Kleuters die
tekort komen
Vrouwen hebben altijd wensen
Lange verlanglijst voor het nieuwe jaar
JONG EN OUD KNUTSELT
Huisvrouwen voor de klas
Parisiennes interesseren zich
hevig voor de Witte Week
BRIEVEN VOOR DE BAMBINO
a
Badhanddoeken met huzaai
en ronde hoofdkussens
Modieus
ee
Uurhulpen"
Inspirerend, boekje van Fanny Kelk
F
Meer service bij
Meer banken op
de stations
Betere lingerie
afwerking
Ingenaaide was
voorschriften
Sterkere colliers
Pillen slikken
of breien
T eenager-lakens
met Schotse ruit
Snelle groei van
zelfbediening
Rupsen in blik
Zweden boven aan
VRIJDAG 6 JANUARI 1961
PAGINA 6
Bill
Al weken lang fietst de post
bode met zijn zwaar bela
den tas achter een ver
schansing van hoge kartonnen
enveloppen. Daarin zitten de ka
lenders, het papieren nieuwe jaar
met zijn tweeënvijftig nog onge
repte weken. We hopen dat ze
successievelijk gevuld zullen wor
den met meer doodgewoon men
selijk geluk dan openlijk blijkt in
deze tijd, waarin men in krant en
periodiek de problemen losge-
schud vindt als de eikels van de
boom. Er zou eens een jaar niet
naar problemen gedoken moeten
worden. Net zoals de bewieroking
van de „tieners" eens een tijd in
de ijskast zou moeten worden ge
stopt.
Driekoningen is voor
de Italiaanse kinderen
wat Sinterklaas is
voor ons
den1" ^««1
is geeft zowel met Kerstmis als Nieuw
jaar attenties. Maar de gemiddelde
Pariizenaar is dat stellig met meer.
In Engeland
Er zijn kinderen die elke dag alleen
maar boterhammen eten en al
leen 's zondags een warme maal
tijd krijgen omdat de moeder alleen
's zondags kookt. Niet uit financiële
armoede maar uit levensarmoede. De
moeder kan het niet aan heeft te jong
„moeten" trouwen, ze verwaarloost
het gezin. Er zijn kinderen, die drei
gen scheef te groeien omdat de vader
ze tiranniseert, kinderen die er onder
lijden dat de moeder neurotisch waakt
over haar „boel", kinderen die geen
liefde krijgen omdat ze niet gewenst
waren, kinderen die letterlijk en gees
telijk in de verdrukking komen omdat
het hele gezin moet hokken in één ka
mertje vol rommel en ruzie. Al die vor
men van „nood", die het hele jonge
kind al kunnen verwringen in zijn ge
zonde groei worden zoveel mogelijk op
gevangen door het kind desnoods van zijn
tweede jaar af te plaatsen in een kleuter
dagverblijf, waar het rust, ruimte regel
maat, speelgoed en een liefdevolle ge
lijkmatige aandacht ondervindt. Het
kan daar terugschommelen in zijn kin
derlijke evenwicht. En wat méér is;
klein als het is, de sanerende invloed
mee naar huis brengen en doen door
werken.
Men vindt het allemaal zorgvuldig en
lezenswaard, aan de hand van levens
echte praktijkgevallen, beschreven m
het boekje „De leuning is gebroken
door M. van Veldhuizen, die tegen de
achtergrond van haar scholing, haar er
varing in een kleuterdagverolijf in eep
volkswijk heeft opgetekend om de bui
tenstaander te vertellen hoe er pre
cies gewerkt wordt. Wie echte sociale
belangstelling heeft zal uit dit boekje
dat een voorwoord mee kreeg van
minister Klompé nog weer duidelij
ker inzien, hoe goede moeders en goede
gezinnen de enige solide basis zijn,
waarop men met vertrouwen kan bou
wen. De uitgever is van Gorcum, As
sen. A. Bgl.
Over de koelkast gesproken, bij de
opgepotte wensen, die we met vele
anderen op het hart hebben en die
we lanceren in de ruimte van het
gloednieuwe jaar, hoort de afschaffing
van de weeïdebelasting op dit huis
houdelijke apparaat, dat toch echt geen
luxe meer Is. Het is een tijdbesparing
omdat men het inkopen van snelbeder-
vende etenswaren kan comprimeren
tot een of twee dagen In de week
en waarom zou het winnen van tijd
voor de huisvrouw met weinig hulp of
met een tweeledige taak luxe zijn
en geen reële noodzaak?
Er fladderen meer wensen rondom
de aanschaf van grote huishoudelijke
apparaten. Daar hoort bijvoorbeeld bij
de begeleiding door een duidelijke ge
bruiksaanwijzing. En op het wensen-
lijstje zetten we bovenaan; service. De
winkelier is niet een onverschillige
doorgever. Hij moet behalve installa
teur soms ook instructeur zijn, die be
halve de goede eigenschappen óók de
grillen moet aanduiden van de onbe
kende robot, die de helpende huisge
noot wordt. En hij moet bijspringen
als de huisvrouw de kuren van de nieu
weling niet begrijpt. In een forum
vorig jaar gehouden over dit soort za
ken, waar zowel de industrie, de le
verancier als de huisvrouw direct bij
betrokken zijn, werd van huisvrouwelü-
ke zijde geopperd om een grote aan
schaf als bijvoorbeeld een wasmachine,
een centrifuge of koelkast, pas volledig
te betalen als na enige maanden ge
bruik de goede werking blijkt. Men is
dan tenminste zeker, dat men de ser
vice, die men er bij koopt, ook krijgt.
Nog een wens, nu voor de loodgieter,
de behanger of de timmerman die ge
roepen is voor de reparatie. Neem
alstublieft de goede haakjes en spijkers
en tangetjes mee en niet een boor als
er net een vijl moet zijn! Hoeveel dui
zenden guldens worden er ook weer
op die manier improduktief weggegooid,
volgens een berekening, die het Bouw
centrum onlangs heeft gemaakt?
Namens ik weet niet hoeveel, maar
het is een ongetelde rij, wanhopige
huisvrouwen, hebben we een dringen
de wens aan alle „werksters" of
„uurhulpen" of hoe deze onontbeer
lijke assistenten zich ook betitelen
willen. Laat degene aan wie u hulp
anny Kelk, een van onze am
bachtskunstenaressen met de
naald, van wie men zeker wel
eens de bonte kleden en kleedjes be
wonderd heeft van kleurig linnen, rijk
geornamenteerd met randjes en band
jes en steken, altijd weer anders ver
rassend en smaakvol, heeft een knut
selhoekje samengesteld voor jongens
en meisjes, getiteld „Voor jezelf en an
deren", verschenen als kern-pocket
voor de jeugd bij Ten Brink's uitge
versmij. Amsterdam. Het is half tekst,
half tekeningen (van Constantijn Kelk)
en de plaatjes zijn voor de instructie
van de knutselwerkjes die geleerd wor
den dan ook even belangrijk.
Er zijn originele dingen uit te leren:
een dierentuin van lucifershoutjes met
beesten, geknipt uit schuimplastic. een
„tuintje" voor binnen, op een groot
bord of omgekeerde deksel, wat elk
kind heerlijk vindt om te maken, maar
ook een haakwerkje van raffia om
flesjes in te hangen en een sierkurk.
Elke maatregel die men neemt,
roept een nieuwe situatie op. Dat
blijkt weer uit een bericht dat on
langs heeft gestaan in het Duitse tijd
schrift „Katholische Frauenbildung".
In Neder-Sak&en is men van plan het
volgend jaar het negende schooljaar
verplicht te stellen. Daarvoor zijn na
tuurlijk weer meer leerkrachten nodig
en die zijn bij het onderwijzend perso
neel niet vrij te maken. Men is daarom
van plan er getrouwde vrouwen voor
aan te trekken. Huisvrouwen die tot nu
toe geen beroepsarbeid buitenshuis ver
richt hebben. Gedurende een jaar wil
men ze een speciale opleiding geven.
Men is nu dus op zoek naar vrouwen
die minstens twee en dertig jaar oud zijn
en die een opleiding hebben gehad,
waarop men kan voortbouwen. Van hen
wordt gevraagd om vijftien uren in de
week les te geven, dat is dus ruim twee
uur gemiddeld per dag. Met het heen en
weer gaan van de school naar hun huis
en wat er bij komt aan contact buiten
de lesuren persoonlijk werk is nu
eenmaal nooit heel strikt en zakelijk af
te bakenen zullen ze dus ongeveer
een halve dag uit hun huishoudelijke
werk weg zijn. Het schijnt, dat reeds
veel gegadigden zich hebben opgege
ven. Dat is niet te verwonderen, want
er wordt een beroep op hen gedaan om
dat ze nodig zijn. En een vrouw heeft
het nódig om nodig te zijn.
De hoofdredactie van het geneomde
blad heeft echter bezwaren tegen de
maatregel. Zowel om de positie van de
gevestigde vrouwelijke docenten als voor
het negende schooljaar. Men vreest ook
dat het geven van een aantal verplich
te lesuren zal gesteld worden boven de
opvoeding van de kinderen om wie het
gaat. Het Nederlandse maandblad
„Vrouwenbelangen", die de maatregel
signaleerde, voelt als het grootste be
zwaar, dat een en ander maar tijdelijk
is en dat men meent een beroep te kun
nen doen op ,,de alleen maar huisvrouw"
ómdat men denkt haar aan geen ande
re economische productieve werkzaam
heden te onttrekken. Waarbij wij weer
zouden willen aantekenen, dat het toe
rusten van jonge, opgroeiende mensen
met alles wat ze nodig hebben om goe
de volwassenen te worden, een belang-
En wat is er van schelpen veel te ma
ken! Het schelpen zoeken langs het
strand 's zomers wordt er een koste
lijke materiaalverzameling door, waar
men later bij het knutselen binnen bij
voorbeeld een uiltje van kan maken,
een kikker of een zeiljachtje. Bij de
souvenirwinkeltjes langs de Middel
landse Zee zie je soms zulke prachtige
schelpenfiguurtjes, dat je zin krijgt om,
als je er tijd voor zou hebben, het
zelf ook eens te proberen.
Wij vinden dit een inspirerend boek
je van Fanny Kelk, en het is bruik
baar voor uiteenlopende leeftijden. Som
mige knutselwerkjes zijn heel eenvou
dig, andere nogal moeilijk. Bpna te
moeilijk lijkt ons het zelf vormen uit
'brooddeeg van een bloemencorsage. Er
is ook- het bezwaar, dat men over nog
al veel gereedschap en ingrediënten
moet beschikken, zoals een boortje,
een zaagmesje, een spateltje, soepel
ijzerdraad. Maar dat is met alle knut
selen het geval en echte knutselaars krij
gen dat wel bij elkaar langzamerhand.
En het knutselen en zelf doen neemt
toe naarmate we steeds meer produk-
ten kant en klaar en onpersoonlijk door
de Industrie toegeschoven krijgen.
Heeft u dit jaar ook zoveel zelfge
maakte kerstkaarten ontvangen? Zelf
geschilderd of zelf geplakt uit stukjes
vilt?
In het voorwoord zegt Fanny Kelk
hoe blij menige grootouder is met een
asbak, sigaettenbeker jf verjaar
dagskalender, door een kleinkind Zelf
gemaakt. Maar wie weet, zijn er
grootouders die de charme van het
zelf knutselen er door ontdekken!
Ze hebben er immers als ze tot de
non-actieven behoren alle tijd voor.
En is het creatief bezig zijn met han
denarbeid voor de bejaarden niet op
nieuw ontdekt?
A. Bgl.
rijker bezigheid is dan het verrichten
van materieel productieve arbeid.
Dat het verrichten van „deel-werk"
door de getrouwde vrouw een steeds al-
?;emencr verschijnsel aan het worden
s, mag blijken onder anderen uit het
getal van één miljoen getrouwde vrou
en in het Verenigd KoninkrHk, die
„part-time" werk doen. In de Ver. Sta
ten behoort veertig procent van alle ver
koopsters tot die categorie.
iiiiiiiiiniiiiii
iiiiiiiiiiiiiiiii
immmimiii
beloofd heeft toch niet zomaar in de
steek. Het lijkt wel een besmettelijke
ziekte, die er onder de getrouwde
„hulpen" is uitgebroken om gewoon
niet te verschijnen en de wachtende
huisvrouw zonder enige waarschu
wing te laten zitten met een stoffig,
overhoop gehaald huis, afgehaalde
bedden en een aanrecht vol vaat.
Dat de hulp, die zelf huisvrouw is en
een gezin heeft, wel eens door over
macht is verhinderd: een opeens
ziek geworden man of plotselinge
visite, dat is te begrijpen. Maar hele
maal nooit wordt degene, die zo
maar in de steek wordt gelaten ver
wittigd. Zelfs de hulp, die bij' een
getrouwde onderwijzeres werkt en
haar kind daar in de klas heeft, doet
niet eens de moeite om haar doch
tertje de boodschap aan juf mee te
geven, dat ze niet kan komen. Een
goede democratie veronderstelt wel
degelijk bij iedereen goede manieren,
die stoelen op normale „wei-levend
heid", ook bij een afspraak zonder
bindend contract. Geen enkele werk
neemster gaat zo bandeloos om met
haar werkverbintenis. En dat ver
schijnsel is ook weer op de brede rug
van de welvaart te schuiven, want
veel hulpen hebben de verdienste
niet broodnodig en doen maar liefst
zoals het hun incidenteel uitkomt. En
de televisie is een magneet, die ze
steeds moeilijker van huis laat gaan.
We vuren nog een paar wensen af
naar verschillende richtingen. We zou
den meer banken wensen op alle per
rons van de grote stations. Staan is zo
vermoeiend en er zijn veel ouderen
bjj de reizenden, die op hun trein wach
ten en niemand reist meer zonder tas
of bagage. Vrouwen doen altijd en
overal boodschappen. We zouden ook
wat meer beleefdheid wensen van
haastige voetgangers en van kijkenden
in warenhuizen, die het doodgewoon
vinden om zonder pardon tegen elkaar
op te botsen.
We wensen een langere levensduur
voor de colliers, die zo in de mode
zijn maar die ontijdig knappen en hun
kralen doen rondspringen. We wensen
wat solider genaaide lingerie en niet
zoveel loslatende steken. Als de arbeid
sters slordig werk afleveren, dan moet
de controle scherper zijn. We zouden
ook wel wat minder variatie wensen
in de hiel van de nylonkous, zodat je
niet met zo'n zak vol gescheiden paren,
die nooit een passende wederhelft vin
den, blijft zitten. En is het te veel
gewenst, dat men nu eens opschiet met
de ingenaaide wasvoorschriften in
textiel?
We zouden ook wel wensen dat meer
restaurants het initiatief overnamen
van een eethuis, waar men „kinder
menu's" kan bestellen van geringer vo
lume en lagere prijs. En dat de leef
tijdsgrens voor de jeugdigen, die
zo'n menu krijgen voorgeschoteld zien
dan ook kan uitstrekken tot de vecht-
sters voor het behoud van haar lijn.
Onze longen wensen ook iets. Maat
regelen tegen de stank van de olle-
kachelg die uit de schoorstenen
stroomt en vrjj spel heeft in de „frisse"
lucht. Zelfs het geurig geboomte in
lommerrijke dreven buiten kan daar
niet tegen op. Je ruikt geen dennen
aroma meer, je ruikt alleen maar de
weeïge stookolledampen, die zo door
dringend zijn. En tot slot een soort
gelijke wens gericht tot iedereen die
het met goede ventilatie of afvoer voor
komen kan, dat de hele wereld naar
patates-frites ruikt, een walm, die je
in vergader-, eet- en logeeretablisse-
menten bij de keel grijpt en die de
straat inwolkend zelfs de zoete geur
van de voorjaarsmimosa vermoordt.
A. Bgl
De „hulp" komt mei opdagen.
PARIJS, januari
De Parisienne zet steevast het nieu
we jaar in met het bijvullen van
haar linnenkast. Dat is een ge
woonte van jaren her en hoe de op
vattingen ook veranderd zijn over wat
een ordentelijke linnenkast moet bevat
ten, aan het principe zelf houdt de
Franse vrouw zich nog steeds.
Trouwens de warenhuizen maken wel
dat ze La Semaine du Blanc niet ver-
Voor de teenagers: lakens en
Schot3e ruit
A - Spaanse beeldhouwer Juan de
II Avalos heeft een standbeeld ge-
maakt van de Belgische konin
gin Fabiola. Dit beeld zal binnen zeer
korte tijd naar Brussel verhuizen.
ROME, januari
Reclame en publiciteit maken
zich niet alleen meester van het
privéleven en de intiemste
gevoelens van vorstelijke personen en
kunstenaars, maar ook de correspon
dentie van het kindje Jezus wordt als
reclamestunt gebruikt. In een Ita
liaans dagblad verscheen namelijk de
volgende advertentie van een der
grootste combinaties van bar, tea-
room en pasticcerie: „Kinderen,
werpt je brief aan de Bambino Gesu
in de hiervoor aangewezen bus in on
ze zaak en je ontvangt een klein
kerstgeschenk". Twee reclamevlie-
gen in één klap, want de kleine ver
zenders besparen een postzegel en de
brievenbestellers enige vermoeiende
tochten naar de kerk van Ara Coeli.
Misschien kent u de geschiedenis
van de Bambino niet of niet meer. De
legende wil dat omstreeks 1500 een
arme Franciscaanse monnik zich ver
maakte met het snijden van een Chris
tusbeeldje uit het hout van een olijf
boom van Getsemani. Het schilderen
ging hem echter niet goed af. Hij bleef
er mee tobben, tot hjj op een morgen
het beeldje vond met roodgekleurde
koontjes, blonde lokken en een roze
lijfje. Natuurlijk zouden de engelen
die nacht aan het werk zijn geweest.
Er gebeurden daarna allerlei wonder
lijke dingen met het beeldje. Het
kwam in het water terecht en spoelde
in Italië aan, het werd gestolen en
na zes jaar terugbezorgd, behangen
met sieraden. Het schflnt ook wel
eens, na een lange afwezigheid, de
hele weg naar het Franciscanerkloos-
ter op zijn kleine voetjes te hebben
afgelegd. Hoe het ook zij, het kindje
van Ara Coeli heeft in de laatste vier
eeuwen heel wat stof tot schrijven ge
leverd aan religieuzen, historici en
journalisten. En nog jaarlijks om
streeks Kerstmis, geeft het 'handen
vol werk aan de Remeinse postbo
den, want die moeten er dan ook de
hemel bi) bedienen.
Zoals wij zeiden, het kind Jezus ont
vangt een uitgebreide corresponden
tie. Het bezorgen van brieven en tele
grammen uit alle delen van de we
reld geeft soms hoofdbrekens aan een
nieuweling in het bedrijf. De gerouti-
neerden zijn al lang gewend aai
adressen als: „II Bambino Roma" of
„Bambino Gesu" Cielo (hemel)"
„Bambino Via del Paradiso - Cielo"
„Aracoeli", zegt de postbode, klau
tert de honderdvierentwintig treden
op naar de kerk en legt de brieven
eenvoudig op het altaar in de kapel
van de Bambino. Wij hebben ons in
Geen dief heeft ooit de hand uitge
stoken naar de rijke schatten van dc
Bambino.
dit uitzonderlijke geval bezondigd
aan schending van het briefgeheim en
enige brieven gelezen. Wie zou den
ken, dat de correspondentie bestaat
uit wensen aan het Kindje dat 25
december zijn verjaardag viert, ver
gist zich. In al die brieven vraagt
men. „Lieve Heertje geel mij op Drie
koningen (het Sinterklaasfeest van de
kleine Italianen) een fietsje met gum
mibanden, een doos zuurtjes... geel
mij een elktrische robot met
lichtjes in zijn ogen... geef mij een
pop, lie kan praten. Geef mij... geef
mij" Naar gelang de leeftijd vordert,
veranderen de wensen. Een moeder
vraagt de gezondheid van haar kind,
een vrouw vraagt verbetering in za
ken. „Er is te veel concurrentie,"
schrijft zij, „mijn man kan de schul
den niet meer betalen... geef spoedig
uitkomst."
In de stille kapel van het wonder
dadige kindje, dat tijdelijk zijn troon
tje verwisseld heeft met de kribbe in
de kerk, spreken deze duizenden
brieven (ongeveer vijfhonderd per
dag) een geheime taal. Het zijn on
vervulde wensen, verlangens, behoef
ten, die door de Goddelijke almacht
kunnen worden omgezet in vreugden,
in ogenblikken van blijheid in kleine
of grotere levenswaarden. En ook al
zou geen enkele van deze wensen in
vervulling gaan, dan nog heeft de
briei aan de Bambino de schrijver
een uur, een week, misschien een
maand van hoop gegeven.
Toch moeten er in de vier eeuwen,
dat het Kindje in de kerk van de
Franciscanen zetelt, veel genaden «sn
gunsten zijn verkregen, want het Kie
ne beeld '62 centimeter hoog) zit dik
onder de ex-voto's in de vorm van
goud en edelstenen. Op zijn hoofdje
rust een gouden kroon met een glooe
van lapislazuli, een kruis met bril
janten en een rand bezet met sma
ragden en amethisten Langs zijn
schouders hangen parels, de kleine
vingertjes zijn bezet met ringen, de
muiltjes zijn van goud en het kind is
gebakerd in windsels van armbanden,
horloges, medaljons, oorbellen en der
gelijke In de brandkast van het kloos
ter wordt een schat bewaard, waar
mee het kindje wel drie maal van toi
let zou kunnen wisselen.
Nog nooit heeft een dief de hand
uitgestoken naar de juwelen van de
Bambino. Ook niet op zijn tochten
door het oude en in vorige eeuwen
zeker niet veilige Rome. Als er er
gens een zieke of stervende was, werd
de Babino immers te hulp geroepen
en In de negentiende eeuw was zijn
faam als wonderdoener zo groot, dat
de rijtiulgen, waarmee de families van
zieker het beeldje kwamen ha
len, queue maakten op het plein. Na
dien is er wel iets veranderd. De
taxi's staan niet meer in de rij
voor de treden van Ara Coeli, maar
het beeldje staat toch nog in de al
gemene belangstelling en verering.
Op Driekoningen geeft de kleine ko
ning audiëntie. Dan komen de Ro
meinse kinderen onder grote publieke
belangstelling hun versjes voor het
kindje opzeggen en is er de hele dag
een va-et-vlent langs de hoge trap van
de „Ara Coeli".
STINE PISANI.
geet. In de week tussen Kerstmis en
Nieuwjaar hebben de kerstetalages op
gehouden de voorbijgangers te interes
seren. De kinderen krijgen tegenwoor-
lenlf houdef /gewoonte el-
De feestelijke etalages maken daar
om zo spoedig mogelijk plaats voor het
witgoed. De vreerndeling die een wa
renhuis ingaat ziet zulke reusachtige
hoeveelheden lakens en slopen en alle
mogelijke huishoudhnnen dat hij wel de
indruk moet krijgen dat geen Parisien
ne meer een stukje linnengoed bezit
De bezoeksters lopen van de ene toon
bank naar de andere en betasten en
bevoelen alles met evenveel ernst als
haar grootmoeders dat deden. En me
nigeen denkt met weemoed terug aan
de grote Normandische linnenkasten
die vroeger in geen enkel huishouden
ontbraken en waar van onder tot boven
het huishoudgoed in opgestapeld werd.
Een uitzet moest vroeger minstens
een mensenleeftijd mee en één kast
was in de regel niet genoeg om het
een plaats te geven, daar de huisvrouw
haar ganse leven goed bijkocht.
Nu is het heel gewoon dat een uit
zet in een of twee laden kan worden
geborgen. De mensen zijn thans veel
De Engelse vrouwen schijnen
een nieuwe breirage te ontke
tenen. Zulks op aanraden van
een psycholoog, die bij een radio
voordracht de nerveuze vrouwen on
der z(jn gehoor aanraadde te gaan
breien inplaats van steeds maar kal
merende middelen te slikken. Brei
en maakt rustig en ontspant^ zei de
psycholoog en dat is natuurlijk van
meer waarde dan wanneer je ver
standige buurvrouw zoiets zegt! Bo
vendien kunnen de vrouwen hun
scheppingsdrang uitleven, voegde de
spreker er aan toe. En dat is inder
daad een waarheid als een koe. Dat
had Eva misschien al ontdekt toen
ze van dc bloemen in het paradijs
haar eerste kransjes vlocht! Maar
voor de Engelse vrouwen met hun
passie voor breien is de lont weer
In het kruitvat gegooid. Er wordt in
Engeland weer meer gebreid dan
ooit.
kleiner behuisd dan vroeger en in geen
enkel modern appartement is meer
plaats voor bakbeesten van kasten. Bo
vendien is het huishoudgoed veel meer
onderhevig aan mode dan vroeger. Ie
der jaar lanceren de fabrikaanten niet
alleen nieuwe modellen maar ook an
dere kleuren. Dit laatste heeft vooral
ten gevolge had dat geen enkele vrouw
24 stuks van iets koopt. Zelfs niet van
kopjesdoeken sinds deze door bekende
tekenaars en schilders worden ontwor
pen. Ieder jaar bij Ie Witte Week wor-
immuunminimminimum
den kopjesdoeken gelanceerd die met
andere motieven zjjn bedrukt en het is
mode geworden daar enkele van te ko
pen. Vermaarde recepten of afbeeldin
gen van ouderwetse auto's zullen bij
deze Witte Week waarschijnlijk min
der succes hebben dan een reproductie
van een gedeelte van een tapijt uit de
beroemde ziekenhuizen van Beaune of
van een boeket uit de Biedermeiertijd.
Witte badhanddoeken zijn ook sinds
lang uit de mode. Het allereerst wer
den er bloemmotieven in geweven;
dergelijke motieven hebben nog steeds
het meest succes maar er zijn er nu
ook met een huzaar te paard met
getrokken zwaard.. Badmantel cn
badmat vormen er natuurlijk een en
semble mee.
In de lakens is betrekkelijk weinig
nieuws. Nu de lakens die met een
strook zijn afgezet zoveel succes had
den, werken de fabrikanten op dat
Idee door. Witte lakens hebben een
gekleurde strook met Engels borduur
sel versierd en gekleurde lakens krij-
Het aantal zelfbedleiiingMaken js
van 1948 tot 1957 in dertien West-
europese landen van minder dan
200 tot meer dan 15-000 gestegen. In
het jaar 1958 was er een toeneming van
bijna 60 procent waardoor dit aantal
opliep tol ruim 24.000. Begin I960 waren
er reeds meer dan 36.000 winkels met
deze bedrijfsvorm <n West-Europa.
Deze cijfers, waaruit de snelle groei
van het zelfbedieningssysteem in Euro
pa blijkt staan vermeld in het rapport
„The economie performance of self
service in Europe", dat dezer dagen
door het Europese Productiviteitscen-
trum (EPA) te Parijs is uitgegeven.
In het verslag wordt een overzicht ge
geven van het zelfbedienings-systeem in
dertien Westeuropese landen, waaron
der Nederland.
Per hoofd van de bevolking komen
tn Zweden en Noorwegen het grootste
aantal winkels met zelfbediening voor;
resp. op iedere 1500 en 2000 inwoners
vindt men er een. Hierna volgen West-
Duitsland, Zwitserland, Nederland, De
nemarken en Engeland met resp. onge
veer 3000, 3500, 6000, 7000 en 7500 in
woners per zelfbedieningszaak. Voor
Spanje, waar het systeem het minst is
ontwikkeld, geldt het cijfer van om
streeks 200.000.
Ter vergelijking kan dienen, dat van
de voedingsmiddelen in de Verenigde
Staten 95 procent in zaken met zelfbe
diening wordt verkocht. Voor Nederland
is dit ongeveer 25 procent.
De zelfbediening in Europa beperkt
zich voornamelijk tot de levensmidde
lensector. Daarnaast wordt het systeem
reeds veelvuldig toegepast voor artike^
len als bijvoorbeeld kif
en schoeisel.
Jeding, speelgoed
gen een witte strook. In de regel
wordt de strook nu recht aangezet
daar ze ingehaald moeilijker te strij
ken is. Voor de teenagers worden
de witte lakens met een aanzet van
Vichykatoen in een klein ruitje of met
een Schotse ruit het meest gevraagd.
Nieuw is het ronde hoofdkussen. En
als bijzonder raffinement geldt het la
ken, liet kussen en de pyjama of nacht
pon versierd met hetzelfde borduursel
en natuurlijk in dezelfde tint.
In het tafelgoed is minder nieuws.
Fel indrukte, onrustig aandoende tafel
lakend worden ook nu weer gelanceerd,
naast kleden, die alleen donker ge
kleurde banden als versiering hebben.
Nieuwer zijn de tafellakens met Engels
borduursel, die nu ook ln bereikbare
prijzen zijn te vinden.
Alle Franse vrouwen interesseren zich
voor de Witte Week en de Parisienne,
of ze van plan is veel te kopen of niet,
is daags na Nieuwjaar 's morgens al
op ontdekkingstocht uitgegaan omdat
de traditie dat nu eenmaal wil.
Diny K.-W.
Tot de delicatessen, die worden In
geblikt, horen onder andere ge
roosterde rupsen, soep van zee
paardjes, gezouten kersebloesem,
gerookt haaievlees, geroosterd walvis-
vlees in soja-saus, rupsen in chocolade
vla en ratelslang 1,1 gelei. Dit laatste
artikel werd vorig jaar te koop aange
boden in een Nederlandse zaak. De rest
is terug te vinden in de Amerikaanse
delicatessenhandel. Dit staat te lezen
„De fijnproever
•8 Leer is ondoordringbaar voor kou. 8*
*8 Dit scooterjasje van Engels out-
*g werp is gemaakt van witte nappu
2 en heeft een overslaande sluiting g.
.g De modieuze afstaande kraag waar a.
•6 heel wat kou in kan waaien is op- 8*
•8 jevuld met lekker warm bont. In jr
jj de niet aansluitende driekwart jf
2 mouw is de half lange handschoen g.
!q een noodzakelijke voorziening. En «-
•g een extra mouwvoering met een 8"
•8 elastiekje bijeen om de onderarm <r
•8 houdt de 'warmte ook binnen sr
•8 T.
ICJ31£> C£> C|3 C|3 C£) Cf) CJD 1^1 C£> Cp CJ3 Cfj Cp C£> C|j CJj 1
