Lichte muziek op
zwarte schijven
Doris Day op sfeervolle
plaat te bewonderen
mmm*
Jfollandta
Drie keer kwam het poesje
naar Jimmetje terug
o
Maastricht eert dialectschrijver
Olterdissen metspeels monument
MEIKEVERS
O'StPs
m
CORNWALL
Namen van de maanden
1
KERMISMUZIEK
Bizarre humor
van „maestro
Errol Garner
errol garner
mmrn
w mm
Het stotterende
eendje
Volgens Bartjens'
Pockets
superior cool
ZELFS HELEMAAL UIT SPINAZIEVEEN
mmm©
m
mm
Kffi Aoï.>bb32S
ZATERDAG 6 MEI 1961
Ullfc"
PIPE TOBACCO
Fraaie beeldengroep
van
Willem Hofhuizen
-.When you're smiling" is een van
jje twaalf, door Doris Day gezonden
nummers op de Philips-langspeelplaat
Ti t' every girl should know" (B 47002
jEn wat ons betreft willen we best
n'Oven glimlachen. Want deze LP bevat
hoeveelheid genoeglijke muziek,
"oris Day, wier leven wordt verdeeld
rossen de snorrende camera's van
Hollywood en de opname-microfoon,
roomde aanvankelijk van een dans
carrière. En reeds op 12-jarige leeftijd
stond zij inderdaad al op de „Bühne".
Len tragisch auto-ongeval echter, twee
Jaar later, maakte hieraan abrupt een
eind. Tijdens de veertien maanden die
'■'J in het ziekenhuis verbleef, studeer-
|]e zij zang. Direct na haar herstel
"eed zjj opnieuw haar intrede in de
..showbusiness", nu echter als zange
fes. Na een eerste contract met de
orkestleider Barney Rapp volgden al
enel nieuwe engagementen bij o.a. Bob
Erosby en Les Brown. Na diverse tour
nes keerde de zangeres terug in Holly
wood, waar zij via haar impressario
naar eerste schreden zette op het pad
fan de film. Op deze plaat nu zingt
"oris Day pretentieloos, sfeervol en
"iet een bijzondere feeling voor de
"finishing touch". Zij houdt haar ver
tolkingen over het algemeen aan de
langzame kant, wat de sfeer hier be
slist ten goede komt. Hierbij goed aan
gepast is de begeleiding van het or
kest van Harry Zimmerman.
Onze nationale zangeres op het ter
rein van de lichte muze, Corry
Brokken, kunnen we beluisteren op
philips 433 033 PE, waarvan kant
twee met ,,Als 'n licht in de nacht"
het 'iPe harlekijn van Granada" het
rfi beste doen. Zoals men weet werd
een "Milord" Coi
Li^.foit. Veel is er
Corry's
da
in nei r rans, Duits, Engels
tje n???hs. Maar hier dan een EP-
on
come-back
aarna gevolgd
ÏYiftf ivi.tt.eu mei uaii een -eja
l&hds6 ,vier melodietjes van vader
n°ema„ b°dem. Naast de twee ge-
?Pijt" enz$n er noi? .Nooit krijg ik
tele ,,g".het wel wat al te sentimen-
Op a<ie van de gevangene".
Cannes „.Eurovisie Songfestival in
het Enge1 hg de tweede prijs naar
°p Pontanl Zangduo ,,The Allisons",
fjen van h967 139 TF twee opna-
..rhere's 0r. h,,Are you sure" en
allemaal wat B thing more". Het is
ah de weke kant, maar
miiiiiiiiiiii,,
DORIS DAY
dat schijnt nu eenmaal bij al deze
mogelijk te zijn. Overigens kunnen
we die tweede prijs best begrijpen,
want in hun genre steken „The Alli
sons" bepaald gunstig af bij de
meeste van hun collega's. Voor de
teenagers een waardevolle uitbrei
ding van hun verzameling.
Met kennelijk de deining nog in de
benen en een weemoedige herinnering
aan de witgekuifde watermassa bren
gen „De Golfbrekers" onder leiding van
Wessel Dekker op Philips 433 016 PE
twaalf liedjes van de zee. Een groot
repertoire op een klein plaatje. „An
chors aweign", Op de woelige baren,
Als de tros wordt losgesmeten, Als de
Zuidwester loeit" en al die andere door
onze radio zo veelvuldig uitgezonden
melodietjes, worden echter maar sum
mier aangestipt. Aan de luisteraar
kennelijk de taak ze aan te vullen.
Min of meer aan deze zeemansliedjes
verwant zijn wel „The march of the
Skipper of the Flying Dutchman" en
"The world is so wide' op Philips
318 533 PF. Eenvoudige, pittige mars
muziek door de Marinierskapel van de
Koninklijke Marine onder leiding van
kapt. H. C. van Lijnschooten.
Op jazz-gebied verschenen er in de
„Jazz Festival Series' op London FLX
3025 twee opnamen van het kwartet
van Sonny Stitt. Gewoonlijk speelt Stitt
alt, zo ook in de huidige groep van de
trompettist Miles Davis. Op dit plaatje
echter blaast hij tenor, ondersteund
door een ritmegroep van piano, bas en
drums. Het is overigens wel een vlakke
en met gladde beroepsroutine gespeel
de vertolking geworden. Neen, deze
„Just you just me" en „Dancing on
the ceiling" kunnen we bepaald geen
„High Lights' noemen. „Gone with the
wind' en „Georgia on my mind" door
het Dave Brubeck-kwartet op Fontana
467 130 TE komen iets beter uit de
verf. Vooral de drummer Joe Morello
is hier in grootse vorm. Brubeck zelf
is wat aan de slappe kant, terwijl de
altist Paul Desmond ons zoals gewoon
lijk, weer niet teleur stelt.
Speciale aandacht tenslotte voor twee
langspeelplaten van beslist grote klas
se. In de eerste plaats de op Fontana
680 207 TL opgenomen „Paris Jam Ses
sion", met vier nummers door «1e be
faamde Jazz Messengers van Art Bla-
key. Op kant 1 is het kwintet uitge
breid met de gastsolisten Bud Powell,
piano, en Barney Wilen, alt. Bud Po
well, eens een der groten van de
nieuwe jazz-stromingen in de vroege
veertiger jaren, staat solistisch nog
steeds op een hoog peil, en Barney
Wilen weet zich uitstekend aan te pas
sen aan het Messenger-idioom. Aan de
keerzijde trekt vooral de trompettist
Lee Morgan de aandacht door de gave
structuur en goede afwerking van zijn
eigen compositie „The Midget". De
tenorist Wayne Shorter stoort zich in
Night in Tunesia" niets aan het ra
zend snelle tempo en musiceert gevoe
lig en bezonken. Het solide basspel van
Jimmy Meritt en het enerverende
Mau Mau, verzameld en ingeleid
door Raimond Bernard Phoenix 51,
(Zeist).
Over katten In kunst en in literatuur.
48 illustraties.
Nieuwe ontdekkingen in het verre
Oosten en Zuiden, door dr. Paul Herr
mann (Phoenix 52).
Een beschrijving van de geschiedenis
van de ontdekkingsreizen in China, Ja
pan en Australië, de kennismaking van
de Westerse met de Oosterse bescha
ving. Geïllustreerd.
Kruisvaarders naar Jeruzalem, door
Êrof. dr. C. D. J. Brandt (Phoenix 53)
en geschiedenis van de eerste Kruis
tocht door de bekende Utrechtse hoog
leraar in de geschiedenis van de 19e
en 20ste eeuw. Geïllustreerd.
De tweede zaak Dokter O., door Pie-
ter Terpstra (Zwart Beertje 366, Utr.J
Over de opzienbarende vergiftigings
zaak te Leeuwarden. Behalve aan het
proces wijdt de Friese journalist en ro
mancier ook aandacht aan de achter
gronden.
De stemmen, door Pearl S. Buck
(Zwart Beertje 367).
Een nieuwe roman van de bekende
Amerikaanse schrijfster. Deze keer
speelt het verhaal in Amerika.
Het leven is een picnic, door Jose
phine van Gasteren (Zwart Beertje
392).
Een aantal reportages van de wereld
reizen van de bekende actrice.
Het geheim van de 7e sleutel, door
Havank (Zwart Beertje 400).
Dodemans Dollars, door Havank
(Zwart Beertje 401).
Spaanse pepers, door Favank (Zwart
Beertje 402).
Drie „Schaduw"verhalen.
fAdvertentie
Tobacco ol
character
giving you new
smoking
pleasure
drumwerk van de leider Art Blakey
zjjn hier weer in al hun facetten aan
wezig.
Met B 47011 L (Music Maestro Plea
se) in de serie Jazz Gallery heeft Phi
lips een goede keus gedaan. Dit is
namelijk een opname waarin het ty
pische pianospel van „Maestro" Er-
rol Garner zeer goed tot zijn recht
komt. Garner werd in 1921 in Pitts
burgh geboren en leerde op 3-jarige
leeftijd pianospelen. Aanvankelijk
werkte hij op river-boats, maar ai
spoedig volgden programma's voor do
radio. Gedurende de late dertiger jaren
ondernam Garner veel tOurnées t
1950 gaf hij zijn eerste reStal fn In
New Yorkse Town Hall Errol cP
werkt veel met een beseleïdin„Garner
van bas en drums. Zo 0
spel te horen, glkleurd r^e?ni-aan Piano"
bizarre Garner-humor f typische
het unï°r- green uit
p zekere dag zat er op de stoep
bij Jimmetje een kleine, grijze
poes. Nu had Jimmetje toeval
lig pas een verhaaltje gelezen
over een kleine, grijze poes, die Poe
zepoeki heette. Daarom zei Jimmetje
dadelijk: Dag poezepoeki! Wat leuk da
je mij eens komt opzoeken. Kom maa
mee naar binnen, dan gaan we aa
moeder een schoteltje melk en wr
brood vragen.
Dat liet het grijze poesje zich geei
tweemaal zeggen en snorrend stapte z<
achter Jimmetje aan naar binnen. Maai
de moeder van Jimmetje hield niet zo
erg van poesjes. Ze was bang dat Poeze
poeki de bolletjes garen van haar brei
werk in de war zou maken. En dat ze
jou gaan schommelen aan de franjes
van het tafelkleed. Die poes moet weg,
zei Jimmetjes moeder, al gaf ze haar
wel een schoteltje lekkere melk met
kleine stukjes brood erin.
Mag Poezepoeki niet één nachtje bjj
ons slapen? vroeg Jimmetje. En Jim
metjes moeder, die dan niet van poes
jes hield, maar zoveel te meer van klei
ne Jimmetje, zei: nou vooruit dan
maar, één nachtje dan.
Die hele avond speelde Jimmetje met
Poezepoeki. Hij had een touwtje ge
bonden om 'n leeg garenklosje en als
hij dat door de kamer trok, holde Poe
zepoeki er achteraan, 's Nachts sliep
Poezepoeki op een oude deken in de
schuur. En de volgende morgen ging
Jimmetje al heel vroeg kijken, of zijn
poesje er nog was. Hjj speelde ermee
tot het tijd werd om naar school te
gaan. Toen was Jimmetjes moeder al
leen met Poezepoeki. Het spijt me voor
Jimmetje, zei moeder, maar je moet
eruit. Ting-ting, deed de bel en daar
was de melkboer. Kunt u soms een lief
gfijs poesje gebruiken, melkboer? vroeg
Jimmetjes moeder. O jawel mevrouw,
zei de melkboer. Bij ons in Melkbussen-
aorp zit het vol met muizen. Poezepoe
ki werd in een kartonnen doos gedaan,
waarin een paar ronde gaatjes zaten.
Wat keek Jimmetje sip, toen hij om
twaalf uur zijn poesje niet meer zag.
net klosje met het touwtje eraan stopte
hij in zijn broekzak. Toen ging hij met
zjjn vriendjes indiaantje spelen. Maar
hij was geen vrolijke indiaan, want Poe
zepoeki was weg. In Meikbussendorp
liep het grijze poesje Intussen wat on
wennig rond te snuffelen. Het rook er
lekker naar muizen, dat wel. Maar ner
gens was een kleine jongen, die met
een klosje aan een touw voor hem uit
holde. En toen het avond werd, liep
Poezepoeki weg uit Meikbussendorp en
ze zocht net zolang tot ze het huis van
Jimmetje weer gevonden had.
Moeder, moeder, Poezepoeki is terug!
riep Jimmetje, terwijl hij met het snor
rende poesje weer naar binnen holde.
Zozo, zei de moeder van Jimmetje en
ze dacht meteen weer aan de bolletjes
van haar breiwerk en aan de franjes
van haar tafelkleed. Maar ze mag toch
echt niet voor goed hier blijven, zei ze
toen.
Nog één nachtje, bedelde Jimmetje.
En Jimmetjes moeder, die nog altijd niet
van poesjes hield, maar zoveel te meer
van kleine Jimmetje, zei: nou vooruit
dan maar. Een nachtje dan.
Die hele avond speelde Jimmetje met
Poezepoeki en 's nachts sliep het poesje
op de oude deken in de schuur. Maar
de volgende morgen, toen Jimmetje naar
school was, kwam de bakker en Jimme
tjes moeder zei: kunt u misschien een
klein grijs poesje gebruiken bakker? O
jawel mevrouw, zei de bakker. Bij ons
in Meelwormerdam zitten veel muizen.
Weer werd Poezepoeki in een kartonnen
doos met gaatjes gedaan. Ze kreeg een
stukje spek mee voor onderweg. De bak
ker zei: welbedankt mevrouw. En weg
was Poezepoeki naar Meelwormendam.
Het viel Jimmetje tegen, dat hij om
twaalf uur zijn poesje al niet meer zag.
,,l,l,""H"ii,i„ll,IIIIIIIIIiiIliiiiiiiiiliiiiiiiiiiiIiiiiiliiiiiiliiiiiii1iiilnlii1|llllllliilll|1,liii|,i"'i„'„ii„|,ii,iil„l„„""i"""iimii„ll,ullllllllllililiHiiiMii
repertoire: ;;;H0ne—k^eLuit
er, Summertime
iiiiiilliliiiiiiiiiiiinini
Ain't she sweet, Lov
i ""iimiiiimiili
MAASTRICHT, 4 mel .telienrt r-
In het Maastrichtse „quar- b°eid luist"*18 olterdissen, ge- dissenmonument. Met steun
tier latin", de Grote Rt>kele fien"endf. k'nderen en van het gemeentebestuur, het
Looierstraat, gelegen in °Pera „Trijn"1 n de bekende bedrijfsleven, vele Maastrich-
de schaduw van musea, ?e ku»steiuar u,!?iaaslricht" tenaren, o.w. ook emigranten
academies en conservatorium, buizen, die ook u !ein Hoï" zoals ereburger prof. dr. ir.
wordt donderdag 11 mei een „f""6 straat L8?"1 de- p. Debye, en niet te vergeten
speels monument onthuld ter ..Levent». m°" de bewoners van het Bosch-
ere van de 24 februari 1923 ontworpen, v«-rv,fUR.de" straatkwartier, waar Fons Ol-
alhier overleden dialect- e «aaie beeldengroe R" terdissen 12 december 1865
Schrijver, volksverteller en Een speciaal
tekenleraar Fons Olterdissen. legenheid samen ?fze ge-
Het monument bestaat uit té, waarvan de6 herent «SP*»1
twee stenen zitbanken, ver- mm en p. Bovens res er"
vaardigd uit materiaal van zitter en secretaris v°or.
werd geboren en altijd heeft
de oude Wilhelminabrug, en vijf jaar lang geijverd
•nkele bronzen heelden, voor- de oprichting van een Olter1
fltenerf^eunrP?6 al vriendschap ai
Qd van Willem Hofhuizen en kijlc
««j'i-uiAe/i «s/t kijK-f, j
de volksverteller Fons Olterdissen,
gewoond
Ghet "-non-Lf eï comité
SoscffiSt114 het
Plaatst ge-
maar dit plan stmlf zlen-
zwaren van het "'"6 op be
stuur. De Boschstraaten=me-
het gemeentebestuur teudu?
monumenten genoee r al
werd hier o.a. eTn stan" 19,05
voor de uitvind" r y^in het
lichtgas prof. P. Minckelo»
opgericht. De grote«veraS
voor dit monument was Fons
?""d«sen, die toen onmo
gelijk kon voorzien, dat hli
daarmee de meest ideale plek
voor zijn eigen monument
verspeelde. Overi is is het
comité inmiddels ook ver
zoend met de door de ge
meente aangewezen plaats,
aangezien de Looierstraat een
geliefde buurt bij toeristen is.
Het Olterdissen-monument
leent zich erg, zo meent het
comité, voor „vakantiekiek.
jes."
Bij de onthulling van het
monument door de burge
meester van Maastricht mr.
W. baron Michiels Kesse-
nich zal de voorzitter van de
Limburgse dialectvereniging
„Veldeke", de heer H. Loon-
tjens een korte levensschets
f's;; van Fons Olterdissen geven,
£29| terwijl enkele duizenden
schoolkinderen, samen met
esloten met de stedelijke zangkoren en de
t geboeid naar Koninklijke Harmonie, de
slotzang van Olterdissen's
Het klosje met het touw stopte htj maar
weer in zijn broekzak. En hij ging met
zijn vriendjes rovertje spelen. Maar hij
Draaimolens blijven op de kerrnissen de belangstelling van de jeugd trekken.
Kermismuziek is iets aparts, en meest- muziek op de kermissen verdwenen is,
al een mengelmoes van allerlei orgel- gelukkig hebben nog talrijke inriehtin-
geluiden. Vrywel iedere gprote kermis- gen hun eigen muziekvoorziening. En
inrichting had vroeger een eigen muziek fraaie orgels kun je nog steeds op de
hetzij draai-of orkestorgeis, kopermuziek kermissen bewonderen. Maar de gram
bij de variététheaters oi kleine circus- mofoonplaten, pick-ups en bandrecor-
sen. Wij willen niet Deweren dat orgel- ders met versterker kwamen op het ker
misterrein en jaren geleden is men be
gonnen om het mengelmo s van geluiden
meer ineen te smelten. Grote lunaparken
verzorgen meestal zelf de muziekvoor
ziening. Er worden op verschillende
plaatsen van het terrein grote luidspre
kers aangebracht. Ook voor of in de ker-
misinrichtingen zelf. En vanuit één cen
traal punt laat men de diverse muziek
nummers horen. Tegenwoordig plaatst
men op dit centrale punt een bandrecor
der met geluidsversterker.
Langzaam draait de geluidsband
door de toonafnemer en gaat via de ver
sterker naar de luidsprekers op het ter
rein. Ook kan men overschakelen op een
microfoon om een bericht om te roepen.
Zijn er op het kermisterrein onderne
mingen die zelf een orgel hebben en
draaien zy dat liever zelf, dan zwygt
de muziek vanuit het centrale punt op
verschillende momenten van de dag.
y ging
n. Maa.
was geen vroiyke rover, want Poezepoe
ki was weg. In Meelwormerdam liep het
gryze poesje ook alweer te snuffelen.
Muizeholletjes waren er genoeg. Maar
er was geen enkele kleine jongen, die
met hem spelen wou. En 's avonds liep
Poezepoeki weg uit Meelwormerdam en
ze zocht net zolang tot ze het huis van
Jimmetje weer gevonden had
Moeder, moeder, Poezepoeki is al
wéér terug! schreeuwde Jimmetje, ter
wjjl hy en het snorrende Poezepoeki
naar binnen stoven.
Zozo, zei de moeder van Jimmetje en
alweer dacht ze aan haar breiwerk en
de franjes. Maar ze mag hier niet blij
ven hoor, zei ze toen weer.
Toch nog wel één nachtje? vroeg Jim
metje. En Jimmetjes moeder, die nog
altijd niet zo erg van poesjes hield, maar
zoveel te meer van Jimmetje, zei: voor
uit dan, één nachtje nog!
Maar de volgende morgen, toen Jim
metje weer op school zat, kwam de
groenteman aan de deur. Die woonde
neel ver weg, in Spinazieveen. Kunt u
soms een kleine, gryze poes gebruiken?
vroeg Jimmetjes moeder. Jawel me
vrouw, zei de groenteman. Bjj ons in
Spinazieveen hebben we veel last van
muizen. Gelukkig had moeder nog een
kartonnen doos, met een paar ronde
gaatjes erin. Ze gaf Poezepoeki een
stukje kaas mee voor onderweg. De
groenteman zei: dank u beleefd
mevrouw. En weg was Poezepoeki,
naar Spinazieveen.
Jimmetje had wel gedacht, dat Poeze
poeki om twaalf uur weg zou zyn. Hy
ging met 7.i)n vriendjes voetballen, maar
een vrolijk voetballertje was hy niet.
En ondertussen liep het grijze poesje
helemaal in Spinazieveen en dacht:
hier is het ook al niets voor mjj, want
er is nergens een jongetje dat met me
spelen wil. En 's avonds liep ze weg en
ze zocht en zocht en zocht, net zolang
tot ze het huis van Jimmetje weer gevon
den had. Maar dat lukte niet zo vlug.
Eindelijk zat ze toch weer op de stoep.
Moeder, moeder, Poezepoeki is hele
maal uit Spinazieveen terug gekomen!
riep Jimmetje. Helemaal uit Spinazie
veen, zei Jimmetjes moeder en ze was
zó verbaasd, dat ze niet eens meer aan
de bolletjes van haar breiwerk of aan
de franjes van haar tafelkleed dacht.
Mag ze vannacht hier blijven? vroeg
Jimmetje. En Jimmetjes moeder, die
het poesje nu toch wel een beetje hel
begon te vinden, maar die natuupok nog
veel meer van haar kleine Jimmetje
hield, zei: nou ja, dat is goed hoor.
Maar stel je voor, toen Jimmetje de
volgende dag uit school kwam, was Poe
zepoeki nog steeds by Jimmetjes moe
der thuis.
Is er niemand aan de deur geweest,
die ons poesje hebben wou. vroeg Jim
metje. O ja, zei moeder: de kaasboer
uit Karnemelkoord. De schoenmaker uit
Veterdorp. En de bloemenvrouw uit
Blommetjes-buiten. Maar ik geloof dat
..Kwè-hè-hek" roept Filomeentje,
't allerliefste watereendje.
..Kwè-hè-hè-hè-hek".
„Filomeen" zegt Vader Kwakkel,
„Schei toch uit met dat gehakkel.
Dit is geen gesprek".
„Kind" zegt Moeder, „praat wat vlotter.
Filomeen, dat naar gestotter
is toch geen gehoor!
Hap nou niet naar waterbellen.
Kom, wat wou je ons vertellen?
Praat eens rustig door".
„Kwè-hè-hek" zegt Filomeentje,
't allerliefste watereendje.
„Kwè-hè-hè-hè-hek.
Mmmmoedertje, het waterhoentje
gaf me onverwacht een zoentje.
Is dat nou niet gè-hè-hè-hè-hèk?"
VERA WITTE
Meikevers vinden wy leuke insecten,
maar de boeren vinden dat niet! Ze
zyn door hun vraatzucht schadelijk voor
de landbouw en houtteelt, want zij eten
de blaadjes van de loofbomen en hees
ters.
De meikever, ook wel mulder of mo
lenaar genoemd, komt meestal in de
meimaand uit de grond te voorschijn.
Voordien leeft hij als een larf of en
gerling in de grond. Dat zyn kleine
wormpjes, die met een soort grüptan-
den door de aarde kruipen. Enkele ja
ren blijven die larven in de grond en
eerst in het derde jaar wordt zo'n larf
een pop (als van een vlinder). Zodra
het warm weer wordt en het zonnetje
gaat schynen, wordt het een kever en
komt dan boven de grond. Maar dan
gaat hy zich te goed doen aan de blaad
jes van struiken en heesters.
Meikevers leven slechts enkele we
ken. Dan zoeken zy de grond weer op,
waar ze een gat graven en eieren leg
gen, waaruit de larven komen, die weer
drie jaar in de grond biyven leven.
De jeugd vangt graag Meikevers. Men
maakt een draadje aan een pootje vast
en laat de kever dan vliegen, terwyi
men het draadje vasthoudt. Dat is na
tuurlek niet mooi van de kinderen. Al is
het dan een insect, zelfs een schade
lijk insect, toch mag men een diertje
niet kwellen. In noord Brabant zingen
de kinderen er een liedje by:
Meulenerke (molenaar) tel je geld
En ga dan nog eens vliegen.
Anders komen de dieven,
Die nemen je mee naar het veld
En stelen al je geld.
In elke landstreek wordt dit versje an
ders gezongen, maar laten wy de beest
jes toch vooral niet kwellen.
jc
Poezëpoèk f toch altyd terug zou komen.
Ze houdt zoveel van myn kleine Jimme
tje. Nu hou ik haar maar hier.
Hoy-hoy-hoy, riep Jimmetje. En Poe
zepoeki holde snorrend achter het klosje
aan. Poezepoeki was blij, Jimmetje was
blij en zelfs Jimmetjes moeder was een
beetje blij. Maar weet je wie nog het
blijste waren? De muizen van Meikbus
sendorp, van Meelwormerdam en van
Spinazieveen. En als je weten wilt
waarom, dan mag je drie keer raden.
LEA SMULDERS.
°ns Olterdissen vertelt.
Bagyn1?'kzUliPera-: "TriJn de
'c slotzang 1 UItv°eren. De-
OlterdS' Waai'voor Guus
schreef, i, muziek
schoonheid van Maastricht
wisseling in tal' v^eehUW"
rlstische schetsen vastge"™^"
De verzamelde werken'
waartoe behalve Triin
Begijn", nog een opera
Maastrichts dialect behoort
nl. „Kapitein Köpenick", z»n'
thans heruitgegeven. Niet al
leen als schrijver, maar ook
als organisator en sociaal
voorman heeft Fons Olterdis
sen tjjdens zUn leven vele
diensten aan de Maastrichtse
gemeenschap bewezen.
de
in
Moderne kermisattractie
Cornwall in Groot-Brittannië Is een
lange driehoek in het uiterste zuid-wes
ten van Engeland, aan de ene kant be
grensd door de Atlantische Oceaan, aan
de andere kant door Het Kanaal, en van
de rest van het land gescheiden door de
rivier de Tamar.
Het is een land van rotsachtige kusten
en stranden, van heidevelden en heuvels
algewisseld door rykbeboste valleien.
Ook de bevolking heeft iets aparts. De
ware Cornishman stamt af van een van
de Keltische rassen en enkelen onder de
ouderen zün nog „helderziend" en heb
ben de vreemde kracht om komende ge
beurtenissen te voorspellen. Het is een
taai en onafhankelpk ras van zeelieden
en vissers, bestand tegen de woeste zee-
en die 's winters de kust beuken.
In het verleden was Cornwall gemak-
keiyker bereikbaar via de zee dan via
land en sinds de tyd dat Phoenicische
kooplieden naar Cornwall kwamen om
tin te kopen, hebben vele zeevarende na
ties de kust bezocht. Hier en daar is
het bloed dat de bewoners van Cornwall
door de aderen stroomt vermengd met
dat van de Spanjaarden en Bretagners-
zeelieden die met meisjes uit Cornwall
trouwden en zich vestigden in hun gezel
lige kleine dorpen.
Zendelingen uit Bretagne en Ierland
brachten het Christendom naar Cornwall.
Maar ook op dit gebied biykt de zelf
standigheid van de bevolking uit het aan
tal oude kerken gewyd aan plaatseiyke
heiligen, die in andere landen onbekend
zjjn - St. Levan, St. Sennen, St. Buryan,
St. Just en vele anderen.
Dicht bij de grens van Devon be
vindt zich het geheimzinnigste en meest
legendarische district van Cornwall, Tin-
tagel met de ruïnes van het kasteel,
300 voet boven de zeespiegel, waar Ko
ning Arthur werd geboren en waar hy
later hof hield.
De neus van deze jongen is wel een
ongewone plaats voor een meikever.
Het is wei eens aardig om na te gaan,
waar de namen van de twaalf maanden
vandaan komen, die gezamenlijk ons bur-
geriyk jaar vormen.
Januari komt van Janus, een Romein
se god, die twee gezichten had. Hy was
de bewaker van alle deuren en gangen.
Februari was een Romeinse feestdag
van vergiffenis en reiniging. Aanvan
kelijk had deze 29 dagen, maar een dag
werd er afgenomen en aan Augustus
gegeven.
Maart was vroeger de eerste Romein
se maand. Het jaar bestond toen uit
tien maanden. Deze maand werd ge
noemd naar Mars, de Romeinse oorlogs
god.
April is afkomstig van het Latijnse
asperire, dat betekent openmaken of
opengaan. In april gaan alle knoppen
open en botten de bomen uit.
Mei is afgeleid van het Latynse woord
maius: het eerste of vroiyke deel van
het leven: de tyd van bloemenschoon-
heid en biyde levenslust.
Juni. In het Latyn: Junius, ter ere van
de godin Juno.
Juli was eerst Quïntiius, maar werd
later veranderd ter ere van Julius Cae
sar, die op de twaalfde van die maand
werd gekozen.
Augustus, ter ere van keizer Augus
tus, was eerst Sextilis en had in totaal
30 dagen. Eén dag werd er bügevoegd
om deze maand even lang te maken als
juli.
September komt van het Latynse sep-
tem: zeven, oktober van acto acht, no
vember van novem: negen, en decem
ber van decern: tien.
Jullie hebt vast en zeker wel eens ge
hoord van d-- uitdrukking „Dat klopt
volgens Bartjens". Sommigen maken er
zelfs van „volgens Bartje", maar weten
jullie ook waar deze uitdrukking van
daan komt?
Nu, Bartjens was hoofd van een school
in Amsterdam en later in Zwolle. Hij
leefde van 1584 tot 1645. Voor zijn leer
lingen schreef hy een rekenboekje, dat
spoedig op heel veel scholen in gebruik
kwam. Elke schooljongen leerde in die
tijd rekenen „volgens Bartjens" en deze
uitdrukking leeft nog voort tot op de dag
van heden.
