Nieuwe Haarlemsche Courant | 1961 | 30 september 1961 | pagina 13

TAKTIEK IS VOOR DE SPRINTER
DE ALLER-OPPERSTE WIJSHEID

JAN DERKSEN:

Altijd en eeuwig

leven voor sport

Stanley Rous:

groot organisator
tactvol, bescheiden
en ruim van blik

200 mete

Ajax loot tegen
Ujpest Dosza

Laver eerste op
tennisranglijst

ZATERDAG 30 SEPTEMBER 1961

PAGINA 13

ip«esV

|T« ,r»:S« iASCi

A y««»« ™prai
•au

«5» §-2 9 3 s "êtól

i «ynsvrc

Jan Derksen, drie maal we
reldkampioen sprint (2 maal
bij de profs en één keer bij
de amateurs) en 13 maal kam
pioen van Nederland, houdt een
heel merkwaardig wereldrecord:
dat van stilstaan op de fiets. Hij
moet dat overigens delen met de
Italiaan Maspes. Zij hebben eens
tegen elkander rijdend ik meen
in Milaan 33 minuten lang op
de baan stil gestaan; een half uur
plus drie minuten. Waarom deden
zij dat? Wel, dat is eenvoudig
genoeg: geen van beiden wilde de
kop nemen. Wat gebeurde er na
die 33 minuten. Nam toen toch
iemand de kop? Neen. Toen werd
de match afgeschoten, want het
publiek ging dusdanig te keer, dat
het niet langer meer ging. Maar
toen Jan Derksen van zijn fiets
stapte lag er een mooi plasje zweet
op de grond. Want stilstaan is
voor een sprinter aanzienlijk ver
moeiender dan hard fietsen. De
voor de hand liggende vraag is
dus nu: als het gaat om hard fiet
sen, waarom weigert een sprinter
dan de kop te nemen? Het ant
woord op deze vraag is even sim
pel als verwarrend: dat is een
kwestie van tactiek. Sprinten is
waarachtig geen kwestie van
alléén maar hard fietsen. En de
renner die van meet af aan er op
los rijdt is bij voorbaat een ver
loren man. Het gaat om de laatste
tweehonderd meter. Wie dan in
de beste positie ligt heeft gewon
nen. Een bekwame, taktische
sprinter rijdt niet op de eind
streep af, maar op dat moment,
dat de laatste tweehonderd meter
ingaan. Dan geeft hij alles, want
dan gaat het pas om pure snel
heid. Maar de taktiek die daar
aan voorafgaat is alles beslissend.

Toernooi bekerwinnaars

Winst en verliest voor
BMHC in Oxford

J. H. Donner: remise
tegen Trifunovic

rentie hebben gewaand. De bij
eenkomst was echter een onder
deel van het congres van de FIFA,
„de Verenigde Naties van het
voetbal". En de man op het
spreekgestoelte: Sir Stanley Ford
Rous, vijfenzestig jaar, zojuist
benoemd tot de nieuwe voorzitter
van de internationale voetbal
federatie, waarbij zevenennegen
tig landen zijn aangesloten.
Stormachtig was het applaus,
waarmee Sir Stanley werd be
groet. Want, heel de internatio
nale voetbalwereld kent hem als
een groot organisator, tactvol en
met begrip voor andermans denk
beelden optredend.

LONDEN, 30 september Een
lange, grijzende man; een waar
dige, gedistingeerde verschijning;
uitstekend en typische Engels
gekleed stond op het spreekge
stoelte van de deftige vergader
zaal in Church House in het Lon-
dense stadsdeel Westminster. Voor
hem zaten afgevaardigden uit
zevenenzestig landen, allemaal
uitgerust met een koptelefoon en
die luisterden in de taal, die zij
het gemakkelijkst verstaan, naar
hetgeen werd gezegd. Een uitge
breide staf van tolken zorgde voor
de onmiddellijke vertaling. De
argeloze toeschouwer zou zich op
de een of andere politieke confe-

Menselijk drama
samengeperst in
luttele seconden

Briclgeteam verliest
ook van de V.A.R.

DONNER gaat ook
naar Boedapest

Scheidsrecliter van
het wereld voetbal

I nterlandwedstrijd
Neder land-En geland
in december?

Druk voetbalprogramma
in voorbereiding

UK

Éj e:, »»«k»W
p:Vd''«c

rft Éi" 9 Wl

®SÉy>% - ®v e|»i
g|«|s&£ t*y 1 JL

o «p»lw a Li*

6 <ït *SJT |j(f.

Jan Derksen licht mij dat toe aan de
hand van een zeer sprekend voorbeeld.
Neem nu zyn oude rivaal en vriend,
die andere Nederlandse wereldkam
pioen, Arie van Vliet. ,,Arie", zegt Jan
Derksen ,,is van ons beiden altyd de
betere tacticus geweest en gebleven.
Wij hebben jaren van 1940 tot 1957
samen getraind. Ik won het altijd
van hem in pure snelheid. Ik kon het
Ook altyd beter uitleggen, hoe het
móest. Met woorden dan. Maar op de
baan nam hij de meest gedurfde be
slissing." En de meest gedurfde beslis
sing is inzake sprint de juiste. Daar
kan geen twijfel over bestaan.

De sprint is een in een Korte span
ne tjjds samengevatte botsing van
twee gelijk gerichte, maar onderling
tegenstrijdige verlangens: twee ren
ners willen beiden het eerste Aanko
men. En nu moet u eens de hierbij
afgedrukte officiële finisl.-foto bekij
ken. Zij is onlangs, tijdens de laatste
wereldkampioenschappen in Zürich,
genomen. Het menselijk oog had op
het moment zelve niet kunnen waar
nemen, wie het eerst over de streep
ging: Jan Derksen of Rousseau; zelfs
niet het spiedende, collectieve oog
van een internationale jury. Deze fo
to moest het uiteindelijk uitwijzen. En
het werd, zoals u zelf na enig turen
kunt vaststellen, terecht Rousseau.
Maar wie had in feite het hardste
gefietst? Jan Derksen. Hij had ech
ter een taktische nederlaag geleden.
En hij kon zich naderhand dan ook
wel voor zijn hoofd slaan.

Derksen heeft mij verteld hoe het ge
gaan is. ,,Als een ander op kop een
lange sprint maakt," zegt hi) ,,dan win
ik altijd. Dat is nou eenmaal mijn
kracht. Ik liet Rousseau dus gaan en
ik zat achter hem te vachten en te
wachten en te rekenen. Ik wilde hem
niet bij het ingaan, maar bij het uit
gaan van de bocht grijpen. Hij ging en
ik wachtte net een seconde te lang
met vól rijden." Hoe noodlottig die se
conde geweest is kunt u zelf nog even
op de foto nagaan. Ziet u, dat is sprin
ten: een klein, menselijk drama, dat
zijn hoogtepunt vindt in de laatste twee
honderd meter. In twaalf, pak weg elf
seconden. Wat zeg ik? In 10.8 secon
de. Want op dit niveau van verschrik
kelijke snelheid meet men de tijd in
tienden van seconden.

Ik zit tegenover Jan Derksen, een
slendere, in sportieve trui gestoken

Maar nu ging hij het zelf doen, al had
hij er dan geen idee van, dat hij ooit
beroepsrenner zou worden. Hij begon
dus als nieuweling", samen met Jan
Pronk, die toen ook in Alkmaa. train
de en die later is gaan stayeren. Zij
vormden samen een koppel. Dat was
in 1934. Zij wonnen meteen alles bij de
nieuwelingen" en zij werden dus al
gauw naar de ..amateurs" overgehe
veld. Ook toen bleven zy als jonge jon
gens van vijftien jaar favoriet. En zij
waren zo goed als niet te kloppen.
Toen kwam in 1937 het roemruchte
..Olympia" uit Amsterdam fietsen
gen ..Alcmaria" in Alkmaar. Die hoofd
stedelijke jongens zouden het wel even
klaren. Maar Jan Derksen en Jan
Pronk waren er óók nog. En zij won
nen Alles. Guus Schillings, destijds trai
ner van „Olympia" zei: „Jullie komen
in de ploeg van de Nederlandse vViel-
ren Unie". In 1938 kwam het er indtr-
daad van. En Jan ging op aanraden
van Guus sprinten. Maar Ooms werd
(bij de amateurs) kampioen van Ne
derland en Jan Derksen nummer drie.
Geen gek resultaat. Een maand later
echter werd hij, óók in Amsterdam,
derde bij Je wereldkampioenschappen.
„Ik was toen," zegt Derksen, „in pure
snelheid niet te kloppen, maar taktisrh
deden ze met mij wat zij wilden. Arie
was toen al prof. Hij was drie jaar
ouder en reed dus al drie jaar langer."

In 1939 werd Jan Derksen w -eld-
kampioen bij de amateurs in Milaan.
Hij reed in de finale tegen de Itali
aan Astolfi. En dat werd dan een
heel gevecht. In de eerste rit kwam
hij. helemaal niet in verloren po
sitie te vallen en hij stak ziin hand
op ten teken dat er iets aan zijn ma
teriaal mankeerde. Zijn zadel zat
scheef. Maar Astolfi reed gewoon
door. En de commissarissen zeiden:
„Dat was allemaal maar linkigheid
van je." Goed, hij moest dus nog
twee ritten rijden. Die won hij alle
bei. Jan Derksen was wereld
kampioen.

Men moet zich dat eens even voor
stellen: iets gekwalificeerd beter kun
nen dan wie ook op deze aardbol. Hoe
voelt een wereldkampioen zich op het
moment van zijn erkenning? Jan Derk
sen zegt. „Als ze mij lieten kiezen tus
sen de titel en het mooiste op de we
reld dan zou ik zeggen: geef mij die
titel maar. Daar lééf je toch voor. Dat
is toch iets waar je jarenlang voor
vecht; waar je alles voor doet en alles
voor laat. Ik heb nooit gedronken en
nooit gerookt. Ik ga iedere avond om
half elf naar bed. Je leeft altijd en
eeuwig voor de sport."

Jan Derksen heeft dus drie maal de

iimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimimiii

iiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniH,,,!, iiumnmiiii, „„„ui

iiiiiiiiiiiiiiMiMiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiu,,,!,

iiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii

jongeman var. 43 jaar, met door de
zon gebronsd gezicht. Hfj heeft des
morgens nog bij wijze van training 75
km op de fiets afgelegd. Hij spreekt
traag en aarzelend en hij maakt een
vrij indolente indruk, die op flagrante
wijze in strijd is met zijn vrij jachtig
vak. En men mag die laatste tweehon
derd meter wel even vergeten. Of
schoon men zich, geloof ik, evenzeer
moet realiseren dat die opvallende in
dolentie best eens het gevolg zou kun
nen zijn van een zich voortdurend toe
spitsen op een snelheidsprestatie die in
luttele seconden moet zijn samen te
vatten.

Hoe komt een mens tot fietsen voor

zijn broodwinning? Bij Jan Derksen is
het ongeveer zó gegaan. Op twaalfja
rige leeftijd reeds ging hij met zijn
vriendjes een bAAn graven, naar ana
logie van een „steile wand" die zij op
de kermis hadden waargenomen. En
zij gingen er nog >p fietsen ook. Toen
hij vijftien jaar was hij woonde toen
in Heiloo kreeg hij van zijn vader
een baanfiets, wel te onderscheiden
van een weg-racefiets. De baanfiets
immers heeft een dóórtrappertje en
banden die op de weg onmiddellijk lek
zouden slaan. Jan had vóór die tijd al
lang op de wielerbaan in Alkmaar zul
ke cracks als Jan Pijnenburg, Cor
Wals en Frans Slaats gadegeslagen.

LONDEN, 30 sept. Vrijdagavond
is in Londen de loting voor de tweede
ronde (achtste finales) van het toernooi
om de Europese beker voor bekerwin
naars verricht. Ajax, dat voor de eer
ste ronde was vrijgesteld, lootte tegen
Ujpest Dosza (Hong.). De ploegen zul
len in een thuis en uitwedstrijd tegen
elkaar uitkomen. De ontmoetingen moe-
ton vóór eind november zijn gespeeld.
Van tevoren was bepaald dat, indien
de Oost- en Westduitse bekerwinnaars
tegen elkaar zouden moeten spelen,
over geloot zou worden. De loting had
verder het volgende resultaat:

Leicester (Eng.) - Atletico Madrid
(Sp), Olympiakos (Griek) - Dynamo Zi-
lin (Tsj), Dunferline (Sehotl) - Varar
Skoplje (Joeg.), Fiorentina (It) - Rapid
(Oost.), Werder Bremen (W. Did) -
Aarhus (Den), Chaux de Fonds (Zwits)
of Leixoes (Port.) - Progerssul (Roem),
Moto Jena (Oost Did.) of Swansea Town
(Wales) - Alliance (Lux).

OXFORD, 30 sept. Vrijdag is in
Oxford een internationaal hockevtoer-
nooi begonnen, waaraan van Nederland
se ziide wordt deelgenomen door BMHC
uit Bloemendaal en een Haagse combi
natie. In de eerste wedstrijd zegevierden
de Bloemendaalse heren met 3-1 over
het stedelijk team van Oxford. Later op
de dag verloren zij met 2>1 van de Cam
bridge University Wanderers. Den Haag
speelde met 1-1 gelijk tegen een Britse
combinatie die uitkwam onder de naam
„Travellers".

De overige uitslagen waren: Cambrid
ge University Wanderers - Deense com
binatie 1-4, Tramps (GB) - Barcelona
(Spanje) 0-5, Bacchanalians (GB) - Vi
kings (Denem.) 3-3. Oxford University
Occasionals (GB) - Badkreuznach (Did)
4-4.

BLED, 30 sept. De Nederlander
Jan Hein Donner behoorde tot de scha
kers, die het snelst hun partijen beëin
digden in de zeventiende ronde van het
internationale schaaktoernooi in Bied.

De Nederlander maakte met zwart re
mise tegen de Joegoslavische groot
meester Trifunovic. Behalve de ontmoe
ting Trifunovic-Donner eindigden nog
twee partijen in remise, T. W. Najdorf-
Fischer en Keres-Petrosjan.

In de overige partijen was nog geen
beslissing gevallen.

Sir Stanley Rous, vele jaren dé grote
man in de Engelse voetbalwereld, is nu
de ,.baas" van de gehele voetbalgemeen-
schap. Hij is gekozen tot de nieuwe
voorzitter van de FIFA.

opperste vreugde bereikt. In 1940 zou
hy naar de Olympische Spelen in Hel
sinki zijn gegaan. Daar zou hy zo goed
als zeker twea gouden medailles heb
ben behaald. Het heeft niet zo mogen
zfjn. Want die hele Olympiade ging, zo
als u weet, wegens omstandigheden
niet door.

Het binnenlandse sportleven echter
vond vóórtgang. Hy werd prof en ging
ryden met Arie op bijvoorbeeld de Ve-
ka-baan in Duiveolrecht. Arie ,.-m,
niet omdat hy sneller was, maar om
dat hy taktischer was. In de tijdrit won
hy, Jan. Maar daar kwam het dan ook
op pure snelheid aan.

Na de bevrijding sloeg Jan Derksen
zyn slag. Hy slaagde er tweemaal in
wereldkampioen bij de profs te worden.
In 1946 reed hij in de finale tegen de
Fransman Senftleben; in 1957, op de
Oerlikon-baan in Zürich, tegen Arie. En
éénmaal, bij die gelegenheid dus, won
de pure snelheid het eindelijk eens van
de taktiek.

Hoe is de verhouding tussen Jan

De finish-foto wijst Rousseau (op de voorgrond) als winnaar aan.

Derksen en Arie van Vliet, de twee
eeuwige rivalen geweest.' Goed, zij wa
ren vrienden van oudsher, zij trainden
samen, zij hielden de vaderlandse drie
kleur gezamenlijk en met succes hoog,
maar hoe ging het nu als hun gemeen
schappelijke belangen zich tóch splitsen
in „de laatste tweehonderd meter?"

Jan Derksen zegt: „Ik kan niet spre
ken tegen iemand, tegen wie »k rijden
moet. Als het zover was tussen Arie
en mij ging dus van mijn zijde de deur
even dicht. Maar hij zocht mij dan óók
geregeld op. Dat behoorde waarschijn
lijk tot zijn taktiek. Als alles afgelopen
was lachten wij er samen om. Dan gin
gen wij weer samen trainen."

In 1952 was Derksen „zo goed als
wereldkampioen". Toen reed hij in
de finale een match a trois tegen
wéér Senftleben en Oscar Plattner.
Maar Senftleben duwde hem in de
beslissend, fase van de strijd met de
elleboog en Plattner ging er om héén
en werd eerste. Na afloop van de
strijd kreeg Jan Derksen de medail
le, behorende bij de derde plaats.
Maar hy wilde haar niet hebben m
gooide haar weg. De voorzitter van
de N.W.U. zei nog: „Neem die me
daille nou toch, zij is toch móói."
Maar Jan wilde toen van geen wij
ken weten. En zelfs een protest ver
wierp hij. Plattner was er „gewoon
omheengegaan en hij had niets ge
daan." Een man wordt echter alleen

maar géén wereld
kampioen omdat
hij in pure snel
heid óf in taktiek

tekort is geschoten.

Er heerst tussen
sprinters onderling
een rivaliteit zonder
weerga. ..Wij we
ten alles van elkaar,"
zegt Jan Derk
sen. Maspes bijvoor
beeld is het beste
in zijn spron®. Maar
net is een ander
sprongetje dan bij
voorbeeld van Jefke
Schercns. Poeske
kon pa-s goed wippen
in volle sprint. Mas
pes moet komen tij
dens zijn demarra
ge. Hi.i houdt altijd
een tikje reserve
over."

Het sprinten is
een vak, een brood
winning. Wat krijgt
een wereldkampi
oen in handen? Dat
is waarachtig niet
veel: 750 gulden.

Maar hij teert ook
jaren op zijn in en
kele seconden ver
worven glorie. Hij
krijgt het ene con
tract na het andere
en als hij héél
goed is, zoals Jan Derksen, wint hy
tegen goed geld de ene „Grand Prix"
na de andere. Want overal, in Amster
dam, Kopenhagen, Parys of Zürich wil
len ze wel van sprinten weten.

Jan Derksen is nu dus 43. Dat is

voor een renner de uiterste grens. En
hij had er vorig jaar al mee willen
stoppen. Maar hy ging zo goed, dat hy
er nog maar even mee doorging. In
Zürich had hy dan ook tweede moeten
worden. Dat is niet gelukt, zoals u
weet. Was hij te nerveus? Nonsens.
„Nervositeit is voor een [.printer onmis
baar. Geen renpaardje of het staat aan
de start zenuwachtig te trappelen."

Maar de taktiekTj i, dat is voor

de sprinter de opperste wysheid. Zó
snel kan het niet gaan of hy moet tak-
tisch zyn; al zal hy er het wereldre
cord stilstaan mee verwerven. Jan
Derksen gaat dus volgend jaar nog één
keer meedoen aan de wereldkampioen
schappen. Want zijn vechtlust is met
het stijgen der (renners) jaren niet af
genomen. Eerder integendeel. En hy
begrypt die jonge renners van tegen
woordig niet. Zjj verliezen, stappen van
de fiets af en zeggen: nou ra ik eens
fijn vakantie nemen. Jan Derkoen heeft
altyd zó gedaan. Hy verloor soms,
stapte van zyn fiets af en -ei tot zich
zelf: „Ik zal ze voor alle onders wel
eens ki-ygen." En hy wist niet hoe
gauw hy weer op zyn fiets moest stap
pen. Trainen en nog eens trainen. Dat
is onmisbaar. En het gebeurt wei eens
dat hy een paar dagen niet kan trai
nen. Maar als hy dan op zijn fiets
stapt en hij -gooit die laatste tweehon
derd meter eruit, dan gebeurt het wel
eens dat hy moet overgeven.

De 'ijd komt dat Jan Derasen ais
sprinter afscheid gaat nemen. Het vol
gend jaar. Hy zegt: ,,Ik ben doodsbang
voor niet fietsen. En als ik één dag
niet train ben ik in een rot stemming.
Zt)n vrouw weet daar meer van. Zy
gaat trouwens ook' nooit mee naar wed-
stryden waar Jan rijdt; daarvoor is zij
veel te meelevend. En de zoon van tien
jaar hebben ze op school onmiddellijk
door als vader een wedstryd rydt.

Jan Derksen is voor wielrennend
vaderland sinds tal van jaren een
glorie en dienovereenkomstig voor
zijn gezin een tikkeltje een tyran. Hij
heeft van de goede God een talent ge
kregen: fietsen. Hy heeft er mee ge
woekerd op een manier, die aan dui-
delykheid niets te wensen overlaat.
En straks gaat hy in het Amsterdam
se Buitenveldert een mooie woning
waarvoor Toon Hermans de eerste
steen heeft gelegd betrekken. Hy
zal dan niet meer kunnen fietsen,
maar wél allerlei instructieve en or
ganisatorische sportfuncties in het
kader van de wielrennery kunnen in.
nemen.

Niet fietsen. Jan Derksen is •■r
„doodsbang" voor. Het zal wel mee
vallen. En hy heeft trouwens een
mooie hobby: vissen. Het is bij Jan
Derksen kennelijk hollen of stilstaan.
Alleen, u mag dat „stilstaan" by het
hengelen nóóu ook maar vergelyken
met het stilstaan op de wielerbaan.

HERMAN HOFHUIZEN

Jan Derksen en echtgenote.

LONDEN, 30 sept. Lance Ingay,
een erkende tenms-expert in Europa
heeft dezer dagen in de „Daily Tele
graph" een wereldranglyst van het jaar
1961 gepubliceerd, zoals die er volgens
hem zou moeten uitzien. Op de eerste
plaats zette Tingay de Wimbledonkam-

pioenen Rod Laver, Australië en Ange
la Mortimer, Engeland. Op zyn lyst
staan verder (met tussen haakjes de

laats op de rangiyst van het vorig
jaar)

Heren: 2. Emerson, Austr. (6), 3.
Santana. Spanje, 4. Pietrangeli (It. (3),
5. Mckinley (Ver. S. (8).

Dames: 2. Darlene Hard V.S. (2), 3.
Ann Haydon Eng.. (6), 4. Margaret
Smith, Austr., 5. Sandra Reynolds, Zuid-
Afr-'ka, (3).

TORQUAY, 30 sept. In de achtste
ronde van de stryd om de Europese
bridgetitels, heeft Nederland in de open
afdeling een nederlaag van 6-0 geleden
tegen het team van de Verenigde Ara
bische Republiek. Nederland scoorde
68 pnt., de V.A.R. 99. De overige uit
slagen waren: ZwilserlandIerland 6-
0 (101-54), Frankrijk—Spanje 6-0 (180-
82), NoorwegenFinland 6-0 (108-68),
IJslandDenemarken 6-0 (108-68),
IJsland—Denemarken 6-0 (122-88),
DuitslandLibanon 6-0 (100-58), Groot-
BrittanniëItalië 6-0 (113-66).

Doordat Engeland een grote overwin
ning behaalde op Italië, dat overigens
bij dit kampioenschap niet met de sterk
ste paren is vertegenwoordigd en Dene
marken verloor van IJsland, hebben de
gastheren op de rangiyst een voorsprong
gekregen van tien volle punten. Deze
luidt nu: Groot-Brittannië 48, Denemar
ken 38, Zwitserland 36. Noorwegen 35.
Italië 33, Frankrijk 30, IJsland 30. Duits
land 28, Zweden 27, België 27, Spanje
25, Nederland 24, Ver. Arabische Rep.
24, Ierland 13, Finland 5, Libanon 3 pnt.

BOEDAPEST, 30 sept. De Neder
landse schaak-grootmeester Donner zal
deelnemen aan een internationaal toer
nooi, dat van 14 oktober t/m 4 novem
ber a.s. in Boedapest zal worden ge
houden. De andere deelnemers zijn:
Portisch, Barcza. Kluger, Bilek, Haag
en Deli (allen Hongarije), Simaguine,
Smyslov, Bronstein, Taimanov en
Kortchnoi (allen Rusland), Bisguier
(V.S.). Filip (Tsj.Sl.), Mille (Joegosl.),
en Uhlmann (Oost-Duitsland).

..Het lijkt wel een gevangenisstraf",
zei Sir Stanley toen hem werd meege
deeld. dat hij voor een periode van acht
maanden was benoemd tot voorzitter
van de FIFA, als opvolger van zijn om
streeks de jaarwisseling overleden land
genoot Arthur Drewrv. Die acht zijn
echter min of meer een formaliteit
de resterende periode van de ambtster-

mijn van Drewry want Sir Stanley
weet, dat hy het volgend jaar za) wor
den herbenoemd, voor een periode van
vier jaar, als de „scheidsrechter van
het wereldvoetbal". En daarmee is hy
aan de top gekomen van een lange, suc
cesvolle carrière in de voetbalwereld.

Zevenentwintig jaar geleden trok hij
als de nieuwe secretaris van de Engel
se voetbalbond hèt bolwerk van de voet
balsport, het stijlvolle hoofdkwartier van
de Football Association aan de Lancas
ter Gate binnen. Hy had toen reeds een
enorme internationale vermaardheid
verworven.

Sir Stanley's eerste contact met de
sport was als sportleider van het gym
nasium van Watford. In die tyd was hy
doelman in een amateurelftal, maar al
heel gauw stapte hy over naar de ran
gen van de scheidsrechters. Daarmee
begon eigenlijk zijn klim naar de hoog
ste treden van de sportladder. Stanley
Rous viel op als een zeer bekwame,
rustig leidende en vooral tactvol optre
dende scheidsrechter. In 1928 maakte
hy zyn internationaal debuut, floot al
heel gauw tal van interlands op het
Europese vasteland en legde daar door
zijn correct en innemend optreden voor,
tydens de wedstrijden in feite de basis
voor een uitwisseling, die eerst het con
tinentale, maar later het Engelse voet
bal ten goede zou komen. Toen Stanley
Rous afscheid nam als scheidsrechter
met de bekerfinale van 1943 tussen Man
chester City en Portsmouth en korte tyd
later werd benoemd tot secretaris van
de Engelse voetbalbond, had hy zyn
eerste internationale contacten dan ook
reeds gelegd.

Na 1934 is Stanley Rous' ster als or
ganisator snel gestegen. Het Engelse
Olympische Comité, het Engelse Roode
Kruis, de centrale raad van de licha-
melyke opvoeding; zij allen haalden hem
in hun bestuurs- of adviescolleges en
droegen hem de organisatie van groot
se evenementen op. En ook het Engelse
voetbal is hem om een andere reden dan
het voortreffelyk waarnemen van het
secretariaat bijzonder dankbaar.

Stanley Reus inmiddels mocht hy
Sir voor zijn naam zetten als een ko
ninklijke beloning voor wat hij in de
tweede wereldoorlog voor de sportieve
ontspanning van de Britse militairen,
waar ook ter wereld, had gedaan had
getoond ruimer van blik te zijn dan de
andere Engelse voetballeiders. Enge
land had de wereld het voetbal gebracht,
Sir Stanley bracht Engeland het wereld
voetbal terug. Jarenlang heeft hy vele
campagnes gevoerd om de Engelsen
ervan te overtuigen, dat zy niet meer
het beste voetbal in de wereld spelen.
Met Sir Stanley aan het hoofd bleek
het voor de Britten tenslotte niet meer
oneervol om naar „het continent" te
kyken en ervan te leren.

R.v.d.H.

DEN HAAG, 30 sept. De kans is
groot dat het Nederlands elftal nog dit
seizoen enkele bijzonder interessante
wedstrijden zal spelen. De heer L.
Brunt, secretaris-penningmeester van de
K.N.V.B., heeft namelijk in Londen
hij woonde daar o.m. het FIFA-congres
bij besprekingen gevoerd met verte
genwoordigers van een aantal nationale
voetbalbonden. Met Engeland werd in
principe overeengekomen zo mogelijk
dit jaar een wedstrijd Nederland - En
geland te spelen. De ontmoeting, die
begin december Is vastgesteld, komt in
de plaats van de wedstrijd Nederland -
Oost-Duitsland, die door de visum-moei
lijkheden moest vervallen.

Aangezien het bestuur van de Engel
se league echter zijn toestemming voor
de ontmoeting nog niet gegeven heeft,
is het riet geheel zeker dat de Engelsen
naar Nederland zullen komen. Voorts
heeft Schotland voorgesteld op de eerste
woensdag in mei 1962 de wedstrijd
Schotland - Nederland te spelen, de re
turn van de ontmoeting die twee jaar ge
leden in Amsterdam is gehouden. De
wedstrijd zou de ontmoeting Nederland

- West-Duitsland die definitief niet door
gaat, vervangen. Polen heeft voorgesteld

op basis van een uit- en thuiswed
strijd tegen Nederland te spelen. Met
de Tsjechen is onderhandeld over de
retumwedstrijd Nederland- Tsjecho-Slo-
wakije. Israël tenslotte heeft de KNVB
uitgenodigd met het Nederlandse team
naar Israël te komen. Hierop zal geen
tweede wedstrijd in Nederland komen.

Ook voor „Jong Oranje", het Neder
landse team samengesteld uit spelers tot
23 jaar, heeft de heer Brunt enkele in
teressante aanbiedingen gekregen. Het
KNVB-bestuur zal zich on korte termijn
over de voorstellen die de buitenlandse
bonden hebben gedaan, beraden.

DEN HAAG, 30 sept. De Australi
sche zwemcoach Forbes Carlisle heeft
verklaard, de voorwaarden, zoals de
KNZB die in zijn voorstel aan hem heeft
gedaan, te accepteren. Dit zou dan be
tekenen, dat Carlisle per 1 jan. 1962 in
Nederland zijn trainingswerkzaamheden
begint en gedurende een half jaar in
ons land zal verblyven.