Nieuwe Haarlemsche Courant | 1961 | 7 januari 1961 | pagina 15

U

a

K

a

AE~

De Twentsche Bank

EEN DROOMREIS

ROBBERBRIDGE

COOMA

MUm

'fiil

1 11

ST.-ELISABETHSVLOED

'1R

^3E

iSST

SPOTSPIEGEL

VRI ENDEN

DIENS7M

'sme-b

s '-• I È>Mêê&èÊ /fa

procent

rente

r. - .-m

p

WEES EEN DAME,
lap de ramen

m

ZATERDAG 7 JANUARI 1961

PAGINA 15

[BRUgSF,Ll

?éf.,

V

I*

BHHIMÉBMi

Uw geld bewaren
op een depositoboekje
bij De Twentsche Bank

'is gemakkelijk en rentegevend.
U kunt de bedragen ook
per giro storten.

Liturgische weekkalender

Raad voor de luchtvaart

Jeugdige overmoed
oorzaak van ongeluk?

Dodelijk ongeval in
Eelde op 7 april v." j.
onder de loep

z

In Maastricht

Laatste lid gepakt
van inbrekersbende

1311111

mmm

(Adrrrl -ntie)

N*:so)®n»&

160 kantoren in Nederland
>0*HM":u>0,>a<>9<<><'0<JOfcOft»fte*>ocg»oog»o<,090<>s,ao*>s»so»&s»fr9»»oao<>eatsoaooo»ooooaooo«

ZONDAG 8 JANUARI: Feest van de H
Familie: eigen mis; credo; pref. v. d.
Verschijning v. d. Heer; wit

MAANDAG: Mis v. d. Eerste zondag
na de Verschijning v. d. Heer; pref
v- d. Verschijning; wit

DINSDAG: Mis v. d. Eerste zondag na
de Verschijning v. d. Heer: pref v. d.
Verschijning; wit

WOENSDAG: Mis v. d. Eerste zondag
na de Verschijning v. d. Heer; 2e geb.
H. Hygimus; pref. v d. Verschijning;
—wit

DONDERDAG: Mis v. d. Eerste zondag
na de Verschijning v. d. Heer; pref.
v. d. Verschijning; wit—

VRIJDAG: Doop van Onze Heer Jezus
Christus; eigen mis; credo; pref. v. d.
Verschijning; —wit

ZATERDAG: H. Hilarius. bisschop-be
lijder, kerkleraar; mis In medio: 2e
geb. H. Felix; —wit—.

ZONDAG 15 JANUARI: Tweede zon
dag na de Verschijning v. d. Heer;
eigen mis; credo; pref. v. d. H. Drie-
•enheid; —groen—.

NZ). dan zou het passen op 6 ruiten de
NZ-spelers op 2350 verliespunten komen
te staan. Men zou het 6 hartenbod als
een soort verzekering kunnen zien: be
taal liever een kleine premie.- dan zelf
een groot risico te lopen.

Veronderstel dat u robberbridge (vier-
tallenwedstrijd) speelt en dat u als zuid
speler OW kwetsbaar) de volgende
kaarten in handen krijgt:

*53 <0 A H 10 7 5 4 O- A V 10 8 2

Laten we ïannemen, dat u met 1 har
ten opent west (uw linker buurman)
zegt .dan 5 ruiten noord biedt 5 har
ten en oost biedt vervolgens 6 ruiten.
Wat nu??

js ?-ee.n a£dpende oplossing, want
zuid heeft te weinig gegevens over dit
spel. Het kan zijn, dat 6 ruiten vol
komen kansloos een of twee down gaat
maar bij de te verwachten uitkomst
in harten (door noord), kan het ook
best, dat west 7 of 8 ruitenslagen heeft
alsmede een stuk of 5 schoppenslagen
bij zijn partner. Evenmin is het zeker,
dat 6 harten down gaat komt de
tegenpartij met ruiten uit. dan is net
niet ondenkbaar dat wanneer noord b.v.
4* H B 3 meebrengt alsmede 5 troeven,
het spel gewonnen wordt omdat noords
verliezende schoppens weggaan op zuids
lange klaveren.

Volgens expert-opvattingen moet zuid
dus „6 harten" bieden, want hij loopt
daarbij het geringere risico veel te ver
liezen.

Zou hij 2 down gedoubleerd gaan
(—300) en zou6i ruiten ook 1 down ge
gaan zijn 100), dan bedraagt zuids
verlies in feite 400 punten. Wanneer
echter 6 ruiten gewonnen wordt (1370
voor OW) en in de praktijk zou zuid 6
harten ook gewonnen hebben (980 voor

a "AA,G' J"an- Het vluchtje

I960 elk in een nog nieuwe SAAB „Sa-
fir -lesmachine van Eelde via de
luchthaven Beek en de luchthaven Rot
terdam terug naar Eelde moesten ma
ken, is in een tragedie geëindigd toen
een hunner met zijn toestel vlak na
de start van de luchthaven Zuid-Lim
burg voor de vlucht naar Rotterdam
in een tolvlucht geraakte en even bui
ten het vliegveld in een boomgaard te
rechtkwam. Het toestel vloog in brand
en de 20-jarige bestuurder L. Jongman
uit Alkmaar kwam 0111 het leven.

Uit de behandeling van dit ongeval
voor en door de Raad voor de Lucht
vaart vanmiddag in het gebouw van
de Hoge Raad bleek o.m„ da de vier
jongelui met de vier toestellen van
Eelde naar Zuid-Limburg waren gevlo
gen. Daar hadden zij, liggend n het
gras, genoten van he 1,m1 ene;n
er hun boterham genuttigd. Daarby1 is
het maken van een vlucht 'aaj?, °Yar
het veld ter sprake gekomen. Er zou
ook toestemming zijn gevraagd
een dergelijke vlucht.

De directeur-generaal van deKa-
luchtvaartdienst, de heer J. W. Fdac
ker, zei in z\jn requisitoir, dat by net
onderzoek o.a. is gebleken dat het vlieg
tuig luchtwaardig was en dat de meteo
rologische omstandigheden geen röl
hebben gespeeld.

De heer Backer merkte voorts op,
dat de bereikte hoogte na de start te ge
ring was om het vliegtuig uit de vrille
te halen.

De oorzaak dient, naar de mening
van de directeur-generaal van de Rijks
luchtvaartdienst, te worden gezocht in
het niet op de juiste wijze uitvoeren
van de stijgvlucht door een jeugdige
leerling-vlieger in een lichtelijk over
moedige bui, waardoor hij zich niet
realiseerde dat het fout ging.

De heer Backer gaf tenslotte blijk
van zijn ontstemming over het feit, dat
de toenmalige waarnemende haven
meester toestemming heeft gegeven
voor iets, dat in strijd was met de
voorschriften. De raad voor de lucht
vaart zal 17 februari uitspraak doen.

In een wedstrijd der landelijke hoofd
klasse van de Ned. Bridgebond tussen
een Rotterdams en een Amsterdams
team deed zich onlangs een geval voor,
dat zéér nauw met het principe van
het „kleinere risico" te maken had. De
kaartverdeling was:

-

<Z> 7 3

O 10 9 8 5 2

V 9 3 6 5 3

H 10 9 8 5
P V B 9 5 4

-
•f. 10 4

N
W O

A B 7 6 4 3
c H 10 8 6 2
OVB3

V 2

C t
O A H 7 6 4
•f» A H B 7 2

Wanneer u dit vreemde spel nauw
keurig beschouwt, zult ge tot de ver
rassende conclusie komen, dat er o n -
verliesbaar 6 ruiten of 6 klaveren
voor NZ inzit doch óók onver-
li e s b a a r 6 schoppen voor OW!

Oost was de gever en NZ stonden
kwetsbaar. Men kan nimmer precies
theoretisch vastleggen hoe zulk een
grillig spel door beide partijen geboden
„moet" worden hoogstens kan men
aanbevelingen doen over wat goed en
wat minder goed is.

Bijvoorbeeld als oost met 1 schop
pen opent, moet de westspeler het direct
al met zichzelf eens worden, dat hij zo
nodig tot tenminste 5 schoppen zal gaan.
Moeilijker is het probleem voor zuid
hij denkt met zijn 3 azen, 2 heren en de
vrouw der vijandelijke troefkleur heer
en meester over het slagveld te zijn In
een biedverloop: oost 1 schoppen zuid
doublet west 4 schoppen noord
pas oost pas zuid doublet west
pas noord 5 klaveren oost 5 schop
pen zal menig zuidspeler denken dat
„doublet" op zijn plaats is.

Toch- is het kleinere risico 6
klaveren te bieden het bieden wijst
sterk op een renonce schoppen bij
noord en reeds om die reden is het bij
zonder gevaarlijk géén 6 klaveren te
bieden. In de praktijk speelde het Am
sterdamse team aan één tafel 6 gedou
bleerde klaveren en maakte dat aan
de andere tafel dacht de Rotterdamse
zuidspeler de tegenpartij op 5 schoppen
mét een doublet te moeten straffen.

6 klaveren werd gemaakt 5 schop
pen gedoubleerd werd met een overslag
gemaakt. Het spel kostte de Rotterdam
mers 11 matchpunten waarmede zij
in feite de wedstrijd verloren.

MAASTRICHT, 6 jan. De recher
che heeft vandaag alhier aangehouden
een 19-jarige arbeider, die deel uit
maakte van een groep jonge dieven
en inbrekers. Deze bende heeft in
november en begin december van het
vorig jaar een aantal autodiefstallen
en inbraken me. roof van brandkasten
gepleegd.

Deze brandkasten werden vervoerd
met gestolen auto's, die onder meer
in Maastricht, Heerlen, Roermond,
Heer, Venlo en Arnhem waren buit
gemaakt. De kasten waren gestolen
uit een veiling in Bunde, een construc
tiebedrijf in Heer en een garage in
Sittard.

De politie kwam de jongens toevallig
op het spoor, doordat een gestolen
brandkast bij een scherpe bocht uit
het volkswagenbusje viel, waarmee in
de nacht van 5 op 6 december de buit
werd vervoerd. Enkele uren later
werden twee van de dieven in Geleen
opgepakt. Twee andere bendeleden
werden de volgende dag in Maastricht
ingerekend. De vijfde was naar Duits
land gevlucht en heeft zich later op
verschillende adressen in Maastricht
schuil gehouden. Hij is naar Sittard
overgebracht, waar hl) een volledige
bekentenis heeft afgelegd.

Heerlijk zaten ze, achter in de rond
vaartboot.

Precies wat Hans gewild had. Zo kon
hij de hele boot overzien en zo kon opa
ook rustig vertellen.

Want daarom was Hans met opa
meegegaan: varen en vertellen...

Er was heel wat te zien, langs de
Amsterdamse grachten...

Opa had er ook al vaak oververteld...

„He, luister je eigenlijk wel? vroeg
opa plots.

„Weet u wat ik wou?" stelde de jon
gen een vraag.

..Nou?"

„Ik wou, dat onze boot veel harder
ging. Zo, zzzzzt, met een reuzevaartje
door al die grachten.»."

„Nou, dat kan!... En wat wou je nog
meer?"'-

,0 een hele boel! Dat onze boot een
beetje kleiner was... En met veel min
der mensen... Alleen u en ik... met zijn
tweetjes..."

„Nou jongen, dat kan toch! lachte
opa geheimzinnig. Hij wist wel, dat
kleinzoontje weer naar een avontuurtje
verlangde.

„Dat kan heel gemakkelijk jongen...
Doe je ogen maar dicht. Nee, niet door
de kiertjes kijken. Stijfdicht... Zie je al
hoe onze boot kleiner wordt, steeds
maar kleiner?"

,,En alle mensen zijn er a.... lan-
taseerde Hans mee. ,,En wat gaan we
snel, hè opa!"

„Dat is nog maar het begin, jongen.
Zie je, hoe onze rondvaartboot in een
raceboot veranderd is? We z!3n
grachten al uit... We schieten al door
de zee heen. Overal water om je heem

„Wat een prachtige boot! lachte
Hans, nog .steeds zijn ogen goed geslo
ten. „Ziet u hoe de golven tegen onze
boot uiteenspatten?"

„Of ik het zie! Het water spat aan
alle kanten over onze boot heen."

„Maar goed, dat we in dit glazen
huisje zitten!" sprak Hans ernstig. t

„Anders zouden we kletsnat worden.

„Ja, dat dacht je maar. Kijk eens,
wat een f(jn regenpak je aan hebt.

Wacht maar ik zal de glazen voor
deur open schuiven... Haha, ja nu spat
het water ook naar binnen. Geeft niets
hooj\ Sta op... we gaan in de deurope
ning staan. Hou me goed vast, klein
zoon, anders gooien de golven je tegen
de wereld."

En daar stonden de grote en de klei-

Geen werelddeel is met zo bizarre
dieren „gemeubileerd" als Australië.
Een ieder weet. dat dit werelddeel bui
deldieren herbergt. Verreweg het be
kendst daarvan is de kangoeroe. Er be
staan echter nog verscheidene andere
dieren, die het „pocketbaby-systeem"
huldigen. We kennen buidelroofdieren,
-knaagdieren en -insecteneters zoals de
buideimol.

Men zou kunnen zeggen, dat van wel
haast ieder dier in de rubriek niet-
buideldier wel een evenknie is te vin
den in de rubriek wèl-buideldier.

stJawe?flddlerdedennfeponderlUksfe

verhalen de ronde over de aldaar le
vende fauna. Zo vertelden zeelieden
van dieren, die het zonder voorpoten
moesten stellen en dus waren genood
zaakt om zich op de wijze van een
kikker huppend voort te bewegen. Wel
hadden deze dieren (zo vertelden zij)
een lange ronde staart.

Dit verhaal was een aantal mensen
met gezond verstand toch wel wat te

Kangoeroe met „pracht-baby"!

bar. Zij wilden graag geloven, dat er
in dat nieuwe land veel vreemds was
te zien, maar dit ging te ver. Later
zouden zij bemerken, dat ze ditmaal
te voorbarig waren geweest met hun on
geloof Er werden gedode exemplaren
van die nieuwe diersoort naar Europa
gebracht. Weliswaar bleek dat het
dier wèl voorpoten bezat, de rest van
de sterke verhalen" bleek veel waars
te bevatten, zo lezen wij in een uitga
ve van het Dierenpark te Wassenaar.

De kangoeroe kreeg zoveel bekend
heid dat hij het nationale dier van Au
stralië werd. Waarom is Australië het
land der buideldieren? Doorgaans geeft
men op deze vraag het volgende ant
woord: Eens waren de „pocketbaby-
beesten" over de hele wereld verbreid.
Dat was lang geleden en in die perio
de was het, dat Australië zich losmaak
te van de overige werelddelen. Toen
nu de oorspronkelijke dieren hun „pre
mière" beleefden konden zij het zo
juist genoemde werelddeel niet meer
bereiken. Overal elders verdrongen zjj
echter de buideldragers op enkele uit
zonderingen na, die zich in Amerika
zeer goed wisten te handhaven.

Met recht kunnen wfl beweren, dat
Australië een fauna bezit, die voor het
overgrote deel uit levende „fossielen"
(heel oude dieren) bestaat.

ne man. Hun snelle boot doorkliefde
de golven en schoot met een ongekende
vaart vooruit? Waarheen?

Och \laar bekommerde geen van
tweeën zich om. Plots bedacht Hans

le„Wie bestuurt eigenlijk onze boot.

°Pa0 dat doet een onzichtbare hand.
Of"liever gezegd: onze onzichtbare ge-

daCDat begrijp ik niet goed opa!"

Hoeft ook niet jongen. De mensen
van deze tijd vinden allerlei nieuwe
dingen uit. Dingen, waarvan je mets
begrijpt. Zo ook onze boot. Met mijn
gedachten kan ik de boot heendrijven,
waar ik maar wil

„Opa?"

„Ja, wat wou je nu weer.

„Kunt u ons ook naar een onbewoond
eiland brengen?"

„Och waarom niet? We zullen de
boot nog wat harder laten voortsnel
len!"

„Gossiemijne!" lachte de jongen.
„Het lijkt wel of we vliegen...

,Nee, we blijven varen. Is het met
heerlijk al dat zeewater over je heen
te voelen? Moet je goed voor je uit
kijk Hans... Daar in de verte..."

„Is dat het onbewoonde eiland al.

„Ja hoor... Je kunt al duidelijk de
hoge palmbomen zien. Heen en weer
wuiven ze. Dat is een welkomstgroet.
Voor ons, mensen uit het verre land.'

„Zouden de mensen daar al eens van
ons gehoord hebben, opa?"

„Wat vraagt mijn domme kleinzoon
nu? Je wou toch naar een onbewoond
eiland?"

Hans lachte maar eens. Hij had zich
lelijk vergist. Maar opa was het ook al
weer vergeten. En geen wonder.

„Kijk toch eens hóe mooi, Hans. Een
prachtig strand, met daarachter een
woud van palmbomen..."

„Gaan we er heen?"

„Natuurlijk jongen. Zo'n onbewoond
eiland moet je niet onbewoond laten.
Rrrst, daar schuift onze boot al het
strand op..."

„Hoort u dat opa? Daar kraakte iets."

„Ik heb niks gehoord jongen. Hup,
spring maar op het strand, Ga mee,
een kijkje nemen in die bossen."

„Zijn er geen wilde dieren, opa?"

„I an jagen we ze weg. Heel gewoon.
Je" zegt maar ksst; en iedere leeuw
gaat voor je op de loop."

En als er nu eens een olifant tussen
die bomen daar te voorschijn komt?"

Dan roepen we allebei heel hard:
Hu! En dan gaat de olifant ook weg!"

„Wel een leuk eiland opa. Ik zou
hier best willen wonen!"

„Hoelang?"

Op die vraag van opa kwam geen
antwoord.

„Heb je nog geen honger?" vroeg
opa nu.

„Hebt u wat meegenomen om op te

eten?"

„Welnee, jongen. Dat is hier niet no
dig. Kijk eens even boven je hoofd.
Hele trossen bananen. Hier eet, er
maar vast een op... Extra rijp ge
stoofd voor ons. En wat denk je van een
kokosnoot? Even aan die hoge boom
schudden. Pas op je hoofd Hans. Ge
lukkig net er naast.Zullen we wat
ananas ook meenemen? Kan nog te
pas komen..."

„He ja, opa, laten we een heleboel
van die vruchten in onze boot stoppen.
Dan kunnen we ze thuis verkopen. Ver
dienen we nog wat!"

„Dat is een idee van je. Hier pak
aan. Laten we samen die grote tros ba
nanen naar de boot sjouwen. Zwaar
he."

„Ik geloof dat het er wel honderd
zijn."

„O ja nog veel meer.Wat is dat
nou? Waar is onze boot?"

„Weg! Ziet u wel opa. De boot heeft
toch gekraakt. Zou die gezonken zijn.

„Ik ben er bang voor, Hans. Nu zul
len we echt op dit eiland moeten blij
ven. Heel lang!"

Cooma ligt aan de voet van de
Snowy Mountains, ten zuiden van Can
berra in New South Wales.

Het is een kleine Australische stad
en in de inheemse taal betekent t Coo
ma niets anders dan „open land".

Sedert 1825, toen Cooma gesticht
werd, is het een plattelandsgemeente
geweest, welke de farmers uit de wij
de omgeving van de nodige voorraden
voorzag voor hun gewoonlijk grote en
rijke schapen-farmen.

In oktober 1949 is dit tijdperk voor
Cooma echter afgesloten, want om pre
cies te zijn op 17 oktober kondigden een
ontploffing en een rookwolk de geboor
te aan van de meest wereldburgerlijke
stad, die Australië heeft.

Dit geschiedde aldus. Sedert men
senheugenis vormen de Snowy Moun
tains in het zuidoostelijk gedeelte van
Australië de hoogste bergketens van
het land.

Eeuwen hebben die bergen het land
schap beheerst zonder dat iemand zich
met hen bemoeide, maar de laatste
100 jaar is dat anders geworden toen
de veeboeren gedurende de zomer
maanden hun vee de bergen indreven.
Hier, op het ondergesneeuwde gras
van de heuvelruggen, kon het vee pri
ma voedsel vinden in de droge zomer
maanden, maar het knallen van de
zwepen der hoeders is ook thans ver
leden tijd geworden. Nu ronken er de
vrachtwagens, worden rotsen opgebla
zen en laten de pneumatische boren
hun hoge tonen horen.

De Snowy Mountains zijn het terrein
geworden van een groots irrigatie- en
electriciteits-project van Australië. Niet
minder dan 8 grote dammen en vele
kleinere, tien krachtstations, meer dan
110 mijl aan tunnelwegen en vele via
ducten zijn hier thans in aanbouw om
de wijde, droge laagvlakte van Austra
lië van het nodige water te gaan voor
zien.

De Snowy Mountains vormen een

frote scheidingslijn in Australië. Aan
e oostelijke zijde van deze keten, in
dit geval aan de zeekant, bevindt zich
een plateau; het grootste gedeelte van
het regenwater en de gesmolten sneeuw
wordt hier afgevoerd via de Snowy ri
vier naar de zee. In dit gebied is be
vloeiing dus geen probleem.

Anders ligt het echter aan de land
zijde, waar de steile rotswanden oprij
zen. Hier is de afvoer van het water
van de Snowy Mountains veel gerin
ger; hier wordt afgevoerd door twee
grote rivieren, die honderden mijlen
landinwaarts stromen door wat struc
tuur betreft vruchtbaar land, dat ech
ter zeer dringend behoefte heeft aan
water. Het doel van het project is nu
door bevloeiing en gelijktijdige opwek
king van electriciteit, niet minder dan
2 miljoen acres (1 acre is 4047 m2)
aan water door middel van tunnels on
der de bergen door naar de rivieren
Murray en Murrumbridgee te voeren
ter bevloeiing van het droge land. In
elf jaar is de bevolking van 2000 tot
10.000 toegenomen, doordat uit meer
dan dertig verschillende landen ar
beidskrachten naar Cooma kwamen.

„En slapen ook?"

„Ja, zo maar in de open lucht. Niet
zo leuk he."

„Nee, ik wil liever in mijn eigen bed
liggen opa. Ik wil niet graag op dit
eiland blijven."

„Ook al goed jongen. Doe dan je ogen
maar weer open. Zo, nou zitten we
weer op de rondvaartboot. Hij is aan
het eindpunt gekomen. En onze droom
reis is ook afgelopen."

„Het was toch een fijne reis opa."
En de grote en de kleine man stap
pen samen naar huis, om daar hun
avontuur te vertellen.

Rijmen doen we toch zo graag.

Daar heb nou die Kees. Met andere,
wat grotere jongens, hoor, zat hij in
de klas. Al dagenlang hadden ze zich
geërgerd aan de vuile ramen van het
lokaal. Die waren tenslotte zo vuil, dat
niemand er meer door heen kon kijken.
Al een paar malen was de werkvrouw
gewaarschuwd. Maar die scheen wel
andere dingen te doen te hebben.

Toen kwam Kees op het grote idee.
Met zijn vinger toverde hij de volgende
letters in het vuil van de ruiten:

Wees een dame, lap de ramen!
Er werd hartelijk om gelachen.
Maar... de volgende morgen waren de
ramen schoon.

Wat zo'n rijmpje al met uitwerken
kan.

Zo schijnen de mensen er altijd al
over gedacht te hebben. Want steeds
maakten ze rijmpjes. Of korte uitdruk
kingen op rijm. Onze Nederlandse taal
kent er heel wat.

Ga maar eens mee op zoek.

Neem nu eerst de spreekwoorden
00ÜS.

Oost, west, thuis best. Da's al een heel
korte.

Wou je een lange: Al draagt een aap
een gouden ring, het is en blijft een
lelijk ding. Dat wil zeggen: al maken
lelijk uitziende mensen zich ook nog zo
mooi met allerlei hulpmiddelen. dat
echt lelijke kunnen ze toch niet weg
werken.

De Romeinen kenden het volgende
spreekwoord ook al:

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe
dat ook een ander niet!

Maar behalve die vele spreekwoor
den, zijn er nog meer heel korte uit
drukkingen in onze taal: op rjjm.

Hij springt van de hak op de tak.
zeggen we van mensen, die geen goed
gesprek achter elkaar voeren kunnen,
telkens plots over wat anders begin
nen. Als je je uitgaven moet beperken,
omdat je niet zoveel verdient, zou je
kunnen zeggen: je moet roeien met de
riemen, die je hebt.

Maar dat rijmt niet. Wel rijmt: zet
de tering naar de nering!

Ais je iets niet graag lust en het toch
op moet of wil eten, dan eet je het op
tegen heug en meug. Vertel je een ver-

illliilllllilliililiiilllilllliliiilllllllllllliillillhiiiiiiiiiiiiiiiiiiili

haal er ggoed. dan doe je het in kleuren
en geuren. Span je al je krachten in,
om je doel te bereiken, dan zegt men:
hy zette alles op haren en snaren.

Och, och, wat kunnen sommige men
sen toch vreselijk klagen: ze klagen
steen en been. Als je zulke mensen op
alle mogelijke manieren wilt helpen, dan
sta je ze bij met raad en daad. Of het
helpen zal? Mischien krijg je wel
stank voor dank.

In een oud vaderlands lied zongen
we: Een meester, niemands knecht;
Recht en slecht! Dat wil niet anders
zeggen, dan eerlijk en gelijk aan de
anderen. Natuurlijk zijn we allemaal
graag vrij en blij en zullen we ons met
hand en tand tegen alle onrecht ver
dedigen. Lastig is, als je in een vreem
de stad weg noch steg weet, maar he
lemaal verkeerd is het als je om God
noch gebod geeft.

Op sommige plaatsen, waar je gaan
noch staan kan, moet je dringen en
wringen, om na lang garen en sparen,
met pak en zak te kunnen vertrekken.
Zo zouden we met tijd en vlijt en met
wroegen en zwoegen nog een tijdje door
kunnen gaan, maar we leggen voor
vandaag het bijltje er maar bij neer.

Genoeg van deze zogenaamde „Eind
rijmen!"

miiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii

j-f-ï

-./.s -

V

- i i i

Verlaten rietlanden met hier en daar
een eenzame boom in de watergebieden
en moerassen van de Biesbos.

iiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiriiiiiiiiiiimiiiiiiiiiNiiiiiiiiiriiiiimiiuiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiimiiililiiiiiiiHi

Jullie moet het jaartal kennen uit
de vaderlandse geschiedenis; „1421 St.-
Elisabethsvloed; de Biesbos ont
staat". Nu het 540 jaar geleden is dat
de Biesbos ontstond, willen wij wat uit
voeriger hierop ingaan.

W(j beginnen dan met te herhalen
wal op school waarschijnlijk reeds ver
teld is. Van de drijvende wieg, die door
de golven werd weggespoeld. Een hou
ten wieg met een kindje er in werd in
evenwicht gehouden door een zwarte
kat, die daar boven op stond of beter,
die, bevreesd door het water, telkens
oversprong naar de rand die het verst
boven de gevaarlijke golven uitstak,
zodoende de wieg in evenwicht hield
en het leven redde van het wiegekind,
dat aanspoelde (volgens de overleve
ring), op de plaats, die nog heden ter
herinnering aan deze gebeurtenis Kin
derdijk wordt genoemd.

De Biesbos was oorspronkelijk een
veengebied in Noord-Brabant, gelegen
tussen de Merwede, het land van Alte-
na, de verlegde Maas en het eiland
van Dordrecht, als onderdeel van de
Grote of Hollandse Waard. En volgens
oude verhalen leefden de mensen in
deze streken in weelde en zorgeloos
heid en dachten de bewoners niet aan
de toekomst en verwaarloosden de dij
ken. Zij leefden alleen voor hun ple
zier! En zo zou de straf gekomen zijn
voor hun euvelmoed: een overstroming
van geweldige aard, die alles vernie
tigde wat zü bezaten. Tientallen dor
pen werden overstroomd en alles, hon
derden mensen en dieren, ging ver
loren.

Het gehele land tussen Dordrecht en
Geertruidenberg werd één grote water
vlakte en de weinigen die gered wer
den hadden alles verloren. Sedert dien
zijn Brabant en Holland van eikaar
gescheiden door het Hollands Diep,
maar later door de grote bruggen ver
enigd.

Vlak na de St.-Elisabethsvloed was
alleen Dordrecht nog als een eiland in
de watervlakte zichtbaar, maar reeds
spoedig werden pogingen aangewend
om het ondergespoelde land door in
dijking terug te winnen, maar deze po
gingen faalden. Eerst in 1603, toen
door vruchtbare aanslibbing het land
aan de oevers zich begon te verhogen,

Grienden worden op een boot geladen.

begonnen de inpolderingen. Zo werd in
1640 het Nieuwiand van Altena weer
met het vasteland verbonden. In - de
achttiende eeuw werden de kilden (wa
tergeulen) afgedamd en van toen af da
teert de geleidelijke verovering van
land op het water, tot de tegenwoor
dige toestand is ontstaan, waarbij van
ongeveer 10.000 H.A. de omdljkte pol
ders er 6525 innemen. Het overige ge
deelte bestaat uit grienden (waar rijs
hout wordt gekweekt) en slikken (on
begroeide gronden). Het grootste ge
deelte van de Biesbos is dus in vrucht
baar gras- of bouwland (vooral voor
suikerbieten en tarwe) herschapen,
maar er zijn ook veel gedeelten be
staande uit plassen, waar riet en on
kruid welig opschieten. Vooral griend-
hout, biezen en wilgen, die gebruikt
worden voor mandenfabricage, zijn in
grote uitgestrektheden aanwezig. In elk

feval is de Biesbos een van de minst
evolkte gebieden van ons land. Na vijf
eeuwen zijn de sporen van de St.-Elisa
bethsvloed nog steeds zichtbaar!

Jullie herinneren je misschien nog
wel uit de oorlogsdager dat deze of
gene op geheimzinnige wjjze naar het
toen reeds bevrijde Zuiden ging door
de Biesbos. Het was een prachtgelegen-
heid, mits men een goede gids had...
maar die was er ook wel!

v

- w

Het watergebied van de Biesbo».