Zijn hart ging uit naar „zijn jongens"
Kardinaal TARD1NI wilde
zijn hoge functie niet
In 1953 weigerde hij maar
paus Joannes zette door
Mao en Khroesjtsjev:
BLOEMETJES TEGEN MAÏS
f-
Tsjombe wil gesprek met
president Kasavoeboe
KENNEDY MET HITLER-LOK EN SNOR
Bijeenkomst VN-Assemblée?
DEBAT OVER BIZERTA IN IMPASSE
EUROPESE WEEK VOOK
GROOT-BRITTANNIË
ELFSTEDENVLOOT ZIET SKUTSJESILEN
f
OOGSTFEEST SEVENUM
BEN EVEN WEG"
Roltrappen in stations
Reacties op het
partijprogramma
van de Sovjets
Weer referendum
in Frankrijk?
Plan van De Gaulle
door
Emery Kelen
PARLEMENTSZITTING GESCHORST
I u||
MAANDAG 31 JULI 1961
FAGINA 6
(Van een redacteur)
Domenico kardinaal Tardini,
de zoon van een straat
arme inwoner van Rome,
heeft in het Vaticaan vele be
langrijke functies vervuld. Hij was
sinds 27 november 1958 staats
secretaris van het Vaticaan.
Maar als ooit van een kerkelij
ke hoogwaardigheidsbekleder kan
worden gezegd dat hij de roem
niet heeft gezocht, dan is het van
kardinaal Tardini, de man die in
1953 het kardinaalspurper wei
gerde, toen hem dit door paus
Pius XII werd aangeboden. Hij
kreeg toen de titel van pro-secre
taris van het staatssecretariaat,
welke titel hij deelde met mgr.
Montini, die later kardinaal en
aartsbisschop van Milaan werd. In
de diplomatieke wereld van Rome
werden zij beiden het „onafschei
delijke tweetal van het pauselij
ke staatssecretariaat" genoemd.
Maar toen reeds leefde algemeen
de verwachting dat mgr. Tardini
uiteindelijk zou worden benoemd
tot kardinaal-staatssecretaris, was
het niet onder paus Pius XII,
dan zou het toch onder diens
opvolger zijn.
Misverstand
HÉ -ft
Deze verwachting is uitgekomen.
Pans Joannes liet na zijn verkiezing
al spoedig blijken dat hij de wens van
mgr. Tardini om geen kardinaal te
worden niet wenste te respecteren. Hij
riep hem by zich en zei (zo luidt al
thans het verhaal) tegen hem: „U
wordt mijn staatssecretaris en over
anderhalve maand bent u kardinaal.
U mag niet weigeren. Ik heb zelf het
pausschap op mjj genomen omdat het
Gods wil was. 17 moet ook dit zien als
Gods wil." Paus Joannes zette door
en mgr Tardini werf staatsseere* -is
en kardinaal. Later zei kardinaal Tar
dini spottend: Hier stant nu dat mon
ster van deugd dat in 1953 het kardi
naalspurper afwees. Maar het was
geen heiligheid, die mij ertoe dwong
die eer af te wijzen, het was mijn
zucht naar rust en vrede."
Met de benoeming van mgr. Tar
dini werd voor het eerst sinds
vele jaren de functie van
staatssecretaris weer bekleed
door een kardinaal. Toen destijds de
staatssecretaris-kardinaal mgr. Mag-
lione stierf, benoemde paus Pius XII
geen opvolger voor hem, maar hij iam
zelf de leiding van het staatssecreta
riaat op zich. Hjj kende dat werk, om
dat hfl vroeger zelf ook kardinaal-
staatssecretaris was geweest. Wel be
noemde Piu.' XII twee pro-secretaris
sen, mgr. Montini voor binnenkerke
lijke en mgr. Tardini voor buitenker
kelijke aangelegenheden.
Ook mgr Montini weigerde het pur-
pur toen hem dit door Pius XII werd
aangeboden, ook daarin trok hij met
mgr. Tardini één lijn. Beiden voelden
er weinig voor de zware last van het
staatssecretariaat op de schouders te
nemen. Beiden werden later tóch kar
dinaal en mgr. Tardini bezweek boven
dien voor de aandrang, die paus Joan
nes op hem uitoefende om óók de
functie van staatssecretaris op zich te
nemen. In die functie had hij uiteiaar''
contacten met mensen in de hele we
reld. De getuigenissen over zijn be
minnelijk karakter, zijn werklust en
zijn bescheidenheid zijn zeer talrijk en
komen uit de meest onverdachte hoe
ken.
Kardinaal Tardini, op 29 februari
1888 in Rome gel oren, werd op
20 september 1912 priester ge
wijd. Gedurende vele jaren doce
de hij aan het Pauselijk Romeins
Atheneum. Op 9 december 1920 deed
'u; zijn intrede in Vaticaanse kringen,
toen hij werd benoemd tot adviseur
van de Heilige Congregatie van de Ri
ten. Op 31 december 1931 nam paus
Pius XI hem op onder de honoraire
kamerheren. Mgr. Tardini speelde in
middels al jarenlang een belangrijke
rol in de Italiaanse Katholieke Actie.
In juni 1929 werd hij benoemd tot on
dersecretaris van de Heilige Congre-
fatie voor Buitengewone Kerkelijke
aken. In augustus van hetzelfde
jaar werd hij bovendien huisprelaat.
In 1953 volgde dan zijn benoeming tot
pro-secretaris van het pauselijk staats-
LONDEN, 31 juli (Rtr) In Ame
rikaanse en Britse officiële kringen
toonde men zich zaterdagavond niet bij
zonder verrast door het nieuwe pro
gramma van de Russische communis
tische partij. De belofte van gratis
diensten en goederen verwachtte men.
In Londense kringen meent men dat
een en ander ongetwijfeld een groot
propaganda-effect zal hebben op de
ondervoede volken van de onderont
wikkelde gebieden.
In Washington toonde men de meeste
belangstelling voor de verklaringen over
de vreedzame coëxistentie. Hierop leg
den zaterdagavond ook politieke waar
nemers in Parfjs de nadruk. De sociale
beloften zag men daar als een hoop
vol' teken" dat het handhaven van de
wereldvrede een krachtig element van
de Sovjet-politiek zal moeten zijn. Wat
die sociale beloften zelf betreft, merk
ten de Partjse waarnemers op dat in
de Sovjet-Unie alles gratis wordt, be
halve de vrijheid".
Het communistisch-Chinese persbu
reau „Nieuw China" publiceerde zon
dag oen lang bericht, waarin de onder
delen van het programma worden ge
noemd, maar het gaf geen commen
taar. De Joegoslavische communisten
leiders gaven gisteren nog geen com
mentaar op het programma en de daar
in vervatte waarschuwing voor het
Joegoslavische revisionisme.
secretariaat en na de verkiezing van
paus Joannes zijn benoeming tot kar
dinaal-staatssecretaris.
Kardinaal Tardini had een goede
rede om niet te verlangen naar
het druk bezette leven van zijn
laatste functie, die veertien jaar
lang was bekleed door de paus zelf.
In Villa Nazareth, een half uur gaans
buiten Rome, leven vijftig ontspoorde
straatjongens, die hier een perfecte
opvoeding krijgen geheel gratis. Deze
Villa Nazareth is een schepping van
kardinaal Tardini. Aan dit werk gaf
hjj al zijn vrije tijd, al zijn geld, zijn
liefde en zijn energie. Jarenlang had
hij gespaard voordat hij dit tehuis voor
„moeilijke jongens" kon oprichten
Als het maar éven kon ging hj erzelf
heen. Hij was bij de jongens „mijn
jongens", zei hij altijd populair als
geen ander. Kardinaal Tardini droom
de ervan, als een tweede Don Bosco,
zijn Villa Nazareth te doen uitgroeien
tot een enorm tehuis voor steeds méér
gederailleerde Italiaanse knapen, maar
Gods wil, zoals hij het, de woorden
var paus Joannes overdenkend, wel
móest zien. beschikte anders. Hij werd
kardinaal-staatssecretaris en hield wei
nig tijd meer over voor het werk, dat
zijn hart had. Velen rouwen nu om de
plotselinge dood van kardinaal Tardini.
Maar het zullen vooral de jongens van
Villa Nazareth zijn die hun vriend heel
erg missen.
PARIJS, 31 juli (TIPI) In betrouw
bare kringen in Parijs is vernomen,
dat president De Gaulle van plan is om
in de vorm van een referendum een
nieuw beroep op het Franse volk te
doen in verband met de jongste ont
wikkelingen in Algerije, Tunesië en in
Frankrijk zelf.
De Gaulle zou vooral beogen het volk
zijn Algerijnse politiek op lange termijn
uiteen te zetten, zulks in verband met
he« opnieuw mislukken van het Frans-
Algerijnse overleg.
Volgens de zegslieden is De Gaulle
op de hoogte van de psychologische
oorlog, die binnen de Vijfde Republiek
tegen hem gevoerd wordt door de te
genstanders van zijn plan om Algerije
onafhankelijkheid te verlenen. Ook er
gert men zich eraan dat hij nog steeds
beschikt over de volle dictatoriale be
voegdheden krachtens artikel 16 van
de Grondwet.
«I
Verenigde Arabische Republiek
In een oostelijke voorstad van Cairo
is gisteren de eerste kernreactor van
de V.A.R. in gebruik gesteld. De reac
tor zal worden gebruikt voor weten
schappelijk onderzoek op medisch,
landbouwkundig en industrieel gebied.
Toen in 1931 de Japanners Mand-
sjoerije binnenvielen was de volgen
de anekdote in de wandelgangen van
de Volkerenbond bepaald populair:
„Op de -erste dag van de oorlog
doodden de Japanners 100 Chinezen
en de Chinezen doodden 1 Japanner.
De tweede dag doodden de Japanners
200 Chinezen en de Chinezen doodden
twee Japanners. De derde dag dood
den de Japanners 300 Chinezen en de
Chinezen doodden 3 Japanners
Als de verliezen in dezeilde verhou
ding blijven doorgaan, zal er geen
Japanner meer overblijven."
Vandaag de dag worden wij op
nieuw geconfronteerd met de terreur
van het getal. Er zijn 600 miljoen
Chinezen en maar 200 miljoen Rus
sen. Men zegt dat optimisten Rus
sisch en pessimisten Chinees leren.
Volgens Tito ziet Mar tse-Tung he
lemaal niet op tegen een atoomoor
log omdat wanneer half China zou
zijn weggevaagd er nog altijd 300
miljoen Chinezen overblijven. Daar
na werd in een dagblad van reputa
tie gemeld dat Khroesjtsjev van Mao
had gezegd: „Hij is een maniakale
oorlogshitser".
Zou Khroesjtsjev dat werkelijk ge
zegd kunnen hebben? Er worden poli
tici dikwijls verklaringen toegeschre
ven, die zij nooit hebben afgelegd en
andere uitspraken, die zfl wel hebben
gedaan, worden prompt door hen te
gengesproken.
Laat ons om een mening te vormt.-,
eens goed kijken naar beide mannen
en eens speculatief onderzoeken hoe
zij als menselijke wezens met elkaar
omgaan.
Khroesjtsjev is de soort man die
ik een menselijke dynamo noem, een
bijzonder duidelijk voorbeeld van een
overheersend „ronde" krachtpatser
met een toegevoegd vleugje slank
heid, in ieder geval precies genoeg
om de vonk te leveren die de dynamo
in werking zet. Het recept overeen
komstig hetwelk hij is samengesteld
luidt als volgt: daar is eerst de dikke
man, een plezierige, aardige kerel
natuurlijk, impulsief en praktisch,
met een scherpe realiteitszin, die
zich volmaakt aanpast bij wisselende
omstandigheden; op de tweede plaats
is er de woeste ruiter een gespierde
agressieve kerel, een hard toeslaande
man vol zelfvertrouwen, die zijn zin
weet door te drijven; en tenslotte
heeft men te maken met een handige
scharrelaar, een sluwe vent die zijn
actie-plannen precies weet uit te stip
pelen.
Deze drie componenten zijn in
Khroesjtsjev aardig in evenwicht ai
moet ik er aan toevoegen dat het ge
spierde paard in de troika nu en dan
op hol slaat en met de hele zaak aan
de haal gaat. Dat is dan het geval
op het moment dat wij hem buiten
zichzelf zien raken, zijn schoen zien
uittrekken en hem dreigend met zijn
kleine vuisten door de lucht zien
zwaaien.
Hij doet wat hem voor de geest
komt: als hij boos is slaat hij, als hij
plezierig gestemd is knuffelt hij ie
mand. Tussen dat knuffelen en slaan
bewegen zich zijn stemmingen met
het gemak waarmee een circusar
tiest aan de vliegende trapeze hangt.
Mao is samengesteld uit dezelfde
ingrediënten als Khroesjtsjev, maar
de mate waarin zulks het geval is,
verschilt en dat levert alles te zamen
een afwijkende persoonlijkheid op.
Terwijl Khroesjtsjev overheersend
gespierd en stevig is, is Mao over
heersend vet en fragiel. De superieu
re gespierdheid van Khroesjtsjev is
gerieflijk verpakt in hard, elastisch
vet; de inferieure gespierdheid van
Mao ondervindt tegenwerking van
een zachte achtergrond van walvis-
spek zij wiebelt zo'n beetje aan
haar meerkettingen. Dit houdt in dat
Mao veel meer een grillige, soepele
en onberekenbare kerel is.
Khroesjtsjev is altijd keurig ge
kleed en houdt zich aan zijn afspra
ken. Mao ziet er uit als een onopge
maakt bed en leeft dienovereenkom
stig. Hij staat laat op, houdt zich
niet aan de geregelde kantooruren
er. is alles te zamen wanordelijk
als een boom vol apen en wat
Khroesjtsjev verdriet is dat hij de
apen niet kan vangen.
Onze sociale en politieke weten
schapsmensen zien steeds maar weer
het feit over het hoofd, dat menden
met verschillende lichaamsbouw en
verschillend temperament op ver
schillende manieren op elkaar reage
ren. Dat is niet alleen maar overeen
komstig mijn eigen observatie, maar
het is door psychiaters vastgesteld.
Om u een dieper inzicht in het een
en ander te geven; van de drie hoofd
types in theoretisch-zuivere vorm,
veracht de gespierde man de dunne
als een zachtmoedige behoedzame
idealist, die met zijn hoofd in de wol
ken loopt, maar tegelijkertijd wan
trouwt en vreest hp diens verstand.
Hjj hoont ook de Ronde Man die hij
als een lafaard en een zwakkeling
beschouwt. De Dunne Man ziet met
zijn puntige neus neer op de kracht
patser als op een baarlijke gorilla
die bestaai bij de ruwe kracht en die
geen gevoelens kent. Niettemin
vreest hij zijn gespierde kracht. Wat
de Ronde Man betreft, de Dunne Man
spuwt hem uit als een vulgaire boe
renpummel zonder idealen, die er
alleen voor zorgt dat hij in vrede en
lichamelijke welvaart leeft. De Ron-
de Man op zijn beurt vreest de kracht
van de gorilla evenzeer als de, op
het abstracte gerichte geest van de
„egghead" en hij probeert dus met
glimlachende listigheid de beide ui
tersten tot elkaar te brengen.
Met deze gegevens in gedachten
zou ik de balans tussen Khroesjtsjev
en Mao als volgt willen opmaken:
1. Khroesjtsjev heeft een intuïtieve
afkeer van Mao, de aangeboren min
achting van de sterke voor de phy-
siek zwakke.
2. Hij is bang voor de superieure
soepelheid van Mao, die de dynami
sche, taaie Khroesjtsjev het liefst als'
ruggegraatloos, vrouwelijk en onbe
trouwbaar zou willen bestempelen.
3. Voor alles wantrouwt hij de op
het abstracte gerichte geest van Mao
die nu eenmaal nauw samenhangt
met die fragiele lichaamsbouw die
Khroesjtsjev zo hartgrondig veraf
schuwt.
Van de verschillende duidelijk aan
wijsbare zaken die beide mannen
scheiden zou ik willen vastleggen:
Mao schrijft poëzie, wat Khroesjtsjev
zeker niet doet en wat hij waarschijn
lijk als tijdpassering voor politici af
keurt. Mao heeft vier vrouwen ge
had, Khroesjtsjev heeft er slechts
een wat ik op mijn tegensprake-
rige manier toeschrijf aan het feit
dat Khroesjtsjev meer een man is
dan Mao. Khroesjtsjev is een globe
trotter, een geboren toerist. Mao kent
de buitenwereld afgezien van zijn
uitstapjes naar Moskou slechts
van de bioscoop.
Khroesjtsjev erfde zijn communis
tisch wereldrijk, Mao creëerde het
zijne zelf. En niemand zal hem ver
tellen hoe hij zijn zaken moet rege
len.
Maar het fundamentele verschil
tussen de twee ligt verscholen in het
klassieke conflict tussen de prakti
sche op de waarneming en de op het
abstracte en theoretische gerichte
geest: de hard-tegen-harde botsing
van de extraverte „nieuwe" Rus met
de overgeleverde communistische
mandarijn. Terwijl Khroesjtsjev de
maïs aanbeveelt, laat Mao honderd
bloemetjes in zijn ziel bloeien.
Twee zulke mannen verschillen
even diep van elkaar als het Russi
sche alfabeth van de Chinese let
ters, en geen enkel letterteken kan
die afgrond overbruggen.
Khroesjtsjev, de praktische politi
cus, heeft allang gebroken met Je
doctrine van Lenin, dat de oorlog
tussen communisten en kapitalisten
onvermijdelijk is en als de boos op
een lessenaar beukende realist moet
hij zich wel ergeren aan een doorge
winterde doctrinair als Mao, die
voorgeeft Leninistischer te zijn dan
Lenin in een door de atoombom ge
kwelde wereld. Ik ben er zeker van
dat Mao met hooghartige minachting
het schouwspel gadeslaat van een
Khroesjtsjev die tracht wat hij noemt
„de wereld van de realiteit" beet te
pakken, nademaal hij (Mao) slechts
een diepgaand begrip heeft voor de
transcendentale krachten die in het
geding zijn.
Samenvattend mag ik wel zeggen
dat overeenkomstig mijn visie op
deze twee formidabele wereldleiders
Khroesjtsjev niet van Mao houdt en
dat Mao Khroesjtsjev veracht. Om
dat beide mannen een bazige aard
hebben, prikkelen zij elkaar walmeer
zij elkaar ontmoeten, en het doet dan
verder niet ter zake wat het geza
menlijke communiqué zegt, en welke
vriendschappelijke pose zij ten be
hoeve van de fotografen aannemen.
De hele situatie doet mij denken
aan die Hongaarse krijger uit de 15de
eeuw die op het slagveld tij dens de
Turkse oorlog riep:
„Kapitein, ik heb een Turk gegre
pen en hij is mijn gevangene!
„Breng hem binnen."
„Dat kan ik niet, hij is te sterk.
„Kom dan zelf hierheen!" „Dat kan
ik ook niet, want hjj laat me met
los".
Het wil mjj voorkomen dat
Khroesjtsjev met Mao een Turk heeft
beetgepakt.
(Copyright ABC-press)
LEEOPOLDSTAD, 31 juli (Rtr., UPI)
De regering van Katanga heeft in het
afgelopen weekend weer gezorgd voor
enkele verrassende sprongen in de Con
golese politieke arena. President Tsjombe
vertrok zaterdag naar Brazzaville, de
hoofdstad van voormalig Frans Congo,
om besprekingen te voeren met presi
dent Joeloe In Leopoldstad werd later
meegedeeld, dat ook president Kasavoe
boe naar Brazzaville zon gaan om
Tsjombe daar te ontmoeten.
Zondag werd bekendgemaakt de
ontmoeting in Brazzaville was om de
een of andere reden niet doorgegaan
dat Tsjombe maandag naar Leo
poldstad zou komen om op te treden
als peter bij de doop van generaal
Moboetoe's onlangs geboren zoon. Hij
zou dan van de gelegenheid gebruik
maken om besprekingen te voeren met
president Kasavoeboe. Het resultaat
van dit alles is dat niemand precies
weet wat Tsjombe en Kasavoeboe van
plan zijn. De parlementszitting in de
Lovanium-Universiteit is voorlopig
geschorst in afwachting van het ge
sprek TsjombeKasavoeboe.
De regering van Katanga zou momen
teel bereid zijn tot een gesprek met
Leopoldstad, omdat zij heeft ontdekt dat
de Katangaanse afgevaardigden in het
parlement, als zij naar Leopoldstad gaan,
bij de stemmingen de dooi lag kunnen
geven. De Loemoembisten hebben in het
parlement een kleine meerderheid. In
dien Tsjombe inderdaad naar de Congo,
lese hoofdstad komt, zo hebben de Ver
enigde Naties al laten weten, zal zijn vei
ligheid door VN-troepen worden ge
waarborgd.
Volgens waarnemers hebben de Loe-
moembistische volksvertegenwoordigers
de komst van Moboetoe „met ongerust
heid" vernomen. Inmiddels blijven ge
ruchten circuleren, dat Antoine Gizenga
van zijn „ziekte" is hersteld en eveneens
op het punt staat naar Leopoldstad af
te reizen.
Tsjombe heeft zaterdag verklaard, dat
de regering van Katanga geen hulp van
de Sovjet-Unie wenst te aanvaarden.
Tijdens een persconferentie verklaarden
hij en andere Katangaanse autoriteiten,
dat de regering in Elisabethstad zelfs
nooit over de mogelijkheid tot het in
roepen van Russische hulp heeft ge
sproken Dat was allemaal maar een
„misverstand" zei Tsjombe tot de jour
nalisten, die stuk voor stuk wel beter
wisten. Maar velen van deze persmen
sen werken reeds maanden in de Congo
en hebben dientengevolge het woord
„verbazing" reeds lang uit hun woorden
boek geschrapt.
De Elfstedenvloot, die vorige week
maandag in Leeuwarden start
te en een week lang het Friese
waterland doorkruiste, is za
terdagmiddag op het Pikmeer bij
Grouw ontbonden na de ruim twee
honderd kilometer lange vaartocht,
waarover de deelnemers ondanks
het minder gunstige weer zeer en
thousiast waren. Or het Pikmeer
wachtte de Elfstedenvaarders een
feestelijk welkom, want in het beken
de watersportcentrum Grouw wemel
de het niet alleen van watersporttoe
risten, maar langs de oevers van het
meer stonden tevens enkele duizen
den mensen, die naar Grouw waren
gekomen om het skutjessilen te zien,
het jaarlijkse wedstrijdzeilen met
beurtschepen.
Het was imposant, de 453 scheepjes
tellende Elfstedenvloot het Pikmeer
te zien opvaren, geëscorteerd door
honderd kano's die twee aan twee
voeren. Het kostte heel wat tijd voor
de bootjes allemaal een ligplaats aan
de oevers van het meer hadden gevon
den. Met zoveel gasten in het dorp
leverde de voedselvoorziening in
Grouw moeilijkheden op. De bakkers
waren reeds spoedig uitverkocht. De
skutsjes, netjes geverfd en getuigd
voor het nieuwe zeilseizoen, voeren te
midden van de drukte op en aan het
water op het Pikmeer. Zij leverden
met hun bolle zeilen en schuimend
boegwater een fantastisch schouw
spel. In uiterste concentratie pro
beerden de bemanningen van de elf
skutsjes die dit jaar meezeilden er uit
te halen wat er in zat, elkaar elke
meter voorsprong fel betwistend. Aan
de wal en op het water leefden de
toeschouwers gespannen mee, met de
strfjd. Toen het winnende skutsje voor
het theehuis te Grouw over de finish
schoof, wachtte de bemanning een
ovatie in de vorm van een oorver
dovend scheepsconcert.
Van alle oogstfeesten welke de
sterk agrarisch getinte bevol
king van Sevenum tot nu toe
heeft gevierd, was dat van gis
teren onbetwist het beste. Min of meer
lag dit wel voor de hand omdat het
een jubileumfeest betrof. Precies 25
jaar geleden nam Sevenum het initia
tief om op maaierszondag een oogst-
dankfeest te vieren. Steeds is dit ge
beurd met een optocht, gevolgd door
diverse attractieve wedstrijden. Aan
de jubileumoptocht was bijzonder
veel zorg besteed. De meer dan twin
tigduizend bezoekers genoten van
prachtige praalwagens, voorstellend
veldinsecten en muziekinstrumenten,
vervaardigd uit korenaren. Acht mu
ziekcorpsen verlevendigden het ge
heel en het St.Nicolaasgilde uit Vr
kenswaard onthaalde de toeschou
wers op een interessante demonstra
tie vendelzwaaien. Alvorens de overige
evenementen: motorraces en ruiter-
festijnen, een aanvang namen, ver
richtte de commissaris van de ko
ningin, dr. F. Houben, de officiële
opening van het zilveren oogstfeest.
Volgens dr. Houben is dit uitgegroeid
tot een manifestatie van dankbaarheid
en vreugde. Als zinvol souvenir schon
ken de organisatoren dr. Houben een
royale mand met goede gaven van
Sevenumse bodem.
Ben even weg twee broden en
twee flessen melk Claudius
Een bordje met dit huiselijke op
schrift was alles wat vroege
kerkgangers in Bemmel zondagoch
tend op het grote gazon voor hei
kasteel-raadhuis in hun dorp vonden.
Claudius Civilis zelf (een 2.20 meter
hoog gipsbeeld van de Haalderense
kunstenaar Joop Puntman) was ver
dwenen...
Volgens de sterk subjectieve regio
nale geschiedschrijving heeft Clau
dius Civilis tweeduizend jaar geleden
de wijk genomen naar de Kinkelen
burg in Bemmel toen hij op het Nij
meegse Valkhof knarsetandend de Ro
meinse legioenen zag naderen. Sedert
dien koesteren de bewoners van Bem
mel een koesterende liefde voor Clau
dius en een ongevaarlijke wrok je
gens de Nijmegenaren, die de Ro
meinen iuichend binnenhaalden en
hun keizer Trajanus in 1955 zelfs aan
een standbeeld hielpen.
Het was voor die van Bemmel dan
ook niet zo moeilijk om te veronder
stellen waar hun grote Bataaf heen
was. Zij vonden hem terug voor de
Nijmeegse stadsschouwburg met een
bord aan zijn voeten: „Aangeboden
door de GBKN". Daarom moesten de
Bemmelse Bataven toch wel even
grinniken, want het is een publiek ge
heim dat er onder de Nijmeegse
kunstenaars nogal wat onheuse kreten
zijn geslaakt toen de Gemeenschap
Beeldende Kunstenaars Nijmegen
(GBKN) niets van zich liet horen bij
de opening van de nieuwe stads
schouwburg in het begin van dit jaar.
Men neemt aan, dat enkele jonge Nij
meegse kunstenaars in de nacht van
zaterdag op zondag het beeld hebben
ontvoerd om deze omissie van het
GBKN-bestuur alsnog te herstellen.
Het station in Amersfoort zal al»
eerste in Nederland, bij wyzn
van proef, worden voorzien van
een roltrap. Het trappenhui»
op het tweede perron moet hier
voor ingrijpend worden verbouwd.
Men heeft Amersfoort voor dit expe
riment gekozen, omdat de hoge lucht
brug op dit drukke station voor velen
een inconveniënt is. Alleen „opgaan
de" reizigers zullen van de roltrap
gebruik kunnen maken.
Het nieuwe station in Tilburg, dat
verrijst op de plaats van het reeds
afgebroken oude gebouw er is een
tijdelijk station voor in de plaats ge
komen en dat over twee jaar ge
reed komt, zal eveneens van roltrap
pen worden voorzien.
«H
IB
-j
By gelegenheid van de verjaardag van I nen kranten gebruikt bij hun anti- I president een Hitler-lok en -snor ao*
de revolutie van Castro hebben Cuba- I Kennedy-actie door de Amerikaanse I te meten.
NEW YORK, 31 juli (AFP, Rtr., UPI)
De Veiligheidsraad van de Verenigde
Naties, die zaterdag weer bijeen kwam
om te proberen het Frans-Tunesische ge
schil over de marinebasis Bizerta op te
lossen, moest na een urenlang debat on-
verrichterzake uiteengaan. In de loop
van de discussies kwamen drie resoluties
in behandeling (twee van de V.A.R.,
Liberie en Ceylon en één van Turkije),
maar geen van deze resoluties haalde de
vereiste meerderheid van zeven stem
men. De mogelijkheid bestaat nu, dat
binnen afzienbare tijd le Algemene Ver
gadering bijeenkomt om te pogen de
impasse te doorbreken. De afgevaardig
de van Liberie in de Veiiigheidsraa
Barnes, deelde zaterdag na afloop van
het debat mee dat zijn land om een bij
eenkomst van de Assemblée zal vragen.
Waarnemers verwachten dat het Barnes
weinig moeite zai kosten de handtek'- -
ningen van vijftig VN-leden te verza
melen, die nodig zijn om de Assemblée
in speciale vergadering bijeen te doen
komen.
De Franse afgevaardigde in de Vei
ligheidsraad, Berard, nam zaterdag zijn
plaats aan de hoefijzervormige tafel
weer m. op deze wijze zijn boycot
van de Veiligheidsraad beëindigend.
Naar verluidt handelde hij op persoon
lijke instructie van generaal De Gaulle,
welke instructie een gevolg zou zijn
van het onderhoud dat De Gaulle vrij
dag heeft gehad met Adlai E. Steven
son, de permanente vertegenwoordiger
/an de Verenigde Staten bij de V.N.
Berard nam echter niet aan de debat
ten deel.
In de resoluties van de V.A.R., Liberië
en Ceylon werd niet alleen geëist dat de
Franse troepen zich uit Bizerta terug
trekken, maar ook dat zij de basis on
middellijk ontruimen. De Turkse resolu
tie ging aanzienlijk minder ver en be
paalde zich tot de eis, dat de (aangeno
men) resolutie van 22 april moet worden
uitgevoerd (terugtrekking van Franse en
Tunesische troepen op hun oorspronke
lijke stellingen) en dat Frankrijk en Tu
nesië onderhandelingen moeten begin
nen om het geschil over Bizerta op te
lossen, „waarbij de nodige aandacht moet
worden geschonken aan de Tunesische
soevereiniteit".
De Turkse resolutie kreeg de steun
van de Verenigde Staten, Engeland, Chi
na, Turkije, Chili en Ecuador. De Sovjet
unie, de V.A.R., Ceylon en Liberië ont
hielden zich van stemming. De resolutie®
van de V.A.R., Liberië en Ceylon kregen
de steun van de drie indienende landen
en van de Sovjet-Unie. Alle andere lan
den onthielden zich. De Fransman B®-
rard nam niet aan de stemmingen deel-
(Van onze Londense correspondent)
LONDEN, 31 juli Deze week staat
voor Brittannië in het teken van Euro
pa. Heden legt Macmillan een verkla
ring af in het Lagerhuis over de Britse
plannen betreflende betrekkingen met
de Europese Economische Gemeen
schap, en op woensdag en donderdag
zal het Lagerhuis een debat wijden aan
deze verklaring. In een hoofdartikel
van hedenmorgen zegt de Times: „Dit
vraagstuk van Brittannië's economi
sche en politieke toekomst is het meest
gewichtige dat is voorgelegd aan het
parlement sedert 1938-1940." En het
blad uit de hoop dat het Lagerhuis zich
waardiger zal gedragen dan de vorige
week, toen het debat over Engelands
economische positie ontaardde in la-
waai en hoongelach.
Er zullen deze week onaangename
dingen worden gezegd over ons, Euro
peanen. Lord Beaverbrooks Daily Ex
press, een blad dat al lang een hevige
anti-Europese campagne heeft gevoerd,
heeft het conservatieve Lagerhuislid
A. Marlow bereid gevonden om zijn
campagne tegen Europa te steunen. In
een artikel dat hedenochtend op de
hoofdpagina verscheen, spreekt deze
parlementariër en jurist over de E.E.G.
als „dit stel". „Als wij ons eenmaaj
bij dit stel hebben aangesloten-, zijn
de weg ingeslagen naar het verlies van
onze identiteit als een onafhankelijk
volk", aldus dit Lagerhuislid.
Voor de heer Marlow komt nsA'
sluiting /an Engeland bij West-Eur<L
pa neer op „het graven van ons eige"
graf". Hij herinnert er aan, dat Am®
rika enige jaren geleden federal
troepen moest zenden naar Alabaimjj
omdat de Amerikaanse regering be
niet eens was met het rassenbele'
van deze staat. Hij wijst op de mog®
lijkheid, dat een Europese regerm»
parachutisten zou sturen naar Snëy
land om het te leren hoe het zichze
behoort te regeren. Hij schildert ve
der een schrikbeeld van rechters
Luxemburg, Amsterdam of Bom-
„die geen ervaring hebben van
onschatbaar erfgoed van persoonm
vrijheid" en die in de toekomst
lakens zouden uitdelen in Brittann
Deze lompe, dichtgetimmerde ei'aïet
bewoner eindigt met te zeggen dat
een trieste dag zal zijn als Brittani
na duizend jaren lang voor de
gevochten te hebben, ten slachw.^,
zou vallen aan „buitenlandse idem"»
en.
