Op Wannseeconferentie is
rassenmoord georganiseerd
Januari 1942 leerde Eichmann
toekomstige helpers kennen
O
Boek
MUZIEK VOOR KONING HASSAN II
LONDENSE BRIEF
H
H
LUCKY
STRIKE
LUCKY...
THE REAL
INTERNATIONAL
CIGARETTE
LUCKY IN NEDERLAND
H
H
m
„ER WERD JENEVER GESCHONKEN"
Sluiertaai der
kwade gewetens
David en Goliath?
Portugezen vuren
op VN-vliegtuig
i
25
Na veertig jaar weer
een schoolreisje
„Koopvaardij"
Lepelaar-kolonie in „Het Zwanenwater"
Feest in Roggel
Mens en dier
Vuurtje stoken in de boomgaard
1
1 Knuppel in Engels hoenderhok Gebrek aan j
eerbied Een shilling voor een beetje warmte
n
DONDERDAG 20 APRIL 1961
PAGINA 4
(Van een redacteur)
Gisteren weerklonk in de
rechtszaal van het Beit
Haam te Jeruzalem de diepe
bariton van Adolf Eichmann. Hij
was op dat ogenblik niet zelf aan
het woord. Er werden, met toe
stemming van de president en
van de verdediging, bandopnamen
gedraaid van een deel van de ver
klaringen, die de voormalige SS-
Obersturmbannführer tijdens zijn
voorarrest in Israël heeft afge
legd. Hij vertelde over een confe
rentie, die op 20 januari 1942 is
gehouden in het voormalige kan
toor van Interpol in een voorstad
van Berlijn, „am Grossen Wannsee
nr. 56-58". Het was een conferen
tie, die, zoals Eichmann vertelde,
„rustig en beschaafd eindigde".
Hij zei: „Er werd niet veel gezegd.
Er werd jenever geschonken".
Toch is dit ongetwijfeld een van
de macaberste besprekingen ge
Weest, die er sinds het prilste be-
Goliath ff lUer Castro
Zakd
gin van de conferentietechniek
zijn gehouden. Want op de Wann-
see-conferentie werd de gruwe
lijke „Endlösung der Judenfrage"
afgekondigd.
VSL
wmmwm
IÜ
Adlai Stevenson, de Amerikaanse
gedelegeerde bij de Verenigde Naties,
is sterk in ironische uitlatingen. Dat
is deze week weer eens gebleken in
bet debat over Cuba in de Politieke
Commissie van de V.N. „Ik zie niet
in", zo merkte Stevenson op, „dat de
Verenigde Staten verplicht zouden
tijn dr. Castro te beschermen. Met
deze spottende woorden antwoordde
de vertegenwoordiger van Kennedy
in de volkerenorganisatie op de rede
voeringen van de V.N.-gedelegeerden
van Cuba en de Sovjet-Unie. Zowel
de Cubaan Roa als
de Rus Zorin had-
&UITENLANDSE den Amerika be
schuldigd van bet
KRONIEK organiseren van de
invasie op bet W.-
Indische eiland.
Stevenson had in zijn redevoering
edcend, dat de Verenigde Staten sym
pathiseerden met de opstandige bal-
pngen. Die sympathie heeft Was
hington laten blijken door Cubaanse
ballingen de gelegenheid te geven op
^unerikaans grondgebied voorb'erei-
"'ngen te treffen voor de invasie. 1 ot
zekere hoogte heeft Amerika die
gen pen ®es^eun<^ 'n bun verzet te-
j7astro, maar dat betekent niet,
V S v^rze* en de invasie door de
helemlaÏT1 ^eorganiseerd' terwijl er
haansp n reden is om de Cu-
nöenblik°p^tandelingen die op het
]c A* P gen van de Yankees
ïoais de Kussen L n L
vrienden hebben j C«baanse
standelingen behoefden L,'6 d°P
I J elaen zich door
geen buitenlandse mogenclheicl te Ja_
ten huren voor hu*bevrijdingsoorl
Zij waren voldoende verv„U r
keer van het CastristiscC
t i. regime om
Kt eigen beweging die strijd aan te
oinden. Men kan de Amerikanen die
Uiteraard verlangend waren naar de val
van Castro, moeilijk verwijten, dat zij
de Cubaanse verzetsstrijders niet met
geweld van hun actie tegen de Cu
baanse dictator hebben weerhouden.'
De Cubaanse minister van Buiten-
kindse Zaken, Roa, heeft Amerika er
pan beschuldigd, dat het de opstande-
bugen van wapens heeft voorzien. In
hoeverre die bewering gegrond is, valt
°P bet ogenblik nog niet na te «aan.
Uiaar het is wel een onomstotelijk feit,
at de troepen van Castro hun wa-
van het Sovjet-blok hebben ont-
jan«en. In de afgelopen negen maan-
heeft Castro voor een waarde van
L*a miljoen gulden aan wapens
jtekregen uit Oost-Europese commu-
^bsche landen. De opstandelingen
Rar n °P het ogenblik bestreden met
Tv'fche Mig-straaljagers en met
tjg|pc ''sche tanks. Roa heeft de hef-
keld XV0rsteling waarin Cuba gewik-
t«8SB^ vergeleken met de strijd
derdfT av'd en Goliath. Hij schil-
Van burgeroorlog als de strijd
getJ f n „nietig heroïsch' Cuba te-
WerL Pu niacbtige Amerika. Maar in
Cujj 'Afleid was het een kleine groep
tand''1'156 ballingen die het tot de
terv PP «kapende Cuba binnenviel,
lajljt Amerika zich strikt van directe
de gPPe.'nArventie onthield. Als men
'1 e'se beeldspraak van Roa toch
de Russische
Als de Cubaanse vest-
gen ®P.bruiken, zou men kunnen zeg
neer ^ator de opstand zou weten
belan e..i ,n' zou bij dat voor een
Sovi„f ^ee' aan °'e steun van die
"reus te danken hebben.
De archieven van het Derde Rijk
en de verklaringen en getuigenissen
van de nazileiders hebben het al lang
geleden mogelijk gemaakt tot in de
kleinste details de oorsprong en de
ontwikkeling op te sporen van de
plannen tot agressie, de militaire
veldtochten en alle andere methoden,
die de nationaal-socialisten te baat
namen om de wereld in hun geest te
hervormen. Alleen de campagne tot
uitroeiing van de Joden is, zowel wat
de oorsprong als enkele essentiële ont
wikkelingen aangaat, gehuld gebleven
in een nevel van vaagheid, eufemis
men en duisternis. Het is de vraag,
of Eichmann nog in staat is na zoveel
jaren alle duistere hoeken te verlich
ten.
Het schjjnt wel buiten twijfel te
staan, dat de Führer zelf, Adolf Hitler
dus, het doodvonnis over de Joden
heeft geveld. Hjj is misschien be
ïnvloed door wat de minister van
Propganda ,Josef Gobbels, of de
leider van de ,',Parteikanzlei", Martin
Bormann, zeiden. Maar in laatste
instantie moet hij zelf de beslissing
hebben genomen. Dat heeft hjj eind
1940 of beg'in 1941 gedaan. De „Reiohs-
fuhrer SS", Heinrich Himmler, werd
op de hoogte gebracht, toen de be
treffende secties van het Reichssicher-
heitshauptamt nog druk bezig waren
aan de voorbereidingen van het
Madagascarplan. Vooral Adolf Eich
mann spande zich daarvoor in. De
bedoeling was, dat alle Europese
Joden zouden worden overgebracht
naar het eiland Madagascar, toen nog
onder gezag van de Vichy-regering,
en dat zU daar onder bevel van een
Duitse gouverneur een soort kolonis-
tenbestaan zouden leiden. Eichmann
was druk bezig met de vorming van
een scheepvaarttrust, die voor het
transport zou moeten zorgen, en van
een internationale Joodse bank, die de
financiering van het project op zich
zou moeten nemen. Men liet Eichmann
nog een poosje zijn gang gaan. Pas
in februari 1942 kondigde het Duitse
ministerie van buitenlandse zaken
officieel aan, dat hef Madagascarplan
was opgegeven.
Rijksveldmaarschalk Göring schreef
31 juli 1941 een brief aan
Reinhard Heydrich, chef van het
Reichssicherheitshauptamt, waarin
hij hem opdroeg alle noodzakelijke
voorbereidingen te treffen voor de
„Enlösung der Judenfrage" in de
gehele Duitse invloedssfeer in Euro
pa. Enkele maanden nadat Duits
land in juli 1941 de -Sovjet-Unie was
binnengevallen, lichtte Heydrich de
chef van de sectie Joodse kwesties
van de Gestapo in. Dat was Eich
mann. B\j die gelegenheid moet dan,
zoals zijn stem gisteren in Jerusa
lem verklaarde, de adem in zijn koel
hebben gestokt
p 29 november van dat jaar was
Heydrich met zijn voorbereidin
gen zo ver gevorderd, dat hij
aan alle rijksministeries uit
nodigingen zond voor een belangrijke
conferentie over de Joodse kwestie,
die op 8 december zou worden gehou
den. De uitnodigingen waren opgesteld
door Eichmanns afdeling (IV B 4) en
geparafeerd door Heydrich. Maar
„onverwachte gebeurtenissen" maak
ten uitstel noodzakelijk. Die gebeurte
nissen waren de Japanse aanval op
Pearl Harbour en het uitbreken van
de oorlog in de Stille Oceaan.
Enkele weken later werden nieuwe
uitnodigingen verstuurd, ditmaal voor
de 20ste januari 1942 en op die datum
gine de beruchte Waamse conferentie
ook werkelijk door. Zij vormde het
begin van een der zwartste hoofdstuk
ken uit de menselijke geschiedenis.
Er was ook tevoren al gemoord. Vele
duizenden Joden waren in de kampen
en in Polen en Rusland gedood. Maar
dat was het werk var individuele com
mandanten, zoals de Oostenrijkse
bruut Odilo Globocnik, die nog niet
zeker wisten, of hun wandaden achter
af wel zouden worden goedgekeurd.
De Wannsee-conferentie bezegelde^ niet
alleen deze oude moordpartijen, zij gaf
richtlijnen voor een veelvoud van
dergelijke moorden in de toekomst en
zij stelde het organisatieschema vast,
dat het efficiënt doden van miljoenen
Joodse kinderen, vrouwen, mannen en
ouden van dagen mogelijk zou maken.
Twaalf mannen kwamen op die
januaridag in 1942 samen met
Heydrich, SS -Gruppenführer
Muller en SS-Obersturmbann-
fuhrer Eichmann. Hun namen staan
vermeld in de notulen van de con
ferentie, die bewaard zijn gebleven:
Meyer, Leibrand, Stuckart, Neumann,
Préisler, Buchler, Luther, Klopfer,
Kritzinger, Hofmann, Schöngarth en
Lange. Zij vertegenwoordigden aller
lei ministeries en diensten, die later
Eichmann in alle opzichten behulp
zaam zouden zijn. Het begon met een
lunch, gevolgd door besprekingen die
de hele middag duurden. Eichmann
heeft nu onthuld, dat het er „rustig
en beschaafd" toeging en dat er later
jenever werd geschonken. Die bijzon
derheden komen niet voor in de notu
len.
Het merkwaardige is, dat in die
notulen ook nog niet met zoveel woor
den staat, dat de „Endlösung" voor
de elf miljoen Joden in Europa zou
Gisteren las ik in Uw en
mijn krant dit: „Aan de
rijksuniversiteit is de heer
J. Lucassen, wonende te
Utrecht, gepromoveerd tot
doctor in de wiskunde en
natuurwetenschappen op
het proefschrift, getiteld:
„The diazoreaction of bili
rubin and bilirubindiglucuronide".
Ik feliciteer dus de heer J. Lucas
sen van ganser harte maar ik vraag
mij toch af, of het niet wat eenvou
diger had gekund. Ook in zijn eigen
belang. Zó lijkt het mij géén boek,
dat over de tong zal gaan.
LEOPOLDSTAD, 20 april (UPD
Een vliegtuigje van de V.N. met drie
officieren van de Zweedse luchtmacht,
is gisteren bjj het opstijgen in Canzar,
in Noord-Angoia, Hoor Portugese sol
daten beschoten
De drie Zweden, komend uit de Congo,
waren geland naast de bij een nood
landing zwaar beschadigde VN-Dakota.
Zjj moesten onderzoeken hoe het vlieg
tuig de noodlanding had doorstaan.
(Advertentie)
bestaan uit moord. Zelfs hier nog het
camouflerend woordgebruik, de sluier-
taal van een kwaad geweten. Er werd
alleen gezegd, dat de Joden onder
escorte „naar het oosten" gebracht
zouden worden en dat zij voor zover
zjj daartoe nog in staat waren dwang
arbeid zouden moeten verrichten.
Velen zouden daarbjj direct al sterven.
De lugubere slotzin van het „Wannsee-
Protokoll" luidt aldus: „De overleven
den die natuurlijk degenen met de
meeste weerstandskracht zjjn zullen
op de geëigende manier worden be
handeld. Want de geschiedenis heeft
aangetoond, dat, als deze natuurlijke
elite eenmaal wordt vrijgelaten, zjj de
kiem vormt van een Joodse her
leving."
vv- 4$5icS s 55 853N
De stad Fez heeft er een groot feest van gemaakt, toen zij voor het eerst bezoek
kreeg van de nieuwe Marokkaanse koning, Hassan II. Men ziet hier een groep
musici, die bijdragen aan de huldiging van de vorst.
^iiiHuiiiiniiiiiiiiiniHiniiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiniiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiuiiiiiniiniiiiiiiiii^
Prof. Arnold Toynbee
0terSlenvenSvre„dVeJmaak' doch lou"
rnlt mpt wni welke ons ver
vult met grote spanning over de
aard van de knuppel welke dl
volgende maand m een overgevoelig
Engels hoenderhok zal worden gewor
pen. Want de komende mei zullen het
niet alleen alle vogeltjes zijn die een
ei leggen. Op 4 mei verschijnt het
twaalfde deel van professor Arnold
Toynbees ,,A Study of History". Dit
laatste deel is bedoeld als een nabe
schouwing en een heronderzoek van
sommige van Toynbees theorieën ge
formuleerd in de eerste elf delen. En
Tovnbee hoeft slechts zjjn mond te ope
nen of alle historische kippen begin
nen hysterisch te kakelen van weten
schappelijke woede. Engeland is heden
zeer riik aan bekwame historici en ge
schiedschrijvers en heeft in dit opzicht
een eveneens rijk verleden. En de be
langstelling bij het Britse publiek voor
de geschiedenis van hun eigen natie
is werkelijk enorm. Dank zij de sa
menwerking tussen Engelands meest
vooraanstaande geschiedschrijvers en de
grootste uitgever van pocketbooks be-
ichikt het Britse publiek over een uit
gebreide goedkope geschiedenislitera-
tuur. Vandaar dat een nieuwe publi
catie van Toynbee, die veel meer ach
ting geniet bij de intellectuelen in het
algerrjeen dan bij zijn collega s, de ge
moederen in opstand brengt.
De reden is simpel. De Engelsen zpn
niet een wijsgerige natie, ondanks het
bezit van een groot aantal filosofen.
Laatstgenoemden wijden hun tijd voor
namelijk aan het steriliseren van wat
zij wijsbegeerte verkiezen te noemen,
aan het weren van de metafysiek uit
de nationale filosofie en aan het redu
ceren van de gehele wijsbegeerte tot
een kruising tussen logica en een keute-
lig woordenspel. En Toynbee is derhalve
een geheel on-Engels fenomeen. Want
hij is een geschiedenis-filosoof die op
grond van een monumentale en majes
tueuze, bijna bovenmenselijke histori
sche eruditie, een patroon heeft trach
ten te vinden in de geschiedenis van de
gehele wereld. En dit is hem niet ver
geven door zijn dikwijls veel minder
geleerde collega's, die beweren dat
Toynbee zich inlaat met zaken welke
overgelaten dienen te worden aan
Duitse geleerden. Zijn Engelse colle
ga's schelden Toynbee voor profeet en
ziener, waarmee zij alleen maar willen
zeggen, dat de arme man niet meer
is dan een obscurant en een weten
schappelijk charlatan.
et nieuwe boek eindigt met een
hoofdstuk van nogal persoonlijke
aard, getitel „Ad Hominem".
Hierin hebben ons verschillende
passages zeer getroffen, onder meer de
volgende harde waarheid: „Aangezien
ik zelf een Engelsman ben door ge
boorte en een Engelse opleiding heb
genoten, ben ik er mij van bewust dat
mijn landgenoten de pretentie hebben
het „crème de la crème" te zijn. Het
gevoel van superioriteit dat alle Wes
terse volkeren hebben tegenover ande
re volkeren, koesteren de Engelsen te-
fenover andere westerse naties... Dit
hgels superioriteitsgevoel is natuurlijk
een waan, en we] een belachelijke waan.
Ik stond op het punt te schrijven, dat
ik zelf niet ten slachtoffer was geval
len aan deze waan, toen ik opeens be
gon te twijfelen. Want tenslotte ben
ik immers een Engelsman en in dit
opzicht zijn alle Engelsen waarschijn
lijk ongeneeslijk." Toen Toynbee deze
woorden schreef, kon hp met vermoe
den dat in dezelfde week waarin het
laatste hoofdstuk van zijn nieuwe werk
werd gepubliceerd, een Engels lager
huislid, de heer Roy Jenkins, zou ver
klaren: „Zelfgenoegzaamheid is de erg
ste van alle Britse kwalen." In hetzelfde
hoofdstuk zegt de grote Toynbee (want
hoe straks ook de kippen mogen kade-
len, zij kunnen dit fenomeen niet be
roven van zijn enorme statuur) dat hij
er zich van bewust is, dat hij uitmunt
door gebrek aan eerbied. Hij meent,
dat hij deze hoedanigheid wellicht ge
leerd heeft van de Londense buscon
ducteurs of zelfs van de Londense
straatmussen. Maar Toynbee schaamt
zich hierover niet. „Ik ben ervan over
tuigd aldus de geleerde en menselijke
man,' „dat gebrek aan eerbied, waar
dit niet misplaatst is; behoort tot de
voornaamste deugden."
LUCKY STRIKE ...vaart op ««hier alle passagiersschepen ter wereld me
LUCKY STRIKE ...vliegt «p haast alls internationale luchtlijnen mee.
LUCKY STRIKE ...wordt in praetisch alle landen ter wereld gerookt
Jachtopziener Jan van Honschooten,
trouwe waker over het natuurre
servaat „Het Zwanewater onder
Callantsoog, heeft er sinds begin
maart een jaarlijkse terugkerende zorg
bij, welke hij met genoegen op zich
heeft genoemd. Op het eilandje mid
den in het duinmeer van het reservaat,
waar de stem van de natuur door
geen storende geluiden onverstaanbaar
wordt gemaakt, zijn begin vorige
maand weer zjjn jaarlijkse gasten en
zorgenkinderen, de lepelaars, neerge
streken na een verre tocht uit ae
Nijl-delta waar zij tijdens de Neder
landse winter vertoeven.
De vogels, die hun naam ontlenen
aan de lepelvormige snavel, hebben
na hun trek de tijd genomen om bp
te komen van de verre tocht, maar
zp'n toch al vrij spoedig begonnen met
het bouwen van de eenvoudige nes
ten, die zij op de grond spreiden en op
de scheiding van maart en april kon
de jachtopziener, die af en toe pools
hoogte gaat nemen en aan wie de
vogels betrekkelijk gewend zijn, hier
en daar in de nesten al eieren vin
den. Thans is het in Het Zwanenwa-
ter" een drukte van belang. Terwijl
in sommige nesten laatkomertjes pas
de kopjes uit het ei steken, liggen
in vele andere nesten al welgedane
jongen, die hun honger bepaald niet
onopgemerkt laten.
Dat schreeuwt en dat krijst met een
animo, welke door het lekkerste hap
je niet te doven valt. Lekkernij voor
jonge lepelaars wil zeggen, garnalen,
en die zjjn in de onmiddellijke om
geving van „Het Zwanewater" niet te
vinden. Daarom vliegen de oude vo
gels dagelijks als het tij gunstig is
de dieren weten dit bij instinct
naar de Waddenzee, een tocht van
ruim dertig kilometer heen en terug,
om een krop vol garnalen te halen
voor het donzen kroost. De vliegdienst
heen en weer wordt drukker naarma
te de jongen groter worden en meer
gaan eisen. Het is voor de grote vo
gels bepaald een opluchting als hun
jongen vlug zijn geworden en het
luchtruim kiezen om met de ouders
mee te gaan dineren aan de Wadden
zee.
De leerlingen van de vijfde klas
van de hervormde school aan
de Rotterdamseweg te Zwjjn-
drecht hebben gisteren een ge
slaagde schoolreis gemaakt naar de
Veluwe. Het waren niet de jongens
en meisjes die nu in de vijfde klas
zitten, maar de „kinderen", die het
veertig jaar geleder meester L. van
Gilst lastig maakten. Op initiatief van
een der leerlingen van toen waren
alle schoolvrienden en -vriendinnen
bp elkaar gekomen om nog eens heel
even in de nu wel wat nauwe school
banken te zitten en daarna onder
leiding van de toenmalige onderwij
zer, de thans 67-jarige heer Van Giist,
en de hoofdonderwijzer uit die dagen,
de nu 76-jarige heer A. Kranendonck
uit Den Haag, geheel in stijl een
reisje te gaan maken.
De „jongens" en „meisjes" waren
even uitgelaten als veertig jaar ge
leden als er een schoolreis stond te
beginnen en meester Van Gilst die,
voor het uitstapje begon, nog even
de kans waarnam om te weten te
komen of zijn leerlingen de breuken
nog kenden, had er heel wat moeite
mee om ze in toom te houden. Van
zelfsprekend werd er eerst een
schoolfoto gemaakt.
In de Beurs in Leeuwarden zal men
tot en met zaterdag kunnen rond
dwalen tussen allerlei dingen en
voorstellingen die met de scheep
vaart te maken hebben. De boven
zaal is door deze unieke tentoonstel
ling „Koopvaardij" ingenomen, met
in het midden de vorm van een
scheepsdek, waarop een commando
brug met radiokamer enz. Reeds de
lllllllllllllllUllllllHIMIIIIIlllllMlIllMIllllllMIHIHIIIIlllMIlUUIlMUINIIlMUMnjnlIIMIIIIIMIHMlMIIIIMIIMIIIIIIlUIIIIMIIMlIIIIIll
omgeving van het beursgebouw
brengt de bezoeker in de sfeer van
de scheepvaart, er liggen grote licht
boeien van het loodswezen te knip
ogen in het plantsoen tegenover de
ingang, er waaien ruim veertig vlag
gen van Nederlandse rederijen aan
de vlaggemasten rond het gebouw,
er staat een tien meter lang model
van de Statendam van de HAL op
gesteld. Voor de ingang van de beurs
is een imitatie-scheepsboeg aange
bracht.
De commissaris der koningin in
Friesland, mr. H. P. Linthorst Homan,
wees bij de opening o.a. op enkele nood
zakelijke voorwaarden voor de nauti
sche ontwikkeling van Friesland. De
Harlinger haven moet worden uit
gebreid en de toegang moet efficiënt
en modern worden gehouden. Zee
schepen, in het bijzonder coasters,
moeten via de Friese kanalen in de
Friese industriegebieden aan de wal
kunnen komen. De vaargeulen door
het IJsselmeer voor de Friese kust
moeten op zodanige diepte worden ge
bracht dat ook de Friese IJsselmeer-
kust voor grotere schepen toeganke
lijk wordt.
De voorzitter van de Koninklijke
Nederlandse Redersvereniging, de
heer Rehbock, herinnerde eraan dal
Friesland wat het bevaren van de
zeeën betreft in de voorste rijen
staat. Vormt de bevolking ongeveei
4Vi procent van die van Nederland
het aantal Friezen op schepen onde
Nederlandse vlag bedraagt niet mir
der dan tien procent van het tota
aantal opvarenden.
Vijf en zeventig jaar geleden vt
tigde de Baexemse landbouwerszoo.
Léon Wagemans zich in het landelijke
midden-Limburgse dorpje Roggel als
„schrijn- en meubelmaker". Léon
die niets voor het landbouwbedrijf
voelde, was op advies van de pastoor,
meubelmaker geworden. Hij leerde het
vak in Rotterdam, waar hij 's avonds
de tekenschool bezocht. De werkplaats
van „meester" Wagemans is inmid
dels uitgegroeid tot een bloeiende fa
briek, geleid door zijn beide zoons j
en H. Wagemans en door zun klem
zoon Léon.
Naar het voorbeeld van de stichte
wordt in de Roggelse meubelfabriek
het ambachtelijke nog Steeds in en
eehouden. Dit verklaart wellicht, waar
om dU bedrijf tijdens z«n vtjfenzeven-
tieiarig bestaan grote bekendheid
heeft verworven tot ver buiten Lim
burg, speciaal op het gebied van kerk
en kantoormeubelen.
In meer dan negenhonderd kerkei
in binnen- en buitenland heeft de ju
bilerende fabriek in de loop der jarei
fraai gebeeldhouwde koorstoelen, al
taren, banken en preekstoelen afgele
verd, evenals zetels voor conferentie
zalen (o.a. zestienhonderd zetels vooi
het concertgebouw te Amsterdam, een
opdracht die verband hield met he'
bezoek vtyi de Belgische koning aai
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIII|IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII"IIIIIIIIIIIIIIIIIIII"II"IIIII"IIIIIIIIIIII«IIII"IHIII1IIIIIH'
Nederland even voor de oorlog) en
voorts kantoormeubelen voor P.T.T.-
gebouwen, gemeentehuizen en bankin
stellingen. Van recente datum is de
speciale opdracht van het Nederland
se officierenkorps, dat het erepodium
met bijbehorende zetels voor konin
gin Juliana in de Roggelse meubel
fabriek liet vervaardigen.
Zaterdag wordt het feest gevierd.
Twee personeelsleden de heren J. Go-
rissen en J. Gubbels worden op deze
dag gehuldigd in verband met hun resp
25- en 40-jarig dienstjubileum.
IIIIIMIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIII'
et Natuurhistorisch Museum in
Tilburg opent het seizoen met
een tentoonstelling „Mens en
dier", welke bepaald hoopge
vend is voor iedereen die in zijn vrije
uren graag de natuur intrekt, want op
de ondertitel „Sterven onze dieren
uit?" wordt een duidelijk ontkennend
antwoord gegeven. Er is in ons land
nog plaats voor herten, reeën, hazen
et oude dametje dat woonde in
de flat tegenover ons op dezelfde
overloop is dood, en haar ziel
moge rusten in vrede. Zjj was
ongehuwd, 86 jaar oud en ondanks haar
fraaie manieren, onafhankelijk als een
tijgerin Zij leefde in een oudere en
meer sierlijke stijl. Zij wilde natuurlijk
niets weten van de Nationale Gezond
heidsdienst, en toen zij enige weken
voor Kerstmis ziek werd wilde zij niet
horen van behandeling in de staatszieken-
huizen. Zij wenste alleen maar parti
culier verpleegd te worden. Men bracht
haar naar een particuliere inrichting
van het soort dat men in Engeland
nursing-home" noemt. Het was maar
een armzalige inrichting, ofschoon al
leen het verblijf en de behandeling twee
honderd gulden per week kostten, niet
meegerekend het artsenhonorarium en
de medicijnen. Het eten was er ver
foeilijk. Maar de grote schande was
een kleinigheid die ons niet uit gedach
ten wil. De nogal primitieve inrichting
had geen centrale verwarming. In elke
patiëntenkamer was een afzonderlijk
eiectrisch kacheltje. En als de lijden
den leden van de kou in hun verre
van goedkope ziekenkamers, dan moes
ten zij een shilling in de gleuf doen
om een beetje warmte te kunnen ge
nieten.
DAAN VAN DER VAT
.nog tiet het haasje.
n korhoenders, ja zelfs voor dassen,
carters en otters. Een kaart, waarop
de ontginningen van de laatste 150
iaar zijn ingekleurd, laat duidelijk
zien, dat de „wilde" dieren veel van
hun territoir hebben moeten prijsge
ven. Maar dat het veel erger had
;<unnen zijn, blijkt uit een andere
kaart, waarvan men kan aflezen, hoe
veel landbouwgrond er eigenlijk nodig
is voor de voedselvoorziening van on
ze steden. De grote drie hebben al bij
na heel de Nederlandse bodem nodig
en als men alle steden en dorpen in
de berekening betrokken had, zou de
rode vlek zich tot ver over de lands
grenzen hebben uitgebreid. Gelukkig
s dat in de praktijk nog sterker: veel
van ons voedsel r;jpt op buitenlandse
oodem, zodat we in eigen land nog
wat bos en natuurgebied kunnen be
waren. In dat gebied is plaats voor
een zeer gevarieerde fauna, z(j het
dan, dat de ontwikkeling er van moet
worden gereguleerd door een mini-
fieus faunabeheer, dat een zo rijk mo
gelijke dierenscala in stand houdt als de
diverse economische belangen toela
ten.
De Tilburgse tentoonstelling, die is
x ingericht door de directie Faunabe
heer van het ministerie van Landbouw
is tot 15 mei te bezichtigen. Daarna
zal ze nog diverse andere plaatsen
bezoeken. De opzet van de expositie
is geslaagd. De bezoeker wordt niet
Om te voorkomen, dat eventuele nachtvorst schade aan zijn boomgaard zou
aanrichten, heeft de Limburgse fruitkweker Crombach te Horst tussen
de rijen bomen plastic zakken met brandstof klaargelegd, welke hij in
geval van nood kan aansteken. De zakken, die op ijzeren schalen liggen,
zijn gevuld met een mengsel van olie, turf en zaagsel. Verleden jaar heeft de
heer Crombach hiermee reeds proeven genomen, die zo goed geslaagd zouden
zijn dat de instanties in Wageningen er belangstelling voor hebben.
overrompeld met een veelheid van
dieren en namen en evenmin met cij
fers en grafieken. Het verhaal, dat
aan het begin van het kwartair aan
vangt, is in enkele duidelijke headli
nes samengevat. Aardvondsten van
uitgestorven dieren illustreren het
schema van warme en koude perio
den met bijbehorende landschappen,
die aan het gematigde tijdvak van het
huidige Nederland zijn voorafgegaan
en kleine diorama's laten iets zien
van het gevarieerde dierenleven, dat
men nu in diverse terreintypen kan
vinden. Tenslotte komt men dan in
een zaaltje waar regelmatig films over
de Veluwe en Amerikaanse natuurre
servaten worden vertoond. Gezelschap
pen, verenigingen en schoolklassen
kunnen op de tentoonstelling nog ex
tra tekst en uitleg krijgen, als ze te
voren een rondleiding aanvrangen.
