Oude glorie
99iKleedka mer-dip
spreekt klare taal
„Ajax had het
„Laat het zien
beter gedaan"
in Nederland"
Nederlands elftal kan zich
gebrek aan elan en ambitie
niet veroorloven
Eerstetegelijk smadelijkenederlaag sinds acht jaar: 0—4
Drie doelpunten
door blunders
Gelukkige dagen
zijn weergekeerd
Oud-Oranje gelijk
tegen België
Belgische melodie:
Appel: twee treffers
Scheidsrechter:
Onbegrijpelijk
ENGELSE" TOTO
BLIJKT LASTIG
MAANDAG 13 NOVEMBER 1961
PAGINA 9
Weg omhoog
(Van onze sportredacteur)
Amsterdam, 13 nov.
Het Nederlands voetbalelftal
heeft op de fraaie 33
tegen Hongarije nog wel
in Boedapest een smadelijke
nederlaag met 04 tegen België
laten volgen. Na de vreugde, de
jubelstemming zelfs, van enkele
weken geleden nu dus de deceptie.
Want; het was, is èn blijft teleur
stellend als het Nederlands elftal
smadelijk ten onder gaat. Daar
kunnen reeksen van opwindende
wedstrijden in het kader van
Europese bekertoernooien of in-
tertoto-competities niets aan ver
anderen.
Goed, de halfjaarlijkse ontmoe
tingen tegen de Belgen nemen een
heel bijzondere plaats in op de
kalender van Oranje's voetballers.
Daarom zijn ze niet te vergelijken
met welke andere landenwedstrijd
ook. Desondanks blijven ze be
langrijk. Heeft immers niet dit
drieënnegentigste treffen tussen
de rivalen van de lage landen aan
de Noordzee onbarmhartig duide
lijk aangetoond, dat het Neder
lands elftal het zich niet kan per
mitteren om niet „tot de tan
den gewapend" in actie te komen?
Tegen een ploeg van enige allure
leidt dat onherroepelijk tot een
nederlaag. En, de Belgen hadden
klasse deze keer! Zij boekten hun
eerste triomf op Nederlandse
bodem sinds 1953 acht jaar
bleef Oranje in Amsterdam of
Rotterdam ongeslagen! die hun
tiende overwinning in een uitwed
strijd was sinds in 1905 de reeks
van „derbies" is ingezet, bepaald
niet door grotere strijdlust alléén.
De basis voor hun eclatante zege
vormde een het oog strelend spel
letje van een speciale conceptie en
vqprtreffelijk uitgevoerd door lie
den, die over duidelijk meer dan
normale voetbaltalenten beschik
ken.
Kans gegrepen
(Van onze speciale verslaggever)
AMSTERDAM, 13 november
De kleedkamers, zoals we die na
een interland van het Nederlands
elftal plegen binnen te stappen,
plichtmatig nieuwsgierig en in
gezélschap van een drom collega's,
zijn niet meer die onbedorven
ruimten, waar de rake opmerkin
gen en het openhartige commen
taar voor het grijpen liggen. Het
is een van de kenmerken van de
zeer zakelijk georganiseerde voet
balsport, dat de spelers er wél
voor waken hun gedachten in
scherpe bewoordingen om zich
heen te slingeren. Zij houden zich
aan een voorzichtige taktiek,
zéker wanneer de zaken, gelijk
tegen de Belgen, onbevredigend
zijn verlopen.
Kostbare fouten
Smalle basis
Vroeger en nu
Niemand met „alles goed"
Verleden tijd
Als olifanten
-r
Qwiek
(stal)
cov.
Tom*
fizier;
f 3.70
IIIIIIIIIlM
1 veiv
Ltje-na-
Beer*
nfante-
j ,,<-en
Rinus
;ns al
rinken.
weer
<lopjes
n met
er niet
entury-
Overal
mstan-
Jewooit
diner
werd
Craey-
amees-
1 voor-
stantie
e wed*
S een
d een
bedan-
'etznet
j,tot da
ar zit-
dannen
HI)
.at het
aschik-
was
ian too
i>r zoU
komt.
werd
woord
aarvan
iheaux,
moet
es in-
initia*
1949
■radi
js nog
>anket
|l een
toen
goed
S van
fa be-
i over
weet
tegen
moet
er na-
in 1 zó
jn ge*
t ver*
Is dan
fv had
ander-
8. IK
irade.
erdag
—37
'%i ver
is
jan da
fcde er
|e bal
ag op
i nie'
»rden.
t hem
«tend,
Sjier te
n de
over
„„„huimi
Nederlandse schutters geen gelegenheid
te geven de lange pass en een ver schot
af te geven."
De glanzende ogen achter de brille-
glazen verraadden, dat Vandenstock
zijn geluk nauwelijks op kon. „Het was
zo belangrijk aan te tonen dat deze
jonge Belgische ploeg haar weg omhoog
kon voortzetten ondanks de wedstrijd
tegen Oranje. Geloof me, als wij het
vandaag niet hadden gered zou de res
tauratie van het team een enorme slag
terug hebben gekregen. We hadden op
nieuw kunnen beginnen, want, zo re
deneert men, tegen de Fransen komen
jullie altijd goed uit de voeten, laat
het maar eens zien in Nederland."
Jurion, de aanvoerder der Belgen,
had reden om verbaasd te zijn. „Ik heb
de tweede helft gezien van 7'eijenoord
Tottenham, op het televisiescherm, en
ik had de jongens gewaarschuwd voor
Moulijn en Kreijermaat. Ik bleef zelf
voortdurend attent op mijn verdedi
gende taak, maar achteraf bezien was
het loos alarm. Deze wedstrijd kwam
vooral van pas als training voor de
komende competie-zondag. Dan valt de
beslissing voor het kampioenschap bij
AnderlechtStandard Luik.
Claessen, de midvoor der Belgen, is
dan een tegenstander van Jurion, maar
naar hij zei, zal die wedstrijd hem min
der schade doen dan de persoonlijke
duels met Tony Pronk. „Een harde
knaap, ik ben blij dat mijn spieren nog
intact zijn. Het had minder gunstig
kunnen aflopen."
Hoe het verder ook zij, er was deze
middag één categorie van niet-Belgen die
zich gelukkig prees met de derby der
lage landen: de taxichauffeurs in Am
sterdam. Zij kregen aanzienlijk meer
„vrachtjes" te verwerken dan verwacht.
De oorzaak: het grote aantal bezoekers
van buiten de hoofdstad, „gelukkigen"
die er vaak een verre reis voor over had
den en na het smakelijke voetbalmenu
van FeijenoordTottenham, dat hen via
de televisie bereikte, nu zelf wel eens
aanwezig wilden zijn bij een groot voet-
balspektakel. De Amsterdammers die er
op „gegokt" hadden, dat er op de valreep
nog genoeg kaarten beschikbaar zouden
zijn. visten achter het net. Het zal hii-
nu niet meer spijten.
Talentvolle Belgen
zeggen Oranje-elftal
de volle waarheid
Wanneer behoort men in de
voetballerij tot de oude glorie?
Dat is nog een heel vraagstuk,
zo heb ik gemerkt toen ik
zaterdag in Antwerpen in het Beer
schot-stadion de voetbalwedstrijd
België-Nederland voor oud-interna
tionals bijwoonde. Bij de Belgen
speelde bijvoorbeeld Pol Anoul mee.
Welnu, hij ligt mjj nog te vers in het
geheugen, dan dat ik bereid zou zijn
allerlei weemoedige herinneringen
om hem te draperen. Ook Huysmans
behoorde tot het team. Maar hij
speelt nog steeds in het eerste van
Beerschot. Oude glorie? Men mag
het nauwelijks zo noemen. Bij de Ne
derlanders zouden, als alles goed was
gegaan, Faas Wilkes en Abe Lenstra
hebben meegedaan. Maar zij waren
bij nader inzien verhinderd, omdat
zij als gecontracteerde spelers
mee moesten doen in vriendschappe
lijke wedstrijden, die hun clubs die
zelfde middag hadden georganiseerd.
Neen, men springt bij het voet
ballen misschien iets te achte
loos om met een kwalificatie,
die een eretitel moest zijn.
Oude glorie. Ja, Wim Roozen bijvoor
beeld hoort er wel bij. Hij is er lang
genoeg uit om de eer waardig te zijn.
Ik ontmoette hem in de trein, op weg
naar Antwerpen. Hij zat er in de res
tauratie op zijn gemak een forse
sigaar te roken. „Tja", zei hij, „dat
deed ik vroeger niet. Ik moet straks
wel spelen, maar dan doet die ene
sigaar meer of minder er toch ook
niet toe."
Roozen vond het fijn dat hij weer
mee mocht doen. „Ik doe het voor de
gezelligheid", zei hij, „je ziet je oude
makkers weer eens en je haalt her
inneringen op. Maar vergis je niet:
als wij in het veld staan, is het tóch
weer ernst geblazen. Dan wil iedereen
weer winnen". En daar had hij bt)
nader inzien volkomen gelijk in. Nie
mand wón overigens. Het werd 33.
Maar daarover direct.
Yóór de match heb ik in een café
met Appel, Roozen, Groeneveld
en Van Schljndel een glaasje
jus d'orange gedronken. Appel
had een beetje zorgen over Volendam,
van welke club hij trainer is. „Mijn
parool is: één punt per wedstrijd,
alles door elkaar gerekend. Dar. red
den wij het." Roozen rookte alweer
een sigaar. En Van Schljndel bleek
ook nog te voetballen: in het tweede
van SVV. Groeneveld „draaide nog
mee" bij de tweede klasse amateurs.
Maar de gesprekken waren toch wat
bleekjes. Oorzaak? Zenuwen, als u
het mij vraagt. Er stond dan toch
maar een interland te beginnen. Een
geintje, goed, maar wie wil er nou ver
liezen? Dat doe je toch niet.
Ik ben overigens in de auto van
een Belg naar het Beerschot-stadion
gereden. Freddy Chavès; u kent hem
ongetwijfeld nog. Hij deed wat vreemd
aan het stuur. Wellicht had hij de
match til in gedachten.
Welnu, er is wel degelijk gevoch
ten in het Beerschot-stadion.
Spelers in sportief gevecht
met elkander, maar ook een
tikkeltje met zichzelf. Wel willen,
maar niet helemaal meer kunnen. Er
werd gelachen op de tribunes bijna
10.000 toeschouwers er werd Ijverig
handjes geschud op het veld. Tot het
31 voor „Olland" stond. Oei, wat
werden de Rode Duivels tóen tot Rcxie
Duivels. En op de tribunes werd niet
meer gelachen maar gefloten en er
werd „bóé" geroepen teger. Rinus
Terlouw. Natuurlijk tegen Rinus Ter
louw. Men herinnerde zich ineens dat
zulks in het verleden tot een folklo
ristisch gebruik was uitgegroeid.
Loeien tegen Rinus, dat kón met
anders. Maar Rinus trok er zich als
vanouds niets van aan. Hi] stond,
armenzwaaiend als een rots in de
branding toen het ineens 33 stond.
Als vanouds. Hij was trouwens de
enige die kans zag in dit treffen van
de oude garde ietwat gewond uit de
(Vervolg elders ii- dit blad)
1111'"■'"IIOIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIMIIIIIIIIIIIIIIIllliiiiiiin
wiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiNiiiiiiiiiiiiiiiiMiii
Men had hoge verwachtingen van
dit Nederlands elftal. Het resul
taat van de wedstrijd in Boeda
pest en vooral het spel dat was
ontwikkeld, hadden, gevoegd bij Feijen-
oords roemruchte eerste wedstrijd tegen
Tottenham Hotspur en de zege van Ajax
op het Hongaarse Ujpest, terecht voed
sel gegeven aan dit optimisme. Deson
danks hebben wij zaterdag j.l. gewaar
schuwd voor een al te vast vertrouwen,
daarbij wijzend op het feit dat de wed
strijd van Feijenoord tegen Tottenham
Hotspur op woensdag a.s. wel eens me
de van invloed kon zijn op de kracht, die
het Nederlands elftal zou ontwikkelen.
Welnu, waar was gisteren dat hart
verkwikkende élan dat de wedstrijden
Van het Nederlands elftal te Boedapest,
Feijenoord kort erna tegen de Spurs en
ten leste Ajax tegen Ujpest zo boeiend
heeft gemaakt? Waar was de volle
dige overgave, die verrukkelijke strijd
lust) Men zocht al deze onderdelen van
het voetbalspel, die mede bepalend zijn
voor het resultaat, tevergeefs in de lan
denwedstrijd tegen de Belgen. En, al
is het dan bepaald niet zó, dat het
Wellicht zelfs ongewild niet volledig
geconcentreerd zijn van de vijf Fejjen-
oorders in Oranje's voetbalploeg de
oorzaak is van de smadelijke nederlaag,
het is wel mede van invloed geweest.
Eens te meer is duidelijk gemaakt, dat
de Nederlandse voetbalkalender zorgvul
dig moet worden opgesteld en daarbij
Hag beslist niet uit het oog worden ver
loren of er misschien niet te veel van
het goede op komt te staan. Wjj denken
daarbij m de eerste plaats aan de inter-
toto-competitie, de minst spectaculaire
en meest commerciële wedstrijdenreeks
huiten de nationale competitie.
Het ontbreken van de vaste wil om
te strijden om elke bal en voor elke
meter terrein, ongeacht het verloop
van de strijd; het afwezig zijn van
de bereidheid om voor elkaar m de
bres te springen; kortom het gemis
aan geladenheid is niet de enige oor
zaak van de pijnlijk grote maar vol
komen verdiende nederlaag tegen de
Belgen. Wel hebben zij de Belgen de
gelegenheid geschonken om gretig
als zij waren om eindelijk eens een
forse haal te zetten onder de nu al
jaren durende reeks van slechte re
sultaten en geïnspireerd als zij wa
ren, omdat zij in het voor hen „gun
stiger" Amsterdam speelden hun
onmiskenbare talenten te tonen. En
dank zij het feit, dat hun ploeg be
stond uit een fiks aantal spelers van
allure, slaagden zij erin een veeleisend
systeem, dat zowel zes man in de
verdedigers, vier vaste aanvallers en
vergt, perfect en vooral vernuftig uit
te voeren. Dat systeem met vier vaste
verdedigers, vier vaste aanvallers en
daar tussenin twee mannen die „pen
deldiensten" verrichten, is slechts vol
re houden als men het spel op een
klein gedeelte van het terrein weet te
nouden. Welnu, de Belgen schoven
"ver het veld. Dat te kunnen verraadt
veeds de aanwezigheid van klasse,
vveinu de mannen met veel talent
garen Jurion, de aanvoerder, Van
v» u achttienjarige jongeman
t precisiewerk, d„ atletische
lüir fnvoor Claessen, de voortreffe-
ai kanthalves Hanon en Lippes en
de rechtsachter Baré.
elXr^J 1161 begin heeft het Nederlands
tischi. 1, raad geweten met de tac-
ne Problemen, die het door de Bel-
Claessen heet het nieuwe „geheime"
wapen, waarmee België ten aanval toog
tegen het Nederlands elftal. Claessen
was de middenvoor van het Belgische
elftal en de drie foto's die hierboven
en hiernaast zijn afgedrukt benadruk
ken dat hij bleek de schrik voor
doelman Pieters Graafland. Op de bo
venste foto, terwijl Pieters Graafland
gras lijkt te happen, is te zien hoe re
soluut de bal voor de derde keer in
het Nederlandse doel is gewerkt. De foto
eronder illustreert geen Belgisch doel
punt, maar toont wel aan met welk een
moed en ijver Claessen te werk ging.
Daaronder tenslotte de afbeelding van
de situatie die leidde tot. het eerste Bel
gische doelpunt met Claessen in de
hoofdrol.
BRUSSEL, 13 nov. „Happy days
are here again" de gelukkige dagen
zjjn weergekeerd was de melodie,
die door de Nederlandstalige uitzending
van de Belgische omroep werd uitge
zonden na afloop van de reportage van
de voetbalwedstrijd BelgiëNederland.
Een van de medewerkers van het pro
gramma van de BRT vergat zelfs de
taalstrijd: „België droomde in het
Vlaams en in het Frans, Nederland
krijgt geen kans", rijmde hij.
Meer dan ooit tevoren heeft het ver
kleumde en teleurgestelde legioen in Am
sterdam troost gezocht bij geestrijke
dranken. De restaurateur van het Olym-
isch Stadion heeft diep in zijn voorraad-
elder moeten duiken om aan de vraag
te kunnen voldoen. Hij was wellicht dan
ook de enige Nederlander in de propvol
le kuip, die ondanks de nederlaag toch
nog lichtpuntjes heeft gezien.
ANTWERPEN, 13 nov. De Belgi
sche oud-internationals begonnen zater
dag in het Beerschot stadion te Antwer
pen de wedstrijd tegen hun Nederlandse
collega's met een dermate fel offensief
dat de ruim 6000 toeschouwers zich af
vroegen hoe lang de „oude gloriën" dit
tempo vol dachten te houden. Het duur
de welgeteld tien minuten; toen kon Ne
derland het initiatief overnemen, wat in
de 14e minuut resulteerde in een treffer
van rechtsbuiten Biesbrouck (0-1). Kort
daarop was de stand evenwel weer
gelijk: rechtsbuiten Devos omspeelde
Schaap en Odenthal en trof vervolgens
doel. Een aantrekkelijke strijd volgde,
waarbij Nederland door twee doelpunten
van middenvoor Bram Appel een voor
sprong van 3-1 nam.
Onmiddellijk na de rust bracht links
half Huysmans de Belgische achter
stand tot een doelpunt terug door via
de voet van Terlouw de bal langs Stei
ger te schieten. Zes minuten later kwam
de eindstand reeds op het scorebord.
Linksbuiten Anol, die door een onge
oorloofde charge ten val was gebracht,
schoot uit de toegekende strafschop zelf
raak 3-3.
In Almelo versloeg Heracles DHC met
21, Excelsior toonde zich met 4—3
de meerdere over stadgenoot Xerxes,
terwijl de Graafschap tegen SW tot een
puntenverdeling (1—1) kwam.
In Mechelen heeft de tweede divisie
club Longa met 61 verloren van FC
Mechelen.
De eredivisieclub ADO heeft in Den
Haag voor ongeveer 3000 toeschouwers
met 13 verloren van het voorlopig
Nederlands militair elftal.
Het Utrechtse DOS heeft te Aalst met
11 gelijkgespeeld tegen Eendracht.
gen kreeg voorgeschoteld. In de verde
diging zocht iedereen naar zjjn man,
maar die was er in de voortdurend swit
chende Belgische aanvalslinie even vaak
niet als wel. In de aanval daarentegen
wist men niet hoe de extra versterkte
Belgische verdediging ontlopen kon wor
den. Pat laatste leidde tot een steeds
onnauwkeuriger en onsamenhangender
aanvalsspel, terwjjl het eerste allesbe
halve bevorderlijk was voor de rust in
de defensie.
Nog was wellicht de „schade" be
perkt gebleven als er niet op psycholo
gisch belangrijke momenten grove fou
ten waren gemaakt, die evenzovele Bel
gische doelpunten brachten. Het begon
bjj het altijd belangrijke eerste doelpunt,
dat viel na een korte periode, waarin de
Belgische verdediging een paar „kwa
de" momenten had beleefd omdat Oran
jes voorhoede enige tekene.i van gro
tere activiteit had getoond. Toen ech
ter weifelde Wiersma even bij het stap
je-vooruit, dat Claessen buitenspel had
gezet. Claessen kreeg nu vrij spel. Vijf
minuten later blunderde Pieters Graaf
land bij een ver schot van de linksbuiten
Paeschen. Oranje's doelman liet de bal
weer los, reageerde vervolgens zeer
traag en gaf op die manier Van den
Bergh een niet te missen kans. Twee
fouten, twee doelpunten, met 0-2 achter;
zo'n klap komt hard aan, vooral bij een
ploeg, die toch al geen overtuigende in
druk maakt.
Het werd, vlak voor de rust, ook nog
0-3 dank zij een voortreffelijk genomen
vrije schop van Hanon gevolgd door
twee bliksemsnelle reacties van Claes
sen. De tweede helft bood voor Oranje's
mannen dus bitter weinig perspectief,
hoewel er natuurlijk de mogelijkheid
bleef, dat één, liefst snel verkregen doel
punt voor een sensationele opleving zou
zorgen. Al die schone illusies konden
echter reeds twee minuten na de rust
worden begraven. Andermaal liet Pie
ters Graafland een bal glippen, opnieuw
reageerde hjj veel te langzaam en ver
volgens ook nog verkeerd op zijn fout
met als uiteindelijk gevolg, dat Van
Himst de stand op 0-4 kon brengen. De
wedstrijd was gestreden. Oranje had de
genadeklap gekregen en toonde niet de
minste ambitie om nog iets aan de
score te veranderen. De Belgen wisten
de overwinning veilig, lieten de teugels
vieren en vermeiden zich met demon
straties van hun superioriteit, waarvan
het glansnummer de „show" was.
Het heeft, vinden wij, geen zin om
te gaan zoeken naar „hoofdschuldigen".
Allereerst niet, omdat er eigenlijk niet
eén man in het Nederlands elftal was,
die aan de verwachtingen heeft voldaan.
De beoordelingen zouden uiteenlopen van
de minst slechten (Groot, Muller) via de
onzekeren (Pronk, Kreijermaat, Wiers
ma) tot de zeer zwakke (Pieters
Graafland, Veldhoen, Van der Linden
en Schouten). Zij hebben echter, op een
enkele uitzondering na, in voorgaande
wedstryden bewezen veel beter te kun
nen.
Bovendien: het is niet nodig om na
deze grote nederlaag plotseling te gaan
twijfelen aan de mogelijkheden van
Oranje's nationale ploeg of om te be
weren, dat deze formatie op een zeer
wankele b-.sis steunt. De <asis is ech
ter wel smal; zó smal, dat van het
Nederlands elftal alleen dan verheu
gende prestaties mogen worden ver
wacht als de ploeg in de mentale
stemming is, die bij een topwedstrijd
wordt geëist. Dat was de grote les
van deze ontmoeting met de Belgen.
Elek Schwartz zal niet gedacht heb
ben, dat hij zó gauw gelijk zou krij
gen, toen hij drie weken geleden in
het Nép-stadion te Boedapest zei
..Het Nederlands elftal heeft momen
ten, waarop het in staat is met suc
ces tegen sterke tegenstanders te strij
den". Momenten, inderdaad; lang
niet altijd! Zodra het Oranjeteam de
ambitie mist, is het een heel zwakke
formatie.
„Geen of niet voldoende ambitie bü
een sportman, die wordt uitgezocht voor
het hoogste wat te bereiken is: de natio
nale ploeg?", horen wjj velen reeds ver
wonderd opmerken. „Daar was vroe
ger geen sprake van". Wij zouden dan
dit willen antwoorden: Vroeger waren
er interlandwedstrijden, nu echter zijn
er naast de ook nog uitgebreide
nationale competitie toernooien om de
Europese beker voor landskampioenen
en de Europese beker voor bekerwin
naars, de intertoto-competitie en.inter
landwedstrijden. Als die laatste wedstrij
den niet iets speciaals als inzet hebben,
bijvoorbeeld een uitzending naar het
toernooi om het wereldkampioenschap,
spreken zij nauwelijks nog tot de ver
beelding.
AMSTERDAM, 13 nov. De Schotse
scheidsrechter R. Davidson die 2 okt. '60
bij België-Nederland debuteerde, begree
na afloop niets van het Nee rlandse
spel. „Ik had gehoord van die onver
wachte 33 tegen Hongarij en over het
prachtige spel van Feijenoord tegen Tot
tenham Hotspur, Vandaar dat ik dacht
dat Nederland makkelijk zou kunnen
winnen. Het spel van de Nederlanders
viel mc tegen. Het was veel slechter dan
verleden jarr in Antwerpen". De 33-
jarig vrijgezel was over het optreden
van de spr'ers best tevreden. „Het was
gemakkelijke wedstrijd om te lei
den, en :'.ie 40, ach, het kan toch niet
altijd goed gaan
DEN HAAG, 13 nov. Aan de sport-
toto van zondag 12 november is door
532.108 toto-enthousiasten, "'e voor een
totaal-inleg van f 644.620.zorgden,
deelgenomen. Voor de eerste prijs is een
bedrag van f 117.000.beschikbaar, het
bedrag voor de tweede prijs bedraagt
63.315,en de extraprijs voor de vijf
gelijke spelen bestaat uit 31.910,
Zondagavond waren er cp het bonds-
bureau van de KNVB zeven meldingen
binnengekomen van 12 punten, 50 deel
nemers meldden zich voor de extra-prijs
van de vijf gelijke spelen.
Het juiste rijtje luidt: 2 11 3 11
3 11 113 3.
V)
Een sterk voorbeeld van kleedkamer-
diplomatie leverde Henk Schouten, met
zijn prille status als Oranje-man toch al
niet geneigd om de feilen ongezouten aan
de kaak te stellen. Voordat wij in de ge
legenheid waren geweest een overi
gens voor de hand liggende vraag te
stellen over de „achtergrond" Totten-
ham, de tegenstander van Feijenoord
aanstaande woensdag, haastte hij zich te
verklaren dat niemand zich had gespaard.
„Ik heb me voor het volle pond gegeven
en mijn clubgenoten ook." En toen er geen
instemmend antwoord kwam: „ze kun
nen toch wel begrijpen dat wij in Enge
land misschien maar twee procent kans
hebben om er door te komen. Zou je
daarmee in een interland dan werkelijk
rekening houden?"
Dat was klare taal, hoewel Reinier
Kreijermaat wat zuinig keek toen hij
Schouten zo pessimistisch uit de hoek
hoorde komen. Dat Kreijermaat die twee
procent wel wat aan de lage kant vond
demonstreerde hij door zorgvuldig zijn
kuit te betasten. „Ik ben in de tweede
helft door de knieën gegaan van de pijn
in m'n been, maar het valt gelukkig
nogal mee. Stel je voor dat het een flinke
blessure was geweest
Daarover behoefde Jan Klaassens zich
geen zorg te maken. Bij de ernst van de
situatie kon hij natuurlijk geen opgewekt
gezicht tonen, maar het komt niet iedere
dag voor dat je ontsnapt aan een pak
voetbalslaag en anderzijds blijft Ue stille
voldoening dat, als jij er nu eens bij was
geweest, he,, misschien beter was gegaan.
Niet dat Jan Klaassens, de man die op
drie oudgedienden na de meeste inter
lands (53) voor Oranje op zijn naam heeft
staan, dit wilde vaststellen. Hij zou zich
hebben gekenmerkt als een zelfgenoeg
zaam persoon en men mag gerust weten,
dat ijdelheid hem vreemd is. Neen, Jan
Klaassens zat maar één ding dwars, na
melijk dat de vechtlust had ontbroken.
„Wat een verschil met FeijenoordTot
tenham. Toen gaf iedereen zich voor 100
procent. „Onwillekeurig lieten wij onze
blikken glijden over de shirtjes om ons
heen. Een enkeling had een natte plek op
de rug, maar een uitgeputte strijder was
in geen hoek te bekennen. Lag Henk
Schouten na het heroïsche duel met Tot
tenham niet oververmoeid op de mas
sagetafel?
HENRI DEKENS is de rechterhand van
Constant Vandenstock, de manager van
het Belgische elftal. Dekens verzorgt
altijd de trainingsbijeenkomsten. Geen
wonder, dat hij opgewekt was in het
Olympisch stadion.
Graafland voor het tweede doelpunt,
een treffer van ec.i bedenkelijk soort.
„Vlak voor m'n neus stuitte de bal op
door een of ander kluitje. Ik wil me
niet verontschuldigen, maar bjj ons in
Rotterdam is het veld betrouwbaarder.
Daar hebben we die Belgen de laatste
tijd ook steeds geen schijn van kans ge
geven.
EL EK SCHWARTZ keek zorgelijk en
somber gistermiddag. Na afloop was
zijn commentaar kort en bondig. „Ik
heb geen excuus; de jongens speelden
als olifanten."
Wij moesten naar Elek Schwartz voor
uitsluitsel. Die ontmoeting was een ver
rassing en wij bekennen het eerlijk, een
kleine teleurstelling. Wij herinnerden
ons de Elek Schwartz na een wedstrijd,
die zijn elftal ondanks de ietwat scham
pere prognoses tot een succesvol einde
had gebracht. Bij de bondscoach brand
de toen een heilig vuur in de ogen,
toen hij zijn zaak verdedigde. Zou hij
nu de verklaring weten te geven voor
deze verschrikkelijke anti-c'imax, op
een knappe manier misschien tastend
naar de causale verbanden? Helaas,
niets van dit alles. Schwartz fluisterde
als een directeur op de rand van zijn
faillissement. „Ik heb geen excuses. We
hebben niet gevoetbald of eigenlijk
hebben we te statisch gevoetbald. En
het ergste vind ik, da' we n'et in con
ditie waren." Dan met enige stemver-
Heffing: „log als olifanten speelden ze
"gen dit Belgische team".
Wij willen de sfeer van verslagenheid
in de vaderlandse kleedkamer niet aan
de historie prijsgeven zonder de op
merking te gedenken van Bennie Mul
ler dat de wedstrijd misschien een be
ter resultaat had opgeleverd, indien
Ajax in het Stadion had gespeeld en
de verklaring op te tekenen van Pieters
„Die Belgen hadden er geen behoefte
aan om aan de „Feijemoorden" een woord
vuil te maken. Het laat zich raden dat
de vreugde bij de zuiderburen zeker zo
groot was als de misère een paar deuren
verder op. En Constant Vandenstock, de
leider van de triomferende ploeg, bevond
zich niet in een hoekje. Het was voor hem
een van de mooiste middagen uit zijn le
ven geweest. Hij, de vroeger genadeloos
becritiseerde en dat gaat in België
met minder consideratie dan bij ons
samensteller van de nationale topploeg
wist zich de glorieuze winnaar achter de
schermen. Zijn systeem het 4-2-4, van
Braziliaanse ori-ine uitgevoerd door
een sterk verjongde garde, had voor de
tweede maal in successie een schitterend
succes opgeleverd. „Ik wist, dat na de
overwinning op Frankrijk Nederland een
bittere pil te slikken zou krijgen. Ze had
den op zulk voetbal niet gerekend, hè, ze
dachten het met ons wel te zullen klaren.
Maar Rotterdam is verleden tijd en Boe
dapest heeft ons niet doen schrikken.
Mijn enige probleem voor deze wedstrijd
was de complexen bij sommige van mijn
mannen in de kiem te smoren. De com
plexen van de derby tegen Holland, die
altijd zo lastig is geweest. Ge weet het
misschien niet, maar het gevaar kon naar
onze mening uitsluitend komen van Coen
Moulijn. Dat Baré dit zonder grote in
spanningen heeft bedwongen, gaf de
doorslag. Eerlijk gezegd, we voe'balden
in de eerste helft beter dan tegen Frank
rijk, een tempo hoger weet u. Na de rust
konden we het wat rustiger aan doen,
met een speciaal doel ook, namelijk de
