Blauw Wit glijdt soepel
naar enorme premie
Bleijenberg propageert
op groene ijsvlakte de
basketballschoen
IT
VVV valt
weer aan
im
■ÉS
Feijenoord
ontberingen
krijgt na veel
toch hoofdprijs
ADO'S LICHTGEWICHTEN
HEBBEN STORM TEGEN
Slim SPARTA zet de val
voor Schilder wijd open
lal
DE MAN MET
DE HAMER
7'
H
*sts
ERE'DIVISIE
VOLENDAM ziet Dick Tol
- nu geblesseerd -
voor tweede keer verdwijnen
Pover voetbal van
de Fransen
Bulgaren plaatsei
zich
voor
Chili
MAANDAG 18 DECEMBER 1961
PAGINA 9
(Van onze sportredacteur)
AMSTERDAM, 18 december
De echtgenotes, verloofden, kin
deren en wellicht nog andere
haaste verwanten van Blauw
Wits voetbalcoryfeeën gaan voor
treffelijke kerstdagen tegemoet.
Met een overwinningspremie van
hiet minder dan 420 gulden zijn
de mannen, die eens per veertien
dagen in het Olympisch Stadion
de voetbalenthousiasten ander
half uur aangenaam hopen bezig
te houden, huiswaarts gekeerd.
Die volle buidel verdienden zij
met de overwinning van 02 op
de ploeg, die op de andere zon
dagen haar kunnen binnen de
Veste van Dick Bessem, de sta-
tfew Wit
diondirecteur, poogt te demon
streren: DWS-Amsterdam.
mm
llw5
A
Troosteloos
Nare begroeting
Piet Kraak heeft sinds enkele dagen de
doelverdedigers van Blauw Wit als pu
pillen. Conrad kon opgewekt kijkend
zijn trainer de hand schudden. Hij was
geen enkele keer gepasseerd.
PSV—Fortuna 0—1
Rust 00, Munsters 01. 11.000 toeschou
wers.
Tot 20 minuten in de tweede helft was
pSV duidelijk sterker; de vuurlinie (zonder
gepasseerde v. d. Kuil) schoot echter bar
plecht. Toen Pijs wegens een blessure ruim
1° minuten buiten de lijnen verbleef veerde
fortuna op, waarna de kansen wisselden.
Kort voor tijd werd een uitgekookte voor
at van Wilkes door Munsters in een doel
punt omgezet.
VVV—NAC 1—0
Rust 00, Steven 10. 3000 toeschouwers.
VVV wijzigde voor deze strijd de vroeger
JJtegepaste tacktiek en met succes, want hoe
wel Sleven fortuinlijk scoorde, was de zege
verdiend.
adoFeijenoord 02
Bouwmeester 01, rust, Kreyermaat
'strafschop02. 21.000 toeschouwers.
Feijenoord in zijn beste bezetting was de
{hindere van de Hagenaars die echter voor
ftet doel het hoofd verloren.
he VolewijckersWillem II 21
.Timmermans 01, rust, Boogaard 11 en
*—1. 8000 toeschouwers.
Aantrekkelijke wedstrijd, waarin De Vole-
JJhjckers er in de tweede helft in slaagde een
^fortuinlijk opgelopen achterstand in een
eSe om te zetten.
hapid JC—Ajax 1—2
«Rutten 1—0, H. Groot 1—1, rust. Prins 1—2.
™$0 toeschouwers.
.De temperatuur en de hardheid van het
I?1<1 in aanmerking genomen, was de wed-
fvijd aantrekkelijker dan verwacht mocht
orden. Rapid J.C. zorgde voor onverwacht
«oede tegenstand, zodat Ajax tenslotte blij
Jftecht zijn met de kleine zege, mede veroor-
aakt door fouten van de keeper van Rapid.
^PartaVolendam 42
Rosselaar 1—0, Van Miert 2—0, Kras 2—1,
Jïst, Van Miert 3—1, Kras 3—2, Janssen 4—2.
3.0oo toeschouwers.
v Aantrekkelijke wedstrijd, waarin Sparta
J®rdiend aan het langste eind trok. Sparta
technisch beter dan Volendam, dat na
half uur spelen Dick Tol door een bles-
ihre zag uitgeschakeld. Vooral na de rust
t t®'t het aanvalskwintet van Volendam ver-
g^oidene goede scoringskansen voorbij laten
hosMVV 3—3
^anek 10, Brinkhuis 11, Hanek 21,
h,,.eunissen 3—1, rust, Uramels 32, Brink-
Vs 33 4000 toeschouwers.
°or het benutten van enkele goede kan-
Sr>; had DOS bij de rust een verdiende voor
de*?11® van 31. In de tweede helft geloof-
de Utrechters het wel; ze bewezen voor
zoveelste maal. dat ze de weelde van
n voorsprong niet kunnen verdragen.
®nschedeGVAV 0—1
0—0, Nuninga 0—1. 6500 toeschou-
tH^bJchede speelde voor de rust in tech-
ker 0Pzioht beter en was ook wat ster
ke,; Doelpunten leverde een en ander
tyii er niet op. Na ed pauze speelde GVAV
h6pSterker, maar hoewel de thuisclub zich
<Lt Jr'de, kon toch niet voorkomen worden,
W„ Nuninga het enige doelpunt van de
ustrijd scoorde.
^S/ABlauw Wit02
Scfocman O—1. Rust. Mul. 0—2. 15000 toe-
Jouwers.
stan2'JW wit paste zich beter bij
teJVagheden aan. DWS/A niet
en te kort combinerend.
ehd
Jgnoord
de om-
doortas-
16
12
3
1
27
16
10
4
2
24
16
10
1
5
21
16
8
5
3
21
16
8
2
6
18
16
8
2
6
18
16
6
5
5
17
16
6
5
5
17
16
5
6
5
16
16
7
2
7
16
16
5
4
7
14
16
3
8
5
14
16
5
3
8
13
16
4
5
7
13
16
4
3
9
11
48—14
47—24
42—23
31-28
33—24
35—27
25—23
30—30
29—30
30—40
22—24
16—22
32—33
23—32
16
16
16
5 8
3 10
2 11
11
9
8
15—28
19—40
22—38
Meent niet, dat de kluis van Blauw
Wit uitpuilt en dat wekelijks dergelijke
vette premies worden gegeven. Blauw
Wit „boert" niet slecht, maar rjjk zijn
isheel iets anders. De een of andere,
door jaloezie gedreven „collega" zou
bovendien ongetwijfeld de voetbalhond
vragen of er bij Blauw Wit geen zwarte
lonen worden betaald, hetgeen dan weer
zou betekenen, dat Feijenoord in het
betalen van boetes niet meer alleen
staat. Het zit allemaal wel goed bij
Blauw Wit; alleen het rekensommetje
om tot de 420 gulden te komen is .wat
ingewikkeld. Voorop staat de normale
overwinningspremie van 120 gulden. De
zege op DWS/A betekende, dat ook het
extraatje voor de overwinning-in-een-
derby, zijnde vijftig gulden, werd ge
ïncasseerd. En toen kwam daar, als
klap op de vuurpijl, nog eens 250 gulden
bij, omdat een reeds lang geleden door
het bestuur uitgeloofde extra premie bij
het bereiken van twintig winstpunten
in de eerste helft van de competitie kon
worden opgeëist.
Blauw Wits ferme premie was uiter
aard gesprek nummer één na de laatste
van de zes hoofdstedelijke voetbalonder
onsjes in de eerste helft van dit seizoen.
Gesprek nummer twee sloeg op iets heel
anders; desondanks niet minder opmer
kelijk. Anderhalf uur lang hadden de
twaalfeneenhalfduizend betalende be
zoekers, aangevuld met tweeëneenhalf-
duizend vaste kaarthouders met verba
zing gekeken naar Willem Bleijenberg.
Wie ook, of het nu een van de lichtge
wichten Flinkevleugel of Vonhoff of een
der meer uit de kluiten gewassen kna
pen als bijvoorbeeld Royé was. allemaal
hadden ze heel vreemde capriolen ge
maakt op de groene ijsvlakte van het
Olympisch Stadion. Eén wat onverwach
te beweging als reactie op een schijn
beweging of bij een poging om een
plotseling toeflitsende bal te pakken te
krijgen, was reeds voldoende om de
spelers naar alle kanten te zien uit
glijden. Maar Willem Bleijenberg, de
zwaarste van allemaal, speelde alsof er
niets aan de hand was. Pijlsnel, kort
(Van onze sportcorrespondent)
VENLO, 18 dec. VW's trainer
Silz heeft blijkbaar ingezien, dat hij
met zijn zonderlinge defensieve tac
tiek, waarbij één Venlose speler geen
duimbreedte mag wijken van de ge
vaarlijkste speler van de tegenpartij,
toch geen succes kan behalen. Hij heeft,
ook op aandringen van het bestuur en
van het publiek, dat zijn misnoegen
over deze speelwijze in de laatste wed
strijd niet onder stoelen of banken had
gestoken, zijn koppige Duitse hoofd ge
bogen en stuurde zondagmiddag een
ploeg in het veld, die haar eigen spel
mocht spelen. En zie, het ging ineens
weer. Hogeschool-voetbal werd er wel
iswaar niet vertoond, maar nu de voor
hoede van VW weer met vijf man
inplaats van vier mocht opereren, nu
bleek die linie weer in staat tal van
gevaarlijke attaques op te bouwen en
het resultaat was tenslotte, dat de
Venlonaren NAC met 1-0 versloegen.
Ondanks het feit, dat het doelpunt
van WV tot stand kwam door een bij
zonder fortuinlijke treffer, verdienden
de Venlonaren de overwinning volko
men. Merkwaardig is overigens, dat
VVV die overwinning dankte aan een
invaller, de in het Duitse grensplaatsje
Kaldenkirchen wonende Nederlander
Sleven, die even voor de rust de gebles
seerde Steegh kwam vervangen. Boven
dien bracht Sleven in de tweede helft
veel vaart in de voorhoede en schiep
hij voor zijn mede-aanvallers diverse
fraaie kansen. Zelf is Sleven zich er
echter nauwelijks van bewust geweest,
dat hij het winnende doelpunt maakte.
Kuys schoot namelijk bij het wegwer
ken van de bal tegen Sleven op en van
diens lichaam vloog de bal langs de
onthutste doelman Van der Merwe.
wendend, de ene schijnbeweging na de
andere makend en voortdurend in ba
lans voor het geven van lepe tikjes
tegen de bal; zo inspireerde Bleijenberg
zijn ploegmaats in de greep naar de
vette premie.
Voor Bleijenberg is het spelen op
een beijzelde grasvlakte geen bezwaar
sinds hij, al weer heel wat jaartjes
geleden, met Ajax eens onder derge
lijke omstandigheden tegen Enschede
moest aantreden. Toen was de Oosten
rijker Hummenberger nog trainer van
Ajax en van hem leerde Bleijenberg
evenals alle Ajacieden dat bas
ketballschoenen dan wonderen kun
nen verrichten. Ajax was drie tempi
sneller dan Enschede, kon zich wen
den en keren en zegevierde met ge
mak.
Bleijenberg bleef niet de enige speler
met basketballschoenen. Zijn buurman
in de voorhoede. Koeman, ging na twin
tig minuten vol glijpartijen van het
veld, wierp de kicks met de nopjes
in een hoek en kwam even later als een
basketballer weer binnen de lijnen. Het
doelpunt, dat Koeman drie minuten na
zijn rentree (overigens met een kopbal)
maakte en daarmee Blauw Wit de lei
ding gaf, was kennelijk het laatste be
wijs, dat nog nodig was om het gelijk
van Bleijenberg aan te tonen. In de
rust leek Blauw Wits kleedkamer op
een schoenhandel. En op dat moment
was DWS/A definitief verslagen. Er
waren nu zoveel Blauw Witters, die niet
alleen meer strijdlust hadden, maar zich
ook gemakkelijker konden bewegen, dat
het niemand verwonderde, dat het snel
02 werd.
De kopbal, waarmee Mul die score tot
stand bracht, was er een die iedereen
de kou deed vergeten. Languit vallend
wierp Blauw Wits rechtsbuiten zich in
de baan van de bal. Al wat Blauw Wit
was jubelde. Mul kon echter wel huilen.
Enige meters doorschuiven over bevro
ren grassprieten is een pijnlijke aange
legenheid. Er waren heel wat zalfjes en
warme doeken voor nodig eer het ergste
leed was geleden. En bovendien; een
premie van 420 gulden vergoedt veel.
mfmty
Doelman Oostrum van ADO is juist iets te laat om de door Bouwmeester ingeschoten bal nog te kunnen stoppen.
Bakhuys heeft Blauw Wits rechtsbuiten zich in de baan van
geworpen. Onhoudbaar werd DWS-A's doelman Jongbloed daarna voor de tweedi.
keer gepasseerd.
DEN HAAG, 18 dec. Met permissie,
zei Elek Schwartz in het met rijp over
dekte Zuiderpark. Ikzelf zou op zo'n
veld niet kunnen voetballen. Zonder acht
te slaan op de ongelovige gezichten om
hem heen, benutte de bondscoach de
gelegenheid een van zijn bijna anecdo-
tische ervaringen te vertellen, die
moesten bewijzen, dat spelen op een
„betonnen" grasmat zoiets is als een
mixture van baccarat en roulette. In
onze onmiddellijke nabijheid gaven de
ploegen van ADO en Feijenoord hiervan
de bevestiging. Hun onderneming had
alles van een hachelijk avontuur met
talloze ongewisse elementen, waarvan
slechts enkele de uitslag bepaalden.
Het verhaal van Elek Schwartz ging
terug naar de tijd, dat hij nog zelf in
een club voetbalde, en wel in Straats
burg. „Wij moesten tegen Racing Club
de Paris en hadden niets te vrezen. Het
terrein wa.; echter zo hard, dat onze
tegenstanders met een paar Zuid Afrika
nen in hun rijen voor geen prijs wilden
spelen. Rillend van de kou deden zij een
beroep op de scheidsrechter de wed
strijd af te keuren, maar tevergeefs.
Wij glimlachten... Niet zo lang echter,
want de lichtvoetige Parjjzenaars won
nen met 30".
Zo werd nu ook Feijenoord letterlijk
en figuurlijk uit evenwicht gebracht door
een vastberaden legertje lichtgewichten,
een elftal dat gretig profiteerde van de
mogelijkheden, die deze bijzondere vloer
schiep, handig wendde en keerde, waar
zijn tegenstanders omtolden en door
schoten. Het enige punt, waarop de ver
gelijking van Schwartz mank ging, was
de uitslag. Door een toevallige loop
van omstandigheden viel die gunstig
uit voor de ontredderde favorietenFeij
enoord.
Dat de Rotterdammers aan het ei..d
van hun tocht vol ontberingen, waarop
zij tientallen malen verkeerd hadden
gegleden en stilgestaan, toch nog de
hoofdprijs kregen toegestopt, moet hen
de overtuiging schenken, dat om kam
pioen te worden geluk onontbeerlijk is.
En het is een van de mysterieuze ken
merken van de sport, dat een koesterend
windje in de rug meestal aanzwelt tot
een storm, die alle obstakels onder de
voet loopt. In zo'n windhoos kwam ADO
(Van onze speciale verslaggever)
ROTTERDAM, 18 dec. Fier betra
den elf Volendammers Sparta's harde en
hier en daar gladde veld. De ogen van de
duizenden op de tribune richtten zich op
Jannie Schilder, eens een der steunpi
laren van Sparta, nu gekleed in het
oranje shirt met de witte broek van Vo
lendam. Zou de reus in staat zijn om het
Spartaanse aanvalsquintet, dat juist de
twee laatste wedstrijden hartverwar
mend had gedraaid, de voet dwars te
zetten? Zouden Jannie's „gouden benen"
Janssen en Van Miert, de rappe Bosse-
laar en de gewiekste Pietje de Vries tot
overgave dwingen? Reeds na tien mi
nuten kreeg het Rotterdamse publiek
een duidelijk antwoord. Schilder was in
hun ogen niet meer „de muur", die hij
in zijn periode bij Sparta was. Bosselaar
en Van Miert hadden toen immers het
Waterlandse bolwerk reeds tot twee keer
toe tot capituleren gedwongen.
Dat was tegenvaller-nummer één
voor Volendam. Nog voor de rust
kreeg het moreel een tweede ferme
tik. Dick Tol, de aanvalsleider, vond,
zij het gelukkig op andere wijze dan
van Sparta. Jannie Schilder is bij geen
der aanvallen, waaruit de doelpunten
ontstonden, in het geweer geweest. Hij
bewaakte Janssen, maar deze bleef
angstvallig buiten het strafschopgebied
en dus buiten het strijdrumoer. Daarbij
kwam nog, dat Schilder door het gladde
veld èn zijn gummienoppen geen snel
heid kon ontwikkelen om tijdig te hulp
te snellen. Het gevolg was, dat Volen-
dams achter hoede in een stemming van
paniek naar de noodrem tastte, waarvan
Van Miert het slachtoffer werd. Bosse
laar mocht toen een strafschop nemen.
Kort erna rondde Van Miert een vloei
ende combinatie tussen Bosselaar en
Van Ede met het tweede doelpunt af.
Toen had Jannie Schilder door wat er
destijds in de overvolle kuip tegen
Feijenoord, zijn „Waterloo" in Rotter
dam. Ogenschijnlijk leek d botsing
met Sparta's doelman Van Leeuwen
geen nare gevolgen te hebben, maar
toen Tol vijf minuten later opnieuw
last kreeg van zijn linkerschouder,
wees de trainer Bram Appel naar de
invaller Jaap Smit. „De Knoest" ver
liet voor de tweede keer in deze com
petitie een Rotterdams strijdtoneel.
Het applaus dat hij kreeg, moet hém
als muziek, maar de Volendamse sup
porters als een klaagzang in de oren
hebben geklonken.
Hoe kwam het dat Volendam binnen
.ien minuten met 2-0 achterstond? Mo
gen de mannen uit het Waterland ver
wijtende blikken richten tot Jannie
Schilder? Neen, Jannie Schilder is veel
eer het slachtoffer geworden van de tac
tiek van Denis Neville, Volendams stop
per bewaakte in die periode Sparta s
middenvoor Janssen. Ongemerkt schoof
Janssen echter steeds naar het midden
veld, daarbij Schilder als een magneet
aantrekkend. Voor Van Ede, Pietje de
Vries, Van Miert en Bosselaar lag toen
de weg open naar het doel van Volen
dam. Denis Neville moet dit plannetje
zorgvuldig hebben voorbereid. Dat daar-
Stijlvol, resoluut en doeltreffend heeft Sparta's doelman Van Leeuwen zich in bij De Vries en Bosselaar een eminente
het strijdgewoel bij een der aanvallen van Volendam gemengd. partij speelden, versnelde het succes
gebeurde, maar voor Volendam kwam
zijn reactie te laat. Wel probeerde aan
vankelijk de „Knoest" met zijn listen en
lagen Sparta's opvolger voor Schilder,
Van Bun te verschalken, maar deze be
schouwde de wedstrijd als een soort
prestigeduel, waarin het ging om zijn
eer als stopper tegenover de „legende"
van Jannie Schilder. Hij gaf Dick Tol
geen kans en toen de Volendammer uit
het veld verdween, kon Van Bun het
zich zelfs veroorloven om op een lagere
versnelling over te gaan.
Sparta draafde en zwoegde intussen
voor een veiliger voorsprong, maar dit
lukte pas na de hervatting, toen Volen
dam de achterstand reeds had verkleind
via Kras, die een strafschop, veroor
zaakt door Van Miert, benutte. In de
zelfde minuut, dat Van Miert een glan
zende combinatie tussen De Vries en
Bosselaar, zwaar gehinderd door Schil
der met een treffer afrondde, zorgde
Kras voor het tweede Volendamse doel
punt, 2-3. Volendam had dus nog een
kans. Zelfs Jannie Schilder trok mee ten
aarvai. De uitwerking was echter
averechts. Sparta's middenvoor Janssen,
eindelijk profiterend van zijn vrijheid,
maakte tegen het einde van de strijd
het kwartet Rotterdamse doelpunten vol.
terecht. Het terreinvoordeel bleek
slechts een verraderlijke voorpost van
het naderende onheil.
Terwijl de gladde bewegingen van
Mick en Cockie Clavan, Rijnvis en Den
Engelse reuzen als Klaassens en Kreijer-
maat voortdurend tot wanhoop brach
ten en ook daarachter alle hens aan dek
moest worden geroepen, weigerde de
bal mee te doen aan de ondergang van
Feijenoord. Zij wilde het spel meespe
len zolang op het middenveld de gek
werd gestoken met enkele reputaties,
maar in de buurt van Pieters Graafland
vocht ADO tegen de bierkaai. Voor alles
wat Haags was, betekende dit een ge
gronde reden om de grillen van het voet
balspel in scherpe termen aan de kaak
te stellen, maar hun vocabulair schoot
te kort toen Feijenoord zonder blikken
of blozen tot twee keer toe de bal ach
ter hun doelman Oostrum wist te prik
ken. De eerste maal gebeurde het „ver
antwoord", vrij kort na net begin, wat
onopvallend ook en tenslotte had de
maker Bouwmeester altijd al een ge
vaarlijk schot in de voeten. Maar die
andere treffer, vlak na rust spande
de kroon. ADO had dus die hele eerste
helft gedomineerd, niet onopvallend,
neen, het had aan de touwtjes getrok
ken zoals nog niet eerder in dit seizoen.
Tijdens dit ..aanvallen en verdedigen"
was Feijenoord zo fortuinlijk geweest;
tot daar aan toe. Nu echter Den Engelse
in het strafschopgebied een bal tegen
de hand kreeg, een verrassende „op-
wipper" waarvoor de scheidsrechter
naar de witte stip wees naar onze
mening een onjuiste beslissing en
Kreijermaat met kille blik inknalde,
kon ADO alleen maar verstomd toezien.
Het speelde in stil protest verder.
Schuurman had al een bal tegen de
lat gejaagd, Haak deed het op zijn
beurt, zonder er op te rekenen, dat
de touwen zouden doorbuigen. De
enige voldoening, die de Hagenaars
overbleef, was te bewijzen, dat zij dit
Feijenoord, gelijk in vorige seizoe
nen, de baas konden, zij het ditmaal
op een „onbespeelbare" grasmat.
Het elan om er van te maken, wat er
van te maken viel, konden Bouw
meester en Moulijn nauwelijks opbren
gen. Zij liepen er troosteloos bij, schud
den het hoofd om elke mislukte poging
hun reputatie waar te maken en ver
trouwden er verder op, dat het allemaal
wel mee zou vallen. In de tweede helft
vlotte het wat beter, doordat hen andere
schoenen met lagere rubberen noppen
aan de benen was geschoven, maar hun
animo zakte in het niet bij de geest
drift van de even lichte tegenstanders.
Wat dat betreft viel de achterhoede der
Rotterdammers niets te verwijten. On
danks de verplaatsingsproblemen wist
zij de nul te handhaven en daardoor
met veertien doelpunten verreweg de
minst gepasseerde linie in de hoogste
divisie te blijven.
MILAAN, 18 dec. Frankrijk heeft
het volkomen aan eigen tekortkomingen
te danken, dat het er zaterdag niet in
slaagde zich voor het eindtoernooi om
het wereldkampioenschap voetbal te
kwalificeren. De Franse supporters, die
verreweg het grootste deel van de 25.000
toeschouwers vormden, zagen met stij
gende ergernis, hoe hun favorieten te
gen de toch heus niet zo sterke Bulga
ren bleven volharden in kort, te kort,
spel. Bovendien waren de aanvallen zo
doorzichtig opgezet, dat zij meestal van
te voren al tot mislukking gedoemd wa
ren. De stemming in het veld was niet
bepaald prettig, maar door een andere
strijdwijze hadden de Fransen vele per
soonlijke duels kunnen vermijden.
Na een kort Bulgaars openingsoffen
sief had Frankrijk gedurende vrijwel
de hele eerste helft een veldoverwicht,
maar in de voorhoede mochten Wis-
nieski, Muller en Heutte nog zo
veel werk verzetten, het falen van mid
denvoor Skiba en linksbuiten Van Sam
konden zij niet compenseren. De beste
kans was voor Van Sam, doch deze kop
te in handen van Naidenov, die zich
voordien enkele malen ver buiten zijn
strafschopgebied had begeven om een
Franse aanval te onderbreken.
Bulgarije was ook al niet gevaarlijk
en daarom was het verrassend, dat dit
elftal twee minuten na de rust de eerste
en naar later bleek beslissende
treffer scoorde. Linksbuiten Yakimov
schoot en zag, waarschijnlijk tot zijn
grote verbazing, hoe zijn schuiver onder
de vallend.. Bernard door in het doel
belandde: 0-1.
Het Franse nationale voetbalelftal,
had later in Parijs een onprettige thuis
komst.
Bij de uitgang van het station hadden
zich een vijftigtal teleurgestelde suppor
ters opgesteld, die een spreekkoor aan
hieven. De kreet „ontslag, ontslag"
was duidelijk bedoeld voor de bonds
coach Verriest, maar ook de spelers
kregen te horen hoe men over hen dacht
„Amateurs doen het beter" scandeer
den de verontwaardigde liefhebbers.
ele malen in zijn noeste wielren-
nersbestaan heeft Wim van Est
de man met de hamer ontmoet,
de geheimzinnige reuzendoöer die
iven onverwacht als onverbiddelijk
oeslaat op de huiveringwekkende we
gen die coureurs vaak moeten begaan.
Je man met de hamer is de bruut die
net sterkste moreel en de hardste spie-
en weet te treffen., die de schitterend
ste kampioenen in enkele minuten van
een koers vermorzelt tot uitgediende
AOW-trekkers. Maar op die gedenk
waardige avond, vorige week in Breda,
was vader Willem zelf de man met de
hamer. Want vader Willem zat, als ini
tiatiefnemer, de vergadering voor, die
moest koersen naar een vakvereniging
voor beroepsrenners. Nooit zal men een
milder, menselijker man met de hamer
ontmoeten. Trouwens vader Willem als
toekomstige vakverenigingsbons over
treft alle bonzen in mildheid en men
selijkheid. En als man met de hamer
bereikte vader Willem iets wat even
veel allure had als zijn triomfantelijk-
ste prestatie op zijn fiets. Hij maakte
van een nog nooit bijeen gezien aantal
Nederlandse beroepsrenners een ve r-
gadering.
Uitgezonderd misschien LouisonBo-
bet of Roger Rivière zijn wiel
renners geen Adonissen op het
eerste gezicht. Voor de wedstrijd
zijn ze geel en onwelriekend van de
massage-olie en kluiven ze vettig aan
kippeboutjes, na de wedstrijd zijn ze
even onwelriekend van hun inspannin
gen, besmeurd met modder, bloed en
tranen. Maar, zoals in Breda te zien
was, blijken wielrenners toch over net
te kostuums te beschikken. Ze betalen
hun tol aan de kapper en weten vrij
goed raad met zeep en water als ze
van plan zijn hun gezicht aan de sa
menleving bloot te stellen. Kortom, de
ruim vijftig renners die naar Breda ge
togen waren, vormden een frisse ver
zameling gespierde playboys. Onwen
nig waren ze wel, en voor het meevoe
ren van hun grote handen wisten ze
bij gebrek aan een fietsstuur geen be
tere plaats dan hun broekzak. Onwen
nig waren ze doordat ze een ernstige
daad gingen stellen, waarbij niet zo
zeer de geoefende kuiten alswel de bij
de training vaak verwaarloosde her
sens te pas kwamen.
/ai men Wim van Est met zo gauw
voor een playboy aanzien, met
j zijn stropdas en zijn zwartglan
zende, platgeborstelde haar had
hij toch veel van een play vader. Vader
Willem bleek met het gezelschap raad
ie weten, en zelfs de bijdehande Michel
Stolker. wiens traningsschema zich ook
tot de hersens uitstrekt, gaf vader Wil
lem het volledige mandaat Willem
werd bij zijn moeilijke taak voortdu
rend gesouffleerd door twee ervaren
vergaderaars, maar het was toch zijn
persoonlijk optreden, dat waardigheid
gaf aan de bijeenkomst.
„Zijn d'r nog jongens of andere he
ren die wat te zeggen hebben, komt'er
ustig mee, jongens," zei hij voortdu
rend. Er waren genoeg van die zoda
nige jongens of andere heren. Vader
Willem luisterde dan aandachtig en
verklaarde dan vertrouwenwekkend:
„We zallen 't bekijken, jong." Virtuoos
sloeg hij zich met zijn hamer door het
lastigste parket. Toen de renner Swa-
neveld vroeg of er ook voor hem ge
zorgd zou worden als hij niet als lid
zou toetreden, zei Willem ook vol be
grip: „Dat zallen we ook bekijken,
Jan."
Geen wonder dat boven het hoofd
van alle aanwezige coureurs spoedig
gouden wolkjes glinsterden, waarin
dromen over ongevallenverzekering,
kinderbijslag, startgelden, waterdichte
contracten, onbezorgde oude dag, me
disch gedekte pillenslikkerij en derge
lijke vaste contouren leken te krijgen.
Stoere Jo de Haan zou stoere Jo de
Haan niet zijn als hij niet even
in het koor van gelijke stemmen
een stoer geluid zou laten horen.
De man uit Klaaswaal zong: „Ik doe
niet mee."
De wijze, met vele kantoordiploma's
getooide Michel Stolker kwam na de
vergadering meteen op De Haan af. En
voordat Stolker achter zijn inleidende
glimlach een sermoen kon laten vol
gen, zei De Haan: „Schrijf mij d'r bij,
Mies."
„Natuurlijk joh, weet je een viswa*
tertje voor mij?"
„Ik zei nee omdat ik geen uitnodi
ging voor de vergadering had gekre
gen."
„De post kan natuurlijk niet zo gauw
vinden waar Klaaswaal ligt"
„Kom bij mij vissen. Maar hoe zit
et? Krijg ik als, hoe heet dat, als
kleine zelfstandige, nou kinderbijslag?"
„Je bent pas getrouwd hè?"
„Ja."
„Nou, eerst moet je een paar kinde
ren hebben en dan
„Ja, en dan zallen we het zeker be
kijken hè?" opperde de Haan.
„Dan zallen we het bekijken," be
loofde Stolker.
Ze keken beiden naar vader Willem
achter de bestuurstafel. Die hanteerde
og steeds de hamer, terwijl hij temid
den van een grote kring roemruchte
rennersverhalen vertelde: Coppi
demarreerde, zwaaide dag met zijn
handje naar Bartali, Kübler, Bobet en
mij en riep met zijn stem
metje; a ce-soir. Toen wij
bekaf bij de streep kwa
men, stond Coppi gewassen
en gekamd op ons te wach
ten...." De tafel hield on
begrijpelijkerwijze stand
onder de dreun die zjj van
Willems hamer te verduren
kreeg.
Piet de Haas (Holland, Leiden) heeft
zondag in Rotterdam de eerste Kralinger-
hout cross gewonnen. Hij legde het 6500
meter lange parcours af in 22 minuten en
36,6 sec. De Rotterdammer Van Heeder
werd tweede.
