Afwe
AJAX
yan „groot
fnuikend voor PSV's moreel?
W edstrijd-der-belage
devalueert door
schorsing, disciplinaire
straffen en blessures
m
Blauw Wits succes begint bij
de getergde stopperspil
Feijenoord ver uitgelopen
Rapid JC weer in moeilijkheden
Nieuw' Enschede doorstaat vuurproef
DONKERE
WOLKEN
BOVEN
Klaas aan de
laatste ronder
Kijkje achter de
voetbalschermen
ERE-DIVISIE
Ovatie van Britse „Jantjes" voor hun Barry
SPARENDAM, dreigend als
de toren „Swijgb Utrecht"
RUMOER ROND
DE MAN MET
DE LILA-VLAG
sün
Sta*-
MAANDAG 20 NOVEMBER 1961
PAGINA 7
(Van onze sportredacteur)
EINDHOVEN, 20 nov. PSV-
Ajax, respectievelijk tweede en
derde op de ranglijst, in de jongste
competitiewedstrijden twee en
drie punten achtergeraakt op
Feijenoord; er stond dus heel wat
op het spel. Ajax wist, dat het zijn
zieke international Henk Groot
moest missen. Het kon bovendien
de geschorste linksbinnen Piet
Keizer niet opstellen. Men mocht
dus spreken van een geduchte
handicap. Desondanks maakten
Gerrit Keizer en zijn mannen van
Ajax' betaalde sectie geen pas
achteruit. Er moest intern het
een en ander duidelijk worden ge
maakt: Muller en Prins zakten
voor straf af naar het tweede elf
tal. Nóg was het niet genoeg. Bij
alle leed, waarmee de voetbal
ploegen in de loop van het seizoen
geplaagd plegen te worden en dat
nu de Ajacieden in één wedstrijd
trof, hoort ook de blessure. Welnu,
na een half uur spelen verloor
Ajax Kees Groot, de laatste man
Van het „vaste" binnentrio. Ajax'
middenvoor ging na een onfortuin-
Taak van Londense firma
Voetbalmanager vindt
de dood in lift
jfws?z'
toSsya
Psvnoord
Ajax
5?w
ljjke botsing a la Kraay-MacKay
met een fikse hoofdwond op de
brancard en definitief naar de
kleedkamer.
'i
li
Hui
LONDEN, 20 nov. Het grote ver
loop in de publieke belangstelling voor
Voetbalwedstrijden heett de Engelse
voetbalautoriteiten doen besluiten een
Condense firma de opdracht te geven
fle oorzaken van dit probleem op te
•Porem. Het onderzoek, dat minstens
vier maanden zal duren, kost ongeveer
100.000.
In het seizoen 1948-1949 woonden ruim
41 miljoen voetballiefhebbers 1852 wed
strijden bij. In het afgelopen seizoen
Werden 2028 ontmoetingen gehouden,
waarbij 28,5 miljoen toeschouwers de
tribunes bevolkten.
TEHERAN, 20 nov. Maxmillian
Gold, de 61-jarige manager van de
Zweedse voetbalclub Malmö, is zater
dagavond dood aangetroffen op de bo
dem van de liftschacht in zijn hotel in
Teheran.
Gold werd vrijdag verm'st na de wed
strijd tussen Malmö en het Iraanse voet
balelftal. Men zocht hem vrijdagavond
®n zaterdag vergeefs, totdat een liftjon-
*en zijn lichaam op de bodem van de
schacht ontdekte.
Men vermoedt, dat Gold de deuren
van de lift had geopend toen deze zich
tussen twee etages bevond en dat hij
15 meter diep naar beneden viel.
NacFeijenoord 23
Van Gastel 1—0, v. d. Gijp 1—1, rust, Van
Lugt 21, Kreijermaat 22, Bennaars
•"r3. 16.000 toeschouwers.
Vrij harde strijd, waarin eijenoord weinig
Svertuigend startte. Het vaak fraai spelende
*;4c miste de schutters om de aanvallen
u°eltreffend af te ronden.
^ortuna—Willem II 1—3
1 Jfenen 10, rust, Uitermerk 11, Koopai
^2 en 13. 8000 toeschouwers.
V^ortuna verdiende ruimschoots de kleine
$n0rsPronS de rust, resultaat van goed
Bok* in een boeiende eerste helft. Willem II
♦jbakelde echter na de rust op een hoger
over. Dat bleek Fortuna te machtig.
wL8l°tte nam Willem II zelfs het heft gro-
^hdeels in handen.
Ajax 22
^Syensson (eigen doel) 0—1, Louwers 1—1,
21st. Ouderland 1—2, Kerkhoffs 2—2. 17.500
vCh°uwers.
.ernstig gehavend Ajax en PSV bleken niet
J? staat voetbal te spelen, dat overeenstemt
bi,, hun plaats op de ranglijst. Defensieve
t.unders leverden drie van de vier doelpun-
n Pp.
VVVVolendam 00
toeschouwers.
"oi«ndam zal met het gelijke spel bijzon-
v0„J®vreden geweest zijn. VVV domineerde
t. ""durend, maar zelfs een strafschop wis-
öe Venlonaren niet te benutten.
A*>0—MVV o—l
poenen o-i, rust en einde. 14.000 toeschou-
die?Hh<>Usiast MW behaalde volkomen ver-
VanJi® zege op de Haagse ploeg, die aan-
end volkomen faalde.
VolewijckersGVAV 1I
jRust 0—0, Schaft 1—0, Lacrois 1—1. 8000
Vol ufers-
**nrt -wUckers, technisch beter en voortdu-
*haal in. de meerderheid, kon slechts één-
dooi- i scoren komen en verspeelde daar-
de volle winst.
«apia
JCDWS/A 0—1
0De Kreek 01. 3000 toeschou-
hj^jj^j^-formatie van DWS-A bleek voor
diging
een onoverkomelijk struikelblok.
DWs.a fkchte wedstrijd had echter ook
*•- - alle moeite met de Kerkraadse ver-
Parta—Enschede
tp- UWerS
81, rust. Advocaat 02,
0—2
9000
de Brp^if'id die onder het „niveau" van
B°g Jp'visie bleef en waarin Enschede
Ueste voor de dag kwam.
Bl
auw
Wit—DOS 2—1
nam echter een voorsprong
de slotfase werd weggewerkt
j»
rust- Hughes 1—1, Clement
Weinió toeschouwers.
't'ijd ,5- ffaie, maar wel spannende wed-
?ahgaf nÖ5 Blauw wit duidelijk de toon
rtj MI. DOS —ut
eerst in
g.'Hem ii
few Wlt
A?"una
g^VolewUekers
12
12
12
12
12
12
12
12
12
12
12
12
12
12
12
12
12
12
2
1
20
39—13
1
3
17
37—17
4
2
16
37—20
1
4
15
27—19
3
3
15
27—27
0
5
14
31—21
2
5
12
27—23
2
5
12
19—18
4
4
12
20—19
4
4
12
19—19
2
5
12
21—32
5
4
11
23—26
5
4
11
12—16
5
5
9
11—18
2
7
8
17—33
8
3
7
7
15—28
7
7
20—39
0
9
6
16—30
Kees Groot, met „tulband", als uitvaller
langs de lijn.
Mag er eigenlijk nog twijfel bestaan
over de uitslag van het duel? Is het
niet meer dan logisch, dat PSV deze
wedstrijd van de „belagers" gedeci
deerd zou winnen? Een elftal met zo
veel remplaganten moet immers een
peuleschilletje zijn voor een ploeg, die
de ambitie heeft hoge ogen te gooien
naar het landskampioenschap. PSV ze
gevierde echter niet. Het kwam, moei
zaam zelfs en niet zonder geluk, maar
tenslotte toch ook wel weer verdiend,
niet verder dan een gelijk spel(2-2).
En nu zou men kunnen veronderstellen,
dat wij dus moeten beginnen aan een
loflied op Ajax, dat dan toch maar in
staat is om zoveel goede reserves
achter de hand te hebben, dat het met
vier invallers één van de moeilijkste
uitwedstrijden van het seizoen met een
gelijk spel weet af te sluiten. Alweer
mis echter. Want het was niet zozeer
de verdienste van de invallers, dat de
strijd een onbeslist als uitslag kreeg
doch het falen van PSV.
PSV heeft óók zijn problemen. Niet
die van geschorste of geblesseerde spe
lers. Evenmin die van met de club
discipline overhoop liggende jongelui.
PSV tobt met de vraag hoe het toch
mogelijk Is, dat een elftal, dat in het
begin van het seizoen zo schitterend
draaide en het ene succes na het ande
re boekte met een spelletje, dat de
ogen van de duizenden kijklustigen
streelde, plotseling slechts hortend en
stotend vooruit komt. Al een paar
weken ging het niet meer naar wens.
De vloeiende combinaties bleven uit.
Het gemak, waarmee hele reeksen van
doelpunten werden gemaakt, was ver
dwenen. PSV's leiders wanhoopten ech
ter niet. De ploeg zou zijn draai wel
weer vinden. Men moest de jongelui
daar in alle rust de tijd voor geven;
vooral niet opjagen, niet forceren. Het
hielp niet. En nu, voor het eerst in dit
seizoen, ging het mes erin. De ploeg
werd gewijzigd. Middenvoor Van Til
burg verdween naar de reserves. De
jongste aanwinst Pijs, aangekocht van
de amateurclub De Valk, zou zijn kans
krijgen en het grillige talent „Jantje
Louwers werd aanvalsleider.
Wellicht had PSV de inspiratie van
een „groot" Ajax, met al zijn cory
feeën, nodig om het goede ritme
terug te vinden. Nu Ajax echter zo
gehavend in het veld verscheen
met zelfs de vroegere back Smit als
vervanger van Henk Groot als
rechtsbinnen en ernaar speelde,
kwam PSV ook niet verder dan het
triest blijven hangen op het bedenke
lijke niveau van de laatste tijd. Gave
doelpunten, verkregen na vloeiend
aanvalsspel, produceerde het niet. De
twee treffers waren geschenken van
Ajax' doelman Hoogerman, ook al
kwamen zij dan op naam van Lou
wers en Kerkhoffs te staan. Zij wa
ren bovendien slechts voldoende voor
het voorkomen van een kwalijke ne
derlaag. Want, tot twee keer toe nam
Ajax de leiding. De eerste keer, voor
de rust, omdat Svensson langs zijn
eigen, ten onrechte uitgelopen doel
man Bals in een verlaten doel kopte.
De tweede keer na een flitsende
sprint van Ouderland, de back die
met succes wat vaart in zijn eigen
onmachtige aanval bracht, op een
pass van de voor Kees Groot inge
vallen Westra.
PSV verloor, op papier, niet; in
theorie echter wel. De PSV-ers traden
op de geblesseerde Van Wissen na met
hun sterkste formatie aan en maakten
niet de indruk de weg naar de glorie
van het begin van dit seizoen terugge
vonden te hebben. Ajax daarentegen
mag zich vleien met de hoop,dat het,
eenmaal weer alle hens aan dek heb
bend, weer speelt, zoals het aan zijn
reputatie verplicht is. Of het. vier pun
ten achter on Feijenoord, no r kampioens
illusies mag koesteren, ie een andere
zaak.
Nog slechts enkele minuten te spelen, de ommekeer is compleet. Clement maakt
voor Blauw Wit het tweede en winnende doelpunt. Liptak, met hoofd m verband,
kan DOS niet redden.
Zo moet het, laat Piet Ouderland, in het midden,
doelman Bals ligt verslagen op de grond, Brusselers
Ajax' aanvallers zien. PSV's
kan ook niet meer helpen.
Het geluk is met de sterken, zegt men wel. Feijenoord
zal daar dan geen enkel bezwaar tegen hebben. Zelf op
het nippertje nog een overwinning boeken (tegen NAC)
en intussen de naaste belagers in een onderling duel
eikaar zien duperen door gelijk te spelen, dat zijn pret
tige gewaarwordingen. Feijenoord zag er zijn voor
sprong door vergroot: drie punten nu op PSV, vier op
Ajax. Het lijkt wel of de strijd om het landskampioen
schap reeds is beslist.
Hevig is de spanning in de onderste regionen. En-
schede's overwinning op Sparta, gevoegd bij het gelijke
spel van De Volewijckers en de nederlaag van Rapid
JC, heeft geleid tot een uiterst gecompliceerde situatie.
Enschede bezet weliswaar nog de laatste plaats, maar
het heeft nu het prettige perspectief in één sprong
hogerop te kunnen komen. Sparta's herhaalde falen zal
de Rotterdammers intussen tot ernstig nadenken moe
ten manen.
Volop leven is er nog steeds in de Eerste Divisies. De
spanning is zelfs nog groter geworden nu de koplopers,
resp. Sittardia en Heracles, tegen een van hun belagers,
resp. Fortuna VI. en Elinkwijk, verloren en o.a. met
hen de leiding moeten delen. In afdeling A zorgde DHC
ervoor, dat daar zelfs een driemanschap aan het hoofd
van de ranglijst staat.
(Van onze speciale verslaggever)
AMSTERDAM, 20 nov. Elf Engel
se „Jannen", de ronde witte petten jo
lig achter op de kruin, de wijde laken
se broeken klapperend om de kuiten,
hebben zondagmiddag hun landgenoot
Barry Hughes, de stopperspil van
Blauw Wit, staande een ovatie gebracht.
En in een der loges van liet Olympisch
Stadion zette hun commandant 'een ge
zicht in de geest van „real British"
Het gebeurde tien mir en voor het
einde van de wedstrijd tegen DOS.
Hughes brak toen in een plotselinge op
welling van gramschap over zoveel on
macht van zijn aanvallers resoluut met
alle goede tradities van het stopperspil-
systeem, rende met zijn moeilijke,
zware tred hard in de richting van het
Utrechtse doel, waar hij net op tijd ar
riveerde om de bal uit een voorzet van
Bleijenberg achter keeper Van Zoghei
te werken. En Barry Hughes deed dat
in de meest omgekeerde houding die de
mens kent, namelijk zo'n beetje staan
de op zijn hoofd, maar met de voeten
net op de goede hoogte voor een droge,
verrassende tik.
Barry Hughes scoorde met deze on
gewone treffer niet alleen de gelijkma
ker, maar wees Blauw Wit tevens de
weg naar het Utrechtse net, die het
tachtig minuten lang maar niet had
kunnen vinden. De strijd van deze ge
woon gekke wedstrijd was dan ook
nog niet gestreden. In de laatste se
conden schoot linksbuiten Clement tot
grote vreugde van 13.000 dansende Am
sterdammers de zege naar Blauw Wit.
De Engelse metrozen hebben hiei na
afloop spontaan hun zoveelste pilsje op
geledigd. Die „crazy" Barry toch en
wat een fijne club dat Blauw-Wit. Nog
maar nauwelijks liet hun oorlogsbodem
de „Carron" het anker vallen in de
Amsterdamse haven, of er was al een
wedstrijd gepland tegen de veteranen
van de Stadionclub. Go.ed, met 8-4 gin
gen ze in de boot. Met mannen aL de
doelman Ferwerda, back Wilders en
midvoor Koekebakker valt nu eenmaal
niet te spotten, maar ai. die pilsjes
afloop in het clubhuis van Blauw Wit.
(Van onze speciale verslaggever)
ROTTERDAM, 20 nov. Mister Er-
nest Robinson zal de laatste zijn om te
beweren, dat de malaise bii Enschede
uitsluitend een psychologische kwestie
is. Daar is hjj als Engelsman te nuch
ter voor en te veel voetbalkenner. Dat
men hem, de trainer der lagere elftal
len, de „toverstok" in de vingers heeft
gedrukt, die het moreel van de Ooste
lijke club moet pantseren, kan niettemin
merkwaardige successen opleveren. De
gedegen overwinning tegen Sparta, en
nog wel op het versomberde „Spangen"
is een wenk in die richting.
De heer Robinson lijkt weinig op enke
le koelbloedige landgenoten van hem,
die in ons voetbalbestel de scepter
zwaaien. Met zijn 51 jaren, zijn wat zor
gelijke trekken onder een grijzende
baardos, heeft hij niets van een Spurge-
on, een Neville en een (ex) Bucking
ham. De rol, die hij totnogtoe heeft ge
speeld in het veeleisende metier van
trainer-coach, lijkt zo bescheiden als die
van zijn collega's toonaangevend. Toch
vertoeft hij al sinds 1950 in Nederland.
Een periode van vier jaar bij Enschede
werd gevolgd door een even langdurig
arrangement bij Rigtersbleek en een
diensttijd van twee jaar bij Heimondia.
Pas twee maanden geleden keerde de
onopvallende Brit op de oude basis te
rug om zich bezig te houden met de
jeugd en de reserves van Enschede.
Het „eerste" bleef in de handen van
Fahdronc, de Tsjech. Vandaag een week
geleden speculeerden wij op de „moge
lijkheid" Robinson, wellicht de figuur,
2039 I die de ontredderde Twentse ploeg de in-
1630 I jectie kon geven, waarnaar Fahdronc
tevergeefs scheen te zoeken. Wij hadden
niet kunnen vermoeden, dat het reeds
zo spoedig die kant zou opgaan. Even
min durven wij nu te voorspellen, dat
Ernest Robinson het reddende serum
op een vuurtje heeft staan. De overwin
ning op een verschrikkelijk onbekwaam
Sparta is daarvoor een te flauwe aan
wijzing.
De man, wie de opvolging van Fah
dronc ongetwijfeld een gevoel van diep<
voldoening heeft bezorgd, was in zijr
tyd een ras-voetballer. Als back begon
hij op zijn zeventiende jaar in een twee
de divisie-club om later in Sheffield Uni
ted triomfen te oogsten. Met kennis van
zaken kan hij daarom oordelen over tak-
tiek, talent en het ontbreken daarvan
bij Enschede, althans tot op zekere hoog
te. „Ik weet me in een moeilijke situatie
gemanoeuvreerd. De middelen, waar
mee het doel het afwenden van de
gradatie moet worden bereikt, zijn
gering, dus het enige wat de doorslag
kan geven, is een perfecte verstandhou
ding, de wil om uit het moeras te vluch
ten. Daarom betekende de wedstrijd in
Rotterdam zoveel als een soort examen,
een vuurproef; niet voor mij, maar voor
het zelfvertrouwen van de jongens, die
het, wie weet, in verband brengen met
mijn komst. Als suggestie mag men dii
overigens niet verwaarlozen".
Ernest Robinson heeft geen stem in
de samenstelling van zijn Enschede,
hetgeen voor hem een ernstige beper
king moet betekenen. Indien dit wel
het geval was, zou hij er misschien
minder snel toe overgaan om Cockie
Luiten stelselmatig op een dood spoor
te houden. Ook tegen Sparta opereer
de Enschede zonder de vroegere links
buiten van DOS, die zelfs niet eens
een reserve-plaats had veroverd. Toen
Janssen na een uitgesproken slechte
eerste helft na de rust van het veld
verdween, was het Advocaat, die als
linksbuiten inviel. Men motiveert Lui-
tens absentie nog steeds met de op
merking, dat hij niet in topvorm zou
steken. Wat men echter week in, week
uit van de overige voorhoede-spelers
aanschouwt, kan men nauwelijks nog
in verband brengen met het verschijn
sel „vorm".
Hieruit volgt vanzelfsprekend, dat het
met Sparta ook slecht gesteld is. Wel
nu, boven het trotse „Spangen" hangt
een onweer, dat de verwende Rotter-
Die elf „pikbroeken" en hun com
mandant hebben intens genoten. En
met hen velen van de toeschouwers.
Blauw Wit - DOS was we zeggen
het nogmaals een vreemde wed
strijd. De Amsterdammers schenen
aan de verpletterende nederlaag bij
Feijenoord (9-1!) geen complexen te
lebben overgehouden. Ze hadden
Mul in de voorhoede teruggehaald en
'e Surinamer Sparendam als links
half opgesteld. De donkere Sparen-
lam stond in de hoofdstedelijke ver
dediging als ooit de toren „Swijgh
Utrecht" in de vestingmuur bij de
Omstel; een dreigend vermaan aan
heel het roerig Sticht. Erwin Sparen-
dam was ongenaakbaar. Wat hem
voor de rappe voeten kwam, kreeg
;een schijn van kans. Dat DOS na
een goed half uur spelen door de
longaar Hanek uit een pass van
Theunissen de leiding nam, was niet
eijn schuld. Evenmin de opmerkelijk
vlotte wijze waarop de voorhoede van
Blauw Wit de meest eenvoudige kan
sen liet liggen. De midvoor Bleijen
berg alleen al snelde tot tweemaal
toe bekwaam langs de Utrechtse ver
dedigers, maar zijn „lepe" tikjes wa
ren net niet slim genoeg om de uit-
Een van de weinige keren, dat Sparta doelman Dyckmans van Enschede ernstig
bedreigt.
damse aanhang tot radeloosheid brengt.
Eens te meer wordt hier bewezen, dat
de spelers het moeten doen en dat ge
brek aan dit „materiaal" door de beste
.buitenwacht" nog niet kan worden op
gevangen. Sparta beschikt over een er
varen, zelfs doorgewinterde manager,
Neville, en een trainer, de Tsjech Han-
ke die terecht doorgaat voor een spe
cialist op zijn terrein. Voetbalde hij o.a.
niet vijf jaar in Barcelona, wist hij de
befaamde Kubala er niet toe over te
halen om Sparta tijdens een kort ver
blijf in Nederland twee ochtenden on
der zijn hoede te nemen? Maar Neville,
Hanke, noch Kubala hebben Sparta tot
nogtoe over de drempel kunnen tillen.
Robinson dan wel? Dat moet worden af
gewacht.
Vernederend is in deze wedstrijd ge
weest, de manier, waarop een oud-ge
diende, een louter op routine „drijven
de" voetballer, een hoofdrol heeft ge
speeld. Helmuth Rahn was de enige
snelle, hard schietende, en daardoor ge
vaarlijke animator van dit door weder
zijds onvermogen bepaalde duel, dat
dank zjj grove fouten nog twee Ensche-
dese doelpunten te zien gaf. In opperste
wanhoop had Sparta drie van zijn vaste
spelers vervangen: Van Ede, De Vries
en doelman Van Dijk. Het resultaat was
bedroevend, met uitzondering van het
werk van Van Leeuwen onder de lat.
Wat er nu 'in Rotterdam zal gebeuren'
Misschien dat Ernest Robinson een tip
kan geven.
stekende doelman Van Zoghei te ver
schalken. „Willem" werd er gewoon
zelf tureluurs van, een gevoelstoe-
stand die nog verergerde toen de
man mét de lila vlag een der
grensrechters indirect vat op de
strijd kreeg.
Het begon met een vrije trap, die de
Blauw Witter Dekker van even buiten
het strafschopgebied bekeken over het
Utrechtse muurtje lepelde. De hal
sloeg via de onderkant van de lat ach
ter de doellijn en sprong direct weer in
het veld terug. „Kèèèk nou men" brul
de een nerveuze stadgenoot achter ons
op de tribune naar de grensrechter,
maar deze hield zijn lila vlaggetje om
laag. En daarmee begon hij aan een
reeks van gekke beslissingen. Hij
zwaaide dat het een lust was en dan
op momenten waarop zulks niet ge
wenst bleek. De keren dat men zijn li
la kleurtje dolgraag in de lucht u
zien, bleef het vlaggetje omlaag. Ook
toen de stopperspil Visser van DOS
bij een nieuwe doorbraak van Bieijen
berg binnen de beruchte lijnen gedeci
deerd hands maakte en zelf ai met
gebogen hoofd op het vonnis wachtte.
De scheidsrechter Van Leeuwen floot
niet en toen moest de man langs de
lijn het weer ontgelden. Het publiek
voelde daarbij precies aan hoe deze
grensrechter zich gevoeld moet heb
pen, want het reageerde tenminste on
middellijk met de eerste tonen van het
nu ook bij voetbalwedstrijden zeer po
pulair geworden „O, was ik maar bij
moeder thuis gebleven". Het lila vlag
getje brandde de grensrechter in -zijn
hand, de blos der schaamte trok door
tot aan zijn knieën
Nog meer dan in de eerste helft
heeft Blauw Wit na de rust de toon aan
gegeven. De passes waren ook nu niet
altijd even zuiver, maar de Amsterdamse
ijver was niet te blussen.
In één wilde aanvalsgolf joeg
het op de Stichtse veste af. En
daar wist men van wanten. Er werden
forse duwen en trappen uitgedeeld en
het gekreun en gesteun (en ook wat
anders) waren niet van de lucht. De
scheidsrechter Van Leeuwen had dui
delijk moeite om te zien wie nu wel en
wie niet de schuldige was. De Hongaar
se rechtsback van DOS Liptak strom-
elde kermend naar de lijn met een
bebloed en gezwollen hoofd, waarvoor
boksers de vakterm „feestkoppie" heb
ben. Op de schouder van zijn trainer
G ruber snikte hij zijn leed uit, terwijl
een verzorger hem verbond. Als een
soort guerillastrijder met een witte
doek rond zijn schedel keerde Liptak
terug in de Utrechtse atweer, waar
zijn aanwezigheid dringend gewenst
was.
Blauw Wit drong fel aan. Bleijenberg
kopte eenmaal fraai tegen de lat en
een kogel van Koeman vloog rakelings
over. En toen kwam dan „crazy" Bar
ry Hughes met zijn gekke .elijkmaker
en bereikte de opwinding in de laatste
minuut een hoogtepunt, toen Clement
alle lucht uit zijn longen perste voor de
korte venijnige sprint, die hem nét iets
eerder bij de bal bracht dan doelman v.
Zoghel. De Utrechtse trainer Pepi Gru-
ber plantto verbolgen zijn vuisten in
de zij. Zijn terugkeer in de hem zo
vertrouwde omgeving van het Olym
pisch Stadion had zo mooi kunnen zijn.
Klaas Schenk, de lange, oersteri
boer uit Anna Paulowna. weri
zich in een slopend tempo doo
zijn laatste ronden. Zijn ge
dachten zjjn bij het ijs dat de Scandi
navische wateren begint te bedekken
En bij de nieuwe lichting Nederland
se schaatsenrijders die zich gereer
maakt om naar het noordeliike trai-
ningsbivak Fagernes te trekken. Er
bij Henk van der Grift, die er a
dagelijks door de bochten glijdt, zyr
kansen weegt op een nieuw wereld
kampioenschap. In dat strakke, vette
bovenste stukje Noordholland jakkert
Klaas Schenk met zijn drie zoons ei
ziin knecht om de boerderij. Hr
hee:ft zijn hier unieke kwekerij metl?00
kostbare nertsen. Het is nu pelstija
en de vachten moeten gauw naar de
veilingen in Londen en New York
Zijn grote schuren met pootaardappe
'en en zaaigranen liggen vol met
goed, dat verzonden moet worden.
Door zijn kop duizelen de prijzen van
zijn voorraden en de tijden van de
trainingsschema's. Hij maakt zich
ongerust over de aandacht die al
besteed wordt aan zijn jonge pupillen
Rudi Liebrechts en Gerben Karstens
die als amateurwielrenners een suc
cesvol seizoen hebben gehad en door
de goegemeente maar klakkeloos als
nieuwe schaatskampioenen omhoog
gestoken worden. „Laat die jongens
nou met rust," roept hij, „geef ze ee:
jaar de tijd."
Hij is vijfenvijftig, maar hi.
schijnt alleen maar sterker dan
in de jaren omstreeks '30 toer
hij zelf tot de schaatsprominen-
ten behoorde. Hij voetbalt nog ge
regeld, is trainer van de atletiek
vereniging van Wieringerwaard
sjouwt lange uren langs de eindeloze
watertjes van zijn land met een ge
weer dat zijn prooien zo uit de lucht
prikt. Niet in deze dagen, nu hij a
zijn onuitputtelijke energie aan de
boerderij geeft en slechts met moeite
's zaterdags uitbreekt om op he'
CIOS in Overveen te zien hoe zij:
vriend Piet Zwaneburg de jongens bij
vijlt. Piet Zwaneburg is de trainer
samen met de oefenmeester Ben Hol
ieboom. Klaas Schenk is al veertie;
jaar de „coach", de vader van de
ploeg die het steeds met een lang nie
gek resultaat tegen de ploegen var
Noorwegen, Zweden, Finland en Rus
land heeft opgenomen. Piet Zwane
burg en hij begrijpen elkaar al:
moeder en vader. Hij met zijn hel<
lange ervaring en zijn goedmoedigheid
die de sfeer in de ploeg tot iets groot:
opkweekt; Piet als de man met d<
scherpe blik op hart en spieren. Pie
heeft de korte slag van de Firmei
afgekeken, en de losse houding var
de Russen. Piet leert de jongens nie
langer dan zes meter op één beei
te staan. En Klaas zorgt ervoor da
ze het ook doen, en kunnen doen
straks in Noorwegen, in een om
geving waar ze het goed hebben, er
op de banen waar ze in het kry;
treden tegen de kerels die de kuns'
door een staf van oefenmeesters, art
sen, diëtisten in ideale trainingsoor
den ingeprent hebben gekregen.
....j..'.
Zo ideaal hebben wjj het in Neder
land niet, al is nu de tijd voorbij
dat Klaas zelf met intekenlijsten
de markt afging om gelden in te
zamelen voor het trainingsfonds. Er is
nu wel zoveel geld dat Nederlandse
jongens tijdig naar het noorden kun
nen om er ijs te vinden en te acclima
tiseren. Er is zelfs geld voor een
filmcamera, waarmee ze de eigen
verrichtingen kunnen opnemen en be
studeren. Het gaat dus de goede kant
op, al liggen wij vele jaren achter,
en al weten wij hier nog niets van
zuurstofbehandelingen en voedings
schema's en elektronische spieronder-
zoeken en bestudering van bloed
lichaampjes. Toch hebben wjj hier
sinds enige tijd dr. Enschede, die
gepromoveerd is op schaatsenrijden
en dus ook graag geraadpleegd wordt.
Maar al te veel kan hij er niet aar
doen, want als kinderarts heeft hij
een drukke praktijk. Hoe dan ook,
Ben Holleboom krijgt de jongens in
handen om ze keihard te maken en
de wielrenners onder hen van hun
stijve bekken en heupen af te helpen.
Piet Zwaneburg kern met ze aan de
slag in Fagernes en begin januari
komt eindelijk Klaas Schenk aanzet
ten (de schuren leeg en de kwekerij
voor een nieuw seizoen gereed) en
die gaat waken over het mannen-
gezin. Hij zal zich te weer stellen
als de Russen straks weer met hun
„geheime wapen" op de proppen ko
men en de jongens dagelijks voor uit
puttende excursies uitnodigen, die wel
interessant zijn van de autofabriek
tot het Bolsjoi-theater maar de
conditie ondermijnen. Hij zal ervoor
zorgen dat de jongens dagelijks hun
schaatsen kunnen slijpen en na hun
middagdutje thee geserveerd krijgen,
met wat vitamientjes abcd.
y>-<vv4
Dat wij in Nederland nu kunstijs
banen krijgen, is ook voor
Klaas Schenk verheugend. Maar
niet om voortaan hier de Neder
landse ploeg te trainen. „Wij moeten
gelegenheid krijgen aan de noordelijke
atmosfeer te wennen en helemaal on
der elkaar te zijn. Hier kan dat niet.
Dan bemoeien allerlei plaatselijke
trainers zich met „hun" jongens en
dan krijgen wij hoogstens 's morgens
om zes uur en 's avonds na elf een
vrije baan. Ik moet trouwens nog zier
of er geen roet en stof op die baan
in Amsterdam waaien.
Maar eh, al zouden wij hier bij
wijze van spreken net zo'n mooie
baan krijgen als in Squaw Valley, die
de schitterendste was die ik ooit van
mijn leven gezien heb, dan zouden wij
waarschijnlijk nog heel wat jaartje?
wereldkampioenen moeten leveren
voordat hier eens een Europees kam
pioenschap of een wereld
kampioenschap wordt ge
houden. Dat hebben die
Scandinaviërs en die Rus
sen zó fijn met elkaar ge
regeld, dat ze zich niet heti
kaas van hun brood laten!
eten door vreemde snoes-1
hanen van Hollanders."
