II enri Dominique Lacordaire
Hersteller van de Orde
der Dominicanen
niet kerstliedjes
SVERIGE 40
Pietje Prik wil geen kleren
maken voor de dieren
TOREN
VAN
BABEL
Belangwekkende platen van Charlie
Mingus en Miles Davis
Harry Belafonte
op zwarte lijst
Een
kwestie
van moed
PROFESSOR
BLOKKEBOL
Bij de honderdste verjaardag van zijn dood
Boycot Arabische liga
Lopende campagne zal
meer suiker opleveren
mum
EEN DOM PLANNETJE, ZEI DE UIL
V/S
De mens
in het ruimtetijdperk
ZATERDAG 25 NOVEMBER 1961
PAGINA 15
Prediker
Vernieuwer
Kern
^iüer heeft de talloze minnars
YaVarrL ,avonturen-epos „The guns of
bbu een blijvende herinnering vil-
de Op Philips 322 786 BF speelt
j!6ch.t d ltelmuziek uit deze film, even
ftia„ 0rtimmerd en bruisend van stoe
it als de rolprent die op
>ns lann k in verschillende delen van
is °P bet magische scherm te
Teenager-idolen
dynamische jazz
Miles in Spanje
EVEN AANDACHT VOOR
lillllii
LdiMI
NOBELPR.
4»
/Af
■a&m#''"-'
Het eeuwfeest van Père Lacordaire,
de befaamde prediker van de
Parijse Notre-Dame en de her-
vrn /n. steller van de Dominicanenorde,
dni? momenteel in Frankrijk op in
drukwekkende wijze gevierd. Op zondag
november had in de kerk van Saint
^nn een besloten festiviteit plaats
1°°r de leden van de Orde en voor al-
j=n die nauw met haar zyn verbonden.
]w®. tegenwoordige conferencier van de
jp tre-Dame, Pater Carré, heeft daarbij
Na ®e'eSenheidstoespraak gehouden.
Sa- P 's 'n bet parochiehuis van de
amt-Séverin tot een drukbezochte ont-
loa g gekomen, waaraan door vele
don der Derde Orde Gemeenschap,
len i- universiteitsstudenten en door
inin en oud-leerlingen van de do-
'•nicaanse hogere onderwijsinstituten,
het door tal van medewerkers met
„p apostolaat van de paters werd deel-
|pn°men. Deze bijeenkomsten werden
vilm door een samentreffen van een
til .Stal Dominicanessen-communitei-
g a m de kerk aan de rue du Faubourg
.aint-Honoré, waarbij gepreekt werd
v°°r Père Forestier. De meest grootse,
<wf- a"e gelovigen toegankelijke her-
enkingsplechtigheid heeft zondag 19
jVvember plaatsgevonden in de Notre-
artie van Parijs.
Lacordaire is evenwel meer dan
®en nationale figuur, die het blijvend
respect verdiend van zijn volk. Hij is
voor ons. Dominicanen, allerteerst
ji® hersteller van onze Orde. Toen de
urde dreigde onder te gaan ,,avec
®ette lente majesté des grandes cho-
qui finissent" (Mortier), heeft hij
haar vitaliteit teruggege
ven, haar expansiekracht en haar
S>stolisehe beweeglijkheid. Op 9
?Ptil 1839 ontving hij in het Minerva-
■5'Ooster te Rome het habijt van de
Erde. (Seculier priester gewijd in
*°27)Hij had toen reeds een grote
aaam als prediker door zijn eerste
reeks conferenties in de Notre-Dame
van 1833 tot 1836. In maart 1839, vlak
v°or zijn vertrek naar Rome, publi
ceerde hij zijn ,,Mémoire pour ie ré-
rablissement en France de l'Ordre
nes Frères Prêcheurs". Daarin schreef
,,Als God ons de kracht gaf om
een religieuze Orde te stichten, zijn
7oJ a6r zeker van' da* WÜ geen Regel
ouden ontdekken die meer tegemoet
S°mt aan onze. tijd en aan zijn noden
de Regel van S. Dominicus". Tij-
fps zijn noviciaat schreef hij zijn
de Samt Dominique", dat in de-
ember 1840 gebupliceerd werd en
?'®Pe indruk maakte (het werd in
I960
opnieuw uitgegeven door de Edi-
- uugcgcveu
«ons du Cerf te Prijs).
Door zijn stimulerende invloed kwam
Je Orde, die in een volkomen vervallen
toestand was geraakt en vrijwel geen
werfkracht meer bezat, opnieuw tot
teven. Lacordaire preekte voor het eerst
in Dominicaans habijt in de Notre-Dame
op 14 februari 1841 (zijn vermaarde
preek over ,,La vocation de la Nation
frangaise"): een revolutionaire daad,
die tegelijk ongekende "bijval én hevige
protesten oogstte. Vanaf dat moment
kreeg de Orde opnieuw vaste voet op
Franse bodem en breidde zich van daar
uit over heel de wereld. De preken van
Lacordaire werden bijna overal ge
volgd door de stichting van nieuwe
kloosters: Nancy in 1843, Calais in.1844,
Flavigny in 1848 en Parijs in 1849. In
september 1850 werd de vroegere Fran
se Ordesprovincie opnieuw canoniek op
gericht en Pater Lacordaire benoemd
tot eerste Provinciaal.
Merkwaardig genoeg bij een man, die
in zijn haast onmenselijke boetedoenin
gen ongelofelijk hard was voor zichzelf,
bepleitte hij tijdens zijn provincialaat
allerlei verzachtingen van de oorspron
kelijke Regel. Zeer uitdrukkelijk stelde
hij, dat het doel van de Orde (het heil
der zielen) in eerste instantie bereikt
diende te worden ,,par la doctrine et la
prédication" (door het theologisch on
derricht en door de prediking) en dat
de kloosterlijke observanties (vasten
koorgebed, stilzwijgen enz.) daaraan
ondergeschikt moesten worden gemaakt.
Deze milde stellingname bracht hem in
tal van pijnlijke conflicten: met meer
deren van zijn eerste volgelingen, die
een veel nadrukkelijker accent wilden
leggen op de monastieke elementen van
het Dominicaanse leven en met Pére
Jandel, die door de Paus tot Magister
Generaal was aangesteld.
Toch heeft de zienswijze - an Lacordai
re langzamerhand veld gewonnen. Van
uit het tijdsperspectief van een eeuw
kunnen wij zeggen, dat hij juist heeft
gezien. Hij heeft het fundament gelegd
waarop de Orde kon zijn wat haar als
meest eigenlijke roeping is gegeven: een
gemeenschap van geloofsgetuigen in
voortdurende dialoog met God en met
de wereld.
De betekenis van Lacordaire reikt
overigens veel verder dan dit herstel
van de Dominicanenorde. In de „In
formations catholiques internationales"
(aug. 1961) is de tekst gepubliceerd
van een rede welke Frangois Mauriac
enkele maanden geleden heeft uitgespro
ken bij de opening van de „Exposition
Lacordaire" in het Musée Goya te Cas-
tres. Daarin zegt hij:
„Het komt mij voor, dat ik mij La
cordaire herinner als iemand die ik
heb horen preken, met wie ik gespro
ken heb, als een vertrouweling, die
de bekentenis van mijn gebreken
heeft aangehoord en die mij vergeven
heeft en gezegend. Pater Lacordaire
blijft onscheidbaar van het katholieke
geloof, van de hoop en de liefde die
ik gevonden had in mijn erfdeel, doch
die van alle kanten bedreigd werden
in de eerste jaren van deze eeuw en
die ik wellicht niet behouden had, als
Lacordaire niet onzichtbaar aan mijn
zijde was geweest. lik las in die jaren
met hartstocht de werken van Abbé
Loisy. Mijn geloof werd niettemin een
ogenblik ondergraven. En ik weet dat
ik daarin schatplichtig ben aan Pater
Lacordaire. De kern van zijn bood
schap heeft mij ook in moeilijke ogen
blikken steeds ten diepste geraakt:
de liefde van Jesus Christus".
Mauriac duidt hier met bijzondere hel
derheid op de wezenlijke betekenis van
Lacordaire. De prediker van de Notre-
Dame was een romanticus. Wij zouden
op het ogenblik niet meer van Christus
kunnen getuigen zoals hij het deed. Zijn
taal is voor ons hedendaags levensge
voel soms gezwollen, zijn beeldspraak
niet altijd zuiver, al werd hij door zijn
scherp intellect bijna altijd bewaard
voor gevoelsmatige onwaarachtigheden.
Maar zijn invloed reikt over zijn dagen
heen tot in het hart van onze tijd, omdat
hij op onnavolgbare wijze de liefde van
Jesus Christus beleed. Zijn bewondering
voor zijn leermeester Lamennais heeft
het op een kritiek ogenblik afgelegd te
gen zijn geloof is Christus en in de Kerk.
Hij kon met Lammennais breken, omdat
hij in zeer innige geloofsvcrbondenheid
leefde met de Heer dit hij liefhad.
Toen hy na een zware en trage doods-
strijd van anderhalve week in de avond
van 21 november 1861 overleed, sloot hij
een leven af dat blijvende vrucht zou
dragen.
M. HENSEN O.P.
Va!°hnny -^ercer 's een oude rot in het
t Al in de roemruchte twintiger ja-
*&n V'erde hij triomfen. En dat hy als
Uit'^'er nog lang niet toe is aan A.O.W.-
j" eringen en dergelyke bewijst hij op
Hij ""n RE-K 1310: „Two of a kind."
2-) ^tHlt hier met zijn leeftijd, en met zijn
ilr jongere collega Bobby Darin.
Vie,,."16'! zingen zij op deze opname een
geestige liedjes, rap voorgedrn-
tintelend van muzikaliteit. Zy
n ondersteund door eveneens een
'"t Billy May. Van de vier wa-
b stukken komt „Mississippi
sPeei B.r 'let hest uit, gezongen en ge-
Cu,^ 'n een sfeer, die helemaal de
j^. *^d v'an Broadway ademt.
4 "«4 lq f 1ICI, AI10.ftl0V-I.lv, -JV-"1-» kw
K. staaf ?n keerzijde van dit plaat-
^kbird overkekende ,,Bye Bye
direM^el kerstmis nog niet in onze
'deg nabijheid is, is het een goed
Decca geweest alvast een
®lue Vy van de teenager-idolen The
die 'amonds het licht te doen zien,
phe g,bsPir.eerd is op het kerstfeest.
c°rderi Lhamons zijn een begrip ge-
«ene en heus niet alleen bp onze
e Run zang doet velen prettig
>,,„1 weten waar de grens van
«lcb altiüf1 bgt. Bovendien weten zij
?ap t «Ju aan de te spelen nummers
b'hderliiu ssen en dringen zij zich niet
tatl hun °P de voorgrond, iets waar-
kï buitn„ e c°Rega's zich nogal eens
k!aatie rr\ gaan- °P bovengenoemd
r^ers, snP?cca V 63089) vier num-
i?der -A, ilaal voor het schemerlicht
Cv?ly NighPeMtbo?mj, "Silent Night,
istrnfs Mary's Boy Child; White
tl* ts nv 6n nter Wonderland."
ItSJ 2ü zyn wel The Lennon Sis-
don't k"fen °p London 45 HLD 9417
pf- belt „,„?w why" en ,,Sad Movies."
hqJi '&e ze! v®Yeel over naar het
Sgiphier kii„ J In het laatste
eSn°kken(je ~",en, we ,°-a- horen welke
LeKv-htede-mf^ gen. het ontdekken van
M «najes in de bioscoop kan
hlin °n Sist<?rc ,ze upuame van The
hhendg tpo zal er bÜ onze muziek-
nagers zeker wel in gaan.
^°art in 'ug ^ardist Charlie Mingus be-
v6tei? uitnem^fj P1 .de grootsten. Hp
U'euw,.,. .?d bassist en belangrijke
«en6Us a«d rOp ^ondo" LTZ-K 15194
van Y0°rtreffpi:-i! S a,an zes st"kken door
ban i 'ingus orkest, onder leiding
is:Ktw'eJ[)e.samenstelling van de
hPUy0""Saxol®naltj een hoor- en een
dal a® en twee trombones; pia-
het 'n een der^m. °Pmerkelijk is dus
formatie een trom-
deze ha^a De kleur die Min-
»eze band weet te bereiken is
zeer bijzonder. Hij realiseert voortdu
rend een variëteit aan klankkleuren
door de' verschillende harmonieën op
een persoonlijke manier te bundelen.
Het orkest speelt fel en trefzeker en de
geweldige dynamiek slaat als het ware
op de luisteraar over. De meeste van
de zes stukken hebben de Blues als uit
gangspunt. Sommige alleen de sfeer, an
dere zowel de sfeer als het accoorden-
patroon. Maar het zijn allemaal blues
vertolkingen zoals een blanke ze wel
nooit zal kunnen spelen.
In „Wednesday Night Prayer Mee
ting" laat Charlie Mingus zpn musici
tamelijk vrp. Dit heeft een grote dyna
miek tot gevolg, maar door hun grote
muzikaliteit en perfecte timing blpft al
les volkomen verantwoord. In „My Jel
ly Rolt Soul" geeft Mingus een geesti
ge interpretatie van zijn ideeën over de
muziek van de „twentyppianist" Jelly
Roll Morton. Uiteraard is dit stuk mo
dern getoonzet, maar het geeft nergens
een indruk van superieuriteit in ver
houding van de jazz uit de twintiger ja
ren. Er spreekt eerder bewondering uit
voor het werk van de grote pionier Mor
ton. De muziek van Mingus js pure jazz:
kunst op het moment.. Wat zpn solisten
betreft vallen in deze opname voorna-
meiyk op: Jackie Mclean, alt; Booker
Ervin, tenor; Horace Parlon, piano, Dan
nie Richmond, drums, en, uiteraard, de
leider op bas.
Het is een verheugend feit dat Fonta-
na de langspeelplaat „Sketches of spain"
opnieuw heeft uitgebracht. Want in de
ze opname (682 079 TL) komt een zeer
byzondere Miles Davis voor het voet
licht. De vele nieuwe mogeiykheden
(vooral in harmonisch opzicht), die Da-
vis aan het bestaande jazz-idioom heeft
toegevoegd, hebben hem naast zyn spel
tot een van de belangrykste trompettis
ten van het ogenblik gemaakt. Ook zyn
invloed op andere musici is van onschat
bare waarde. We hoeven alleen maar te
denken aan de tenorist John Coltrane,
die gedurende de tyd, dat hy met Davis
heeft samengewerkt, zeer veel van hem
heeft geleerd.
Een speciale liefhebbery van Miles
Davis is altijd de Spaanse muziek ge
weest. Hp heeft dit in talloze opnamen
duideiyk laten blpken. Op bovengenoem
de plaat echter vult Davis de volledige
tqdsduur met improvisaties over authen
tieke Spaanse harmonieën. Er komt
praktisch geen jazz meer aan te pas.
Een enkele keer blaast hp een opeen
volging van blue notes, een nadere maal
fraseert hy wat jazzmatig,' maar over
het algemeen heeft hy zich wonderlyk
gaaf in deze nieuwe mogelykheden in
geleefd en speelt hy een enigszins,,,my
stieke," ijle muziek, wat vooral goed uit
komt in de stukken „Saeta" en „Con-
cierto de Aranjuez". Het begeleidende
orkest, onder leiding van Gil Evans, is
bepaald meer dan een ondersteuning.
Het creëert steeds wisselende achter
gronden, die soms van de solist weg
ebben, en hem vaak onverwacht weer
oppakken. De intrumentatie is modern,
maar vormt een zeer „Spaans" geheel.
„Sketches of Spain" is een bijzonder
waardevolle opname, waarin Davis en
Evans een ongekende hoogte bereiken.
DAMASCUS, 24 nov. (UPI) De
Arabische liga heeft gisteren bekend
gemaakt dat zy de Amerikaanse zan
ger Harry Belafonte op haar zwarte
lijst heeft geplaatst wegens schending
van de liga's boycott van Israël. Het
bureau voor de boycott van Israël van
de liga lichtte toe, dat de maatregel
inhield, dat de films en grammofoon
platen van Belafonte niet meer moch
ten worden ingevoerd in de landen,
die by de liga waren aangesloten. Het
bureau verklaarde voorts, dat vier
Amerikaanse firma's eveneens_ op de
zwarte lyst waren geplaatst. Zy mogen
in de Arabische wereld geen activiteit
meer ontplooien, aldus het bureau.
Het „goed afspelen" by bridge is niet
uitsluitend een kwestie van grote tech-
nische kennis heel vaak is het ook
een kwestie van moed. Een goede speler
zal, wanneer hy zich een bepaa de ge^
dachte gevormd heeft over de mogelijke
kaartverdeling, de konsekwenties daar
van aandurven en zijn speelplan volgens
de door hem uitgestippelde lyn door-
voeren.
Indien het speelplan nu maal' °P v°^j
doende logische gronden berust zal
men zien dat het geluk vaak ook met de
moedige is. Een fraai voorbeeld zag ik
in een parenwedstryd, waarin vele ste ke
spelers meededen.
10 7 4
A H
O V 7 6 4
A B 8 6 2
N
WO v.
z
4 H 6 5
q? 10 8 2
O A B 9
AHV5
Het bieden was eenvoudig en d°el"
treffend: zuid opende 1 Sansatout OW
pasten en noord maakte er 3 bA van.
West vond de voor zuid me t,v,eTrontra®"
tende uitkomst: hartenvrouw. Hoe moet
zuid spelen?
Natuurlijk hebt u ontdekt, dat indien
zuid erin slaagt 3 slagen in ruiten te
maken, zijn contract thuis is. Maar wat
is nu de beste speelwijze in ruiten, in
een geval als dit, hangt zo'n speelwijze
natuurlijk samen met de mogelijke
of waarschijnlijke kaartverdeling.
Veel gegevens zijn er niet, zult u wei-
licht zeggen, maar de zuidspeler in
kwestie had aan de uitkomst met harten
vrouw voldoende om van één ding zeker
te zijn: west had lange hartens en oost
(die harten 3 bijgespeeld had), had k°rte
hartens. Op die grond baseerde zuid de
gedachte, dat de aanwezigheid van een
lange ruitenkaart bij oost, waarschijn
lijker was dan een lange ruitenkleur
in slag 2 speelde de leider daarom uit
noord ruitenvrouw na en zag tot zijn
genoegen bij oost de ruitenheer verschij
nen die vlot werd bijgespeeld: zuid won
de slag met ruitenaas, bij west viel rui
ten 3.
De volgende 4 slagen waren voor kla
veren achtereenvolgens, aas, heer,
vrouw en boer. West bleek drie klaver
tjes gehad te hebben en ruimde op de
vierde klaver een kleine schoppen op;
oost, die slechts twee klavertjes had ge
had, ruimde eerst ruiten 2 en vervolgens
schoppen 2 op.
Nu bleef de vraag, of zuid ruitenboer
in de hand moest spelen als west nog
een ruitentje zou hebben, zou dat goed
zijn want noords vierde ruiten zou vrijge-
speeld kunnen worden. De zuidspeler
verwierp dit plan echter hij liet van
tafel (noord) de ruiten 4 spelen en toen
bij oost de 5 verscheen sneed hij met de
ruiten 9. Dit luktewest bleek geen
ruiten meer te hebben.
Natuurlijk leek het geheel nogal for
tuinlijk maar zuids plan was zeer
goed doordacht geweest. Terecht rede
neerde hij, dat wanneer oost de ruiten
heer, 8, 5, 2 gehad zou hebben, de speler
vrij zeker niet tot het afgooien van een
ruitentje zou hebben besloten en
vermoedelijk al de ruitenvrouw niet met
de ruitenheer gedekt zou hebben.
Zuid boekte een mooi .esultaat: het
spel was 12 malen gespeeld en overal
was het eindbod 3 SA geweest, doch
slechts twee malen was het gemaakt.
Met 4 x 13 open kaarten is zo'n spel na
tuurlijk kinderwerk, doch met dichte
kaarten is het een uiterst lastig pro
bleem.
MIMIR
ZEVENBERGEN, 34 nov. Ver
wacht wordt dat de Nederlandse sui-
kerproduktie in het lopende campagne-
jaar 520.000 ton zal bedragen. Dit is
rond 40.000 ton meer dan oorspronke-
1 ijk was geraamd. De hoeveelheid aan
gevoerde suikerbieten bedraagt 4 ton,
terwijl het suikergehalte iets hoger is.
Het binnenlands verbruik bedraagt
jaarlyks 480.000 ton suiker. De cam
pagne zal duren tot 20 december.
Zoals nu
reeds sinds
1913 het ge
val is zullen
op 1 decem
ber a.s. we
derom de
Zwitserse Pro Juventute-zegels ver
schijnen, welke tot de fraaiste minia
tuurtjes in de filatelie kunnen worden
gerekend.
De laagste waarde draagt een afbeel
ding van de eerste president van de
bondsrepubliek Jonas Furrer (1805-1865)
ui) Winterthur, die zich met alle energie
aan de opbouw van de jonge staat heeft
gewijd.
Op de vier overige zegels komen wei
de- en tuinbloemen voor; sinds 1958 treft
men deze tekeningen op de weldadig
heidszegels aan. Een zonnebloem ziet
men op de 10+10 Rp., een lelietje van
dalen op de 20+10 Rp., een iris op de
30+10 Rp. en zilverschoon op de 50+10
Rp.
Duitsland (Bondsrepubliek) Als pro
paganda voor de ad
vents inzameling
„Brood voor de we
reld", die door de
Evangelische Kerk
de komende maand
wordt georganiseerd
zal, op 1 december
een 20 Pf. in koers
komen. Het symbool
van deze actie: een
ondervoed kind, een
bedelnap in de hand
houdend, vormt de
tekening van deze zegel.
Luxemburg De traditie om vorsten
kinderen op charitas-zegels af te beel
den, reeds daterend uit de jaren 1926-
1931, werd vorig
.Mi
jaar hervat en wordt
nu voortgezet. Op
de 4 december a.s.
verschynende reeks
vindt men drie ver-
sfcjilf schillende portret-
Sr f&sïss: ten van prins Hen
ri, die op 16 april
1955 op kasteel Betz-
dorf werd geboren
als oudste zoon van
groothertog Jan en
groothertogin Josephine Charlotte. De
serie bestaat uit zes zegels: 30+10 ct.
1 fr. 25 ct, 1.50 fr.+25 ct, 2.50 fr.+50 ct,
5 fr.+50 ct en 8.50 fr. 4.60 fr.
Suriname De rouwzegel ter nage
dachtenis van Ham-
marskjöld ver
scheen in twee
waarden: 10 en 20
ct. Een portret van
de overleden secre
taris-generaal van
de V.N. komt er op
voor met op de'ach-
tergrond het em
bleem vandeU.N.O
De emissie van de
Rode Kruis-zegels
met inheemse bloe
men is nu uitgesteld
tot volgende maand.
Zweden Zestig jaar geleden werd
voor het eerst aan vier geleerden de
Nobelprys uitgereikt. Ter herinnering
hieraan zal op 9 december een serie van
drie zegels (20, 40 en 50 ct) in omloop
komen met alle dezelfde tekening nl. de
vier eersten, aan wie deze onderschei
ding te beurt viel: V". C. Röntgen (1845-
1923). de ontdekker \an de x-stralen, die
wffHOfr'
later naar hem werden genoemd; R. F.
A Prudhome (1839-1907) een Franse
dichter, die o.m. van zijn Nobelprijs een
fonds voor jonge dichters stichtte; E. A.
von Behring (1854-1917), een Duits far-
maloog, die het serum tegen difterie
ontdekte; en de Nederlandse scheikun
dige J. H. van 't Hoff (1852-1911). die
o.m. in 1874 de grondslag legde voor de
stereochemie.
Postzegels uit koers.
Met ingang van 1 januari a.s. worden
de volgende in 1960 uitgegeven postze
gels buiten geb.uik gesteld en daarmede
voor frankering waardeloos:
a. de vluchtelingenzegels (12 en 30 ct);
b. de zomerpostzegels (4, 6. 8, 12 en 30
ct);
c. de Europa-zegels (12 en 30 ct);
d. de zegels: int. jaar voor geestelijke
volksgezondheid (12 en 30 ct);
e. de kinderzegels (4, 6, 8, 12 en 30 ct).
Dicht by het stadje Stippestap was
het mooie, grote Stippestapse bos.
Geen wonder dat de mensen uit
de stad graag wat kwamen wan
delen. Zelfs burgemeester Biebel liep er
wel eens over de paadjes heen en weer
om over zyn geleerde toespraken na te
denken. De bosdieren waren daar 'n
bietje trots op. Van uit hun holletjes
fingen ze stil zitten gluren naar al die
tippestapse mensen. Ze vinden ons
bos veel mooier dan hun eigen stad,
zeiden ze dan. En daar hadden de bos
dieren nog gelij in ook N1 woonde er
in het stadje Stippestap een kleerma.
kertje, dat heel erg beroemd was. Som
mige mensen beweerden, dat het de bes
te kleermaker van de wereld was. Of
dat waar was, wisten de bosdieren na-
tuurlyk niet. Maar ze wisten wel, dat
dat kleermakertje Pietje Prik heette
en dat hy kleren had gemaakt voor ko
ningen, reuzen, tovenaars en kabouters.
En dat zegt toch wel wat.
Het is wel jammer, dat die beroemde
Pietje Prik nooit eens naar ons bos
komt, zeiden de bosdieren tegen elkaar.
We zouden hem graag eens van dicht-
by bekyken. Nu kennen we hem al
leen maar van de foto's, die we in een
verdwaald stukje krant hebben gevon
den. Maar 't zou toch wel leuk zyn, als
hij eens echt bij ons kwam. Het is ten
slotte toch een buurman van ons.
Toen kwam Eefje Eekhoorn op een
wonderlijk idee. Ze zei: Pietje Prik
heeft al kleren gemaakt voor alle soor
ten mensen. Maar voor de dieren heeft
hij nog nooit wat gedaan. Wat denken
jullie ervan? Als Pietje Prik voor ons
eens wat aardige pakjes ging maken?
Dan waren wy de enige aangeklede bos
dieren ter wereld en wij zouden alle
maal even beroemd worder als Pietje
Frik.
Daar waren de bosdieren eventjes stil
van. Kleren aantrekken, net als de men.
sen? Zoiets hoorde enkel by de gelaars
de kat, dachten ze. Maar Koosje Konijn,
die zich juist stond te spiegelen in de
bosbeek, zei: een ruiten jasje zou my
zeker keurig staan. Toen kwamen de
anderen ook.- Hanneke Haas wou een
mantelpakje. En Eduard de egel graag
een spykerbroek. Bibi de bosmuis voel
de meer voor een deftige zwarte slipjas.
En Eefje Eekhoorn zei: ik wil een ja
ponnetje van zy voor de zondag en een
van katoen voor door de week.
Zé gingen er dadelijk mee naar v7ijs-
mans de Uil. Wysmans de Uii moest
een brief schryven aan kleermaker Piet
je Prik. Oehoe, zei Wysmans, het is het
domste plannetje, dat ik van myn leven
ooit gehoord heb. Maar omdat hy zo
graag pronkte met de mooie lettertjes,
die hij schryven kon, maakte hy toch
dit briefje:
Beste Pietje Prik- Dé dieren van
het Stippestapse bos-zouden U graag
zondagavond willen spreken. Zonder
tegenbericht verwachten wy U by de
drie kromme dennen op het zandheu
veltje. Hoogachtend, de dieren.
Pietje Prik zat ijverig aan een nieuwe
jas te naaien, toen de brief door een
klein vogeltje onder de deur werd ge
schoven. Wat moet dat? dacht Pietje
Prik verbaasd, toen hy de brief op de
mat zag liggen. Deze brief is niet door
de postbode gebracht. Postbodes doen
de brieven in de brievenbus.
Vlug raapte hy de brief op en hy was
erg verbaasd toen hij las, dat de bos
dieren hem wilden spreken.
Wat zouden ze toch van me willen.'
dacht hy. En hoe dichter hij bij de zon
dag kwam hoe nieuwsgieriger hy werd.
Maar ook de bosdieren waren vrese-
lijk nieuwsgierig, wat Pietje Prik wel
van hun plannetje zeggen zou. Hij doet
het vast voor ons, zei Koosje Konijn. Ik
heb altijd gehoord, dat Pietje Prik een
erg goedig mannetje is, dat iedereen
helpen wil.
Maar Herma de hamster scnudde ïarr
kopje. Alles goed en wel, zei ze, maar
we zullen die kleren toch maar niet
voor niets kunnen krygen. Pietje Prik
kan tenslotte niet leven van de wind. Ik
,Fyrt studeren, o wat dol.'
roept professor Blokkebol.
En dan kruipt hij bij ijn boeken,
om daar wijsheid te gaan zoeken.
Al zijn kind'ren roepen „Ha,
veel plezier bij 't werk hoor Pa.
En dan lachen zij zich slap,
en ze roetsen van de trap,
en ze stuiven wild naar buiten
om elkaar eens nat te spuiten.
Gierend zijn ze w de gang
met de lange waterslang.
Als ze weer aan tafel gaan
schuift professor zwijgend aan.
Rustig zit hij in gedachten
op de warme soep te wachten.
Maar dan roept de jongste uit:
„Pa, ik heef zo fijn gesp t".
dij is slikkernat die Piet,
maar zijn vader merkt het niet.
Als de kleine Blokkebollen
lachend onder tafel rollen,
zegt professor zeer geleerd:
Piet, die zin zeg je verkeerd.
IK HEB GESPOTEN, zeg dat na."
„Ik heb zo fijn gespoten Pa".
VERA WITTE.
denk dat Pietje Prik vragen zal: wat
betalen jullie my? En wat moeten we
dan zeggen? We hebben immers
geen geld!
Dat was een heel verstandige opmer
king van Herma de hamster. We kun
nen hem twee manden vol kachelhoutjes
geven, bedacht Hanneke Haas. En den-
ne-appeltjes om de kachel aan te maken,
stelde Eefje Eekhoorn voor. Natuurlijk
kunnen we bosbessen voor hem plukken,
zei Eduard de egel. Misschien kan hij die
gebruiken voor bosbessenjam. Precies,
zei Bibi de bosmuis, zo kun je toch
ook betalen! Ik zie me ai lopen in een
deftige, zwarte jas met slippen.
Toen werd het eindelijk zondagavond
er. op het zandheuveltje bij de drie
kromme dennebomen krioelde het van
de bosdieren. Ik zeg: goeieavond, zei
Pietje Prik. Mag ik tussen jullie in ko
men zitten. Mm, wat ruikt het lekker in
het bos! De dieren keken elkaar eens
aan en knikten. Eefje Eekhoorn mocht
het woord doen. Lieve meneer Prik, zei
ze, wy zouden zo graag kleren gaan
dragen net als de mensen. Wilt u die
voor ons maken? Zjj zouden U heel
dankbaar zijn.
Pietje Prik zette grote oger op. Kleren
maken? Voor jullie? riep hij. Nee beste
d-.eren, dat doe ik niet
Maar we willen U graag betalen, riep
Herma de hamster. U krijgt kachelhout
en denne-appels. En bosbessen zoveel
ai? U wilt. Kunt U jam van maken
Toen ging Pietje Prik rechtop staan
en schudde zijn hoofd.
Beste dieren, zei hij. Ze zeggen dat
ik een heel goede kleermaker ben. Ik
kan rokken, broeken en jassen maken.
En mantels met bont en met sleepjes.
Maar ik zou nooit iets kunnen maken,
dat even mooi is, als het pak dat jullie
nu al draagt. Kijk naar de pluimstaart
van nevrouw Eekhoorn. Zoiets moois
maakt zelfs de knapste kleermaker van
de wereld niet. Kijk naar de vachtjes
van de hazen, de konijnen en de bos
muis. En naar de grappige stekeltjes
van de kleine egel. Hel zijn de mooiste
kleren, die een dier zich maar wensen
kan.
Meent u dat heus? vroeg Eefje Eek
hoorn en ze sprong dadelijk naar de
beek om haar staart te bekijken. Ik
meen het, zei kleermaker Pietje
Prik. En meneer Wijsmans de Uil, die
stilletjes had toegeluisterd, kraste:
zien jullie nu wel, dat het 't domste
plannetje was, wat je je voor kunt stel
len. Nou heb je Pietje Prik voor niets
hier naar toe laten komen. Waarom luis
teren jullie toch nooit naar 'n wijze uil?
De dieren sloegen al een beetje be
schaamd hun ogen neer. Maar deze
keer kreeg Wijsmans de Uil toch onge
lijk. Ik ben toch niet voor niets hier
naar toegekomen, zei Pietje Prik. Door
al mijn drukke werk was ik helen 1
vergeten, hoe heerlijk het ruikt in het
bos en hoe fijn je hier kun1 wandelen.
Dank jullie wel, dat jullie me geroepen
hebt. Voortaan kom ik iedere zondag
terug en dan hoop ik jullie allemaal nog
dikwijls te zien. Dat is fijn meneer, rie
pen de dieren En U ook bedankt, omdat
U ons wat wijzer hebt gemaakt. We zou
den niet eens meer kleren willen. We
willen blijven, zoals we zijn! Toen na
men ze afscheid, maar niet voor heel
lang, want iedere zondag zagen de die
ren hun beroemde buurman uit het
stadje Stippestap in het bos wandelen.
En mochten jullie ooit van je leven een
ar ngekleed dier tegenkomen, dan kan
dat nooit een dier zijn uit het Stippe
stapse bos. Daar lopen de dieren in hun
eigen vacht, omdat die mooier is, dan
wat een kleermaker maken kan.
Pietje Prik heeft het gezegd. En als
iemand er verstand van heeft, is hij het!
LEA SMULDERS
De toren van Babel
heeft in de loop
der tijden ook bij
de kunstschilders
op de verbeeldings
kracht gewerkt.
Vooral Pieter Breu
ghel (zestiende
eeuw) heeft een
fantastisch schilde
rij van de toren ge
maakt, waarvan
hierbij een gedeel
te is afgedrukt en
waarop de terrassen
van de toren duide
lijk te zien zijn.
.<v'« '/iV s -
mm®*" -s t
f•,:%S££x-w> ■^■•-■4?
Ongetwijfeld hebben jullie wel eens
over deze toren horen spreken. Wy la
zen een bericht in de krant dat de re
gering van Irak besloten heeft de
uit de Bijbel bekende toren van Babel
op te bouwen.
De toren waarvan de Bijbelse ge
schiedenis spreekt (en gebouwd zou zyn
ongeveer 2400 jaren vóór Christus) moet
in enorme terrassen zyn opgetrokken en
bestond uit acht op elkaar staande to
rens, waarvan de volgende steeds klei
ner was dan de vorige. Negentig
meter hoog, met een plattegrond van
40 x 40 meter, zou de toren ge
weest zijn (voor ons moderne men
sen niet eens zo hoog). Bijna honderd
miljoen stenen werden voor de bouw ge
bruikt en evenals bij de Egyptische py-
ramiden werd het werk grotendeels
door slaven uitgevoerd. De Arabieren
hebben de toren later verwoest, zodat er
weinig van overbleef. In de Pt. zische
tijd geraakte de toren meer en meer
in verval, totdat Alexander de Grote
Babel de hoofdstad van zijn wereldrijk
wilde maken en van de puinhopen nieu
we bouwwerken liet optrekken. Toen de
koning stierf en zijn opvolgers de hoofd
stad verplaatsten, bleef het grootste
deel van de ruïne liggen. Veel later zorg
den de Arabieren, belust op de mooie
tegels, er voor, dat van de machtige to
ren zo goed als geen spoor meer over
bleef.
De toren was voor de nomaden (zwer
vende bevolking) een teken van hoog
moed en grootheidswaan van het men
selijk kunnen. Aan de toren van Babel
is het verhaal uit de Bijbelse geschie
denis verbonden, dat door een wonder
baar ingrijpen van God de spraak werd
verward, ofwel dat door de verspreiding
van de mensen verschillende talen ont
stonden. Daarom heet ook de naam van
die plaats Babel, dat betekent: spraak
verwarring.
Duizenden jaren vóór Christus, toen
er van Europa zo goed als niets bekend
was, waren er in die streken dus al
prachtige steden: Babyion, de hoofdstad
van Babylonië, aan de rivier de
Euphraat. Ninivé, de hoofdstad van As-
syrië, aan de rivier de Tigris. Er woon
den volken, die uitmuntten in natuur-,
reken-, meet-, en sterrenkunde, er bloei
den landbouw, handel en nijverheid.
Babylon was gedurende vele eeuwen
een middelpunt van beschaving en
macht. Vele kunstzinnig uitgevoerde
poorten gaven toegang tot de stad,
waar vele prachtige paleizen en tempels
waren. Een bekende koning van Babyion
was Neboekadnezar, die bij zijn paleis
de beroemde „hangende tuinen" liet
aanleggen, doch daarover de volgende
keer.
In 1962 wordt te Seattle in Amerika
een grootse wereldtentoonstelling ge
houden onder de benaming „De mens
in het Ruimtetijdperk." Dit wordt door
gevoerd in vijf hoofddelen, de „Vijf
Werelden van de 21ste eeuw", die het
dagelijks leven in het jaar 2000 uitbeel
den, een beeld geven van de ontwikke
ling van wetenschap en industrie, een
tentoonstelling van moderne kunst om
vatten, alsmede een schitterende ten
toonstelling van museumstukken, ge
maakt door de indianen van Noord-n est
Amerika.
Tot de grote attracties van „Century
21" oorspronkelijke benaming) behoort
een draaiend restaurant boven op de
tweehonderd meter hoge ,ruimtenaald
Boulevard der Wereld.
