zaak toch eindelijk

in kruik en kannen,
een pot stemgember helpt zijn

keel, die is wat rood.

„Nog niets doen," fluisterde father
Steegmans, „we krijgen hem wel
beter."

Met de camera klaar om te schie
ten, wachtten wij af. Vijf volle mi
nuten gingen voorbij en nog altijd
stond de kolos doodstil voor ons. Noch
hij, noch zijn gezellen schenen ook
maar één ogenblik van plan verder
te lopen. Zou hij ons zo uren en uren
ophouden om ons tenslotte, zoals wel
meer gebeurt, te nopen onverrichter-
zake terug te keren? Men weet het
nooit. Olifanten hebben voorrang staat
er hier op de bordjes en men mag
dus niet proberen met zijn claxon
leven in de brouwerij te brengen.

Eindelijk echter bewoog hij zich. Hii
rukte met zijn slurf een struikje uit do
grond en met die pruik in zijn bek stap
te hij langzaam vooruit, het pad over.

Op dat moment begon het avon
tuur. Onhoorbaar maakte father Steeg,
mans de handrem los en centimeter
voor centimeter gleed de wagen dich
terbij. Ik was tot het uiterste gespan
nen. Rechts van ons was de grote,
inerte groep grazende olifanten, en
links, op nog geen vijftien meter, het
reuzendier met de zwaaiende struik in
zijn slurf. Iemand moet toen een on
doordachte beweging gemaakt hebben,
want plotseling draaide de kolos zich
om. Hi,j liet de struik vallen, klapperde
met zijn oren en stootte een angstig
trompetgeluid uit. Was hij bang? Voel
de hp zich door de brede wagen ge
vaarlijk van de rest van de kudde af
gesneden? Ik weet het niet. Ik deelde
fhet hem een opperste spanning. Ik zag
zijn huid trillen, hoorde het schorre
vreeswekkende geluid en bemerkte hoe
hij zich plotseling gereed maakte om
zich hoe dan ook bij de rest van de
kudde te voegen. Zijn slurf ging recht
omhoog. Zijn oren stonden wijd uit en
luid trompetterend stormde hij op ons
af.

„Rijden!" gilde ik.

„Neen, schieten! Zo iets moois zie ie
nooit weer."

Vertwijfeld keek ik omhoog. Het beest
was nu vlak bij. Een compacte massa

De boot gleed tussen de nijlpaarden in de Victorianijl.

laaiend en loeiend geweld. Ik kneep de
ogen dicht. Ik rook en hoorde zijn
adem en juist, toen ik meende, dat hij
zich met verschrikkelijke kracht boven
op me zou storten, startte de wagen en
schoven wij weg.

„Zo", zei father Steegmans, „dat is
jagen. Dat kan de krant in."

Deze sensatie beleefde ik in Mur-
chinson National Park. Wie ln
Oeganda een paar degen eruit
wil, gaat daarheen op „satan want
er is geen tweede plaats ter wereld,
waar men zulke grote groepen olifan
ten en nijlpaarden kan aantreffen.

Zo'n bezoek is één ononderbroken
avontuur. Het begint al wanneer men.
komend vanuit Masindi. het immense
park van meer dan 1500 vierkante mij!
nadert. Er is natuurlijk geen hek. Hel
is Nederland niet. Dus lopen in de om
geving alle mannen en vrouwen voort
durend met een speer in de hand. Dan
na een eindeloze eenzame tocht, konr
men bij de ingang. Men moet 10.
betalen, een verklaring tekenen, dat men
op eigen risico reist en vervolgens een
hele serie geboden aanhoren, waarvan
de belangrijkste is, dat men onder geen
voorwaarde de wagen mag veriaten.
Daarna gaat de slagboom omhoog. Men
wenst u succes en de wagen schiet
vooruit. Even maar, want het avontuur
begint onmiddellijk. Het is kleine regen
tijd nu en de smalle, bochtige wegen
van het park verkeren in een onbe
schrijflijke staat. Modder, uitwerpselen,
klei en water vermengden zich tot een
ondoordringbare brij en als plotseling
de weg steil omhoog schiet, kan de mo
tor het niet langer verwerken. De wie
len draaien door en of men wi] of niet,
men moet eruit. Vreemde gewaarwor
ding, het eerste ogenblik. Men weet,

dat er op tien meter afstand in het hoge
gras een leeuw kan zitten en niet ieder,
een wordt ais held geboren. Terwijl
ik mee ruk en trek om de wagen los
te krijgen, breekt het zweet me dan
ook aan alle kanten uit. Het duurt en
duurt en het sch'jnt wel een eeuwig
heid voor we onherkenbaar besmeurd
weer in de auto stappen.

De volgende mijlen zijn adembene
mend. De wagen slingert en
slipt honderden meters aan één
stuk, hij kruipt over gladde, halfverga
ne bruggetjes en dan toch nog onver
wacht, breekt het grote ogenblik aan.

„Een olifant!"

Glanzend staat het zwarte gevaarte,
ylak bij in het gras. Zijn slagtanden
dikkeren in de zon en even is men

bevangen door de aanblik van deze
reusachtige geweldenaar. Dit is geen
artis. Dit is werkelijkheid. Echte /er-
kelijkheid, want als het zwoegende ge
luid van de motor tot hem doordringt,
kijkt hij even op, draait zich om en
trekt sloom de wildernis in. Verder
weer. Er komt een tweede olifant en
een derde, doch wij hebben er nauwe
lijks aandacht voor. Wij zijn laat en wij
moeten voor half zeven de pont halen,
die ons over de Victorianijl naar het
toeristenhotel „Paraa-lodge" zal bren
gen. Wie na half zeven komt, wordt on
der geen beding overgevaren. Hij kan
de hele nacht in zijn auto wachten, want
een vaart in het donker door een poel
vol nijlpaarden is te gevaarlijk.

Wij halen het, en een half uur later
is het beeld totaal veranderd.

Paraa-lodge is een toeristenhotel van
een voor deze omgeving onbegrijpelijke
luxe. De bar heeft alles wat de tong
begeert, het diner voldoet aan alle
eisen, die de maag kan stellen en dat
voor de belachelijke prijs van ƒ22,50
per dag, alle maaltijden inbegrepen.

Toch zijn de sensaties nog niet hele
maal voorbij. Men slaapt n.l. alleen
in een klein huisje en sommigen zelfs
in een tent, waarover ter bescher
ming een stevig afdak gebouwd is.
Om elf uur gaat de machine, die de
elektrische stroom opwekt, uit. Het
is volslagen donker en vanonder de
klamboe luistert men gespannen naar
de geluiden van de nacht. Lizards,
vleermuizen, grote en kleine insekten
kruipen op en neer langs de wanden.
Soms valt er een plotseling met een
doffe tik op de vloer en buiten, op
honderd meter afstand, rumoeren de
nijlpaarden. Men hoort een hyena
lachen en dan plotseling klinkt er vlak
onder je raam een dreunende stap.
Ik staar verschrikt in het duister en
houd mijn zaklantaarn als een wapen
in de hand geklemd. Hoe lang? Ik
weet het niet. Op een gegeven ogen
blik breekt de spanning. De geluiden
van de wildernis worden vager en
vager en men slaapt.

Tot half zeven precies, want dan of
freert Paraa-lodge zijn volgende sensa
tie. Er wordt geklopt en daar staat
geflankeerd door een enorme h®"?P oli-
fantenuitwerpselen de boy. Thee op
bed in het hartje van de wildernis.
Men laat het zich welgevallen en Kruipt
behaaglijk in een warm bad. Ook aat
is iets bijzonders. Een echt, eigen warm
bad, want voor ieder huisje staat een
apart stenen oventje. Speciaal voor jou
wordt daarin ononderbroken een vuur
tje gestookt, dat de tank prima op tem
peratuur houdt. Alles weer inclusief,
want wie op safari gaat, kan een bad
niet ontberen.

Na een oer-Engels ontbijt volgt dan
de volgende attractie. De rond
vaartboot gaat de Victorianijl op.
Ze is wel niet zo groot en niet zo

iiliililiiiil,

Een groepje olifanten stond in het hoge gras te grazen.

luxueus als die in de Amsterdamse
grachten, maar daar staat tegenover
dat niemand je ansichten of dure drank
jes probeert aan te smeren. En wat
voor een rondvaart! Binnen tien minu
ten zet de bestuurder de motor af en
onhoorbaar glijdt de boot tussen een
groep van tientallen nijlpaarden. Men
griezelt en toch duwt men de camera
bijna in de gapend geopende bekken.
Weer even later glijdt de boot op de
kust toe. In de schaduw verborgen lig
gen er groepen slaperige krokodillen,
die plotseling pijlsnel het water inschie
ten en dan onhoorbaar en onzicht
baar blijven loeren op prooi. Weer el
ders spelen apen. Een kudde buffels
schurkt zich in de zon en een nieuws
gierige rhinoceros neemt ons vanaf een
afstandje gespannen op. Men komt ogen
te kort. Er zijn vogels en vissen. De
lucht is eindeloos blauw en het land
schap varieert van diep en ondoordring
baar oerwoud tot de bijna onwereldlijke
pracht van een maanachtig kraterveld.

Het is onbeschrijflijk. Het is teder en
majestueus. Lieflijk en angstaanjagend
en tenslotte komt er nog een climax:
Murchinson Falls. Een plotselinge ver
nauwing van de Njjl, waardoor het wa
ter zich in donderende stortzeeën naar
beneden stort. Alles kookt en kolkt, im
mense gesteenten schijnen als me,;
mes te zijn doorgesneden en ^overal, rot
in de verst verborgen Poe
het onophoudelijke geweld van het neer
stortende water.

Het is grandioos. Er is niemand in
de boot, die iets zegt en als na een
kwartiertje de motor weer aanslaat,
wendt men zich bijna verlost af. Het
is stil nu. De zon staat op zyn hoogste
punt en soezerig diomend ondergaat
men de J,jrugreis naar Paraa-

lodge. Nijlpaarden en krokodillen
schijnen van geen belang meer. Er is
alleen nog een groot, maar vaag ge
voel, dat men heeft mogen tasten in

baarW!ehlimmet e<m groot en on°P,os-

iaéht^neldouE,VOlgt dan de olifanten-
moï ?.en 's nachts aanvaardt

gesterkt door enige glazen whis-
rumoeren van de wildernis
Hemak van de routinier. Men
opnieuw ingespannen, maar nu
andere instelling. Hoe meer
geluiden, hoe beter het verhaal.

Tussen haakjes: zo'n bezoek aan
Murchinson National Park is als
wintervakantie niet ondenkbaar.
Uet is, wat de reis betreft, natuur
lijk nogal kostbaar, doch het gaat pri
ma. Schiphol-Londen is niets meer en
Londen-Entebbe gaat tegenwoordig ook
razend snel. In Entebbe wordt u opge
wacht door een kleinere machine van de
East African Airways, die u binnen een
uurtje neerzet op een airstrip, dertien
mijl buiten het park. Daar kunt u een
Landrover huren en „off you go."

Als u ooit gaat, rjj dan terug over
Gulu. Op weg daarheen kunt u filoso
feren over de vreemde psychologie van
de vrouwenmode. Wie hier jong, progres
sief en lichtelijk welvarend is, loopt heel
keurig en heel zedig gekleed. De vrou
wen, die wat ouder en minder rijk zijn,
lopen met ontbloot bovenlichaam. Het
lijkt net de omgekeerde wereld en
wat mij betreft: het is maar gelukkig,
dat de jeugd de toekomst heeft.

ALBERT WELLING

P.S. Niemand mag ooit vragen naar
het resultaat van m'n olifantenopnamen.
Mijn moed is tamelijk beperkt. Mijn
metgezel was father Steegmans uit
Roermond (Mill Hill). Vorig jaar voor
zijn tweede tour van acht jaar naar
Afrika vertrokken. Hij rijdt even snel
als onverschrokken. Hij leeft nog.

De Gaulle verhangt een „force

de frappe
Algiers dreigt hem een ezelstrap

te gevet-
Een harnas zal de goede man
te stade komen bij zijn hach'lijk

strevet-

(Advertentie)

een eeiiw levensverzekering

ring voor Algerije opgeëist vor5?i
naar de zienswijze van generaal D*
Gaulle een eenheid op zichzelf, maar
dit probleem is meer van economisch*
dan van politieke aard en de regelin»
ervan is voor later.

Naar ,,Le Monde" heeft opgestoken*
heeft generaal De Gaulle slechts „elliP"
tisch" geantwoord op de wens, dat tef
gelegenheid van het referendum vei*
wezen zou worden naar eventuele on'
derhandelingen met de opstandelingen*
zulks teneinde op de linkerzijde va"
het kiezerkorps een golf van onthoU
dingen te vermijden. Volgens „Pari»
Presse" heeft de generaal Guy Moll®;
en Gaillard geantwoord, dat een beH
vatten van de onderhandeling met Jlg
F.L.N. zou afhangen van de uitsl^,
van het referendum. Een overweldig®
de ja-uitslag zou hem daartoe een
tige positieversterking verschaffen*

Een algemene conclusie '"jelysée
die uit de besprekingen op getrok-
met de politieke leiders w°ai]e het re
ken is, dat generaal Dej'^ aange.
ferendum over Algerü® zjch recht.
tegenheid beschouwt»
streeks afspeelt tus»en *ie Iezer 0
en hemzelf, waar de partyen us
genlyk niet tussen horen te komen.

fAdvertentie

(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG, 3 dec. De gouv®f
netir van Nederlands Nieuw-GuiP®'
heeft geen bevel gegeven om het ond®*"
zoek naar het optreden van een
stuursambtenaar bij de pacificatie v*'
de Baliemvallei te staken of geen V®^
volging in te stellen. Dit deelt de

nister van Binnenlandse Zaken, mr.

15'

H. Toxopeus, aan de Tweede Kaïn®
mede in antwoord op vragen van
heer Welter (K.V.P.).

Gesteld wordt dat in dit geval
de gouverneur als het Hof van Justit'j
van hun bevoegdheid gebruik gema3L
hebben om de procureur-generaal
verplichten tot „het dienen van bericb^
considentiratiën en advies en tot het d°ej<
van verslag". De procureur-generaal L
als hoofd van het openbaar ministers
ondergeschikt aan de regering in
geval dus de gouverneur. Deze kan h®L
gelasten een vervolging al dan niet in L
stellen, het laatste in verband met
binnenlandse of buitenlandse politiek.Pfj
ze bevoegdheid van de gouverneur L
gebaseerd op het reglement op de R®®!;
terlijke Organisatie en het beleid
justitie, aldus minister Toxopeus.

West-Duitsland De politie van h®
plaatsje Hanau heeft met rode wang®[
(woede of schaamte?) toegegeven,
inbrekers zich toegang hebben v®fl,
schaft tot het politiebureau en er v®
door zijn gegaan met een buit van dr>
duizend D.M. (U.P.I.).

Advertentie