Reeds tweemaal pogingen tot
annexatie van delen van het
Iraanse grondgebied
N
Gesag
I
ROXASECT
SPECULATIES ROND CRISIS OM KOEWEIT
logen
'mm
het 2'pak voor
Huisvrouwen, profiteer van dit extra voordeel!
Elf jeugdige prijswinnaars naar Amerika
NATO-TAPTOE, fraai kijk- en hoorspel
mug
vlieg
mot met
IRAN
DAALDEROP
BOILER
Nederlands militair
team naar de Congo
Toeslag bij export
van boter verhoogd
mm
T.V.-toestel als
polshorloge
WOENSDAG 12 JULI 1961
PAGINA 7
(Van een redacteur)
Er komen de iaatste dagen be
richten uit Teheran, waaruit
zou moeten blijken, dat men al
daar ernstige consequenties ver
wacht van de crisis rondom Koe
weit. Men vreest met name, dat de
Sovjet-Unie de aanwezigheid van
Britse troepen in het olierijke sjeik-
dom zal aangrijpen als een excuus
voor de bezetting door het Rode Le
ger van het noordelijk gedeelte van
de Iraanse provincie Azerbeidsjan.
In hoeverre de vrees van deze Iraan
se waarnemers op dit ogenblik reëel
is, laat zich moeilijk beoordelen.
Vast staat in ieder geval, dat de
Sovjets al meer dan veertig jaar po
gingen in het werk stellen de latent-
revolutionaire toestand in Iran wat
te stimuleren. Zij hebben dat vooral
in en kort na de Tweede Wereldoor
log gedaan. Een pikante rol bij dit
alles vervullen de artikelen 5 en 6
van het Russisch-Iraanse verdrag
van 26 februari 1921.
Souperen met Satan
:®^)v Koern
^^^Koéwélt». Sjiras
S A DI WwifêcHE*
f-AFGHANIS?;:;
M TAN £1
o
ARA8IEi£f
Dubbel spel?
Nu tijdelijk ter kennismakiru
in rood pak
Zwakke partij
Thans ook de vuilste was
een „wissewasje"
Wasdag,
Heet-water-dag
iên
Iran houdt waakzame blik
gevestigd op Sovjet-buur
De Sjah van Iran.
(Advertentie)
„Büter, brea en griene tsiis",
zei de man, met de uitspraak
van een oprechte Fries. Ik ga
dia's maken in het Heitelan",
vervolgde hij, „en nu wil ik ook
graag het juiste kleuraccent
leggen."
„Agfa spreekt vloeiend Fries",
merkte ik op. „Het geeft alle
kleurfacetten van het wijde
Friese land uitstekend weer.
Die tsiis kan zo grien niet zijn
of het staat precies op uw dia.
Van de tere tinten in het Mak-
kumer aardewerk hoeft u er
niet één te missen. Het skütsje-
silen op het Snekermeer komt
zó sprankelend over, dat het
buiswater van uw projectie
scherm spat. De blonde lokken
van de famkes bekijkt en be
waart Agfa op de enig juiste
manier."
„En Hindelopen?", aarzelde de
man nog.
„Ach meneer", riep ik uit,
„Agfa stond wel voor heter
klederdracht-vuren! En ook de
meer subtiele kleurschakerin
gen van weiden en wouden, me
ren en mensen, steden en stin-
sen ziet u met Agfacolor
Frieser en frisser dan ooit.
Na zijn vakantie zag ik de man
weer. „Agfacolor is tige by
tige", sprak hij tevreden. En dat
is de hoogste lof die een Fries
kan geven.
OMKEERFILM CT 18
voor opréchté kleurendia's
Een van de eerste daden, die de Rus
sische bolsjewisten stelden, nadat zij
aan de .nacht waren gekomen, was de
opzegging van een verdrag van 1907,
waarbfj Iran werd verdeeld in een Rus
sische en een Britse invloedssfeer. Dat
stond erg edel en erg anti-koloniaal.
Maar in mei 1920 schroomde een bolsje
wistische marine-eenheid niet de Wit
ten van generaal Denikin te achtervol
gen tot in de Kaspische havens van Iran
toe. De roden gingen verder. Zij stap
ten aan land, gingen een bondgenoot
schap aan met een bende Jangalis
(mensen uit Gilan en Mazanderan), die
werd geleid door de bandiet Koetsjik
Khan, en riepen de Sovjetrepubliek van
Gilan uit. Dit was de voorloper van de
Sovjet-republiek Azerbeidsjan, die in
1945 op Iraans grondgebied werd ge
vestigd.
De republiek Gilan heeft niet lang be
staan. De vader van de tegenwoordige
Sjah heeft belangrijk bijgedragen tot de
nederlaag van Koetsjik Khan. De Sov
jets deden opnieuw een poging tot toe;
nadering en zo kwam het in februari
1921 tot een verdrag tussen de Sovjet-
Unie en Iran, waarbij de Russen for
meel afstand deden van alle capitula
ties, concessies en eigendommen, die in
Iran het privilege van de tsaristische
regering waren geweest.
Bron van vele moeilijkheden werd
vooral artikel 6 van het verdrag, waar
in vage termen het recht van de Rus
sen werd gestipuleerd om Iran binnen
te marcheren, als Iran tegen zijn wil
door een derde macht werd gebruikt
als operatiebasis tegen de Sovjet-Unie.
Teheran was een beetje laat met zijn
achterdocht. Pas negen maanden na
het sluiten van het verdrag verzocht
het de Sovjets om opheldering van
dit artikel. Het antwoord stond in een
Russische nota: artikel 6 was uit
sluitend van toepassing op agressie
door Wit-Russische emigranten.
Toen in augustus 1941 de vorige Sjah
weigerde in te gaan op een Brits-Rus
sisch ultimatum, dat ten doel had een
toestand te scheppen, waarbij de op
voer van oorlogsvoorraden naar Rus
land via de Perzische Golf kon geschie
den, werd hp afgezet en Britse en Rus
sische legers rukten zijn land binnen.
Det merkwaardige feit deed zich voor,
dat Moskou zich wederom beriep op dat
verdrag uit 1921. Met de nieuwe Sjah
werd emd januari 1942 een drievoudig
verdrag van bondgenootschap gesloten.
Een van de bepalingen was, dat de Rus
sen en Britten zich binnen zes maanden
na de nederlaag van de As-mogendhe-
den uit Iran zouden terugtrekken.
Het werd na de Duitse nederlaag
al spoedig duidelijk, dat de Rus
sen niet van zins waren hun oor
logswinst zonder slag of stoot
prijs te geven. De zwakke Iraanse com
munistische of Toedeh-partij (bij de
verkiezingen voor de Madjelis van 1944
had zij 8 van de 130 zetels veroverd)
ontving in augustus 1945 alle gewenste
faciliteiten van het Rode Leger om de
regeringsgebouwen in Tabriz te bezet
ten. De regering in Teheran kon wei
nig beginnen tegen de dreiging van de
Sovjet-strijdkrachten. De Toedeh ver
sterkte haar posities en op 12 december
1945 werd de Autonome Sovjet-repu
bliek Azerbeidsjan uitgeroepen, onder
leiding van Ja'far Pisjevari.
Tegelijkertijd werd een Sovjet-repu
bliek Koerdistan uitgeroepen, maar die
had van het begin af veel minder bete
kenis.
Het is de Iraanse regering van Gha-
vam al-Saltaneh geweest, die door een
uiterst gewaagd spel van geven en ne
men de dreiging van een permanente af
scheiding in het noorden heeft weggeno
men. De billijkheid vereist, dat ook de
stam van de Qashqais hier met ere wor
de vermeld.
Ghavam was door de Sovjets name
lijk tot zeer vérgaande concessies ge
dwongen (de Russen mochten enkele
olievelden in het noorden exploiteren,
de Iraanse afgevaardigde bij de V.N.
zou zijn klacht tegen de Sovjet-Unie in
trekken en er zouden drie Toedeh-mi-
nisters in het Iraanse kabinet komen),
VLADIMIR SEMJONOV
en het werd de vraag of hjj, souperend
met de duivel, wel over een voldoende
lange lepel beschikte. Met een feilloos
gevoel voor timing kwamen de Qash
qais tegen deze concessies in opstand,
juist toen de Russen hun legers uit Iran
hadden teruggetrokken.
Iran en Ghavam waren voorlopig ge
red; natuurlijk ging dat ten koste van de
Russische „vriendschap".
1 Tebriz^^"^ ".vw.
¥:%?:16461
;ZF£=
;iMaragha(j"""'V Choerremabad
ZendzjantY
WivS. ^-Os^JEHERAN
v?7 Kaswm
•'•'•'•'•Vv j Hamadan
KhaniKin' U,
:;KiVmansjah^jrak<3J>5!l,*='''^ OKasjan
XÖ'.vXji-S. <f Masjid-i-SuIaimon
•iijRAKP^ X O Isfahan
>;*!*X-X*X*X* Ah'wa s go Agha -Jari
'••••.y.v.v.Vv.v.1
:Jr^==^t=0 Gatch-Sdran
•M-Khorramshahrs
Bender-choh Mesjed
O
Sebzevor
Kirmori
Zahdan
X-NX-x-x*x-x-x-x?X*X-X
zGOüFz
a de dood van Stalin in maart 1953
trad er in de betrekkingen tussen
de beide landen een zekere ont
spanning in.
Zelfs de toetreding van Iran tot het
Bagdadpact in 1955 leidde nauwelijks
tot nieuwe moeilijkheden. In de zomer
van 1956 kwam de Sjah naar Moskou
voor een staatsbezoek. Parlementaire
delegaties werden uitgewisseld. In 1957
werd tussen de beide landen een reeks
verdragen afgesloten: een handelsver
drag, een akkoord over het transitover-
keer en een overeenkomst inzake de ge
meenschappelijke ontwikkeling van en
kele projecten aan de grensrivieren
Araxes en Atrek. In mei 1958 schreef
een Moskous politiek commentator, dat
de Iraanse regering, ondanks druk van
westelijke zijde, een politiek volgde,
die in overeenstemming was met de wa
re nationale belangen van het land.
In de winter van 1958 begon weer
een kritieke periode. Iran en de Sov
jet-Unie gingen onderhandelen over
een niet-aanvalsverdrag. Die onder
handelingen zijn mislukt. We beschik
ken over twee tegenstrijdige verkla
ringen van deze mislukking.
De eerste is die van de Sjah zelf. Hij
heeft gezegd, dat de Sovjets van Iran
eisten, dat het uit het Bagdadpact zou
treden. Bovendien weigerden zij volgens
de Sjah ondubbelzinnig te verklaren,
dat de beruchte artikelen 5 en 6 uit het
verdrag van 1921 niet langer van kracht
waren.
In het januari-nummer van het Mos-
kouse tijdschrift „Mesjdoenarodnaja
Zjizn" heeft dit jaar een Sovjet-diplo
maat onder het pseudoniem "Irandoest"
(Vriend van Iran) de lezing van de Sjah
besteden. Hij schrijft, dat de Sovjet-
Unie onder zekere omstandigheden wel
bereid zou zijn geweest de artikelen 5
en 6 te elimineren. Maar de Russische
onderhandelaars kregen eenvoudig de
kans niet het onderste puntje van hun
tong te tonen, aangezien de Iraanse re
gering niet serieus geïnteresseerd was
in een nieuw verdrag met Moskou. Vol
gens deze Russische commentator ge
bruikte Teheran de onderhandelingen
met de Sovjet-Unie uitsluitend als mid
del om allerlei extra-voordelen uit het
vuur te slepen in onderhandelingen
met de V.S., die het tezelfdertijd voer
de.
Hoe dat zij, Vladimir Semjonov, de
leider van de Russische delegatie, keer
de in februari 1959 onverrichterzake
naar Moskou terug en kort daarna sloot
Iran een Defensieverdrag met Amerika.
Sinds het voorjaar van 1959 heerst
er tussen Moskou en Teheran een ge
spannen atmosfeer. Weliswaar verklaar
de Gromyko van tijd tot tijd, dat een
ontspanning altijd mogelijk blijft, maar
de communistische pers lanceerde de
ene aanval na de andere op de Sjah en
zijn „vermolmde Pauwentroon." Toen
in maart van dit jaar de regering van
Sjarif-Imami in Iran optrad, gaf zij uit
drukking aan haar hoop, dat de betrek
kingen met de Sovjet-Unie verbeterd
zouden kunnen worden. Maar tevens
verklaarde de minister van buitenland
se zaken in de Senaat, dat zijn rege
ring het verdrag van 1921 als van nul
en gener waarde beschouwde.
De „Izvestia", het Russische rege
ringsorgaan, publiceerde een hoofdar
tikel, waarin de verhouding tussen de
Sovjet-Unie enerzijds en landen als Af
ghanistan en Finland anderzijds aan
Iran ten voorbeeld werden gesteld.
Maar dat hoofdartikel was geschreven
ter gelegenheid van de veertigste ver
jaardag van het verdrag van 1921.
(Advertentie)
n april van dit jaar voerde premier
Khroesjtsjev in Sotsji een gesprek
met de Amerikaanse journalist Wal
ter Lippmann en daarin zinspeelde
hij op een mogelijke revolut'e in Iran.
'Hij liet daarbij uitkomen, dat hij die
revolutie niet in de eerste plaats ver
wachtte van de Iraanse communistische
partij, die hij een „zwakke partij" noem
de. Khroesjtsjev hoopte, dat de Iraanse
revolutie het gevolg zou zijn van_ socia
le en economische spanningen in het
land zelf.
De meeste waarnemers zijn het met
Khroesjtsjev eens, dat de Iraanse par
tij niet meer Toedehparti) geheten,
doch Volkspartij zwak is. Zij wordt
innerlijk verscheurd door een strijd om
de macht tussen de inheemse leiding en
de naar het buitenland uitgeweken lei
ding, die thans in de Duitse Democra
tische Republiek van Ulbricht zetelt.
Moskou verleent, althans openlijk, geen
steun aan de Volkspartij.
Maar wel roept de „Nationale Stem
van Iran", een radiozender, die ver
moedelijk ergens in de buurt van de
Russische havenstad Bakoe aan de
Kaspische Zee is gevestigd, de jonge
generatie in Iran haast dagelijks op
haar „historische rol" te vervullen
en het feodale regime ten val te bren
gen. Er zijn weinig tekenen, die erop
wjjzen, dat de propaganda van deze
„Nationale Stem" (gedeeltelijk gere-
layeerd door radio-Moskou en zen
ders in Oost-Duitsland) veel succes
oogst.
Misschien verklaart dat voor een deel
de vrees in Teheran, dat de Russen
nu naar meer rechtstreekse middelen
zullen grijpen.
fAls prof. dr. Zielinski,
rector van het instituut voor
paedagogie aan de techni
sche hogeschool in Aken,
gelijk heeft wanneer hij zegt
dat de Westduitse vaders
„clowns van de maatschap
pij en dienstmeisjes van
hun gezinnen zijn gewor
den", dan moet ik zeggen dat zulks
in zeker opzicht bepaald het symp-
toon zou wezen van een bepaald gun
stige ontwikkeling. Een tikkeltje lucht
hartigheid en dienstbaarheid kan,
dunkt mij, in genoemde kringen geen
kwaad.
Maar prof. Zielinski verwijt de west
duitse vaders dat zij „al hun eer
zucht en hun energie in hun beroep
verbruiken". Tja, wat wil je, zo'n snel
le wederopbouw moet ergens vandaan
komen, om nog maar niet te spreken
van het door de professor zelf geci
teerde huishoudbudget en het zakgeld
voor de kinderen. Bovendien, wat wil
prof. Zielinski van de Westduitse va
ders? Dat zij al hun energie opsparen
voor het gezinsleven? Ik geloof dat
dat desastreus zou zijn, in zover ik
geloof dat een bonafide en uitgeputte
vader het gezinsleven van ganser har- 't'
te gebruikt om er nieuwe energie in
op te doen. Met het oog op het huis
houdbudget, het bloemetje voor zijn
vrouw, het zakgeld voor de kinderen
en ook een tikkeltje met het oog op
de wederopbouw.
Maar ik weet helemaal niet meer
waar prof. Zielinski heen wil als hij
de Westduitse vaders kapittelt van
wege het feit, dat zij „met de schort
voor in de keuken staan, terwijl mama
en de kinderen bij het televisietoestel
zitten". Zij, de Westduitse vaders, hou
den dus toch nog enige energie over.
Energie zelfs, die zij, al bordenwas
send in dienst stellen van een joyeuze
poging tot (af)breken. Tenzjj prof.
Zielinski het discutabel heeft willen
stellen wat nu het meest slopend is:
de vaat wassen of naar de televisie
kijken. In dat geval zou ik een eind
met hem mee kunnen gaan.
Ik vrees echter dat de professor dat
niet heeft bedoeld. Hij vindt namelijk
oók,-zlat ..het gezag van de Westduitse
vaders sterk is gedaald".
Tja, dat gezag; dat vaderlijke gezag.
Ik heb wel eens gedacht dat ditva
derlijke. gezag in het gezin nooit
méér straalt, dan op het moment dat
de drager er van niet ter plaatse aan
wezig is. Waarmee ik overigens niet
zou willen bevorderen dat vader nooit
eens zijn gezicht of zelfs zijn tanden
iaat zien. Dat kan wei degelijk zijn
nut hebben. Maar hij moet er wél
likening mee houden dat elk gezag
altijd aan kracht inboet, naarmate het
krachtdadiger wordt toegepast. Ook
dat kan zijn nut hebben.
In ieder geval zou ik als Neder
lands vader mijn Westduitse confrè
res over het hoofd van professor Zie
linski van harte wilien toeroepen: jon
gens, geloof me, het gezag, gehuld
in schort is altijd doeltreffender en
dus ver te verkiezen boven het gezag
gehuld in bijvoorbeeld een uniform.
bij aankoop van een zelfde pak voor normale prijs.
tetbesteS«i
automatische inweekwerkïng -
vooraf weken overbodig
nieuwe wonderbaarlijke waskracht
7 emmers sop in plaats van 6 uit een
dubbelgroot pak, per groot pak een
halve emmer sop meer
Al Uw wensen zijn vervuld de witte was - witter
kan niet de bonte was - helder en fris» detijne
was - luchtig en zacht. En alles zo gemakkelijk:
zonder apart inweken e zonder lang koken e zonder
warm spoelen.
v/
(Advertentie)
DEN HAAG, 11 juli Zoals onlangs
is gemeld zal binnenkort een team Ne
derlandse militairen naar de Congo ver
trekken. Het team is ter beschikking ge
steld van de secretaris-generaal van de
V.N en zal een functie vervullen in de
staf van de V.N.-troepen.
Naar de Congo vertrekken de luite
nant-kolonel-arts J. P. Ofner en een aan
tal onder-officieren die dienst zullen
doen als hygiëne-inspecteurs in de kam
pementen van de V.N. in Katanga.
DEN HAAG, 12 juli Het Produkt-
schap voor Zuivel, dat vorige week be
sloot de toeslag bij export van boter op
1,13 per kg te stellen, heeft het be
drag van die toeslag nu nader vastge
steld op 1,26 per kg. Eerder bedroeg
de toeslag 98 cent per kg.
Tien paar ogen staarden gister
avond ietwat weemoedig naar
de kade van de Holland-Ameri-
ka Ljjn, in Rotterdam waar va
ders en moeders zwaaiden tot het m.s.
Rijndam opgeslokt werd in het woud
van kranen. De boeg wees naar de
ondergaande zon, naar Canada en
Amerika, waar negen jongens en twee
meisjes enkele onvergetelijke weken
gaan doorbrengen. Zij wonnen in de
afgelopen wintermaanden een door
de Koninklijke Nederlandse Reeders-
vereniging uitgeschreven prijsvraag,
waardoor zij, ieder een provincie ver
tegenwoordigend, een kijkje gaan ne
men in Montreal, Canada, de Niagara-
waterval, New York en nog heel wat
plaatsen meer. 25 juli keren zij met
net m.s. Groote Beer terug naar Ne
derland. Gert Jan Dix uit Groningen,
Rinze Bruinsma uit Hallum, Henk
Everts uit Hoogeveen, Johan Evers
uit Almelo, Henk Weseman uit Oene
(bij Epe), Nico van Drimmelen uit
Utrecht, Marjoke Wils uit Amstelveen,
Johan Melein uit Leiden, Jan Lupker
uit Vlissingen en Marjo Emili Zoet
hout uit Heerlen zijn de gelukkigen.
De Ossenaar Richard van Tienhoven
is ook een prijswinnaar, maar eerst
moet hij donderdag, vrijdag en zater
dag eindexamen H.B.S. doen en dan
vliegt hjj het gezelschap per K.L.M.
achterna.
Een enkele van de jeugdige passa
giers zij variëren in leeftijd van
vijftien tot achttien jaar, heeft wel
eens gevaren of is ooit in het buiten
land geweest.
Marjo Zoethout heeft nog nooit ge
varen, maar wel las ze de krant
„Vaart", die de Reedersvereniging vo
rig jaar op de ulo,- mulo- en vhmo-
scholen verspreidde, bijzonder goed.
Zij wist tenminste van alle Limburgse
mededingers de beste antwoorden op
de vragen.
Nico van Drimmelen uit Utrecht (zes
de klas gymnasium B) wil scheeps-
bouwkunde gaan studeren, „als de si
tuatie in de scheepvaartwereld ten
minste gunstig blijft" verzuchtte hij.
En Henk Weseman uit Oene kon al
leen maar vol ontzag rondkijken naar
al die schepen en vooral, naar al dat
water. Vier volwassenen reizen met
het elftal mee, de leider van het ge
zelschap, de heer H. V. Quispel, direc
teur van Instituut voor Scheepvaart
in Rotterdam, en de docenten A. Bert
ram uit Rotterdam, J. Buys uit Bloe-
mendaal en J. C. van Rhijn uit Vollen-
hove, allen met hun echtgenoten. De
drie leraren wonnen de lerarenpr(js-
vraag, waarin als opgave gesteld was
bruikbare suggesties naar voren te
brengen hoe de scheepvaart het best
in het onderwijs kan worden betrok
ken. Met de heer Quispel zullen deze
drie heren tijdens de reis de suggesties
nader trachten uit te werken tot bruik
bare conclusies.
s
liiiiiimiiitmiHiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiüiiniiüiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiimiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiii
De vierde NATO Taptoe gaf dins
dagavond in Arnhem voor tjok
volle tribunes haar gebruikelij
ke gala voorstelling. Het weer
was verrukkelijk, het publiek keek be
wonderend en luisterde geboeid naar
deze beste, mooiste en voortreffelijkst
verzorgde van alle Nato Taptoes. Sha-
pe-generaal Alfred M. Gruenther heeft
het zelf gezegd en het publiek heeft
hem met reeksen spontane reacties
gelijk gegeven. Alles klopte tot op de
seconde, zelfs de lampen in de hui
zen rondom de Grote Markt gingen
op tijd uit.
Dat deze vierde Nato Taptoe al zijn
drie voorgangers slaat, is voor een aan
zienlijk deel te danken aan het optre
den van de Turken; in de eerste plaats
de Janitzaren met hun vreemde mu
ziek, hun glanzende kromzwaarden,
de perfecte insectenverdelger ...nu in prijs verlaagd!
Let op de grote, oranje spuitbusI
wijde, kleurige mantels en witte tul
banden. Zij traden op met een soort
ritueel, zich bij elke derde stap groe
tend wendend tot het publiek en mar
cherend met grote slepende stappen.
Dat de westerse muziek de Turken
geenszins vreemd is bewees het prach
tig spelende, model gedisciplineerde
presidentiële élitecorps.
De westerse corpsen oogstten met
hun presentatie en prestatie eveneens
geweldige waardering; de vier Neder
landse corpsen: Cr Koninklijke Mare
chaussee in groot gala, het Gardere
giment Jagers in sportief donkergroen
het Tamboercorps der Koninklijke Ne
derlandse Luchtmacht in het licht
blauw, het Trompettercorps der Artil
lerie m ceremonieel tenue. En toen de
Amerikanen uit Heidelberg, luchtig en
vlot, de Royal Canadian Dragoons in
vlammend rood. De Duitse Bundes-
wehr presenteerde zich met een prach
tig concert, waarin o.a. Handels Feu-
erwerkmusik. Het Nederlandse Lucht-
nacht Instructieregiment verblufte met
exercities zonder hoorbare of zichtba
re commando's met de precisie van
eer uurwerk.
Alle corpsen speelden de Eurovisie-
mars onder de man. die de algehele
muzikale leiding had, kapitein K. F.
W. van Diepenbeek en als finale
het statige Nederlandse volkslied.
Na het gala-optreden was er een
luisterrijke receptie in het Provincie
huis. Daar waren full-general Sir Hugh
C. Stockwelt als persoonlijk vertegen
woordiger van generaal Lauris Nor-
stad, commissaris der Koningin
H. W. Bloemers, twaalf hoge Shape-ge-
neraals, overgevlogen uit Parijs, de
ambassadeurs van zeven Nato-landen
en tal van attachés. Deze receptie
was evenals de Taptoe zelf een uiting
van verbroedering. Zolang die zich nog
manifesteert hebben de talrijke inge
zonden stukken-sehri:vers in de Arn
hemse dagbladen tegen het „militaire
gedoe" van de Taptoe niets te vrezen!
NEW YORK, 12 juli. (XJ.P.I.) Het
nieuwste snufje, dat de Amerikaanse
industrie heeft uitgebracht, is een minia-
tv-~t°estel in de vorm van een
polshorloge. Het zal waarschijnlijk in
massa-produktie worden genomen. Het
toestelletje ziet er uit als een gewoon
horloge en werkt uiteraard geheel op
transistors. In plaats van er de tijd op
af te lezen, kan men er de laatste show
op volgen. Er zijn al werkgevers, die
zich ernstig zorgen maken over het
nieuwtje. Zij hebben het schrikbeeld
voor ogen van een secretaresse, die geen
oog van haar armband-tv. kan afhou
den, terwijl zij de brieven moet tikken
