van Uw pijp COOOVftfct1
met
Aanval op de mannelijke
suprematie in Italië
Een maatschappij met een
sterke matriarchale kern
Wetboek van strafrecht in
strijd met de grondwet?
B
Von Brentano:
de ruimte
PROPERE VRIJGEZE1
BOLS
BOLS
In de zetel van de Kamervoorzitter Schelde-fee bezoekt
Phier picknicken
Skelter-festijn in
Gulpen
ROTTERDAM IS ER VROEG BIJ
Qeniet DOUWE EGBERTS
Dubbele moraal
bij echtbreuk
Naar de maan
DINSDAG 8 AUGUSTUS 1961
PAGINA 7
in handige
plastic
tabakszak
(Van onze Romeinse
correspondent)
Tot niet geringe ontsteltenis
van heel wat Italianen zijn
er drie recente aanvallen
Maan op de suprematie van de
tean en diens wettelijke bevoor-
Mhting boven de vrouw. De aan
vallen waren des te venijniger,
°ttidat zij uitgingen van de rech
terlijke macht en dan nog op het
tere stuk van de echtbreuk. Een
congres van vrouwelijke Italiaanse
juristen, dat dit voorjaar in Milaan
bijeenkwam, had een aantal beper
kingen van de rechten der vrou
welijke staatsonderdanen in verge
lijking met de rechten der manne
lijke gebrandmerkt als overblijf
selen uit de middeleeuwen.
En nu hebben de kantonrechters
jan Lagonegro, Chiaromonte en
Eodi het bestaan de stukken van
v°or hen aangebonden processen
Wegens echtbreuk door te zenden
baar het Hoge Constitutionele Hof
te Rome. Zij vroegen een uitspraak
of de artikelen 559-560 van het
wetboek van strafrecht niet in
strijd waren met de art. 3 en 29
van de grondwet, mede gezien art.
143 van het burgerlijke wetboek.
Daarmee gooiden zij niet alleen
een knuppel in het wettelijk hoen
derhok, zij legden feitelijk tot
nader order alle echtbreukproces
sen lam'
Emery Kelen
15
zachter!
Bols is
een zuivere
graan-
genever
De fantastische prestatie met de
'•Vostok II" is een nieuw hoogtepunt
'a het indrukwekkende Russische
'fi'rntevaartprogramma. Sinds de Rus-
lefi, bijna vier jaar geleden, hun eerste
Poetnik lanceerden, hebben zij in de
Mmtevaart voortdurend een voor
drong behouden op de Verenigde
laten. Zij hebben nu al twee keer
een mens rond de aarde laten rei-
*en. terwijl Amerika's twee ruimte
vaarders slechts korte afstanden af
legden. Washington hoopt nu om
streeks het begin van volgend jaar toe
te zijn aan een reis, die te vergelij
ken zou zijn met die van Gagarin op
a?i i i Weliswaar zijn er op het
°geajjuk meer Amerikaanse dan Rus-
*lsCne voertuigen in de ruimte, maar
Pa verrichtingen van de Sovjet-Unie
V'aren tot nog toe heel wat meer spec-
teculair dan die va nde Verenigde
Staten.
Het is duidelijk dat Khroesjtsjev
'Pet deze opzienbarende ruimtevluch-
ten vooral een politiek doei heeft. De
fPopagandistische waarde van deze
0ridernemingen wordt door de Russi--
8che autoriteiten ten volle uitgebuit.
De verrichtingen
van Gagarin en Ti-
|BUITENLANDSE tov zouden de mens-
heid moeten over-
KRONIEK tuigen van de su
perioriteit van het
communistische
j 'sel. Beide prestaties zouden moe-
bewijzen, dat het communisme
"leer in staat is dan het „kapi-
'stne". Maar Khroesjtsjev, die een
efis rond de aarde kan laten cirke-
is er tot nog toe niet in geslaagd
iP'andgenoten een behoorlijk levens-
r L Verzeberen. De staat die, met
j cfit. Zo trots is op zijn astropauten,
Pp' toe, dat in de steden talloze ge-
nen niet meer woonruimte hebben
één kleine kamer. Er wordt door
en ovjet-regering de laatste jaren
Offii veel geld uitgegeven aan de
g'Wtevaart, terwijl er nog zo veel
j nodig is voor de verhoging van
fj? uivaart van de bevolking. Ame-
's op het gebied van de ruimte-
vele maanden achter bij de
0n|V'ei-hJnie, maar
Khroesjtsjev heeft
he|.aPfjs zelf weer eens erkend, dat
8etl iaren zal duren voor de Rus-
^jj e' levenspeil van de Amerikanen
RüseP hebben bereikt. In het nieuwe
'telrl'Sj Pfirtijprogramma wordt ge-
duia* in de Sovjet-Unie de pro-
lgj,QIe Per hoofd van de bevolking in
Ver ^Pfiier zal zijn dan die in de
te b e Staten. maar het staat nog
kaneZ'en of die belofte verwezenlijkt
R^I^T^en, en op het ogenblik ligt
®tfik i 'n 'ecler geval nog een heel
Ee* er bij Amerika.
'IscKe Pphtiek doel van deze Rus-
Wferelj Pfitevluehten is ook: de vrije
v.afi de U- 'Ptimideren. De vluchten
Knroes i. e Vostoks suggereren, dat
tot faniS'ey fifik °P militair gebied
als bet rS^|sche dingen in staat is,
en onverhoeds bom-
ieder p met Waterstofbommen van
de. MaT6118' doel, waar ook ter aar
als de aa' het de mensheid
blemen vaned^nOB.en^ec'en pr°~
zolang zii K^,e..ruimtevaart opl ossen,
'eldvrede „iet .liT'"1' van de we
als die van Titov pnnen- Prestaties
en Shepard zijn Momfen v» GriSS°m
1 v«nuft. Als ons veW? T™*'
Och op de eerste plaats moeten
kaar 0IYe V00|r,l<0iren dat we el-
ar van de aardbodem wegvagen
haTr J6 Prot>eren één mens- letterlijk,
Paar de maan te sturen.
het
ge
De strafmaat voor de echtbreuk in
Italië is voor mannelijke en vrouwelijke
delinquenten een totaal andere. Terwijl
voor de vrouw een enkel, ook tersluiks
gepleegd geval voldoende is voor haar
veroordeling tot een maximum gevan
genisstraf van een jaar (art. 559), .can
de man praktisch vrij buitenechtelijke
betrekkingen hebben. Slechts in het ge
val hij een vaste relatie heeft en dit
door zijn publiek optreden in wijde kring
bekend is en dan nog zó, dat hij de
gespreksonderwerp der mannen is: de
vrouw. ,,Zij denken werkelijk," naar
een spits zinnetje van graaf Dalla Torre
in de Osservatore, „dat zij de vrouwen
verleiders bij uitnemendheid zijn." En
dat Italië het land is van de meest
harmonische liefde. De Italiaanse „per
fect lover" met zijn zwarte haren en
fonkelende blik is voor buitenlandse
vrouwen een onderdeel van de Itali
aanse mythe, dat het toerisme zeer ten
goede komt, maar dat voor heel velen
tenslotte op een goedkoop avontuur
bleek uit te lopen. In feite is Italië
een gezellige mannenmaatschappij met
een sterke matriarchale kern. In het
alle temptaties ten spijt hechte familie
verband deelt de klassieke domina, de
oudere matrone, vaak de grootmoeder,
de lakens uit. Het is typisch voor dit
matriarchaat, dat het de „maschio"
(het mannelijk element) ten troon ver
heft en de meisjes dienstbaarheid
leerten vrouwelijkheid. Het kind in
Italië heeft voorrang, het jongetje ab
solute voorrang. Met hem wordt gesold,
hij wordt ontzien, niettegenstaande
soms een geïrriteerd pak slaag: hij
blijft omringd door vrouwenzorg van
de grootmoeder, de moeder en de zus
jes. Zij geven hem alle liefde, maar
verhinderen zijn groei naar zelfstandig
heid. Stoeien, vechten, waagstukken
uithalen of zich alleen maar vuil ma
ken zijn halsmisdaden. Zo groeit een
sexe op, die niet (als in Amerika) naar
positie van zijn vrouw en de status van
zijn gezin notoir schaadt, kan met suc
ces een proces tegen hem aanhangig
gemaakt worden (art. 560).
De grondwet van jongere datum
echter zegt, dat alle staatsburgers
eenzelfde sociale waardigheid hebben
en gelijk zijn voor de wet ongeacht
hun sexe, ras, taal, godsdienst enz.
(art. 3). En art. 29 bepaalt, dat in
het huwelijk de echtgenoten zedelijk
en juridisch gelijken zijn. Het burger
lijk wetboek legt in art. 143 de part
ners wederzijds de verplichting tot
huwelijkstrouw op.
De mening onder de rechtsgeleerden
is verdeeld. De voorstanders der on
gelijkheid van de strafmaat menen, dat
deze op natuurlijke wijze voortkomt uit
de verschillende aard en de verschil
lende omstandigheden, waaronder man
en vrouw leven. De man staat meer
bloot aan verleiding. Het vergrijp van
de vrouw moet als ernstiger gelden en
het heeft meer invloed op het gezin
en de eventuele gezinsvermeerdering.
De belediging, de man aangedaan, is
groter, want hij is ook het hoofd van
de familie De tegenstanders weerleg
gen deze argumenten: het hedendaagse
leven brengt de vrouw voortdurend met
de buitenwereld in contact, ook als zij
geen beroep buitenshuis heeft. De ge-
emancipeerde opvattingen over de ge
lijkheid van man en vrouw eisen voorts
gelijke verantwoordelijkheid en gelijke
sancties. Formeel juridisch, zeggen zij,
is de strafwet op dit punt in flagrante
strijd met de grondwet. Van de prak
tisch ingestelde deskundigen zijn er, die
voorstellen de wettelijke straf niet de
eventuele burgerlijke gevolgen van
de echtbreuk af te schaffen, als een
ondeugdelijk middel. De vervolging van
een ontrouwe partner en een veroorde
ling (b.v. tot drie maanden voorwaar
delijk) dragen volgens hen niet ertoe
bij de eenheid van het gezinsverband
te herstellen of te waarborgen. Wan
neer het Hof aan de zaak Lagonegro-
Chiaromonte-Lodi toe is, zal men in de
volle breedte de juridische en morele
argumenten voor en tegen kunnen ver
nemen.
elangwekkender dan deze pleidooi
en is de achtergrond. Als elke
samenleving heeft ook de Italiaan
se haar wonderlijke aspecten en
tegenstrijdigheden. Het meest geliefde
de psychiater behoeft te hollen, maar
die, volwassen geworden, op een in
onze ogen hinderlijke manier steeds zijn
masculiniteit wil bewijzen.
Wellicht brengt de matriarchale in
slag ook mede, dat de vrouwen een ge
duldige tolerantie hebben die zij hun
dochters leren voor een dubbele
mannenmoraal, terwijl tegelijkertijd de
beide sexen de noodzaak ener (formele)
ongereptheid van het meisje wordt in
geprent. De school en later de mili
taire dienst brengen de jongens het
element van tucht bij, het zich schikken
in een wijdere gemeenschap. Maar de
grondtrek der Latijnse volkeren, het in
dividualisme, werkt de ontwikkeling
van een burgerzin tegen. De vrouwen
vestigden de sterke familieband, waar
van het zeer gerespecteerde, maar
vooral het beminde middelpunt de moe
der is.
Typisch in deze samenhang is, dat
de gewone uitdrukkingen voor wijlen
onze vader, wijlen onze moeder: il
povero babbo (ons arm vadertje) is,
maar l'addorata mamma (onze aan
beden moeder).
De jongeman die trouwt, vestigt
een nieuwe sociale kern met bewust
of onbewust het beeld van het gezin
voor ogen, waartoe hij behoorde. Hij
vraagt van zijn vrouw geen geëman
cipeerdheid, zelfs alsjeblieft niet. Hij
rekent op het begrip, het geduld en
de geprivilegeerde plaats, die hij als
maschio thuis gekend heeft. Vaak (al
te vaak) woont zijn moeder bij hem
in. En een nieuwe tak komt aan de
oude boom. Maar het klimaat ver
andert; zijn suprematie, hoofdzake
lijk naar buiten, krijgt duwen, zijn
vrouw is niet helemaal meer, wat
eens zijn moeder bij haar trouwen
was, de „muiier fortis", die via kin
deren, kerk, keuken en geduld het
heft in handen kreeg.
De kantonrechters van Lagonegro,
Chiaromonte en Lodi hebben juist op
het tere punt der echtbreuk een gecon
centreerde aanval geopend op een vorm
van mannelijke overheersing en een
dubbele moraal, die hun tijd gehad
hebben. Zoals de sociaaldemocratische
senatrice Merlin deed door haar door
zetten in het parlement om de bescherm
de prostitutie op te ruimen. Italië
begint een nieuw hoofdstuk.
(Advertentie)
Nu wij het tóch over Gher-
man Stefanovitsj Titov heb
ben, moet ik zeggen dat ik
zeer geroerd ben geweest
door zijn boodschap aan de
Moscovieten. „Mijn beste
Moscovieten, u zoudt zich
zelf dit mogen toewensen.
Ik ga nu lekker slapen.
Beste Moscovieten ik ga naar bed. In
het heelal. Ik ga u wel te rusten wen
sen. Doe maar waar u zin in hebt,
maar ik ga nu naar bed."
Gherman moet een aardige arge
loze man zijn. Vooral ook vanwege
zijn kennelijke opgetogenheid over zijn
naar bed gaan in het heelal. Gher
man immers is altijd al naar bed ge
gaan in het heelal. Sterker nog, sinds
de grondvesting van de wereld af is
iedereen altijd naar bed gegaan in
het heelal. Maar ik geef Gherman toe
dat dit inderdaad een opmerkelijk feit
is, waaraan niet altijd de volle aan
dacht wordt geschonken. Ik zou echter
van de andere kant willen opmerken
dat menig Moscoviet op het moment
dat hij de boodschap ontving, vóór
dat hjj zich ter ruste begaf waar
schijnlijk inderdaad nog even gedaan
heeft waar hij zin in had. Misschien
is hij een kaartje gaan leggen bij zijn
buurman om de hoek en misschien
heeft hij daarbij wel het glas gehe
ven, zeggend: „Gherman, jongen, daar
ga je." Misschien ook is hij gewoon
met zijn vrouw een eindje omge
gaan of heeft hjj een bioscoopje ge
pikt of heeft hij ruzie gemaakt met
zijn baas. Maar dat alles in ieder ge
val in hetzelfde heelal, waarin Titov
op dat moment maar één keus had:
de keuze tussen slapen of wakker
blijven.
HÜ_ is dan gaan slapen, en hij vond
dat belangrijk genoeg om er de Mos
covieten de aarde ko van te
doen. Nu, de aarde liet zich niet on
betuigd. Zij bevorderde Titov van ka
pitein tot majoor. Een aardige geste.
Maar als ik aarde was geweest had
ik hem, toen hij toch eenmaal zo hoog
was gestegen, meteen maar tot maar
schalk bevorderd.
Maar goed. Het is van de Russen
natuurlijk een reusachtige prestatie
geweest. Om 15.45 uur was Titov nog
boven Washington D.C., om 16.11 uur
boven Moskou. Kennedy en Khroesj
tsjev practisch buren. Dat kan zijn
nut hebben als er nog eens snel over
legd moet wo-den. En in geval van
even snelle ruzie heeft iedereen gelijke
kansen, O, wat zijn wij heden blij.
Nou ja, heden. Wat is heden? Gher
man Stefanovitsj Titov heeft in één
etmaal verschillende keren de zon op en
onder zien gaan. En nu hij op de be
gane grond is teruggekeerd zal hij dan
wel weer even moeten wennen. Gher
man, jongen, bij ons gaat de zon
maar één keer in de 24 uur op, hoor.
Als-ie zin heeft tenminste. Maar in
ónder-gaan heeft hij altijd wel trek.
Scherts terzijde. Vrienden, waar
gaan wij heen? Gistermorgen hoorde
ik in de tram dit kleine gesprekje.
„Nou, dat is ook wat: rondom de
aarde in 88 seconden."
„In 88 seconden? Welnee, in 88 mi
nuten."
„Gut, nou, ik dacht toch dat het
vlugger ging."
Dat markeert de situatie. Mensen
zijn pas tevreden als zjj gisteren een
pak op hun donder krijgen voor wat
zij overmorgen hebben gedaan.
Ach heden.
V lissin gen heeft maandag een
„watersprookje" beleefd, na
melijk de blijde inkomste van
de Schelde-fee, de lieftallige
Lieve van de Loo uit Roepelmonde
in België. Voorafgegaan door vier he
rauten van de stad Antwerpen en om
stuwd door een gezelschap van toeris
tische autoriteiten schreed zij met
haar gevolg van twee hofdames
's middags de loopplank af van de
Flandria aan de Koopmanshaven in
Vlissingen. Toeristen en Vlissingers
wuifden de fee uitbundig toe. Als at-
gezante van het Schelde-rijk Merca-
toria was zjj naar de Zeeuwse Schel-
destad gevaren om met de ambassa
deurs van haar stad Roepelmonde ook
Vlissingen te smeden in de keten, die
het toerisme langs de poorten van deze
bekende en vaak zo idyllische wa
terweg van Frankrijk nater de Noord
zee wil stimuleren.
Dat alles gebeurde met een harte
lijkheid en een genegenheid die
sfeer» en kleur gaf aan een stralende
augustusdag en voor de toekomstige
samenwerking tussen Vlissingen
de poort van de Schelde en de Bel
gische plaatsen in het verbond grote
beloften inhoudt. Zoals Vlissingen zpn
Michiel de Ruyter een ereplaats heeft
gegeven op de boulevard, zo eert Roe
pelmonde de grote geoloog en huma
nist Mercator de man die in het
jaar 1512 het levenslicht aanschouw
de en van wiens kaarten en bereke
ningen talloze zeelieden heden ten da
ge nog een dankbaar gebruik maken.
De Vlissingse autoriteiten lieten zich
gewillig „overmeesteren". Met bloe
men werden de fee en haar beide hof
dames aan de kade ontvangen. Na
hartelijke speeches over en weer en
een bezoek aan de Nederlandse lood-
sen-sociëteit werd aan een drietal auto
riteiten een onderscheiding in de orde
van de Schei-vis uitgereikt. Tenslotte
legde de Schelde-fee bloemen neer bi)
het monument van Michiel de Ruyter.
De regenperiode in de vakantie
week die achter ons ligt heeft
in Den Haag een kleine poli
tieke opleving veroorzaakt in
ons nationale parlementsgebouw. Niet
dat er daverende redevoeringen werden
gehouden en belangrijke wetten tot
stand zijn gebracht. Dat zou niets met
regen te maken hebben gehad. Stro
men bezoekers zijn er binnen geko
men en hebben er gebruik gemaakt
van de gelegenheid om te horen en
[iiiiiiiMiiiiiiiiMiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiitniiiiniiiiiiiiiiiiniiiiiiMiii
De eeuw van het razendsnelle vlie
gen heeft de glamour weggenomen
van het vak van minister van bui
tenlandse zaken. Vandaag de dag
stapt het staatshoofd of de eerste
minister in geval van nood zelf in
het straalvliegtuig en vliegt naar de
bedreigde plaats, waarbij hij dan pu
bliciteit steelt van diplomaten als
Gromyko, Couve de Murville, Dean
Rusk, Lord Home, Mohamed Fawzi,
Koca Popovic en van anderen, die
een zetel op de achtergrond innemen
en zichzelf tevreden stellen met de
weinig spectaculaire rol van de tech
nische expert.
Khroesjtsjev vatte deze verdrietige
situatie eens, op de brute manier die
hem helemaal eigen is, samen in de
volgende welgekozen woorden: „Als
ik mijn minister van buitenlandse
zaken zeg op een ijsberg te gaan zit
ten en daar maanden te blijven, zal
hp dat zonder mopperen doen."
Heinrich von Brentano van West-
Duitsland is een van die zichzelf weg-
cijferende ministers van buitenlandse
zaken. Hjj is eens een pop, zittend
op de knie van kanselier Adenauer
genoemd niets anders dan de stem
van de buikspreker.
Zeker, wij horen minder van open
bare twistgesprekken tussen „der
Alte" en Von Brentano dan van ge
redekavel tussen Adenauer en dr.
Erhard de minister van economische
zaken, maar wat is de waarheid? Is
Von Brentano werkelijk een uitvoe
rig geridderde ja-knikker?
Ik beschik niet over een gereser
veerd kijkgat in de kanselarij te
Bonn, en tenzij een of andere praat
zieke Geheimrat zijn memoires gaat
publiceren, is mijn beste bron van
informatie waar het gaat om de be
paling van zulke zaken van algemene
belangstelling, de »orro van de neus
en de omvang van een embonpoint
bij de betrokken persoonlijkheden. Ve
ie historische verborgenheden als
daar zijn de vraag of Mary en Abe
Lincoln gelukkig getrouwd waren, of
de andere vraag of Madame de Pom
padour een door vele Franse histo
rici gesignaleerde koele, ambitieuze
dochter yan een prostituée was, dan
wel de door Nancy Mitford beschre:
ven, warme, genereuze vrouw zvj
kunnen, dacht ik, worden opgehel
derd door eens goed te kijken naar
hun fysiek en hun temperament.
Von Brentano is de meest stijve
pudding ineen land dat bekend staat
om zijn stijve puddingen. Zijn kaars
rechte gestalte en zijn bevelend stem
geluid zouden hem moeten bestem
pelen als een majoor in het Kaiserli-
che Pruisische leger, maar zijn op
geblazen wangen en zijn bescheiden
embonpoint zouden hem onvermijde
lijk hebben moeten doen inlijven als
regimentsarts of als leraar in het mi
litaire recht aan een provinciale Ka-
dettenschule.
Hij heeft de strenge blik van een
moeder-vis, die haar eerste miljoen
babies verwacht. Omdat hij een lan
ge en puntige neus heeft zouden wij
de vis als een steur kunnen kwalifi
ceren.
Afgaande op het rechte postuur,
de scherpe speurende neus, de stevig
gesloten liploze mond en de kleine,
terugwijkende kin, is Von Brentano
een pedante man die, zowel publieke
lijk als persoonlijk, leeft bij de gratie
van strenge regels. Dit burgerlijke
Pruisendom wordt ook uitgedrukt in
zijn glad opgemaakte coiffure, in zijn
welgesneden nak, dat een beetje op
gevuld is om het buikje te verbergen
en dat altijd is versierd met een keu
rig lefscheppertje, en in zijn over-
correcte gedrag en koele reserve.
Ik duid het eerst op deze gladde,
opgeiegde componenten van zijn per
soonlijkheid, omdat zij de meest do
minerende factoren zijn. Wij moeten
echter op de tweede plaats de uitge
zakte wangen, het zijdeachtige haar,
de fijne, strakgespannen huid in aan
merking nemen en he' ronde lat
alle scherpe, strenge lijnen verzacht
en dat Von Brentano verandert in
een wellevende, hoffelijke en plezie
rige heer, een nazaat van de oude
school. Het zou geen verbazing kun
nen wekken als zou blijken dat zijn
oude kinderjuffrouw nu zijn huishoud
ster is en dat hij een kanarie houdt.
Deze nakomende vormen van de
„Homo sapiens" begonnen uit te ster
ven toen Kaiser Wilhelm ging hout
hakken in Doom. Deze soort men
sen kom je nauwelijks meer tegen.
En hier heeft men dan de schakel
met „der Alte". Beiden zijn ouder
wetse mannen in de eeuw van de
straaljager: Adenauer, droog, koppig
en overheersend, Von Brentano een
zachtere man, maar niettemin iemand
die staat op zijn overtuiging. Ik ben
er zeker van dat deze twee mannen
veel respect voor elkaar hebben, ook
als zij het niet met elkaar eens ztjn,
maar ik geloof niet, dat Heinrich von
Brentano een sprekende pop of een
ja-knikker is. Als wij hun onderlin
ge uiteenzettingen niet in het publiek
kunnen waarnemen is het omdat
ouderwetse heren als zij hun me
ningsverschillen niet onder het oog
van pottenkijkers uitvechten.
In mjjn kinderjaren werd de we
reld geregeerd door zulke keurige he
ren. Ik zeg niet dat zij van onze
levens geen knoeiboel maakten door
ons in de eerste wereldoorlog te voe
ren. Maar zij deden het goed gekleed,
goed gemanicuurd en goed gema
nierd en met een feilloos goede
smaak.
Von Brentano is 57 jaar en een
overtuigde vrijgezel, en dat is dan
volgens hem een groot geluk voor de
vrouw, die hij niet heeft getrouwd.
En als ik heel goed kjjk naar de
Westduitse minister van buitenland
se zaken, moet ik dat met hem
eens zijn.
Hij lijkt mij de soort man die in
zijn huwelijksnacht zijn das keurig
gevouwen over de stoel hangt en tot
zijn bruid zegt:
„Lieveling, ik houd hartstochtelijk
van je, maar ook van orde en net
heid".
(Copyright ABC-press)
te zien hoe een Kamer der Staten-Ge-
neraal in elkaar zit. Dagelijks zijn er
van tien tot zes uur rondleidingen en
de gemoedelijkheid die daarbij in acht
wordt genomen gaat soms heel ver.
Bezoekers die het koude en winderige
strand van Scheveningen ontvluchten
mogen de sensatie meemaken, dat zij
in de banken van de afgevaardigden
kunnen plaats nemen en even uitrus
ten op de plaats waar al vóór Thor-
becke geschiedenis is gemaakt. „Hier
heeft jaren lang professor Romme ge
zeten", zeggen degenen die op het ach
terste bankje van de tweede rij der
K.V.P.-fractie neerstrijken. Er zijn er
ook die heel even plaats nemen op
de stoel van dr. Kortenhorst. Een ho
ge mahoniehouten zetel, prachtig
gebeeldhouwd en op een podium
staande, waar de „speaker", zoals
de Engelsen hem noemen, de debat
ten leidt en de gang houdt in de wet
gevende arbeid van het parlement.
Zaterdag troffen wij de familie
Wolters uit Wierden, vader, moeder,
twee kinderen, en een vriendinnetje,
die de regen en de wind vergaten en
zich een ogenblik neerzetten op de
plaats waar prof. De Quay zijn beleid
tegenover honderdvijftig kritische
volksvertegenwoordigers moet verde
digen, om daarna nog even in de
voorzitterszetel plaats te nemen. Er
stond een stembus, die in het parle
ment wordt gebruikt als er over be
noemingen wordt gestemd.
Óm eens precies te doen zoals het
hoort, stopte de hele familie daar
briefjes in. Wie weet wat erop staat.
Dat zal pas bekend worden, wanneer
19 september de bus wordt geleegd.
Wie zouden vader, moeder en de kin
deren Wolters tot voorzitter hebben
gekozen.
(Advertentie)
(■■■■■■■«■■■■■■■Hl
Het aantal verkeersborden in ons
land ts opnieuw met één uitge
breid, al is dit nog niet officieel.
De A.N.W.B. ontwierp nl. een
„picknickbord", dat, langs de grote we
gen geplaatst, aangeeft, waar men in
de berm even de benen kan strekken,
zonder dat dit gevaar voor het overige
verkeer oplevert. Het eerste bord
staat langs de weg RoldeBorger. Een
commissie van deskundigen onderzoekt
de mogelijkheid het bord internatio
naal erkend te krijgen.
Voor menig Limburgs dorp is de
instandhouding van een geüni
formeerd muziekkorps een kost
bare aangelegenheid. Een goe
de harmonie verslindt kapitalen. Ge
meentelijke subsidies zijn ontoerei
kend en derhalve is het bestuur van
elke harmonie of fanfare er steeds
op uit nieuwe bronnen van inkom
sten aan te boren. Tot voor kort was
zulk een bron: de organisatie van een
feest met veel blaasmuziek, bier en
cremignon na. Helaas heeft deze
vorm van amusement veel van haar
vroegere aantrekkelijkheid verloren.
De moderne Limburgse mens ver
langt iets anders, en liefst iets sen
sationeels. Hiermee rekening houdend
trachten de bestuurderen van muziek
gezelschappen steéds iets „nieuws"
te verzinnen.
De harmonie van Gulpen, die reeds
eerder een „rock 'n' roll-festijn" or
ganiseerde ziet nu een winstgevenc
element in een skelter- of kartingra-
ce. Zondag is er zo'n race.
Meer dan vijftig coureurs vanwe
ge de aantrekkelijkheid niet alleen uit
de eigen streek, maar ook uit het na
bije buitenland afkomstig nemen er
aan deel. Iedereen is enthousiast,
ook de beschermvrouwe van de
harmonie, gravin R. de Marchant et
d'Ansembourg-de Loë. Zij zal voor de
50 cc, 100 cc en 200 cc-coursen het
startschot lossen waarna de cou
reurs naar hartelust gaan „skelte
ren" voor de harmonie.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiitiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiitiiiiiiitiiiHiitiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiimnmiD
In de richtlijnen die de minister
van Verkeer en Waterstaat be-
treffende de oversteekplaatsen
heeft vastgesteld, staat o.a. ver
meld, dat de minister, om verwar
ring ten aanzien van de voetgangers-
oversteekplaatsen te voorkomen, voor
overstekende voertuigen een wegmar
kering heeft gekozen in de vorm van
twee rijen blokvormige witte vakken,
die met een onderlinge tussenruimte
van ten minste zestig centimeter
evenwijdig lopen. Rotterdam heeft nu
reeds de oversteekplaats voor de
tram op een driebaans verkeersader,
de Schiekade, van deze markering
voorzien.
