Nieuwe Haarlemsche Courant | 1961 | 10 juni 1961 | pagina 11

Sovjet-geschledschrijvers spreken
over de invasie in Normandië

met

Premier Amini levert een moeilijke
strijd tegen corruptie en verkwisting

I

4

De overwinning in
danken zijn aan

1945 zou te
de Russen

Bedrog en
kaviaar

Khroesjtsjev schudt geesten wakker

HOE MOSKOU DE TWEEDE WERELDOORLOG ZIET

Robber
bridge

ZATERDAG 10 JUNI 1961

PAGINA 11

fpggf

mËÊÊÊÊi!

Koeweit?

SAO EDM
If'ARABÏE

De Tweede Wereldoorlog is,
aldus de samenstellers van
de officiële „Geschiedenis
van de grote patriottische oorlog
van de Sovjet-Unie (1941-1945)"
Pas rechtvaardig geworden, toen
de Sovjets er aan deel gingen ne-
dien. Er wordt daarnaast nog een
offC stelling ontwikkeld in de
wef01^0 geschiedschrijving, te
Uikhe" die van de onoverwinne-

feit d Van socia^sme- ^én

iet TT 0Verwinning van de Sov-
i>ordtme °p Hitler-Duitsland,
r beginsel verheven: de

Hitlers fout

Coëxistentie

Last met Peking

(Van een redacteur)
n de herfst van 1949 bracht de
Sjah van Iran een bezoek aan
de Verenigde Staten. Het was
zijn bedoeling leningen te krijgen
ter financiering van het eerste
Zevenjarenplan, dat op 15 februari
van dat jaar was goedgekeurd door
de Iraanse Nationale Vergadering,
de Madjelis. De Amerikanen ont
vingen de Sjah met grote harte
lijkheid. Zij beloofden hem ook
wel wat economische en militaire
steun. Zij zegden toe hem te zul
len steunen, als hij bij de Wereld
bank om een grote lening ging
aankloppen. Maar zij gaven hem
tevens te verstaan, dat hij het
vertrouwen van hun bankiers pas
zou krijgen, als hij in Iran eerst
een eind maakte aan corruptie en
verkwisting. Na zijn terugkeer
uit Amerika ging de Sjah aan het
werk. De kroondomeinen, de z.g.
De verwezenlijking van de dictatuur khaüseh, droeg hij over aan een

nieuw fonds voor sociale bijstand.
In juni 1950 benoemde hij gene
raal 'Ali Razmara tot premier en
hij gaf hem de opdracht een aan
tal noodzakelijke hervormingen
in te voeren.

Kaviaar

(4)

„BEDREIGD BESTAAN"

Djouffa

KASPISCHE

Jebriz

Maragha

Choerremaboïï?!8fnder-chah Mesjed

Zendzjan

TEHERAN

Kaswin
Hdmodan
O Koem

iKhanikin'

■Kirmansjah

DKasjon J
Mosjid-i-Sulaiman
O Isfahan

OJezd

Agha-Jori

OGatch-Sdran

'Khorramshahr-
Abad air

Kirmon

Zohdon

GOLF

krampachtxg houden de Russische historici vast aan de fictie, dat alleen de Sovjet-Unie verantwoordelijk zou zijn
voor de nederlaag van Hitler-Duitsland, dat zij in de „Geschiedenis van de Grote Patriottische Oorlog" met geen woord
reppen over de reusachtige landingsoperatie, die de westelijke geallieerden op 6 juni 1944 in Normandië uitvoerden.

.e? van het socialisme kun-
ncn niet overwonnen worden.

Om aan deze stelling een schijn van
bewjjs te geven zijn de schrijvers
gedwongen, het aandeel van de
geallieerden in de gemeenschappelijke
overwinning te verkleinen. De onpar
tijdige geschiedschrijving zal eens con
stateren, dat de Sovjet-overwinning
slechts mogelijk was dank zij de mili
taire en economische hulp van de
verenigde Staten en Canada. De Sov
jets geven deze hulp wel toe, maar

r^eren dat ze niet doorslaggevend is
le» ees4, Nochtans waren de Russische
liit's vanaf 1943 voor een aanmerke-
nu dee' met Amerikaans materiaal
Ult8erust.

»rT%s wat kapitalistische geschied-
wT3]vers over de oorlog beweren
heeft als foutief gekenschetst. Het
"be®5 menen WÜ, geen enkele zin te
dat het beslissende element
etrv overwinning veeleer de deel-
e'hg van Rusland aan de oorlog
Sta, veest en niet die van de Verenigde
dat de beslissende veldslag de
en fanning bij Stalingrad is geweest
Hen l de ontscheping van 6 juni 1944.
feite» °°rlog is een geheel, men kan de
jot n niet van eikaar scheiden, want
ja wordt bepaald door alles wat er

7.U Vonraf sinn r-,v. horiQalt nn ■7Ü1-» konri

hei

ning geheel en al te danken te zjjn aan
de partij; en dat is ook een onrecht
vaardigheid. Immers, slechts een derde
deel van de partijleden bevond zich aan
het front; de anderen legden zich met
ijzeren wilskracht toe op de handhaving
van de discipline aan het thuisfront
en de opvoeding van de volksmassa.

Het socialisme, dat de industrialisatie
van Rusland en de collectivisatie van
de landbouw had verwezenlijkt, kon
niet overwonnen worden, zo luidde de
stelling. De consequentie is, dat het
ook in de toekomst niet overwonnen
kan worden, want de overwinning van
het socialisme heeft het een onverge
lijkelijke plaats bezorgd in de heden
daagse geschiedenis.

Het gevolg van de overwinning was
eigenlijk niet zozeer de onherroepelijke
overwinning op Duitsland, maar veel
meer nog de definitieve bevestiging
van het socialisme in Rusland en de
uitbreiding van dat systeem over de
helft van de wereld, van de volks
democratieën in Europa tot in de Azia
tische onmetelijkheid. Het socialisti-
sckamp bepaalt voortaan de ge
schiedenis en voert haar met feilloze
zekerheid naar haar ontknoping: de
triomf van het socialisme over geheel
de wereld en de inwijding van het com
munistische tijdvak.

611» v°°raf ging en bepaalt op zijn beurt
wat er op volgt.

Daarmee willen we in het geheel
met het belang van de heroïsche
overwinning van Stalingrad verklei-
of™ Maar waarom wordt in een
f^jemeen overzicht van de Tweede

dië varCfi°f, de landing in Norman-
melA O^aTTA944 n»et e«ns ver
meld Omdat ten koste van alles
moet worden aangetoond/dat de
overwinning op Duitsland niet het re
sultaat is van het verbond tussen de
geallieerden en Rusland, maar uit
sluitend te danken is aan het deel
nemen aan de oorlog van het enige
socialistische land, dat er op dat
ogenblik bestond,
j Kot is niet, zo verzekert men ons,
nfr Amerikaan.se hulp, die de overwin-
tonf verklaart; het zijn niet Hitiers
VerlT «üe de nederlaag van Duitsland
van vren> maar enkel de superioriteit
listne socialisme boven het kapita-
toevai Sovjet-overwinning is geen
Joevai geweest, omdat het aan een
«erhaw6^ is dat het zich niet kan
*en hiswi et was het resultaat van
nsch determinisme.

.r>® fund

Is nif>t J?amentele fout van Duitsland
tot bii J.eweest, dat het zijn divisies
dat het T lngrad liet oprukken, maar
Socialistiflu oorlog verklaarde aan een
ren de Ah and' Rusland, zo verzeke-
1,16 het ^t r5-Vers ons' waar bet socialis-
feikt haa k van volwassenheid be-
rivalen b'o v at °P zÜh imperialistische
voortkwam ssende voordelen, die niet
de eevowen uit het toeval, maar die
de ODoffa^S Waren van een systeem:

volk vasthaf,Sgfezindheid van een heel
van het Al- n om de veroveringen
binding tusse'n AT- te verdedigen; de
massa s die regerlng en volks-

wrocht dat de wonder heeft ge-

meteliik t,m„, economie van een on-
is gesteld vat Ünd uitsluitend in dienst
de aantrekking d^ra^hr,lo^j - en tan slo«e
onvermijdeliik ml cht' dle 20 n oorlog
Verdrukte volke? uitoefenen op de
Niemann ai aen ln de gehele wereld,
de Soviets inA®. vaderlandsliefde van
Vastberadenheid trekken, noch de
t fdenheid waarmee het Rode

Leger

tegen de

een eront°ö«*,(.-? A'jand streed. Maar
V'en(f tvaren van Ti®t~bursers die ge-
Vonden tenciAt es Ult te staan,
«deler in»t i voor hun lijden een
vaderland En m te, sterven voor het

draconische n 15:311 zeker niet de

draconische maatregelen uit het oog

voor het

Verliêzêrf"ni '"aarregelen uit
om hpt Lj' Partij heeft genomen

®tobiïiseren.d tege" de overweldiger te

In Rusland zelf schijnt de

overwin-

P daze wÖze komen de Marxisti
sche geschiedschrijvers tot het
heden en de toekomst. Het slot
van hun inleiding gaat dan ook
over het vraagstuk van de vreedzame
coëxistentie. De tweespalt tussen aan
hangers en tegenstanders van de co-
existentie heeft zulk een omvang ge
kregen in de Sovjet-pers en in de tijd
schriften op het terrein van de Marxis
tische leer, dat wij dit niet als een
theoretische fantasie mogen beschou
wen. Als we de wens de vader van
onze gedachten laten zijn, hebben we
de neiging om de tegenstellingen tussen
Moskou en Peking buiten proportie op
te blazen; maar het is vandaag de dag
niet mogelijk te beweren dat zij niet
bestaan en dat er in Moskou geen
stiekeme oppositie bestaat, ook al ver
tonen de betrokkenen zich niet in het
daglicht, tegen de persoon en de op
vattingen van Khroesjtsjev.

Wat die opposanten willen is duidelijk
en het is een logisch gevolg van de
beginselen, die door de Sovjet-historici
uiteengezet worden. Wanneer een so-
rccht, hf. °°Hog werkelijk steeds
„in nic^ardl^. .is er steeds met een over-
teri^n5;„e lgt' waarom zou men dan
ppn norïn^en v°or de mogelijkheid van
me vertra de zege op het kapitalis-
E-unnend d»t ^,et a'dus een uitstel
mogelijkhefd S S^aarlijk is en de
drukkingsmethocle" tëlev^den°nder"

zij?8Urtijgen0ordenVfsn e"

dig; de atoomwapens hebhen" a nV°a'
Leninistische theorie van de^ LlL°
niets anders zor wezen an°orl°?.'.dle
met andere middelen voortgezetP°em>s'
zins gewijzigd. Atoomwapens zy'n he!e-
maal geen „politieke" middelen meer
In de tegenwoordige situatie zou hTm
gebruik onherroepelijk tot een cats,
strofe leiden. ata"

Om het socialisme levend te houden
moet men dus ten koste van alles een
algemeen gewapend conflict vermijden.
Ten onrechte vrezen de linkse doctri-
nairen dat het kapitalisme de periode
van vreedzame coëxistentie tot zijn
eigen voordeel zal gebruiken. Dit is
gebrek aan vertrouwen in de geest van
de geschiedenis. De opmars naar het
socialisme is niet te stuiten. De co-
existentie zal het kapitalisme juist
meer verzwakken doordat zqn interne
tegenstellingen zich zullen toespitsen
als gevolg van de onbedwingbare druk
van de massa. In dit vredesklimaat
(hoe kunstmatig ook) worden de kapi
talistische regeringen in feite gedwon
gen de aktiviteit van communistische
partijen, de vorming van eenheidsfron
ten en coalities met de socialisten te
dulden. Welnu, het is onvermijdelijk
dat deze eenheid van actie de demo
cratische krachten aan de macht zal
brengen en deze krachten wenden zich
na kortere of langere tjjd altijd weer
in de richting van het communisme.

e moeilijkheden met China hou
den voor een deel verband met
het feit, dat dit laatste land de
geschiedenis miskent. China
neigt te veel naai zelfstandigheid en
naar veronachtzaming van de ervaring
van de Sovjet-Unie. Toch heeft Lenin
bevestigd dat de Oktober-revolutie de
weg gebaand heeft voor alle latere
ervaringen en dat alle revoluties zich

zouden voltrekken volgens de Russische
school. Deze leerschool van het socia
lisme heeft de Sovjet-Unie doorlopen
in moeilijke omstandigheden, die zich
nooit in een ander socialistisch land
meer zullen voordoen, juist dank zjj de
Russische overwinning.

De Sovjet-ervaring, zo vervolgen de
officiële geschiedschrijvers van de
Sovjet-Unie, omvat alle stadia, die de
verschillende partijen kunnen doorma
ken bjj de verovering van de macht,
te weten;

RAND VAN DE REVOLUTIE

communisten van de troon is gesto
ten. Wjj zullen er ons over verheu
gen, dat de wereld denkt, dat de
progressieve elementen in Iran ons
erkennen als de leiders van de voor
uitgang van de mensheid."

ln de gesprekken, die hij in Wenen
heeft gevoerd met president Kennedy,
heeft Khroesjtsjev een vergelijkbare
toespeling gemaakt. Hij zei, dat er in de
hele wereld veel onrust is en dat men
hem niet voor alles de schuld kan ge
ven. Zjjn gesprekspartner gaf dat toe.

van het proletariaat;

Het tot stand brengen en de verstevi
ging van de eenheid tussen de ar
beidersklasse en de boeren;

Het toewijzen van de overheersende
rol voor de communistische partij in
het kader van de dictatuur van het
proletariaat;

De inrichting van de economie naar

socialistisch model: industrialisatie

van het land, collectivisatie van de

landbouw, liquidatie van de uitbui
tende klasse;

Oplossing van het nationaliteiten-
vraagstuk en net tot sand brengen van
een broederlijke samenwerking van
socialistische landen in een enkele
Sovjet-regering;

Opkomst van het socialisme in de
onderontwikkelde landen, zonder dat
die de fase van het kapitalisme be
hoeven door te maken;

Stichting van eén universeel-Marxis-
tische wereldbeschouwing;

Ontwikkeling van de wetenschap ten
bate van het volk;

Tenslotte de ontdekking van vreed
zaam naast elkaar bestaan van de
blokken of volkeren bjj verschillende
economische selsels.

leerAmfhet1 TSa Congres hebben de
leer van net vreedzaam naast elkaar

bestaan ontwikkeld. Deze stellingen
vonden hun uitdrukking in het befaam
de Oktober-manifest (1957) en onlanTs
in de verklaringen van Boekarest (iuli
1960) en Moskou, welke de instemming
van alle partjjen verwierven. China
moest er zich, zoals alle anderen, mee
verenigen.

Wjj zien ons thans verplicht, uit
naam van de waarheid, allen die haar
vergeten of verkleinen, te herinneren
aan het aandeel, dat de Sovjet-Unie
heeft gehad in de overwinning op het
Hitlerisme. Uit naam van deze zelfde
waarheid protesteren we tegen de
Sovjet-vervalsing, te meer omdat ze
een gevolg is van systematische opzet.
We worden met een algehele geschied
vervalsing geconfronteerd. Men begint
met de Oktober-revolutie op te heme
len en aan te dienen als een heldhaf
tige en „verlossende" daad, een strijd,
die zoveel slachtoffers maakte en die
een hevige vervolging ontketende van
de Kerk en haar gelovigen. Dezelfde
schrijvers dienen vervolgens de ge
schiedenis van de communistische par
tij aan als de illustratie van Lenins

Razmara stelde een herziening voor
van de administratieve organisatie van
het land, de instelling van dorpsraden
en een algemene decentralisatie van
het bestuur. Talrijke ambtenaren wer
den beschuldigd van corruptie en on
bekwaamheid en vervolgens ontslagen.
Tot zover vertoont de episode-Razmara
grote gelijkenis met de hervormingen,
die thans in Iran door de regering van
dr. Ali Amini worden uitgevoerd. Het
vervolg levert echter belangrijke ver
schillen op. Generaal Razmara kreeg
destijds voor al zijn moeite slechts de
toezegging, dat de Export-Import Bank
een bedrag van 35 miljoen dollar aan
Iran zou lenen. Toen daarentegen een
regeringswoordvoerder in Teheran
maandag j.I. verklaarde, dat Iran „bin
nen een week" 40 miljoen dollar moest
hebben, omdat het land anders eco
nomisch ineenstortte, volgde al spoedig

de geruststellende „hint" uit Washing
ton, dat de zaak voor elkaar kwam.

Tot dit verschil in Amerikaanse re
acties heeft dr. Amini zelf bijgedragen.
Hjj heeft bij herhaling gezegd, dat het
land voor een crisis staat. De schatkist
is leeg, verklaarde hij dadeljjk na zijn
ambtsaanvaarding. Tegen de Iraanse
grootgrondbezitters zei hij, dat zij de

keus hadden tussen het prijsgeven van
hun geweldige eigendommen of „een
bloedige rode revolutie".

Toch is het de vraag, of deze uitspra
ken in staat zouden •'ijn geweest het
financiële geweten van Washington te
verontrusten, als er niet iets bjj ge
komen was.

In april van dit jaar heeft de
Amerikaanse journalist Walter Lipp-
mann namelijk te Sotsji aan de
Zwarte Zee een langdurig onderhoud
gehad me. premier Khroesjtsjev van
de Sovjet-Unie. Geheel uit eigen be
weging begon de Russische staats
man toen te spreken over Iran. Hij
voorspelde, dat de ellende, waarin
de massa's verkeren en de corruptie
van de regering zeker tot een revo
lutie in dat land zouden leiden. „U
zult dan zeggen, dat de Sjah door de

n zijn verslag aan het Ameri
kaanse volk zei president Kennedy
dinsdag jl. letterlijk: „Kortom, de
hoop op het behoud van de vrijheid
in die gebieden, waar zoveel armoe en
zoveel analfabetisme heerst, waar zo
veel kinderen ziek zijn en waar zoveel
kinderen in hun eerste jaar sterven,
waar zoveel gezinnen zonder woning
zijn en zonder hö»p, de toekomst van
de vrijheid in deze gebieden hangt ook
af van de plaatselijke bevolking en van
hun regeringen. Als zij de wil bezitten
hun eigen toekomst te bepalen, als hun
regeringen de steun genieten van het
volk, ais de eerlijke en progressieve
maatregelen, die zij nemen om hun
volk te helpen, vertrouwen en geest
drift wekken, dan heeft geen enkele
guerilla-strijd en geen enkele opstan
dige beweging kans op succes. Maar
waar deze voorwaarden niet aanwezig
zijn, daar kan een militaire garantie
tegen aanvallen van buitenaf -linig
doen om het inwendig verval te ver
hinderen."

Onder de vorige Iraanse regerin
gen is het inwendig verval bedenke
lijk voortgeschreden. In juli 1960 was
er al een waarschuwing uit de Ver
enigde Staten gekomen, dat Iran

DR. AMINI

geen nieuwe leningen had te ver
wachten, als het niet akkoord ging
met een plan tot economische stabi
iisatie, dat was opgesteld door het
Internationaal Monetair Fonds. De
regering in Teheran besloot toen wel
de overheidsuitgaven met 7,5 procent
te verminderen, de uitbreiding van
het bankkrediet te vertragen en de
invoer van luxe-goederen te beknot
ten, maar in de praktijk kwam er
van al die maatregelen niet veel te
recht.

De kosten van levensonderhoud stegen
met ongeveer 10 procent per jaar. De
corruptie nam hand over hand toe.
„Corruptie", zo heeft dr. Amini on
langs gezegd, „is de vloek van Iran".
Er kwamen stakingen: bij de trans
portarbeiders en de taxi-chauffeurs in
Teherpn, bij de arbeiders in de tegel
bakkerijen en bij de textielarbeiders in
Isfahan.

Maar de kern van de oppositie werd,
zoals steeds in Iran, gevormd door het
„witte-boorden-proletariaat". Eind

april begonnen studenten en onderwij
zers te betogen en te staken. Het was,
alsof Khroesjtsjev op zijn wenken werd
bediend. Een inspecteur van het onder
wijs, Daraksjesj, voerde de leiding. De
politie in Teheran verloor haar zelfbe
heersing. Er werd op de demonstran
ten geschoten. Een van de onderwij
zers, Khan Ali, viel dodelijk getroffen
neer en de oppositie had haar marte
laar.

Sjah Mohammed Reza Pahievi
greep in. Hij stuurde de regering
van Sjarif-Imami, die p's enkele
maanden aan het bewind was,
naar huis en benoemde, net als in juni
1950, een „hervormer" tot premier.

Deze nieuwe premier is dr. Ali Ami-

■HHk ni. Door radicale uitlatingen en een

HhMMtfDH actief bewind probeert hij de oppositie,
en dan met name de volgelingen van
llllip5' v '-SS* dr. Mossadegh en de communisten, de

wind uit de zeilen te nemen. Over
politieke geschilpunten wordt in Iran

De crisis noopte de Sjah een staatsbezoek tn Noorwegen af te breken. Niettemin op het ogenblik fel getwist, want Amini
bracht hij op de terugreis enkele dagen door in Rome, waar hij samen met zijn heeft onmiddellijk het parlement laten
schoonzoon Zahedi o.a, een nieuwe sportwagen probeerde. ontbinden, zonder evenwel nieuwe ver

kiezingen uit te schrijven. Maar vriend
en vijand geven de premier na, dat hij
krachtig werkt aan de bestrijding van
de corruptie en de verkwisting.

Hij heeft het maken van buitenlandse
vakantiereizen verboden.

De invoer op luxe-goederen, varië
rend van likeur tot auto's, is geheel
stopgezet. Men hoopt op die manier
jaarlijks 50 miljoen dollar in buiten
landse valuta te besparen. Ruim dui
zend buitenlandse „girls", die werk
zaam waren in Iraanse nachtclubs, zijn
het iand uitgezet. Het schenken van
sterke drank op recepties van de over
heid is verboden.

De opsporing van autoriteiten, die
zich schuldig hebben gemaakt aan
corruptie, is niet gemakkelijk. De
meeste leiders van de „Mellijoen"
de oude regeringspartij, hebben Te
heran verlaten. Zij hebben zich naar
het buitenland begeven of zich terug
getrokken op hun landgoederen. De
sporen van hun daden hebben zij zo
veel mogelijk uitgewist en zij ver
trouwen erop, dat de Sjah niet on
middellijk zijn bescherming zal ont
trekken aan hen, die vroeger zijn
vertrouwelingen zijn geweest. Oud
premier Manoetsjer EghLal, die ver
antwoordelijk wordt geacht voor het
geknoei bij de laatste twee verkiezin
gen, „houdt rust" in Europa. Maar pre
mier Amini heeft een kleine dertig
generaals ontslagen en sommigen zelfs
laten arresteren.

Een daarvan is de 57-jarige Alevi
Moghadan, die minister van binnen
landse zaken is geweest. Er is een
spreuk in Iran, die zegt: „Een zetel
in de Madjelis is kostbaar, maar hij
brengt zijn geld altjjd op." Wat zo'n
zetel opbrengt, kan men constate
ren, als men ziet, hoe parlements
leden, die heus niet zo'n geweldig sa
laris genieten, dure villa's konden be
wonen aan de Dahrbandweg in Tehe
ran, in fraaie limousines konden rijden
en reisjes naar Zwitserland konden
maken. Generaal Moghadan was de
gene, die deze zetels „verkocht". Acht
leden van de Madjelis, die nog maar
kort in het parlement zaten en die bjj
de ontbinding nog lang geen waar voor
hun geld hadden gekregen, hebben de
ramen bjj de oud-minister ingeslagen.

Nog op vrije voeten is generaal
Teymoer Bakhtiar, gewezen chef
van de geheime politie. Hij houdt
er een prachtig huis op na, vlak
bij het paleis van de Sjah. De 53-jarige
generaal Ali Kia is voor zijn arrestatie
chef geweest van de militaire inlichtin
gendienst. Aan de Sjimronweg heeft hjj
een blok appartementen laten neerzet
ten, zo luxueus, dat de voorbijgangers
zich afvragen: „Waar doet hij het
van?" De Perzen, die er een fraai
gevoel voor humor op na houden, stel
len deze vraag overigens dagelijks cu
niet alleen aan de gevangen ^ïrtöritëi-
ten, maar ook aan elkaar, wanneer zij
zien dat een vriend of familielid voor
de dag komt met een hieuw paar
schoenen of een nieuw oblbertje.

Generaal Roehoeian Nóyisi, voorma
lig directeur van de visserij, zit ook
achter slot en grendel. Als chef van
de kaviaarexport is hij beschuldigd van
corruptie, oplichting en misbruik van
overheidsgelden. Zijn naaste assisten
te, mevrouw Ehsan Nikka Davaloe, is
eveneens gearresteerd. Volgens hof
kringen liet zij derde kwaliteit kaviaar
leveren aan klanten, die om eerste
kwaliteit hadden gevraagd.

In een land, dat aan de rand staat
van revolutie en bankroet, speelt de
strijd om sociale rechtvaardigheid zich
aldus ten dele af in de omgeving van
de kaviaar

De partner.

Speelt men regelmatig robberbridge
in groter bridgegezelschap dan zal men
ook met diverse partners gaan spelen.
Op zichzelf is dit bijzonder leerzaam,
want hoewel men natuurlijk met een
toevallige r »r géén bijzondere con
venties kan spelen, zal men juist dat
gene moeten doen wat in bridge bewe
zen heeft de grootste waarde te hebben:
logisch nadenken

Bovendien heeft het spelen met ver
schillende partners het enorme voor
deel, dat men de eigenaardigheden van
bridgespelers goed leert kennen. Men
maakt kennis met nderbieders, óver-
bieders, psychologen, slimmerds, dom
merds, slechte afspelers, goede afspe-
lers, enz. enz. Maar méér nog dan dat
men met deze figuren kennis maakt en
men hun avonturen op het groene
bridgekleed als compagnon volgt, is
het belangrijk dat men de kenmer
ken van al deze eigenaardigheden
leert kennen en men van deze weten
schap later in de praktijk de vruchten
kan plukken.

Ik wil u in Wit verband eens een
aardig spel laten zien, dat uit bridge-
psychologische overwegingen uitermate
lec-zaam is:

A H 9 5 2
G H 10 7 4 3
6
A 8 5

N
W O
Z

v 7 3
OAB9
<>AV84
H B 2

De biedavonturen van mijn partner
kennende, paste ik met dc noordkaar-
ten, oost paste ook en mijn avontuur
lijke vriend zuid opende het bieden op
het zuidspel met ....één schoppen. West
trok zich er niets van aan en bood
rustig één Sansatout, waardoor ik als
noord argwaan over de schoppens kreeg
en paste.

Ook oost vertrouwde de zuidspeler
niet hij meende dat west vrij sterk
in schoppen zou zijn wegens zijn Sans-
atoutbod en oost besloot daarom tot
het (slechte) bod van twee schoppen.
Zuid paste en west, menende dat zijn
partners veel betere schoppens had,
maakte er 4 schoppen van.

In feite had zuid zijn doel dus nu
bereikt ....helaas echter was het bie
den nog niet afgelopen. Als noord be
greep ik, dat OW in een volmaakt ver
keerd contract waren gemanoeuvreerd
en ik onderstreepte dat door een dou
blet, zoals dc kaarten liggen zouden OW
dan ook tenminste twee down zijn ge
gaan. Maar nu bl sk, dat men in bridge
nie het ond°rste uit de kan moet wil
len Nadat oost had gepast, raakte de
zuidspeler in paniek omdat hij ver
onderstelde dat ik (noord) dacht dat
hij (zuid' schoppens had en hij bood
daarom.... vijf uiten. West doubleer
de en toen de brand gedoofd was, ston
den onze tegenstanders aan het hoofd
van 1400 punten voor 5 gedoubleerde
downslagen! Ik had weer wat geleerd.

MIMIR.

Tijdens het oponthoud van haar man en haar in Rome maakte koningin Farah
Diba van Iran van de gelegenheid gebruik zich enig nieuw schoeisel aan te

schaffen.

IRAN BALANCEERT AAN DE

M. J. van Marle-Hubregtse heeft voor
de uitgeverij W. van Hoeve, Den Haag,
een relaas geschreven over een Neder
lands gezin gedurende de bezetting. Het
boek, dat geen roman is en geen histo
risch overzicht, wil onze jeugd een
schets nalaten van de gevaren en ont
beringen die het Nederlandse gezin heb-
oen bedreigd in die erschrikkelijke
jaren, opdat de jeugd niet vergeten zal.
De bedoeling is mooi en het verhaal
een beetje verward, zodat de Neder
landse jeugd misschien méér heeft aan
boeken als De Duitse Tijd om er maar
één te noemen, dat Bedreigd Bestaan
ver achter zich laat en het doel, door
beide boeken gesteld, volledig bereiken
kan. Overigens spreekt M J. van
Marle-Hubregtse eigenlijk alleen tot de
Hollandse jeugd. Nederlanders schijnen
haar minder bekend te zijn, hoezeer zij
ook bedreigd zijn en hoe fel ze zich ook
hebben verzet. Overigens weet de
schrijfster soms geen raad met namen. Ze
spelt die namen verkeerd en niet één
keer, maar voortdurend. Ze vergist zich
zo dikwijls, dat men wantrouwend gaat
staan tegenover haar mededelingen. Dat
is jammer, vant een welgeschapen boek
in de trant van Bedreigd Bestaan zou
waarlijk nuttig kunnen zijn voor de Hol
landse jeugd, zelfs voor de Nederlandse.

Dbg.

uitspraak: „De communistische partij
is het brein, de eer en het geweten
van onze tijd," terwijl de communis
tische bazen in werkelijkheid jaren
lang een land met onmetelijke moge
lijkheden gedompeld hebben in terreur
en vernedering. (De roman van Boris
Pasternak schetst hier een even sinis
ter als aangrijpend beeld van en het
wordt volkomen duidelijk, waarom
„Dokter Zjivago" nooit in de Sovjet-
Unie heeft kunnen verschijnen.) Thans
vergrijpen deze lieden zich aan de
Tweede Wereldoorlog en we hebben
duidelijk gemaakt op welke wijze.

ANTOINE WENGER