Vrouw leidt hoofdstedelijke
afdeling stadsontwikkeling
KINDEREN MOETEN KUNNEN SPELEN, S3
DE FABRIEK MOET PLAATS HEBBEN
Schoenen
Voor het
komend
Seizoen
w
i
:lïli
D
E
zoek naar brood in het
bijna uitgestorven
F
JERSEY UIT
ZWEDEN
Kloosterlijk thuiswerk kan gebrek aan werkkrachten opvangen
Slotzusters doen beroep op industrie
I
EN DE STAD GROEIT EN GROEIT...
Buiten
werk
GOED
GEKLEED
GAAN
L ss g",6si-eA.d;: gzü:
Ook vrouwen
worden
J oor:
Het werk moet
wel gebracht en
gehaald worden
H;(L:
nylons
DONDERDAG 24 AUGUSTUS 1961
PAGINA 1
ke£.~
m
jaW
begint met
De zusters kunnen zichzelf finan- <-■>-
cieel in stand houden met de in
komsten, nu het geld lang niet
meer zo grif als vroeger uit gif
ten binnenkomt, en de industrie
is gebaat met het keurige gele
verde werk. Wij hebben over een
en ander ai eens eerder geschre
ven en het blijkt, dat sindsdien
verschillende slotkloosters steeds
meer ingesteld raken op deze
vorm van economische zelfvoor-
ziening. Niet alle 42 eontempla- SlSS»'aASb'oSS"" .""ÏTS -Si»
bakkerij. En als de omstandig- SA' S?
niet kunnen zien als een vorm
werelden in elkaar heeft gescho
ven?
•llliiiiiin
iiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
De vrouwen, die de laatste eeuw zo
vol ijver hebben gestreden voor
emancipatie, hebben volgens het
(jj Britse instituut voor trichologie
^aarkunde) een „concessie" gekregen,
r zü zeer beslist niet voor hebben
kaalheid.
*atu
•©8 treden
Een
4eT*S van de redenen, dat kaalheid on
tlek de vrouwen hand over hand toe-
Vrn, aldus het instituut, is, dat de
htmTWen de zorgen op zich hebben ge-
tp?erl' die behoren bij werk dat vroe-
fT alleen door mannen werd gedaan.
Ce meer de mensen zich zorgen ma-
WrD' i100 kaler zij worden", aldus een
oordvoerder van het instituut,
s» werden nog enkele andere redenen
geven voor de toenemende kaalheid
"der vrouwen, redenen, waar de man
tin ,geen last van hebben: vermage-
„ngskuren, home-permanents en paar-
estaarten.
tofAi?ens het Britse instituut heeft 15
t 20 procent van de volwassen vrou-
en last van sterke haaruitval. Meer
ln««t?e delft van de patiënten van het
Van ut zÜn vrouwen en een groot deel
(n A, deze vrouwen is jonger dan 30
'°uder dan 20).
Bi v,et 'nst'tuut geeft de vrouwen meest-
het advies om geen home-permanents
neer te nemen en niet naar bed te
«aan met het haar in rolletjes. De gevol
gen van deze behandelingen zijn altijd,
vat de haarwortels los gaan zitten, om
bestaarten.
jht er hard aan het haar wordt getrok-
dn Datzelfde geldt ook voor de paar-
Dca?fslpiï?rtleve Pump van beige
a fp nlL ve^eniSt in zich vrijwil
rün voiJ i308, die er °P het ter-
Ra fa Tntü If- i8 sch°enenmode door
loei3 Int6rnatl°nal vo°r herfst en winter
1961 worden gelanceerd; nl. de afgeplat-
v? J®' det lange aangesneden voor-
fad; perforaties en de zandloperhak
hie in het midden dus iets is uitgehold
vn naar onder toe breder wordt. Hier-
lijkt de schoen hoger dan ze in
lp keljjkheid is en het wat bredere hak
je geeft de vrouw deze winter iets
heer grond onder de voeten, hetgeen
Lr*1 onze vloerbedekking ten goede
ai komen...
s ^aast de pump- de meest gangbare
?choen v00r de winter zijn er nog di-
d^se bandschoentjes o.a. in de beken-
T-vorm met een knoopje opzij ge-
vj, n. Er wordt verwacht, dat het ouder-
vi6tse knopenhaakje weer ingang gaat
hiden. Niet alleen de knoopsluiting
>aar ook diverse andere garneringen
£p,h glinsterende kraaltjes, cocardes en
tw- franie van bont doen sterk aan de
Th tiger jaren denken.
Weer eens heel wat anders is het
j:°ld-finish"-leer waarover een gloed
kt, het best te vergelijken met lichte
htioenen, die met te donkere schoen-
Jhöer zijn gepoetst. Naast deze kleuren-
nengeiing bljjft bruin van licht naar
onker in tel, evenals bordeaux-rood en
v°nsgroen. Voor geklede modellen
Aghdt zwart suède en lak gebruikt, dik-
u.llls in combinatie met een andere
*eur en zelfs ander materiaal als bjj-
°°rbeeld ribslint.
6p e teen-ager mag haar flatje blijven
vLagen, maar met vierkante neus en
°orzien van gesp of vetertje. Van
rMktisch inzicht getuigen de bontlaars-
i s. die voorzien zijn van een anti-mod-
rand langs de zool van waterdichte
v,®Pe. Zeehond en veulen (zelfs licht-
'aUw en groen geverfd) wisselen tweed
'eer af.
biile verkoop van tassen in combinatie
Vn schoenen waar Bata International
vArig seizoen aarzelend mee is gestart,
c °rdt nu wat forser doorgezet. Het suc-
daa daarvan is klaarblijkelijk zo groot,
Vo 111611 meent een liefhebster te vinden
w°r een krokodillentas en schoenen
kosaivan alleen de tas al 2.000.- moet
G. S. -de W.
Het woord „wij" is kenmerkend
voor haar en dat is misschien
het beste bewijs van haar kal
me zelfverzekerdheid, die niet
iéder ogenblik om bevestiging
van buitenaf vraagt. Ze heeft geen be
hoefte om de bezoeker te doordringen
van hetgeen zijzelf bereikt heeft en
van hetgeen zijzelf presteert, ze heeft
genoeg aan het teamwork. In deze
trant vertelt ze ook over haar werk
als hoofd van de afdeling Stadsontwik
keling.
Mejuffrouw Mulder studeerde in Delft
voor bouwkundig ingenieur en in het
jaar 1926 voltooide ze haar studie „met
het idee om te gaan bouwen". Twee
jaar lang bleef ze bij dat idee en in
die tijd werden er ook ontwerpen van
haar uitgevoerd, maar in 1928 werd
ze door de gemeente Delft aangesteld
als architecte bij het uitbreidingsplan.
In datzelfde jaar ontstond er in Am
sterdam de dienst Stadsontwikkeling als
een afdeling van Publieke Werken.
Voordien was de uitbreiding van de
stad een kwestie geweest, die onder
verschillende diensten ressorteerde.
Reeds in 1901 was in de woningwet
een clausule opgenomen, dat iedere
stad van meer dan 10.000 inwoners een
uitbreidingsplan moest maken en in
Amsterdam werd de opdracht voor een
dergelijk ontwerp in 1903 aan Berlage
gegeven.
Dit plan werd enige malen gewijzigd
en eerst vrij laat aanvaard en uitge
voerd, maar hoewel we daaraan een
ruim en indrukwekkend stuk stad
Apollobuurt, Roosevelt- en Churchill-
laan te danken hebben, werd het de
betreffende instanties toch duidelijk,
dat een uitbreidingsplan geen uit ver
schillende stukjes samengestelde puzzle
moest zijn, maar een integer geheel.
Zo werd in 1928 een nieuwe dienst, de
Stadsontwikkeling, geboren. Het waren
aanvankelijk nog maar een paar men
sen, die het terrein aftastten. Niemand
wist nog, wat het worden moest, nie
mand wist, welke weg men tenslotte
zou inslaan, maar men wist wel, dat
een plan up een reële, meer weten
schappelijke basis zou moeten stoelen.
De nieuwe afdeling bestond toen uit
twee onderafdelingen, onderzoek en ont
werp, en in 1930 trok men bij deze
laatste onderafdeling de jonge adjunct-
architecte aan, voor wie dit haar le
venswerk zou worden.
Delft leverde in die tijd nog geen
stedebouwkundige ingenieurs af en de
hele stedebouw stond nog in haar kin
derschoenen. Tussen de grachtenperio
de en de tijd van Berlage had men
Amsterdam in het wilde weg laten
groeien en buurten als de Pijp en de
omgeving van de Kinkerstraat vorm
den de onverkwikkelijke erfenis uit die
jaren, een erfenis, waaruit alleen te
leren viel, hoe het niet moest.
Uitbreidingsterreinen waren een prooi
voor mensen, die zoveel mogelijk hui
zen op een zo klein mogelijk terrein wil
den bouwen en ook in 1928 eer
den de direct aan de stad grenzende
stukken grond nog tot speculatie. De
grondprijzen werden daardoor opgedre
ven, maar een van de eerste stappen,
die de nieuwe afdeling ondernam, voor
kwam dat. Nadat men een bevolkings
prognose had gemaakt met als eind-
grens het jaar 2000 en had berekend,
hoe groot heit terrein moest zijn, be
stemd voor industrie, recreatie en ver
keer, besloot men voor het hele ge
meentelijk gebied een uitbreidingsplan
te maken, waardoor het mogelijk werd
op grote schaal te onteigenen. Dat had
het voordeel, dat de grondeigenaars,
die meenden, dat hun grond nog niet
aan de beurt was, geen kans meer
kregen om te speculeren. Niet zonder
trots vermeldt ingenieur Mulder hier
bij, dat Amsterdam de eerste stad in
Europa was, die met een gaaf uitbrei
dingsplan voor de hele gemeente kwam.
at doet de stedebouwer nu met
de wetenschap, dat de stad jaar
lijks zoveel meer inwoners zal
moeten herbergen en dat er een
terrein braak ligt voor uitbreiding? Het
is niet genoeg om een aardig platte-
grondje te maken met wat winkels,
een kerk en een café. Zo'n plan zou,
uitgevoerd met de beste bedoelingen
van de wereld, een totaal onbewoon
bare buurt kunnen opleveren. Misschien
zou de eerst bereikbare politiepost te
ver af liggen, misschien zouden de we
gen nergens aansluiten op de grote ver
keersaders of misschien zouden de moe
ders radeloos worden, omdat ze hun
kinderen nergens veilig konden laten
spelen. De stadsontwikkeling grijpt
overal in het leven, de stedebouwer
moet voortdurend in contact blijven
met de werkelijkheid. Hij kan op geen
enkel punt verstarren of achteloos wor
den, anders wordt hij door die bewege
lijke werkelijkheid achterhaald. Het
spreekt vanzelf, dat hij daarbij niet
alleen op eigen kennis en ervaring mag
afgaan, maar ook de inzichten op so
ciologisch en maatschappelijk gebied
moet kennen.
Zo vertelt ingenieur Muider, dat het
oorspronkelijk streven is geweest om
wel ruimte voor de gewone bedrijfjes,
maar niet voor industrie in het uitbrei-
het huidige bevolkingsgetal nodig meen-
hebben, niet voldoende bleek te
Schuld daaraan is allereerst het
De wegen anno 1961 eisen veel
meer grond dan men rond 1930 voor
mogelijk had gehouden. Ook de wonin
gen en de verkavelingen zelf worden
ruimer' ontworpen, iets, dat met de
huidige woningnood nog niet te zien
is, omdat grote gezinnen in voor hun
omvang te kleine huizen wonen. Als
de bevolking eenmaal ..naar maat"
woont, zal dat echter duidelijk worden.
Verder hebben de moderne scholen,
vooral de middelbare, een grotere op
pervlakte dan vroeger, terwijl bij de
huidige veroudering van de bevolking
ludere echtparen, alleengebleven na het
vertrek van de kinderen, onverwacht
'ang grotere huizen blijven bezetten.
Omstreeks 1965 zal dan ook het plan
lat met zijn woonwijken, industrieter
reinen en recreatiegebieden voor het
jaar 2000 was opgezet, grotendeels ge
realiseerd zjjn, maar het is de taak
van de stedebouwer om al die nieuwe
factoren tijdig te herkennen en in zijn
plannen te verwerken. Het volgende
grote uitbreidingsplan aan de overkant
van het IJ ligt al weer klaar en om
het de dienst niet te gemakkelijk te
maken, is men, waar het d( uitbrei
ding in zuidelijke richting betreft, al
weer op een gloednieuw probleem, het
overleg met de eveneens groeiende
aangrenzende gemeenten, gestoten.
Het is een rustige kamer in het Am
sterdamse stadhuis, waar ingenieur
Mulder werkt, maar wie daar met haar
over haar arbeid heeft mogen spreken,
heeft het gevoel, of hij even de vinger
op de pols van de stad heeft gelegd.
H. Sw.
e Zweedse Aft
kanijk Tri-
korfabrik in
Malmö legt
zich toe op makke
lijk zittende prak
tische overdag-kle
ren voor de wer
kende vrouw. Bij
na alle vrouwen in
Zweden werken
buitenshuis. Dit
herfstmodel ont
worpen door Kat-
ja of Sweden, is
een gewone losse
hemdjurk met twee
zakjes boven de
taille en een losjes
omgeknoopte cein
tuur, die men ook
twee maal om het
middel kan binden
en waarmee men
het lijfje kan la
ten blousen. Dood-
simpel maar daar
om des te meer
vragend om een
goed figuur, een
goede houding en
verzorgde details
Ir. Mulder achter haar bureau aan het werk.
dingspian voor de woonwijken op te
nemen. Toch is men er tegenwoordig
weer toe overgegaan om voor milde
industrieën (industrieën, die geen over
last geven) een plaats in te ruimen,
maar ook de beoordeling daarvan kan
een wijziging ondergaan. De wat weeë
lucht van de broodfabriek kwam aan
vankelijk de bewoonbaarheid van een
buurt niet ten goede, maar sinds daar
alles electrisch gaat en de schoorste
nen hoger zijn geworden, is er geen
reden om de broodfabriek uit de stad
te verbannen, temeer omdat het ver
voer dan weer minder tijd vraagt. Een
bijna onoplosbaar probleem voor de
stedebouwer is natuurlijk het parkeren.
Voor de binnenstad verwacht men in
verkeerskringen van de binnenkort te
plaatsen parkeermeters niet alleen het
voordeel, dat autobezitters, die in de
city werken, hun auto wellicht thuis
zullen laten, maar men hoopt ook, dat
hierdoor het particulier initiatief in de
richting van parkeergarages gestuurd
zal worden. Een automobilist, die toch
gewend is vopr het parkeren te betalen,
zal er dan gauwer toe komen zijn wa
gen onder te brengen in een parkeer
garage, die hij op het ogenblik nog
als ,,te duur" zou afwijzen.
Een van de vele andere vragen, die
het moderne stadsleven opwerpt, is on
der leiding van mejuffrouw Mulder zeer
bevredigend opgelost. Toen het verkeer
drukker werd, was het eigenlijk niet
meer verantwoord de kinderen op
straat te la+en spelen. Dc speeltuin
verenigingen hadden op verschillende
plaatsen speeltuinen, maar het aantal
was beperkt en de moeders konden
hun jonge kinderen daar vaak niet al
leen heen laten gaan.
In 1947 werd toen de eerste proef ge
nomen met een speelplaats op de open
bare straat en wel op het Bertelmans-
plein. De inrichting van die speelplaats
had de volle aandacht van de afdeling
Stadsontwikkeling, omdat daarvan een
deel van het succes zou afhangen. Na
tuurlijk was een zandbak voor de klein
tjes ideaal, maar het was vrijwel zeker,
dat de gewone, houten, zandbak er in
het beste geval na een half jaar on
toonbaar zou uitzien en in het slechtste
geval waarschijnlijk al gesloopt zou
zyn. Voorwaarde was dus het gebruik
van goede materialen, waarop de ver
nielzucht zou afstuiten. Verder moest
er een bank voor de moeders staan en
er mochten geen bewegingstoestellen
worden aangebracht, omdat er anders
toch weer extra-toezicht zou moeten zjjn
Het was de architect Aldo van Eyck,
die een geheel ontwierp, dat in de
praktijk meteen een succes bleek te
zijn, en nu telt Amsterdam een groot
aantal speelplaatsen, niet alleen in de
nieuwe buurten, maar ook in de be
staande, oude stad, waar soms heel
verrassende resultaten werden bereikt.
Wij hebben zelf jarenlang bij zo'n
speelplaats gewoond en we kunnen ge
tuigen, hoe'n aantrekkingskracht er van
uitgaaf.
n zo groeit en ontwikkelt zich de
stad onder het waakzaam oog
van de afdeling Stadsontwikkeling,
waar ingenieur Mulder nu sinds
bijna drie jaar de algehele leiding van
haar voorgangers heeft overgenomen.
De bevolkingsprognose is ondanks de
verschuivingen in en na de oorlogse, wel
iswaar herzien, doch ongeveer bewaar
heid geworden, maar factoren, die zich
van tevoren niet lieten bepalen, brach
ten mee, dat de ruimte, die men voor
J_2
bestaan op het ogenblik twee land gaan ze als het maar enigszins
soorten Parijzenaars: zij die bruin
verbrand van vakantie terug zijn
gekeerd en de bleekneuzen die de
dagen tellen, welke ze nog in de stad
moeten doorbrengen alvorens ze op hun
beurt naar de Cöte d'Azur kunnen gaan.
Nog nooit is de trek naar het zuiden
zo groot geweest als thans. Het lijkt
wel of alleen de Azurenkust een aange
naam verblijf biedt en alleen daar zon
is te vinden. Dat het er overvol is,
schijnt niemand te hinderen, integen
deel hoe groter het aantal mensen is,
hoe meer de Parijzenaars er zich thuis
voelen. Zijn er nog vakantiegangers, die
naar bossen of bergen gaan? Zo ja,
dan zoeken ze die meestal in het bui
tenland op, maar in hun goede vader-
Advertenr
mogelijk is naar de Cöte d'Azur.
Parijs is dan ook uitgestorven; in hele
straten zijn voor alle ramen de luiken
gesloten en het is haas; niet te gelo
ven, dat de vakantie dit jaar over drie
maanden verdeeld is. Van regerings
wege heeft men al het mogelijke ge
daan om de Parijzenaars te noodzaken
niet allen voor hun vakantie de maand
augustus te kiezen. Verscheidene grote
ondernemingen gaven aan die wens ge
hoor. zodat het personeel wel verplicht
was in iuni of iuli naar buiten te trek
ken
De bakkers doen daar stellig niet aan
mee. Sinds mensenheugenis is het in
augustus altijd uiterst moeilijk geweest
in Parjjs brood te vinden. Nagenoeg
alle bakkers nemen dan vakantie, want
er bestaat geen wet, die hen dwingt niet
allen tegelijk hun winkel te sluiten. De
gemeenteraad heeft hen dit keer wel
verzocht dit nidf te doen, maar geen
enkele heeft zich aan dat verzoek ge
stoord. He1 gevolg is, dat wie vroeg
in de middag geen brood haalt, dit niet
meer vindt. De slagers hebben hun va
kantie wel geregeld, maar de was bui
tenshuis geven is en blijft een vraag
stuk in augustus, evengoed als schoe
nen laten verzolen. Hakken repareren
wordt gelukkig op het ogenblik in bijna
alle warenhuizen gedaan.
Al hebben vreemdelingen niets te
maken met die huiselijke zaken, zich
amuseren in een half leeggelopen
stad is moeilijk. De winkels zijn gro
tendeels verborgen achter ijzeren lui
ken en het kijken van etalages is
juist een van de genoegens van de
buitenlander. Nu moeten ze zich te
vreden stellen met de warenhuizen.
Ze kopen weinig, want zij zijn, zoals
een verkoopster het uitdrukte „auto
car-vreemdelingen" en die geven nu
eenmaal niet veel uit.
De afgelopen maand klaagden de lu
xezaken in de Faubourg Saint Honoré
nog harder. Deze toch hebben het vorig
jaar hun winst minstens met 20 30 pet.
zien dalen. Maar daar maken ze zich
op het ogenblik geen zorgen over want
hoe vreemd of het ook klinkt: tijdens
de vakantie trekt niemand zich ergens
iets van aan. Zorgen en moeilijkheden
voorziet iedereen, maar het is nu niet
het moment om zich daarover te bekom
meren. In de ogen van de Fransen be
staat op het ogenblik niets anders dan
hun vakantie, de rest is voor later. Een
mentaliteit, die door de hier wonende
vreemdelingen soms moeiliik valt te de-
ien.
DINY K.-W.
n Hp7p tiifi van Sfebrök aan --och is deze mogelijkheid nog weinig
n aeze uja van geuie* cuui bekend wij zijn hier ook nog niet zo
Vrouwelijke arbeidskrachten, ver ^at men jn een kroniekje, maande-
is het misschien van belang lijks uitgegeven door een heel jonge
eens te wijzen op een ongewone, siotTioS^ders "Sf1b
maar in de praktijk gebleken zeer gengebakken biscuits aanbeveelt! Zoals
hpvrpHippnrip moei'eiiikheid die er een advertentie van slot-dominicanessen
oevieaigenae mogenjKneia cue ei uU het Dujtse gebied van de opper.Rijn
VOOr de industrie bestaat om (jjf men afgedrukt vindt Op de omslag
thuiswerk te laten verrichten, van het bulletin van de Franse, tien
_T ij 4. i aar geleden gestichte „Soeurs Dominicai-
Namelljk door dc zusters van slot- Mntro nnmp" die huiten Pnrns
vereiste, door de fabriek ergens dich- oudere zusters, die zich met het aller-
ter in de buurt van de betreffende eenvoudigste vouwwerk nuttig kunnen
industrie werd uitgegeven, schreef de maken en je kimt het al m en ge-
zuster die met werk zoeken belast zamenlpk laten doen. Uit der aard gaat
was, dat ze grote moeite had om iets gezamenlijk werken altod vlugger. WO
anders te vinden. Ze had de Kamer doen het bij voorkeur mei een grocp-
van Koophandel in haar district aan- je zusters. Ik kan nu ook een tamelijk
geschreven, maar dat had niet veel re- juiste berekening maken over de t'Jös-
sultaat. Ze schreef verder: duur van een bepaalde party, zodat de
fabriek ve hoe lang men over een
„Hoe is het toch mogelijk, dat het zo hoeveelheid doet. Wij werken natuurlijk
verschrikkelijk moeilijk is voor ons om geen acht uur per dag, maar ik geloof
aan werk te komen, terwijl alles ,jat wij in ongeveer 5 uur per dag aan
11 1. ,T7 uQ .n,es. de Notre DaTe_YlLYuiteYTTiiS schreeuwt om arbeidskrachten. Tot diep pröduktie, niet ver af liggen' van de acht
kloosters. Wanneer deze ei toe be- kleine gemeenschapscentra J16^®11: jn België worden de meisjes met eigen uur in de fabriek. We worden per stuk
sloten hebben om, ter voorzie- ^aaY ?fd8T!Twn van de zusterT' autobussen gehaald en gebracht het- betaald en alles wat er by komt
nincr in hun nnHprhnnd spripwprk gebedsleven va de zusters. gegn toch gen grote £lnanclele last is aan verplaatsen van materialen, loop-
ning in nun onueinuuu, ac '«we Maar zusters die een eigen „indus- voor de fabrieken En als men on thuis- werk, vrije dagen, vakantie, ziekteverlof
VOOr een fabriek binnenskloosters trietje" hebben, kennen wij hier nog werk vraagt voor toch een behoorlijk enz. wordt niet op de fabriek verhaald,
fp crqan Hnpn kan pr ppn zeer niet Hoewei het een normale evolutie aantal personen, is het feit dat het ge- ik zie niet in. dat dit niet voordeliger is
te gaan aoen, Kan er een zeei mei. noewe n der techniek van haald en gebracht moet worden, het dan het werken op de fabriek met a le
nuttige Wisselwerking ontstaan. roif-verbóuwen van groenten en grootste bezwaar Ik heb hier in Lim- onkosten, sociale lasten en controle.
burg wel twintig firma's aangeschreven. Waar kan men meisjes laten werken
De meeste gaven niet eens antwoord, zonder controle? De fabrikanten heb-
Toen las ik een advertentie van een ben nog weinig oog voor deze aspecten,
firma in een ander buurland die onge- maar ik zie door de ervaring hoe iet
schoolde vrouwelijke arbeidskrachten van belang kan zijn, als de kloosters die
vroeg. De personeelschef hield zitting in bet nodig hebben en het kunnen ioen,
onj land in bepaalde plaatsen. Op mijn ingeschakeld worden in het arbeidspro-
brief met werk-aanbod kwam per ex- Ces. Waarom niet???? Wij leven in een
presse antwoord en de zoon van de di- maatschappij en moeten daarvan ook
recteur kwam ons bezoeken voor een bestaan, maar dan moeten wjj ook onze
persoonlijk onderhoud. Moeder overste krachten ervoor inzetten, in zover dit
liet mij, nadat het verlof van het bisdom mogelijk is. Leven op de zak van ande-
verkregen was. met een buitenzuster de ren gaat niet meer. Wij zijn nog eerlijk
fabriek bezoeken. Ik heb er veel ge- en eenvoudig genoeg om steun te vra-
leerd, en ook het machinale werk ge- gen als dit nodig is, maar wy willen ook
tieve communauteiten m Neder- det ^88eifde beschikbar- energie meer Italiaanse zijde gebeurt Tienduizend dat men aan ons denkt, waar dit moge-
land kunnen volledig bestaan van lonend He^gaat tamers allee maar ^ik "aa^^Taarkome^™
kerkwerk, kerkewas of hostie- denTat8't8èv"^atzT4 zoal voor- zicht gesteld. Er komt een vrouwelijke Ik moet er by zeggen, eerlykheidshal-
heden nu eenmaal ZO zijn gegroeid gevonden hebben en vooral n ie partij ineens en als alles klaar is, lijkheid ligt en de kloosterleiding moet
dat kloosters in Of nabij een in- Severs dicht aan de grens méér wordt die gehaald en nieuw werk ge- breed georiënteerd zijnen niet opzien
v rKgevers aieni aan ae grens hrafvhf nnt )s vr)nr ons een voordeel, tegen een beetje moeite."
Deze briei spreekt dunkt ons geheel
voor zichzelf en behoeft geen commen
taar. Het essentiële van het klooster-
natuurlijk móet het werk goed aange- leven blijft onaangetast, maar de om
standigheden veranderen mee met de
veranderende wereld. Volgens de
briefschrijfster is het juist zo'n groot
voordeel, dat de dagorde zoveel mo
gelijk gehandhaafd kan blijven n men
zelf het werk kan regelen. Want van
zelfsprekend moeten gebed en inkeer,
die de kern zijn van het contemplatie
ve leven, op geen enkele wijze in het
gedrang komen. Dit experiment van
deze 'vooruitstrevende) communau-
teit is niet anders dan het daadwer
kelijk reageren op de aandrang van
Pius XII op de slotzusters om zoveel
mogelijk door zelfwerkzaamheid in
het eigen onderhoud te voorzien.
A. Bgl.
dustriegebied uit geldnood zijn "voor Wkën"të voelen dan Nederlandse, de "twle^ageT^en TiYuwe
overgegaan tot lonend pröduktie- 'aten. wi-i b'TpnLEIp^ommunau^eh Zuft voorraad werk terwijl het vorige dan
ii i ter in een bepaalde communauteit uit nnrncti? Maar
werk voor een „wereldse werk- Limburg zel( aan het woord in frag- ^aaarul^°ke,^t he? werk goedg'aange-
gever, waarom zou men dat dan menten van brieven waaruit overigens k(. worden en moet er ,en behoorlijk
van aanpassing aan een nieuwe vereist Maar ook dat is inherent aan c werk aanvragen daarvoor zijn
tijd, die méér kanalen heeft ge- SUTaE'%S wel zo ^f^^aan^gón^uXliK
graven, isolementen heeft ver- nieuw in de eeuwenoude geschiedenis eén uit Aken. EeYTjekfabriek had in-
broken en geheel verschillende van de contemplatieve orden, dat wij pakwerk makr dat was alleen seizoen-
menen dat het de interesse van onze werk."
zers zal hebben. Plaatsnamen laten Enige weken later was het vervolg
wij weg omdat het uitsluitend om de de"ze brief. „Het werk bevalt onze
objectieve .eiten gaat. zusters zeer goed. Feitelijk vee. beter
Een der moeilijkheden van thuis- dan het glas inpakken, omdat dit min-
werF in een klooster is, dat het ge- der rommel meebrengt en geen sjouw-
haald en gebracht moet worden. Na- werk is. Dat heen en weer dragen van
dat inpakwerk van glaswaren, dat kratten was vrij zwaar. Dit is werkelyk
een klooster deed en dat veel zorg ideaal. Iedereen kan meehelpen, ook de
In de praktijk blijkt ook, dat de fa
brieken erg r reden zijn met v accu
rate en verzorgde werk, dat de zusters
leveren. Van weerskante „werkt" het
dus goed en tot beider tevredenheid.
E.jK.1 niets aan, maar de uitvoe
ring is tot op de draad verzorgd.
De jersey stof van de rok om
boordt zoom en kraag van het
jak, de tinten zijn geraffineerd op el
kaar afgestemd. Ontwerp, dessin en
kleur waren dan ook allemaal in de
hand van Katja Geiger, de ontwerpster
van een Zweedse confectiefabriek in
Malmö. die zich specialiseert in jersey.
