Algerijnse guerilla staat
onderhandelen in de weg
B
Censuur in Spanje
wekt veel verzet
Intellectuelen geven hun\D
stilzwijgen op
Loemoemba gijzelaar voor
gevangen tegenstanders
LONBENSE brief
I)
D
I
1
i Tumultje in Franse Assemblee
Prentier Debré herhaalt het
onwrikbare standpunt
Medium
Weer staatsgreep
in Vientiane?
u proeft tabak en geen papier!
PETITIE AAN MINISTER
STANDPUNT VAN MOBOETOE
Abdul Rahman is
ook ongerust
draion «f
IE9S9H
^1
jjjggi
iOSRAM
£,to,iTo^SrSs^r
lampen
SsrsPJSf Macmiiian ïlllft Bezoeken aan de paus Ingrijpende veran- I
I dering Katholieke omzichtigheid „Fisher
I "oor
gkïïett"nS twSS!
Goudzending op Orly
verdwenen
DONDERDAG 8 DECEMBER 1960
PAGINA
Parijs, 8 dec. (Afp, upi)
Franse regering is vastbeslo
ten haar plannen met betrekking
tot Algerije uit te voeren, on-
Elegant
en verfijnd
danks het voortdurende verzet
van zowel moslims als anti-Gaul
listische „colons". Dit heeft pre
mier Debré verzekerd in een ver
klaring tijdens de gisteren gehou
den bijeenkomst van de Nationale
Vergadering. Hij herhaalde daar
bij de Gaulles eerdere verklarin
gen, dat de vrede in Algerije eerst
moet worden hersteld (waarbij de
moslims het initiatief moeten ne
men) en dat Frankrijk dan bereid
is met alle groeperingen ook
de opstandelingen te onder
handelen.
8
Alleen Roxy combineert edele
tabakken met het dunste papier
Door dit ragfijne Elfin papier komt
de zuivere smaak van nobele ta
bak volledig tot z'n recht.
In 'n wip elk Roxy
pakje open!
Betonnen sta-in-de-weg
verdwijnt
Schrijden in Den Haag
ie- Croesbeek ..radeloos"
n
Gouden" dokter
Advertentie
tóch heerlijk
warm.
Het (w)onder-
goed dat Jansen
Tilanus
breide uit
'Draion'. Vraag
er naar!
En voel u als
herboren!
Bovenstebest
ondergoed
Laatst zag ik op een re
ceptie een heer staan van
wie ik niet zeker wist of
ik hem kende of niet. Hij
knikte mij echter vrien
delijk toe. En in dit geval
van twijfel onthield ik mij
dus niet. Ik stapte op hem
af drukte hem de hand
en zeb
„met U ook
■.Hoe gaat het met U?"
v ..Goed" antwoordde hij,
«00p ik."
Na deze summiere uiteenzetting "Wan
delde ik weer verder. Toen, in een re-*
flex, wist ik het ineens: ik kende die
man alleen van de televisie. Ik moet U
zeggen dat die ontdekking mij lichtelijk
schokte. Ik kreeg het zelfs wat benauwd.
Want: hij, die man, had ook mij her
kend.
Men spreekt kennelijk toch niet hele
maal ten onrechte over medium. Grie
zelig, hoor.
(Advertentie)
8 dec. (Rtr.) Volgens
kolonel Kho-'r1 ieKer van Laos heeft
mandant Abhajr, de oom-
vanmor^l militaire district Vien-
Vu .vr"pK de militaire
""ane, de hoofdstad
tiane,
controle over Vientj
T nnc OVerrpnl*"v. uc nuuiusuiu
Va" r/"rAn"; <lie ^.rn,'"n- tijdens een
9,staats£ .ol8:ens een bewe-
doei had steun
te verlenen aan de neutraji!,IT steun
Wngvan prins Soevan^^eHe^ege-
Debré beloofde dat de Franse rege
ring haast zal maken met de instelling
van een representatieve voorlopige re
gering voor Algerije en van een par
lement. Wanneer de moslims hun gue
rilla beëindigd hebben en na een ,,af-
koelings-periode" voor de verhitte po
litieke gemoederen zal er in Algerije
een zelfbeschikkingsreferendum worden
gehouden. Die volksstemming mogen
waarnemers van waar ook ter wereld
bijwonen. Debré zei echter ook, dat nie
mand in Algerije, hetzij Europeaan, mos
lim of jood, ooit van zijn Frans staats
burgerschap zou kunnen worden be
roofd door de uitslag van dat referen
dum. Eventueel zouden dan de bewo
ners van Algerije worden „hergegroe-
peerd". Debré zag die maatregel even
wel liever niet.
Later op de avond ontstonderind®
Nationale Vergadering een kleinei rei,
die een gevolg was van de opmerking
HlmveeïreSerVdetievillPers:e:toSffi
Voorstander van „Frans Algerije", die
v^klaarde „Frankrijk is niet aftands,
maar zün leiders kunnen oud, ver
foeid en neerslachtig zijn". De voor
zitter De Villers partijgenoot Jean
Charmant, vond die uitlating beledi
gend, maar de spreker wilde haar niet
terugnemen. Daarop ontstak een aan
tal Gaullistische afgevaardigden in toom
en drong dreigend op in de richting
van De Villers. Andere afgevaardig
den wilden laatstgenoemde bescher
men. Zaalwachters wisten dreigend
handgemeen te voorkomen en de zit
ting werd geschorst.
De Nationale Vergadering had tevo
ren na een kort debat de parlemen
taire onschendbaarheid van Lagaillar-
de, de hoofdbeklaagde van het Bam-
caden-proces, opgeheven met 424 stem
men vóór, 21 tegen en 55 blanco.
Advertentie
3»
NIEUW
„KLAAR-OPEN"
DISTRIBUTORS POR HOOANO: AUWWA IMPORT COMPANY
(Van een medewerker in Spanje)
MADRID Tweehonderdzevenen
twintig vooraanstaande
vertegenwoor
digers van het "intellectuele en culture-
V ■- met uiteenlopende
Ie leven in Spanje,
wereldbeschouwelijke en politieke in
zichten, hebben in een gezamenlijk
schrfjven aan de minister van voorlich-
LEOPOLDSTAD, 8 dec. (AFP, Rtr,
UPI). Terwjjl de Veiligheidsraad
gisteren redetwistte over de toestand
in Congo verklaarde Justin Bomboko,
de voorzitter van de Raad van Commis
sarissen van de militaire machtheb
ber, kolonel Moboetoe, dat pas een
Rode Kruis-arts tot de gearresteerde
ex-premier Loemoemba zal worden
toegelaten, wanneer het Rode Kruis
ook toegelaten wordt In Stanleystad,
waar Loemoemba tegenstanders heeft
laten arresteren. Volgens Bomboko zou
Loemoemba overigens in het kam»
van Thysstad goed worden beh™-
deld. De gevangene zou dan wel een
dokter nodig hebben, viel uit de woor
den van Bomboko op te maken, maar
de gevangenen in Stanleystad ook. Bo
vendien zal Loemoemba pas berecht
worden, wanneer «e gevangenen in
Stanleystad zijc vrijgelaten.
De persconferentie werd gegeven in
de ambtswoning van de Congolese eer-
ste minister, waar Loemoemba tot zpn
vlucht verblijf hield. De gestegen
macht van Moboetoe werd daarmee
verzinnebeeld, evenals door het decreet,
ondertekend door president Kasavoe-
boe (wiens non-actief stilzwijgend is ge
annuleerd), van de noodtoestand in de
Oost-provincie, waar Moboetoe van zins
is alles op alles te zetten om Stanley
stad ten val te brengen.
Bomboko viel voorts het beleid van
de V.N. in Congo fel aan. Volgens hem
gaf het bljjk van dubbelhartigheid, ter
wijl er bovendien verschillende fouten
werden gemaakt, die een gevolg zijn
van de vooringenomenheid van V.N.-
functionarissen, die daarmee de Loe-
moemba-tragedie in de hand hebben ge
werkt.
De recente ontwikkelingen in Congo
hebben inmiddels de Verenigde Arabi
sche Republiek van Nasser aanleiding
gegeven haar troepen uit het V.N.-
contingent in Congo terug te trekken
(zoals in een deel van onze edities van
fisteren bericht), terwijl ook president
ito van Joegoslavië zijn innige be
zorgdheid heeft geuit over de gang van
zaken en zijn diplomatieke missie uit
Congo heeft teruggetrokken. Ook zijn
de Joegoslavische V.N.-ambtenaren te
ruggetrokken. Tito vraagt voorts de
invrijheidstelling van Loemoemba. Pre
mier Abdul Rahman van Malakka heeft
eveneens van zijn verontrusting blijk
gegeven in een brief aan secretaris
generaal Hammarskjöld. De Maleise
premier gaat echter niet zo ver om
°ok de bevrijding van Loemoemba te
vergen.
rhef van de Britse Imperiale 1 r -
aan de paus
"van een nieuw ziekentw's m ^ufü
Louth en laten zich gezamenlijk
fotograferen tijdens een vriend P
£el«ïc en beminnelijk tweegesprek, ue
^artsbisschop van Canterbury,
fisher, brengt een bezoek aan de paus.
het voorjaar zullen waarschijnlijk
?6 koningin van Brittannië en de H®r-
,?g van Edinburgh tijdens een staat
sbezoek aan Italië ontvangen worden
§S°r de paus. Na de terugkeer van dr.
.jsher in Londen verschenen de An-
p caanse aartsbisschop van York, Dr.
TatTisey, en de katholieke aartsbis-
zaU?P vai» Liverpool, Dr. Heenan, ge-
jUibenlijk voor de Britse televisie om
t» e.en irenische sfeer van gedachten
Wisselen over de doctrinaire menings
Vpr uver ut; uuuuiucuxe inemiiga-
kpruCilil'en tussen de Engelse staats-
ten en de kek van Rome. Wij wach-
ailo "i?' onKeduld op degenen die dit
de "J elkaar op kunnen tellen en ons
e slotsom kunnen meedelen.
agen wij ons aan enige voorlo
pige en voorzichtige conclusies.
Het is duidelijk dat de persoon
lij*'',?? van Paus Joannes een diepe
JPubliJ*, "ee£t «emaakt op de Engelse
kopAf1*® opinie en dat men vertrouwen
lozp rt ln zijn oprechtheid en grenzen-
chriat®?u,de wil ten aanzien van alle
j kerkgenootschappen niet
ferèï, nd, tQt dl' kerk van Rome. Enige
Seleden was het ondenkbaar dat
Zoaiuoraanstaand niet-katholieke Brit,
kon h>-rd Montgomery, een bezoek
'eUe aan Ae PRus zonder een
2Üde xn van Engelse protestantse
een - het '^gehoorde is geschied
de srn* aartsl?^sch°P van Canterbury
bren^J1100 he®11 gehad een bezoek
vfnnuaan, de p,aus- is er welis-
anuit zekere hoeken geprotes-
"""""""inminiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiuiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMUiiiiiiiiiiiiniiiiiiiMiuiiimiiiMiiiiiiiiiiii^
teerd en heeft
m„i nog dri„
se£ dat men behoort te begi££dj£t
Een andere voorzichtige conclusie
is, dat J^n van katholiek" ÏÏfie
in Groot-Bnttanme meer ornz&h.
tigheid toont dan van zekere Aneii-
kaanse zijde. Dit bleek onder meer tij
dens het televisie-debat van de aarts
bisschop van York en de aartsbisschop
van Liverpool. Waarschijnlijk is_ deze
omzichtigheid van katholieke zgde ge.
grond in een intenser besef onder ka
tholieke theologen over de onmetelpke
moeilijkheden welke moeten worden
overwonnen, willen de vrome en nu
intense begeerten naar hereniging ver
wezenlijkt kunnen worden. Maar dat
er grote winst geboekt is, is zeker.
Sprekend over de „grootse ontmoe
ting" van de paus en de aartsbisschop
van Canterbury in het Vaticaan zei de
aartsbisschop van York dat de beteke
nis van deze ontmoeting neerkwam op
het volgende: „Spreek in de toekomst
nooit meer over godsdienstige me
ningsverschillen tenzij in een geest van
liefde en caritas." Wij delen de indruk
van een medewerker van „The Guar
dian" op maandag dat tijdens de ge-
dachtenwisseling van de beide aarts
bisschoppen voor de televisiecamera's
de geestdrift van de Anglikaanse pre
laat groter leek dan die van zijn ka
tholieke collega. Maar er is iets ver
anderd, en er wordt veel gehoopt en
gebeden.
In een hoofdartikel, met de merk
waardige titel „Fisher voor Een
heid", verklaarde „The Daily Te
legraph" op maandag van deze week:
„Wat ook in de nabije of verre toe
komst het resultaat moge zijn van het
bezoek van de aartsbisschop van Can
terbury aan Rome, het zal hem een
blijvende plaats verschaffen in de
kerkgeschiedenis. Hij heeft alle rede
nen om tevreden te zijn en kan zich
veroorloven geen aandacht te schen
ken aan het zure gemopper van enke
le tegenstanders. Vanaf het begin is
duidelijk gemaakt dat geen compro
mis over principes denkbaar was aan
beide kanten. Een, duidelijke winst is
beden reeds zeker; in de toekomst zal
„f, sprake zjjn van openlijke voeling en
uitwisseling van gedachten tussen de
tewL kerkgenootschappen en dat be-
kaansl ite' dat de gehele Angli-
trekken s<Udee1nschap er profijt van zal
eenheiS' be,weeinK naar christelijke
van riezo karakteristieke activiteit
deerde het1nüWVD.e aartsbisschop waar-
nnrichte^ i atief van de paus voor het
vnnr chricSri een nieuw secretariaat
w mffilt- H eenheid, en nam zelf
het initiatief voor een bezoek van
vriendschap en hoffelijkheid. Hij is
voor dit initiatief ruim beloond."
DAAN VAN DER VAT.
®n onderwijs de eis gesteld, dat er
jlnd moet komen aan de wantoe
standen op het gebied van de censuur.
.D willen, dat een duidelijke rechtsba
sis wordt geschapen voor de beperken
de maatregelen aangenomen dat die
noodzakelijk zijn waaraan uitgaven,
lezingen, filmvertoningen en andere
vormen van publiciteit worden onder
worpen. De indieners van het bezwaar
schrift voelen zich „door hun aan wan-
e grote bunker aan de ver
keersweg Utrecht-Den Bosch
bij de brug over de Maas te
Hedel, welke zo lang een sta-in-de-
weg is geweest voor het wegver
keer, wordt op het ogenblik afge
broken. Men schat dat het karwei,
waarbij ook springstoffen worden ge
bruikt, zes weken in beslag zal ne
men. De bunker, welke in 1937 voor
het Nederlandse leger werd gebouwd,
ter bewaking van de Maasbrug, werd
in 1940 door de Duitsers zwaar ver
sterkt. Nadat de geallieerden er in
1945 gebruik van hadden gemaakt
werd er later een telefooncentrale
van de Nederlandse strijdkrachten in
gevestigd. De foto toont het slopen
van de betonnen kolos, waarin 25 ton
doet jaar in jaar uit „still go
ing strong" haar werk en komt
hoogst zelden in de publiciteit. Men
schijnt er ook niet van te houden en
zelfs als er een geschil tussen twee
landen aan de orde is, bemerkt men
nog niets van de staf van ongeveer
dertig man personeel, die het maan
denlange voorbereidende werk achter
de schermen heeft verricht.
Maar er kwam nu een communi
qué, een heel sobere verklaring wel
ke meldde: de heer Garnier Coug-
ijzer is verwerkt. De voor. en zijmu-
ITóöp "gren*^éndê"bé'zMgdh^id"""genood- l^ni-50 het
zaakt een systeem aan de kaak te stel- v tachtig cm. en de
len, dat door zijn „onverdraagzaamheid,
onduidelijkheid en normloosheid" hun
arbeid verlamt en een gevaar oplevert
voor hun geestelijke en materiële exis
tentie. Hun lang en geduldig zwijgen,
dat zij nu doorbroken hebben, rustte
op de vergeefse hoop, dat de situatie
vanzelf wel zou veranderen in het ka
der van de algemene terugkeer naar
meer normale toestanden.
Afgezien van de principiële vraag of
censuur al dan niet is geoorloofd, is het
noodzakelijk te wijzen op de verontrus
tende omstandigheid, dat men in Spanje
nooit weet waaraan men zich heeft te
houden en wat men nu eigenlijk wél en
wat niét mag zeggen. Dat alleen al
maakt het nodig, dat duidelijke richt
lijnen worden vastgelegd, want het kan
gebeuren dat een- en dezelfde tekst
wordt vrijgegeven voor een literair me
dium (bijvoorbeeld een tijdschrift),
maar voor andere media wordt verbo
den (bijvoorbeeld het toneel, de film).
Evenzeer is het niet te begrijpen, dat
wat vandaag geoorloofd is morgen wordt
verboden, en omgekeerd. En dingen die
nóg merkwaardiger zijn gebeuren als
het gaat om uitgaven in de Katalaanse
taal.
Deze situatie heeft o.m. tot gevolg,
dat het zich naar het buitenland richten
de gezicht van de Spaanse cultuur een
enge en armzalige indruk maakt, het
geen onverenigbaar is met de grootse
culturele traditie van Spanje. De Spaan
se auteur en beoefenaar van de weten
schap voelt zich bovendien door de ma
nier waarop de censuur wordt toege
past genoodzaakt in een soort balling
schap te gaan, omdat hij zijn werk, om
het te kunnen laten verschijnen of om
een ongeschonden uitgave ervan moge
lijk te maken, moet aanbieden aan bui
tenlandse uitgeverijen, verenigingen van
intellectuelen en wetenschapscentra
hetgeen een „cultuurvlucht" is. die
Spanje niet kan dragen en ook niet op
zijn verantwoording kan nemen.
Dit alles schept een toestand, die des
te onverkwikkelijker is, omdat overal
in het land het verlangen bestaat zich
los te rukken uit de vereenzaming en
de isolatie. Bovendien is het nodig de
aandacht te vestigen op de lamentabele
indruk, die door het schenden van tek
sten, toneelstukken en films, die afkom
stig zijn uit het buitenland, wordt ge
wekt bij het eigen Spaanse publiek.
Gegeven de huidige situatie geven
de ondertekenaars van de petitie aan
de minister zich niet over aan de il
lusie, dat hun hartewens, de volledi
ge afschaffing van de preventieve een'
achtermuur was zestig cm. dik.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiimiiimiiiiiiiiiu
De staf van het Internationaal
Hof van Justitie in Den Haag iiilliiillilliiiiiiiliillililliilliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiilllllilillllllllliMiiillllllllllllllllllllllllililllllllllllllllIlllllIHlllllllllinillllllllllll
voor allerlei instellingen, zoals le-
vensverz 'keringN maatschappij en, fa
brieken en bedrijven en hij heeft
daarbij nog verschillende andere
functies op medigch terrein.
Iedereen in Bergum kent de jubila
ris, waarvan sommige oud-patiënten
zeggen: „Als dokter Hornstra maar
binnenkwam, dan was je al beter".
Hieruit blijkt wel zijn grote plaatse
lijke populariteit, maar dat zijn ver
diensten ook in groter verband ge
waardeerd werden bewijzen de vier
onderscheidingen die hij bezit.
Hp werd in 1945 benoemd tot rid-,
der in de orde van Oranje Nassau.
Het Groene Kruis eerde hem met de
gouden medaille van verdiensten en
bij het tienjarig bestaan van het Ko
ningin Wiihelminafonds werd hem
een bronzen legpenning uitgereikt.
Voorts kreeg hij nog een onderschei
ding van de Kon. Nederlandse Vere
niging voor E.H.B.O., die hy toen
veertig jaar als docent bij cursussen
gediend had.
Ter gelegenheid van het wel zeer
zeldzame jubileum (de heer en me
vrouw Hornstra vieren bovendien
hun 49-jarig huwelijksfeest) is er in
hotel „De drie gekroonde baarzen"
in Bergum vandaag een feestelijke
receptie gehouden, tijdens welke de
heer Hornstra hartelijk gehuldigd is.
er
november 1915 in Australië geboren
en wel in Melbourne. Zjjn middel
bare schoolopleiding volgde hij in
Australië en Canada en daarna stu
deerde hij eerst op de universiteit
van Toronto, waar hij in 1937 „bache
lor of arts" werd. Aan de Columbia
universiteit behaalde hij de doctors
titel „Master of arts" en kon zich
toen dus doctor in de philosophie
noemen.
Hij werd professor in de Franse
Taal en Letterkunde aan de universi
teit van Panama (1941-1944), aan de
universiteit van Toronto (1945-1946) en
aan het Hamilton College te New
York van 1946 tot 1948. In 1948 werd
hij benoemd aan het Internationaal
Hof van Justitie als secretaris waar
hij nu mr. Garnier Coignet heeft op
gevolgd als adjunct-griffier.
Twaalf jaar is hij dus al in ons
taal en letterkunde aan de universi-
heeft al lang een record gevestigd.
Hij is hier al aan het Hof verbonden
sinds 1922. Hij heeft nu de speciale
positie van griffier, die boven de
staf staat.
MR. S. AQUARONE
net is benoemd tot griffier van het
Internationale Hof van Justitie en de
eerste secretaris mr. Stanislas Aqua-
rone heeft hem opgevolgd als „depu
ty registrar" wat bij ons zoveel wil
zeggen als adjunct-griffier. En dus
zijn we eens gaan praten in het stille
deftige Vredespaleis in Den Haag.
I e heer B. J. Hornstra, arts te
Bergum in Friesland, viert
vandaag zijn gouden doktersju
bileum. Hij is 78 jaar oud, deze
venslustige, vitale medicus, die er
als arts voor keuringen en controles
nog geregeld met zijn auto op uit
trekt.
De heer Hornstra, die 1 april 1882
te Joure geboren werd, slaagde 8 de
cember 1910 aan de gemeentelijke
universiteit te Amsterdam voor zijn
arts-examen. Hij vestigde zich be
gin 1911 als arts in De Rijp (NH.)
vanwaar hij in 1918 naar Friesland te
rug ging, om in Bergum een prak
tijk over te nemen.
Nadat hij 25 jaar lang in deze uit
gestrekte plattelandspraktijk gewerkt
had werden in de oorlogsjaren de
suur, in vervulling zou kunnen gaan. We zijn de lange gangen doorgeschre-
Des te nadrukkelijker geven zij daar- den, want de sfeer daai
om de minister in overweging de pre
ventieve censuur met rechtsgaranties
te omkleden, terwijl aan de beoefe
naars van intellectuele a «beid het
recht moet worden gegeven tegen de
beslissingen van de censors beroep
aan te tekenen.
Tevens wijzen zij op de noodzaak om
in het kader van een nieuwe regeling
de ambtenaren, die met de censuur
zijn belast, aan de naamloosheid te
ontrukken en hun een persoonlijke,
door hun naam gedekte verantwoor
delijkheid te verlenen, aangezien hun
anonimiteit oorzaak is van de groot
ste willekeur.
Tenslotte wordt in het bezwaarschrift
de hoop uitgesproken, dat men rekening
zal houden met een verlangen, dat zich
alleen maar ten doel stelt voor de
Spaanse cultuur weer die plaats in de
ruimen, die haar toekomt.
PARIJS, 8 dec. (U.P.I.J Gisteren
is op het vliegveld Orly een kartonnen
doos met goud ter waarde van 25.000
dollar verdwenen. Het goud was be
stemd voor verzending naar Laos.
Volgens functionarissen op het vlieg
veld was de doos met goud bij de
rest van de vracht gezet tijdens het
overladen van het ene vliegtuig in het
andere. Toen de vracht bij het stations-
§ebouw aankwam ontbrak echter de
ewuste doos.
daar maakt, dat
men niet loopt maar schrijdt.
Wij zijn .e weten gekomen, dat er
niet meer dan twee tot vier zaken
per jaar op de rol komen en dat daar
voor toch iedere dag heel veel ar
beid moet worden verricht, wat be
grijpelijk wordt als men weet, dat bij
voorbeeld bij een Spaans-Belgisch ge
schil door Spanje een schriftelijke
uiteenzetting werd ingeleverd van
2200 pagina's, die allemaal uit het
Spaans moeten worden vertaald, om
dat de voertalen van het Hof Frans
en Engels zjjn. Er zijn vier secre
tarissen, die niet alle juristen zijn.
Een van hen is linguist, nl, de heer
Aquarone, die nu adjunct-griffer is
geworden, een ander is weer histori
cus, die men bij internationale ge
schillen óók van node heeft.
De heer Aquarone is Australiër,
maar hij dankt zijn Italiaanse naam
aan zijn Italiaanse overgrootvader.
Hij is geboren in Australië uit Fran
se ouders, maar hij groeide op in Ca
nada en Amerika, waar hij ook stu
deerde. Zijn vrouw is een Fransaise
en, zegt hij, thuis wordt dus „The
language of the home" gesproken.
Wat de nationaliteit betreft is het
met de familie Aquarone nogal een
ingewikkelde geschiedenis, want al is
papa Australiër, Mama heeft de
Franse nationaliteit en de kinderen
houden er zelfs twee nationaliteiten
op na en wel de Britse en de Ameri
kaanse. Van die vier kinderen zijn er
twee in New York geboren en twee
in Nederland.
De heer Aquarone zelf werd 13
B. J. HORNSTRA
vervoersmoeilijkheden zo groot, dat
hij, hoewel met spijt, zijn taak aan
een jonge arts overdroeg. De heer
Hornstra werd toen medisch advi
seur bij de Raad van Arbeid in Fries
land. Sinds 1954 is hij nu keuringsarts
n een buitengewone vergadering,
welke de raad van de gemeente
Groesbeek morgen zal houden,
zullen twee wethouders, de heren H.
Eikholt en H. W. Jacobs en het lid
van de raad de heer A. M- Gietman,
hun zilveren ambtsjubileum vieren.
Is het feit dat een wethouder zijn
zilveren jubileum viert, op zichzelf al
vrij ongewoon, dit jubileum is des te
meer bijzonder, omdat de omstandig
heden waaronder beide wethouders
destijds werden verkozen, er aanlei
ding toe waren dat een wetswijziging
werd doorgevoerd.
De beide wethouders werden in
1935 namelijk gekozen door een min
derheid van zes van de uit dertien
leden bestaande raad. Deze zes wa
ren nieuwgekozenen, de zeven ande
ren waren herkozenen.
De raadscommissie tot onderzoek
van de geloofsbrieven concludeerde na
de verkiezingen echter, dat de gehe
le raad (dus zowel nieuwgekozenen
als herkozenen) niet toegelaten dien
de te worden, zulks op grond van het
feit, dat de verkiezingen in Groesbeek
niet geldig geweest zouden zijn. De
oproepkaarten voor deze verkiezin
gen bevatten namelijk de naam van
een der kandidaten niet. Op de stem
biljetten had men de fout van wegla
ting van de naam op het laatste mo
ment kunnen voorkomen.
Zo bleef Groesbeek in september
van het jaar 1935 „radeloos", tot-
dat de zes nieuwgekozenen met suc
ces een beroep op de Kroon deden.
Zij werden, tegen het advies van de
commissie tot onderzoek der ge
loofsbrieven in, als raadslid toegela
ten en kwamen drie maanden na hun
verkiezing in functie. De raad be
stond toen uit slechts zes man, want
de zeven herkozenen hadden geen
beroep op de Kroon gedaan. Deze
„kleine" raad koos beide wethouders.
Een en ander was echter voor de
regering aanleiding een wetswijziging
te bewerkstelligen, waardoor de be
paling in het leven werd geroepen,
dat indien een nieuw gekozen gemeen
teraad, door welke oorzaak dan ook,
niet in functie kan treden, de oude
raad zijn werkzaamheden voortzet
tot zijn opvolger zijn plaats kan in
nemen.
