-P
lt-- --«u^
1 i£
a
Het jongetje
dat zijn tandjes niet wilde poetsen
o
MAPRO
STOCK
STOCK
STOCK
Uitvindingen van Leonardo da Vine1
Republiek der drie torens
Verzoening
met het
verleden
mm
Spel met wonder
SiHV8rT $Vs°3"
030
Un-Jf
TEST.
Kent U
Sicilië?
NILLMIJ
Socialisten
ST2rkEM_
EVEN AANDACHT VOOR
ZATERDAG 31 DECEMBER 1960
PAGINA 15
UULl
ÜUU
(IVf 7
r S "hr^
BELGISCHE
SESLDTEN
CuÜÉin
Liturgische weekkalender
POSffV^«t.40
m
W&ÏK-S&Sïi
GEBRUIK
GORDIJNSPIRAAL
4»
Kleinste en oudste staat van Europa
-
W°jeldtentoonstelling
t IL
- v»
(NADRUK VERBODEN;
""IIHIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIII"l""'"l"""l"llllllllllllll|||||,|||
Zondac 1 Januari: Octaafdag van de Ge
boorte van Onze Heer Jezus Christus;
eigen mis; credo; pref. en communicantes
v. Kerstmis; wit—
Maandag; Feest van de H. Naam Jezus;
eigen mis; credo; pref. v. Kerstmis:
—wit—
Einsdag: Mis van zondag; pref. v. Kerst
mis; wit—
WoensdagMis van zondag; pref. v. Kerst
bus; wit—
Donderdag; Mis van zondag; 2e geb. H.
ïeiesphorus; pref. v. Kerstmis; wit
V~dag: Verschijning van Onze Heer; eigen
mis; credo; eigen prefatie en commu
nicantes; wit—
Zaterdag: Mis van O.L. Vrouw op zater
dag; pref. v. O.L. Vrouw; —wit- Rot-
r TH- Hungerus, bisschop-belijder;
mis Statuit: wit—
Zondag 8 Januari: Feest van de H. Familie;
§enT.mis: cred°J pref. v.d. Verschijning
v.d. Heer; —wit—
ÉA I'
De reeds
aangekondig
de Vaticaan-
serie St. Vin-
e centius a Pau
lo blijkt uit
drie zegels
van verschil
lende teke
ning te bestaan. Op de 40 L. (hierbij
afgedrukt) komt een afbeelding van St.
Vincentius voor; de 70 L. toont de H.
Louise de Marillac, met wie hij in 1633
een congregatie van Liefdezusters sticht
te en op de 100 L. ziet men de heilige,
terwijl hij bij de ingang van een wees
huis een kindje aan een zuster over
reikt. De Vaticaanse Posterijen gaven
voorts een speciale enveloppe uit ter
gelegenheid van het bezoek van de
aartsbisschop van Canterbury aan Z. H.
de Paus; een portret van beiden is erop
afgedrukt met een luchtfoto van de St.
Pieter.
België. Het huwelijk van koning Bou-
dewijn en Dona Fabiola werd postaal
•S!C>CAI(AV*Xi!0;iW
gememoreerd door de emissie van drie
postzegels met het vorstelijk paar, een
kroon en het monogram BF. De reeks,
die uit waarden 40 ct„ 3 fr. en 6 fr. be
staat, zal gedurende een onbepaalde pe
riode verkrijgbaar worden gesteld.
Denemarken. Bij het tienjarig bestaan
van de Scandinavische Luchtvaartmaat
schappij S.A.S. in februari a.s. zal in
Denemarken, Noorwegen en Zweden
een speciale postzegel worden uitgege
ven.
Italië. Ter herinnering aan het feit dat
350 jaar geleden de schilder Michelan
gelo da Caravaggio overleed, werd een
Kees van Ginneken heeft met dit
boek opnieuw bewezen te kunnen
schreven. Het is een spannende
roman met vele afwisselende gebeurte
nissen met als hoogtepunt het elkaar
opnieuw begrepen van twee Jonge men
sen, Aldert Elferink en Maja van der
Heyden. Hij had zich van haar afge
keerd, omdat zij in haar eerlijkheid be
kend had, zich reeds vroeger in de
genegenheid van een andere man ge
koesterd te hebben. Een vrij onschul
dige verhouding, naar achteraf blijkt,
maar door Aldert gezien als de ontluis
tering van de ideale vrouw, die hij ge
vonden dacht te hebben Ook Maja
dus... De eenzaamheid, als hij zich in
25 L. met zijn portret uitgegeven. De
kunstenaar, bekend onder de naam van
de streek waar hij werd geboren (zoals
in die dagen de gewoonte was), leefde
aanvankelijk in Milaan en Venetië, doch
begaf zich tegen het eind van de zes
tiende eeuw naar Rome. Zijn geliefkoos
de onderwerpen
hadden betrekking
op tovenarij, moord
en verraad, ont
leend aan het tijd
perk waarin hij
leefde. Hij behan
delde ook gewijde
onderwerpen, doch
verloochende daar
bij niet de werke
lijkheid, zelfs zo,
dat verscheidene
stukken uit de ker
ken werden ver
wijderd. Zijn omvangrijkste werk vor
men de wandschilderingen in de San Lui-
gi te Rome. In januari a.s. zal ook in
San Marino Caravaggio door middel van
een postzegelreeks worden herdacht.
Duitsland (Bonds
republiek). Begin
deze maand kwam
een 10 Pf. in om
loop bij het 125-ja-
rig bestaan van de
Duitse spoorwegen;
men vindt er een
stoomlocomotief op
afgebeeld. Tot 31
mei a.s. zijn deze
zegels aan de post
kantoren verkrijg
baar.
Frankrijk. Een emissie met tot nu toe
voor Franse postzegels onbekende teke
ningen kwam onlangs van de pers. Ze
vormt een propa
ganda voor de be
scherming van na
tuurreservaten. Op
de 0.30 NF. komen
enkele papegaai
duikers voor. die
dank zij het werk
van de Franse vo
gelbescherming, sinds 1912 op de eilan
dengroep Sept Hes voor de kust van
Bretagne over een veilige broedplaats
kunnen beschikken. Twee bijeneters,
die in de Rh6ne-monding op het reser
vaat Camargue een broedkolonie hebben,
ziet men op de 0.50 NF.
(Advertentie
ned. octrooi 74341
met de originele onderdelen1
(Advertentie)
dan kent U ook
„Levering via de erkende wijnhandel
Imp. Koster Thijs Amsterdam
een huisje aan het IJsselmëer opsluit,
wordt hem toch te machtig en hij keert
weer naar zijn vrienden artisten en
would-be artisten terug. Hij ontmoet
daar een vroegere vriendin, die van
hem hield, doch welke liefde hij niet
kan beantwoorden.
Als zjj in een moeilijke situatie te
recht komt, wil hij haar helpen, maar het
is te laat. Wroeging drijft hem opnieuw
naar zijn huisje terug, maar nu wél op
tijd, komt zijn vroegere verloofde, die
hij inmiddels al opnieuw ontmoet had,
als een reddende engel opdagen. Er zijn
werkelijk ontroerende passages bij. Het
enige bezwaar, dat men kan hebben is.
dat de spanning dorr een te veel aan
schokkende gebeurtenissen wat gefor
ceerd is.
.Als ontspanningslectuur mogen we
„Verzoening met het verleden" zeker
geslaagd >oemen.
LA.
„Verzoening met bet verleden" doo#>
Kees van Ginneken. N.V. Uitgeverij De
Lanteern. Utrecht.
AMSTERDAM, 28 dec. Het hoofd
van de afdeling muziek van de Zuid-
afrikaanse omroep te Johannesburg de
heer Anton Hartman zal van 11 tot
16 januari a.s. in ons land vertoeven
ten einde te trachten Nederlandse mu
sici aan te trekken voor het in de unie
van Zuid-Afrika in oprichting zijnde
radio-symphonieorkest.
Tijdens de Kerstdrive ener grote Am
sterdamse bridgeclub gebeurde het, dat
zich een spel voordeed zoals men het
zelden in bridge te zien krijgt. De leider
van het spel moest een gedoubleerd con
tract spelen en alles scheen er op te wij
zen dat hij kansloos 1 of 2 down zou
gaan. Hoe de redding tot stand kwam
had Iets wonderbaarlijks ziet u zelf
maar;
H 3
V 66 5
O A H V 10 4
O B 3 W 8 7 5 2
H 10 9 6 4 z jf. A 2
A B 9 8 7 5
9 B7 2
0 8 6
Jf. V 5
West was gever, niemand kwetsbaar.
Het bieden: west 1 harten - noord 2 rui
ten - oost pas - zuid 2 schoppen - west
3 klaveren - noord 3 ruiten - oost 3 har
ten - zuid 3 schoppen - west pas - noord
pas - oost doublet - allen passen.
Het bieden is redelijk en men kan
oost moeilijk kwalijk neme- dat hij 3
schoppen waagde te doubleren vooral
in een paren wedstrijd is het gedou
bleerd downspelen der tegenpartij vaak
een voordelige zaak.
West begon twee hartenslagen te ma-
(Advertentie)
Een oude maatschappij
met moderne opvattingen
een eeuw levensverzekering
ken, speelde toen na waardoor OW
twee slagen in klaveren maakten, en
daarna vervolgde west met hartenvrouw
die noord moest Introeven. De situa
tie was;
H
-
O A H 10 4
■|>B8
4 N V 10 6 2
U 9 4 W O v5
Z 5 3 z O 9 7 5 2
Jf. 10 9 4
A A B 9 8 7 5
O 8 6
Schoppen is troef OW hebben
reeds 4 slagen gemaakt en zuid mocht
niets meer verliezen noord was aan
slag.
Oost voelde zich kiplekk de troef-
vrouw kon niet meer worden uitgesne
den en oost dacht reeds aan twee down.
Noord speelde 4» Boer na oost gooi
de O 2 bij, doch zuid troefde in met 5.
Zuid vervolgde met O, zodat noord aan
slag kwam en uit noord werd Jf. 8 ge
speeld; oost voelde zich al minder opge
wekt en gooide wéér een O bij, zuid
troefde in met 4» 7.
Noord kon toch nog aan slag komen
met •O Aas, want oost moest nog één
maal bek nen. Ruiten werd uit noord
nagespeeld en oost, die op dit moment
niets anders had dan 4 troeven, troefde
(gedwongen) in met 6, die zuid over
troefde met 8.
In de elfde slag kon noord aan trek
komen met troefheer en toen van
noord uit in slag 12 ruiten werd ge
speeld, zat oost met Jf. V-10 en zuid met
A-B, zodat oost geen enkele troefslag
kon maken!
Toen het spel was afgelopen, voelde
oost zich haést zo lekker als de kip, die
hij later als prijs mee naar huis mocht
nemen.
MIMIR
Dit is het verhaaltje van Petertje Prei,
Een treurig verhaaltje, dat zeg ik erbij.
Die Petertje was een aardig, klein baasje,
Zo vlug als een aal en zo rap als een haasje.
Soms was hij ondeugend en maakte kabaal,
Maar baasjes als hij doen zoiets allemaal.
Dan werd hij weer lief en dan had hij weer spijt,
Zo zijn zulke baasjes nu ook op hun tijd.
Hij hield ook van netjes, hij waste zich trouw,
Want baasjes als Petertje kennen geen kou.
Hij proestte heel hard of hij proestte wat zachter.
Hij waste zijn oren en soms zelfs erachter.
Maar nu komt het erge van Petertje Prei:
Zijn tanden eens poetsen, dat was er- niet bij.
Hij deed het niet 's avonds en niet tussendoor,
En niet na het eten en ook niet ervoor.
Toch hadden zijn tanden zoveel te verstouwen,
Ze moesten maar eten, ze moesten maar kauwen,
Ze moesten maar knabbelen honderd procent,
Zo zijn kleine baasjes dat eenmaal gewend.
Nu waren het appels of peren of worstjes.
En boterhammen met allemaal korstjes.
Dan waren het zuurtjes en anders weer drop.
Die arme kiezen en arme tanden,
Die moesten maar werken, al is dat geen schande,
Wanneer ze ook werden gepoetst op hun tijd.
Dan keken ze niet op een beetje gebijt.
Maar zonder verzorging van Petertje Prei
Kon dat zo niet blijven. Dat hield je niet bij.
't Was gisteren een zuurstok en nét een toffee,
Met kauwgom daareven was 't kauwen voor twee.
Maar luister; de tanden op zekere keer,
Die zeiden: we staken. We doen het niet meer.
En wij evenmin, riepen knarsend de kiezen.
Dag Petertje Prei. Nou, je gaat ons verliezen.
Niet poetsen, wél werken, de gans-lieve dag,
Dat gaat zo niet langer, we nemen ontslag.
En 's avonds, toen Petertje Prei lag te dromen,
Toen zijn ze „wip-wip" uit zijn mondje gekomen.
De tanden het eerst, want die woonden vooraan,
Wip-wip, op het laken. Dag Peter, we gaan!
Daarachter de kiezen, die deden „wip-wip"
Gewoon haasje-over met Peter zijn lip.
Ze riepen: nou gaan we in bad in een glaasje,
Dat zijn we beslist niet gewend bij ons baasje!
Zo doken ze allemaal eventjes later,
Hup, hup, van de wip in een glaasje met water.
Ze lachten en schreeuwden en riepen; hiep-hiep.
Wij kunnen goed zwemmen, wij mogen in 't diep!
Wat werden ze allemaal keurig en schoon,
Ze voelden zich anders dan anders gewoon.
Ze poedelden vrolijk en blij in het rond.
Dat was dan wel frisser dan Petertjes mond.
Ze zwommen als waren het sneeuwwitte visjes
En pas na een uur werd het hun wat te frisjes.
De tanden die klapperden wat van de kou,
Ze sprongen eruit en het minderde gauw.
Maar daarna beslisten de dappere kiezen:
't Was tijd dat ze nu eens een huis gingen kiezen.
Ze zagen een holletje in het behang,
Dat was wel wat anders dan Petertjes wang.
Ze wipten er heen, hup, hup, hup, op een rij
En ginds in zijn bed droomde Petertje Prei.
De kiezen-broertjes en tanden-zusjes
Die vonden het holletje aardig en knusjes.
Ze zaten gezellig en dicht bij elkaar.
En zeiden: zo worden we vast honderd jaar!
Er viel niets te bijten. Niets zachts en niets hards.
Dat was toch wel eventjes echt iets aparts.
Ze zeiden: dat luieren moet je wel kennen.
Maar het is nog zo kort en het zal nog wel wennen.
't Was allemaal vroeger zo anders dan hier.
Er is hier geen wang maar behangsel-papier!
Maar Petertje Prei was geweldig van streek,
Toen hij 's morgensvroeg in de spiegelkast keek.
Geen tanden van boven, geen tanden van onder.
Geen enkele kies, hij zat helemaal zonder.
Tja, bromde zijn vader, het was ook verkeerd,
Jij wou ze niet poetsen. Ze zijn 'm gesmeerd.
En Peter zijn moeder zei; dat is je straf.
Ik snijd van je brood nu de korstjes maar af.
Wat kreeg me die Peter een moeite met eten,
Er werd niet geknabbeld, er werd niet gebeten.
Toen kookte zijn moeder een bord havermout,
Die kon hij zó slikken. Die werd niet gekauwd.
Ze kookte voor 's middags een pannetje gries,
Die kon je nog eten, al had je geen kies.
En s avonds toen kookte ze pap van beschuiten,
iiiiiiimiiiiHiiHiiiiiiiiiiitiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiimiiMiiiiiiiimiiiimimiiiitmiiiiiiiiimmiiiiiiiiiiiiiHiiiimiiiiiiiiimi
Het is een lief stadje, Amboise. Het
ligt knusjes aan de breedstromende
Loire en het ontvangt per jaar heel
wat toeristen, die speciaal naar hier ko
men om het kasteel te zien, dat hoog
en blank oprijst boven de huizen. Het
is dan ook wel de moeite van het be
zoeken waard, dat kloeke ouwwerk dat
geheel de geest ademt van Frans I en
vanwaar men een prachtig uitzicht heeft
op het in de rivier gelegen lie d'Or,
Leonardo da Vinei.
waar eens Clovis een verdrag sloot mei
de koning der Westgoten. Maar Amboi
se is niet karig met zijn bezienswaar
digheden. Niet alleen het kasteel vraagt
de aandacht, daar zijn ook nog die
heel, heel oude huizen met hun donker
verweerde balken en de zo vriendelijk
aandoende grotwoningen, proper wil
gekalkt en voorzien van helgroene lui
ken en natuurlijk le Clos Lucé, een zo
op het eerste gezicht weinig spectacu
lair kasteeltje uit de 15de eeuw, dat ko
ning Frans I als woning aanbood aan
zijn hooggewaardeerde gast en vriend
Leonardo da Vinci, die hier zijn introk
nam in het jaar 1516 en er op 2 mei
1519 de laatste adem uitblies.
Vele geslachten hebben sindsdien le
Clos Lucé bewoond, veel is er veran
derd en gerestaureerd sinds de tijd van
da Vinei, maar toch vindt men cr nog
herinneringen terug aan deze veelzijdig-
sto aller kunstenaars en geleerden.
De vroegere ateliers van da Vinei zijn
thans salons, waar stijlmeubelen uit di
verse eeuwen elkaar met argwanende
blikken bekijken ond'-r het toeziend oog
van fraaie wandtapijten. De slaapka
mer van da Vinei op de eerste verdie
ping is vrü klein, maar het is ook mo
gelijk dat dit vertrek slechts ogenschijn
lijk klein is. daar het enorme hemelbed
wel zeer veel ruimte inneemt. Het is in
deze kamer geweest met zijn prachtige
uitzicht op een weelderig groen land
schap, dat de grote moester stierf, vol
gens kroniekschrijvers in de armen van
zijn vriend Frans I.
In de kolders staan de uitvindingen
van da Vinei opgesteld, keurig op
schaal nagemaakt met inachtneming
van alle details, die oo de oorspronke
lijke tekeningen voorkwamen.
De maquettes zijn voorzien van foto-
Want Peter moest eten. Hij kon er niet buiten.
Geen kauwgom, geen zuurtjes, geen appel, geen koek,
De tanden van Petertje Prei waren zoek!
Maar na een paar dagen, 'n weekje misschien.
Kon Petertje Prei al geen griesmeel meer zien.
Geen pap van beschuiten en geen havermout,
Als Peter het zag werd hij ziek en benauwd.
Hij hapte en slikte, jawel, want het moest.
Och, had hij zijn tanden toch ook maar gepoetst!
En 's avonds in bed. o zo zielig was dat,
Dan huilde hij spijtig zijn kussensloop nat.
Maar achter 't behang'zaten Petertjes kiezen
Van pure verveling gewoonweg te kniezen.
En al Peters tanden, zo stil en zo lang,
Die dachten vol heimwee aan Petertjes wang.
Ze bleven wel schoon en ze werden niet vies,
Maar toch was het geen doen voor een tand of een kies.
Ja, zeiden de kiezen kordaat en ze knarsten.
Het is in het leven vaak buigen of barsten.
Als Petertje goed voor ons zorgt voortaan
Dan zouden we beter terug kunnen gaan.
Toen wipten ze „hup" Peters bedje weer op,
En trokken hem stilletjes aan zijn hansop.
Dag Peter, zo riepen ze, luister 'ns gauw,
We komen eens eventjes praten met jou.
Je moet ons trouw poetsen en niet meer vervelen.
Dan komen we terug. Je kunt kiezen of delen.
Hiep hoy, schreeuwde Peter toen hij ze daar zag,
Ik zal jullie poetsen wel driemaal per dag,
Met spul uit een tube. Is dat naar je zin?
Beloofd is beloofd hoor! Kom gauw er maar in!
En dit is het einde: je hebt het gehoord:
Want baasjes als Petertje.houden hun woord!
LEA SMULDERS
iiitytMiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiUHiiiiiiiiiiiniiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Volgens de overlevering is San Ma
rino (in Italië) in het jaar 300 door de
heilige van die naam (Martinus) ge
sticht. Dat is 1660 jaar geleden. San
Marino is een republiek je, dat geheel
in en op de rotsen van het Apennjjnse
gebergte is gelegen. Het is slechts ze
ventig vierkante kilometer groot en er
wonen ongeveer twintigduizend men
sen.
Op alle buitenwegen ziet men de berg
uit de vlakte oprijzen, lezen wij in
,,Onze Aarde". Schero tegen de lucht
afgetekend ziet men de drie bergtoppen,
met op ieder daarvan een fort. Dit
eigenaardig gezicht, de drie torens op
de drie toppen, is ook in het wapen
en de postzegels van de republiek aan
gebracht.
De legende zegt, dat in de vierde
eeuw een steenhouwer uit Dalmatië,
Marino geheten de christenvervolging
in zijn geboorteland ontvluchtte, en te
zamen met zijn geloofsgenoten naar
San Marino kwam. Hier hieuw hij stenen
uit de rots, predikte het christen
dom, genas de zieken. De zoon van de
eigenares van de herberg gaf hij de
gezondheid weer, en uit dankbaarheid
schonk zij hem de Monte Titano tot
blijvende woonplaats voor hem en zijn
volgelingen. Zo ontstond hier een chris
tengemeenschap, en Marino, die we
gens zijn vroomheid door de bisschop
van Rimini tot diaken der Kerk was
verheven, werd het geestelijk hoofd van
deze nederzetting en beloofde zijn volk
ais zegen de eeuwige vrijheid en on
afhankelijkheid van iedere menselijke
overheersing. Toen hij stierf, werd hij
heilig verklaard en zijn naam werd ge
geven aan de staat, die hij gesticht
heeft.
Dit is dus al eeuwen geleden en
steeds heeft de Republiek die vrijheid
bewaard, ofschoon er vaak pogingen
zijn gedaan door de hertogen van de
naburige staten om het land te ver-
f{al van het stadhuis te San Marino.
overen. Maar onbeklimbaar was de
rots en uit de hoge forten, vanwaar de
San Marinees over het gehele omrin
gende land kan zien, kon voldoende ver
dedigingsmateriaal op de hoofden der
belegeraars geworpen worden om hen
te doen afdeinzen.
Vol vreugde en trots wijst je de
San Marinees op het beeld der Vrij
heid, dat op het plein voor het rege
ringsgebouw staat.
,,Op de rots, hoog in de orkanen,
Statig als een adelaar,
Uitziende over wijde vlakte,.
Staat uw beeld, o Vrijheid, aldaar"
zegt het San Marinese lied.
De bewoners van San Marino zien
er over het algemeen gezond en tevre
den uit. Geen wonder! Het klimaat is
gu- stig: ziekten schijnen er betrekke
lijk weinig te heersen. De inkomsten
van de staat bestaan uit de verkoop
van zout en tabak en uit de opbrengst
van landbouw en veeteelt.
De stad heeft vele oude paleizen en
merkwaardige gebouwen.
7*" -yvrv' '.'.■«TT
T>.v»
S
Postkantoor te San Marino, met het standbeeld, „De Vrijheid"
upieën van de originele ontwerpen en
leze moderne vinding is er wel in ge
slaagd een waas van echtheid te weven
rond de schetsen, die met een rappe
pen schijnen te zijn getekend en die rijk
zijn voorzien van geschreven aanduidin
gen. Indrukwekkend groot is het aantal
hier verzamelde maquettes. Men vindt
er een mitrailleur, een draaibrug, een
Tank, uitvinding van Da Vinei.
spitse boog van een zeeschip, een tank,
een helikopter, een windsnelheidsmeter,
een boot met schepraderen, een noria,
een weefgetouw, een heitoestel, een hy
draulische turbine, een vijzelpomp, een
ingewikkeld ventilatieapparaat, een
klok met gewichten, een magiruslad-
der, een Engelse sleutel, een drukpers,
een parachute en natuurlijk het vlieg
tuig, dat sierlijk en blank als e>en ver
dwaalde zeemeeuw aan de zware zol
derbalken hangt.
Voor de Wereldtentoonstelling in
New York, de eerste in de Verenigde
Staten sedert de wereldtentoonstelling
in New York in 1939, worden alle leden
van de Verenigde Naties uitgenodigd.
Men heeft, mede met het oog op het
feit dat in 1964 de Verenigde Naties 15
jaar in New York gehuisvest zullen
zijn, als motto voor de tentoonstel
ling gekozen „Vrede en Begrip".
De tentoonstelling zal niet het karak
ter van een jaarbeurs hebben, doch
veeleer dat van een centrum waar de
mens kennis kan maken met de reli
gieuze, sociale, wetenschappelijke, cul
turele, industriële en landbouwkundige
ontwikkeling in andere landen.
Het nabijgelegen Lincoln Center zal
de plaats zijn waar deelnemende lan
den hun kunstenaars aan het publiek
kunnen voorstellen.
