Kinderen gratis onderwijs,
dokter kost geen geld
„Noodzaak van invasie op
West-Irian in onderzoek"
De contacten met Nederlanders
zullen worden voortgezet
w
Spoorwegen
V'
D
Ei
Mechanisering politiedienst
in versneld temno
OLIE MAAKTE SJEIKDOM RIJK
Perscentrum „Nieuwspoort" opengerammeid „Petit Paris" in
Maastricht
Priester-houwer
Grinzing in Sonsbeek
Zeezeilen met de „Sindbad
m «r
m Jr
Macmillan niet
optimistisch
m
Kwestie-Koeiveit
Generaal Nasoetion in Bonn:
DINSDAG 4 JULI 1961
PAGINA 7
(Van een redacteur)
De plotselinge ontdekking van
generaal Kassem, de pre
mier van Irak, dat het sjeik-
dom Koeweit een deel van Irak
is en dat hij er elke duimbreed
grond van wenst te bezitten,
opent voor vele regeringen een
wijde reeks van imperialistische
mogelijkheden. Kassem baseert
zijn aanspraken namelijk op het
feit, dat Koeweit ten tijde van het
grote Turkse rijk de Turkse pro
vincie Bassora vormde, samen met
nog een aantal andere gebieden,
waaronder Irak. Wie zo gaat pra
ten en daarbij konsekwent wil
z(jn, kan maar een klein aantal
landen, die de wereld thans kent,
erkennen en moet op een gewel
dige manier met grenzen gaan
schuiven. België moet dan on
middellijk weer terugkomen bij
Nederland, om maar een voor
beeld te noemen. En wat te zeg
gen van de vele jonge Afrikaanse
landen, die in vroeger jaren samen
Frans Equatoriaal Afrika of Frans
West Afrika vormden?
Fabelachtig rijk
Gebrek aan mensen
Sociale revolutie
Koeweit steekt gunstig af
bij Arabische buurlanden
Sjeik Abdoelah al-Salim al-Sabah van
Koeweit, die een persoonlijk inkomen
geniet van 260.000.000 dollar per jaar,
allemaal van de olie die in zijn land
wordt gevonden, woont er wat je noemt
vorstelijk bij. Deze luchtfoto van zijn
paleis in Koeweit bewijst dat. De sjeik
voelt er weinig voor gevolg te geven
aan de eis van generaal Kassem, de
premier van Irak, die beweert dat Koe
weit een integraal deel van Irak is.
LONDEN, 4 juli Macmillan deel
de gisteren aan een vol Lagerhuis me
de, dat de bedreiging van Koeweit
door Irak niet verminderd is en dat er
eerder sprake is van het tegendeel, ge
tuige de houding van de vertegenwoor
diger van Irak in de Veiligheidsraad.
De Britse premier gat verder te ver
staan, dat de Britse troepen, die in al
lerijl naar Koeweit zijn gezonden, geen
gemakkelijke taak zullen hebben, in
dien zij Koeweit moeten verdedigen te
gen de in Basra gelegerde troepen van
Irak.
De leider van de oppositie, Gaitskell,
verklaarde, dat hij akkoord gaat met
het optreden van de Britse regering
in Koeweit en met het zenden van
Britse troepen. Engeland had geen an
dere keus. Doch hij meende dat het de
taak van de verdediging van Koeweit
kan overdragen aan troepen van de
Verenigde Volkeren. Macmillan ant
woordde hierop, dat er op het ogen
blik geen andere mogelijkheid bestaat
dan de verdediging van Koeweit door
Britse strijdkrachten, maar dat het wel
licht in een later stadium mogelijk
zal blijken de onafhankelijkheid van
Koeweit veilig te stellen door middel
van een schikking op bredere basis.
,,Ik kan het Lagerhuis de verzekering
geven", aldus de premier, ,.dat wij
niet verlangen deze aanzienlijke mili
taire en financiële last langer te dra
gen dan onze verplichtingen vereisen".
Macmillan deed een beroep op presi
dent' Kassem van Irak om zijn hou
ding te matigen.
Het is eigenlijk verbazingwekkend
dat een politicus, die zichzelf serieus
neemt, voor het fronl van de wereld
dergelijke eisen durft stellen. Ceneraal
Kassem is overigens de enige niet. De
aanspraken van Marokko op Mauritanië,
die eveneens zijn gebaseerd op de oude
grenzenindeling van de Turken, zijn al
BONN, i juli (DPA) In een schrif
telijke verklaring aan de pers in Bonn
heeft de Indonesische minister van de
fensie, generaal Nasoetion, gisteren de
Nederlandse regering ervan beschul
digd, dat zjj probeert de wereld een
leugen te verkopen door te spreken
over zelfbeschikking voor West-Irian.
„Terwille van zulk een belofte heeft
Indonesië in de oorlog tegen Japan ge
vochten. Na de oorlog heeft Nederland
dit zelfbeschikkingsrecht aan Indonesië
geweigerd en heeft Indonesië daar vier
jaar met alle macht naar moeten stre
ven. De werkelijke reden voor het
vasthouden van Nederland aan West-
Irian is de wens het recht te hebben
mee te spreken in de Azië-politiek van
het westen", aldus Nasoetion.
Nasoetion waarschuwde Nederland
het Indonesische geduld in de kwestie
West-Irian niet op de proef te stellen.
„Indonesië is een vredelievend land
en zeer geduldig. Maar een land met
waardigheid en met een positie in de
wereld kan niet dulden, dat op zyn
gebied delen van zijn volk onder de
moderne slavernij van het kolonialis
me moeten lijden. Niemand kan van
ons verwachten, dat wij voor onbe
perkte tijd zullen wachten".
„Wij bezitten moderne wapens, mo
derne strijdkrachten en zijn een dyna
mische natie. Ons leger is zeker het
meerdere van het Nederlandse in West-
Irian. Wij zijn geen land dat zijn wa
pens niet gebruikt, wanneer wij worden
uitgedaagd".
In een andere passage van zijn schrif
telijke verklaring zei Nasoetion, dat hij
de mogelijkheid van een vreedzame op
lossing van de kwestie West-Irian niet
uitsluit. Maar „de noodzaak van een
Invasie in West-Irian na het mislukken
van vreedzame onderhandelingen wordt
op het ogenblik door de Indonesische
regering onderzocht. Een beslissing is
nog niet gevallen".
Nasoetion zei in antwoord 05 vra
gen, dat hij in Bonn zowel als in Pa
rijs „informele contacten" met „infor
mele Nederlandse leiders" had gehad.
Hij weigerde hun namen te noemen.
Wel zei hij dat hij van plan was Ne
derlandse vertegenwoordigers ook in
Londen te ontmoeten. De bedoeling van
deze besprekingen is de ontwikkeling
in de Nederlandse houding inzake West-
Irian na te gaan en het standpunt van
de Indonesische regering toe te lichten.
Op de vraag of hij na de informele
besprekingen meer hoop heeft, dat een
vreedzame oplossing mogelijk is, ant
woordde de generaal: „Ik heb nog geen
definitieve conclusies getrokken. Maar
er is enige wijziging gekomen in het
Nederlandse standpunt inzake West-
Irian. Er is bij een groeiend aantal
mensen een oenadering tol ons stand
punt merkbaar". Nasoetion zei verder
dat hij zijn contacten met Nederlandse
vertegenwoordigers „voortzet en ver
breedt".
In een radio-interview heeft generaal
Nasoetion gisteravond hier verklaard,
dat de Indonesische regering zal voort
gaan te trachten, een vreedzame op
lossing te bereiken voor de kwestie
Nieuw-Guinea. De Indonesische regering
aldus Nasoeti jn „is thans bezig, het
vraagstuk te onderzoeken aan de Ne
derlandse kant" om te zien, of het In
donesische plan voor een oplossing eni
ge kans op succes heeft.
Nasoetion sprak ook over de positie
der Chinezen in Indonesië en zei, dat
de Indonesische regering „enig succes"
heeft bij haar aanpak van dit. Hij zei:
„Voordat wij soeverein werden, was de
bovenlaag van onze economie in han
den van de Nederlanders en de mid
denmoot in Chinese handen. Sedert we
zelfstandig zijn geworden, hebben wij
de bovenlaag overgenomen en we
trachten successievelijk het beheer
over de middenmoot in handen te krij
gen." Hij voegde hieraan toe, dat sinds
Indonesië onafhankelijk is geworden,
100.000 Chinezen naar China zijn terug
gekeerd en dat de Indonesische rege
ring nog meerdere duizenden naar Chi
na terugstuurt.
even dwaas. En dit alles gebeurt dan
door landen, die altijd als de kippen bjj
zijn andere naties van imperialisme te
beschuldigen. Inmiddels zit de spanning
in het Midden-Oosten er weer volop in.
Het leven begon er net een beetje een
tonig te worden.
Generaal Kassem is op de briljante
gedachte gekomen het staats, en rege
ringshoofd van Koeweit, sjeik Abdoel-
lah es-Salim es-Sabah, aan te stellen als
gouverneur van de Iraakse provincie
Kot weit, of de man daarvan nu gediend
is of niet. Deze schilderachtige manier
/ar; politiek bedrijve-' heeft de redac
tie van het Britse dagblad „The Guar
dian'1 in een hoofdartikel reeds de vraag
doen stellen of hier geen wijze les in zit
voor president Soekarno. Als hij de heer
Platteel nu eens benoemde tot gouver
neur van de Indonesische provincie
West-Irian.
aarom Kassem het kleine Koe
weit nog geen kwart miljoen
inwoners, nog geen zestiendui.
zend vierkante kilometer groot
zo graag wil hebben, is genoeg be
kend. Het sjeikdom is fabelachtig rijk.
Het produceert 90 miljoen ton olie per
jaar en het heeft nog enorm veel olie
(twintig procent van de totale wereld
reserve) onder de grond. De olie in
Koeweit wordt naar boven gehaald door
de Kuwait Oil Company, welke maat
schappij voor vijftig procent het eigen
dom is van de British Petroleum Com
pany (B.P.). De andere vijftig procent
is Amerikaans eigendom (Gulf Oil Com
pany) en deze twee maatschappijen
delen alle winst met sjeik Abdoellah,
die dan ook een persoonlijk inkomen
geniet van ongeveer 260 miljoen dollar
per jaar.
Irak zelf produceert 45 miljoen ton
olie per jaar, dus als generaal Kassem
erin zou slagen zich het sjeikdom Koe
weit toe te eigenen, is hij zo'n beetje
heer en meester op de gehele wereld
markt. Een schrikbeeld voor Engeland
en de Verenigde Staten Velen -zijn er
dar ook van overtuigd dat sjeik Ab
doellah allang dtugdeliike waarborgen
heeft gekregen van Londen en Was
hington. Hij geeft er alleen maar geen
grote ruchtbaarheid aan, om Kassem
met nodeloos kwaad te maken. Maar
als de nood aan de mai. komt, zit sjeik
Abdoellah ongetwijfeld op fluweel. Hij
heeft trouwens ook uitgebreide morele
steun gekregen van landen als de Ver
enigde Arabische Republiek, Saoedi-
Arabië en Jordanië.
De onafhankelijkheid van Koeweit
dateert formeel pas van 19 juni
j.l., maar de Engelsen zeggen dat
het eigenlijk al sinds 1914 geheel
zelfstandig is. In dat jaar werd Koeweit,
dat al in 1899 in de Britse invloedssfeer
Nu Nederland al gedu
rende ruim een maand
waarschijnlijk de enige
natie ter wereld is waar de
treinen onregelmatig rijden
zonder dut er de staat van
beleg of enige andere uit
zonderingstoestand heerst,
wordt het tijd dat ik er het
mijne van zeg. De zaak heeft verschil
lende aspecten dacht ik zo.
Er zijn maar weinig zekerheden,
waarop ik mijn leven heb opgebouwd.
Een daarvan was tot nu toe dat trei
nen in ons land op tijd liepen, be
halve in geval van dijkDreuk of zeer
zware sneeuwval. Nu ook deze zeker
heid onder mij is weggetrokken mjet
ik zeggen dat zulks op mij in bepaald
opzicht een troostende uitwerking
heeit. Men wordt weer eens bevestigd
in een andere, en nimmer wankelen
de zekerheid, dat alles in het leven
maar betrekkelijk is. Maar ook anders
zins draagt deze aan het spoorboek
je ontsproten chaos, naar mjjn smaak,
een opoeurend karakter. Er blijkt in
ieder geval uit, dat ons land waar
alle tuintjes altijd bijgeharkt en alle
stakingen altijd wild zijn niet zo'n
enclave van onberispelijkheid is als
wel eens wordt gedacht. Ook bij ons
kan wei eens iets :n het honderd lo
pen, al schieten wij zelden regerings
personen neer. Wat overigens niet weg
neemt, dat de ontwerpeis van de zo
merdienstregeling ingenomen kunnen
zijn met het feit, dat zij geen ver
antwoording voor de volksvertegen
woordiging hoeven af te leggen.
Want de moeilijkheden inzake de
treinenloop hebben ook haar scha
duwzijde. riet is bij onze mooie Ne
derlandse Spoorwegen een kwestie van
improvisatie geworden. En nu moet
ik toegeven uat het personeel tot op
heden voortreffelijk, om niet te zeg
gen briljant, heeft geïmproviseerd.
Maar ik kan niet verhelen dat ik,
met het oog op ons aller gezondheid,
een saaie, kloppende dienstregeling
toch verkies boven de collectieve
speelsigheid van aan hun lot en hun
geweten overgelaten Spoorwegmannen.
In ieder geval zou ik, bjj voortduring
van de bestaande toestand waarin
vlugheid en voordeligheid worden op
geofferd aan onze veiligheid wil
len pleiten voor een tijdelijke halve
ring van de prijzen. En wanneer dat
niet mogelijk zou zijn kan het mis
schien een punt van overweging vor
men dat de N.S. een allrisk-verzeke-
ring sluiten voor elke reiziger, die
zich aan hun merkwaardige vervoers
systeem moet onderwerpen.
Kort samengevat komt het hier op
neer: ik vind het alleraardigst van
de Spoorwegen dat zij mij in de gele
genheid stellen een reeds afgeschre
ven trein nog royaal te halen, maar
ik keer toch graag terug tot de oude
situatie, die mij veroorloofde een ge
plande trein op het laatste nippertje
nog te missen.
was gekomen, „Independent under Bri
tish protection"; hetgeen weer iets an
ders is dan een „British protectorate".
Het verschil tussen een „protectorate"
en een „protected state" is niet onaan
zienlijk en op het Londense ministerie
van koloniën weet men iedereen haar-
fijr uit^ te leggen, dat Koeweit al vele
jaren lid van de Verenigde Naties en
de Arabische Liga had kunnen zijn, als
het maar had gewild.
Als het maar had gewild en als
het er de mensen maar voor h„d gehad.
Koeweit bezat ook onder Britse be
scherming rechten genoeg, maar het had
geen diplomaten om naar internatio
nale lichamen af te vaardigen. Nu heeft
het die wel en het lidmaatschap van de
V.N. en dat van de Arabische iga zul
len dan ook wel niet lang meer op
zich laten wachten. Inmiddels worden
vele inwoners van Koeweit klaarge
stoomd om diplomatieke posten in het
buitenland te kunnen bezetten, want
sjeik Abdoellah wil met vele landen
betrekkingen aanknopen. Hij kan, al
met al, hoe conservatie! hij ook is, trots
zijn op het onderwijssysteem van zijn
land.
Het onderwijs in Koeweit is gratis
en de meeste bewoners sturen h
kinderen naar schooi. De kinderen
krijgen er tussen de middag een gratis
warme maaltijd. Ir heel Koeweit is alle
medische zorg eveneens volkomen
gratis; er wordt al gewerkt aan de
stichting van een universiteit en in de
stad Koeweit zijn de regeringsgebouwen
in Fahd Street bijna helemaal gereed.
Dat wordt allemaal betaald door de
sjeik. Belastingen zijn er niet. De
levensstandaard in Koeweit is hoger dan
in welk ander Arabisch land ook. Sind„
enkele jaren zijr er burgerlijke en straf,
rechtelijke wetboeken, compleet met
rechtbanken. Vele inwoners van Koeweit
laten hun kinderen in het buitenland
studeren en zoeken verder, ter beste
ding van hun kapitaal, goede binnen
landse investeringen. Vandaar de op
komende industrie.
Een complete sociale revolutie dus,
een voorbeeld voor vele andere landen
maar één vraag dringt zich bij dit
alles op. Die vraag luidt: Zal sjeik Ab
doellah onder deze omstandigheden in
staat zijn de democratische regerings
vorm buiten de deur te houden? Wrnt
sjeik Abdoellah, ondanks al zijn goede
eigenschappen, bestuurt zijn land als een
dictator van het zuiverste water en dat
gaat alleen goed zolang het volk nog
min of meer onderontwikkeld is.
aar ben je nu minister van Volks
huisvesting en Bouwnijverheid
voor", zei mr. J. van Aartsen
en rammeide in één klap met
een half-volwassen boomstam een
„voorbewerkte" stenen muur in elkaar.
Deze weinig opbouwende handeling
luidde de grootscheepse restauratie in
van een bijzonder oud, bijna historisch
huisje aan de Hofsingel in Den Haag,
dat Nederlands eerste perscentrum
moet worden.
De naam van dit centrum Nieuws
poort bood de voorzitter van de
raad van bestuur van de stichting pers
centrum Nieuwspoort, de parlemen
taire redacteur dr. N. Cramer, gele
genheid te over aanknopingspunten te
vinden met de tot heden meer bekende
Slag bij Nieuwpoort, die in begin juli
1600 is gestreden. De berichtgeving
kreeg in die dagen zijn eerste gedruk
te vorm en de oorlogscorrespondent
deed toen zijn intrede. Fraai punt van
overeenkomst was dat ene Comelis
Aerssens ijlbode, de Staten-Generaal
van het nieuws van de overwinning op
de hoogte had gesteld. „Nu dit zo'n
verdienstelijk man is gebleken, wil ik
hem graag tot mijn familie rekenen",
zei minister Van Aartsen, alvorens
met behulp van luidruchtige hellebaar
diers to1 de eerste sloping over te gaan.
De eerste aankondiging van de ko
mende gebeurtenis gistermiddag werd
gedaan door een vertegenwoordiger
van het gilde der dorpsomroepers, die
als voorlopers van de krant kunnen
worden beschouwd, de (echte) Gijs de
Klinker uit Scheveningen. Hij was het
ook die na de „beslissende stoot" van
de minister kond deed van het feit
dat de aanwezigen in de kelderzaal
1 an het naastgelegen Binnenhof ge
nood werden tot het drinken van „heil-
bier". Zijn aanmaning „zegt het voort,
zegt het voort" werd verstandig ge
noeg in de wind geslagen. Blijk van
belangstelling gaven behalve vele bin
nen- en buitenlandse journalisten ook
de voorzitter van de Tweede Kamer,
dr. L. G. Kortenhorst, die zich „buur
man" kan noemen van het pershuis
en burgemeester mr. H. Kolfschoten.
Na de restauratie en inrichting van
het perscentrum, waarvoor een be
drag nodig is van zo'n twee ton, bijeen
te brengen door rijk, gemeente en be
drijfsleven, zullen journalisten uit bin
nen- en buitenland hier een voortreffe
lijk punt van samenkomst hebben,
compleet met sociëteit, telexkamer,
donkere kamer voor het afwerken van
foto's, kamers voor het beleggen van
persconferenties en andere werkruim
ten. In het najaar zal het betrokken
kunnen worden.
De mijnwerkersparochie Mariara-
de in Hoensbroek beleeft zon
dag 23 juli een bijzonder pries
terfeest. Dan zal namelijk de
weieerwaarde pater B. de Vries O.M.I.
te midden van zijn vroegere collega
mijnwerkers zijn eerste plechtige Hei
lige Mis opdragen. Op 8 juli ontvangt
hij uit handen van mgr. P. Moors,
bisschop van Roermond, in de 'ioos-
terkapel van de slotzusters Benedicti
nessen te Valkenburg de priesterwij
ding.
Pater B. de Vries, lid van de congre
gatie van de Oblaten van Maria, be
gon op latere leeftijd aan de priester-
studits en wel in 1954, toen hij
reeds 26 jaar oud was en een zeer
avontuurlijk leven achter de rug had.
Bjj de bevrijding van Zuid-Limburg
nam de mjjnwerkerszoon Ben de Vries,
amper zeventien jaar oud. dienst als
oorlogsvrijwilliger bij de geallieerde
legers. Na zijn opleiding in Schotland
en Amerika nam de Limburgse vrijwil-
liger deel aan de strijd in Birma en
In donesië.
Eenmaal gedemobiliseerd was hij
eerst als vrachtwagenchauffeur werk
zaam en daarna (van begin 1950 tot
1954) als ondergronds mijnwerker op
staatsmijn Emma. Met gunstig resul
taat volgde hij een houwerscursus, die
hij in 1953 bekroonde met het behalen
van het houwersdiploma.
Voor zover ons bekend is hij d
eerste priesterhouwer en dit feit ver
klaart meteen, waarom de belangstel
ling van de Limburgse mijnwerkers
voor dit neomistenfeest bijzonder groot
is. Zijn vroegere Emmakompels laten
bij de feestviering beslist niet verstek
gaan en al evenmin verschijnen zij
met lege handen op de receptie: zij
hebben voor hun oud-collega, kajot-
tersleider en keeper van R.K.V.V
Mariarade, thans pater Ben de Vries,
een fraaie miskelk als cadeau.
lllllllllllllMlllllilliiiiirnnillllllllllililiiiliiliiilliiillliillllllin
an 22 tot en met 30 juli zullen de
bezoekers van het Maastrichtse
winkelcentrum, dat gevormd
wordt door de straat Achter het
Vleeshuis, het Amorplein en de Pla-
tielstraat, zich in Parijs wanen. De
gehele wijk is dan voor de derde keer
omgetoverd in een Parijse buurt met
typisch Franse bars, dito winkels, ter
rasjes en zelfs een heus Parijs politie
bureau alsmede een „galerie des ar
tistes".
Het Amorplein is ingericht als open
lucht „Moulin-Rouge", waar diverse
kleinkunst artisten onder leiding van
de Belgische conferencier Emile Lam
bert zullen optreden. De Franse sfeer
zal dit jaar nog echter zijn dan bij
de twee voorgaande jaren, aangezien
de gezellige winkelweek „Petit Paris"
thans samenvalt met de Franse Week
te Maastricht, die eveneens van 22
tot en met 30 juli door het stadsbestuur
en de „Alliance fran?aise" zal wor
den gehouden.
iHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiMiimi
Karas het instrument wereldpopulair
maakte, is het citheronderricht op de
Hochschule voor Muziek te Wenen als
leervak weer ingevoer
Anton Karas, een zwijgzaam man;
onwennig als een vogel, die zijn nest
niet kan vinden; onwennig in Arnhem,
hoewel veel gewend. Nog trekt hij de
mensen aan als een muzikaal magiër,
omdat hij niet alleen met zijn vingers
maar met zijn ziel speelt Na die Derde
Man heeft Karas aanbiedingen van
filmmaatschappijen gekregen. Hij heeft
ze alle afges' gen met een beslist
„nein. Eens heeft de roem mij over
vallen. Dat is genoeg."
en. verrukkelijke zomeravond in 't
Park Sonsbeek, bezet gebied van
J de Arnhemse Zomerfeesten. In dat
park prieeltjes met verdorde klim
op onder de benaming „wijnranken",
want Sonsbeek stelt op het ogenblik
Grinzing voor. Het hout van de ban
ken en de tafels is echt. Sinds zater
dagavond is ook dat Arnhemse Grin
zing echt. Niet voor de menigte, die op
het terras tegenover „Grinzing" dicht
opeen host op de maat van een tette
rende foxtrot, maar voor degenen, die
zich uit het gewriemel losmaken, om
dat eensklaps uit zo'n prieeltje de
cither klinkt of omdat het rhytmisch
geschetter zwijgt en wordt vervangen
door de beminnelijke Walter Lechner,
die met zijn Drei Franzl de sfeer van
Grinzing nabij brengt met Schrammel-
muziek. De romantische ziel vergeet
op zulke momenten, dat hij in Arnhem
zit. Ook Anton Karas is er elke avond
tot 9 juli, wanneer Grinzing weer
SonsbeeK wordt en Wenen weer Arn
hem. Anton Karas is beroemd geweest
en om dat „geweest" is hij gelukkig.
Hij heeft zijn herinneringen, hij heeft
na De Derde Man de wereld leren
kennen en de mensen en hij heeft van
zijn roem een Weinschanke in Sie-
vering overgehouden, waar nog altijd
toeristen rijn Harry Lime theme en
zijn walsje Café Mozart willen horen.
Op de cither. Vijftig jaar geleden was
de cither de armeluispiano, maar sinds ANTON KARAS
iiiiiiMiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiHiiniitiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiimiiiiiiiiiiiiiimii!
11
Het nieuwe schip van zeezeiler Bruynzeel.
Nederland mag dan geen zeilend-
schoolschip hebben, binnenkort
vaart er toch een schip over
de zeven zeeën, waarop veelbe
lovende jongemannen de nodige hard
heid en scholing kunnen opdoen. Dit
zal de „Stormvogel" zijn een spik
splinternieuwe tweemaster van de be
kende zeezeiler Cor Bruynzeel. Hij
komt er eerlijk voor uit. een beetje te
hebben afgekeken van de bekende
Amerikaanse „Sindbad" Irving John
son, maar vooralsnog is het plan om
met studenten te gaan rondvaren,
voor Nederland nieuw. Behalve stu
denten kunnei zich ook andere jonge
mannen aanmelden om tegen betaling
van uitsluitend de kostprijs, als be
manning van de „Stormvogel" aan te
monsteren. Onder leiding van de heer
Bruynzeel wordt dan duchtig geploe
terd aan de problematiek van het zee-
zeilen. Irving Johnson treedt ais advi
seur op bij de te ondernemen tochten.
Irving bezit overigens zelf een formi
dabel jacht, dat destijds door de werf
„Westhaven" te Amsterdam werd ge
bouwd. Bij het monsteren moeten de
jongens zich aan eer strenge keuring
onderwerpen. Deze speciale rondtoch
ten over zeeën en oceanen betekenen
niet dat de heer Bruynzeel zijn oude
hobby van de zeeraces opgeeft. De
schipper van de vermaarde „Zee
arend" en de niet minder beroemde
„Zeevalk" alom gevreesde schepen
in welke grote racr ook, hoopt ook
met zijn „Stormvogel"
ogen te kunnen gooien.
weer hoge
Het schip is namelijk speciaal ge
bouwd als wedstrijdjacht bij uitnemend
heid. De „Stormvogel" heeft de maxi
maal toegestane lengte voor zee-
wedstrijdjachten van 23 meter. Zij is
ontworpen volgens een fascinerend lij
nenspel. Grote mannen hebben hierin
de hand gehad. De oud-zeezeiler en
bouwer E. G. van de Stadt ontwierp
de lijnen van de rompvorm, de Engel
se jachtontwerpers Laurent Giles en
Partners bepaalden de constructie en
Premier Kassem van Irak (rechts) en sjeik Abdoellah as-Sallm as-Sabah van
Koeweit zijn tot voor kort altijd goede vrienden geweest. Hier zitten zij genoeglijk
bijeen na afloop van een staatsdiner in Bagdad.
DEN HAAG, 3 juli De minister van
Binnenlandse Zaken heeft in een cir
culaire, bestemd voor de burgemees
ters van gemeenten met gemeentepo
litie, een nadere uiteenzetting gegeven
over de organisatorische, technische
en financiële consequenties van de ar
beidstijdverkorting voor de gemeente
politie, welke voortvloeien uit het feit
dat thans dezelfde hoeveelheid werk
in een kleiner aantal diensturen per
man zal moeten worden verricht.
Ofschoon de personeelssituatie bij de
politie als gevolg van vacatures, voor
al in de grote steden, de teruggang in
man-uren bijzonder onwelkom maakt,
kon daaraan geen argument worden
ontleend om de politieambtenaar niet
op een later tijdstip aanspraak op ver
mindering van de werktijd te geven.
Hoewel het principe, dat verkorting
van de werktijd niet tot uitbreiding
van personeel of tot hogere kosten be
hoort te leiden niet onverkort van toe
passing kan zijn voor een dienst als de
politie, stelt de minister voorop dat
compensatie uitsluitend in de persone
le sector evenmin valt te verdedigen.
Het enige resultaat daarvan zou im
mers een vergroting van een aantal va
catures zijn. waarmee noch de dienst
noch het personeel zou zijn gebaat.
Naar het oordeel van de minister is
het onontkoombaar dat de compensatie
in de eerste plaats buiten de personele
sector wordt gevonden en wel in het or
ganisatorische. technische en financiële
vlak. De minister geeft dan een over-
voor de tuigage tekende niemand meer
of minder dan de captain John Illing-
worth, een man met veel zout in zijn
bloed, die niets liever doet dan zee-
zeilen. Bruynzeel zelf was verantwoor
delijk hóe kan het anders voor
het interieur. De „Stormvogel" is zeer
praktisch ingericht, speciaal voor lan
ge reizen, ook in de Tropen, dus met
veel ventilatie en enkele douches. Zes
tien man kunnen gemakkelijk plaats
vinden aan boord van dit jacht, dat
hoog aan de wind een enorme snel
heid zal kunnen ontwikkelen en in de
komende grote wedstrijden ongetwij
feld nog wel wat var zich zal laten ho
ren. Een dezer dagen loopt het jacht
de haven van IJmuiden binnen en heeft
het de maiden-trip van de Kaapstad, in
welke omgeving het gebouwd is. naar
huis in een opmerkelijk snelle tijd vol
bracht.
zicht van de mogelijkheden, die de ge
meenten ten dienste zullen staan om de
vermindering van het aantal diensturen
In de eerste plaats zal moeten wor
den gestreefd naar een zo nuttig moge
lijk gebruik van de beschikbare man
kracht en een verbetering van het outil-
lagepei] van de korpsen. Hierbij is er
van uitgegaan, dat de arbeidstijdverkor
ting ertoe noopt de mechanisering van
de politiedienst, die zich sedert een tien
tal jaren reeds voltrekt, in versneld
tempo voort te zetten. De normvergoe
ding voor materiële kosten ten behoeve
van uitbreiding en verbetering van de
technische hulpmiddelen zal dan ook
worden verhoogd.
Een vertioging van de personeelssterk
te die intussen in bescheiden mate
wel is toegestaan is slechts dan accep
tabel, aldus de minister in zjjn cir
culaire, als alle mogelijkheden tot ratio
nalisatie van de dienst en tot opvoering
van het outillage-peil zijn uitgeput.
