Subsidieverhoging voor
Sociale Jeugdzorg thans
in onderzoek
Wat zoekt u in 'n sigaar?
jTiït tOTl lO
Publikatie over oud-Zandvoort
aangeboden aan gemeentebestuur
Ongewenste vorm van
kritiek op de KRO
Overeenstemming over
groenten- en fruitveiling
Sïïffi:
Badmintonhal
in Haarlem
„De Huisbewaar der, omstreden
stuk van Harold Pmter
Voortreffelijke titelrol van Guus
Hermus bij „Ensemble"
Wetenschappelijk
gedocumenteerd
Professionalisme in
feite geen sport"
SUÈDE JASJES
HAARLEMSE GEMEENTERAAD
Sociale Jeugdzorg
Kerkebouw
de sigaar voor mensen van deze tijd
HOLIDAYS
Hoe spelen de
R.-k. clubs
VERTEKEND BEELD
Haarlems Matrassenhuis
VELDHUIS
DONDERDAG 16 MAART 1961
PAGINA 13
Vóór 15 september
Ned. Vereniging van
Suikerzieken
Ged. Oude Gracht 70, Tel. 10454
V<
9 uur gehaaid
6 uur weer thuis
Leo Pagano voor KAB:
lederkleding
HAARLEM, 16 maart Behalve het
..verzuilingsdebat", waarover men el
ders in ons blad kan lezen, heelt de
Haarlemse gemeenteraadsvergadering
van gistermiddag nog enkele losse dis
cussies opgeleverd over verschillende on
derwerpen. Het voorstel van B. en W.
»m een verzoek van bejaarden om re
ductie te geven op het busvervoer, door
h"t College te laten aldoen, vond geen
genade bij de heer PRIKKEL (PvdA)-
De VOORZITTER merkte echter op,
°P dit verzoek niet kon worden g
Saan omdat een dergelpke rec _e_
yoor rijke en arme bejaardevi g ?ou
Ven zou moeten worden oplos-
°.ok onbillijk zijn. Hjjzag S vroeg
"ng. De heer STEVAERT rI(,nen aan
de reductie dan alleen te maar ook
sociaal gesteunde bejaard he-, He<
hierin zag de voorzitter saanKeno-
voorstel van B.
men.
Wethouder SCHIPPE^erkl e||0PER
weafustclntrale aan.de Oudeweg verle
den week W gebruik genomen is, en
dit rat de Bond van Groenten- en Fruit-
hlndelaren overeenstemming is bereikt
over het overbrengen van de Groenten-
en Fruitveiling naar de Waarderpolder.
Binnen afzienbare tjjd komt het desbe
treffende voorstel in de raad. Dat zal
de tweede fase zpn van het grote plan
om de fustcentrale, de veiling en de
grossiersmarkt van de Koudenhorn
naar de Waarderpolder over te bren
gen. Ten aanzien van het overbrengen
van het laatste gedeelte de grossiers-
markt deelde de wethouder mee, dat
de raad binnenkort zal worden voorge
steld om een groot terrein naast de
nieuwe fustcentrale op te hogen en
bouwrijp te maken. Op dit terrein zal
Straks de nieuwe grossiersmarkt ver
rijzen. Het overbrengen van dit com
plex naar de Waarderpolder heeft een
jarenlange voorbereiding gevergd en
het is wethouder Schippers tenslotte ge
lukt om de lang gekoesterde plannen
tot verwezenlijking te brengen.
Het voorstel om de Prins Bernhard-
laan door te trekken, over de Schiphol-
weg heen, tot in Schalkwijk-B, deed de
heer VAN LIEMT (KVP) informeren,
wanneer nu eindelijk het uitbreidings-
plan-in-onderdelen voor wijk B van
Schalkwijk eens aan de raad zou wor
den voorgelegd. Wethouder HAPPé ant
woordde, dat er bij de voorbereiding
Van dit plan veel vertragende moeilijk
heden zijn opgetreden. De heer Van
Liemt nam daar geen genoegen mee
en vroeg opnieuw, wanneer het plan
in de raad zou komen. De wethouder
bleef er echter omheen draaien en zei
tenslotte: „Binnen afzienbare tijd. We
zijn aan de .laatste voorbereidingen be
zig."
Dat is dan ook wel nodig, want de
woningbouw in wijk B van Schalkwijk,
die aanvankelijk in januari zou begon
nen zijn, moest voorlopig acht maan
den worden uitgesteld, omdat het uit
breidingsplan nog niet door de raad
was vastgesteld en omdat de grond nog
niet helemaal bouwrijp was. Het
spreekt vanzelf, dat deze vertraging in
de woningbouw fnuikend kan zijn.
De heer VOSKUILEN (PvdA) toonde
zich er verontwaardigd over, dat de ge
meente (luor het toestaan van crediet-
overschrijdmgen min of meer de aan
nemers sanctioneert die hogere aan-
neemsommen berekenen wegens loons
verhogingen. Deze loonsverhogingen
wlnister van Economische
De gemeenten- bouwbedrijf geweigerd,
den ald.fP j ent bet been stÜf te bou'
der Wad?, -de heer Voskuilen. Wethou-
Vostrni e antwoordde, dat de heer
uilen principieel natuurlijk wel ge-
WETHOUDER J. A. SCHIPPERS
HAARLEM, I6 maart Aan het Bad-
fhintonpad, de toegangsweg naar het
®°hkbalstadion achter de Klevemark.
ïe8, zal vóór 15 september )96l ,,on
."Jadmintonhal verrijzen. Nadat het stich-
'Uigsbestuur „Badmintonhal Duinwijck"
Verschillende plannen in de ijskast heeft
■boeten opbergen, omdat steeds weer
bet wachten op de formaliteiten te veel
Wd kostte en men daardoor aanhou
dend achter de steeds oplopende aan-
uemingsprijzen aanliep, heeft men gis-
ÏLi ,?ml de knoop doorgehakt en de
recti erkhout uit Zandvoort, onder di-
dracLVan de Nebima uit Haarlem, op-
Werkzo v'erstrekt volgende week met de
aat»heden te beginnen.
klaar ri?,Ldie medio september speel-
lengte hp hl °Pgeleverd te zpn, zal een
te van Ia van 36 m. en een breed-
besW la meter. De speeloppervlakte
kamerl blJ 24 meter. Boven de kleed-
tauran? en et sanitair komt een res-
hal rr?Itover de gehele lengte van de
teliik? een g°ed uitzicht op de Wes-
een t, rfndweg, waarvan de hal door
De ,Parkeerterrein wordt gescheiden.
voorhffi?lntTnhal' welke naar Deens
eerste li gebouw wordt en welke de
goed dili0n®i d is, bestaat voor een
elas KT-fi een staalconstructie van
andere aa?t badminton kunnen er ook
zaalsporten worden beoefend.
omTr:M°uu°R^''p JrÜdag 24 maart
stichHnp wit m avoPds speelt voor de
natorium do Ileder}ands Studenten Sa-
-r toneelgroep „Het Oud
De Toneel bet spel „Tricolore".
nervatheater? gegeven in het Mi-
lijk had, maar^ae^gemeente^^ van
"erieiVorbjecmnaStiltote
geeft weIheus niet voor minder. Een
ander betaalt graag de hogere prijs.
Ivlet het voorstel van B. en W. om
de Kruisverenigingen over de jaren
1960 en 1961 een hogere subsidie te ver
lenen in verband met de gestegen per
soneels- en andere lasten, kon de hele
raad"?b dankbaar verenigen. Wethou
der SCHELTEMA was kennelijk blij ver
rast met deze algemene instemming.
Met mevrouw KERKHOFF (PvdA)
was zij het eens, dat de Kruisvereni
gingen niet tot al te abrupte contribu
tieverhogingen dienen over te gaan.
Maar aan verhogingen zal men toch
niet kunnen ontkomen. „Maar het lid
maatschap is het tenvolle waard", ver
zekerde zij. De wethouder verklaarde
wel te zullen trachten meer uniformi
teit te brengen in de contributies van
de verschillende verenigingen. Het on
derdeel „kraam verzorging" heeft een
drastische contributieverhoging nodig.
Ook hiervoor zou het lidmaatschap van
een Kruisvereniging verplicht moeten
zijn, meende zjj. De wethouder zegde
toe, dat tijdens een samenspraak der
Kruisverenigingen dit ter sprake ge
bracht zal worden.
Naar aanleiding van dit voorstel,
bracht de heer VAN LIEMT (KVP) de
vraag naar voren, waar de voorstellen
van B. en W. blijven tot subsidiever
hoging voor de organisaties van Sociale
Jeugdzorg. Tijdens de begrotingsdebat
ten is gezegd, dat men daarmee zou
komen, zodra meer inzicht is verkre
gen in de gevolgen voor Haarlem van
de nieuwe wet op de financiële ver
houding. Dat kan echter nog wel ge
ruime tjjd duren, en de organisaties
zitten dringend om geld verlegen. De
andere raadsleden sloten zich bjj dil
verzoek aan. Wethouder BAKKER kon
alvast meedelen, dat B. en W. gisteren
besloten hebben tot verhoging van het
subsidie voor de Stichting Kindervacan-
tiezorg. Bjj de Sociale Jeugdzorg ligt
de situatie echter anders dan bij de
Kruisverenigingen. Het rjjk betaalt bp
de sociale jeugdzorg 40 pet van de er
kende lasten. De gemeente ook 40 pet.
De gemeente kan dus niet zoveel doen,
zonder medewerking van het rijk. Lr
wordt echter naar mogelijkheden ge
zocht. De heer Van Liemt (KVP)
vroeg daarop, of de gemeente dan al
vast maar wilde beginnen met 40 pel
van de door het rijk erkende lasten te
betalen. Tot nu toe erkent de gemeen
te minder lasten dan het rijk, zodat in
feite slechts 3032 pet aan subsidie
wordt gegeven. „De zaak is op de hel
ling", verzekerde wethouder Bakker.
Tenslotte kwam het voorstel tot bui
tenwerking stelling van de verordening
op de kerkebouwsubsidie nog in discus
sie. De heer SCHREURS (KVP) zag
liever, dat de verordening gewoon in
werking bleef tot de rijksregeling van
kracht zou worden. De heer VOOGD
(PvdA) daarentegen vreesde, dat er
dan onbillijkheden zouden worden be
gaan, omdat de rijksregeling met te
rugwerkende kracht zou worden inge
voerd. Dat zou kunnen betekenen, dat
bepaalde kerken rechten zouden kun
nen doen gelden zowel op een rijks- als
op een gemeentelijk subsidie. Liever
zag hij daarom, dat de verordening nu
buiten werking zou worden gesteld,
maar dat B. en W. straks als de
Staten-Generaal zich over het betreffen
de wetsontwerp hebben uitgesproken
opnieuw in de raad komen om te
bekijken of er onbillijkheden zijn ont
staan. Die kunnen dan alsnog achteraf
gecorrigeerd worden. De VOORZITTER
was het daarmee eens. Hij deelde ech
ter mee, dat er zich wel geen moeilijk
heden zullen voordoen, aangezien er
momenteel geen kerkebouwpiannen in
voorbereiding zijn. Zonder hoofdelijke
stemming werd conform het voorstel be
slist.
(Advertentie)
eigen
Vóór alles: lichtheid,
zachtheid, 'n Sigaar moet
licht en zacht zijn en tóch
geurig en pittig, vooral
een Senoritas.
Welnu: deze satljnlge
zachtheid vindt u In de
bijzondere ANTONIO
Senoritas.
Ze zijn héérlijk, deze si
gaartjes! Licht en zacht,
met smaak en kwaliteit
van een waarlijk grote
sigaar. Zó te roken Is pas
echt rookgenot.
Koop 'n doosje bij uw
eigen sigarenleverancier.
HAARLEM, 16 maart „De huisbe
waarder" van Haroid Pinter is inder
daad zoals in de programmatoelich
ting wordt opgemerkt een stuk waar
men van harte mee kan instemmen of
waar men het oprecht oneens mee kan
zyn. Een tussenweg is niet goed denk
baar. Gaat men op het ovationeel ap
plaus af, dat een uitverkochte stads
schouwburg gisteravond de drie spe
lers van „Ensemble" toedacht, dan zou
men gaan veronderstellen, dat de te
genstanders slechts een te verwaarlo
zen minderheid vormen. Men vergisse
zich met. Het komt me voor, dat heet
applaus vooral de razend knappe ac
teursprestaties en met name die van
Guus Hermus in de titelrol gold als
mede de geraffineerde regie van Karl
Guttmann. Velen zullen op zijn minst
vreemd hebben gestaan tegenover het
stuk.
Maar zelfs de aperte tegenstanders
zullen moeten toegeven, dat „De Huis
bewaarder" iets fascinerends heeft, iets
dat ondanks alle bezwaren die men er
tegen kan hebben, toch boeit. De jonge
schrjjver Harold Pinter voert twee
broers ten tonele, van wie er een op
een goede dag een zwerver meebrengt.
De zwerver wordt in hun huis opgeno
men, maar hjj blijkt een kieskeurig
man. Hij begint eisen te stellen aan
zijn gastheren en bereikt uiteindelijk,
dat men hem niet meer accepteert en
hem de deur wijst. Wanneer een mens
immers compromisloos zijn eigen gang
gaat, deugt hij niet voor de samenle
ving. Dan is er geen menselijk contact
mogelijk tussen de een en de ander, an
ders dan met betrekking tot koetjes en
kalfjes.
Pleit Pinter voor een dergelijke com
promisloze levenshouding? Ik geloof
het niet. Hij pleit nergens vor, zoals
zoveel van zijn generatiegenoten. Hij
beschrijft. Hij constateert. En hi) doet
dat in een dramatische vorm. Aanvan
kelijk schudt men zijn hoofd over de
langdradige, zinloze dialogen a la Iones-
co en Becket, maar langzamerhand
voelt men een beklemming over zich
komen. Dat is het moment van de her
kenning. Men herkent zijn eigen we
reld. Pinter heeft als het ware zijn pu
bliek een spiegel voorgehouden: de spie
gel van het zinloos pogen van mensen
om met andere mensen in werkelijk
contact te komen. Het viel me in dit
verband het duidelijkst op in de pauze,
die feitelijk een voortzetting was van het
stuk, zij het met andere acteurs.
Een andere vraag is, of Pinter met
het schrijven van dit ene stuk een groot
dramaturg is geworden. Men vraagt
zich af, wat hij in een eventueel volgend
stuk nog anders kan doen dan zichzelf
herhalen. In „De huisbewaarder" ech
ter heeft hij laten zien, dat hij drama
tisch schrijven kan. Hij weet spanningen
op te roepen, die bepaald verwarrend
en beklemmend zijn. Hij doet dat met
woorden, woorden, woorden. De situa
ties zijn nergens dramatisch van aard.
En dat kan hem op de duur wel eens
de das om doen. Want toneel is bepaald
aanzienlijk meer dan alleen maar tekst.
Pinter heeft het geluk gehad, dat hij
een regisseur getroffen heeft als Karl
Guttmann, een man die met minieme
middelen de sfeer weet op te roepen,
VERGADERING Dinsdag 21 mrt.
om acht uur 's avonds zal de Neder
landse Vereniging van Suikerzieken af
deling „Haarlem en Omstreken" in res
taurant Brinkmann haar jaar-propagan-
da-vergadering houden.
De voorzitter J. G. van Kregten
apreekt over ,,Op zoek naar suikerzie
ken In Amerika. De diabetesweek".
Advertentie)
Verhuur van nieuwe auto's
zonder chauffeur, o.a.:
Opel Rekord Kapitan en Caravan
Ford Taunus 17 M en Consul
Renault Dauphine
Volkswagen en 9-pers. V.W. bus
Alle wagens zijn all-risk verzekerd.
(zondag 19 maart 1961)
VitesseZandvoortmeeuwen
Hercules—HBC
DTSWijk aan Zee
EgmondiaVelsen
DEM—ADO
RenovaOnze Gezellen
TYBB—Lisse
SJC—ASC
Oranje-Groen—Concordia
LugdunumVVSB
Inzendingen uitsluitend per briefkaart
moeten uiterlijk zaterdag vóór 12 uur
op ons bureau zijn. Er mag slechts
één oplossing per gezin worden inge
zonden. Wint de thuisclub dan een 1
plaatsen, winnen de bezoekers een 2,
bij gelijk spel een 3.
ZANDVOORT, 16 maart Gistermid
dag is op het raadhuis van Zandvoort
de publikatie „Oud Zandvoort" (Bijdra
gen tot de geschiedenis en de volkskun
de van een voormalig vissersdorp) aan
het Zandvoortse gemeentebestuur aan
geboden. Dit geschiedde door dr. Tj.
W R de Haan, secretaris van het Ne
derlandse Volkskundig Genootschap, in
tegenwoordigheid van o.a. mr. C. de
Jonah lid van de commissie van volks-
IZfe, mevrouw R. Buskop-Plette, ad
ministratrice van het tijds^rift „Ne
derlands Volksleven" en mejuffrouw
E. Bakels en de heer P. van der Mije,
beiden uit Zandvoort, die eveneens een
werkzaam aandeel in de totstandkoming
van dit boekwerkje hebben gehad. De
uitgave geschiedt door de Volkskunde
commissie van de vereniging „Haer-
lem" onder auspiciën van het Neder
lands Volkskundig Genootschap en met
medewerking van de gemeente Zand
voort.
De burgemeester van Zandvoort, mr.
H. M. van Fenema, heette de genodig
den welkom, in het bijzonder mejuf
frouw E. Bakels die in oud zand-
yoorts costuum gekleed juist op deze
dag 57 jaar geleden haar arbeid als fo
tografe te Zandvoort begon en zeer veel
neeft gedaan voor het bewaren van his
torische gegevens en foto's van het oude
Zandvoort.
Een wetenschappelijk verantwoorde do
cumentatie van de historie van de bad
plaats ontbrak nog. In die leemte is,
dank zij de arbeid van dr. De Haan en
zijn medewerkers, thans voorzien. Spre-
_Yas getroffen door een vers dat
in 1723 gemaakt werd ter gelegenheid
van de inhuldiging van Paulus Loot als
heer van Zandvoort. Daarin stond o.m.
„Zijt welkom met uw ruinen in deez'
verdoemde duinen." De duinen zijn nu
in het gemeentebeleid weer actueel en
het gemeentebestuur zal alles doen om
dit recreatie-patentieel te behouden, al
zal er, zo voegde de burgemeester daar
aan toe, nog wel een enkele duintop
voor de uitbreiding van Zandvoort moe
ten vallen.
Dr. de Haan overhandigde de bur
gemeester hierna een gebonden exem
plaar van het boekje, met een geesti
ge toespraak „Het schone kind van
veel moeiten en zorgen is eindelijk ter
wereld gekomen!" „Oud-Zandvoort" is
een vervolg op de geschriften over het
Haarlemse volksleven, en over Spaarn-
dam en een voorloper van een studie
over Vogelenzang-Bennebroek. Spreker
bracht dank aan de „inheemse" en
„uitheemse" medewerkers bij de sa
menstelling van dit boekje.
Hierna werd aan alle aanwezigen
een exemplaar van het boeje uitge-
Mr. H. M. van Fenema, burgemeester
van Zandvoort, neemt het boekje over
Oud-Zandvoort in ontvangst uit handen
van dr. Tj. de Haan (links). In het
midden mejuffrouw E. Bakels in oud-
Zandvoorts kostuum.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiMiimiiiiiMiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiimiiiiin
reikt. De gemeente Zandvoort maakte
de uigave mogelijk door het afnemen
van 1000 stuks, welke o.a. gereser
veerd zullen worden voor uitreiking
aan leerlingen van het voortgezet on
derwijs.
HILVERSUM, 16 maart De onge
breidelde zucht naar sensatie en het
volgen van een doelbewuste opportuni-
teitspolitiek spelen sommige persorga
nen parten bij de beoordeling van toe
standen en verhoudingen binnen het
omroepbestel. Een bepaald ochtend
blad, dat het vooral op de AVRO heeft
gemunt, schopt sedert jaar en dag te
gen, wat het noemt, het zuilensysteem.
Het beleid wordt beoordeeld aan de
hand van uitlatingen in de kantine van
de studio. De kamers van bestuurders
en directieleden, waar dat beleid wordt
bepaald en uitgevoerd, worden geme
den. Met voorlichting heeft dit alles
niets te maken. Alleen maar met een
stelselmatig stemming kweken.
Een „bijzondere medewerker" van
De Volkskrant, toevallig ook een och
tendblad, heeft in een recente bijdra
ge over de vacante zetel van voorzit
ter van de KRO een vertekend beeld
opgehangen, van wat zich afspeelt
aan de Emmastraat in Hilversum. Het
ontbrak in deze beschouwing aller
minst aan feiten. Maar meer nog aan
ongenoemde feiten. De schrijver hing,
zoals hij zelf ruiterlijk toegaf, alleen
de vuile was uit. Maar hoe die was, die
hij ook als de zijne beschouwde, zou
moeten worden gereinigd, kwam in het
stuk niet voor. Er werd alleen het ad
vies gegeven om „een sterke man"
aan te stellen. Een dooddoener, zonder
meer. Hetzelfde recept werd ook in de
jaren dertig, maar dan op politiek ter
rein, aan de hand gedaan. Maar dat
waren dan ook uitgerekend degenen,
die niet wisten, waarover ze spraken.
Men kan op grond van principiële
en zakelijke overwegingen het met
een bepaald beleid oneens zijn. Een
dagelijks verschijnsel. Maar dan is het
de goede gewoonte, een verweer
tegen dat beleid op te bouwen aan de
hand van een verantwoorde analyse
van de feiten, met inachtneming van
alle omstandigheden en achtergronden.
Dan pas krijgt een verweer niveau. En
heeft het ook zin. Beperkt men zich,
wat de schrijver in De Volkskrant
doet, tot een uitstalling van louter ne
gatieve beweringen en onthullingen,
dan slaat men de plank mis. Wanneer
men althans de bedoeling heeft
een crisissituatie op te lossen. Het
gaat dan om het spreken van het ver
lossende woord.
Een van de meest markante voorbeel
den van een deugdelijk commentaar op
de situatie, waarin de K.R.O. verkeert,
vloeide het afgelopen jaar uit de pen
van Bernard Verhoeven in een tweetal
bijdrage in De Tijd-Maasbode. Daarin
werden behartigenswaardige opmerking
en gemaakt. Logisch, spits en gericht op
de kern van de zaak. Men heeft aan deze
positieve bijdrage, zowel in de kringen
van de KRO als in die van de overige
omroeporganisaties, de volle aandacht
geschonken. En, wat zeker niet van
minder belang is, voor deze mening
respect getoond. Al was men het op
bepaalde punten met de schrijver met
eens.
Er zijn op deze plaats onlang enkele
kanttekeningen gewijd aan de moeilijk
heden, die er ongetwijfeld bestaan, voor
het bestuur van de KRO om een nieu
we KRO-voorzitter aan
Daarbij werden man en P®ard. £e'
De schrijver in De
is daaraan voorbijgegaan. Hij
noemd.
te trekken,
pa
liever in zijn eigen veronderstellingen
dan in de concrete feiten: „De katho
lieke intellectueel, wiens uit oprechte
belangstelling geboren kritiek in het
verleden weinig op prijs werd gesteld,
schijnt voor de eer te bedanken, is hij
toch vermoeid? Of is de KRO, hem
eigenlijk de moeite niet waard?"
Misschien weet deze „bijzondere me
dewerker" niet, dat er figuren zijn aan
gezocht, nu zowel als in het verleden,
die een „ja" zouden hebben uitgespro
ken, wanneer zij het presidium konden
aanvaarden. Particuliere en maatschap
pelijke omstandigheden dwongen hen
tot afwijzen. Waarom ook niet die zijde
van de medaille belicht?
Het loont de moeite op enkele nega
tieve beweringen in het artikel in De
Volkskrant de nadruk te leggen Ter-
wille van de zindelijkheid in de voor
lichting, die men nu eenmaal hoog dient
te houden.
Er is gesproken over „De slechte men
selijke verhoudingen in het bedrijf (de
KRO), die in vele opzichten worden
gekenmerkt door rancune". Daarmee
is het volledige bewijs geleverd, dat de
„bijzondere medewerker" het een en
ander heeft neergeschreven naar aan
leiding van wat anderen hem hebben in
gefluisterd. Zou hij uit een ervaring
spreken opgedaan in een dagelijks
contact met het KRO-personeel en het
geen binnen dit wereldje leeft, dan zou
hij zeker niet generaliserend hebben
geschreven. Natuurlijk is het niet alles
koek en ei bij de KRO. Nergens, waar
mensen samenwerken. En zeker niet
in bedrijven, waar creatieve arbeid
zwaar weegt. De spanningen zijn dan
niet van de lucht. Evenmin op kran
tenredacties. De Volkskrant, zo willen
wij aannemen, maakt daarop geen uit
zondering.
De vraag Is, moet men nu bij de
behandeling van een dergelijk thema
op deze dingen de vinger leggen? Wan
neer men concrete feiten zou kunnen
noemen van werkelijk slechte mense
lijke verhoudingen in het KRO-bedrijf
op het terrein van de verhouding tus
sen leiding en personeel, maar dan ook
dingen, die beslist niet door de beugel
kunnen, niet de onderlinge ruzietjes
tussen artiesten of prograinma-aiue-
lingen, die met een hartig gesprek en
onder het drinken van een niet minder
hartig vocht spoedig worden bijgelegd
zou daarvan dan al niet veel eerder
melding zijn gemaakt. Weet de „bij
zondere medewerker welke aandacht
er is besteed aan de bevordering van de
goede menselijke verhoudingen? Want
ook daarvan bestaan concrete voor
beelden. Meer dan een krantenkolom
kan bevatten.
Hetzelfde geldt voor de wijze, waarop
verschillende leidinggevende figuren
ten tonele zijn gevoerd. Alles bij el
kaar krijgt men de indruk, alsof de
Volkskrant een legpuzzel van de KRO
heeft samengesteld met weglating van
bepaalde stukken. Vandaar het verte
kend beeld.
Het is jammer, dat men dit beeld
heeft afgedrukt en de lezers toegezon
den. Men heeft er noch de KRO, noch
zichzelf een dienst mee bewezen. Al
leen de vuile was buitengehangen. En
het schone goed ofwel niet kunnen vin
den, of welbewust in de kast gelaten.
Het is een vorm van een bedenkelijke
voorlichting G.Gfr.
EXPOSITIE In Galerie „Uitten-
hout" aan de Kleine Houtweg wordt
van 18 maart tot 10 april een tentoon-
telling van tekeningen, schilderijen en
collages van Hermannus van Tongeren,
gehouden. Zaterdag 18 maart, s mid
dags om drie uur, wordt de expositie
geopend door de heer A. M van Nop
pen. De tentoonstelling is dagelijks te
bezichtigen van half elf tot v^f uur.
waarin deze tekst gedijen kan. Guttman
heeft een traag tempo aangehouden en
hij heeft laten zien, wat men met stil
spel bereiken kan. Daarbij heeft de
schrijver het geluk gehad, dat hij in
ons land een sterke bezetting kreeg voor
zijn stuk. Over het decor van Joseph
Carl kan ik minder enthousiast zijn. Het
leidde een afzonderlijk bestaan. Het
was te ingenieus om alleen maar on
dersteunend te zijn voor de door Gutt
mann heeft 'n traag tempo aangehouden
daarentegen was de belichting.
Voor Guus Hermus in de titelrol
van de tot huisbewaarder gepromo
veerde zwerver zouden we onmiddel
lijk een Louis d'Or beschikbaar willen
stellen wanneer dat in onze macht
lag. Alleen al de bijzonder knappe,
goed volgehouden typering van de ru
ziënde contraminist met zijn snotte
rende neus en zijn scheefgetrokken
bek. Maar bovendien die ontroerend-
menselijke karakterisering van de
mens, ontdaan van alle luister, ten
prooi aan de meest gruwelijke een
zaamheid. Het was toneel van zeer
hoog gehalte. Naast hem stond Henk
van Ulsen als de eenzelvige van de
twee broers, de dichtgeklapte. Ook hij
was na een wat aarzelend begin,
waaraan overigens de schrijver meer
schuldig was dan de acteur aan
grijpend en sterk. Vooral toen hij kort
voor de pauze een prachtige climax
bereikte in de lange monoloog over
de behandeling van zijn hersentumor.
Bjj deze twee moest de derde acteur
in dit stuk. Maxim Hamel, wel ach
terblijven. De schrijver heeft deze an
dere broer al niet duidelijk beschre
ven. Hij heeft hem weinig kansen ge
geven. Hamel heeft de rol bovendien
veel te uiterlijk opgezet. Hard schreeu
wen „doet" het nu eenmaal niet meer
in de tegenwoordige theaters.
De vertaling van Gerard K. van 't
Reve klonk uitstekend. De voorstelling
was zeer goed en het stuk zelf nog
lang niet geserreerd genoeg om een
meesterwerk te kunnen zijn nodigt
uit tot uitermate indringende discus
sies. Men kan „Ensemble" slechts dank
baar zijn, dat het ons met deze jonge
auteur heeft laten kennismaken, op een
wijze die alle lof verdient. Voor jeugdig
publiek is deze voorstelling beslist niet
geschikt. Niet, omdat er enkele onver
togen woorden worden gebezigd, maar
vooral omdat hun de wezenlijke proble
matiek die de schrijver aan de orde
stelt, ontgaat.
J. W. v.d. V.
Advertentie
Is uw matras te dun of versleten.
Laat u ons even weten
Vrijblijvend prijsopgave aan huis.
H. DE GRAAFF
Gr. Houtstraat 105 - Tel. 11485
HAARLEM, 16 maart Gisteravond
heeft de heer Leo Pagano voor de kring
Centrum van de K.A.B. in „De Schuy-
lenburcht" een inleiding gehouden over
„Sport en sportproblemen." Voordat Leo
Pagano met zijn causerie kon beginnen,
moest men nog een grote moeilijkheid
oplossen: van de circa honderd leden op
wie het bestuur deze avond gerekend had,
waren er slechts tien aanwezig! Om de
groep van toehoorders enigszins groter
te maken, heeft men een aantal jongens,
die elders in het gebouw een clubavond
hadden, uitgenodigd; met veel animo ga-
yen zij hier gevolg aan. Natuurlijk stond
de heer Pagano voor een moeilijke taak,
aangezien hij nu verplicht was zijn inlei
ding verstaanbaar te maken voor de
jeugd. Desondanks heeft hij zich uitste
kend van zijn taak gekweten.
Leo Pagano begon zijn inleiding met
zich af te vragen, wat de „sport" in
wezen is en waaraan een bepaalde bezig
heid moet voldoen om „sport" te mogen
heten. „Ik ben van mening", zei Paga
no, „dat de sport iedere vrijetijdsbeste
ding is, welke met lichamelijke activi
teit van doen heeft." Deze activiteit
moet men volgens een bepaald regle
ment bedrijven, terwijl de nadruk op de
prestatie wordt gelegd. Het begrip spel
moet men tussen haakjes zetten, omdat
er voor sport een tegenstander nodig is:
sport doe je niet mét iemand, maar tégen
iemand. Het feit dat tegenwoordig in de
sportwereld het element betaling is geko
men. betreurde de spreker zeer. Hij voer;
de als reden aan, dat de sport zichzelf
niet meer financieel kon redden. Vanaf
het moment dat de eerste supporter een
toegangsprijs moest betalen, is het zui
vere amateurisme gevallen.
De heer Pagano zei, dat men profes
sionalisme in feite geen sport mag noe
men, omdat het geen pure vrijetijdsbe
steding meer is. De betaalde sportman
immers voetbalt, zwemt of loopt onder
de druk van de beloofde premie; het
werkt ook onsportiviteit in de hand „om
toch maar te kunnen winnen." De sport-
tiviteit noemde hij een van de meest
voorname dingen in de sportbeoefening;
het is een vorm van innerlijke bescha
ving: men moet zowel kunnen winnen
als verliezen.
Niet alleen in lichamelijk maar ook in
geestelijk opzicht staalt de sport, zij
werkt discipline in de hand, welke zo
dikwijls in de burgermaatschappij nodig
is. Leo Pagano besloot zijn causerie met
het uitspreken van de hoop, dat iedereen
zich toch rekenschap zou geven van de
meest essentiële waarden in de sport.
Na de pauze konden verscbdl,1"d rfe
den van de kring vragen steUen. De
heer Pagano vertelde tot slot ea^e
zeer interessante wedstrijdervaringen.
Advertentie)
PRACHTIGE
VOOR DAMES EN HEREN
Sreestraat 12 Beverwijk - Tel. 6529
