Lichte
zwarte
schijven
EARTHA KITT ZINGT
IN ALLE TOONAARDEN
TUINIER MET MEER PLEZIER
De ketel op de bakoven
FRANSE RIVIERA
Gezellige muziek grapjes van
JLes 4 Barbus a la Mouff
m&m
A
Grondprijzen in Noord
Holland redelijk
Klimplantenrek
Pergola
Zandbak
Speelstelling
Sank met berging
Bank uit rondhout
Bank zonder leuning
RONDVAARTBOOT
EIKEHOUT
VRT.TDAG 9 JUNI 1961
PAGINA 15
nier
Felle swing
Minister Manjnen:
Bernard Drukker
(Door B. J. Caljaard, tuinarchitect B.N.T.)
men
BENITA SOLARI
Nog eenmaal Bernard Drukker aan het orgel.
.AMSTERDAM, juni Er is waar-
j Zinlijk geen zangeres in het lichte
fe.1re te vinden, die zo'n ongekend aan-
t vocale mogelijkheden bezit als
Jartha Kitt. Wat zij met haar stem
is bepaald verbluffend. Haar be
ta'* ligt van een haast exotische laag-
v tot een kinderlijk juichende hoogte,
r^'ls de louter gesproken teksten zijn
'ffenljjk nog zang. Zij past haar stem
°'komen bij de te zingen tekst aan
Weet flitsend over te springen van
ij ene stemming naar de andere,
naar geestige voordracht en sterke
j'ertuigingskracht doen de rest. Op
sit a°n HA-R 2296, „Eartha Kitt revi-
ïen i.'kan men ^it allemaal beluiste-
Zelf i beslist met veel genoegen.
"e meest bekende ,,ever-greens",
wanted est si b°n"> ..Let's do it" en „I
frisse e ar.°und"> ondergaan hier een
nieuwe bewerking.
Wx>rdratfht andere kant van de vocale
den we rm ®®mel5jk de Chanson, vin
op
Te" op Philips B 76 495 R,
baardige ,us a la Mouff", Deze vier.
ons land zhv,gers' die onlangs ook in
chansons rnet opgetreden, zingen tien
cnansons met een waarlijk uite-phnlnn-
ceerd vakmanschap. De"* hum^rv£n
Marcel, Pierre, Georges en Jacques,
Werkt aanstekelijk. Maar ondanks de
tintelende spot en frisse originaliteit be-
*it het een uiterste aan raffinement.
Les 4 Barbus: Cabaret van de beste
soort. Een keur uit de „Weltberühmte
Operetten-melodien" vinden we op
Philips P 13516 R. „Das Grosse Wie-
Se1" Funkorchester" speelt onder lei-
'nS van Benedict Silberman o.a.
';|fekt man sich Rosen in Tirol „,Wol-
f wed „Tanzen möchte ich „Komm
gany'. Een zuiver instrumentale ver
oen zeer persoonlijke ma-
tolking dus, maar uiterst plezierig en
smaakvol. Het is nergens goedkoop en
te sterk genuanceerd. Het blijft luchtige
en dansante muziek, terwijl de typische
operettesfeer goed is getroffen.
Tot slot van de ,,33-toeren" een voor
treffelijke opname van de jazz-trombo-
nist en pianist Bob Brookmeyer op
London Stereo SAH-K 6125. Hoewel
Brookmeyer niet in de jazz-lijn „Harri-
son-Wells-J.J. Johnson" past en uitslui
tend de weinig gebruikte ventieltrom
bone bespeelt, is hij toch ongetwijfeld
een van de toonaangevende trombonis
ten in de moderne jazz. Hij heeft voor
al bekendheid gekregen door zpn werk
met de bariton-saxofonist Gerry Mulli
gan. Het spel van Brookmeyer laat dui
delijk een zeer degelijke opleiding ho
ren, terwijl hij over een schier onuit
puttelijke ideeën-rijkdom beschikt. Me
de door zijn felle swing en zijn grote
persoonlijkheid is hij een veelgevraagd
musicus :-in de., opnar&estudio's. Op bo
vengenoemde plaat speelt hij met zijn
eigen groot orkest, bestaande uit twee
trompetten, 1 trombone (naast de leider),
hoorn, tuba, alt-, tenor, en bariton-sa
xofoon, fluit, klarinet, bas en drums.
De pianopartijen worden door Brook
meyer zelf gespeeld. Op kant I staat
de uit vier delen bestaande Blues-Suite,
kant II bevat meer bekende stukken,
o.a. „Out of nowhere" en „Darn that
dream". Hoewel de band hier en daar
aan de laatste „blanke" orkesten doet
denken, zoals die van Mulligan en Her
man, vertoont ze een sterke affiniteit
met de „big band" van Duke Elling
ton. Niet onvermeld mogen blijven de
fraaie arrangementen, die met een
DEN HAAG, 9 juni Wanneer de
grondkamer in Noord-Holland de prijs
moet vaststellen van landbouwgronden,
die bestemd zijn om geschikt te
worden gemaakt voor tuinbouwgrond,
wordt rekening gehouden met de bij
komende kosten. In dergelijke geval
len wordt een aankoopprijs vastgesteld
die ligt boven die van gewone land
bouwgrond maar beneden de prijs van
normale tuinbouwgrond.
Minister Marijnen zei dit gistermid
dag in zijn antwoord op vragen van
het Tweede Kamerlid Egas (P.v.d.A.).
De minister ontkende, dat prijzen zou
den zijn vastgesteld van 20.000 gulden
per ha alsnog ongeveer 10.000 gul
den per ha in de grond moet worden
geïnvesteerd om deze voor tuinbouw
geschikt te maken. Minister Marijnen
zei ook, dat voor landbouwgronden al
leen hogere prijzen dan de normale
worden vastgesteld, indien vaststaat
dat de grond voor tuinbouw zal wor
den gebruikt.
maximum aan kundigheid worden uit
gevoerd. De juiste weergave van deze
plaat vormt wel de titel: „Portrait of
the artist".
Van de Amerikaanse jazz naar Ne
derlandse interpretaties op dit gebied.
In de vier nummers op Philips 433 034
PE (Party Favourites no. 3)
ons nationale dixieland-orkest „The
Dutch Swing College" weer eens zijn
internationale faam waard te zijn. Ge
routineerde, maar ook sterk geïnspi
reerde jazz, waarin een goed op el
kaar afgestemde ritmegroep de solis
ten Peter Schilperoort, klarinet, Jan
Morks, klarinet. Oscar Klein, trompet,
en Dick Kaart, trombone, op grootse
wjjze ondersteunt. De gespeelde num
mers hebben niet veel met Dixieland te
maken „Wilhelm Teil", „Bei mir bist
du schon" maar de vertolking van
het „College" maakt er wel iets bij
zonders van. Wat hierboven r?etIs is
gezegd voor de operette-melodleen door
Benedict Silberman, kan herhaala
worden voor „Weltberühmte Walzer
op Philips 428 057 PE. Dezelfde spran
kelende sfeer en luchtige toon spreken
uit „An der schonen blauen Donau
„Wiener Blut", „Kaiserwalzer en
„Kunstlerleben". Het wordt allemaal ge
disciplineerd uitgevoerd door t „Wie
ner Staatsopernorchester" ouder leiding
van Max Schönherr. Op London Kü-u
1281 wordt de enigszins in het vergeet
boek geraakte Pat Boone weer eens in
het daglicht geplaatst. En niet ten on
rechte. Het is bijzonder licht te verte-
ren muziek, maar Pat zingt het all
maal met een natuurlijk gemak en ver
liest nergens zijn beschaafde voor
dracht. De opname bevat onder meer
de befaamde „Exodus Song
Waar we de verwantschap moeten
zoeken tussen het wapen van onze
landmacht, de mortier, en het draaior
gel uit Breskens, dat naar de naam
Mortier-orgel luistert, is ons niet recht
duidelijk. Misschien wel in het geluids
volume. Want met een oorverdovend la
waai schieten de tonen uit het piere
ment, van beverig hoog tot dreunend
laag. Het kan ons allemaal niet zo be
koren, maar de liefhebbers van het
draaiorgel zullen aan deze wervelende,
door elkaar dwarrelende klanken wel
genoegen beleven. Het staat allemaal
op Philips 318 455 PF. Onlangs heeft de
organist van de hoofdstedelijke bios
coop Royal en stadsbeiaardier van Am
sterdam, Bernard Drukker, zijn laatste
concert gegeven op het carillon van de
Munttoren. Hij is nu met zijn gezin op
weg naar zijn nieuwe vaderland. Als
herinnering aan de unieke plaats, die
hjj altijd in de Nederlandse amuse
mentswereld heeft vervuld, kunnen
we hem op Philips 433 013 PE als bei
aardier horen, met begeleiding van het
City-Theaterorkest onder leiding van
Lex van Weeren. Er is een goede sa
menwerking tussen deze vaklieden en
het resultaat is dan ook een vlot
plaatje, waarop Bernard Drukker op
zyn bekende manier een medley speelt
met o.a. „Blue Skies", „O Sole Mio",
„Moonlight and Roses", „Over the Rain
bow".
P. L.
Als achtergrond van een zithoek kan men van
ronde palen een rek maken. De staande palen zijn
ong. 15 cm in doorsnede, de bovenste liggende paal
6 cm, de overige 3 cm dik. Het hout wordt weer
geolied of gevernist, de in de grond stekende delen
gecreosoteerd.
ZELF BOUWEN
IN DE TUIN 1
Bank van
rondhout
Bank zon
der leuning
BANKEN
Bank meteo
berging
Hout vrij
HOUTEN
van voet
PERGOLA
KLIMPLAN
TEN REK
Eenvoudige bouwwerkjes in de tuin kunt u zelf
ondernemen Neem echter goed materiaal en zorg
y°°r een degelijke constructie, die op den duur goed-
*°Per zal zijn Al het houtwerk dat is blootgesteld
o?n weer en wind, moet goed worden geschilderd
ljiuge°1ied. Ruw hout gebruiken we alleen in lande-
anrf 0rnSeving of bij eenvoudige constructies, voor
dat 6,re bouwsels past men gaaf, gezaagd hout toe,
nodig op maat gezaagd kan worden gekocht.
Deze bouwwerken moeten hoog genoeg zijn om
de klimplanten voldoende uit te kunnen laten groeien
en men moet er ongehinderd onder door kunnen lopen.
Om rotting te voorkomen worden de stijlen wel op
betonvoeten geplaatst en aan deze verbonden door
ijzerwerk, zodat de stijl vrij van de voet blijft. De
afstand tussen twee paar stijlen bedraagt 4-5 m, op
de stijlen komen latten 40-100 cm van elkaar.
De eenvoudigste zandbak bestaat een brede plan
ken die aan palen worden bevestigd; op de boven
rand wordt een tweede plank gespijkerd, zodat de
Kinderen een speeltafel hebben. Onder in de zand-
wor. en stenen of tegels gelegd om te diep uit-
firnnir^ i- voorkomen. Rond de bak leggen we een
strook tegels van minstens 60 cm breed
tb een tlllv, ^nv. nnl.iTii*. I.
een h6n tu'n zonder schuur, b.v. volkstuin, kan
een maken met onder de zitting een kist, die
vrij scilarnierende achterwand heeft. De kist blijft
Plankan de grond en rust °P twee gecreosoteerde
De eh' Van boven is bij afgedekt met asfaltpapier.
gereed e bank moet 1.85 m lang zijn om ook lang
strueti aP te bunnen bergen. Voor een goede con-
den bev de zwaardere delen in elkaar wor-
vestigd en zo mogelijk geschroefd.
paahies0vV°udige tuinbank, waarvan de poten uit
een de i7 cm doorsnede worden gemaakt. Te-
dikte eesnf'ir 6s worden 2 plankjes van ong. 1 cm
den nianiü erd en als zitting en rugleuning wor-
bank aio *n.aarigebracht, die 4-5 cm breed zijn. De
gevernist lang kan worden. wordt geolied of
ka„°(! bailk' die langs een pad of in een speelhoekje
zen ï(orden geplaatst, waar men even wil verpo-
zÖn 6-8 cm dik, de zitplanken hebben
worrit ng van 12 x 2'5 cm' onder aan de poten
voo een Plankje bevestigd om scheeftrekken te
NLa„nrik!lijkiVan de beschikbare ruimte kan men
e? sPeelrek maken, om te beginnen
t^mrianlf rirnó men ban uitbreiden met een
touwladder, ringen, een autoband of klimtouw. Pa
len minstens 10-15 cm dik, in de grond verbinden
door een paal van 8-10 cm. Alle verbindingen wor
den met schroeven vastgemaakt en de werktuigen
aan stevige ogen opgehangen.
ZELF BOUWEN
IN DE TUIN H
V kinderspeelplaats
- 60-,-
I il6 M+iN
ZANDBAK S
schommels
touwladder
SPEEL
STELLING
Ik ben Parnie en ik ben al negen
jaar, maar ik ben niet groot zegt mam
ma, maar ik ben flink en sterk weet
je. En ik heb zwart haar en blauwe
ogen.
Ons huisje staat op een grote, eenza
me bergvlakte, heel heel ver weg.
Zo ver weg, dat alleen rendierjagers
en herders en pelsjagers bij ons komen.
Altijd is er nevel om de lantaren bo
ven de deur en om ons huisje. En om
ons huisje is de grote steppenacht. Daar
zwerven wolven rond en jakhalzen.
Daar kun je niet spelen.
Ons huisje is vol warm en bewegend
licht door ong vuur en buiten is het
licht van de stralende sterren. In dat
licht leven wij.
Wij volgen met de slee de grote ster
ren. Dan komen we in het dorp.
De sterren laten een wit spoor na
aan de hemel en onze slee laat een
diepe vore na in de sneeuw, maar de
Wolven durven ons niet te volgen, want
Jiuja pappa is heel groot en sterk en we
hebben grote lichten voorop en branden
de fakkels.
Dan rijden we in wolken sneeuw, die
we opjagen en als we dan weer terug
5"" 5° gezellig in ons huisje en
dan schuift pappa de zware grendel voor
de deur en dan kan niemand binnen
komen, de boze heks niet en de wolven
ook niet.
Ik zit meestal te leren of te lezen
op mpn eigen bankje bij de haard en
onze grote bakoven. Die heeft grote
tegels met mooie landschappen waar je
mooie en wonderlijke dingen bij beden
ken kunt.
Dikwijls komt Mihaly, dat is de koe
herder, en vaak komen de jagers uit de
bergen.
Het zjjn rendierjagers.
Ze halen dan oude herinneringen op,
zegt Pappa.
Ik zie hen dan komen door het raam.
Ze hebben allemaal een lantaren mee
en ze hebben prachtig geborduurde
overmantels en hoeden met brede ran
den en veren en laarzen tot over hun en
kels. Dan zitten ze rondom de haard en
vertellen sprookjes en sagen en allerlei
mooie dingen, waar ze lang over den
ken omdat het zo mooi en wonderlijk
is. En buiten is de grote steppenacht.
De sprookjes zijn allemaal echt ge
beurd. De oude mensen vertellen dat.
Soms komen die langs en spelen op de
balalaika en zingen.
Dan verlangen ze ergens naar dat ver
weg is.
*5 luister altijd, maar soms slaap ik
half. En. soms luister ik naar de win
den. Die zitten elkaar achterna op de
uilezolder.
Soms zeggen ze allerlei dingen die ik
niet begrpp, maar dan denk ik mooie
dingen omdat hun stemmen mooi zijn.
En alles wat ik niet begrijp of niet ver
sta vertelt de Dromenman mij.
Alle wonderlijke sprookjes van onze
grote steppe en bergvlakte.
De Dromenman weet alles. Hij komt
overal.
Op onze bakoven staat de hele grote
ketel. Dat is een wonderketel weet je.
Die is vroeger van de Dromenman ge
weest.
Op een morgen, toen Pappa de deur
van ons huisje opendeed om naar buiten
te gaan stond de ketel daar in de gieren
de steppenwind.
Bóje Zeitrek, dat is de paardeherder,
en die brengt 's winters de brieven rond
in zijn grote tas van berehuid, die
kwam net aan.
„Ole", zei hij tegen Pappa, „de step
penwind heeft je vrouw een prachtige
ketel gebracht."
Dat was dom om dat te zeggen, want
vadertje Dromenman had de ketel daar
's nachts neergezet. Die was immers
uit de schatten van de heks. Jullie moe
ten niet denken, dat het een sprookje is,
want de ketel komt echt uit Dromenland
hoor. En in Dromenland is alles echt
waar gebeurd.
En dit is de geschiedenis van de ketel
op de bakoven:
,,Het was nacht en het was aarde
donker. Door de grote sparren loeide
de sneeuwstorm. De boze heks sloop
rond in het bos.
Opeens hoorde ze het geknars van
een slee. Gauw verschool ze zich ach
ter een bosje. Het was de Dromenman
met zijn lantarentje. Hij ging naar de
eenzame hoeven van de mensen om
mooie dromen te brengen.
Hij had zulke mooie gedachten en daar
dacht hij over. Daardoor zag hij de bo
ze heks niet.
De heks begluurde hem en toen zag
ze dat hij bij ons door het raam keek.
Dat mag de Dromenman doen, weet je.
Toen strooide hij dromenzaad naar
binnen en verdween in het donker.
Toen keek de boze heks stiekem ook
naar binnen. Het was zo leuk en gezel
lig bij ons en daar werd ze kwaad om.
Pappa en mamma stonden bij mijn wieg
je. Ik was nog maar een paar dagen
oud, weet je.
Waar kijkt dat kind toch zo naar"
dacht de heks. Dat kind was ik na
tuurlijk.
Toen zag de heks dat ik naar het
witte kruis keek op het raam. Dat
had pappa daarop gemaakt om den^ bo
ze af te weren. H<
vorst.
te weren, fiet schitterde door de
De boze heks zei iets vreselijks in
zichzelf. Dat kon je wel merken en toen
ging ze weg. Ze ging naar het donkere
sparrenbos, waar wolven zijn. Daar
woont ze.
Ze liep op de tast voort.
Eindelijk ging ze een paar treden om
laag, want ze was thuis. Het was hal,-
donker bij haar. Alleen brandde er een
klein lantarentje op de grond,
x Toen ging ze op een grote vuurpot
een toverdrank koken. De vlammen
kronkelden om de berookte zwarte ke
tel. Ze gooide kruiden in het vuur en
toen stak ze een lange stok1 van een
jeneverbessenstruik in de vlammen. Als
een razende roerde ze met een grote
houten pollepel in de kokende heksen
ketel.
Allerlei dreigende en wilde klanken
mompelde ze.
In de donkere hoeken van het spe
lonk bewogen geheimzinnige schaduwen.
Buiten was het noodweer geworden.
De boze heks blies de lantaren uit en
toen was het pikdonker, zodat je niets
meer zag.
En inplaats dat de heks naar buiten
kwam, zweefde ineens een uil met vu
rige ogen naar buiten. Zijn vurige ogen
zag je in het pikdonker.
Toen hoorde je hem hol en akelig
roepen tussen de bomen.
De winden gilden: „De uil is de heks,
de heks".
„Hie, hie, de heks. de heks", gilden
ze.
Ik sliep in het wiegje in ons huisje
en pappa en mamma sliepen op de gro
te bakoven.
Maar de uil sliep niet. Hij zag er
duivelachtig en wild uit en hij riep al
door dreigend en dan huilde hij weer.
Onhoorbaar zweefde hij maar rond
om ons huisje en toen ging hij op het
strodak zitten. Het was ineens doodstil.
De heks had iets vreselijks gedaan.
Pappa en mamma werden wakker.
„Waarom weet ik niet", zei pappa,
„maar ik ben toch zo ongerust". En toen
ging pappa naar Stormwind kijken in de
schuur.
Stormwind is ons rendier weet je.
En toen vond Pappa in het stro twee
zeldzaam prachtige diamanten, die zo
schitterden, dat de stralen pappa's
ogen haast verblindden.
Toen holde pappa weer naar binnen
omdat mamma angstig riep: „Ole, Ole
ons kindje is blind".
Pappa en mamma stonden bij mijn
wiegje. Ze wisten niet wat ze begin
nen moesten.
„Dat was de heks," zei pappa. „Ze
keek door het raam. Ze heeft Parnie's
ogen gestolen en ze in diamanten ver
anderd, maar toen ik kwam is ze ge
vlucht en in de haast heeft ze de dia
manten laten vallen."
iiiiiiiiiiiiiimimiiiimiiiiiiiiiii
utimmmmillumilllMl
„Gauw" huilde mamma, „misschien
is ze er nog. We moeten haar smeken
het weer goed te maken." Mamma
droeg mij en pappa hield de twee dia
manten angstig vast. Dat waren im
mers mijn ogen. „Als er toch wat mee
gebeurde", dacht pappa.
„Moedertje, moedertje", riepen ze zo
hard ze konden om de heks te vleien.
Maar de steppenwind gierde zo hard,
dat je niets hoorde. Pappa en mamma
holden maar angstig door de nacht tot
dat ze eindelijk bij een houthakkershut
kwamen, die verlaten was. Daar vie
len ze uitgeput neer.
En zo vond de Dromenman ons.
Hij had ons huisje verlaten gevonden
en de gierende steppenwind kwam naar
binnen want de deur stond open.
Hij begreep direct dat er wat ergs
gebeurd was en hij had ons overal ge
zocht.
Ontsteld hoorde hij wat gebeurd was
en toen strooide hij dromenzang zoveel
hij kon en toen vielen pappa en mam
ma in slaap.
De dromenman holde naar het huis
van de heks, alle ijskoude winden ont
moeten elkaar daar.
De Dromenman liet ze stil zijn want
du heks kent de taal van de winden en
als ze zouden fluis; ren over wat hij
ging doen, zou alles verloren zijn ge
weest.
Voorzichtig sloop hij naderbij. Hij wist
dat het hem zijn leven kon kosten. Zijn
hart bonsde toen hij de treden af ging.
Op de tast ging hij verder.
Wat was dat? Hij hoorde de heks
praten.
„Zou er iemand bij haar zijn?" dacht
hij.
„Wat is het raar stil", hoorde hij de
heks zeggen.
Nog een tree, dan was bij beneden.
Hij zag licht schemeren.
Er stond een deur op een kier.
Voetje voor voetje schoof hij dichter
bij. Toen gluurde hij naar binnen.
Zijn muts van schapevel had hij af
gezet. Bij de ingang van haar spelonk
had de heks een stuk rottend hout in
de muur gestoken. Dat gloeit in het
donker als vuur. Het was een spook
achtig gezicht.
De boze heks zat bij het vuur.
Ze rookte een pijp.
Die had ze met mos gestopt en ze zat
in het vuur te kijken.
De Seine zou de Seine niet meer zijn,
wanneer de rondvaartboten ontbraken,
die in alle jaargetijden toeristen uit
binnen- en buitenland over deze veel-
bezongen rivier voeren.
De rondvaartboten (er zijn er vijf)
bieden ruimte aan 600 passagiers en
zijn voorzien van een installatie, die
het mogelijk maakt de uitleg van de
gids in verschillende talen te beluis
teren. De mogelijkheid bestaat aan
boord van de boten te lunchen of te
dineren.
„Vreemd stil is het toch", zei ze weer.
„Zou er geen wind zijn?"
Toen wilde ze op gaan staan.
Uit angst gooide de Dromenman haast
'zijh hele zak dromenzand leeg in haar
richting. Ze wilde zich tegen haar slaap
verzetten, maar toen viel ze luid snur
kend in haar stoel neer.
„Net op tijd", dacht de Dromenman.
Toen sloop hij naar binnen.
Hij luisterde ingespannen of de heks
hardop zou gaan dromen over wat ze
gedaan had, want hij wilde het geheim
te weten komen hoe mijn ogen weer
beter gemaakt zoud- n kunnen worden.
Als hij dat geheim niet te weten
kwam, zou ik waarschijnlijk altijd blind
moeten blijven.
Het was een hele tijd doodstil.
En al die tijd lagen pappa en mamma
met mij in de houthakkershut.
Eindelijk!
„Ze heeft maar één moeder" hoorde
de Dromenman de heks hardop dromen.
Het was haast niet te verstaan wat ze
zei.
Toen droomde de heks weer: „Elk
kind heeft maar één moeder. Twee moe
ders van je kunnen niet bidden voor je!"
Toen praatte de heks niet meer in
ha ir droom maar de Dromenman had
genoeg gehoord.
Hij had wel kunnen juichen.
Vlug sloop hij weg.
Zijn lantaarn had hij weer aange
stoken. Je zag hoe de nevel voor het
lichtje danste. Het was net rook.
De Dromenman zag dat er iets ge
schreven stond boven de ingang van
het spelonk.
„Indien ge mijn geheim ontdekt, zult
ge mijn schatten delen", stond er.
De Dromenman lette niet op wat er
stond, want hij was zo opgewonden en
hij had zo'n haast om te helpen.
Er was geen tijd te verliezen.
(Wordt vervolgd).
Een schilderachtig dorpje van de Franse Rivièra.
Geen landstreek is door de natuur zo
uitverkoren als de „Cóte d'Azur". De
200 K.M. tussen Toulon en Menton zjjn
slechts één grote vreugde voor de ogen.
Alles is er opwekkend, aantrekkelijk en
even prachtig, zowel de blauwe zee als
de vruchtbare, geurende vlakten en de
hoge grillige bergen. Hier zijn het diepe
rotskloven, die in zee uitlopen en waarop
de pijnbomen de wind trotseren en zich
weerspiegelen in de rimpelingen van het
blauwe water, daar zijn het de licht-
glooiende heuvels, waar de tijm, de blau
we lavendel, de laurier, de citroenboom
en de menthe groeien, of tuinen en vel
den bezaaid met heerlijk geurende bloe
men, die de onverwachtste kleureffec
ten ten toon spreiden. Verder op, enkele
kilometers van de „kust van azuur", ver
heffen zich statige, steile bergen, waar
tussen rotskloven met schuimende wa
tervallen. Eindelijk op de hoogste top
pen, waar de eeuwige sneeuw de witte
wade gelegd heeft, vindt men die onver
getelijke uitzichten over deze mooie kust,
waar de helderrode tinten van de rot
sen, de schitterende kleurschakeringen
van lover en de bloemen en het blauw
van de zee betoverend zijn.
Het eikehout komt van de zomer, of
steeleik en van de winter- of steeneik.
De kleur van eikehout is in het kern
hout geelachtig, roodachtig of grijs
achtig bruin. Bij ons wordt het eike
hout hoofdzakelijk uit Duitsland inge
voerd. Wel is ons inlands eiken van
goede kwaliteit, doch meestal grof en
bochtig.
Tal van soorten eikehout komen uit
Noord-Amerika. Zij worden in de han
del onderscheiden naar de kleur, in
White-Oak, Red-Oak en Black-Oak.
Eikehout is vast en duurzaam, doch
veel kostbaarder dan grene-, vure. of
dennehout.
Het eikehout wordt onderscheiden in
wagenschot en kloshout.
Het wagenschot is eikehout. dat ge
zaagd wordt uit over de volle lengte
gekloofde stukken van regelmatig ge
groeide stammen. Dientengevolge onder
scheiden de wagenschotten-planken en
-delen zich van andere eikehouten
planken, doordat zij slechts aan één
kant spint en wan hebben, terwijl de
andere kant gekloofd hout vertoont.
In tegenstelling met het wagenschot
noemt men het eikehout, uit niet ge
kloofde stammen verkregen, kloshout.
Uit de aard der zaak is wagenschot dus
rechtdradig en glad. Kloshout daaren
tegen meestal dwarsdradig en kwastig.
Prachtig aangeklede ouderwetse poppen.
Deze pop volgt de poppenmoeder met
de ogen.
Al wil je er misschien niet voor uit
komen, elk meisje heeft in haar prille
jeugd een speciale lievelingspop gehad.
Of die nu van wat oude lappen was
gemaakt of prachtig aangekleed, altijd
was er bij de poppen een. welke de
bijzondere voorliefde had. Meestal was
het zelfs wel zo dat de mooie poppen
gewaardeerd werden, maar een afge
sleten, veel gebruikte en doorgaans lanc
niet mooie meer toch de meest gelief
koosde bleef.
Het spelen met poppen is al heel
oud. Reeds duizend jaar geleden speel
den kinderen met houten poppen, daar
na kwamen de poppen van lappen ver
vaardigd in gebruik. Pas in de achttien
de en negentiende eeuw werd er veel
aandacht aan besteed en begon de fa
bricage van grote hoeveelheden tege-
De kostuums zijn helemaal echt van deze met de hand gemaakte poppen.
Spakenburg staat tussen Zeeland in.
Poppenparade,
lijk. Ze hadden toen houten koppen en
lichamen van linnen, opgevuld met
zaagsel of paardehaar. In de negen
tiende eeuw en later kwamen er poppen
met wassen koppen en van zogenaamd
papier-maché, d.i. taaie papierbrij, wel
ke in vormen wordt geperst. En nog
niet eens zo lang geleden kwamen er
poppen met ogen, die open en dicht
gingen, z.g. slaappoppen, die kennen
jullie natuurlijk weL Ze worden dik
wijls prachtig aangekleed en de dozen
waarin ze zijn geborgen, zijn schitterend
van uitvoering. Er zijn tegenwoordig
zoveel verschillende soorten dat wij die
onmogelijk kunnen bespreken. De laat
ste jaren worden ze hoe langer hoe
echter. Behalve poppen die kunnen lo
pen, zijn er nu ook al die eten en
drinken en buigbare poppen die kamer
gymnastiek kunnen doen. Het aller
nieuwste is een babypop, die, als je er
op drukt, begint te huilen!
