L
D'
CONTRA VLIEGTUIGEN
Luxe contra snelheid 1
Nautische miljoenendans om
het allermooiste schip
Passagiers verwennen op het
zachte bed van de zee
isj.— "»s. Knsiïï
F'
Twee- en
r h
meerlingen in ons la
nd
„THE BATTLE FOR THE OCEANS"
Grenzen van de
overheidstaak
1 op 80 tweeling; 30 pet. identiek
Antirevolutionaire
staatsleer
ZATERDAG 17 JUNI 1961
PAGINA 9
Vreemde grapjes
Cunard, de grote
Luxer dan luxe
Als bij tankers
,e nautische wereld van Engeland
1 heeft luid geapplaudisseerd voor
de „Canberra", de allernieuwste
aanwinst voor de Britse passa-
Otersvloot. Het 45.000 ton metende luxe-
*>aa rtuig, met heel zijn fascinerende
°'roomlijn, voer in een korte triomf-
jocfit rond de Schotse kust naar de
*rijtrotsen bij Dover, ter introductie
het nog altijd vaargrage Engelse
Wbliefc en onderschrijving van de al-
vt kreet: „Brittannia rules the wa-
as- De hoge heren van de Peninsular
tp'i Oriental Linesde trotse eigenaars,
Jh?.eh zonder blikken of blozen vijftien mstsmmmtmtrnsstu.
mlhoen harde ponden neer voor dit -
"J °-marrow"s ship today", vertrouwd jHSpQHppp.
v s tij waren met de eisen voor de Sfllis»:..
°°uw, dia nu eenmaal in omvang stij- <rf"i ffilllTlli «liDil'llèi iii
®en. naargelang hel vliegverkeer toe- IHK-. t
en de aantrekkingskracht van de .J*r
eereis meer en meer bepaald wordt
~°or de mate van luxe en comfort. De r.^ SUb-*
htwffc '>esc/lew tfrdege dat alleen^ over-
enorme financiële uitputtingsslag igj('
01 inzet het meest luxueuze, complete m#. ~f| ?T^
^hetepaimgiersï3iip0k0^^^nb^^ js S g'
W. verder met het ontdekken van al- nngeiands trots: de nieuwe „Canberra" met heel wonderlijke stroomlijn en de rookafvoer in twee lange, smalle tunnels
61 nieuwe snufjes en gemakken, die op het ac^ter(jefc.
grote zeldzaamheden in de scheepvaart
van vandaag, maar als ze voorkomen
is het leed dan ook meestal niet te
overzien. Deze ramp bij het lichtschip
Nantucket brak het record dat sinds
1914, afgezien van de oorlogsjaren
27.000.000 passagiers veilig over de „At
lantic" werden vervoerd. In de „Rot
terdam wenste men een goed en" iets
sneller dan da „Nieuw Amsterdam"
varend schip, maar toch echt niet zo.
dat het extra sterke machines nodig
had om de krachtige weerstand van het
water te overwinnen. Een grotere snel
heid zou slecht; in een paar uren tijd
winst tot uitdrukking komen en wat
voor nut zat hier dan in, als die paai
uur nu net niet klopten met het vaar
schema van de passagiers. Bij debar-
katie in het holst van de nacht is geen
enkele passagier gediend. Men zocht
zijn grote troeven uit in de accommodatie
voor hen waarvan het komen - moest:
de passagiers. De me ";t gecompliceerde
economische en techni: he problemen
deden zich voo. en er waren er bij, die
niet zonder de vreemdste bokkespron-
gen konden worden opgelost. Zo ging
men bij het plaatsen van de trappen
aan oord uit van een eeuwenoud prin
cipe zoals wist een van de directeu
ren dat was toegepast in het kasteel
van Chambord aan de Loire; schroef
vormige trappen, die in elkaar passen
als twee evenwijdige spiralen.
en dus ook weer meer energie. Dan
de plaats van de machinekamer met
heel haar gigantische „hebben en hou
wen". Helemaal achteruit, luidt de laat
ste visie, net dus als bij de tankers.
Het buikige middengedeelte komt dan
vry voor het grotf zaalwerk. Maar te
genover dit voordeel staan de handi-
caPs_bU het laden en lossen aan de ka
de. Toch, sinds de „Southern Cross"
er in 1955 mee debuteerde, is men
steeds meer voor dit nieuwtje gaan voe
len. Het resultaat was een hoogst on
gebruikelijk silhouet een lijnenspel
waarbij de bouwers van de oudere
stempel stomweg naar hun voor-
hoofd wezen. Inderdaad waren alle tra
ditionele wetten met voeten getre
den, maar was het nu wel zo lelijk'
Door het achterschip te vullen de
machinekamer dicht op de dubbele
schroeven van dit turbineschip, kwam
ook de schoorsteen naar achteren
Tussen brug en achterschip kreeg men
de beschikking over 450 m2 onon
derbroken dekruimte, uitnemend ge
schikt voor openluchtspelen en derge
lijke. Voor het gelijklastighouden van
het schip konden de tanks over de ge
hele lengte onder in de romp aange
bracht, steeds van nieuw water worden
voorzien. De „Southern Cross" kreeg een
grote distilleerinrichting met een capa
citeit van 300.000 liter per etmaal.
Een
iedere
vers:
Men
hoofrf
van de grootste zorgen van
bouwer en zijn opdrachtge-
de indeling, de definitieve be
paling van hier deze zalen en daar die
bars en hutten De danszalen, waar men
tot diep in de voor de nachtrust bestem
de tijd kan rondzwieren en heus geen
steward of purser tegen het lijf
zal lopen die „ssssst" roept, komen
bü voorkeur zo ver mogelijk uit de
huurt van hen die slapen. Steeds zorgt
men voor de grootst mogelijke afwis
seling, zodat de passagier als hij door
het z.g. winkelstraatje loopt voor zijn
„shoppings", echt het Idee heeft dat
hij winkelt en als hij naar de bios
coop gaat hjj zoiets over zich krygt van
ik ben even uit etc.
En onderschat dit niet. De meest
knappe binnenhuisarchitecten worden
er achter gezet en miljoenen guldens
waarborgen het succes van de orders,
tot meerdere eer en glorie van de
Transatlantische passagier en de rede
rij in het bijzonder. De „Battle for the
ocean" gaat onverminderd verder.
Vroeger de snelheid, nu het comfort
en de allure. De schepen gaan en ko
men, de een nog mooier dan de ander.
Want terwijl de „Canberra" dus net
in de vaart is en de „France" spoedig
zal volgen, heeft Amerika grote plan
nen voor een zusje van de „United
States", dat, schrikt u niet, 118 mil
joen dollars moet kosten en is men in
Engeland druk doende met de plan
ning voor een 55.000 tonner ter vervan
ging van de Queen Mary". Men heeft
er zijn slagzin voor gevonden. „Laat
de luchtvaartmaatschappijen maar hun
snelheid verkopen. Wy verkopen com
fort en plezier en voor iedereen, in de
toeristenklassen net zo goed als in de
eerste klas. Wie zijn nu de grote onder
de oceaanreuzen van dit moment. De
oude, plechtige „Queens" laten we
buiten beschouwing. Kijken we naar
het Italiaanse luxepaard de „Leonardo
da Vinei", dan zien we een zwembad
aan dek dat zowel zomers als 's win
ters te gebruiken is door speciale af
scherming en een infra-rood verwar
mingssysteem. Voor de twee lagere
klassen (er zijn hier drie klassen) heeft
men zeer comfortabele hutten, ook voor
twee personen. Van dit schip maken
veel Italiaanse emigranten gebruik, die
Muziek, dans en vrolijkheid in „Ritz Carlton", de eerste klas dancing aan boord
van de Rotterdam.
hetzij naar Amerika gaan, of voor va-
SrailJie familiebezoek tijdelijk naar
Italië reizen. Zij mengen zich niet ge
makkelijk onder de Amerikaanse toe
risten, die als regel van de middel-klas
se gebruik maken. De pijploze Rotter
dam met zijn formidabele accommodatie
voor 500 eerste klas- en ruim 1400 toe
voor 500 eersteklas- en ruim 1400 toe-
mee in het dure gelid.
De passagiers van beide klassen kun
nen overal op het schip terecht zonder
eikaars pad te kruisen. I>e Engelse
„Oriana" heeft drie zwembaden, ook
een voor de uit 900 koppen bestaande
bemanning. Kunstig aangebrachte pro
pellers kunnen dit schip van 40.000 ton
een zijwaartse beweging geven. De
„Canberra" mag er ook zijn. Met de
turbines helemaal achterin, heeft dit
schip veel vrije ruimte en een fascine
rende stroomlijn, welke nog meer op
valt door een opvallend gebruik van
aluminium De inrichting is typisch
Engels met veel vreemde grapjes; zoals
het hoekje voor de cricketers, waar de
beeltenis van een meedogenloze „hitter"
compleet met petje en bat je somber
in de ogen kijkt en verder allerlei
cricketattributen te bewonderen vallen.
Op al deze schepen zijn de klanten ko
ning. Zij worden op hun wenken bediend
door een legertje ervaren stewards, die
over kleine groepjes passagiers verdeeld
steeds hun grootste, persoonlijke zorg
aan de passagiers kunnen besteden. Dat
er na zo'n reis akelig verwende mensen
van boord gaan, kan de directies van de
maatschappijen niets schelen. Integen
deel, zij zullen trachten hun luxevermo
gen nog meer op te voeren. Vandaar
dat plannen als zouden er goedkope
overtochten komen met reusachtige
schepen, die met ee i minimum aan com
fort en met bijvoorbeeld een cafetaria
systeem in plaats van het gebenedijde
eetzaalbegrip voor „een appel en een ei"
oyer varen, zeker in de nabije toekomst
géén kans hebben op verwezenlijking
Hierin voorzien namelijk de goedkopere
vliegreizen, al of niet in charterverband.
Vandaag de dag gaat men varen met
in het hoofd zoiets als een „Alice in
Wonderland-idee", een critische hang
op de
er al-
ke ,trekpleisters kunnen fungeren, woe-
besrvrvwn °P meesterlijke wijze met de
om e ruimte en is er de tendens
klassen-^0'6 schaal het drie~ of var
vangen" wStecrn af te schaffen, te ver
klasse naa°«Sr een vrii grote toeristen
klasse, net =ien kleinere, selecte eerste
Vele schepen ,;- m de luchtvaart dus.
ken van „cruise?. mgesteld op het,_ n?a"
door enkele sim„,?n kunnen derhalve
Geknokt om de suprematie
Transatlantische route u
tijd. Hard en meedogenloos zon
der ook maar een greintje' toe
Oeven of samenwerken. In vergelijking
vroeger is daar dus nu de grot"
r„.algemene vijand van de scheepvaart-
ts„erijen: de luchtvaart bijgekomen.
rn,al bad men rond 1838, toen de „Si-
b0 een afschuwelijk klem radar
en J-e van 800 ton in achttien dagen
WU7* van Europa naar Amerika
Uq» statc, geen last van. Trouwens toen
Una Let ook in de concurrentie onder-
Si9 Mei erg rustig. Tot 1850 speelde
eti „."-muel Cunard in al zijn macht
en °rle het spel alleen met Oceanus
uoeroïl werd de grondlegger van een
sterJVermaarde vloot, waarin wij als
Brimn uit bet verleden slechts de
e-.i ri®nrua",de „Scotia", de „Campania
tern,;;, "Mauretanv hoeven te noemen,
de i!Lln .bet leden de beide „Queens
tievelijk met een grootte van 81.237 en
83.673 brutoregisterton, voor zich spre
ken. Langzaam maar zeker kwam voor
Cunard de concurrentie opzetten. Van
uit Duitsland waren dat de Hamburg-
Amerika-Lijn en de Norddeutscher
Lloyd. Verder de Anchor, de National,
d" American Line en de Compagnie
Générale Transatlantique. De White
S r en de Holland-Amerika lijn maak
ten hun opwachting hierna. Het gevecht
barstte los in aur hevigheid. Tegelij
kertijd steeg ook het aanbod enorm.
Vooral aan de zijde van de emigranten
bestond uiteraard alle belangstelling
voor de overtochten. Tussen 1840 en
1900 nam de Amerikaanse overzeese
handel toe voor een geldswaarde van
239 miljoen tot 2.243 miljoen dollars. De
Amerikaanse bevolking groeide in deze
tijd van 17.069.453 tot 75.994.575 zielen,
waaronder die van twintig miljoen
Euro: se emigranten. Zij waren allen
gekomen per schip, dat hen in de goed
koopste klasse vaak onder bedroevende
omstandigheden vervoerde.
Het reizen in de stampvolle emigran
tenruimten was echter veruit de goed
koopste manier om de overkant te be
reiken en dus boekte men dan ook maar
zoveel mogelijk voor die schepen, waar
van men vernomen had dat zij er het
snelst over deden. Het liefst op het
schip, dat aan een van zijn masten de
1 ige blauwe wimpel mocht voeren,
ten teken dat het de trotse recordhou
der was van de snelste Atlantische
overtocht. Hiervoor was bepaald, dat
Europa drie startpunten had. Voor de
uit het Kanaal komende schepen was
dat Bishop Rock, voor de uit Liver-
7ertrekkende schepen Fastnet
j Tv/r ijr?(ljl de recordpogingen vanuit
d Middellandse zee ondernomen, be
gonnen bij Cape Tarifa Lighthouse,
Voor Amerika hield men het lichtschip
Lrntucket aan. Om deze Blauwe Wim
pel en daaraan verbonden zilveren bo
kaal ter waar.'c, van 2500 pond, is soms
bitter gestre en. Een opmerkelijke pres
tatie leverde in dit verband de „Nor-
mandie", een v de mooiste schepen die
ooit gevaren hebben. De „Normandie"
maakte een overtocht in augustus 1938
in 3 dagen 22 uur en 7 minuten. Dit
prachtige Franse schip stier" overigens
een roemloze dood in de haven van
New York, waar het bij het uitbreken
van de tweede wereldoorlog in brand
raakte, door volkomen onoordeelkundig
blussingswerk kapseisde en zonk. Hon
derden duikers hebben er maandenlang
danig mee in hun maag gezeten en toen
zij eindelijk zover waren, dat het schip
kon worden opgetakeld was er weinig
meer van ovr dan een trieste hoop
schroot. Na de oorlog maakte de
„Queen Mary", overigens buiten mede
dinging, de snelste overtocht in 3 da
gen 20 uur en 42 minuten, een record
da- de veel kleinere maar supersnelle
„United States" i.i juli 1952 bracht op
3 dagen 10 uur en 40 minuten, tot op
de dag van vandaag de snelste over
tocht.
°or grotere snelheid bestaat nu by
da rederijen niet meer die be-
ngstelling van vroeger. Zeker
m .zal dUes 'in het werk stellen
t°t gemiddelde vlotte over
al hpt if, b°merc, maar men weet dat
hot niionu,£el. se om de snelheid gaat,
Direct na de a.an9ewezen middel is.
hit «nJ.1 h 'Tlog was men al van
het vaste begrip om zeer grote vassa-
'ifut hpMthnn h°uwen afgestapt. Men
o kt het thans m de z.g. middelgrote
chepen. De „United States
beeld hiervan. Het
is een voor-
meet in vergelijking
•net de „laatste groter der Mohikanen",
ae meer dan 80.000 ton metende
„Queens", slechts 52.000 brutoregister
ton. Deze lijn hield ook de uooruitstre-
vende Holland-Amerika lijn aan in het
■fëI" ontwerp van haar nieuwe vlaggeschip
„Rotterdam"die 38.000 ton groot
M'. i i
maximum aan comfort en beveiliging.
SmPSa*?. --.-r-y- -&t—- Rampen als die van het Italiaanse mil-
j oenenschip „Andrea Dona" dat op
25 juni 1956 in de Atlantische Oceaan
tegen de neus van de Zweedse Stock-
De scherm, h„ holm te pletter voer, waarbij vijftig
Oepast aan Z 9 van ae Rotterdam doorklieft de golven. Ook dit schip is aan- passagiers verdronken en de verzeke-
ae meeat strenge eisen, die het transatlantische verkeer vandaag de ring voor 'n totaal bedrag van 27.000.000
ddfl stelt dollar moest opdraaien, behoren tot de
.For men only", het hoekje voor de cricketers aan boord van de „Canberra",
alles in een sfeer van „high society" en beroemde „hitters" aan de muur.
Dit
naar luxe en weelde op het zachte bed
van de zee. En aangezien de maatschap
pijen tot nu toe kans hebben gezien de
nukken en grillen van de Transatlan
tische passagiers, de meest verwende
en veeleisendste passagiers die de wereld
kent, zelfs voor te blijven, zien wij
vooralsnog geen sombere perspectie
ven in de nautische toekomst.
HAYE THOMAS
Op het onderwerp „De Grenzen
van de Overheidstaak in de anti
revolutionaire staatsleer" pro
moveerde A. C. de Ruiter op
21 april jl. aan de Vrije Universiteit
te Amsterdam tot doctor in de rechts
geleerdheid. Het spreekt welhaast van
zelf dat in dit geschrift de leer der sou-
vereiniteit in eigen kring schering en
inslag is. Voor katholieke lezers is het
altijd belangwekkend te lezen, dat de
ze leer wordt gesteld tegenover het in
onze kringen gehuldigde subsidiariteits
beginsel. Verwantschap zonder twij
fel, maar geen samenvallen. Bij de
a.r. opvatting zijn er in de samenle
ving naast elkaar liggende souvereine
kringen, in onze opvatting een onder
ordening van hoger tot lager. Een beeld
geeft de a.r. opvatting tekenend weer:
een landschap met bergtoppen, de een
wat hoger dan de andere.
Verwant met onze opvatting is wat de
schrijver over de staatstaak schrijft:
het algemeen belang, omvattende nitK
alleen de rechtsstaat maar ook de wel
vaartstaat. Een moeilijkheid onder a.r.
schrijvers schijnt te zjjn de vraag of
het „economisch leven" een afzonderlij
ke levenskring is. De schrijver beant
woordt de vraag bevestigend, in tegen
stelling tot Zijlstra. Men begrijpt het
praktische belang dezer theoretische
vraag. Als het economische leven een
souvereine kring is, is de staat in be
ginsel niet geroepen de leiding daarvan
op zxch te nemen. Hier lijkt een duide
lijke controverse in a.r. kring te lig
gen. Evenwel loopt het in de praktijk
wel los. Want Zijlstra c.s. moeten wel
toegeven dat op het economische ter
rein tal van groeperingen liggen waar
van het eigen interne recht niet wordt
aangetast, terwijl de schrijver vrij ver
gaat in de mogelijkheid van staatsbe
moeiing op economisch gebied, wanneer
de situatie daar aanleiding toe geeft.
Het boek van Dr. de Ruiter zal in
komende jaren voor velen een gids
kunnen zyn, die willen weten hoever de
antirevolutionairen willen gaan met
staatsbemoeiing. Men zal tot de
conclusie komen, dat ook theoretisch
praktisch wisten wy het reeds de
ze bevolkingsgroep niet ver van de
katholieke af staat, al drukt men zich
dan ook uit in een terminologie, die ons
niet geheel ligt. Vele wegen leiden naar
Rome.
W.
A. C. de Ruiter, „De Grenzen van de
Overheidstaak in de antirevolutionaire
staatsleer". J. H. Kok, Kampen 163
blz.
Indrukwekkend is het hersenwerk
dat aan de bouw van een schip voor
afgaat. Men is er jaren mee bezig,
steeds opnieuw bepalend, steeds weer
schrappend in de plannen tot uiteinde-
lijk de meest voordelige oplossing is ge
vonden. Denk h ij voorbeeld eens aan de
zitcapaciteit van een der eetzalen.
Wordt er gerekend op een accommodatie
voor 500 eerste klas passagiers, dan
moet de zitcapaciteit toch minstens
zo'n 300 bedragen Men eet dan in twee
ronden en daar moet dus ook een uit
gebreide staf voor aanwezig zijn. De
staf moet op zyn beurt weer accommo
datie hebben, slaapruimte zowel als
verbiyfsruimte in de vrije uren. Om
een passagiersschip populair te maken,
moet men trachten zoveei mogelijk
loop- of zitruimte aar dek te projec
teren, deels afgeschermd met glas by
minder gunstige weersomstandigheden,
deels open zonder al te veel obstakels
als winches en dergeiyke Ook dit ver
eist een ongelofelyke uitzoekerij. Zwem
baden: moeten het er een, twee of drie
zijn «lus ook rekening houdend met de
bemanning? Worden zij overdekt of in
de open lucht aangelegd? En dan hoe
groot? Al te ruime kuipen brengen na-
melijk weer het probleem met zich mee
van te wild golvend water, als het
schip zelf de grootste moeite heeft om
zo recht mogeiyk door de golven te
kli ven. In de eerste klas hutten na
tuurlek badkuipen met fraai tegelwerk
en op zjjn minst toch douches. In de
andere klassen ook.
Men rekent, men cijfert en men
neemt het besluit. Het watergebruik
neemt in grote mate toe als iedere pas
sagier zich, wanneer hjj dat maar wil,
kan poedelen in een lekker warm sop
je. Dit vereist dus weer grotere wa
terreservoirs, meer distilleervermogen
et voorkomen van
tweelingen en dan
in het bijzonder
van identieke twee-
M lingen heeft de mens
(I van oudsher geïntrigeerd.
3II Dit zal wel de reden zjjn
dat de tweelingen ook in
mythen en sagen niet
vV ontbreken; Castor en
A Pollux, de twee onaf-
v TV scheidelijken uit de
Griekse mythologie en
Remus en Romulus, die volgens de
sage de stad Rome zouden hebben ge
sticht, zijn bekende voorbeelden.
Dat de primitieve mens een Siamese
tweeling als een direct ingrijpen van
hogerhand zag, is geen wonder. Bij
deze gelukkig zeer zeldzame vorm
zijn een of meer lichaamsdelen van
beide kinderen met elkaar vergroeid.
Alleen wanneer te voren kan worden
vastgesteld dat de kinderen alle be
langrijke organen afzonderlijk hebben,
hetgeen zeer moeilijk kan zijn, kan
een eventueel chirurgisch ingrijpen
om de kinderen te scheiden overwo
gen worden. Enkele jaren geleden is
in Friesland een dergelijke operatie
met succes verricht.
De zogenaamde niet identieke twee
lingen gelijken niet meer op elkaar
dan de andere kinderen uit het zelfde
gezin en kunnen zelfs van verschil
lend geslacht zijn. Zij hebben alleen
gemeenschappelijk dat zij op dezelfde
dag zijn geboren. De identieke twee
lingen lijken als de spreekwoordelijke
druppels water op elkaar. Op hen
vooral concentreert zich de belang
stelling van de medische wetenschap
met name van de erfelijkheidsonder-
zoekers.
Na de bevruchting versmelting
van moederlijke eicel met mannelijke
zaadcel gaat de jonge vrucht zich
ontwikkelen door middel van celdelin
gen tot een klompje cellen, die nog
ongedifferentieerd, dat wil zeggen al
le aan elkaar gelijk zijn. Het kan dan
blijkbaar voorkomen dat zo'n klompje
cellen in twee delen uiteenvalt. Als
die twee celklompjes zich dan onaf
hankelijk van elkaar ontwikkelen tot
volledige individuen ontstaat een iden
tieke tweeling, afkomstig uit één eicel.
Wanneer de celklompjes min of
meer met elkaar verbonden blijven
ontstaat een zogenaamde Siamese
tweeling. Het lijkt aannemelijk dat het
uiteenvallen van celklompjes in de
eerste dagen na de bevruchting veel
vaker voorkomt dan het aantal twee
lingen dat wordt geboren doet vermoe-
het vervolgen van de levensloop van
identieke tweelingen die door een of
andere oorzaak op jonge leeftijd van
elkaar gescheiden werden en in een
geheel verschillend milieu werden op
gevoed. De invloed van de omgeving
bij een gemeenschappelijke aanleg
kan in deze gevallen zuiver worden
beoordeeld. By andere kinderen uit
een gezin, die gescheiden worden op
gevoed, ook van een niet-identieke
tweeling, blijft altijd de moeilijkheid
dat ook de aanleg vrij sterk uiteen kan
lopen. Hierdoor wordt het erfelijkheids-
onderzoek by de mens zeer beperkt.
By het onderzoek naar oorzaak en
verloop van enkele aandoeningen en
chronische ziekten kan de medewer-
den, maar dat meestal slechts een
van beide celklompjes uitgroeit
tot een voldragen kind.
Een drie- of vierling ontstaat op de
zelfde wyze.
In ons land is een op de 80 geboor
ten een tweeling, hiervan is ongeveer
30 pet. identiek. Bij elke 7.000 ge
boorten is een drieling. Op de totale
bevolking van ons land zal het aantal
meerlingen ruim 100.000 bedragen.
Het voorkomen van meerlingzwan
gerschap is overigens ook erfelpk. In
bepaalde families worden meer dan
een tweeling geboren, terwijl in ande
re families zelden of nooit een meer
ling wordt geboren.
Èy het onderzoek naar erfelijke,
respectievelijk aangeboren ziekten en
eigenschappen van lichaam en geest,
kunnen de tweelingen de onderzoekers
waardevolle hulp verlenen. Belang
wekkende gegevens zyn verkregen uit
king van tweelingen de wetenschap
waarschyniyk vooruit heipen. Als de
ene helft van de tweeling ziek wordt
en de ander niet kan men speuren
naar de oorzaak waarom de een wel
en de ander niet ziek wordt. In Leiden
is in dit verband een onderzoek naar
het voorkomen van reuma by tweelin
gen gaande, elders richt men de aan
dacht op het astma.
Voor de tweelingen zelf kan een der-
geiyk onderzoek ook nog voordeel
bieden, omdat by de tweelingpartner
een ziekte, die by zijn broer of zus
optreedt, misschien voorkomen kan
worden, zodat niet alleen de hang
naar gezelligheid, altruïsme of liefde
voor de wetenschap de tweelingen er
toe behoeft te brengen om zich by de
vereniging voor tweelingen aan te slui
ten.
