Valstrik voor buitenlandse bezoeker
Smekende blik
i
f
Gesuspendeerde priester
aan de zijde van Castro
CUBA
bedroöen
I
WESTDU1TSE AL CAPONE
GEEFT ZICH OVER
Vastenavond
Carnavalsoptochten Bierkelder nu kunstzaal in Leeuwarden
wordt
School is geen school?
Testautomaat
Politieke moord?
Geweld, moord en brandstichting
van bende in de Palts
WSÊmmÊÊMmmmmi
Zesentwintig doden
bij busongeluk in
IRAN
Na vierdaagse klopjacht
T
DINSDAG 14 FEBRUARI 1961
PAGINA
Toen ik op zekere dag in een
klein stadje was in de pro
vincie Oriente, ver van de
Cubaanse hoofdstad, vroeg ik om
onderhoud met een van de
Notabelen.
Ik ontmoet hem op het stads
plein. Een vriend van me stelt me
aan hem voor, en hij laat me met
hem alleen, nadat hij hem te ver
staan heeft gegeven dat ik een
«betrouwbaar man" ben, en dat
hij me vrijelijk alles kan vertel
len.
Wat gebeurt er op het ogen
blik op Cuba?, zo vraag ik hem,
nadat de mensen waarmee hij in
gesprek is geweest, afscheid van
hem hebben genomen.
Dat is werkelijk een belang
wekkende vraag, antwoordt hij,
en hij legt de nadruk op ieder
woord, alsof hij wil laten merken,
dat hij begrijpt hoe gewichtig de
kwestie is. U moet het mij verge
ven, dat ik deze vraag niet zelf
beantwoorden wil. Ik moet om
mijn positie denkenweet u.
Maar wij zullen uw vraag aan
anderen voorleggen. Ziet u ginds
dat groepje dames? Zij werken
op het gemeentehuis. Ik ken hen
goed. Kom, laten we het hen
vragen. U zult wel horen, wat ze gen vrovagandafoto uit Cuba. In de provincie Oriente houden Cubaanse soldaten
zullen antwoorden. U zult het wel zich gereed om een aanval uit de p^^le9deer^°^en af te slaan, zo wordt ons bij
Geen antwoord
Kruis en Vaderland
Gecompromitteerd
CUBA
Vele Cubanen durven niets
over het bewind te zeggen
Men hoeft geen bewondering te
koesteren voor Patrice Loemoemba om
bet bericht van zijn dood als een
rampzalige tijding te beschouwen. De
eerste premier van het onafhankelijke
Congo was een opportunistische poli
ticus. die er in zijn anti-kolonialistisch
fanatisme niet voor terugdeinsde de
p van het communistische blok in
r°epen. Gemeten naar onze morele
•ternien was hij een gewetenloos man
d'ej J °Pvadinf? huldigde, dat het
oei de middelen heiligt. Loemoemba
heeft nooit getoond, dat hij iets van
een staatsman in zich had, maar hij
Was wel een invloedrijk demagoog en
een gevreesde politieke leider. Door
Zijn arrestatie eind vorig jaar is geen
einde gekomen aan de nationalistische
stroming waarvan hij de voorman was.
Integendeel. Tijdens zijn gevangen
schap is die stroming steeds krachtiger
geworden. Zijn beweging spreidde
zich als een olievlek uit over Oost
provincie, Kivoe en Noord-Katanga.
De dood van Loemoemba zal nu aan
het Loemoembisme in Congo een
nieuwe impuls geven. Van nu af aan
is hij de grote martelaar voor het Con
golese unitarisme.
De sympathie voor Loemoemba
groeide de laatste maanden niet al
leen in Congo, maar ook in een groot
deel van de Afri-
kaans - Aziatische
BUITENLANDSE wereld, vooral in
Ghana, de Ver-
KRON1EK enigde Arabische
J Republiek en
Guinee. De Loe-
•noembisten hebben bovendien altijd
de krachtige steun genoten van het
Communistische blok, onder leiding
Van de Sovjet-Unie.
In de wereldpolitiek moet men
Uitgaan van de bestaande machtsver
houdingen, en zo moet men wel eens
een onsympathieke figuur accepteren,
als blijkt dat die figuur een grote poli
tieke stroming vertegenwoordigt. Zo
Was in Washington dezer dagen be
sloten voor de vrijlating van Loe
moemba te pleiten en voor de erken-
ning van de Loemoembisten als een
Van de belangrijkste politieke stro
mingen in Congo. De regering-Ken-
nedy hoopte aldus het uitbreken van
®en Ware Congolese burgeroorlog te
°°rkomen. Die politiek is nu door-
mist door Loemoemba s dood. De
ürgeroorlog die nu in Congo dreigt,
kunnen ontaarden in een tweede
k°rea. Moskou stelt niet alleen de
^gering van Katanga, maar ook
^ammarskjöld en de Belgen verant
woordelijk voor de dood van Loe
moemba. De Russen nemen als vast
land aan, dat Loemoemba ver
moord werd, en zij beschouwen die
moord als een uitdaging.
Inderdaad zijn er ernstige redenen
mn aan een politieke moord te ge
loven. Het officiële Katang ese verhaal
over de omstandigheden waaronder
Loemoemba de dood vond, is niet
overtuigend. Loemoemba zou door
ftnti-Loemoembisten op de vlucht ge
dood zijn. Maar de namen van de
daders worden niet onthuld, en de
plaats waar Loemoemba begraven
Zou zijn wordt geheim gehouden. De
motieven voor deze geheimzinnigheid
zijn aanvechtbaar. Was Loemoemba
«d enige tijd geleden gestorven, en
Was het verhaal van de vlucht een
Verzinsel? Is hij in zijn gevangenschap
gestorven aan mishandelingen, of
beeft men hem enige tijd geleden hei
melijk geëxecuteerd? Of heeft men
hem misschien opzettelijk laten ont
snappen, om hem op de vlucht te
kunnen neerschieten; een truc die
hsjombe van de Nazi s zou kunnen
hebben geleerd. Als de Katangese
Premier zicb inderdaad aan een poli
tieke moord heeft bezondigd, heeft
hij een zware misdaad begaan, omdat
hij zich vergrepen heeft aan het
leven van een mens. Ook iemand als
Loemoemba mocht aanspraak maken
?P een eerlijke berechting. Heeft
Ujombe Loemoemba inderdaad laten
Vermoorden dan heeft hij bovendien
«en onverantwoordelijk groot politiek
zisico genomen. Loemoemba's dood
kan voor Congo, het Afrikaanse con
tinent en de hele wereld de ernstigste
®®*wequanties hebben.
Zo stappen we op het groepje af, en
mjjn metgezel stelt me aan de dames
voor: „Dit is een Franse journalist. U
kunt hem volledig vertrouwen. Het is
een vriend van X, die ginds staat, en
die u goed kent. Hij zal u een vraag
stellen, die hij mij ook gesteld heeft"
Ik stel de jonge vrouwen de zelfde
vraag die ik aan de notabel heb voor
gelegd. Ze kijken me allemaal wezen
loos aan, en ze doen geen mond open.
Ik dring nog eens aan, maar ze blijven
zwijgen.
U hebt er toch wel uw mening
over, zeg ik, zelfs al zou u die niet
helder onder woorden kunnen brengen.
Vertelt u me eens iets.
Geen antwoord.
Kunt u me niet althans wat in
drukken geven?
-Ja indrukken kan ik wel geven,
antwoordt, na enig aarzelen, een van
de jonge vrouwen.
Begint u maar.
Weer een absolute stilte. Ik dring op
nieuw aan, maar weer zonder succes.
Ik maak aanstalten een einde te ma
ken aan dit „gesprek", dat voor beide
partijen beschamend is.
U hebt toch nog wel hoop?
O ja, we hebben de hoop niet op
gegeven, antwoorden zij in koor, en ver
volgens zegt plotseling het hele groep
je „Tot ziens" en de jonge vrouwen ver
wijderen zich.
U hebt hun antwoord gehoord,
zegt de notabel. U hebt het wel begre
pen, veronderstel ik. Ik heb er niets
aan toe te voegen. Wilt u nog met an
dere mensen praten?
Ik neem de proef met andere
groepjes. Dit keer zijn het mannen,
maar weer krpg ik geen woord los
De mensen staren me met droeve
ogen aan, alsof zjj me willen vragen
hen met vrede te laten.
Deze zwijgende smeekbede heb ik
eens in zo pathetische vorm meege
maakt, dat ik rnjj het voorval nog lang
zal herinneren. Ik bracht een bezoek
aan een collectieve landbouwonderne
ming die nog in opbouw was. De wo
ningen voor het personeel waren al
grotendeels klaar. De leider van de on
derneming, die een militair uniform
droeg, vertelde me uitvoerig wat de Re
volutie al voor de boeren had gedaan,
en wat er nog meer zou gebeuren. Op
twee passen van ons vandaan zat op
een zak cement een „guajiro". Het
scheen het volmaakte type van de In
diaanse halfbloed, met zijn haviksneus
en zijn fonkelende ogen onder zijn enor
me sombrero. De man staarde me
voortdurend aan. Het kostte me moei
te mijn blik van de zijne los te maken,
en ik kreeg de mdruk, dat hij wanho
pige pogingen deed me iets te zeggen.
Zijn blik werd droeviger naarmate de
militair vorderde met zpn lofzangen op
de Revolutie. Het hoofd van de „gua
jiro" zakte steeds dieper weg tussen
zün schouders, en ik kreeg de indruk
dat hü me, van uit zijn diepste inner
lijk, de volgende smekende woorden
toevoegde;
„Luister niet naar al die leugens.
Hoort u mij niet roepen, dat het alle
maal niet waar ïs. U wordt bedrogen."
En plotseling stond hjj, met tranen in
de ogen op om zich b« de andere ar
beiders 'te voegen die op hem schenen
te wachten.
Verscheidene personen hadden het
raadzaam geoordeeld me te waarschu
wen dat de pers, de radio en de tele
vise' de aanwezigheid van een Europe
se katholieke journalist op Cuba zou
den trachten uit te buiten voor de re
volutionaire propaganda, die in het bui
tenland al niet meer vertrouwd wordt
en die on Cuba door vele welingelichte
kringen ontmaskerd is. Ik dacht geen
ogenblik aan die waarschuwingen, toen
ik oo de derde dag van mpn verblijf
in Havana 's morgens om zeven uur
in mijn hotel werd opgebeld. Het was
een dame, die me vertelde dat ze tot
een groep katholieke „revolutionairen"
behoorde, dat die groep 's avonds een
bijeenkomst zou hebben en dat ik op die
bijeenkomst zeer welkom zou zijn. Ik
nam de uitnodiging zonder aarzelen
aan, en op het einde van de middag
wachtte ik in mijn hotel op de dame
die me zou komen afhalen. Zij arri
veerde per taxi en zij bracht me prompt
naar een weelderige villa in de Vedado,
een van de voorname woonwijken
van de stad. Het was de woning van
een arts.
Ik liep door een grote veranda, waar
de meubels, de zilveren voorwerpen en
de tapijten me voldoende duidelijk
maakten wat de sociale positie was van
de eigenaar. (Ik vond dit merkwaardig,
want de Revolutie beweert, dat zij de
rijkdom, die zo provocerend was,
met succes heeft bestreden). Vóór ik
wist wat er gebeurde, zat ik bij twee
priesters, waarvan ik er één kende uit
foto's die herhaaldelijk in de kranten
waren verschenen.
Het was de eerwaarde heer German
Lence, de woordvoerder van het kleri
kale „castrisme", die berucht is om
zijn openlijke aanvallen op de hiërar
chie en op de zogenaamde contra-revo
lutionaire geestelijkheid. Reeds voor de
Castristische Revolutie had zijn bis
schop hem het recht ontzegd als pas
toor van een parochie werkzaam te
zjjn vanwege bepaalde schandalen. De
evolutie van het régime had hem ge
maakt tot het type van de „revolutio
naire priester". Hij had de regerings
opvattingen tot de zijne gemaakt, waar
mee hij tegen de visie van de Cubaan
se katholieken inging en tegen de dui
delijk uitgesproken opvattingen van het
episcopaat. (Hij is intussen „a divinis
gesuspendeerd).
Nauwelijks was ik aan de aanwezi
gen voorgesteld, of men vroeg mij naast
de eerwaarde heer Lence te gaan zit
ten. Toen ik me omdraaide, om op dit
verzoek in te gaan, zag ik tot mpn
grote verbazing hoe er fototoestel
len en filmapparaten gericht waren op
het groepje dat gevormd werd door
uw verslaggever, de heer Lence, de
andere priester, de gastheer, de dame
die rnjj hier had gebracht, een andere
„revolutionaire" katholiek en een jon
geman in militair uniform. In een ra
zend tempo werd er gefilmd en werd
er een groot aantal foto's genomen. Ver
volgens werd me gevraagd of ik „een
verklaring" zou willen afleggen. Ik ant
woordde beleefd maar beslist:
~7 .!,en naar Cuba gekomen om
er inlichtingen in te winnen en niet om
er verklaringen af te leggen.
Deze mededeling werd door de fil-
mers en fotografen heel vriendelijk
ontvangen en ze deden onmiddellijk
hun apparaten weg.
Men zal begrijpen, dat ik niet veel
zin had deel te nemen aan deze „bij
eenkomst", waarvoor ik was uitgeno
digd zonder dat men ook maar iets
had gezegd over de identiteit van de
deelnemers noch over de aanwezigheid
van persfotografen en cineasten van
het journaal en de televisie. Maar het
bleek helemaal geen bijeenkomst te
zjjn. De „mise en scène" waarvan men
mij het slechtoffer had willen maken,
had slechts een propagandistisch doel.
Men wilde mij reeds bij het begin van
mijn reis compromitteren door het ge
zelschap van die enkele „katholieken"
die openlijk aan de kant van het regi
me staan. Inderdaad stonden er de vol
gende dagen in de kranten, op een
opvallende plaats, foto's van de gebeur
tenis. die werd beschreven als „ont
vangst" die door de groep „Met het
Kruis en het Vaderland" was vcorgii-
niseerd voor de Franse journalist X,
een redacteur van „Informations ca-
tholiques internationales", die naar Cu
ba was gekomen om uit de eerste hand
inlichtingen in te winnen over de Re
volutie. In de onderschriften van de
foto's werden fantastische dingen over
mij gezegd. Ik werd zonder enige
grond een bekend Frans schrijver
genoemd, en men had mij enthousiaste
uitlatingen over de Cubaanse Revolu
tie in de mond gelegd. Dit alles maakte
het mij zeer moeilpk ontmoetingen te
hebben met bisschoppen, die niet erg
verlangend waren een buitenlandse ka
tholieke journalist te ontmoeten die geen
meer dringende behoefte scheen te heb-
Het feest van de zuidelijke dwaas
heid bereikte gisteren in Limburg zijn
hoogtepunt. Na de geduchte aanloop
van zondag zat de carnavalsstemming
er toen volledig in. Speciaal in die
plaatsen waar in navolging van het
Duitse Rijnland de Rosenmontagzug
uittrok.
Ter ere van het tachtigjarig bestaan
van de oudste carnavalssociëteit van
Nederland, de Mirlitophile, was in
Valkenburg extra veel zorg aan de
optocht besteed. Ook de Keikraadse
Rosenmontagzug trok duizenden toe
schouwers. Zij genoten in niet gerin
ge mate van de beweeglijke stroom
dwaze kolder die zich in een onge
kende verscheidenheid presenteerde.
Het zou Kerkrade niet geweest zijn
wanneer in deze stoet niet het we
reldmuziekconcours present was ge
weest. De uitbeeldingen daarvan wer-
den alleen maar geëvenaard door de
veelvuldige Santa Maria-boten °PAvle1"
len. In vrijwel geen optocht ontbrak
dit kaperschip. Zelfs de jeugd fo.a. m
de kinderoptocht van Maastricht) tel
de heel wat Portugese zeerovers.
Vierden de meeste plaatsen in Lim
burg Rosenmontag met een optocht,
hetzij van de volwassenen hetzij van
de jeugd, Wylré had iets anders be
dacht. Daar" schonk prins Jean zijn
trouwe onderdanen op één dag een
nieuw gemeentehuis, waarvoor het
Wylrése gemeentebestuur nu al ja
ren plannen maakt. Op een en dezelf
de dag legde hij namelijk de eerste
steen van het gemeentehuis, maar
tevens verrichtte hij even later reeds
de opening van het Carnavaleske ge
bouw.
Begaan met het lot van de Neder
landse artsen gebr. Mol, wier me
dische klinieken onlangs door een tor
nado in Tangayika werden verwoest,
namen de havermennekes in Bunde
spontaan het besluit om tijdens de
carnavalsoptocht te collecteren voor
de beide gedupeerde doktoren.
De optocht die maandagmiddag door
feestvierend Oeteldonk heeft getrokken
was wellicht iets korter dan ze in voor
gaande jaren geweest is, maar de vele
tienduizenden die ernaar zijn komen
kijken, hebben zich toch geen ver
geefse moeite getroost want zowel wat
Tot welke bewonderenswaardige
resultaten een particulier initia
tief weet te komen, wanneer
het met enthousiasme en
werkelijke bezieling wordt uitge
voerd, bewijst het echtpaar A. van
Hulsen te Leeuwarden, dat sinds
enige jaren een kunstzaal in stand
weet te houden waar het ene kunst
zinnige evenement na het andere
wordt gehouden. De heer Van Hulsen
heeft een kunsthandel aan de Nieuwe-
stad te Leeuwarden. Daarachter
heeft hij destijds een pand als kunst
zaal doen inrichten, een pand met
een half dichtgegooide bierkelder uit
vroeger eeuwen er onder. Een ander
had misschien die kelder helemaal
dicht laten werken, maar de fantasie
van de heer en mevrouw Van Hulsen
(ze doen alles samen) werd er door
geprikkeld en ze deden het tegen
overgestelde. De lange, uit twee ach-
ter elkaar liggende delen bestaande
kelder, met een rond gemetseld ge
welf, werd helemaal leeggehaald en
gerestaureerd en vormt nu een bö-
iitiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiimmiiiiiiitiiiiiiiiiiiiNiHiiiiiiiiiiiiiiiiiHi
de
zonder sfeervol onderdeel v
kunstzaal.
Er zijn in deze kunstzaal al heel
wat tentoonstellingen ge.iouden. maar
het is niet alleen de schilderkunst,
die er aan haar trekken komt. Want
naast de doelstelling om vooral
jonge Nederlandse en buitenlandse
schilders gelegenheid te geven om
zich bekendheid bij de kunstminnaars
in het noorden te verwerven, krijgen
ook jonge Nederlandse musici de
kans om zonder kosten hunnerzijds op
te treden, speciaal met kamermuziek
werken. De concerten komen in deze
omgeving goed tot hun recht en trek
ken selecte groepen muziekliefheb
bers.
Thans wordt er in de kunstzaal een
tentoonstelling gehouden van het
werk van vjjf Leidse tekenaars. De
expositie omvat in totaal 52 werken
van Kees Buurman, Herman Dijkstra,
Rein Dool, Frans van Leeuwen en
Will Tweehuysen.
W
de ideëen als wat de uitwerking er
van betreft heeft deze stoet alle voor
ben, dan zich te laten fotograferen en S Saan(^e Oeteldonkse overtroffen. Daar
filmen in gezelschap van een katho- (SÉ
lieke groep die zich in discrediet had
gebracht. De affaire bezorgde me ook
onaangename opmerkingen in de kloos
ters en pastorieën die ik bezocht; „We
hebben u met Lence op de televisie
gezien", of „uw foto in de kranten,
waarop u naast Lence staat..." Aldus
werd me duidelijk gemaakt, dat ik geen
gewenste bezoeker was. Maar nadat ik
duidelijk had gemaakt, dat ik het on
schuldig slachtoffer was geweest van
de „plechtigheid", geloofde men mij op
mijn woord en zo kon ik mijn naspeu
ringen voortzetten in andere katholie
ke kringen van geestelijken en leken
iedere groep zijn eigen „meziekske
meebrengt was de stoet van het begin
tot het eind een aaneenschakeling van
echte carnavalsstemming. De afsluiting
en tevens climax werd gevormd door
een bijzonder grootscheepse prinse
wagen, vanwaar prins Amadeiro dertien leerlingen.
XVIII zijn volk met een confetti-ka-
non bestookte.
n Eexterzandvoort, een Drents
plaatsje, dat behoort tot de ge
meente Anloo staat een school,
die dertien leerlingen telt. Op zich
zelf nog een respectabel aantal, als
men in ogenschouw neemt, dat de be
volking van dit plaatje bestaat uit on
geveer honderdnegentig inwoners. Ge
deputeerde Staten hebben nu een
brief geschreven aan de burgemees
ter van Anloo, mr. Lambers, dat de
school eigenlijk geen school is, en
daarom gesloten moet worden. De be
woners van Eexterzandvoort zijn
daardoor zeer gebelgd. „Wij zijn
Eexterzandvoorters en geen Eexter-
veners of inwoners van Eext", zei
men ons in het gehucht. „En ze kun
nen in Assen nu wel zeggen, dat de
afstand naar de scholen in Eexter-
veen en Eext niet verder is dan 2500
meter, zo als dat in de Onderwijswet
staat, ze vergeten, dat de leerlingen
soms al twee of drie, soms zelfs meer
kilometers verder weg moeten ko
men, om hier op school te komen."
Op het provinciehuis in Assen zei
ons een ambtenaar, die met school-
zaken is belast, dat je niet meer kan
spreken van een school, als er der
tien leerlingen zijn. Hij begreep vol
komen de houding van de Eexter
zandvoorters, maar gaf ze weinig
hoop, dat de school behouden kon
blijven. De bevolking van Eexterzand
voort zelf kan niets doen. De Onder
wijswet, waarin een minimumaantal
leerlingen is vastgelegd, laat slechts
in bijzondere gevallen afwijking daar
van toe, met toestemming van het
ministerie. In de gemeente Anloo is
echter voldoende schoolruimte (op de
scholen te Eext en Eexterveen) om de
dertien leerlingen op te vangen.
En meester Voerman het hoofd der
school?. Hij gaat door tot het bittere
einde, met onderwijs geven aan zijn
(Wordt vervolgd)
(Nadruk verboden)
Intussen hebben we vernomen dat
het gerucht als zou het kleine Knillis-
je op de Markt een soort nozem zijn,
op lasterpraat berust. Hij is name
lijk een wettig kind van Knillis en
Moeder Hendrien, welke laatste vo
rig jaar (schrikkeljaar) haar man op
de Markt is komen vervangen. Naar
verwacht wordt, zal voor het dinsdag-
illlllllllliiiiiiiiiiiiiiiiiiilllliiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiMiiiiiMiiiiiimii
avond twaalf uur is, Knillis zelf ook
nog komen opdagen.
Tienduizenden sloegen ook in Breda
een grootse optocht gade. Tientallen
muziekkorpsen leverden stof tot mee
zingen. Daarna brak opnieuw het
straatcarnaval in volle glorie los.
Na inworp van een dubbeltje gaat de
automaat werken, waarmee men zich
zelf kan testen of men nog in staat is
een auto te besturen.
De eigenaar van een hotel in Ven-
lo heeft een apparaat aange
schaft, waarmee bezoekers zich
kunnen onderwerpen aan een
test, die uitwijst of zij al dan niet in
staat zijn te rijden. Het apparaat is een
uitvinding van de Nationale Techni
sche Hogeschool in Zweden en is ge-
importeerd naar Nederland. Het toe
stel registreert het reactie-vermogen
van een mens. Ingewikkeld zit dit
meetinstrument bepaald niet in elkaar.
Als men een dubbeltje in een gleuf
heeft geworpen, gaat er na korte
tijd een belletje rinkelen. Het is dan
zaak zo snel mogelijk op een knop
te drukken. Hoe langzamer men rea
geert, hoe dieper het dubbeltje valt.
Aan de hand van een tabel kan men
aflezen in hoeverre men nog in con
ditie is om het stuur van een auto
in handen te nemen.
Dagelijks maken heel wat klanten
gebruik van het apparaat. Hoewel het
verschillende mensen de waarschuwing
heeft meegegeven de auto te laten
staan, is er echter nog pas één klant
geweest, die zijn contactsleuteltje in
de zaak heeft achtergelaten. Overi
gens twijfelt de politie in ernstige ma
te aan de betrouwbaarheid van het ap
paraat. De exploitant meent evenwel,
dat het meestal wel een juiste raad
geeft.
61208 V.PELT
ATANZAS
avona
•Colon
Pi nar del Rio
300km
PLACETAS
Cienfue-4
qos STA
Trinidad SPIRITUS
CIECO
Pt NAS
A MEM. BASIS
ÜUANTANAO
Camagu
Holguin
BAYAMO
Manzanilló
Santiago
de Cuba
MEXICO
Een militaire parade op Cuba, al* onderdeel van een demonstratie tegen „het imperialisme van de Verenigde Staten"
TEHERAN, 14 febr. (UPI) Zesen
twintig personen zijn maandag in Iran
om het leven gekomen toen de bus
waarmee zij op weg waren naar de
badplaats Chalus aan de Kaspische Zee
slipte op een met ijs bedekte weg en
in een ravijn stortte. Vier personen
overleefden het ongeluk. De bus werd
totaal vernield.
NEUSTADT, 14 febr. (UPI) De 35-
jarige Westduitser Bernhard Kimmel,
de zogenaamde Al Capone van de
Palts, heeft zich gisteren overgegeven
aan de politie nadat meer dan 1000 po
litiemannen vier dageii vergeefs naar
hem hadden gezocht.
Kimmel, de leider van de „Al Ca-
pone-bende", terroriseerde omstreeks
nieuwjaar de Palts met brandstichting,
moord en geweld en wist vier dagen
geleden te ontsnappen toen hij politie
functionarissen naar een geheime wa
penopslagplaats in de bossen leidde.
Kimmel had er op aangedrongen
dat zijn 19-jarige vriendin Tilli Dohn
hen zou begeleiden. Bjj de plek aan
gekomen vroeg Kimmel of men zjjn
handboeien los wilde maken, waar
na hp het struikgewas indook. Hij
keerde terug gewapend met een ma-
r!1Jh^i?Wi%er dat °P de politie ge-
ricnt hield om daarna met zijn Tilli
te verdwenen.
Op oudejaarsavond had de Al Capo-
nebende een buitenhuisje in de ber
gen in brand gestoken en later die nacht
een man doodgeschoten. Zes dagen la
ter deed de bende een inval in een res
taurant te Haardt, waar zjj het meubi
lair vernielde met pistoolschoten.
Kimmel heeft bekend dat zjjn bende
ook verantwoordelijk was voor ver
scheidene diefstallen en berovingen die
de laatste vier jaar zjjn gepleegd.
«Op Vastenavond mag ik
wel bekennen, dat het al
tijd een van mijn idealen is
geweest een interview met
mijzelf te houden. En ik ga
het meteen maar doen.
Vraag: „Kan 'n noorder
ling Carnaval vieren?"
Antwoord: „Neen. Maar
als hij het tóch wil doen, bewijst hij
alleen al door die akte van verlan
gen zuiderling te zijn."
Vraag: „Is het moeilijk zuiderling
te zijn".
Antwoord: „Ja, vooral met Carna
val."
Vraag: „Is het Carnaval een folklo
ristisch verschijnsel?"
Antwoord: „Zonder twijfel, het keert
periodiek terug en het uitbreken
van de lente schijnt er niet hele
maal vreemd aan te zjjn. Maar
de lente laat nog wel eens verstek
gaan. Het Carnaval echter nooit.
Wetenschappelijke folkloristen kun
nen zich dan ook beter beperken
tot het midwinterblazen."
Vraag: „Bergt het Carnaval onzede
lijke elementen in zich?"
Antwoord: „Nogmaals, zonder twij
fel. Vorig jaar nog heb ik een
leidinggevend, zuidelijk fabrikant
zien hossen met zijn portier, zeg
gend. „Zo ouwe duitendief!"
Vraag: „Wat is het wezen van het
Carnaval?"
Antwoord: Het Carnaval heeft geen
wezen; sommige mensen hebben er
een."
Vraag: „Zuiderlingen?"
Antwoord: „Noorderlingen mogen
niet mopperen."
Vraag: „Bent U zuiderling?"
Antwoord: „Bent U noorderling?".
Vraag: „Betekent Carnaval: afstand
nemen van zichzelf?"
Antwoord: „Onder meer, het be
tekent óók afstand nemen van een
ander."
Vraag: „Kan dat alles tezamen?
Een mens moet toch érgens blu-
Antwoord: „Inderdaad, hij moet al
tijd Carnaval vieren."
Vraag: „Ik?"
Antwoord: „Ik.
