ITALIAANSE emigrant zal
Italië nooit vergeten
Onuitroeibaar heimwee naar de paese
O
E
V»
VIJFDAAGSE WERKWEEK
Regering en Kamer scoorden
elk één doelpunt—
Tienermode
H
ïfeAsssBSSü
De week in Westminster
D
E
„GROOTVADERTJE. BEN IE GEKOMEN?"
De visie
van Challe
Geen vrijgeleide
voor ex-nazi's
Eiger-bedwingers
maken ruzie
Zotte vergissing Oudste pand in Harlingen in restauratie
Sociaal
commentaar
>*UV
SCHAEPMAN'S
verven
y o
*0
Laatste proef voor
menselijke ruimtereis
Proces-Eichmann
I
Hogerhuis een onbegrijpelijke instelling
Verwaterde Verzameling blauw bloed
1 Winston Churchill bedankte Voor de eer
ZATERDAG 29 APRIL 1961
PAGINA f
(Van onze Romeinse correspondent)
De reis, die de president der Ita
liaanse Republiek, dr. Giovanni
Gronchi, door enige Zuid-ame-
rikaanse Staten maakt, heeft zeer
grote geestdrift verwekt bij de mil
joenen, die kortelings of langer ge
leden uit Italië in deze landen immi
greerden. Men krijgt hetzelfde beeld,
maar dan door de plaatselijke om
standigheden scherper afgedrukt, als
bij het vroegere bezoek van Gronchi
aan de Verenigde Staten van Ame
rika.
Het heet spottend, dat Neder-
f
BUITENLANDS^
kroniek
landers de Chinezen van Europa
zijn. Hoe men tot deze zegswijze
kwam mogen de taalkundigen ver
klaren. Het zal wel in dezelfde
exotische hoek zitten, als de folk
loristische herkomst van de
(Klein-Aziatisch, Barische) Spaan
se Sinterklaas. In werkelijkheid
hebben de Italianen enige trek
ken met de Chinezen gemeen. Niet
alleen getuigen de kerkhoven tot
m de armste dorpen van grote
voorvaderenverering, de Chinese
en de Italiaanse emigranten blij
ven hun aard, kuituur en het land
hunner herkomst het langste
trouw. Dieper, komt het ons voor,
dan de Fransen en de Engelsen.
„EUROPOORT'
DER
EUROPESE
BELEGGIN
In Amerika
De F ranse officieren
slechts voor de reddin
jas
Als men tracht na te gaan, wat de
muitende Franse generaals bewogen
kan hebben tot hun waanzinnig avon
tuur, stuit men op enige opmerkelijke
Uitlatingen van generaal Challe. Óp
de tweede dag van de rebellie (zon
dag 23 april) verklaarde Challe, in
een interview met een correspondent
de Amerikaanse radio-omroep
A.B.C., het volgende: ..Onze opstan
dige beweging wil Algerije redden
van de kuiperijen van De Gaulle en
de „Voorlopige Algerijnse Regering"
die dit gebied prijs zullen geven aan
,e communistische overheersing". Op
de Zelfde dag had de muitende gene
taal een boodschap gestuurd aan pre
sident Kennedy, waarin Lij steun
Vroeg voor zijn beweging, die trachtte
te voorkomen, dat de Middellandse
Zee onder de „domination commu
niste" zou komen. Tenslotte kwam
Challe nog eens op dit thema terug
in een redevoering, die hij op 24 april
hield voor de Algerijnse radio-om-
roep, die zich op dat ogenblik Radio-
France noemde. ,.De militairen heb
ben de macht in handen genomen",
zo verklaarde hij, „opdat het leger het
moederlp.nd kan redden van het com
munistische gevaar waardoor het be-
rpSd wordt
Vvaar4;„Verk'arinÖ voor deze merk-
I T
een artikel A men vmden in
januari A Verschenen is in het
r ar,pnum,ner van „Foreign Af-
11 clat *x7£>r(J[ door
airs
geschreven wen
Jean-Marie Dome-
naph, de hoofdre
dacteur van „Es
prit". Domenach
betoogt in zijn op
stel „Het Franse
tJek", dat rip F '6ger rA
onm.i t n..T ^ranse officieren, die,
log f C e ina tweede wereldoor-
China?? c°mmunisten in Indo-
de derde°ewfnur^ ,en' ge'°°Men dat
was, al scheer? C °or!?g al begonnen
te begrijpen. Toen 4? infrParijs niet
1954 ingezet werder.' °tff,cieren in
gen de Algerijnse rebellen"
hun actie opnieuw als e gen ZIJ
conflict met het intern^S*^
munisme, ditmaal op een P OIÏl"
Ook hier werd een voorpost af
geleverd in de derde wereldoord
De arme, vaak ongeletterde en onge
schoolde Italiaan, op zoek naar werk en
een bestaan voor zichzelf en zijn fami
lie, emigreerde en emigreert maar bij
na allen, gaan in de vaste overtuiging,
dat zij late1', als alles goed gelopen is,
terugkomen naar hun paese. Paese be
tekent streek, dorp, „Heimat". Ook de
kinderen dier emigranten, zij mogen
Amerikaan, Peruaan of Argentijn ge
worden zijn houden een speciale band
met de geboortegrond hunner voorva
deren. Als er dan eens een hoge ver
tegenwoordiger van dat land over het
verre water hen komt opzoeken, kussen
zij hem de handen en de wangen met
een gebaar van „Grootvadertje, ben je
eindelijk eens naar ons en onze kinde
ren komen kijken." De vaak roerende
voorbeelden zijn legio, dat na een, twee
generaties goed gesitueerde burgers van
de Nieuwe Wereld een pelgrimstocht
maken naar het Italiaanse dorp en
het kerkhof hunner voorvaderen. Met
geschenken bij zich voor heel de bevol
king. Of zij laten kleinere of grotere
erfenissen na aan hun in Italië ach
tergebleven verwanten of aan heel hun
gemeenschap.
Deze verbondenheid kan niet anders
dan invloed hebben op de poli-
A'f.L ®n op de verhouding van
Itahe (en dus West-Europa) met
no wlirtf Amerika's- De Milanese Gior-
art.Tif ?en concreet gesteld hoofd
artikel aan. In met name de ZuicT-Ame-
=kv,aaVJe s,taten zouden Italiaanse ge
schoolde krachten, handwerkers als
voorman gespecialiseerde boeren, experts
ufra61116 hulP- zakenlieden en hoog.
veld vibrten natuurlijk gegeven arbeids
veld vinden, dit tot voordeel dier sta
ff1?.. e.n van Italië. De Giorno oefent
kritiek erop uit, dat hiervoor te weinig
voorbereidings- en trainingswerk wordt
gedaan. Dit zou bovendien meer good
will kweken voor verdere emigratie
nog afgezien ervan, dat de ook heden
nog te vaak ongeschoolde emigranten
beter opgevangen zouden kunnen wor
den. Investeringen worden door hèt Ita
liaanse kapitaal in deze landen wel ge
daan, maar de geschikte mensen ont
breken. En met hen de studiebeurzen
voor hun opleiding en de moderne uit
rusting der hogere scholen en univer
siteiten, „te beginnen met Genua en
Milaan" (zegt de Giorno). Het Italiaan
se gebied en „klimaat" zouden voorts
geschikt zijn voor een gehele of gedeel
telijke opleiding van jongelui uit deze
Zuid-Amerikaanse landen. Maar dit laat
ste is er helemaal niet bij. „Voor het
overbodige vloeien bü ons middelen te
over, voor het noodzakelijke zijn ze
schaars." Al is misschien deze kritiek
te boud, de Giorno ziet breed en wijst op
de paralleliteit van mogelijkheden. De
voortdurende, miljarden kostende, hulp
aan Italië's minder bedeelde streken
sluit andere activiteiten niet uit, eco
nomisch niet, en zeker niet ten aanzien
van de nog onuitputtelijke intellectuele
reserves, die dit begaafde volk heeft.
Een tweede punt heeft betrekking
op ons, op klein Europa en op de to
tale westelijke wereld. De blijvende,
steeds vernieuwde banden met Ita
lië en Europa daarginds vormen een
groot politiek potentieel. De realiteit
daarvan is al herhaaldelijk gebleken,
dwars door de efemere politiek van het
dagelijks leven heen. Belangrijker nog
zijn de latente krachten. Zuid-Ameri-
ka haalt vandaag In een stormachtig
tempo zijn - verleden in. De wereld
werd klein. Het klinkt als een ge
meenplaats, versleten door veelvul
dig gebruik. Maar het is waar. De
man van de straat in de hoofdstad of
in een provinciestad der Zuidameri-
kaanse binnenlanden, die Giovanni
Gronchi de handen kust, „Grootva
dertje, ben je gekomen!", is een beeld
van de werkelijkheid, dat Italië, naar
mondiale maatstaven staatkundig een
klein land, bovenstatelijk gezien een
immense geestelijke „commonwealth"
heeft.
(Advertentie)
Advertentie
WASHINGTON, 29 april (Rtr, UPI)
Gisteren is waarschijnlijk voor het
laatst het ontsnappingsmechanisme van
de Mercury-capsule beproefd, voordat
volgende week een van de drie uitver
koren „astronauten" van de Verenigde
Staten een korte reis door de ruimte
zal maken.
De directeur van het Mercury-project
heeft op de vraag van verslaggevers, of
een mens het overleefd zou hebben als
hij in de ruimtecabine gezeten had, ge
antwoord dat dit ongetwijfeld het geval
geweest zou zijn.
JERUZALEM, 29 april (UPI) De
rechtbank te Jeruzalem heeft beslist
dat ex-nazi's, die in het proces tegen
Eichmann willen getuigen, geen vrijge
leide van de Israëlische autoriteiten
kunnen krijgen. Evenmin zullen leden
van de rechtbank naar het buitenland
gaan om dergelijke getuigen te verho
ren. Maar wel is de rechtbank bereid
beëdigde, schriftelijke verklaringen als
bewijsmateriaal te aanvaarden.
Mochten ex-nazi's ondanks het gebrek
van een vrijgeleide toch bereid zijn naar
Israël te komen, dan zal de openbare
aanklager bemiddelen, en bevorderen
dat de nodige visa met spoed verstrekt
zullen worden. Er is sprake van dat
dr. Servatius, Eichmanns verdediger,
drie getuigen naar Israël wil laten ko
men: dr. Willy Hoettl, voormalig ma
joor in de S.S., Walter Huppenkothen,
eveneens een ex-S.S.'er en Eberhard
Thadden, voormalig ambtenaar van
het Duitse ministerie van buitenlandse
zaken. Het was misschien niet toeval
lig dat de procureur-generaal van elk
dezer ex-nazi's verklaringen voorlas.
Die van Hoettl was wel de schadelijkste
voor Eichmann.
In 1944, toen de oorlog voor Duits
land al verloren was, had Hoettl in
Boedapest een gesprek gehad met Eich
mann. Deze had gezegd zich ervan be
wust te zijn dat hij als oorlogsmisdadiger
tot de strop veroordeeld kon worden,
omdat hij „miljoenen Joden op zijn ge
weten had." Volgens Hoettl had Eich
mann, die „een speciale funktie bjj de
Gestapo en de S.D. Md," aan Himm-
ler gerapporteerd dat in de vernieti
gingskampen vier miljoen, en op ande-
E!» rllanieren twee miljoen Joden om
het leven waren gebracht.
Von Thadden had verklaard dat Eich
mann tegen hem gelogen had over het
doel van de concentratiekampen, zoals
Auschwitz.
PFORZHEIM, 29 april (DPA)
De Westduitse bergbeklimmer Toni
Hiebeler, die door de rechtbank van
Lörrach wegens belediging van de al
pinist Grünleitner is veroordeeld, wil
een proces tegen Grünleitner aanhangig
maken. Hans Grünleitner en zjjn
vriend Robert Stieger zeggen de Eiger
via de zeer moeilijk begaanbare noord
zijde in 23 uur te hebben beklommen.
Hiebeler meent dat de foto's die vol
gens Grünleitner zjjn genomen, toen
men al ruim halverwege was, in werke
lijkheid ongeveer honderd meter boven
het punt van vertrek zijn gemaakt.
Zowel Grünleitner ais Hiebeler heb
ben hoger beroep aangetekend tegen het
vonnis van de rechtbank van Lörrach,
waarbij Hiebeler wegens belediging tot
300 mark boete werd veroordeeld, maar
werd vrijgesproken van een tenlasteleg
ging wegens aantasting van goede
naam.
en vergissing, die de Hoogeloon-
se gemeenteambtenaar Van
Eyk 32 jaar geleden maakte,
is er oorzaak van, dat landbou
wer Johannes Antonius van Eek een
paar maanden moet wachten, eer hij
kan graan trouwen met Anna Winter-
mans. Op maandag 5 april 1929 zat
de ambtenaar in het (bar kleine) ka
mertje van het gemeentehuig te dut
ten. Dat diep peinzen viel hem moei
lijk, want hij had tevoren een fees
telijke gelegenheid met een „bor
reltje" gevierd. „Tja, is 't nou een
jongen of een meisje?", was het knel
punt, waarover liij zijn hersenen moei
zaam pijnigde, ,,'t Zal wel een meis-
ke zijn", hakte hg de knoop door en
schreef in de deftige geboorteregis
ters: van het vrouwelgk geslacht. De
gok was verkeerd. De nieuwe wereld
burger, wiens verschijnen op dit aard
se tranendal de ambtenaar kort te
voren was opgegeven, was wis en
waarachtig van het mannelijke ge
slacht.
Twee-en-dertig jaar lang heeft Jo
hannes van Eek er geen weet en
geen hinder van gehad, dat ambtenaar
Van Eyk hem met enige zwierige krul
letters van geslacht had doen veran
deren. Maar nu, bg de „ondertrouw"
kwam de zotte vergissing aan het
licht. Johannes knipperde even met
de ogen, toen hij van de huidige ge
meenteambtenaar te horen kreeg, dat
hij niet „de heer", maar „juffrouw"
Van Eek was volgens „het boek".
Hg lachte er even hartelijk om, toen
de woorden van de ambtenaar goed
tot hem doorgedrongen waren. Ook
zijn verloofde had begrip voor de si
tuatie, al vond ze het lang niet leuk,
dat de huwelijksdatum, die op 3 mei
was gesteld, verschoven moet worden
tot eind juli, begin augustus.
Er is namelgk een hele rompslomp
nder architectuur van de heer iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiniiMiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiniiiiilll
A. Baart jr. uit Leeuwarden is
van de baan te zijn. Daarvoor in de
Advertentie
strede
T- niet
g van Frankrijk
maar voor d.e redding van het Wes
ten.
In de Westerse hoofdsteden zag
men niet aan welk gevaar men bloot
stond. In die oorlog op leven en dood,
baarbij het voortbestaan van het
Westen op het spel stond, was het
denkbeeld van het prijsgeven van AI-
F'F'je door Frankrijk ondenkbaar.
Rdden in de derde wereldoorlog kon
zo'n belangrijk steunpunt als
Serije niet in handen van de com-
^'misten laten vallen.
~;e oudstrijders op het Indo-Chine-
Font Salan en Jouhaud hebben,
A? ?LaIIe en Zeiler, De Gaulle s
tj ger'inse beleid gezien als een „poli-
pp(Uerabandon terwijl zij ze"
'•'Ut 'en slechts een politiek van
koi?^rjd°n Frankrijk en het Westen
ten,.den. (Zij beschouwden die in-
''o i 1 .1 t t
^v'ch| ideologisch tegen-
ko|0, Ón kei communistisch anti-
Lprp' [j1 Fme). Omdat zij De Gaulle's
h,s A1 gerij e los te laten zagen
bal capitulatie voor het internatio-
p t|°mmunisme, besloten zij tot hun
1 ^'1 r'skeerden een Franse bur-
nipf og' en z'j wilden eenvoudig
Vo[^Zlen- dat Washington en Londen
gen^OITIen afwijzend zouden staan te-
een°Ver ^Un ac"e" gevaar voor
fli "ricoationalisatie van het con-
pj lussen Challe en de Gaulle is
si ger'ng geweest, en als de op-
im? ,ger Seduurd had, zouden de
Va 1 ers el tegendeel bereikt hebben
ond Z'' ze'den na te streven. De
£0^eini''nlbg van het Franse prestige
A V f) Cen verzwakking van de
kj en een relatieve verster-
ng van het internationale commu-
nisme hebben geleid.
Er was woensdag nogal wat span-1 staatssecretaris op dat moment wist,
ning rond de aangekondigde so- hebben alleen de bouwvakarbeiders-
cialistische interpellatie van de groot-contract (timmerlieden, metse-
- - laars, enz.) zulk een contract en mis
schien ook de huisschilders en stuca-
doors.
Dit betekent, dat, als er voorstellen
tot arbeidstijdverkorting uit andere tak
ken van bedrijvigheid komen, deze bui
ten deze nieuwe algemene aanwijzing
om op hun eigen waarde kunnen en
zullen worden beoordeeld.
Daarna kon de staatssecretaris zich
derhalve beperken tot een beargumen
tering van de maatregel met het oog
op de situatie in de bouwnijverheid. En
hier stond hij bepaald sterk.
Voor ons allemaal geldt, dat de wo
ningnood om twee redenen volksvijand
bewindslieden van Binnenlandse
ro„c°ciale Zaken over de houding der
dllTJng !en opzichte van de vijf-
alleen'T6 Vet waren immers niet
hadden ®oc'alisten die zich ontstemd
singen. in a°nd over de jongste beslis-
ook héél A politieke sector waren er
zich met do ■regeringsgètrouwen, die
bepaald on£?eiViifiU-w geschapen situatie
bulten dezekSnX voelden. En van
herinneren aan de ?6nen we maar te
practisch alle daAi„J kritieken in
dering van de Te?e'faST t™1 uitzon"
gen van de vakbeweoW V?e krin"
zo ver dat N.V.V en c N v-ng het zelfs
nog verder aan het overieT:AejgG,rden
commissie mee te werken L de, mou
sing overigens die, naar ónze Tbes''?-
ging, ondemocratisch en mA /lui"
door onjuist is. Maar als uitfne
onbehagen in de vakbeweging toch Tan
merkend. Ken"
Wij behoorden bijna totdat we het
antwoord van de staatssecretaris had
den gehoord tot de veroordelende
critici. Maar daarna, het zij ruiterlijk
erkend, moesten we toegeven dat staats
secretaris Roolvink een goed doelpunt
had gescoord. Even vóór de rede van
de heer Roolvink hadden we kennis
kunnen nemen van een aantal stukken
uit de wereld van de bouwnijverheid,
die onze critische zin al min of meer
aan het wankelen hadden gebracht. We
bedoelen met name de voorstellen van
de Prot.-Chr. Bouwpatroonsbond, waar
in suggesties waren gedaan ter opvoe
ring van de productiviteit in de bouw.
Vastgesteld moest worden, dat deze
suggesties door de rest van de houw-
wereld noch door het College van Rijks-
bemiddelaars ernstig als een bijdrage
tot oplossing van de gerezen moeilijk
heid waren gehanteerd.
Nu moest de staatssecretaris hier wei
de aandacht op vestigen, maar hg deed
dat niet dan nadat hij een aantal andere
argumenten op tafel had gelegd.
Vooreerst maakte hij duidelijk dat
zijn beslissing van 18 april, waar
in wordt gezegd dat, bij wijze van
algemene aanwijzing, de komende
arbeidstijdverkorting in nieuw af te slui
ten c.a.o.'s beperkt moet blijven tot
46'/i uur, vrijwel uitsluitend betekenis
heeft voor de bouw-industrie. Er staat
in die „algemene" aanwijzing namelijk,
dat zij alleen geldt voor wijzigingen in
..gesanctioneerde c.a.o.'s". Dit zijn col
lectieve arbeidsovereenkomsten, die met
officiële sancties van het College tot
is dat loonstijging niet tot prijsstijging
mag voeren. Terecht betoogde de heer
Roolvink, dat hier dus eigenlijk al niet
eens sprake is van een „algemene aan
wijzing" maar van de toepassing van
een spelregel, omdat niet voldoende ze
kerheid is verkregen dat het voorstel
niet tot prijsstijging zal ,'oeren.
De „aanwijzing" geldt het feit, dat
speciaal in de bouw 'de arbeidstijdver
korting niet tot productiedaling mag
voeren. Welnu, vanuit de bouwwereld
zijn geen ernstige pogingen duidelijk ge
worden om inderdaad de vijfdagenweek
op te vangen door productiviteitsstij-
ginpg. ,,En dat kan toclï best", zei
Roolvink.
JOHANNES VAN EEK
nodig, om de jonge landbouwer weer
ambtelijk van geslacht te doen ver
anderen. Johannes heeft een dokters
verklaring met andere documenten
naar Den Bosch moeten opsturen,
waar de officier van j stitie de pape
rassen moet bekijken, of de „kenne
lijke verschrijving" verbeterd kan of
moet worden. En als er dan een gun
stige beschikking van de officier af
komt, geldt er nog een wettelijke be
roepstermijn van twee maanden. En
zolang zullen Johannes en Anna ge
duld moeten oefenen....
De tieners van tegenwoordig heb
ben een heel belangrijke stem
in het mode-kapittel en met hun
voorkeur wordt terdege reke
ning gehouden. Dat kwam weer eens
duidelijk tot uiting op de door de
Bijenkorf georganiseerde show, waar
met-beroeps tienermannequins con-
V_/ men in Harlingen begonnen aan
restauratiewerkzaamheden van
het pand met de dubbele trap
gevel, op de hoek Zuiderhaven-Haven
plein.
De Vereniging „Hendrick de Key-
ser" in Amsterdam kocht het pand
enige jaren geleden aan.
Het gebouw moet dateren uit 1590
en zou dus nog een paar jaren ouder
z(jn dan „De gouden engel" aan de
Lanen, die van 1596 dateert en lange
tijd voor het oudste pand van Harlin
gen werd gehouden.
In de enorme kelders van het huis
bevinden zich honderden bijzonder
mooie tegeltjes, die eerst alle uitge
broken moeten worden en dan op
nieuw ingemetseld. Een zeer moeilijk
karwei, dat ongetwijfeld veel tijd zal
vergen.
Een fraai schoorsteenstuk van de
schilder Nicolaas Baur, in de grote
kamer aan de voorzijde, zal na een
grondige restauratie opnieuw op de
zelfde plaats worden aangebracht.
Het gehele huis zal worden voorzien
van een oliestookverwarming.
iiiiiiiiiiiiiKiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiriiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiii
fectiemodellen, die deze zomer up-to-
date zullen zijn, toonden aan ongeveer
vierhonderd enthousiaste leeftijdge
nootjes.
Het jonge meisje heeft een ruime
keuze uit vlotte, en toch coquette
jurkjes, mantels, strandpakjes en
combinaties, die volledig aan haar
leeftijd en smaak zijn aangepast. Voor
al de laatste categorie was in rui
me mate vertegenwoordigd; rokken
met blouses, hesjes en bijbehorende
jakken, die afzonderlijk verkrijgbaar
zijn, verschenen telkens weer voor het
voetlicht. Deze „separates", die in
Amerika al veel langer populair zijn,
kunnen gecombineerd worden met an
dere kledingstukken en doen niet zo
een grote aanslag op de beurs van de
tiener, die meesta' niet zo heel dik
gespekt is.
Iets nieuws zijn de regenmantels
van geplastificeerd katoen, die gega
randeerd geen water doorlaten en in
verschillende modellen en kleuren te
krijgen zijn. De prijs ligt beslist niet
hoger dan die van een goede poplin
regenmantel.
De B.B.-rage met bolle petticoats
en jurken met kant schijnt voorgoed
plaats is de charleston-lijn gekomen,
die de taille tot op de heupen doet
zakken en veelvuldig gebruik maakt
van lange kettingen en schoenen met
bandjes. Eveneens uit vervlogen da
gen in het leven herroepen is Bous-
sac's „grand'mère" stijl, die stoffen
met ouderwetse motiefjes brengt.
Heel belangrijk is voorts dat alle
kledingstukken, vooral de sport- en
badkleding, van gemakkelijk wasbare
en vaak no-iron materiaal zijn ver
vaardigd. Pasteltinten staan op de
voorgrond, vooral rose. Het lijkt ons
toe, dat deze mode óók bij moeders
in de smaak zal vallen en zelfs groot
moeders een vertederd lachje op
de lippen zal brengen.
Tot slot van deze show werden tien
modellen getoond, die Nederlandse
tieners hadden ontworpen. Ze getuig
den niet alleen van een goede smaak,
maar ook van grote originaliteit; de
ontwerpsters kregen daarom ook een
gepaste hulde.
nrNTmoet worden genoemd. Vooreerst
tekort ïLe>,ï?og steeds een groot won in g-
d °A "ebben, maar daarnaast omdat
veel enW,L v°oral arbeiders) woningen
dit laatT duur worden. Om met
vink toonL A beginnende heer Rool-
dat de knhL? Procentuele cijfers aan
won?n«ek;,b,,ÏÏ;ï«|J»lJ'
pet was gestegen.
'59 nog met
gemeen prifsDeïï*Ge T™?" het al"
practisch niet steeg en (?oSh„, tW'
lennrri<? portin»» bouwn...,AVV
woningen dei rond of beHnoTt
dan 20,- per week huurtoef, ^ooT'dT
arbeiders met een gemiddeld weekloon
met meer te betalen zijn. Maar arbeids
tijdverkorting die met wordt inverdiend
door productmteitsstijging, voert per se
tot nog duurdere woningen. Dit is niet
aanvaardbaar.
Daar komt dus voor de bouw het
bijzondere bii, dat het woningtekort eer
der zou nopen tot verlenging dan tot
verkorting van de arbeidstijd. Niet dat
we daarvoor pleiten. Men mag een
volkslast niet afwentelen op een bepaal
de groep van onze beroepsbevolking.
Daarom willen we het eerst anders stel
len. Gezien het nog steeds beangstigend
woningtekort, is het niet toelaatbaar,
dat de productiviteit in de bouwnijver-
- - - J ma KrtlrrtwrtA
net heidv daalt. Eén van de meest bekende
stand zijn gekomen. Voor zover de „spelregels" voor de nieuwe loonpolitiek
ij wees er op dat op de bouw
werken elke dag een uur arbeid
per arbeider verloren gaat, al
leen al met het wegzetten van
fietsen, omkleden, handen wassen, ge
reedschap en materiaal halen enz.
Wij zijn erg benieuwd boe op deze
constatering vanuit de bouwwereld ge
reageerd zal worden. Gezien de meerde
re min of meer officiële stukken
die we hierover mochten lezen, hebben
we practisch geen reden aan de juistheid
van dit gegeven te twijfelen. In die zin
kunnen we dan ook begrijpen dat de
staatssecretaris zich bereid verklaarde
zijn algemene aanwijzing (lees: verbod
om contractueel de arbeidstijd tot 45
uur te verkorten) opnieuw te bezien,
zodra er andere voorstellen komen
waarin het behoud van de productivi
teit beter is gegarandeerd. Hiermee
heeft hij de inhoud van eventueel nieuwe
voorstellen practisch al gesuggereerd.
Roolvink maakte in dit opzicht een goed
doelpunt.
Op één nunt is een onduidelijkheid
gebleven, een punt bovendien waar mi
nister Toxopeus nog meer duisternis
liet dan staatssecretaris Roolvink. Dat
is de zaak van het overleg met het
bedrijfsleven resp. met het georgani
seerd overleg. En juist hierop scoorde
de heer Weijters van de K.V.P. de ge
lijkmaker.
Voor wat het overleg tussen Sociale
Zaken en het bedrijfsleven betreft moe
ten we wel vaststellen, dat er enig over
leg is geweest, maar onbevredigend.
Waarom zou anders de Stichting van
den Arbeid een brief aan de regering
hebben geschreven of de regering maar
zo vriendelijk wil zijn te vertellen welke
waarde daar nog wordt gehecht aan
Stichtingsadviezen? Gehoord de bespre
kingen van woensdag zullen we nu eerst
maar eens afwachten wat er op 2 mei
a s wanneer de Stichting en de rege
ring opnieuw gaan overleggen, uit de
bus zal komen. Hier moet duidelijkheid
Z;lMinister Toxopeus kwam er heel wat
minder gelukkig af. Maar dat was de
schuld van zijne excellentie zelf. Nadat
hij immers aanvankelijk kans op vrilheid
had geboden, maakte hij die kans weer
ongedaan, zonder overleg met de cen
trale instanties van het overheidsperso
neel.
Was er bij de heer Roolvink niet-
bevredigend overleg, bij de heer Toxo
peus ontbrak zelfs dat. Het was en is
de verdienste van de motie-Wei.iters, dat
dit overleg weer in het goede spoor
werd gebracht.
Samenvattend mogen we zeggen dat
deze interpellatie toch wel naar meer
dere kanten verhelderend heeft gewerkt.
Eigen ontwerp van tiener.
imiiiiiimiimiiiiiiiiimiiiiimiiiiiiiiifiiiiiim
ren vele eeuwen geleden hofintriganten aan Attlee's reactie, nu Labour zich
e kwestie van de hervorming
van het Britse Hogerhuis, die
sedert 50 jaren telkens weer aan
de orde pleegt te komen, brengt
schuim rond vele Britse lippen. Voor
buitenlanders is het schier onbegrijpe
lijk dat in een land, hetwelk zich de
mocratisch noemt en hetwelk er zich
op beroemt het democratische stelsel
te hebben verspreid over de gehele
wereld, de Senaat bestaat uit personen
die zitting hebben op erfrechtelijke
grond. Men zou het gemakkelijker vin
den de ernst te bewaren, indien niet waren, of roofridders"" wïéT*'erfelijke' öffici^TCachtêr'"'de' a'rae~Avedgwoöd
Ri'iten o riol honrvni'riA frvf n TY) PPét rnlrnAWmnn 1 1
de Britse adel behoorde tot de meest
verwaterde verzameling van blauw
bloed in het westen. Niet lang geleden
noemde men de Britse adel, waarvoor
het Engels het collectief zelfstandig Van de edellieden zijn van een zeer
naamwoord „the peerage bezigt, jonge oogst. En verder mae men even-
!jhATeeAage':;„TaTKALr/iT„eArieHr ?ens niet vergeten dat van de 800 edel-
rijkdommen begonnen met het verwer- Benn heeft geschaard)
ven van genaaste kloostergoederen. En
men mag natuurlijk nooit Lord Salis
bury en de Cecils vergeten. Maar vele
n gis je op de galerij zit in de
Senaat en je ziet neer op promi
nente socialisten en vakvereni
gingsleiders, die zich er niet voor
hebben geschaamd zich de adelstand
in deze eeuw zoveel brouwers op grond lieden, die erfrechtelijk hurAstem mT te laten "aanleunen na een leven lang
van hun brouwerskwal.teiten en hun gen verheffen in de Senaat, er on"? als brave socialist
rijkdom in de adelstand verheven dat
men bij het betreden van het Hoger
huis het bier kon ruiken. Het is even
eens niet zo erg lang geleden dat men
zich tegen betaling in de adelstand kon riimde 7»na
laten verheffen A/r<"**-> UrtFirv/xfrj*» eir»/-»F«fr. w
als brave socialisten de gelijkheid te
veer 600 nooit opdagen maar zich naar- hebben gepredikt, kun je eveneens met
stig wijden aan de jacht, de veeteelt nalaten te bedenken dat sommigen
en het beoefenen vi de vissport op van Engelands grootste burgers voor
hun landgoederen Het iseen ere onge- de eer bedankten. De grootste van
rijmde zaak en Anthonv Wedewood hen is Sir Winston Churchill. Het kan
Men behoefde slechts Benn, de burggraaf tegen wil en dank, riin dat Churchill heeft geweigerd om-
de nartnkas te snek. js ni(;t le^te die in op^nd if dat rijn zoon Randolph, die enige jaren
op ruime schaal de partijkas te spek
ken van de regereqde partij. Vooral in
de dagen van Lloyd George was er een
bloeiende handel in blauw bloed.
De verwatering duurt nog heden
voort. Het is een publiek geheim dat
sommige leden van liet Hogerhuis al
leen maar terecht zijn gekomen onder
de edellieden omdat de regering hen
kwijt wilde uit het I-agerhuis. In som
mige gevallen wordt verheffing in de
adelstand toegekend aan Lagerhuisle
den, die hard hebben gewerkt voor 'de
regerende partij, maar die met de bes-
te wil ter wereld zelfs geen heel kleine
portefeuille waard zijn van de 70 reee-
ringsportefeuilles, welke de Britse pre
mier beeft te vergeven (zonder vooral
ril" 01Rua te vergeten) Als je
komen tegen een stelsel dat hem Lagerhuislid is geweest, politieke am-
dwingt zijn Lagerhuiszetel prijs te ge- dat Sr°te vader hem
ven omdat hu als opvolger van zijn nlet bloot "jilde stellen aan hetzelfde
overleden vader die aSelrang moet gevaar als dat waarvan Hailsham en
aannemen en derhalve alleen maar Stansgate het edele slachtoffer zgn ge-
zitting kan hebben in het Hogerhuis, worden. (Er zqn nog een zestal andere
(De adelrang van Benn is heel jong, Lagerhuisleden die verdriet tonen in
bijna krimpvers. Want wijlen burg- in hun blik ais zii hun adellijke vaders
graaf Stansgate was de eerste van het tegenkomen en denken aan de toe
geslacht). Toen Attlee nog regeerde komst.) Maar ofschoon Churschili ze
en hoe grjjs en verwijderd lijkt dit ver- ker aan zyn zoon gedacht heeft en aan
leden overkwam de energieke en zijn kleinzonen, die allen erfelijk belast
populaire Quintin Hoog hetzelfde bloe- zouden worden, is het eveneens waar
dige ongeval. Zijn vader, Lord Hails- schijnlijk dat Churchill zonder valse
ham kwam te overlijden en Quintin, nederigheid meende dat een Churchill
die óndanks het feit dat hij op aller- geen adellijke titels nodig had om tot
bekoorlijkste wijze verzen van Catullus in lengte van dagen met dreunende
m.( ma je. in het Engels vertaalde, een ijverig La- - f- I !-J J
met wilde verbazing m je burger- gerhuislid was, werd van zijn zetel be-
?Fe„ .vanaï, de galerU neerziet op het roofd. Ook hij was onwillig en schreef
tiogernuis, kun je met nalaten je af te een brief aan Attlee aan wie hij vroeg
gei
stappen voort te kunnen schrijden door
de geschiedenis van Groot-Brittannië.
DAAN VAN DER VAT.
vragen hoe het mogelijk is dat een de- maatregelen te willen nemen welke TI L
moeratiseh land uit eigen vrije wil ver- hem in staat zouden stellen zijn bemin- AMSTERDAM. 28 april De minister
kiest zich mee te laten regeren door dc Lagerhuiszetel te behouden. Maar van sociale zaken en volksgezondheid
een dergelijke ongekozen Senaat
Attlee zond een bijzonder zuur antwoord van Suriname. E. M. L. Ensberg, en
00 Quintins erg zure brief en Quintin diens ambtgenoot van openbare wer-
l o Tj rT.n-i.-L. tt m j» n/n^«r,a-, hebben een
Men moet natuurlijk onderscheid heette voortaan Lord Hailsham en ken, V M. de Mirandg Knninlc
maken. Er zitten in het Hoger- schoot het purper en het Hogerhuis in. werkbezoek gebracht aan het Konink
huis edellieden waarvan allang (Het is ceen wonder dat vandaag on- lijk instituut voor de Tropen te Amster
vergeten is dat hun voorvade- vriendelijke conservatieven herinneren dam.
