&0/1* VMA>
Nieuwjaarik bdl
meer een oudjaar
Heil zet graag de klok
wat terug
Geluk J alleen maar blij, als
alle wensen vervuld worden
Wensen s nog eens
de Mis van Diepenbrock
NIEUWJAAR: GELUK, HEIL
EN DE BESTE WENSEN
„ELRES"
TH. KAMPERMAN
Fa. Gebr. Hangjas
v. DEURSEN's
Zilveren jubileum
van inspecteur
H. Brouwer
fietsers niet op
voetpaden
iiill!
lilMi:
ZATERDAG 31 DECEMBER 1960
PAGINA 3
TOiilP
ïiïi%
Zeldzaam
Aannemersbedrijf
M. A. JOUSTRA Jr.
Burg. Boreelstraat 12
Haarlem-Tel. 136.52
RADIO-TECHNISCH BUREAU
g.n.
•en GEZEGEND 1961
Meegeholpen
Hobby's
Ook vooruit
WILHELMINA
RIJWIELFABRIEK
Solo-parïijen
Een dure
Bescheidener
Sporthal
AARDAPPELHANDEL
Oog in oog met Nieuwjaar. Het is
een merkwaardige sensatie. „Maar
ik ben geen Nieuwjaar meer. Ik
ben meer een oudjaar." De heer
Nieuwjaar, die we voor deze gele
genheid eens hebben opgezocht in
Zijn woning aan de Nassaulaan, is
inderdaad geen twintig meer. Hij is
even oud als de eeuw, die we beleven.
Zestig jaar. Hij heeft er wel plezier
In.
„Tja, dat kan niet iedereen zeg
gen: dat zijn naam in deze tijd op
ieders lippen is, en dat die zelfs in
aller wereldtalen wordt uitgespro
ken." De heer Marten Nieuwjaar
zucht eens. Hij heeft een moeilijk
jaar achter de rug. Vele jaren lang
heeft hij zijn eigen metaalgrossierde-
rij geleid. Ieder in Haarlems verre
omtrek, die ook maar iets met me
taal te maken heeft of heeft gehad,
kende zijn naam. „Met Marten
Nieuwjaars metaalhandel". Die tijd
is nu voorbij. Sedert verleden jaar
drijft zijn zoon Marten de zaak. En
dus weer „Met Marten Nieuwjaars
metaalhandel".
Men komt de naam Nieuwjaar
maar zelden tegen. Ontmoet men er
een, dan kan men er zeker van zijn
dat hij behoort tot „de" Nieuwjaars-
familie. Er is er maar één. Zijn zoon
Advertentie
HAARLEM, 31 dec- °P' 1 januari
■al de heer H. Brouwer, inspecteur van
politie te Heemstede, zyn zilveren
ambtsjubileum in deze gemeente vie
ren. Nadat hü enkele jaren volon
tair bij do politie te Winschoten had ge
werkt, werd hjj op 1 januari 1936 be
noemd tot agent van politie te Heemste
de. HÜ werd ingedeeld bü de motorbri
gade.
Gedurende de oorlogsjaren werd de
heer Brouwer bij de recherche geplaatst.
De jubilaris, die een belangrijk aandeel
heeft gehad in de illegale strijd tegen de
bezetter, werd m 1945 benoemd tot in
specteur van politie. Als reserve-offi
cier bereikte hij de rang van majoor, in
welke rang hij de eerste politionele ac
tie in Indonesië heeft meegemaakt.
In Heemstede is de heer Brouwer
vooral bü de duivensportliefhebbers een
bijzonder geziene figuur. Hl] zal woens
dag 11 januari, 's morgens om half elf
in het Verversingshuis van Groenen-
daal worden gehuldigd door het politie
corps. Daarna is er gelegenheid om de
heer Brouwer geluk te wensen.
(Advertentie)
Keizerstraat 9 - Haarlem - Tel. 12797
(Advertentie)
BONTWERKERIJ en
BONTHANDEL
Wagenweg 11 - Haarlem - Tel. 12924
wenst cliënten en relaties
is de stamhouder. Hij is getrouwd en
een van vader Nieuwjaars liefste
wensen is uiteraard, dat zoon Marten
nog eens zorgt voor een nieuw Nieuw
jaar. Want zün naam is zijn trots.
Maar de omstandigheden zullen dan
eerst toch wel wat gunstiger moeten
zijn. Op het ogenblik woont de jonge
Marten met zijn vrouw op een halve
slaapkamer in het huis van zijn
schoonouders. Wanneer in april zijn
vader gaat verhuizen, zou hij het
liefst boven het magazijn aan de
Nassaulaan gaan wonen. In verband
met de telefoon is dat dringend no
dig. Maar veel hoop heeft men er
niet op. Dat is dus één van de
Nieuwjaarswensen.
En dan natuurlijk, dat de zaak in
1961 verder moge. groeien. Zoals
gezegd, het laatste jaar is erg moei
lijk geweest, maar het gaat nu weer
in opwaartse lijn. En de zaak is zo
nauw aan de naam verbonden, dat
dit wel een heel bijzondere Nieuw
jaarswens is, die vader en zoon van
harte delen.
En met deze wens stemt mevrouw
Nieuwjaar uiteraard van harte in.
Want zij is als het ware in de zaak
groot geworden. Ze heeft jarenlang
'J1 zaa^ meegeholpen. Eerst om
de heer Nieuwjaar sr. terzijde te
staan, en nu weer administratief
naar zoon Samen met haar man
heeft ze steeds gewerkt om de zaak
tot bloei te brengen. Ze heeft mee
genoten van de resultaten van het
werk. Ze is een enthousiast kege-
laarster geweest en heeft genoten
van de reizen die ze met haar -man
kon maken. Zoals de heer Nieuw
jaar zelf genoten heeft van de jacht.
Hij was een enthousiast jager en
heeft ook zün zoon in het destijds
nog bar landelijke Noorden inge
wijd in de geheimen van de jacht.
Gelijk de heer Nieuwjaar nog altijd
geniet van mooie etsen, van oude te
gels, kortom van zoveel mooie din
gen die het leven te bieden heeft.
Het is jammer, dat zijn gezondheid
hem de laatste tijd een beetje in de
steek begint te laten. Maar met een
beetje goede wil kan hij zichzelf en
de zijnen vanavond ook toewensen:
een voorspoedig Nieuwjaar.
iiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiii
„Ik woon hier al zo'n twintig jaar",
zegt mevrouw A. Z. de Beste uit
Heemstede „maar ik zou niet meer
weg willen." De vrouw, die dit zo> be
wust zegt, is een Drentse. Zij begon
als onderwijzeres op een school in
de veenkoloniën, maar wilde wei
eens wat anders en zo trok zij in
1917 naar Amsterdam. „Dat was in
die tijd een enorm evenement, bijna
net zo'n grote onderneming als nu
een reis naar Amerika" vertelt me
vrouw de Beste.
„Amsterdam was een heerlijke tijd
voor mij. Later verhuisden mijn man
en ik naar Heemstede. Het was in
mei en omdat ik het schooljaar af
wilde maken, reisde ik anderhalve
maand op en neer. Het schoolhoofd
was er niet zo voor, omdat ik dan
wel eens iets later kwam. Ik had een
klas met heerlijke schoffies. Op een
dag had mijn trein vertraging en het
was bijna kwart over negen toen ik
op school aankwam. Ik maakte mij
zorgen over de rumoerige klas, die al
een kwartier aan zijn lot overgelaten
zou zijn. Wieschetst mijn verbazing
toen ik mijn klas rustig lezend aan
trof. Toen zij mij zagen, zeiden zij
met een blik van verstandhouding:
„Ssst, hij hep nog niks gemerkt". In
de pauze hoorde ik, dat het hoofd in
derdaad niets gemerkt had. Ja, dat is
een prettige herinnering."
Nu mevrouw de Beste niet meer
bij het onderwijs is, houdt zij zich be-
zig met haar ontelbare hobbies. Van
kindsaf aan naait en breit zij dol
graag, zij houdt van lange wandelin
gen en is stapel op zwemmen.
's Avonds kijkt ze naar de televisie.
Het grootst is haar interesse voor
boeken. Meestal verdiept ze zich in
de Oosterse filosofie, die haar onge
lofelijk boeit.
„Speciale wensen voor 1961 heb ik
niet, ik ben tevfeden met wat ik heb
en ik geloof, dat dat het belangrijkste
is in het leven. Ik woon hier rustig,
als het ware op een eiland. Hier vlak
bij is de Herenweg en de drukke
Zandvoorterlaan. 's Zomers kan ik
daar bijna niet oversteken, maar
daar is nu eenmaal niets aan te doen.
Toch heb ik een wens: ik zou graag
willen dat de wielrijders afleerden
TT et is een goed gebruik op Oudejaarsdag de belangrijkste ge-
beurtenissen van het afgelopen jaar op een rij te zetten om ze
te overzien en te overdenken. Meestal kwamen wij aan de
behoefte tot catalogisering tegemoet door in het Oudejaarsnummer van
ons blad een uitstalling in woord en beeld te geven van de opmerkens
waardige feiten uit stad en streek gedurende het voorbije kalender
jaar. Maar indien ergens dan zijn in de journalistiek verandering en
vernieuwing op hun plaats, ook wanneer het betreft het incidenteel
inbreuk maken op een gewoonte. Zo hebben wij dit jaar in de plaats
van een feitenoverzicht op poëtische bespiegeling de uitwerking van
een idee verkozen, welke toevallig werd geboren uit de ontdekking,
dat de meeste woorden, waarin wij onze rijk gevarieerde nieuwjaars
wensen plegen te formuleren, identiek zijn aan een Nederlandse
familienaam. Dat in Haarlem zeker één persoon „Geluk" heet weet
iedereen. Maar er zijn ook heren Nieuwjaar, Wensen enzovoort. Dit
bracht ons op de gedachte enige dragers en draagsters van zulke na
men uit stad en streek te interviewen om hen aan de lezers nabij te
brengen in een voor de gelegenheid drastisch verruimde rubriek „Voor
het voetlicht". Wat wij daarmee eigenlijk hopen te bereiken is een
willekeurige, en daarom boeiende, presentatie van personen met hun
inzichten en wensen in hun persoonlijke omstandigheden. Het resultaat
vindt u op deze pagina.
zo vaak op het voetpad te fietsen.
Ik vind dat verschrikkelijk en on
nodig. Maar goed, laten we er van
A tot Z het Beste van hopen."
iiiiiiimiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiimimiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
„U weet toch wel hoe u mijn naam
schrijft", merkt de heer J. Heil uit
Heemstede terloops op. „Niet met een
zogenaamde „lange ij" of met dub
bel 1, maar gewoon, kortweg heil,
net als in de gelukwens voor het nieu
we jaar. In vroeger jaren, vooral
toen ik nog op school was, werd er
met mijn naam nogal eens een loop
je genomen. Dat gebeurde dan met
opzet en de grappenmaker had er
zelf erg veel plezier in en meende
bijzonder lollig te zijn. Ik hoorde ech
ter dagelijks dezelfde uitlatingen en
het liet me eigenlijk koud. Ook ge
beurde het wel, dat iemand in het
gesprek toevallig het woord heil ge
bruikte en dan, bij het achterhalen van
zijn associatie, kleurde van schaam
te. In de oorlog wekte mijn naam nog
wel enige verwarring. Mijn achter
naam stond namelijk nogal fors op
de deur en menigeen trok dahruit de
conclusie, dat ik met een bepaalde
volksgroep sympatiseerde. Ik heb er
toen maar vlug een bronzen J. van
Jan bij laten gieten."
De heer Heil is makelaar in cacao
en heeft zijn kantoor in Amsterdam
zuid. Met het Haarlemse leven heeft
hij weinig uit te staan, ,,'s Morgens
vroeg ga ik in mijn auto over de
Schipholweg naar Amsterdam en
van de drukte in de binnenstad merk
ik maar weinig. Nee, dat de Grote
Houtstraat misschien op bepaalde
dagen voor het rijverkeer wordt afge
sloten, daar weet ik niets van. Maar
ik ben er sterk vóór en gun mijn
vrouw graag rust en veiligheid bij het
winkelen. Maar dan moeten ze in de
binnenstad wel wat meer gelegenheid
tot het parkeren van je auto geven,
want zoals de situatie op het ogen
blik is, zie ik er niet veel heil in."
Als kleine jongen al heeft de heer
Heil zijn hart aan Haarlems binnen
stad verpand. Hij woonde toen aan
het Spaarne en zwierf bijna dagelijks
door de nauwe straten rond het Frans
Halsmuseum of het Goudsmitsplein-
tje. Ook bij de Vishal, die in die da
gen nog gebruikt werd, was hij niet
weg te slaan. Het spreekt dus vanzelf
dat hij zijn grote liefde voor het ver
leden herhaaldelijk in zijn gesprek
ken tot uiting laat komen. Niet zon
der enige weemoed spreekt hij over
de tijd dat hij als jongeman op zater
dagavonden naar het Brongebouw of
de Jansschouwburg ging, met soms
vooraf een etentje in een van de vele
restaurants die Haarlem door de ja
ren rijk is geweest. „Jammer, dat zo
veel van die zaken na enkele jaren
hun poorten al weer hebben gesloten.
Maar daar zal wel nooit verande
ring in komen, want buiten het cul
turele leven en enkele restaurants
heeft Haarlem maar weinig te bie
den. Wat dat betreft zou ik graag de
klok nog wel eens terug willen zet
ten."
De heer Heil kijkt echter ook voor
uit en als hij daaraan een wens voor
het nieuwe jaar moet verbinden, dan
hoopt hü van harte dat zijn privé- en
zakenleven in 1961 even gunstig mag
verlopen als dat in het afgelopen jaar
het geval is geweest. „En voor Haar
lem: jaren heb ik aan het Spaarne
gewoond en ook nu kom ik er nog
wel eens. En als ik dan bij de Gra-
venstenenbrug sta en ik kijk in zuide
lijke richting over het Spaarne met
zijn prachtige gevelpartijen, dan treft
mij altijd hoe storend daarop het ho
ge massale gebouw bij de Korte Veer-
straat is. Als dat gebouw eens kon
worden afgebroken, dan zou ik daar
op graag een heildronk willen uit
brengen."
(Advertentie)
Ged. Oude Gracht 79 - Haarlem
Telefoon 16524
wensi al zijn relaiies een
VOORSPOEDIG 19 6 1
„Er zijn zoveel wensen. Het is ver
schrikkelijk moeilijk om nu precies
aan te geven wat na wat komt." Dat
zegt de Haarlemse wethouder van
Onderwijs, Kunst en Sport, de heer
D. J. A. Geluk, toen hem naar een
verlanglijstje voor het komende jaar
werd gevraagd. Over het algemeen
plegen verlanglijstjes van overheids
dienaren vrij uitgebreid te zijn. Dat
van de Haarlemse bewindsman maakt
daarop geen uitzondering. Het is
ruim voorzien. „Gelukkig maar",
zullen velen zeggen. De heer Geluk
zegt er dit van: „Als alles wat ik
wens in vervulling gaat, zal ik aan
het einde van 1961 ontzettend blij zijn,
Voor het onderwijs in Haarlem be
looft het nieuwe jaar goed te wor
den. Op het programma staan onder
meer de afbouw van het Coornhert-
lyceum („had al klaar moeten zijn")
een gymnastieklokaal aan de Wilhel-
minastraat, dat speciaal bestemd
zal zijn voor het middelbaar onder
wijs in de binnenstad, een gymnas
tiekzaal voor het Carel van Mander-
lyceum in Oosterhout, een soortge
lijk gebouw voor het lager onderwijs
aan de Rijnstraat in Haarlem-noord.
Verder hoopt de heer Geluk, dat vóór
september van het spiksplinternieu
we jaar de Minister van der Leeuw-
school voor kinderen met leer- en op-
voedmoeilijkheden klaar komt. Ook
de katholieke school in Parkwijk, een
kleuterschool in deze Haarlemse wijk,
een openbare school in Schalkwijk
en de Kardinaal de Jongschool in
Haarlem-Noord moeten volgend jaar
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiimiiiiiiiiiiiii
De heer N. J. M. van Wensen is 84
jaar. Hij is een tevreden mens, die
geniet van de rust van de oude dag.
Als zovele bejaarden staat de heer
Van Wensen, ondanks zijn vitaliteit,
een beetje buiten het openbare leven.
Hij vindt het verkeer te druk om er
zich nog in te wagen. Toch leeft ook
bij de heer Van Wensen een verbor
gen wens. Kort na de eerste wereld
oorlog was de heer Nic. van Wensen
een bekend concertzanger. Met die
jaren, welke voor hem de moaiste van
zijn leven zijn geweest, houdt zijn
wens verband: „dat in één van de
kerken in Haarlem de Mis van Die
penbrock, die in 1916 ten doop werd
gehouden, nog eens zal worden uitge
voerd". De heer Van Wensen hoopt,
dat de inwoners van Haarlem dan
met hem züllen zeggen: „Wat een
prachtige Mis, heel wat anders dan
de Missen van tegenwoordig". Zelf
zweert hij bij Diepenbrock's Mis. Hij
weet echter ook, dat de Mis van Die
penbrock een dubbele zetting heeft
en enkele bijzonder moeilijke orgel
partijen. Geen koor durft de uitvoe
ring aan.
Nic. van Wensen was in 1916 de
man, die de solo-partijen uit de mis
van Diepenbrock zong, toen deze in
de Metropolitane kerk te Utrecht ten
doop werd gehouden. Geheel ten on
rechte kent men deze eer toe aan
Louis Tulder, in die dagen een be
kend zanger, die overigens een goede
kennis van Van Wensen is. Nic. van
Wensen zou nog wel eens een solootje
willen proberen in een kerk „nee,
niet meer in een concertzaal" al
was het alleen maar om te zien of
het hem nog lukt. Zijn kans komt bij
het huwelijk van zijn nicht. Dan is
het zo goed als zeker, dat er een
beroep op hem wordt gedaan.
Tussen 1915 en 1920 werd de heer
Van Wensen veelvuldig uitgenodigd
om als gast de solopartijen te zingen
bij oratoria. Hij reisde stad en land
af. De dikke portefeuille met kran
tenrecensies over zijn uitvoeringen
getuigt van een succesvolle tijd als
semi-beroeps. „Jij zingt de Mis van
Diepenbrock katholieker", heeft
Louis Tulder eens tegen Van Wensen
gezegd. Die woorden zijn hem altijd
in herinnering gebleven.
De heer Van Wensen moest aan zijn
werkgever veelvuldig vrij vragen om
in gebruik kunnen worden genomen,
terwijl het de bedoeling is, dat met
de bouw van de r.-k. lagere techni
sche school en de Hildebrand-ULO-
school in Haarlem-noord in de loop
van volgend jaar wordt begonnen.
Van bescheidener omvang zijn de
wensen, welke de heer Geluk in zijn
kunstrubriek heeft opgenomen. Het
orgelconcours, waarmee Haarlem
bijzonder veel eer heeft ingelegd, zal
dit jaar weer binnen de veste van
de Spaarnestad plaats vinden. De res
tauratie van het Christiaan Mulleror-
gel komt op tijd klaar, al is het dan
maar ook net op het nippertje: 30
juni wordt het orgel „opgeleverd" en
3 juli heeft het openingsconcert
plaats. Grote verwachtingen koestert
de wethouder van de mogelijkheden,
die ontstaan zijn door de benoeming
van een adjunct-directeur van het
Frans Halsmuseum, die speciaal be
last wordt met de zorg voor de mo
derne kunst. „Daardoor zijn de kan
sen om goede en belangrijke tentoon
stellingen van werken der moderne
kunst te organiseren aanzienlük ver
ruimd," zegt wethouder Geluk. In
deze rubriek horen dan verder nog
thuis de verlangens: plaatsing van
het Hildebrandmonument en verbou
wing van het toneel van de Stads
schouwburg.
Het zal niet alleen de wethouder
persoonlijk veel plezier doen, wan
neer nog volgend jaar in Haarlem
eindelijk een sporthal zal zijn ge
bouwd, maar zeker in het bijzonder
ook de vele duizenden sportliefheb
bers. Toch is het niet onmogelijk,
dat 1961 Haarlem deze verrassing be
reidt. „Ik zie er wel enige kans toe",
was de enige commentaar, die de
heer Geluk bereid was te geven op
de vraag in hoeverre er een reële
mogelijkheid aanwezig is. Hem zij
in ieder geval veel geluk en wijsheid
toegewenst.
iiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiniimiiiiitiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
(Advertentie)
GROOTHANDEL
IN VEE EN VLEES
TELEFOON 17333 - 15823
ABATTOIR TELEF. 11223.
G.N.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimi
de verschillende uitvoeringen te kun
nen bereizen. „Zij hebben bij de
Spoorwegen een dure aan mij ge
had", zegt hij zelf. „Nu nog trouwens
Ik ben al negentien jaar gepensio
neerd". Een en veertig jaar is de
heer Van Wensen, die in het gehucht
Ruwiel bij Loenen aan de Vecht werd
geboren, in dienst geweest van de
Nederlandsche Spoorwegen. Eerst als
schrijver, later als tekenaar. Kort
voor de Tweede Wereldoorlog werd
hij. bij gelegenheid van zijn veertig
jarig jubileum onderscheiden met de
gouden medaille van Oranje Nassau.
Vier jaar geleden kwam de heer
Van Wensen met zijn 87 jarige echt
genote zij zijn vijf en vijftig jaar
getrouwd - naar Haarlem. Vanuit
zijn bovenwoning aan de Zaanen-
laan kijkt hij uit over Haarlem
Noord.
(Advertentie)
Ged. Oude Gracht 107 - Tel. 14245
Z.N.
